In memoriam Ι. Β Στάλιν (1879-1953)

ή

όταν οι παραγωγικές δυνάμεις και οι αφηρημένες ιδέες είναι το παν,

κι ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα.

«Μιλάνε για συλλήψεις υπονομευτών που διαγράφτηκαν απ' το κόμμα και δουλεύουν αντισοβιετικά. Ναι, τούς συλλαμβάνουμε και θα τούς συλλαμβάνουμε αν δεν σταματήσουν να υπονομεύουν το κόμμα μας και τη σοβιετική εξουσία (...) Λένε πως τέτοια πράγματα είναι πρωτοφανή στην ιστορία του κόμματός μας. Και η ομάδα του Μιάσνικωφ; Κι η ομάδα Εργατική Αλήθεια; Οι πάντες γνωρίζουν πως τα μέλη εκείνων των  ομάδων είχαν συλληφθεί με την ενεργό συμπαράσταση των  συντρόφων Τρότσκι, Ζινόβιεφ και Κάμενεφ».  - Ι.Β. Στάλιν, Οκτώβριος 1927.

Είναι η εποχή των  μεγάλων «εκκαθαρίσεων», αφού προηγουμένως, το 1924, ο «πατερούλης των  λαών» είχε συμμαχήσει με τούς Ζινόβιεφ και Κάμενεφ κατά του Τσότσκι.

Αλλά ας ξετυλίξουμε το νήμα από την αρχή...

«Εφόσον η επανάσταση στη Γερμανία καθυστερεί, καθήκον μας είναι να μαθητεύσουμε στο γερμανικό κρατικό καπιταλισμό, να κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να τον αφομοιώσουμε, να πολλαπλασιάσουμε τις δικτατορικές μεθόδους προκειμένου να επιταχύνουμε την αφομοίωση του δυτικισμού από τη βάρβαρη Ρωσία, χρησιμοποιώντας κάθε βάρβαρο μέσον στον αγώνα κατά της βαρβαρότητας (...) Ο κρατικός καπιταλισμός είναι ένα βήμα προς τα εμπρός σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση πραγμάτων [στη σοβιετική Ρωσία]» - Β.Ι. Λένιν, απαντώντας στους «αριστερούς κομμουνιστές» Μπουχάριν, Οσίνσκι, κ.λπ., 5 Μαϊου 1918 (!).

«Η παραγωγή είναι πάντοτε αναγκαία, όχι η δημοκρατία. Η δημοκρατία στην παραγωγή είναι κάτι που γεννά μια σειρά από ριζικά λαθεμένες ιδέες».  - Β.Ι. Λένιν, απαντώντας στην Εργατική Αντιπολίτευση, Δεκέμβριος 1920.

«Αρνούνται την αναγκαιότητα του Κόμματος και την κομματική πειθαρχία: να πού κατάντησε η αντιπολίτευση. Αλλά αυτό ισοδυναμεί με τον πλήρη αφοπλισμό του προλεταριάτου προς όφελος της αστικής τάξης, δηλαδή της διάχυσης, της αστάθειας, της ανικανότητας για ακλόνητες αποφάσεις, για ενότητα και συντονισμένη δράση... ελαττώματα που, εάν τα ενθαρρύνουμε, θα προξενήσουν αναπόφευκτα την απώλεια όλου του επαναστατικού κινήματος του προλεταριάτου (...) Εκείνοι που αποδυναμώνουν και στο ελάχιστο τη σιδηρά πειθαρχία μέσα στο κόμμα του προλεταριάτου (κυρίως κατά την περίοδο της δικτατορίας του), στην πραγματικότητα βοηθούν την αστική τάξη εναντίον του προλεταριάτου».  - Β.Ι. Λένιν, Η παιδική αρρώστια του κομμουνισμού, 1920

Την επόμενη χρονιά, στο 10ο συνέδριο, καταργείται «προσωρινά» η εσωτερική δημοκρατία στο μπολσεβίκικο κόμμα. Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού...

