Σελίδες

25 Νοεμβρίου 2009

Συνοπτικό Λεξικό των τελευταίων ημερών του κόσμου



Άνθρωπος: Πεινασμένο υπογλυκαιμικό δίποδο. Yποδιαιρείται σε Πλούσιο (βλ. λήμμα) και Φτωχό (βλ. λμ). 
Πλούσιος: Ο Άνθρωπος (βλ. λμ) που θέλει να εξισώσει την ιδιωτική του περιουσία με τον πλούτο όλου του Κόσμου.
Φτωχός: Ο Άνθρωπος (βλ. λμ) που θέλει να γίνει Πλούσιος (βλ. λμ).
Οικονομία: Η ιδέα των Πλούσιων (βλ. λμ) και των Φτωχών (βλ. λμ) για τον Κόσμο, σύμφωνα με την οποία ο Κόσμος είναι μια Μεγάλη Τούρτα.
Αγορά: Το ζαχαροπλαστείο της Μεγάλης Τούρτας (βλ. λμ Οικονομία).
Κράτος: Ο κεντρικός επόπτης-διανομέας της Μεγάλης Τούρτας (βλ. λμ Οικονομία, Αγορά).
Κοινωνία: Το άθροισμα των πεινασμένων υπογλυκαιμικών δίποδων τουρτοφάγων.
Ισότητα: Η σημαία του δόγματος των Φτωχών (βλ. λμ) «Εσύ έχεις κι εγώ δεν έχω; Φέρε!».
Ελευθερία: Η σημαία του δόγματος των Πλούσιων (βλ. λμ) «Εγώ έχω κι εσύ δεν έχεις; Σκάσε!».
Αριστερός: Ο ζηλωτής του δόγματος Φτωχών (βλ. λμ), προστάτης τους και εγγυητής της Ισότητας (βλ. λμ).
Δεξιός: Ο ζηλωτής του δόγματος των Πλούσιων (βλ. λμ), προστάτης τους και εγγυητής της Ελευθερίας (βλ. λμ).
Κεντρώος: Ο Αριστερός (βλ. λμ) που αλλοιθωρίζει δεξιά και ο Δεξιός (βλ. λμ) που αλοιθωρίζει αριστερά.
Κρίσεις: Οι στιγμές όπου στην Κοινωνία (βλ. λμ) πέφτει γενικός πλακωμός για το ποιος θα πρωτοφάει τη Μεγάλη Τούρτα, δηλαδή συνέχεια, διαρκώς και ασταμάτητα.

20 Νοεμβρίου 2009

Σχετικά και άσχετα με κάποιες συζητήσεις.


#2. Ο Νίτσε επέφερε μεγάλη σύγχυση όταν από την θέση "η αλήθεια δεν είναι ζήτημα αντιστοιχίας προς την πραγματικότητα" συνήγαγε ότι "αυτό που ονομάζουμε "αλήθειες" είναι απλώς χρήσιμα ψέματα". Η ίδια σύγχυση συναντάται κατά καιρούς στον Ντεριντά, όταν από την θέση ότι "δεν υπάρχει καμιά πραγματικότητα σαν αυτή που ήλπιζαν να βρουν οι μεταφυσικοί", συνάγεται ότι "αυτό που ονομάζουμε "πραγματικό" δεν είναι πράγματι πραγματικό". Τέτοιες συγχύσεις εκθέτουν τον Νίτσε και τον Ντεριντά στην κατηγορία της αυτοαναφορικής ασυνέπειας - ότι δηλαδή ισχυρίζονται πως γνωρίζουν αυτό που οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι δεν μπορεί να γνωσθεί".
Από το βιβλίο του Ρίτσαρντ Ρόρτυ με τίτλο Τυχαιότητα Ειρωνεία Αλληλεγγύη.
[Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια σε μετάφραση Κώστα Κουρεμένου
και επιμέλεια του Κώστα Λιβιεράτου]

σ.289 [σημειώσεις]

19 Νοεμβρίου 2009

Δύσκολες απαντήσεις



Σε άρθρο που δημοσιεύεται εδώ στην σελίδα του Κ.Κ.Ε, και υπογράφει η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με τίτλο "Ο αντεπαναστατικός γιορτασμός για το γκρέμισμα του «Τείχους του Βερολίνου»", θέτει τα παρακάτω ερωτήματα. Πήρα το θάρρος να απαντήσω μιας και κανείς δεν ασχολείται πλέον στα σοβαρά ούτε με το ΠΓ ούτε με την ΚΕ ούτε με το ΚΚΕ, αλλά αυτός είναι και o λόγος που κάποιος πρέπει να το κάνει για να μην έχουμε "μελλοντικά κενά"


