Άλλος ένας επαναστάτης θεωρητικός, σπουδαίος στ'αληθεια, που χρησιμοποιεί την κατηγορία του "μικροαστού". Θλιβερό στ'αλήθεια σε ένα σπουδαίο κείμενο, να ακολουθεί ο "εγελιανός" μαρξιστής, την γνωστή "κατηγοριοποίηση". Είμαι βέβαιος πως οι σοβιετικοί αντίπαλοί του, τον περιέλουσαν με την σειρά τους με την ίδια κατήγορία. Και μιας και η "εντόπια" αριστερά, έχει αυτές τις κατηγορίες στο τσεπάκι της, και της ταιριάζουν πολύ με την γνωστή της ευκολία να χάνεται σε συμπλοκές του δρόμου, δεν αμφιβάλλω πως θα ξεκινήσει πάλι, ο γνωστός ποδοσφαιρικός αγώνας για το ποιός είναι ο μικροαστός οπορτουνιστής, ή μικροαστός σκέτος, ή αστός σκέτος. Σε μια άλλη σελίδα διάβασα μιαν περισπούδαστη ανάλυση για την αστική αριστερά. Τι να λέμε τώρα, παίζουμε τις κοινωνικές τάξεις στα δάχτυλά μας! Επι της ουσίας τώρα, αν μένει τελικά ουσία μετά απο τόση αλληλο-κατηγοριοποίηση. Είναι σίγουρο, ότι ο Μάρξ δεν θα δέχονταν ποτέ μια τέτοιου είδους κατηγοριοποίση, ως θεωρητικού της Ολότητας, η οποία παρεπιπτόντως επειδή την λέει Ο Λούκατς, δεν σημαίνει ότι και την εννοεί ορθά, όχι μόνον στο μαρξικό αλλά και στο εγελιανό πλαίσιο. Ο Λούκατς χτυπά τον "επιστημονισμό",τον οικονομισμό, και τον ρικαρντιανισμό, απο μια ετερόδοξη σε σχέση με τον λενινισμό, σκοπιά. Βέβαια ισχυρίζεται τότε πως "ακολουθεί" κάπως τον λενινισμό. Σίγουρα και ο Λένιν δεν θα δέχονταν ποτέ μια τέτοια υποστήριξη. Σε τελική ανάλυση, ο Λούκατς της "Ιστορίας και ταξικής συνείδησης", μάλλον σε μια έξοδο απο τον μαρξισμό συντελεί. Πολυ σύντομα, ο ίδιος θα επιστρέψει στο σπίτι και τον μπαμπά. Τα γραπτά μένουν, και μετά απο πολλά χρόνια, θεωρητικοί όπως ο Καστοριάδης, ο Ντεμπόρ, μάλλον ξεκινάνε απο εκεί που το άφησε ο Λούκατς (αυτό χρειάζεται τεκμηρίωση,αλλά είμαι σίγουρος). Πάντως, κανείς, παρά την κριτική στον επιστημονισμό, τον τεχνοφετιχισμό, τον οικονομισμό, δεν νομίζω να είχε ποτέ στο μυαλό του κανενός είδους μαθηματικο-οικονομική και ορθολογική θεώρηση για το οικονομικό "στοιχείο". Το χωνέψαμε στην Ολότητα και ντάξ. Μήπως αυτό δεν κάνανε απο μια άλλη σκοπιά και οι Σοβιετικοί, με την μεγα-θεώρησή τους την ψευδο-επιστημονική. Ποιά οικονομική επιστήμη και κουραφέξαλα. Κατά βάθος όλα μια αστική-μικροαστική απάτη είναι. Απλά ο πρώιμος Λούκατς θεωρει ότι η απάτη είναι η μη-ολικότης, λ.χ της διακρίσεως "Βάση-εποικοδόμημα", ενώ οι σοβιετικο-λενινιστές θεωρούν την ολικότητα του (κάθε)Λούκατς ως την απάτη. Αμφότεροι θα μπορούσαν να αλληλοκατηγορούνται αιωνίως ως αστοί-μικροαστοί την ίδια στιγμή που θα πέταγαν στα σκουπίδια τους "κανονικους" αστούς και την "επιστήμη" τους. Ωραία κατάσταση. Αδιέξοδο μάλλον όλο αυτό. Και η "επιστήμη-ψευδοεπιστήμη", κατασκευάζει κόσμους και με τεχνικές και με τεχνικές απάτης.
eriugena η πλάκα της αριστεράς είναι ακριβώς αυτή η μελέτη της διαβάθμισης της αστικότητας.