«Μάς έχουν κατηγορήσει πολλές φορές ότι αντικαταστήσαμε τη δικτατορία των  Σοβιέτ με τη δικτατορία του Κόμματος. Κι όμως, μπορούμε να διακηρύξουμε χωρίς τον κίνδυνο να σφάλλουμε, ότι η δικτατορία των  Σοβιέτ έγινε δυνατή χάρη στη δικτατορία του Κόμματος (...) Η υποκατάσταση της εξουσίας της εργατικής τάξης από την εξουσία του Κόμματος δεν έχει τίποτε το αυθαίρετο και καταβάθος δεν είναι υποκατάσταση, διότι οι κομμουνιστές εκφράζουν τα θεμελιώδη συμφέροντα της εργατικής τάξης».  - Λ.Ντ. Τρότσκι, Τρομοκρατία κι επανάσταση, 1920

«Η θέση των  μενσεβίκων και των  σοσιαλεπαναστατών, τόσο των  φανερών όσο κι εκείνων που παριστάνουν τούς ανένταχτους, είναι στη φυλακή` κι εκεί θα τούς βαστήξουμε». - Β.Ι. Λένιν, Για τη φορολογία, Μάρτιος 1921.

«Είναι πολύ μεγάλο σφάλμα να θεωρεί κανείς πως η Νέα Οικονομική Πολιτική (ΝΕΠ) έβαλε τέρμα στην τρομοκρατία. Θα χρησιμοποιήσουμε κι άλλο ακόμα την τρομοκρατία και την οικονομική τρομοκρατία». - Β.Ι. Λένιν, επιστολή στον Κάμενεφ, 3 Μαρτίου 1922.

«Τα επαναστατικά δικαστήριά μας πρέπει να τουφεκίζουν όσους εκφράζονται δημόσια υπέρ των  μενσεβίκων. Ειδεμή δεν είναι δικά μας δικαστήρια αλλά ένας Θεός ξέρει τίνος...». - Β.Ι. Λένιν, Ομιλία στο 11ο συνέδριο του ΚΚΣΕ, 27 Μαρτίου 1922.

«Το Κόμμα έχει σε τελευταία ανάλυση πάντα δίκιο, διότι είναι το μοναδικό ιστορικό εργαλείο που έχει δοθεί στο προλεταριάτο για να λύσει τα θεμελιώδη προβλήματά του (...) Ξέρω πως δεν μπορεί κανένας να έχει δίκιο εναντίον του Κόμματος. Μπορεί κανείς να έχει δίκιο μόνο μαζί με το Κόμμα και μέσ' από το Κόμμα, διότι η ιστορία δεν έχει δημιουργήσει άλλο δρόμο για την πραγματοποίηση αυτού που είναι δίκαιο. Οι Άγγλοι λένε: 'Είτε έχει δίκιο, είτε έχει άδικο, είναι η πατρίδα μου'. Για πολύ ισχυρότερους ιστορικούς λόγους μπορούμε να πούμε: είτε έχει δίκιο είτε άδικο πάνω στο άλφα ή βήτα συγκεκριμένο ζήτημα, είναι το Κόμμα μου». - Λ. Ντ. Τρότσκι, Ομιλία στο 13ο συνέδριο του ΚΚΣΕ, Μάιος 1924

Έπειτα από λίγα χρόνια, τον έφαγε η μαρμάγκα.

«Κι εδώ, σε μάς, μπορούν να υπάρξουν και άλλα κόμματα. Ιδού όμως η θεμελιώδης αρχή που μάς ξεχωρίζει από τη Δύση. Η μοναδική δυνατή κατάσταση εδώ είναι η εξής: ένα κόμμα βασιλεύει κι όλα τ' άλλα είναι στη φυλακή". - Ν. Μπουχάριν, Troud, 13 Νοεμβρίου 1927.

Στη συνέχεια ο Μπουχάριν, θεωρητικός του μπολσεβικισμού, εκτελέστηκε από τον Στάλιν σαν προδότης και πράκτορας του ιμπεριαλισμού.

«Στο καθεστώς της δικτατορίας του προλεταριάτου, δύο, τρία, τέσσερα κόμματα μπορούν να υπάρξουν, αλλά μόνον υπό τον εξής όρο: το ένα στην εξουσία, τα υπόλοιπα στη φυλακή. Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό, δεν έχει καταλάβει τίποτα από την ουσία της δικτατορίας του προλεταριάτου και του μπολσεβίκικου κόμματος». - Μ. Τόμσκι, Pravda, 19 Νοεμβρίου 1927.

