 |
Κι εκεί που όλα έδειχναν* πως οι Δανοί (του Βορρά) θα ήταν το πρωί ψαράδες το απόγευμα ποιητές και το βράδυ μοντελίστες ... αυτοί άρχισαν να πηδούν απελπισμένοι στις γραμμές των υπερσύγχρονων τρένων τους! Τώρα με τις προστατευτικές θύρες δεκάδες απελπισμένοι κάθε πρωί πέφτουν με φόρα στα διαφανή τζάμια όπως τα περιστέρια στις φωτισμένες βιτρίνες την νύχτα. Ζαβλακωμένοι σηκώνονται, ζητούν συγγνώμη από τους κατατρομαγμένους διπλανούς τους· κάποιες στρώνουν την φούστα τους, άλλοι ισιώνουν την γραβάτα τους και επιβιβάζονται ντροπιασμένοι για να φτάσουν στην καλοπληρωμένη εργασία τους. Το επόμενο πρωί κάποιοι άλλοι δοκιμάζουν την τύχη τους...
... ενώ εμείς, οι καθυστερημένοι Δανοί (του Νότου), περιμένουμε πώς και πώς να γίνουμε κάποτε μία Δανία 100% ώστε ν' απολαύσουμε, λέει, τα τόσα αγαθά αυτού του σύγχρονου, καλά οργανωμένου, αδιάφθορου και ανεπτυγμένου επίγειου παραδείσου.
*Στην Κοπεγχάγη ο μέσος μηνιαίος μισθός είναι γύρω στις 5000€ ενώ ο ... κοινωνικά αναγκαίος χρόνος εργασίας των Δανών είναι 4 ώρες την ημέρα. Το μετρό της Κοπεγχάγης έχει βραβευτεί κατ' επανάληψη σε σχετικούς διαγωνισμούς. Είναι το μοναδικό μετρό στον κόσμο που λειτουργεί αδιάκοπα. Το εισιτήριο κοστίζει περίπου 3€
Περισσότερες πληροφορίες για αυτήν την παγκόσμια μόδα της συρόμενης προστατευτικής θύρας εδώ.
Ο πρώτος σταθμός στον κόσμο με συρόμενες προστατευτικές θύρες κατασκευάστηκε στο Λένινγκραντ. Το 1961.
Ο πρώτος σταθμός στον κόσμο με συρόμενες προστατευτικές θύρες κατασκευάστηκε στο Λένινγκραντ. Το 1961.
Ψυχραιμία....εδώ θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε και μια γενετική κλίση γνωστή και ως Finno-Ugrian suicide hypothesis
Να συμπληρώσω πως στην Δανία του Βορρά η κοινωνική δυσαρέσκεια είναι πάρα πολύ μεγάλη και φυσικά αυτοί που "πέφτουν στα τζάμια" δεν ζητάνε την κλεμμένη "υπεραξία" τους
ΑπάντησηΔιαγραφή"πέφτουν στα τζάμια" γιατι ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος να ζεί με ένα χρονόμετρο στο χέρι ανεξάρτητα από τον μισθό του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπαιτείται μια μινιμουμ ελευθερία και φυσικά στο σύστημα του καπιταλισμού αυτή είναι εντελώς ανύπαρκτη........
Πολύ καλη ανάρτηση. Φανερώνει τον ύποπτο ρόλο των απολογητών του κυριαρχικού μηχανισμού που προσανατολίζουν τους εργαζόμενους προς τις μισθολογικές διεκδικήσεις Τις διεκδικήσεις που απλά επιβεβαιώνουν και καθιστούν έγκυρη την κυριαρχία του χρήματος και των αφεντικών.
