tag:blogger.com,1999:blog-27929612.post3981979277453937590..comments2023-09-20T16:59:33.091+03:00Comments on dangerfew!!!: Ρικέρ - Καστοριάδης : σχόλιο σε ένα συναρπαστικό διάλογοdangerfewhttp://www.blogger.com/profile/05070541130227611215noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-27929612.post-91408641614454506562019-07-22T13:24:13.374+03:002019-07-22T13:24:13.374+03:00Το ερώτημα που εγείρει (κατά την γνώμη μου) η εν λ...Το ερώτημα που εγείρει (κατά την γνώμη μου) η εν λόγω συζήτηση είναι: αν το εμπειρικό υπόδειγμα του Καστοριάδη (η Πόλις) τεκμηριώνει, όντως, τον ισχυρισμό του: ότι δύναται το σώμα των πολιτών να γίνει συλλογικό υποκείμενο, αποκτώντας την ικανότητα της δημιουργίας και μάλιστα της δημιουργίας «εκ του μηδενός». Ο Ρικέρ το δέχεται –πλην της «εκ του μηδενός δημιουργίας». <br /><br />Δυστυχώς το διαφιλονικούμενο –τι είναι το εν λόγω «μηδέν» και τι είναι αυτό που δεν το «μηδενίζει» η «ασυνέχεια», καθορίζοντας την διαχρονική ταυτότητα της Πόλεως- παραμένει αδιαύγαστο.ΘΖnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27929612.post-28787740919893415032019-07-09T19:49:21.000+03:002019-07-09T19:49:21.000+03:00@B.H.
Συμφωνώ, η παραγωγή παραπέμπει σε μια λογική...@B.H.<br />Συμφωνώ, η παραγωγή παραπέμπει σε μια λογική και εξηγίσημη διαδικασία, η δημιουργία ενέχει πάντα μια πλευρά μη ερμηνεύσιμη. Η παραγωγή προυποθέτει ένα σύστημα, η δημιουργία προσθέτει και κάτι το πρωτόφαντο και γι'αυτό αναφέρθηκα στη θεολογία που θέτει το ζήτημα με πιο ξεκάθαρο τρόπο, μιλώντας για καταγωγή. Νομίζω και ο Ρικέρ αυτό υπαινίσσεται όταν λέει ότι έτσι κι αλλιώς όλα συμβαίνουν στο εσωτερικό μιας γλώσσας που είναι ήδη δοσμένη.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27929612.post-85211315687025519582019-07-07T01:24:55.060+03:002019-07-07T01:24:55.060+03:00H λέξη «παραγωγή», για αυτά τα θέματα, φαίνεται λί...H λέξη «παραγωγή», για αυτά τα θέματα, φαίνεται λίγο άστοχη αφού σημαίνει την επανάληψη, την ομοιόμορφη αναπαραγωγή κάτι γνωστού και τυποποιημένου, ενώ η «δημιουργία» έχει να κάνει με το καινοφανές και το μοναδικό. Συμβαίνει στην Τέχνη αλλά και στις κοινωνικές δημιουργίες. Δεν περιμέναμε βέβαια την συζήτηση Καστοριάδη-Ρικέρ για να αποφασίσουμε ότι τίποτα δεν γίνεται εκ του μηδενός. Πιθανώς είναι σχήμα λόγου για να δείξει την απότομη και «ανεξήγητη» ρήξη με τα παραδεδεγμένα. Κι όπως μοιάζει σωστή η παρατήρηση του Άσγκερ Γιόρν για την καταγωγή των πρώτων Σοβιέτ από την αρχαία σλάβικη κοινότητα, κάλλιστα αυτό που έγινε στην Αθήνα μπορεί να έρχεται από κάποιες άλλες μορφές ψηλαφίσιμες τότε, αλλά οριστικά χαμένες για μας σήμερα. Κάθε ον έχει έναν πατέρα και μια μητέρα που δίνουν μια τρίτη μορφή διάφορη και μοναδική. Αυτά στη βιολογία και στον καθορισμένο χρόνο της κύησης, αλλά στην Ιστορία, στην ψυχολογία και στην Τέχνη υπάρχουν δημιουργήματα που «κοιμούνται» και χρειάζονται μακρύ και ακαθόριστο χρόνο επώασης. Κι επειδή «κοιμήθηκαν» για μακρύ χρόνο επανέρχονται κατακλυσμιαία και με μορφή που ξαφνιάζει.B.Hhttps://www.blogger.com/profile/12927489433208948505noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27929612.post-86802766465027670972019-07-06T20:55:29.472+03:002019-07-06T20:55:29.472+03:00@ Αν., βεβαίως, δίκιο έχεις! Γενικά, ό,τι κάνουμε ...@ Αν., βεβαίως, δίκιο έχεις! Γενικά, ό,τι κάνουμε για να καμωνόμαστε, δεν βγάζει κάτι καλό. Σε κάθε περίπτωση, θα είχε πολύ ενδιαφέρον μια θεολογική (όπως την εννοείς) προσέγγιση του συγκεκριμένου θέματος. Είναι όμως πάνω από τις δικές μου δυνάμεις.JohnHollowskyhttps://www.blogger.com/profile/06858367662566903946noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27929612.post-73673584293718514492019-07-06T19:56:23.120+03:002019-07-06T19:56:23.120+03:00Ανερμάτιστος σχολαστικισμός είναι επίσης και μεγάλ...Ανερμάτιστος σχολαστικισμός είναι επίσης και μεγάλο μέρος των μαρξιστικών αναλύσεων, όπως και πολλές μεταστρουκτουραλιστικές μελέτες και αναλύσεις... Όλες οι σχολές σκέψης πάσχουν από την αρρώστια της ακαδημα'ι'κίλας. Απλά αναρωτιέμαι αν είναι γόνιμο να προσπαθούμε να αποκόψουμε αυτά τα ζητήματα από τη μεταφυσική τους ρίζα για να καμωνόμαστε ότι "προοδεύουμε"...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27929612.post-67710030761331144292019-07-06T13:46:25.718+03:002019-07-06T13:46:25.718+03:00@ Ανώνυμε/η, σωστή η παρατήρησή σου. Από την άλλη ...@ Ανώνυμε/η, σωστή η παρατήρησή σου. Από την άλλη όμως, συχνά αυτό που παρουσιάζεται ως "θεολογία" είναι ένας ανερμάτιστος σχολαστικισμός, οπότε καταλαβαίνω όσους πασχίζουν να ερμηνεύσουν τα πράγματα μακριά από τη σκιά της. JohnHollowskyhttps://www.blogger.com/profile/06858367662566903946noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27929612.post-84846260759636379872019-07-02T18:38:36.574+03:002019-07-02T18:38:36.574+03:00"με επίκεντρο το αν στην ιστορική πράξη μπορε..."με επίκεντρο το αν στην ιστορική πράξη μπορεί να υπάρξει πλήρης ασυνέχεια, δηλαδή «εκ του μηδενός δημιουργία»"<br /><br />Πρόκειται δηλ για ένα απο τα βασικά θεολογικά προβλήματα τοποθετημένο σε μια καθαρά ιστορική και ανθρώπινη διάσταση. Γίνεται όμως να υπάρξει ικανοποιητική ερμηνεία αποκομμένη από το θεολογικό υπόβαθρο;Anonymousnoreply@blogger.com