Αν στις "φλογερές" κουβέντες περί αποχής ή συμμετοχής στις εκλογές ο συνομιλητής σας αρχίσει να υποστηρίζει την συμμετοχή, απλά ρωτήστε τον σχετικά με τις δοσοληψίες του με το δημόσιο κράτος.
Αν μόνο δίνει χτυπήστε τον στον ώμο σκύψτε στο αυτί του και ψιθυρίστε του "μην πιάνεσαι κορόιδο" και φύγετε (χαθείτε στην ομίχλη).
Αν παίρνει, τότε δώστε του άξαφνα μια γροθιά στο στομάχι πιάστε τον καθώς θα έχει διπλωθεί από τα μαλλιά, φέρτε με βία το αυτί του κοντά στα χείλη σας και ψιθυρίστε του, "δεν τσιμπάω" φτύστε τον και φύγετε.
Μην χάνετε ποτέ την ευκαιρία να δημιουργείτε μικρές σκηνές φτηνής "νουαρ" δράσης.
Είναι το αλατοπίπερο της μίζερης καθημερινότητας κάθε ψηφοφόρου γενικώς.
Οι εκλογές στα κράτη του παραπαίοντος καπιταλισμού, ειδικότερα δε σε κράτη/τσίρκο όπου ο καπιταλισμός είναι απόλυτο συνώνυμο της διαφθοράς, δεν παίζουν κανέναν ρόλο παρά αυτόν της μασκαράτας.
Του καρναβαλιού στην διάρκεια του οποίου εκτονώνονται τα άγρια " δημοκρατικά ένστικτα" του θηρίου στο κλουβί-"πολίτη" (ο οποίος -κατά τα άλλα- θεωρεί το κράτος/ τσίρκο, τον κακό μπαμπά που δεν του δίνει το δίκαιο χαρτζιλίκι)
Οι Πολίτες υπάρχουν και εκλέγουν σε ιδανικές Δημοκρατίες.
Ιδανικές Δημοκρατίες δεν υπάρχουν.
Στις άναρχες τυχοδιωκτικές ολιγαρχίες-που υπάρχουν όπως πολύ καλά γνωρίζετε- αυτό που οφείλουμε στον εαυτό μας και στους συνανθρώπους μας είναι η έμπρακτη ρήξη μας με την φαιδρότητα το ψεύδος και την πολιτική εξαπάτηση.
Και η ρήξη δεν συμβαίνει με τις εκλογές...
Αυτό που συμβαίνει με εκλογές είναι μια διευρυμένη στατιστική.
Πληροφορεί τους απατεώνες που τις διοργανώνουν, για το πόσα είναι τα επίδοξα θύματά/ "πελάτες" * τους που κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου και δεν έχουν ακόμη "κοιτάξει την ώρα" για να δουν ότι τους βούτηξαν και το ρολόι.
*τους λένε και "ενεργούς" "πολίτες", "υπεύθυνους" "δημοκράτες" κτλ. δωρεάν κολακευτικά που συνοδεύουν το ψηστήρι.
Η αποχή δεν δίνει καμιά πληροφορία στους απατεώνες. Τουλάχιστον δεν ξέρουν.
Μην πιανόμαστε κορόιδα.