Σελίδες

30 Νοεμβρίου 2006

Ευτυχία, Αφθονία, Κρίση | Κρίση 00



«Εφηύραμε την ευτυχία!»,
λένε οι μοντέρνοι άνθρωποι
και κλείνουν ο ένας το μάτι στον άλλον.
Φρίντριχ Νίτσε

… και το ερώτημα είναι: μια κοινωνία που στήνεται πάνω στο τυφλό κυνηγητό της ευτυχίας (ή πιο πεζά: πολλά λεφτά+πολύ σεξ+πολύ ξέδωμα, όλα πολλά, γρήγορα και XXL τελοσπάντων), τι σόι ανθρώπους φτιάχνει;
Φτιάχνει ανθρώπους απροετοίμαστους να υποδεχτούν τις τραγωδίες της ζωής, ανίκανους να υπομένουν τις αναποδιές, αμήχανους απέναντι στις δικές τους θλίψεις και παγωμένους στις θλίψεις των άλλων -αχ, μη μου μιλάτε γι' αρρώστιες και θάνατο παρακαλώ, φρικάρω!-, ανυπόμονους μπροστά στις δυσκολίες, βαθύτατα βιαστικούς, απρόσεχτους, πρόχειρους στα έργα και τις ερμηνείες τους, παγωμένους, χαζοχαρούμενους, προσποιητούς, ανασφαλείς και φυσικά αρπακτικούς. Με δυο λόγια, φτιάχνει ... «μπούληδες» και «μπέμπες».
Welcome to Greece!
... Ρουφάμε το αυγό μας και καλόν ύπνο...

Ε, κι αν ακούσουμε τίποτε ντουφεκιές, κοιτάμε μήπως τις φάγαμε εμείς – κι αν όχι, γυρνάμε από τ’ άλλο πλευρό και περιμένουμε ήσυχοι τις πρωινές ειδήσεις. 

Ξυπνάτε, ΜΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ!

28 Νοεμβρίου 2006

Οι Happyfew στα blogs!




Το πρόβλημα είχε αρχίσει να παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις.

Στις περιθωριoπρωτοποριακές ημιϋπόγειες γκαλερί... στα εναλλακτικά θέατρα ex-βυρσοδεψία... στις ερμητικές σινεφίλ-μπαλαφίλ ουζερί... στα σοφιστικέ πατάρια καφεβιβλιοπωλείων με λιτές βετζετέριαν σπεσιαλιτέ... στ’ αριστοκρατικά σαλόνια ανήσυχων μαικήνων... στις λαϊκές απογευματινές...

τελοσπάντων παντού όπου φημολογείται ότι  ξημεροβραδυαζόμαστε …

… ακόμα και στα πάρκα που συνηθίζουμε να βολτάρουμε σαν απλοί, καθημερινοί πολίτες αποζητώντας λίγο οξυγόνο για τους πολυμήχανους εγκεφάλους μας, ή και στα στάδια όπου γυμναζόμαστε τετράκις την εβδομάδα, στα γήπεδα που λένε ότι τρέχουμε τις Κυριακές, στα όρη στ’ άγρια τα βουνά,

... φωνές βοούσαν ...

ζητώντας βήμα διαλόγου ή, εν πάση περιπτώσει, ένα τρόπο ώστε να μας τα χώνουν στα ίσα, κι εμείς να ανταπαντούμε μέσα σε ένα χορό αλληλοπεριχωρητικού ετεροταπώματος και διακλωτσηδόν αλληλεγγύης, κατά τις προσφιλείς πολυδιαλεκτικές συνήθειες των απανταχού (μετά ή άνευ πατέντας) χαπιφιωτών.

Ιδού λοιπόν! Ήρθε η ώρα! Ευοί ευάν! Ολουρουάχατα!

