Βαθιά μέσα στο είναι του, ο άνθρωπος ποθεί κάτι πολύ μεγαλύτερο από την ευτυχία και κάτι πολύ περισσότερο από τα πολλά χρόνια.
Βαθιά μέσα στο είναι του, ο άνθρωπος ποθεί κάτι πολύ ισχυρότερο από μια καλότυχη και παρατεταμένη επιβίωση.
Ποθεί τη ζωή! Ο άνθρωπος ποθεί να ζήσει για πάντα, να γνωρίσει τα πάντα και να είναι σε θέση να δημιουργεί τα πάντα!
Βαθιά μέσα στο είναι του, κοντολογίς, ο άνθρωπος ποθεί να γίνει θεός!
Ας το αναγνωρίσουμε λοιπόν αυτό... και θα δούμε, μετά, τι θα το κάνουμε.
Αλλά, παρακαλώ, "ευτυχίες" και "χρόνια πολλά" ούτε ο Νίτσε δεν θα καταδεχότανε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, σιγά το πρότυπο...
Ο Νίτσε πίστευε υπερβολικά στην χαρά της ζωής, αλλά όχι σε ευτυχισμούς...εξ ου και ο εστιασμός στον Νίτσε υποθέτω...δεν είναι θέμα αυθεντίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήAnonymous,
ΑπάντησηΔιαγραφήσωστός!
πφφφφφφ πολυλογίες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά κι ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος
Συμφωνώ με τον ταταδο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αργόσχολοι ιδεολόγοι της συμφοράς όπως ο Νιτσε θα μπορούσαν να ψάχνουν το νόημα στις ευχές.
Ως γνωστόν οι ευχές μπορεί να λέγονται και στα αλαμπουρνέζικα. Δεν έχει καμία σημασία. Η ευχή είναι εκτός σημασίας.
Καλή χρονιά σε όλους!
Χρόνια πολλά,ευτυχία και χαρά.
υγ.
Επίσης το "ο άνθρωπος ποθεί να γίνει θεός!" θα ίσχυε αν δεν είχε (βαθιά μέσα του) την συνείδηση ότι ο θεός δεν είναι παρά μια δική του επινόηση. Ποθεί να γίνει κάτι του οποίου προηγείται (ως προϋπόθεση του) και φυσικά έπεται(ως υποκείμενο) συγχρόνως.
Ιδού η δυσκολία χειρισμού του -αποκλειστικά- ανθρώπινου χιούμορ.
Το γεγονός δηλαδή του επινοήματος το οποίο σε υποκειμενοποιεί. Τι μπλέξιμο!
"Το γεγονός δηλαδή του επινοήματος το οποίο σε υποκειμενοποιεί. Τι μπλέξιμο!" Ωραία διατύπωση, αλλά μη μένεις εκεί. Εσύ προσωπικά είσαι ο επινοήσας το επινόημα; Άλλο ο "άνθρωπος" γενικά και άλλο εγώ και συ. Κι αν δεν κάνω λάθος για τους χριστιανούς ο Θεός τους είναι άνθρωπος: ο Χριστός! Στη σχέση τους με αυτόν καλούνται να υποκειμενοποιηθούν...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ ταταδο και αλληλούια,
ΑπάντησηΔιαγραφήκατανοώ με συμπάθεια το φόβο σας αλλά λυπάμαι που σας αναγκάζει να αναπνέετε μέσα στους τόσο περιορισμένους ορίζοντες της (προσδοκίας της) ευτυχίας.
:-pp
hollowsky,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή χρονιά με υγεία και ευτυχία!
κάποιος φίλος λέει ότι η ευχή πρέπει να είναι "πολλά λεφτά" γιατί άμα υπάρχουν λεφτά όλα διορθώνονται.
τέλος πάντων! συνεχίζω.
πράγματι, ο άνθρωπος δεν αγωνίζεται για την ευτυχία του.
αλλά ούτε για να ζήσει για πάντα ή να γνωρίσει τα πάντα.
εγώ, για παράδειγμα, βαριέμαι να μάθω τα πάντα για τους υπολογιστές εντός μιας αιώνιας ζωής.