Και μετά αφού σου δωθούν όσα ζήτησες, βούρ για τα μεγάλα αλματα στα μετρό των μητροπόλεων
...πίκρα
Σε βρίσκω λίγο απόλυτο..οι προστατευτικές αυτές θύρες βρίσκονται χρόνια και στο μετρό του λονδίνου..και βρίσκονται εκεί για να αποτρέψουν κάποιον μεθυσμένο βράδυ Σαββάτου ή κάποιον απρόσεκτο να βρεθεί άθελά του στο κενό. Για λόγους ασφάλειας μπαίνουν και ακολουθούν τα πρότυπα ασφάλειας ορισμένων χωρών. Η ελλάδα απλά δεν έχει τέτοια πρότυπα και δεν έχει την ανάγκη για τέτοιες θύρες γιατί δεν υπάρχουν ανάλογα περιστατικά στο μετρό μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε 2:15 το τζαμένιο τοίχος από τη μια άκρη ως την άλλη κι από πάνω ως κάτω δεν δικιολογείται για τις περιπτώσεις που λες (μεθυσμένοι του σ/κ κι απρόσεχτοι). Θ' αρκούσε γι' αυτούς ένα κάγκελο (λιγότερο "ασφυχτικό" και ακόμα πιο εύκολο να έχει σημεία που θ' ανοίγει αυτόματα). Προφανώς ένας απλά μεθυσμένος κι ένα απλώς απρόσεχτος δεν θα κάτσουν να πηδήξουν πάνω απ' το κάγκελο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπομένως πρέπει να υποθέσουμε είτε πως στην Αγγλία, τη Δανία κι όλες τις χώρες που έχουν τέτοια τζάμια, υπάρχει ένα γερό κύκλωμα τζαμοκατασκευαστών που χώνει καλές μίζες στους υπεύθυνους ώστε να "προτιμήσουν" τα πολύ πιο ακριβά τζάμια τους από τα πάμφθηνα κάγκελα,
είτε πως τα τζάμια στήθηκαν για να αποτρέπουν ανθρώπους με προθέσεις, που δεν θα μπορούσαν ν' αποτρέψουν τα κάγκελα, δηλαδή ανθρώπους που θέλουν ν' αυτοκτονήσουν.
Ποια από τις δυο περιπτώσεις είναι λες πιο πιθανή;
–Γιατί φωνάζει και διαμαρτύρεται ο λαός;
ΑπάντησηΔιαγραφή–Δεν έχει, λέει, ψωμί να φάει, Μεγαλειοτάτη.
–Ε, καλά! Χάθηκε το παντεσπάνι; Πφ!...
@λεφτευτακόσα,
ΑπάντησηΔιαγραφήπρώτα θα πρέπει να βρεθεί ο κανονικός χρόνος και μετα ο κοινωνικά ανγκαίος, και μετά το παντεσπάνι
:-))
http://www.tanea.gr/kosmos/article/?aid=4685174
LeftG700 δεν καταλαβαίνω από πούθε οι αυτοκτονίες στη Δανιμαρκία σε έστειλαν στο γνωστό στόρι με την Αντουανέτα, μόνο πρέπει να ξέρεις πως αυτό το στόρι και το βασικό του σύνθημα-δίδαγμα, που λέει: "Ο λαός εξεγείρεται επειδή πεινάει", είναι ένα από τα βασικά ΙΔΡΥΤΙΚΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ. Ίσως και να σε παραξενεύει αυτό. Όμως εκείνο το κοινωνικό και παραγωγικό σύστημα που είχε το μεγαλύτερο συμφέρον να περάσει την ιδέα πως ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΌΣΟ ΤΟ ΟΤΙ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΟΣΟ Τ' ΟΤΙ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΨΩΜΙ ήταν και είναι ο καπιταλισμός. Πάνω σ' αυτή την ιδέα στήθηκε κι αυτήν προπαγανδίζει ασταμάτητα από τότε. "Εμείς ήρθαμε για να σας χορτάσουμε. Με τη βιομηχανία μας". Για να μη παρεξηγήσεις τι λέω, θα σου πω ότι εννοείται πως το ψωμί είναι βασικό στον άνθρωπο. Το καπιταλιστικό αυτό σύνθημα δεν λέει δηλαδή ΕΝΤΕΛΩΣ ψέμματα. Όπως κάθε καλοστημένο ΨΕΜΜΑ, βάζει μια ΜΙΣΗ αλήθεια να το υπηρετήσει αναποδογυρίζοντας