Πόσο (αριστερός) αστός είσαι. Ο λιγότερο κερδίζει. Και αν το παραψάξουμε θα βρούμε πάλι ένα αναγκαίο κάτι που να το ορίζει.
Ένα άλλο είναι και το πόσο ιδεαλιστής είσαι, ή αν έχεις κάνει την κωλοτούμπα και έχεις σταθεί στα πόδια σου κτλ. κτλ.
Τέλος το "σε τελική ανάλυση, ο Λούκατς της "Ιστορίας και ταξικής συνείδησης", μάλλον σε μια έξοδο απο τον μαρξισμό συντελεί." τι το θελες ?-))) να χουμε κι άλλα?
Ω ναι, θα μπλέξουμε πάλι. Αλλά αλήθεια, λείπει το κριτήριο. Υπάρχει η πραγματικότητα της αμεσότητας, και υπάρχει η Ιστορία με τις φρικαλέες "αποκαλύψεις" της, που εξομοιώνει τις "αριστερές", ως πρός κάτι: ως πρός την αδυναμία να πείσουν το εαυτό τους και τους άλλους, ότι είναι εφικτή μια μετα-καπιταλιστική πραγματικότητα, σε αυτόν και όχι στον άλλο κόσμο, που να είναι αληθινά υλοποιήσιμη. Απο αυτή την σκοπιά, όλα πλέον μου ακούγονται λίγο τενεκεδένια, και συγγνώμη για το "ιερόσυλον". Φυσικά υπάρχει το "καλύτερο", το οποίο μπορεί να είναι μια τακτοποιημένη ζωή χωρίς ανασφάλεια και φτώχεια..Σας θυμίζει κάτι? εμένα πολλά..Αλλά εδώ μιλάμε για ελευθερία. Δεν σας φαίνονται όλα αυτά σαν εκθέσεις λυκείου? Μαρξιστές αυτόνομοι αριστεριστές λενινιστές, σαν λυκειόπαιδα παίζουν με κάτι που τους ξεπερνά, και δεν είναι και τόσο ήμερο, ήρεμο, σαν την θεωρητική οντότητα. Εγώ σήμερα έμαθα ότι "συνάδελφοι", του διπλανού γραφείου καταχραστήκανε περίπου 3.000.000 ευρώ. Ήταν κάτι νοικοκυρούλες-κυράτσες με λαϊκή κουλτούρα, ούτε λουκατσιανοί, ούτε καταστασιακοί, ούτε λενινιστές. Μπορεί να μου εγγυηθεί κανείς ό,τι εργάτες μικροαστοι αστοί λαϊκοι διανοούμενοι δεν είναι όλοι ικανοί για τέτοιες αθλιότητες..μα τι τα κάνανε ρε πούστη,όλα λουλούδια σε σκυλάδικα?...τέλος πάντων.Με αυτή την έννοια η Ολότητα είναι κριτήριο. Η θα αλλάξουν όλα, ή χέστα γκιόργκι.. Απλά πρέπει να μας πεί ο καθείς, τι στο διάολο "είναι" είναι αυτό που θα διασφαλίσει κάποιο έλεγχο. Ο εργατικός έλεγχος, η λαική εξουσία παναθεμά την, η Ολότητα? ή μήπως μια ακατάβλητη ηθική πέρα απο ιδεολογικές κατασκευές, κι ας τους να λένε?
Ως μικρομεσαίος αστός ιδεαλιστής ψήνομαι με την ολότητα :-))
Είναι φαινομενικά θολό αλλά το προτιμώ χίλιες φορές, και νομίζω ότι τον αδικείς τον Λούκατς εδώ γιατι όταν λες αυτό που λέει αυτός το 1920 αν μη τι άλλο έχεις πολλά κότσια. (εδώ σήμερα και κάποιοι δεν μπορούν να το πουν ενώ κουνιουνται για κομμουνιστές ανα τα αμφιθέατρα του κόσμου)
Με όλα τα άλλα (Εκτός της "ακατάβλητης" ηθικής που έιναι η ουτοπία μας) έχουμε πρόβλημα.