λοῖπόν, καλή χρονιά!
Είναι θέμα βούλησης λοιπόν το πώς θα ζήσουμε στην αιωνιότητα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν όντως είναι έτσι, τότε, γιατί να μην μπούμε και σε μια άλλη λογική...ότι μπορεί π.χ. να υπάρχει ατέλειωτη ποικιλία κατά της βαρεμάρας...
Για το κυνήγι της Ευτυχίας εδώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΜΗΝ ΤΟ ΔΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΚΗΝΗ.
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΗ!!!
http://www.youtube.com/watch?v=3O8iNB81NoA
Το θέατρο παίζει το έργο: "Ο Καινούργιος Χρόνος"
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροχτές έπαιζε ένα άλλο: "Τα Χριστούγεννα"
Όταν μπεις μέσα, θα ακούσεις και θα πεις τα ίδια λόγια.
Εγώ δεν μπαίνω...
Τα έχω δει τόσες φορές...
Για τα υπόλοιπα, άλλα σχόλια...
Αξίζει τον κόπο.
Συγγνώμη, αλλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε χόλοου για πες μου για να καταλάβω. Αυτά που λες για τον άνθρωπο, πως τα κατάλαβες; Έχεις κάνει (ή στηρίζεσαι σε) καμιά μελέτη ή μήπως είναι δική σου άποψη; Και είναι άποψη ή ευχές που κάνεις για το πώς θα ήθελες να είναι ο άνθρωπος;
Δεν καταλαβαίνω.
Ποιος ακριβώς ποθεί για παράδειγμα να ζήσει για πάντα ή να γίνει θεός (άσε που εδώ σηκώνει και συζήτηση περί θεού ή θεάς και να βάλουμε και την φράση "είσαι θεά");
Ο άνθρωπος ως ανθρωπότητα; Εσύ και οι φίλοι σου; Οι συγχωριανοί σου; Οι αρχαίοι Έλληνες και ξένοι; Οι Κινέζοι και οι πυγμαίοι της Αφρικής;
Ή τελικά μια γενική ιδέα ακαθόριστη την οποία έχεις μέσα στο μυαλό σου και την οποία θεωρείς ότι μπορείς να την αποκαλείς άνθρωπο; (γιατί φυσικά δεν είναι δυνατόν να γνωρίζεις πραγματικά τι πραγματικά είναι ο άνθρωπος - δηλαδή όχι ότι δεν είναι δυνατόν αλλά αν αυτό συμβαίνει, θα είσαι ο μόνος που γνωρίζω).
Για να ξέρω δηλαδή γιατί μιλάμε.
Έτσι παρεμπιπτόντως αναφέρω ότι έπεσα τελευταία σε κάτι βιβλία μεγάλων Ινδών πνευματικών ανθρώπων, κάποια ογκώδη βιβλία στα οποία προσπαθούσαν να βγάλουν άκρη στο ερώτημα "ποιος είμαι". Και στο ερώτημα ποιος είμαι; προσπαθούσαν να καταλάβουν ποιος είναι αυτός που ρωτάει...
Θα μου πεις...
Πες ό,τι θες
@ Aloga,
ΑπάντησηΔιαγραφήέκανα μελέτη.
@ hollowsky
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο
χμ...θα μου άρεσε να είμαι σε θέση να δημιουργώ τα πάντα. Ομως να ζω για πάντα, νομίζω ότι μετά από 500 χρόνια θα κουραζόμουν ακόμα και αν δεν γερνούσα φυσικώς. Θα κουραζόταν η ψυχή μου και να προσαρμόζομαι συνεχώς στις εξελίξεις. Δεν θα ήθελα επίσης να γνωρίσω τα πάντα. Δεν θα άντεχα να ζήσω όλες τις δυστυχίες παρά μόνο όσες μου αναλογούν. Πρέπει μάλλον ο πόθος για ζωή να συμπυκνώνεται σε κάτι άλλο που δεν έχει σχέση με το αν γνωρίσει κανείς τα πάντα και αν ζήσει για πάντα.Αυτά τα δυο είναι έννοιες που αποδίδονται στον Θεό από τους ανθρώπους αλλά δεν νομίζω ότι ο Θεός συμφωνεί:)
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Aloga,
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ.