1.
Ε.Μ: Αφού δεν υπάρχει ιστορική αναγκαιότητα επαναστατικού περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό, αφού ο καπιταλισμός δεν κινδυνεύει από τον κομμουνισμό που αποτελεί ιστορικό παρελθόν όπως η φεουδαρχία και το δουλοκτητικό σύστημα, γιατί τόσος ιδεολογικός μόχθος πάνω στο πτώμα του;

Izi: Για τους ίδιους ακριβώς λόγους που υπήρξε ιδεολογικός μόχθος πάνω στο “πτώμα” του φεουδαλισμού. Τα παραδείγματα πολλά. Να μην ξεχνάμε ότι η Ιστορία μας διδάσκει ότι επαναλαμβάνεται πολλές φορές ως φάρσα, αλλά δυστυχώς με καταστροφικά για την ανθρωπότητα αποτελέσματα. Σα να λέμε ότι το πτώμα τείνει να γίνει ζόμπι, και όλοι γνωρίζουμε ότι τα ζόμπι δεν είναι χορτοφάγα.
Για αυτό μοχθούμε ιδεολογικά. Για μια καθώς πρέπει ταφή.

Αυτό το σοσιαλισμός-κομμουνισμός μένει λιγάκι αίολο. Τι εννοείτε;
Κυρίως εξηγήστε την παύλα.
Επίσης η λέξη πτώμα χρειάζεται εισαγωγικά σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζετε.



2.
Ε.Μ: Γιατί καταδιώκονται συμβολισμοί του κομμουνιστικού κινήματος, ιδιαίτερα στις χώρες της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, αφού «οι ίδιες οι λαϊκές μάζες τον έχουν απορρίψει, τον έχουν ανατρέψει»; Γιατί διώκονται, μάλιστα πολύ περισσότερο από ό,τι φασιστικές - νεοναζιστικές κινήσεις, παρά το γεγονός ότι κομψά και άκομψα διοχετεύονται μύριοι ιδεολογικοί συνειρμοί περί «μαύρου» και «κόκκινου» ολοκληρωτισμού;

Izi: Μα γιατί στις «χώρες της καπιταλιστικής παλινόρθωσης» υπήρξαν και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης τα διαβόητα γκούλαγκ, υπήρξαν οι περίφημες μυστικές υπηρεσίες η ασφάλεια και γενικότερα ένας ολόκληρος μηχανισμός καταπίεσης, κατίσχυσης, παρακολουθήσεων, συκοφαντιών βασανιστηρίων εξαφανίσεων εκτελέσεων δολοφονιών κτλ. Όλα αυτά τα οργάνωσαν κάποιοι που αυτοαποκαλούνταν κομμουνιστές και οι οποίοι έκαναν ευρύτατη χρήση αυτών των συμβόλων με σκοπό να καλύπτουν τα όσα ιδιοτελή και απάνθρωπα έπρατταν.Επομένως...



3.
Ε.Μ: Γιατί, παρά τη στοχοπροσήλωση και το συντονισμό στην απαξίωση των σοσιαλιστικών επιτευγμάτων για τη λαϊκή πλειοψηφία - την κατάργηση της ανεργίας, την πλήρη εξασφάλιση του δικαιώματος στην εργασία, στην εκπαίδευση, στη φροντίδα Υγείας-Πρόνοιας, στον Πολιτισμό-Αθλητισμό, στη στέγη - η λαϊκή μνήμη επιμένει να θεωρεί ότι ζούσε καλύτερα σε εκείνο το σοσιαλιστικό παρελθόν, τουλάχιστον από την άποψη των υλικών όρων;

Izi: Κατ’αρχήν είστε αόριστη λέγοντας ότι «...η λαϊκή μνήμη επιμένει να θεωρεί ότι ζούσε καλύτερα σε εκείνο το σοσιαλιστικό παρελθόν...» διότι η λαϊκή μνήμη λέει και πολλά άλλα, ας μην τα αναφέρουμε και χαλάμε επιπλέον τις καρδιές μας.  Και στην συνέχεια μιλάτε για επιτεύγματα του σοσιαλισμού όσον αφορά την λαϊκή πλειοψηφία την ίδια στιγμή που η Ιστορία έχει καταγράψει ότι η λαϊκή πλειοψηφία βρίσκονταν στα κάτεργα. Συμπεραίνω λοιπόν ότι οι μαρτυρίες στις οποίες βασίζεστε προέρχονται από ανθρώπους του καθεστώτος. Όπως και εδώ στην Ελλαδίτσα όπου τόσοι και τόσοι «λαϊκοί άνθρωποι» ταξιτζήδες ,περιπτεράδες, εργάτες ακόμη, υποστήριξαν και ακόμη υποστηρίζουν λίγο πολύ, το "καλό που έκανε στην χώρα ο Παπαδόπουλος"


