tag:blogger.com,1999:blog-27929612.post6902431958410989261..comments2023-09-20T16:59:33.091+03:00Comments on dangerfew!!!: Ο μύχιος θάνατος | Λόγοι ζωήςdangerfewhttp://www.blogger.com/profile/05070541130227611215noreply@blogger.comBlogger9125tag:blogger.com,1999:blog-27929612.post-67458273905563056992016-09-21T14:53:29.784+03:002016-09-21T14:53:29.784+03:00ΤΡΟΜΕΡΑ ΕΠΙΚΑΙΡΗ αυτή εδώ η ανάρτησή σας!!! Έψαχνα...ΤΡΟΜΕΡΑ ΕΠΙΚΑΙΡΗ αυτή εδώ η ανάρτησή σας!!! Έψαχνα το θέμα εξαιτίας της γνωστής μη-υποβοηθούμενης ευθανασίας και θυμόμουνα την περίπτωση της Χενεζέλ. Ευχαριστώ!Κλύδωναςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27929612.post-83541343574869824732014-01-12T18:22:04.633+02:002014-01-12T18:22:04.633+02:00@ Ανώνυμε 1 (αλλά και 2),
θάνατος είναι [λέω εγώ]...@ Ανώνυμε 1 (αλλά και 2),<br /><br />θάνατος είναι [λέω εγώ] ο θρυμματισμός της ενότητας μιας ζωντανής ύπαρξης, η συντριβή αυτού που την κάνει να είναι και να αναγνωρίζεται ως αυτή που είναι: έτσι συμβαίνει αυτό το τραγικό, ο νεκρός να μοιάζει και συνάμα να μη μοιάζει καθόλου με αυτόν που ήταν ως ζωντανός. <br /><br />Τι σημασία έχει ως προς το γεγονός της ριζικής απώλειας αυτής της παλλόμενης ψυχοσωματικής ενότητας, της συντριβής της ζωντανής οντότητας, αν "ανακυκλώνονται" εδώ κι εκεί και παραπέρα τα επιμέρους στοιχεία που την συνέθεταν έως πριν λίγο; <br /><br />Τάχα, η σκέψη αυτής της "ανακύκλωσης" αίρει την οδύνη της απώλειας; <br /><br />Ο θάνατος, λοιπόν, υπάρχει! Και υπάρχει επειδή συντρίβει την ψυχοσωματική ενότητα του ζωντανού, κάνοντας το ευθύς αμέσως αγνώριστο. <br /><br />Αυτό θρηνούμε... <br /> HollowSkyhttps://www.blogger.com/profile/07113989026004531441noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27929612.post-77317774772579000322014-01-10T18:46:10.845+02:002014-01-10T18:46:10.845+02:00κι όμως τα σημεία στίξης γίνονται σημεία τήξης...
...κι όμως τα σημεία στίξης γίνονται σημεία τήξης...<br />δεν συμφωνούμε μάλλον χόλοου αφού αυτό που γράφω το θεωρείς λεπτομέρεια ενώ για εμένα είναι σημαντικό,(και το συμπληρώνει ο ανώνυμος 2 παρακάτω) με τον ανώνυμο 2 μάλλον τα βρίσκουμε<br /><br />Ο Σεστόφ εξαιρετικός ναι.<br />Ευχαριστώ κι εγώΑνώνυμος 1noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27929612.post-36562618477707736742014-01-09T21:39:17.236+02:002014-01-09T21:39:17.236+02:00Aντιθέτως, τίποτα δεν χάνεται για τον λόγο ότι κάπ...Aντιθέτως, τίποτα δεν χάνεται για τον λόγο ότι κάποτε υπήρξε, με τον τρόπο και τη μορφή που υπήρξε. Τόσο η ύλη όσο και η ενέργεια υφίστανται καθοριστικά στην εκάστοτε μορφή και διάρκειά τους. Ουσιαστικά αλληλοσυμπληρώνονται, αλληλοπεριέχονται και πολλά άλλα... φυσικά και δεν γνωρίζουμε όλες τις ιδιότητές τους. Ακόμη δεν έχουμε φτάσει στο μη πλέον τεμνόμενο! Για την ώρα όμως, ζούμε και έχουμε και σάρκα και πνεύμα και οστά -υπέροχο δεν είναι; <br />:)<br />Και από μια άλλη οπτική, θα λέγαμε: Ζήνων ο Ελεάτης (ακινησία, στατικότητα) και Ηράκλειτος (αέναη αλλαγή, μεταβλητότητα), και οι δύο ΜΑΖΙ...<br />Ευχαριστώ για τον Σεστώφ, σημαντικός πολύ!<br /><br />ανώνυμος 2<br />Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27929612.post-7962064888347517032014-01-09T20:16:33.254+02:002014-01-09T20:16:33.254+02:00η αφήγηση* μιας ανθρώπινης ζωής μπορεί να είναι εξ...η αφήγηση* μιας ανθρώπινης ζωής μπορεί να είναι εξίσου μακροσκελής κι άλλο τόσο σύντομη, ανάλογα με το τί θέλει κανείς <br />η μεταφυσική ή τραγική εκδοχή, που περιορίζεται σε τελευταία ανάλυση στις ημερομηνίες γέννησης και θανάτου τις χαραγμένες σε μια ταφόπλακα, συνιστάται φυσικά χάρη στην ακραία της συντομία…<br /><br />*στο μέλλον, χάρη στην εξέλιξη της γενετικής, το ανθρώπινο είδος θα υποστεί οικεία θελήσει μια μετάλλαξη που θα εξαφανίσει τόσο τις ατομικές διαφορές όσο και τον «φυσικό» τρόπο αναπαραγωγής… οι άνθρωποι θα είναι τότε πραγματικά αδέλφια – ομοζυγώτες πολύδυμοι, πανομοιότυποι κλώνοι που, σαν τα δίδυμα αδέλφια, θα νιώθουν και θα αγαπούν απεριόριστα ο ένας τον άλλο, ή μάλλον η μία την άλλη, καθώς από τα δύο γένη θα επιλεγεί, ως πιο κατάλληλο για τον «νέο ωραίο κόσμο», το θηλυκό...