@ Dianathenes,
δύσκολο πράγμα να είσαι θεός, έτσι;
:-) Αλλά πάλι, κι η απλή επιβίωση πολύ φτωχό πράγμα, ναι;
@ hollowsky
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα Ιωάννη βγάλτον τον προβληματισμό σου. Με το τσιγκέλι τον τραβάμε...
(μιλάω για την απάντησή σου στη @ Dianathenes)
Και έτσι μια και με γαργαλάνε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ξέρουν για τον θεό οι περισσότεροι που μιλάνε για θεό;
Εννοώ πέρα από αυτά που τους είπε η γιαγιά τους, ο δάσκαλος στο δημοτικό και ο παππάς στο κατηχητικό ή εστω και ο καθοδηγητής στην ΚΟΒ. Ή άντε, έστω, πέρα από ληφθείσες πληροφορίες...
Άσχετο αλλά κοίτα τι θυμήθηκα: όταν ο παικταράς Θωμάς Μαύρος έπαιζε ακόμα στον Πανιώνιο (ή μόλις είχε πάει στην ΑΕΚ;;;), είχε μαζευτεί λαός και τον επευφημούσε.
ΑπάντησηΔιαγραφή- Είσαι θεός!, του φώναξε ένας.
Και γυρνάει ο διπλανός του κάνοντας, όπως νόμιζε, ρελάνς:
- Μόνο θεός; Ημίθεος είναι ο παιχταράς!
:-)))
@ hollowsky
ΑπάντησηΔιαγραφήουδεν σχετικότερον του ασχέτου σου.
δηλαδή τα άλλα είναι πιο σχετικά;
@ Aloga,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ... φιλοσοφικό αξίωμα είναι «Ουδέν σχετικότερον του … σχετικότατου»! :-))
Τώρα μου ήρθε κάτι. Είμαι πρωϊνός τύπος, που λένε.
Α.
Εάν δεν υπάρχει θεός, τότε υπάρχει μόνο ο κόσμος, το σύμπαν, η φύση, δηλαδή ένα κλειστό σύστημα που διέπεται από αυστηρούς νόμους (έστω κι αν αυτό το σύμπαν φουσκώνει ή ξεφουσκώνει). Σε αυτή την περίπτωση δεν μπορεί να υπάρχει, οντολογικά, ελευθερία και ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι ελεύθερος παρά εντός εισαγωγικών, δηλαδή με την κλασική έννοια του «Ελευθερία είναι η συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας». Το μόνο που μας απομένει είναι να συνειδητοποιούμε την αναγκαιότητα και πάντοτε να προσαρμοζόμαστε σε αυτήν. Μιλάμε για οντολογικό κομφορμισμό. Τελεία και παύλα.
Β.
Εάν όμως υπάρχει θεός – εννοείται ως «κάποιος άλλος» εκτός φύσης, κόσμου, σύμπαντος και προφανώς δημιουργός τους (άρα και δημιουργός μας εφόσον είμαστε όντα φυσικά) -, τότε έχουμε τις εξής πιθανότητες.
1. Να την είδε σαν μηχανικός ή ωρολογοποιός (ο ΜΑΤΣ που λένε οι τέκτονες), δηλαδή να έφτιαξε τη φύση, να την κούρδισε και να την άφησε στην τύχη της. Σε αυτή την περίπτωση ξαναγυρνάμε στο Α. Είμαστε κομμάτια ενός μηχανισμού, που τραβάει το δρόμο του, και το μόνο που μας απομένει είναι να καταλάβουμε τους νόμους του μηχανισμού αυτού (πχ ζήτω οι φυσικές επιστήμες!) και να προσαρμοστούμε σε αυτούς. Μπορούμε να κατασκευάσουμε απίθανα υπομηχανήματα αλλά οντολογικά ελεύθεροι δεν είμαστε.
