Η ποίηση πρέπει να αποσκοπεί στην πρακτική αλήθεια | Μανιφέστα 01

Ιζιντόρ Ντυκάς,
"Λωτρεαμόν"
(1846-1870)

«Οι ποιητικοί στεναγμοί αυτού του αιώνα δεν είναι παρά σοφιστείες.

Το να περιγράψεις τα πάθη δεν είναι τίποτα. Αρκεί να έχεις γεννηθεί λιγάκι τσακάλι, λιγάκι όρνεο, λίγο πάνθηρας. Να περιγράφουμε τα πάθη για να τα υποτάξουμε σ' ένα υψηλό ήθος, όπως ο Κορνήλιος, είναι κάτι άλλο.

 
Η ποίηση πρέπει να αποσκοπεί στην πρακτική αλήθεια. Διατυπώνει τις σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στις θεμελιώδεις αρχές και τις δευτερεύουσες αλήθειες τής ζωής.

Πέρασε ο καιρός της προσωπικής ποίησης, με τις σχετικές ταχυδακτυλουργίες της και τις διαστροφές της. Ας ξαναπιάσουμε το άφθαρτο νήμα τής απρόσωπης ποίησης, που κόπηκε ξαφνικά με τη γέννηση του αποτυχημένου φιλόσοφου του Ferney».

Isidore Ducasse, κόμης του Λωτραμόν, Ποιήματα Ι, ΙΙ (1870)
μετάφραση Γ. Δ. Ιωαννίδης, εκδόσεις Ύψιλον/βιβλία, 1981