<br /><br />HollowSky,gallus domesticus(θυμήσου την ξενηστικωμένη κότα…)<br />τον Μπρυνό όπως και κάποια ζώα, που περνούν σε δραστηριότητα υποκατάστασης,και αρχίζουν να γράφουν…όπως ο Ουελμπέκ!<br />katabranhttp://katabran.wordpress.comnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27929612.post-17821066825490786832014-01-08T22:39:09.694+02:002014-01-08T22:39:09.694+02:00@ Ανώνυμε 2,
@ Ανώνυμε 2,
είναι κι αυτή που λες ...@ Ανώνυμε 2,<br /><br />@ Ανώνυμε 2,<br /><br />είναι κι αυτή που λες μια άποψη ... αλλά για δες καλύτερα: έτσι όπως το θέτεις, "τίποτα δεν χάνεται" επειδή τίποτα δεν υπάρχει - τίποτα δεν έχει αυτό το ίδιο υπόσταση, ζωή και αξία, μιας κι όλα είναι περαστικά, μεταλλασσόμενα, αέναη μετάβαση, κάπως σαν οπτασίες ζωής και όχι ζωή αληθινή, με σάρκα, πνεύμα και οστά... <br /><br />Οπότε, σε παραπέμπω στην πρώτη ανάρτηση με τον Σεστώφ (Ευχές για καλή κρίση).<br /><br />HollowSkyhttps://www.blogger.com/profile/07113989026004531441noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27929612.post-90405207363664485102014-01-08T22:36:58.502+02:002014-01-08T22:36:58.502+02:00@ Ανώνυμε 1,
φοβάμαι ότι χάθηκες σε λεπτομέρειες,...@ Ανώνυμε 1,<br /><br />φοβάμαι ότι χάθηκες σε λεπτομέρειες, κάπως σαν να κόλλησες στα σημεία στίξης και να έχασες τις λέξεις.<br />HollowSkyhttps://www.blogger.com/profile/07113989026004531441noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27929612.post-91314451043370107822014-01-08T21:47:57.146+02:002014-01-08T21:47:57.146+02:00Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει αληθινός θάνατος....Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει αληθινός θάνατος. Βιώνουμε θάνατο της μορφής ΜΑΣ, του εαυτού ΜΑΣ, της σωματικότητάς ΜΑΣ, της υλικότητάς ΜΑΣ. Η συνείδησή μας, η ψυχή μας (εφόσον υπάρχουν μέχρι τον θάνατό μας), η μνήμη, η φαντασία κλπ.,όλα μεταλλάσσονται σε ενέργεια, γίνονται 'λίπασμα'... Υπάρχει αλλαγή, αέναη μετάβαση της ύλης σε ενέργεια και της ενέργειας σε ύλη. Να συμφιλιωθούμε με την ιδέα του θανάτου σημαίνει ότι χάνοντας τον εαυτό μας, το σώμα μας, την ψυχή μας, παραδινόμαστε ξανά ως υλικό και εμπιστευόμαστε το θείο που θα αξιοποιήσει το δυναμικό αυτό με τον καλύτερο και σοφότερο τρόπο. Στην ουσία, τίποτε δεν χάνεται. <br />Δεν είπαμε ότι ο Θεός είναι Εβραίος; :))<br /><br />όσο για τα υπόλοιπα, τα 'διαδικαστικά', τα προκαταρκτικά, συμφωνούμε Hollow...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27929612.post-47153636901427826182014-01-08T20:37:31.967+02:002014-01-08T20:37:31.967+02:00"Ποτέ, σε καμιά εποχή και σε κανένα άλλο πολι..."Ποτέ, σε καμιά εποχή και σε κανένα άλλο πολιτισμό, οι άνθρωποι δεν σκέφτονταν διαρκώς την ηλικία τους."<br /><br />1.<br />ποτέ;<br />σε κανέναν άλλο;<br />ας το θεωρήσουμε ποιητική ζέση το απόσπασμα του Ούελμπεκ...<br /><br /><br />"Εκείνοι που πλησιάζουν τον θάνατο, ανακαλύπτουν μερικές φορές πως η εμπειρία του “μετά”, τούς έχει ήδη προσφερθεί εδώ και τώρα, από την ίδια την εμπειρία της ζωής. Η ίδια η ζωή δεν μας περιφέρει άραγε από το ένα “μετά” στο άλλο, στο “μετά” από εμάς, στο μετά τις βεβαιότητές μας, στο μετά τις κρίσεις μας, στο μετά τους εγωϊσμούς μας, στο μετά τα προσχήματα;"<br /><br />2.<br />όχι ακριβώς γιατί υπάρχουν και οι προ-υποθέσεις των κρίσεων-βεβαιοτήτων-προσχημάτων-εγωισμών...<br />τα πράγματα περιπλέκονται προ- και μετά-, και επίσης ο θάνατος δεν είναι μια πόρτα που "πλησιάζεται"<br />Δεν υπάρχει προσέγγιση στο θάνατο.<br /> <br />Αυτό είναι ένα κατ εξοχήν ρομαντικό ψευδος...<br />Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με μια επίτευξη, αυτή της απο-σύνθεσης<br /><br /><br />Anonymousnoreply@blogger.com