Η έννοια της ολότητας δεν έχει πρόβλημα εάν περιοριστεί στην εξέταση ενός συστήματος, όπως είναι ο καπιταλισμός, και στη μεθοδολογική ιδέα ότι πρέπει να εξεταστούν όλες οι πλευρές του στις συστηματικές αλληλεπιδράσεις τους για να δούμε πώς κινείται.
Το πρόβλημα με την έννοια της ολότητας αρχίζει, κατά τη γνώμη μου, από τη στιγμή που πάμε να δούμε ως "ολότητα" πράγματα που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ, όπως για παράδειγμα η ιστορία - και, ακόμα χειρότερα, όταν πάμε να συνθέσουμε ή να εκφράσουμε πράγματα που δεν θα πρέπει να είναι συστήματα, όπως λ.χ. το κίνημα ή η νέα κοινωνία, με βάση την αρχή της ολότητας.
Τότε πέφτουμε στον "ολισμό", που τείνει να μετασχηματίζει τις μη-συστηματικές οντότητες σε συστήματα, προς χαράν του τεχνικού υπερσυστήματος. Παράδειγμα, η προσπάθεια διατύπωσης μιας "ολικής" επαναστατικής θεωρίας, που θα εξηγεί "συνεκτικά" τα πάντα από το παρελθόν ίσαμε το μέλλον και η οποία, ακριβώς επειδή είναι "ολική", θέτει σαν όρο ή να την αποδεχτεί κανείς ολόκληρη (=οπαδός) ή να την απορρίψει ολόκληρη (=εχθρός).
Παρακαλούμε πολύ, εξηγήστε μας (ει δυνατόν με λιγότερες από 50 λέξεις) ποια είναι τα κύρια σημεία που θέλετε να αναδείξετε με αυτό το τσιτάτο. Ευχαριστούμε εκ των προτέρων.
Αξιότιμοι παίδες, δεν καταλαβαίνω πιο από όλα τα τσιτάτα -γιατι είμαι και πολύ τσιταριστός- εννοείτε. Αν εννοείτε τον τίτλο της ανάρτησης, σας παραπέμπω στην τελευταία αράδα του Λούκατς (μπορει να ναι και 55 λέξεις) Αν είναι κάτι άλλο ενημερώστε...:-)) σαράντα, σαραντα ένα,-δυο τρια τέσσερα πέντε, δε πέρασα τις πενήντα!
Εννοούμε το συγκεκριμένο τσιτάτο τού Λούκατς που παραθέτεις. Τι ακριβώς θέλεις να πεις; Συνήθως, όταν δεν υπάρχει κανένας σχολιασμός από τον μπλόγκερ, θεωρείται αυτονόητο το τι θέλει να πει. Επειδή όμως το τσιτάτο τού Λούκατς είναι πυκνό και περιλαμβάνει πλείστα όσα ζητήματα, για εμάς δεν είναι καθόλου αυτονόητο τι λες στους αναγνώστες μέσω του Λούκατς.
