Υπάρχουν τα Σφαγεία;

Γελάσαμε αρκετά, τούτο το Σαββατοκύριακο, με αφορμή μια βιβλιοκριτική για ένα πρόσφατο μυθιστόρημα: «[ο συγγραφέας] για τη σκηνογραφία της ιστορίας του επινοεί τον συνοικισμό “Σφαγεία”, μια προσφυγική γειτονιά που...». Προφανώς, η κυρία που έγραψε αυτές τις γραμμές κινείται σε άλλες γειτονιές, λιγότερο προσφυγικές και μάλλον βορειότερες υποθέτω. Και στο κάτω-κάτω, πώς μπορεί να υπάρχει μια συνοικία με τόσο μπανάλ όνομα; Εδώ γειτονιές, περιοχές ή και ολόκληροι δήμοι σπεύδουν ν’ αλλάξουν το όνομά τους (ή τουλάχιστον να εξευγενίσουν την ορθογραφία του), αν τυχόν δεν είναι αρκετά κομιλφό.

Έτυχε όμως να δούμε και μια συνέντευξη του ίδιου του μυθιστοριογράφου, σε λογοτεχνικό περιοδικό. Αυτός, φυσικά, δεν διεκδικεί τη δόξα της επινόησης, γράφει όμως: «Τα Σφαγεία είναι μια παλιά γειτονιά, η οποία έχει ουσιαστικά διαλυθεί». Ίσως, όπως σχολίασε μια φίλη γέννημα-θρέμμα των Σφαγείων, επειδή χτίστηκαν εκεί μόνο δυο πολυκατοικίες την τελευταία εικοσαετία. Μα είναι ρυθμός ανάπτυξης αυτός;

Όλ’ αυτά, ίσως να μην ακούγονται πολύ αστεία. Βγάζουν πάντως κάποιο γέλιο άμα τα διαβάζεις σε απόσταση 5 ή 10 λεπτών από τα επινοημένα και/ή ουσιαστικά διαλυμένα Σφαγεία – και συντροφιά με δυο φίλους που μένουν εκεί.