2. Να μην παράτησε το δημιούργημά του στην τύχη του, να εμπλέκεται διαρκώς με αυτό αλλά να την είδε σαν πατέρας-αφέντης, ή σαν τροχόμπατσος. Τότε, αυτό που μας απομένει είναι να υπακούσουμε (στη θέση των αυστηρών φυσικών νόμων) στους αυστηρούς νόμους του θεϊκού Τροχόμπατσου, να έχουμε να μάτια μας δεκατέσσερα με τον υπερσκόσμιο ΚΟΚ, με κίνδυνο να τρώμε από χοντρό πρόστιμο έως φυλάκιση για κάθε παράβαση. Σε αυτή την περίπτωση είμαστε - όσο κι αν ακουστεί παράξενο - ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ελεύθεροι από ότι αν ισχύει το Α ή το Β1. Περισσότερο ελεύθεροι, με την έννοια ότι τους αυστηρούς νόμους δεν τους επιβάλλει τώρα ένας απρόσωπος μηχανισμός αλλά ένα αυστηρό πρόσωπο ... κάτι που αφήνει μια χαραμάδα ελπίδας, ότι μπορεί, ίσως, κάπως, να το παρακαλέσεις και να σε αφήσει να κάνεις και καμιά ζαβολιά (ενώ εξιλέωση μηχανισμού δεν παίζει, εξ ορισμού). Αλλά ακόμα ελεύθεροι δεν είμαστε - δεν θεμελιώνουμε, ακόμα, μια οντολογική ελευθερία για τον άνθρωπο.
3. Οπότε, οντολογική ελευθερία θεμελιώνεται μόνο στην περίπτωση όπου υπάρχει ένας απόλυτα ελεύθερος Θεός (εκτός φύσης και δημιουργός της), που σχετίζεται με τον άνθρωπο όχι σαν τροχόμπατσος ή πατέρας-αφέντης, αλλά σαν πατέρας-φίλος. Δηλαδή που σε καλεί να συνεργαστείτε, να δοκιμάσεις (κατά τα μέτρα της ενηλικίωσής σου) την απόλυτη ελευθερία που ο ίδιος είναι, και να τον κληρονομήσεις. Εδώ, θεμελιώνεται οντολογική ελευθερία αλλά με ένα διπλό τρόπο: σαν εν δυνάμει (δεδομένο προς ανάπτυξη) και ενεργεία (όταν και αν κατακτηθεί).
Τέλος,
(ακολουθεί η συνέχεια)
(συνέχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓ.
Δεν υπάρχει - πάντα στο οντολογικό επίπεδο καταρχήν - ούτε Θεός αλλά ούτε και φύση, σύμπαν. Υπάρχει μόνο ο άνθρωπος! Και είναι απολύτως ελεύθερος. Ο άνθρωπος κάνει, μόνος του, όλο το παιχνίδι. Μόνο που αυτή η θέση έχει ένα σημαντικό κενό σε σχέση με το Α και το Β.
Στο Α και στο Β, η ελευθερία (ή ανελευθερία) του ανθρώπου θεμελιώνεται ΣΕ ΣΧΕΣΗ με κάτι ή κάποιον (φύση, θεό). Στο Γ, σε σχέση με τι ή ποιον θεμελιώνει την ελευθερία του αυτός ο μοναχικός ανθρωποθεός;
1. Αν τη θεμελιώνει σε σχέση με τη φύση («εγώ είμαι ελεύθερος, η φύση όχι»), τότε μπορεί κάλλιστα ο άνθρωπος να τεθεί ως δυνάστης της, αφού αυτός είναι ελεύθερος κι εκείνη όχι. Τι θα τον απέτρεπε από αυτό;
2. Αν τη θεμελιώνει σε σχέση με τον άλλον άνθρωπο, τότε υπάρχουν δυο υποπεριπτώσεις:
2α. «Εγώ είμαι ελεύθερος, ο άλλος όχι», οπότε τον κάνω δούλο μου χωρίς πρόβλημα και αναστολές. Ή αλλιώς, επειδή το ίδιο θεωρεί και ο άλλος για μένα: πόλεμος. Ή ευγενικότερα: «Διαλεκτική αφέντη-δούλου». Χωρίς άλλη οντολογική προοπτική.