Είναι από το "Ιστορία και ΤΣ" και το κείμενο με τίτλο "Ροζα Λούξεμπουργκ Μαρξίστρια" Περισσότερο, κάθε φορα που ανεβάζω ένα απόσπασμα από κάποια ανάγνωσή μου, με ενδιαφέρει να αναπαράξω την έκπληξη που ένοιωσα διαβάζοντας και λιγότερο να υποδείξω μια επιβεβαίωση όσων πιστεύω. Στο συγκεκριμένο τώρα ασπάζομαι την άποψη του Λούκατς περί της ύπαρξης ενός (κυρίαρχου)Μαρξισμού ως απολογητικής του "ορθολογισμού" του καπιταλισμου. (το "στην φάση της δύσης του" είναι λιγάκι "μου τό παν να το πω" οπότε συζητιέται)
Άλλος ένας επαναστάτης θεωρητικός, σπουδαίος στ'αληθεια, που χρησιμοποιεί την κατηγορία του "μικροαστού". Θλιβερό στ'αλήθεια σε ένα σπουδαίο κείμενο, να ακολουθεί ο "εγελιανός" μαρξιστής, την γνωστή "κατηγοριοποίηση". Είμαι βέβαιος πως οι σοβιετικοί αντίπαλοί του, τον περιέλουσαν με την σειρά τους με την ίδια κατήγορία. Και μιας και η "εντόπια" αριστερά, έχει αυτές τις κατηγορίες στο τσεπάκι της, και της ταιριάζουν πολύ με την γνωστή της ευκολία να χάνεται σε συμπλοκές του δρόμου, δεν αμφιβάλλω πως θα ξεκινήσει πάλι, ο γνωστός ποδοσφαιρικός αγώνας για το ποιός είναι ο μικροαστός οπορτουνιστής, ή μικροαστός σκέτος, ή αστός σκέτος. Σε μια άλλη σελίδα διάβασα μιαν περισπούδαστη ανάλυση για την αστική αριστερά. Τι να λέμε τώρα, παίζουμε τις κοινωνικές τάξεις στα δάχτυλά μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπι της ουσίας τώρα, αν μένει τελικά ουσία μετά απο τόση αλληλο-κατηγοριοποίηση.
Είναι σίγουρο, ότι ο Μάρξ δεν θα δέχονταν ποτέ μια τέτοιου είδους κατηγοριοποίση, ως θεωρητικού της Ολότητας, η οποία παρεπιπτόντως επειδή την λέει Ο Λούκατς, δεν σημαίνει ότι και την εννοεί ορθά, όχι μόνον στο μαρξικό αλλά και στο εγελιανό πλαίσιο. Ο Λούκατς χτυπά τον "επιστημονισμό",τον οικονομισμό, και τον ρικαρντιανισμό, απο μια ετερόδοξη σε σχέση με τον λενινισμό, σκοπιά. Βέβαια ισχυρίζεται τότε πως "ακολουθεί" κάπως τον λενινισμό. Σίγουρα και ο Λένιν δεν θα δέχονταν ποτέ μια τέτοια υποστήριξη. Σε τελική ανάλυση, ο Λούκατς της "Ιστορίας και ταξικής συνείδησης", μάλλον σε μια έξοδο απο τον μαρξισμό συντελεί. Πολυ σύντομα, ο ίδιος θα επιστρέψει στο σπίτι και τον μπαμπά. Τα γραπτά μένουν, και μετά απο πολλά χρόνια, θεωρητικοί όπως ο Καστοριάδης, ο Ντεμπόρ, μάλλον ξεκινάνε απο εκεί που το άφησε ο Λούκατς (αυτό χρειάζεται τεκμηρίωση,αλλά είμαι σίγουρος). Πάντως, κανείς, παρά την κριτική στον επιστημονισμό, τον τεχνοφετιχισμό, τον οικονομισμό, δεν νομίζω να είχε ποτέ στο μυαλό του κανενός είδους μαθηματικο-οικονομική και ορθολογική θεώρηση για το οικονομικό "στοιχείο". Το χωνέψαμε στην Ολότητα και ντάξ. Μήπως αυτό δεν κάνανε απο μια άλλη σκοπιά και οι Σοβιετικοί, με την μεγα-θεώρησή τους την ψευδο-επιστημονική. Ποιά οικονομική επιστήμη και κουραφέξαλα. Κατά βάθος όλα μια αστική-μικροαστική απάτη είναι. Απλά ο πρώιμος Λούκατς θεωρει ότι η απάτη είναι η μη-ολικότης, λ.χ της διακρίσεως "Βάση-εποικοδόμημα", ενώ οι σοβιετικο-λενινιστές θεωρούν την ολικότητα του (κάθε)Λούκατς ως την απάτη. Αμφότεροι θα μπορούσαν να αλληλοκατηγορούνται αιωνίως ως αστοί-μικροαστοί την ίδια στιγμή που θα πέταγαν στα σκουπίδια τους "κανονικους" αστούς και την "επιστήμη" τους. Ωραία κατάσταση.