4.
Ε.Μ:Γιατί, παρά τη συγκέντρωση τόσων δυνάμεων για την προετοιμασία των εκδηλώσεων, συμμετείχαν στην κεντρική εκδήλωση περίπου 100.000, σύμφωνα με πληροφορίες μας, όταν στην ανάλογη πρωτοχρονιάτικη συγκεντρώνονται 1.000.000;

Izi: Αυτή την ερώτηση σας την απαντώ χαριστικά φερόμενος ως τζέντλεμαν.
Ούτε τόσοι δεν ήταν, αλλά όπως και να το κάνεις η Πρωτοχρονιά είναι κομμάτι παλαιότερη γιορτή με μεγάλη παράδοση και "πολυδιαφημισμένη" σε χώρες όπως η Γερμανία δεν είναι κριτήριο αυτό για να πλησιάσει κανείς στην αλήθεια. Να με συγχωρείτε αλλά απλά εκθέτει αυτόν που ρωτά.

Ελπίζοντας ότι θα πάψετε να ρεζιλεύεστε και να επιδεικνύεται την ιδεολογική σας απελπισία, να ρωτήσω κι εγώ κάτι που σας έχουν ρωτήσει μάλλον και άλλοι «αντικομουνιστές» «δωσίλογοι» «πράκτορες» "ρουφιάνοι" και «νεοφιλελεύθερα καθάρματα» πριν από μένα.

Το διάβασα στον τοίχο τις προάλλες,
“ΤΟ ΚΚΕ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΔΗΛΩΣΗ”.
Εννοείτε στην εφορία?


υ.γ μας άρεσε το "χώρες της καπιταλιστικής παλινόρθωσης"
Επίσης το "γιορτασμός" εκπληκτικό.

10 Νοεμβρίου 2009

Girl Trouble!



Αναμεταδίδουμε την είδηση με την σειρά μας. Ήδη έχει κάνει τον γύρο του κόσμου.
"Το Τείχος του Βερολίνου υπερασπίστηκε η γγ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, λέγοντας πως η εργατική κυβέρνηση της πρώην Ανατολικής Γερμανίας έχει δικαίωμα να το υψώσει αμυνόμενη απέναντι στη Δυτική Γερμανία που μαζί με το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς λειτουργούσε σαν στρατός κατοχής.
Μιλώντας τη Δευτέρα από το Σκοπευτήριο της Καισαριανής η κ. Παπαρήγα είπε:
«Το τείχος το επέβαλε ο ιμπεριαλισμός να υψωθεί και έγινε ακριβώς παραμονές, όταν τα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα απειλούσαν να εισβάλουν στο Βερολίνο, ιδιαίτερα βεβαίως στο ανατολικό Βερολίνο, στο έδαφος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Και ρωτάμε: Δεν είχε δικαίωμα ένας λαός, μια εξουσία εργατική ή η οποιαδήποτε κυβέρνηση να σεβαστεί τα σύνορά της και να υψώσει το τείχος μέσα στο έδαφός της; Σκεφθείτε αν μέσα στην Αθήνα είχαμε τρεις - τέσσερις δήμους που ανήκαν σε έναν στρατό Κατοχής, θα ήταν ελεύθερα, μπες βγες; Γιατί η Δυτική Γερμανία στην ουσία λειτουργούσε με το ΝΑΤΟ, με τους Αμερικανούς σαν στρατός Κατοχής. Απ’ τη μία μεριά ευθύνεται για τη διαίρεση της Γερμανίας και από την άλλη ήθελε τη βίαιη προσάρτησή της».
Η κα Παπαρήγα εξαπέλυσε βέλη εναντίον όσων συγκεντρώθηκαν στο Βερολίνο, στους εορτασμούς για τα 20 χρόνια από την πτώση του τείχους. «Σήμερα στο Βερολίνο η αφρόκρεμα των ιμπεριαλιστών και τα δευτεροκλασάτα στελέχη τους και οι σύμμαχοί τους - ανάμεσα σε αυτούς και ο Έλληνας πρωθυπουργός - πήγαν να γιορτάσουν την πτώση του τείχους».
«Στην πραγματικότητα πανηγυρίζουν για την καπιταλιστική παλινόρθωση» συμπλήρωσε, ενώ προέβλεψε ότι «η ροή της ιστορίας δεν μπορεί να σταματήσει και αργά ή γρήγορα η επικαιρότητα του σοσιαλισμού θα γίνει πραγματικότητα».
Καταλήγοντας είπε: «Αν νομίζουν αυτοί που μαζεύονται σήμερα στο Βερολίνο ότι οι λαοί θα συμφιλιωθούν με την ιμπεριαλιστική πραγματικότητα πέφτουν έξω. Αργά ή γρήγορα οι λαοί θα σηκωθούν πολύ ψηλά, ακόμα ψηλότερα απ' ότι έγινε στον 20ό αιώνα».