2β. «Είμαστε και οι δυο ελεύθεροι». Ωραίο ακούγεται. Αλλά εδώ προκύπτει το ζήτημα ότι, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορεί να μας συνδέει, οντολογικά, τίποτα. Ο καθένας στον κόσμο του. Μακριά κι αγαπημένοι, που λένε.
Διαλέ'εις και παίρν'ς! Εκατό επιλου'ές σε έδωκα, 'εν έ'εις παράπ'νο, ιέιτσ';
Και τώρα περιμένω να πέσουν βρυσιές (εκ του βρύσες) :-)))))
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
"ο άνθρωπος ποθεί να γίνει θεός."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιοι προσπαθούν να το καταφέρουν παίρνοντας και κάποιοι προσφέροντας.
μου άρεσαν οι κατηγορίες του Hollowsky.
ΑπάντησηΔιαγραφήο καθένας διαλέγει και παίρνει.
κάποιοι ζουν όλη τη ζωή τους διαλέγοντας μία κατηγορία.
κάποιοι μέσα στη ζωή τους αλλάζουν κατηγορία.
@ hollowsky
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι θέλεις να πεις ρε παιδί μου αλλα...
Τι πάει να πει μας δίνεις επιλογές;
Μάλλον θέλεις να πεις ότι έχεις πρόβλημα και δεν μπορείς να βγάλεις άκρη.
Γιατί δεν το λες ευθέως;
Και μη φοβάσαι. Δεν είσαι δα και ο μόνος που έχει την "τρικυμία εν κρανίω" σχετικά με τα περί θεού.
Έλα όμως που η Γιωργία σε καταλαβαίνει και σε επιδοκιμάζει...
Τι να πω...
Φαίνεται ότι δημιουργείς σχολή τρικυμίας.
Τελικά διάλεξε κάποια από τις αυτοεπιλογές σου να την συζητήσουμε.
Εσύ με ποιον είσαι;
Με τον επιστήμονα; Με τον μασώνο; Με τον θεολόγο; Με τον φιλόσοφο; Με κανένα; Με όλους μαζί; Με τους τρεις από τους τέσσερις με τους δύο; Με ποιούς από τους δύο;
Sözcüğü achtarmas biliyorum?
@ Aloga,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν σου λέω, δεν σου λέω
γκέο-βαγκέο
:-p
:-)))
@ Γεωργία,
ΑπάντησηΔιαγραφή"Κάποιοι προσπαθούν να το καταφέρουν παίρνοντας και κάποιοι προσφέροντας."
Ωραίο! Ευχαριστώ!
@ hollowsky
ΑπάντησηΔιαγραφή"δεν σου λέω, δεν σου λέω
γκέο-βαγκέο
:-p
:-)))"
Απάντηση επιπέδου...
Μα! Μπορείς και καλύτερα...
Γιατί δεν μπαίνεις στην ουσία;
Τι φοβάσαι;
Έλα Ιωάννη, ξεπέρασε τις ψυχολογικές αναστολές σου...
Ανοίξου και θα δεις τι ωραία που θα αισθανθείςς...
@ Aloga,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν είμαστε όλοι το ίδιο άνετοι. Σ' ευχαριστώ anyway.
@ hollowsky
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ άνεση αποκτιέται δια της τριβής.
Όταν όμως έχεις την έμπνευση να ξεκινάς μια ανάρτηση που μπορεί να βγάλει ψαχνό και μετά λόγω υποτιθέμενης μη άνεσης την σαμποτάρεις εσύ ο ίδιος και την μετατρέπεις σε πασαρέλα επίδειξης του ποιος θα πει την καλύτερη εξυπνάδα, τότε φίλε μου τι κάνουμε;
Πώς πετυχαίνεις την "...παρέμβαση στο κοινωνικό γίγνεσθαι και στους καιρούς μας...";
Αλλά βλέπω ότι ξεκίνησες άλλη σχετική ανάρτηση.
Για πάμε να δούμε τι θα συμβεί και εκεί.
Μάκια