Αδιέξοδο μάλλον όλο αυτό. Και η "επιστήμη-ψευδοεπιστήμη", κατασκευάζει κόσμους και με τεχνικές και με τεχνικές απάτης.
eriugena
ΑπάντησηΔιαγραφήη πλάκα της αριστεράς είναι ακριβώς αυτή η μελέτη της διαβάθμισης της αστικότητας.
Πόσο (αριστερός) αστός είσαι.
Ο λιγότερο κερδίζει.
Και αν το παραψάξουμε θα βρούμε πάλι ένα αναγκαίο κάτι που να το ορίζει.
Ένα άλλο είναι και το πόσο ιδεαλιστής είσαι, ή αν έχεις κάνει την κωλοτούμπα και έχεις σταθεί στα πόδια σου κτλ. κτλ.
Τέλος το "σε τελική ανάλυση, ο Λούκατς της "Ιστορίας και ταξικής συνείδησης", μάλλον σε μια έξοδο απο τον μαρξισμό συντελεί." τι το θελες ?-)))
να χουμε κι άλλα?
Ω ναι, θα μπλέξουμε πάλι. Αλλά αλήθεια, λείπει το κριτήριο. Υπάρχει η πραγματικότητα της αμεσότητας, και υπάρχει η Ιστορία με τις φρικαλέες "αποκαλύψεις" της, που εξομοιώνει τις "αριστερές", ως πρός κάτι: ως πρός την αδυναμία να πείσουν το εαυτό τους και τους άλλους, ότι είναι εφικτή μια μετα-καπιταλιστική πραγματικότητα, σε αυτόν και όχι στον άλλο κόσμο, που να είναι αληθινά υλοποιήσιμη. Απο αυτή την σκοπιά, όλα πλέον μου ακούγονται λίγο τενεκεδένια, και συγγνώμη για το "ιερόσυλον". Φυσικά υπάρχει το
ΑπάντησηΔιαγραφή"καλύτερο", το οποίο μπορεί να είναι μια τακτοποιημένη ζωή χωρίς ανασφάλεια και φτώχεια..Σας θυμίζει κάτι? εμένα πολλά..Αλλά εδώ μιλάμε για ελευθερία. Δεν σας φαίνονται όλα αυτά σαν εκθέσεις λυκείου?
Μαρξιστές αυτόνομοι αριστεριστές λενινιστές, σαν λυκειόπαιδα παίζουν με κάτι που τους ξεπερνά, και δεν είναι και τόσο ήμερο, ήρεμο, σαν την θεωρητική οντότητα.
Εγώ σήμερα έμαθα ότι "συνάδελφοι", του διπλανού γραφείου καταχραστήκανε περίπου 3.000.000 ευρώ. Ήταν κάτι νοικοκυρούλες-κυράτσες με λαϊκή κουλτούρα, ούτε λουκατσιανοί, ούτε καταστασιακοί, ούτε λενινιστές. Μπορεί να μου εγγυηθεί κανείς ό,τι εργάτες μικροαστοι αστοί λαϊκοι διανοούμενοι δεν είναι όλοι ικανοί για τέτοιες αθλιότητες..μα τι τα κάνανε ρε πούστη,όλα λουλούδια σε σκυλάδικα?...τέλος πάντων.Με αυτή την έννοια η Ολότητα είναι κριτήριο. Η θα αλλάξουν όλα, ή χέστα γκιόργκι..
Απλά πρέπει να μας πεί ο καθείς, τι στο διάολο "είναι" είναι αυτό που θα διασφαλίσει κάποιο έλεγχο. Ο εργατικός έλεγχος, η λαική εξουσία παναθεμά την, η Ολότητα?
ή μήπως μια ακατάβλητη ηθική πέρα απο ιδεολογικές κατασκευές, κι ας τους να λένε?
Ως μικρομεσαίος αστός ιδεαλιστής ψήνομαι με την ολότητα :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι φαινομενικά θολό αλλά το προτιμώ χίλιες φορές, και νομίζω ότι τον αδικείς τον Λούκατς εδώ γιατι όταν λες αυτό που λέει αυτός το 1920 αν μη τι άλλο έχεις πολλά κότσια.
(εδώ σήμερα και κάποιοι δεν μπορούν να το πουν ενώ κουνιουνται για κομμουνιστές ανα τα αμφιθέατρα του κόσμου)
Με όλα τα άλλα (Εκτός της "ακατάβλητης" ηθικής που έιναι η ουτοπία μας) έχουμε πρόβλημα.
