Συμφωνώ με τον προηγούμενο... Αν πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα στην υποκριτική ψευδοφιλανθρωπία των θυτών και στο ειλικρινές μίσος των θυμάτων, τότε είναι σκούρα τα πράγματα... Άσε που πολλές φορές το ίδιο το "δίπολο" θύτης-θύμα δεν είναι και τόσο ξεκάθαρο...
Σίγουρα πάντως ο δρόμος προς την "αληθινή αγάπη" για τον άνθρωπο είναι στρωμένος με " σκούρα τα πράγματα" και όχι στρωμένος με ρόδα. Άσε που η υποκριτική ψευδοφιλανθρωπία συνήθως συνοδεύεται και με ειλικρινέστατο μίσος προς την ανθρωπότητα. Θέλω να πω ότι τα θύματα δεν έχουν "ειλικρινές μίσος" αλλά ειλικρινείς ανάγκες και καταπατημένα δικαιώματα. Ο ταξικός πόλεμος ξεκινά από "μίσος"? Τι λές τώρα! ανώνυμε 3:14
Να πω κι εγώ κατιτίς για τον "ταξικό πόλεμο". Εάν με αυτό τον όρο εννοούμε απλά ένα πόλεμο μεταξύ των τάξεων, τότε ο Μαρξ (και όλο το παλιό εργατικό κίνημα) θα μας παίρνανε στους κορνέδες.
Έξω από την προοπτική της "αταξικής κοινωνίας", δηλαδή έξω από την φιλάνθρωπη "αποστολή" του προλεταριάτου ως "τάξης που με την επανάστασή της καταργεί όλες τις τάξεις" και αποκαθιστά "τον άνθρωπο στην καθολικότητά του", ο "ταξικός πόλεμος" - και η ίδια η έννοια της προάσπισης του ταξικού συμφέροντος - χάνει εντελώς το νόημά του.
Ένα ερώτημα είναι: αυτοί που μιλούν για ταξικό πόλεμο σήμερα, πιστεύουν στην ιστορική αποστολή του προλεταριάτου;
@ Izi Δεν διαφωνώ με αυτά που λες - εννοήται ότι τα θύματα έχουν πρωτίστως ειλικρινείς ανάγκες και καταπατημένα δικαιώματα και δικαιούνται να αισθάνονται και μίσος, αυτό μας έλειπε... Αυτό που ήθελα να εκφράσω (και μάλλον δεν το έκανα καλά...) ήταν μια αμφιβολία για αυτούς που εμφανίζονται ως υποστηρικτές και προπαγανδιστές του ταξικού πολέμου, για αυτούς που τον κηρύττουν εν ονόματι των θυμάτων... Σε αυτών το μίσος αναφερόμουν.....
ή μήπως δεν το πολυελπίζουμε?....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστά το σύνθημα βάζει τη φιλανθρωπια σε εισαγωγικά. Δηλαδή οτι είναι ντεμέκ αγάπη για τον ανθρωπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αληθινή όμως πώς εκφράζεται; Με ταξικό πόλεμο; Δηλαδή;
Συμφωνώ με τον προηγούμενο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα στην υποκριτική ψευδοφιλανθρωπία των θυτών και στο ειλικρινές μίσος των θυμάτων, τότε είναι σκούρα τα πράγματα...
Άσε που πολλές φορές το ίδιο το "δίπολο" θύτης-θύμα δεν είναι και τόσο ξεκάθαρο...
Σίγουρα πάντως ο δρόμος προς την "αληθινή αγάπη" για τον άνθρωπο είναι στρωμένος με " σκούρα τα πράγματα" και όχι στρωμένος με ρόδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσε που η υποκριτική ψευδοφιλανθρωπία συνήθως συνοδεύεται και με ειλικρινέστατο μίσος προς την ανθρωπότητα.
Θέλω να πω ότι τα θύματα δεν έχουν "ειλικρινές μίσος" αλλά ειλικρινείς ανάγκες και καταπατημένα δικαιώματα.
Ο ταξικός πόλεμος ξεκινά από "μίσος"?
Τι λές τώρα! ανώνυμε 3:14
Να πω κι εγώ κατιτίς για τον "ταξικό πόλεμο". Εάν με αυτό τον όρο εννοούμε απλά ένα πόλεμο μεταξύ των τάξεων, τότε ο Μαρξ (και όλο το παλιό εργατικό κίνημα) θα μας παίρνανε στους κορνέδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈξω από την προοπτική της "αταξικής κοινωνίας", δηλαδή έξω από την φιλάνθρωπη "αποστολή" του προλεταριάτου ως "τάξης που με την επανάστασή της καταργεί όλες τις τάξεις" και αποκαθιστά "τον άνθρωπο στην καθολικότητά του", ο "ταξικός πόλεμος" - και η ίδια η έννοια της προάσπισης του ταξικού συμφέροντος - χάνει εντελώς το νόημά του.
Ένα ερώτημα είναι: αυτοί που μιλούν για ταξικό πόλεμο σήμερα, πιστεύουν στην ιστορική αποστολή του προλεταριάτου;
@ Izi
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν διαφωνώ με αυτά που λες - εννοήται ότι τα θύματα έχουν πρωτίστως ειλικρινείς ανάγκες και καταπατημένα δικαιώματα και δικαιούνται να αισθάνονται και μίσος, αυτό μας έλειπε... Αυτό που ήθελα να εκφράσω (και μάλλον δεν το έκανα καλά...) ήταν μια αμφιβολία για αυτούς που εμφανίζονται ως υποστηρικτές και προπαγανδιστές του ταξικού πολέμου, για αυτούς που τον κηρύττουν εν ονόματι των θυμάτων... Σε αυτών το μίσος αναφερόμουν.....
ανώνυμος 3:14
Anonymous @
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η αληθινή όμως πώς εκφράζεται;"
Έλα μου ντε...
μήπως μοιράζοντας την φτώχεια μας;
uta ta unicef wres wres mou moiazoun me ekseliksh tis palai pote vretanikis autokratorias
ΑπάντησηΔιαγραφή