Ο Τόμσκι, πρόεδρος των  σοβιετικών συνδικάτων, εξαναγκάστηκε αργότερα ν' αυτοκτονήσει.

«Μέσα σ' επτά χρόνια φτάσαμε, και ίσως ξεπεράσαμε, το σημερινό επίπεδο των  ΗΠΑ, της πιό ανεπτυγμένης καπιταλιστικής χώρας, και (...) μέσα σ' εννιά με δέκα χρόνια θ' αφήσουμε πίσω μας το επίπεδο που θα φτάσουνε τότε, εάν εξακολουθήσουν ν' αναπτύσσονται μέσα σε καπιταλιστικές συνθήκες». - Ι.Β. Στάλιν, Η ΕΣΣΔ σε δέκα χρόνια, 1930.

«Παλιότερα λέγαμε πως 'η τεχνική αποφασίζει για όλα' (...) Αλλά η τεχνική είναι ένα νεκρό πράγμα χωρίς τούς ανθρώπους που την κατέχουν (...) Να γιατί το παλιό μας σύνθημα 'η τεχνική αποφασίζει για όλα', αντανάκλαση μιας περασμένης εποχής όπου είχαμε έλλειψη τεχνικής, πρέπει τώρα ν' αντικατασταθεί από αυτό εδώ το νέο σύνθημα: ‘‘Τα στελέχη αποφασίζουν για όλα!’’». - Ι.Β. Στάλιν, Ομιλία της 4ης Μαϊου 1935.

Ω μεγάλε Στάλιν, Ω ηγέτη των  λαών,

Συ που δίνεις στον άνθρωπο ζωή

Συ που γονιμοποιείς τη γη

Συ που ξανανιώνεις τούς αιώνες

Συ που κάνεις την Άνοιξη ν' ανθίζει

Συ που κάνεις να πάλλονται οι μουσικές χορδές

Εσύ θαύμα της άνοιξής μου, Εσύ

Ήλιε που αντανακλούν μυριάδες καρδιές".

(ο κάποτε και υπερρεαλιστής ποιητής) Λουί Αραγκόν, 1953

Για την ιστορία...

Το 1921 διαλύεται η Εργατική Αντιπολίτευση (Αλεξάντρα Κολλοντάι, Σλιάπνικωφ), η ομάδα Δημοκρατικός Συγκεντρωτισμός και κάθε εσωκομματική αντιπολίτευση στο μπολσεβίκικο κόμμα.

Την ίδια χρονιά ο "Κόκκινος Στρατός" του Λ.Ντ.Τρότσκι καταπνίγει στο αίμα την εξέγερση των  ναυτικών και του λαού της Κροστάνδης, που ζητούσαν ελεύθερες εκλογές στα Σοβιέτ (λαϊκά συμβούλια), ελευθερία έκφρασης για τούς εργάτες και τούς αγρότες, κατάργηση των  προνομίων του κομμουνιστικού κόμματος κι επαναφορά στις αρχές της συμβουλιακής διακυβέρνησης.

Ο Γκ. Ι. Μιάσνικωφ ήταν ο μόνος μπολσεβίκος που μετά το 1917 επέμενε στην ελεύθερη έκφραση όλων των  κομμάτων ανεξαιρέτως, θεωρώντας ότι αυτή η ελευθερία ήταν το μοναδικό μέσο για να διασωθεί το μπολσεβίκικο κόμμα από τη διαφθορά. Κατακεραυνώθηκε γι' αυτό από τον Λένιν, διαγράφτηκε από το Κόμμα το 1922 κι έφτιαξε την αντιπολιτευτική Εργατική Ομάδα, που εξοντώθηκε το Σεπτέμβρη του 1923.

Έκτοτε το ζήτημα της ελευθερίας του Τύπου, του πολυκομματισμού και γενικά της δημοκρατίας εξαφανίστηκε οριστικά από τούς μαρξιστικούς-λενινιστικούς ορίζοντες.

Λενινιστές, Τροτσκιστές, Σταλινικοί, άντε γειά!