tag:blogger.com,1999:blog-27929612.post7865221255503653306..comments2023-09-20T16:59:33.091+03:00Comments on dangerfew!!!: Ο ευρωπαϊκός μηδενισμόςdangerfewhttp://www.blogger.com/profile/05070541130227611215noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-27929612.post-1226505911830803402015-05-19T13:10:39.374+03:002015-05-19T13:10:39.374+03:00@ Παναγιώτη, εξαιρετικό και σ' ευχαριστούμε πο...@ Παναγιώτη, εξαιρετικό και σ' ευχαριστούμε που μας το θύμισες! Θα το διαβάσουμε-σχολιάσουμε στη σημερινή εκπομπή, γιατί εκφράζει αυτό που προσπαθούμε να δείξουμε: πέρα από την απλή ιστοριογραφική προσέγγιση του μηδενισμού, την παγίδευση στην οποία οδηγεί εάν δεν τον αντιληφθεί κανείς ως "πέρασμα".JohnHollowskyhttps://www.blogger.com/profile/06858367662566903946noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27929612.post-6398934801264070422015-05-19T12:40:05.200+03:002015-05-19T12:40:05.200+03:00[…]Η αναζήτηση του νοήματος, που αδυσώπητα διαλύει...[…]Η αναζήτηση του νοήματος, που αδυσώπητα διαλύει και εξετάζει εκ νέου όλα τα αποδεκτά δόγματα και κανόνες, μπορεί ανά πάσα στιγμή να στραφεί ενάντια στον εαυτό της, κατά κάποιο τρόπο, να παράγει μια αντιστροφή των παλαιών αξιών, και να τις δηλώσει ως «νέες αξίες». Αυτό είναι, σε κάποιο βαθμό, αυτό που έκανε ο Νίτσε όταν αντέστρεψε τον Πλατωνισμό, ξεχνώντας ότι ένας αντεστραμμένος Πλάτωνας εξακολουθεί να είναι Πλάτωνας, ή αυτό που έκανε ο Μαρξ, όταν αναποδογύρισε τον Χέγκελ, δημιουργώντας ένα αυστηρά χεγκελιανό σύστημα της εν εξελίξει ιστορίας. Τέτοια αρνητικά αποτελέσματα της σκέψης θα χρησιμοποιηθούν στη συνέχεια τόσο κοιμισμένα, με την ίδια απερίσκεπτη ρουτίνα, όπως οι παλιές αξίες. Τη στιγμή που εφαρμόζονται στη σφαίρα των ανθρώπινων υποθέσεων, είναι σαν να μην είχαν περάσει ποτέ από τη διαδικασία της σκέψης. Αυτό που αποκαλούμε συνήθως μηδενισμό-και μπαίνουμε στον πειρασμό να χρονολογήσουμε ιστορικά, να καταγγείλουμε πολιτικά, και να αποδώσουμε σε στοχαστές οι οποίοι φέρονται να τόλμησαν να σκεφτούν «επικίνδυνες σκέψεις» -είναι στην πραγματικότητα ένας κίνδυνος εγγενής στην ίδια την δραστηριότητα της σκέψης. Δεν υπάρχουν επικίνδυνες σκέψεις, η ίδια η σκέψη είναι επικίνδυνη, αλλά ο μηδενισμός δεν είναι το προϊόν της. Μηδενισμός δεν είναι παρά η άλλη όψη του συμβατισμού (conventionalism), το δόγμα του συνίσταται από αρνήσεις των ισχυόντων, αποκαλούμενων θετικών αξιών στις οποίες παραμένει δεσμευμένος. Κάθε κριτική διερεύνηση πρέπει να περάσει από ένα στάδιο τουλάχιστον υποθετικής άρνησης των αποδεκτών απόψεων και «αξιών», με τον εντοπισμό των επιπτώσεών τους και των σιωπηρών τους υποθέσεων, και με αυτή την έννοια ο μηδενισμός μπορεί να θεωρηθεί ως ένας καθημερινός κίνδυνος της σκέψης. Αλλά ο κίνδυνος αυτός δεν προκύπτει από τη σωκρατική πεποίθηση ότι μια ανεξέταστη ζωή δεν αξίζει να την ζούμε, αλλά, αντιθέτως, από την επιθυμία να βρεθούν αποτελέσματα τα οποία θα κάνουν την περαιτέρω σκέψη περιττή. Η σκέψη είναι εξίσου επικίνδυνη για όλα τα δόγματα και, από μόνη της, δεν γεννά κανένα νέο δόγμα.[…]<br /><br />HANNAH ARENDT<br />RESPONSIBILITY AND JUDGMENTpanagiotishttps://www.blogger.com/profile/11587054521513940281noreply@blogger.com