Είμαστε εδώ, στην κινούμενη άμμο της μπλογκόσφαιρας, έτοιμοι να ανταποκριθούμε στις υψηλές απαιτήσεις της υπερβατικής τηλεπικοινωνίας, χωρίς ωστόσο να στερούμε από τους (σπα)τάλους εμαυτούς μας το ταπεινό δικαίωμα να διαγράφουμε πάραυτα όποιους/ες ενδεχομένως αντιλαμβάνονται τον όρο επικοινωνία π.χ. ως ξεκατίνιασμα.

Εδώ λοιπόν, στο επίσημο blog των HAPPYFEW, θα ανεβάζουμε ο καθένας μας το δικό του ποίημα, βαστώντας τα προσωνύμια που φέρουμε στην εύφορη Χαπιφιουλάνδη και συζητώντας με όσους και όσες το επιθυμούν.

Από εδώ επίσης, όποιος/α επιθυμεί θα μπορεί να παραπέμπεται στην υπερστυλάτη ιστοσελίδα μας, σε προσφιλή μας μπλόγκια και όπου αλλού τον/την βγάλουν τα κύματα.
 
Οι dangerfew

Intothepill Johnny
Resonant Vectors Maestro
Herr Docta Ignorantia
Miss Poetry Box
Buccaneer’s Gambit
Eιδικός της Γενικότητας
Hollowsky
Labyrinth Man

8 Νοεμβρίου 2006
 

24 Νοεμβρίου 2006

Διαλογισμός στο Lagunitas

from POETRY BOX

Robert Hass

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΤΟ LAGUNITAS



Ολόκληρη η νέα σκέψη μιλάει για την απώλεια.
Σ’ αυτό μοιάζει με όλη την παλιά σκέψη.
Η ιδέα για παράδειγμα πως κάθε μερικότητα απαλείφει
την λαμπρή καθαρότητα του προτύπου. Πως ένας τρυποκάρυδος
με μουτσούνα κλόουν που τρυπάει το γλυπτό νεκρό κορμό
εκείνης της μαύρης σημύδας συνιστά, δια της παρουσίας του,
κάποια τραγική πτώση από έναν πρωταρχικό κόσμο
αδιάσπαστου φωτός. Ή εκείνη η άλλη αντίληψη ότι,
επειδή δεν υπάρχει στον κόσμο άλλο πράγμα
αντίστοιχο μιας βάτου με βατόμουρα,
κάθε λέξη είναι μια ελεγεία εκείνου που σημαίνει.
Μιλούσαμε για όλα αυτά χτες βράδυ αργά και στη φωνή
του φίλου μου, ηχούσε μια λεπτή χορδή θλίψης,
ένας τόνος σχεδόν μεμψίμοιρος. Μετά από λίγο κατάλαβα πως,
μιλώντας μ’ αυτό τον τρόπο, καθετί διαλύεται: δικαιοσύνη,
πεύκο, μαλλιά, γυναίκα, εσύ κι εγώ. Υπήρχε μια γυναίκα
που έκανα έρωτα μαζί της, και θυμάμαι πως, κρατώντας
τους μικρούς της ώμους στις παλάμες μου καμιά φορά,
αισθανόμουν μια βίαιη κατάπληξη για την παρουσία της
σαν μια δίψα για αλάτι, για τον ποταμό των παιδικών μου χρόνων
με τις υδροχαρείς ιτιές του, ανόητη μουσική από το πλοιάριο αναψυχής,
γούβες με λάσπη όπου πιάναμε τα μικρά ασημιά και πορτοκαλί ψάρια
που τα ‘λέγαν κολοκυθόσπορους. Δεν είχε καν σχέση μαζί της.
Λαχτάρα, λέμε, γιατί η επιθυμία είναι γεμάτη
ατελείωτες αποστάσεις. Κι εγώ το ίδιο θα ήμουν γι’ αυτήν.
Αλλά θυμάμαι τόσο καλά, τον τρόπο που τα χέρια της έσπαζαν το ψωμί,
εκείνο το πράγμα που είπε ο πατέρας της και την πλήγωσε,
τα όνειρά της. Υπάρχουν στιγμές που το σώμα είναι άυλο
όπως οι λέξεις, μέρες που είναι προέκταση της σάρκας.
Τόση τρυφερότητα, εκείνα τα απογεύματα και βράδια,
λέγοντας, βατόμουρο, βατόμουρο, βατόμουρο.