Η έννοια της ολότητας δεν έχει πρόβλημα εάν περιοριστεί στην εξέταση ενός συστήματος, όπως είναι ο καπιταλισμός, και στη μεθοδολογική ιδέα ότι πρέπει να εξεταστούν όλες οι πλευρές του στις συστηματικές αλληλεπιδράσεις τους για να δούμε πώς κινείται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρόβλημα με την έννοια της ολότητας αρχίζει, κατά τη γνώμη μου, από τη στιγμή που πάμε να δούμε ως "ολότητα" πράγματα που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ, όπως για παράδειγμα η ιστορία - και, ακόμα χειρότερα, όταν πάμε να συνθέσουμε ή να εκφράσουμε πράγματα που δεν θα πρέπει να είναι συστήματα, όπως λ.χ. το κίνημα ή η νέα κοινωνία, με βάση την αρχή της ολότητας.
Τότε πέφτουμε στον "ολισμό", που τείνει να μετασχηματίζει τις μη-συστηματικές οντότητες σε συστήματα, προς χαράν του τεχνικού υπερσυστήματος. Παράδειγμα, η προσπάθεια διατύπωσης μιας "ολικής" επαναστατικής θεωρίας, που θα εξηγεί "συνεκτικά" τα πάντα από το παρελθόν ίσαμε το μέλλον και η οποία, ακριβώς επειδή είναι "ολική", θέτει σαν όρο ή να την αποδεχτεί κανείς ολόκληρη (=οπαδός) ή να την απορρίψει ολόκληρη (=εχθρός).
@Αξιότιμο κύριο izi:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακαλούμε πολύ, εξηγήστε μας (ει δυνατόν με λιγότερες από 50 λέξεις) ποια είναι τα κύρια σημεία που θέλετε να αναδείξετε με αυτό το τσιτάτο. Ευχαριστούμε εκ των προτέρων.
Με εκτίμηση (ακολουθούν υπογραφές)
ΥΓ ;-)
Αξιότιμοι παίδες, δεν καταλαβαίνω πιο από όλα τα τσιτάτα -γιατι είμαι και πολύ τσιταριστός- εννοείτε. Αν εννοείτε τον τίτλο της ανάρτησης, σας παραπέμπω στην τελευταία αράδα του Λούκατς (μπορει να ναι και 55 λέξεις)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είναι κάτι άλλο ενημερώστε...:-))
σαράντα, σαραντα ένα,-δυο τρια τέσσερα πέντε, δε πέρασα τις πενήντα!
Φίλε izi,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕννοούμε το συγκεκριμένο τσιτάτο τού Λούκατς που παραθέτεις. Τι ακριβώς θέλεις να πεις; Συνήθως, όταν δεν υπάρχει κανένας σχολιασμός από τον μπλόγκερ, θεωρείται αυτονόητο το τι θέλει να πει. Επειδή όμως το τσιτάτο τού Λούκατς είναι πυκνό και περιλαμβάνει πλείστα όσα ζητήματα, για εμάς δεν είναι καθόλου αυτονόητο τι λες στους αναγνώστες μέσω του Λούκατς.
Τα λέμε
Είναι από το "Ιστορία και ΤΣ" και το κείμενο με τίτλο "Ροζα Λούξεμπουργκ Μαρξίστρια"
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερισσότερο, κάθε φορα που ανεβάζω ένα απόσπασμα από κάποια ανάγνωσή μου, με ενδιαφέρει να αναπαράξω την έκπληξη που ένοιωσα διαβάζοντας και λιγότερο να υποδείξω μια επιβεβαίωση όσων πιστεύω.
Στο συγκεκριμένο τώρα ασπάζομαι την άποψη του Λούκατς περί της ύπαρξης ενός (κυρίαρχου)Μαρξισμού ως απολογητικής του "ορθολογισμού" του καπιταλισμου. (το "στην φάση της δύσης του" είναι λιγάκι "μου τό παν να το πω" οπότε συζητιέται)
Για πες εσένα πως σου φαίνεται?
Και πάλι ήμουν πολύ γρήγορος μη πεις.