Robert Hass (από την ποιητική συλλογή “Praise”, Ecco Press 1979, μετάφραση Κατερίνα Ηλιοπούλου)



Ο Αμερικανός ποιητής Ρόμπερτ Χας γεννήθηκε στο Σαν Φραντσίσκο (1941). Έχει εκδόσει τέσσερεις ποιητικές συλλογές (Sun Under Wood: New Poems, 1996, Human Wishes 1989, Praise 1979, Field Guide 1973. Έχει μεταφράσει το έργο του νομπελίστα ποιητή Τσέσλαβ Μίλος (6 τόμοι) σε συνεργασία με τον ίδιο τον ποιητή, καθώς και ένα βιβλίο με ιαπωνική ποίηση (The Essential Haiku: Versions of Basho, Buson and Issa). Διετέλεσε δαφνοστεφής ποιητής (Poet Laureate) των ΗΠΑ από το 1995 μέχρι το1997. Ζει στην Καλιφόρνια και διδάσκει στο Berkeley University of California. Έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις για το ποιητικό και το θεωρητικό του έργο μεταξύ των οποίων και το William Carlos Williams Awards για το βιβλίο του “Praise”. Η ποίησή του κινείται ανάμεσα στην ποίηση και την πρόζα με τον πιο γόνιμο και ανυσηχητικό τρόπο που μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Είχα καιρό να έρθω αντιμέτωπη με κείμενα που χειρίζονται τη γλώσσα έτσι ώστε να την καταστούν επικίνδυνη χωρίς να καταφεύγει σε σχήματα και ακροβασίες. Η φαινομενικά ψύχραιμη ματιά του Χας ακονίζει τις αισθήσεις και βάζει σε δοκιμασία τον αναγνώστη καθώς τον φέρνει σιγά σιγά μέσα σε ένα τοπίο που είναι βάπτισμα αλλά και φανέρωση των πιο σκοτεινών, δυσοίωνων και λανθάνουσων πτυχών του πραγματικού.
(ποιήματα του Τσέσλαβ Μίλος στα οποία έχει χρησιμοποιηθεί η αγγλική μετάφραση του Ρόμπερτ Χας έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά από τον Αντώνη Μακρυδημήτρη, εκδ. Γαβριηλίδης, 2005)
(Βιογραφικό, συνεντεύξεις και κείμενα του Ρ. Χας μπορείτε να βρείτε στο www.poets.org)



Poetry box@ www.happyfew.gr


ΣΑΣ ΓΡΑΦΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΤΟΠΟ ΜΑΚΡΙΝΟ

Henri Michaux , από την ανθολογία Γαλλικής Ποίησης, επιμέλεια Χριστόφορου Λιοντάκη, εκδ. Καστανιώτη, μτφ. Γ. Σεφέρης

ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΜΑΝΑΤΙΔΗΣ

Τρία ποιήματα από το βιβλίο με τίτλο
«4-D Ποιήματα τεσσάρων διαστάσεων», εκδόσεις Γαβριηλίδης 2006. Εδώ επιχειρείται η ουτοπία της ταυτοχρονικότητας μέσω της ανάγνωσης, αποκαλύπτοντας αυτό που είναι ούτως ή άλλως η γραφή. Ένα βιβλίο πείραμα και εργαστήριο γεμάτο θραύσματα και αντικατοπτρισμούς θραυσμάτων που παραμένουν αενάως ενεργά και αιχμηρά.



ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ Ι, ΙΙ

Κατερίνα Ηλιοπούλου, από την ποιητική συλλογή «Ο κύριος Ταυ», που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Μελάνι, τον Φεβρουάριο 2007