τη πραγματικότητα. Ποια είναι το λοιπόν η πραγματικότητα; Ότι η πείνα, η έλλειψη ψωμιού, είναι ΣΥΜΠΤΩΜΑ μιας ΑΛΛΗΣ αιτίας, η οποία είναι Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Το καπιταλιστικό ψέμμα ("Ο λαός ξεσηκώνεται επειδή πεινάει") παρουσιάζει το σύμπτωμα σαν ΑΙΤΙΟ. Έτσι αναποδογυρίζει την πραγματικότητα. Κι έτσι "ψήνει" όσους τρώνε το παραμύθι του. Για να ξαναστήσουμε την πραγματικότητα στα πόδια της, πρέπει λοιπόν να αποκαλύψουμε αυτό το καπιταλιστικό ψέμμα και να πούμε τι στ' αλήθεια συμβαίνει. Να πούμε πως ο άνθρωπος ΦΤΑΝΕΙ ΤΕΛΙΚΑ στο σημείο ακόμα και να πεθαίνει της πείνας επειδή ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ έχει σκλαβωθεί, έχει αφήσει τη μοίρα του σε "ξένα" χέρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο δικό μας στόρι πρέπει ν' αναποδογυρίσει το στόρι με την Αντουανέτα! Και να πούμε:
- Γιατί φωνάζει και διαμαρτύρεται ο λαός;
- Επειδή δεν αντέχει άλλο τη σκλαβιά!
- Μα καλά, δεν του φτάνει το ψωμί;
- Όχι βέβαια βασίλισσά μου! Ο λαός θέλει ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Αλέκο γιατί ενώ οι οπορτούνες θεωρητικοί της αντεξουσιαστικής προπαγάνδας σε έχουν στριμώξει στα σχοινιά δεν βάζεις μια φωνή. Από άλλους θα τα μαθαίνουμε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάω πίσω να διαβάσω τα "SOS" στα γρηγορα κι επιστρέφω με κομπιουτεράκι.....:-)))
Ένα ωραίο κομμάτι δυτικά του ποταμού
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://youtu.be/kfVsGapy5vQ
I met my love by the gas works wall
Dreamed a dream by the old canal
I Kissed my girl by the factory wall
Dirty old town
Dirty old town
Clouds are drifting across the moon
Cats are prowling on their beat
Spring's a girl from the streets at night
Dirty old town
Dirty old town
I Heard a siren from the docks
Saw a train set the night on fire
I Smelled the spring on the smoky wind
Dirty old town
Dirty old town
I'm gonna make me a big sharp axe
Shining steel tempered in the fire
I'll chop you down like an old dead tree
Dirty old town
Dirty old town
I met my love by the gas works wall
Dreamed a dream by the old canal
I kissed my girl by the factory wall
Dirty old town
Dirty old town
και τα λέμε
@υλιστή επιστήμονα χρονομέτρη:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτρατηγέ,
τι ζητάς σ’ ένα ιδεαλιστικό μπλογκ
συ,
ένας υλιστής;
;-)
Φίλε Κώστα Κ.,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ απάντησή μας στο σχόλιό σου,
λίγο αργότερα.
Τα λέμε
Για να βγάλω κι από τον κόπο κάποιους να πω ότι η γενικότερη κουβέντα γίνεται σχετικά με το αν το "επαναστατικό καθήκον του μετασχηματισμού του υπάρχοντος" αφορά στην υπέρβαση της μισθωτής εργασίας η στην κατάκτηση ακριβοδίκαιου μισθού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς οι οπορτουνιστές υποστηρίζουμε το πρώτο καταγγέλλοντας το δεύτερο ως ουτοπία...:-)))
Dangerfew, το κομπιουτεράκι μου έχει μείνει από μπαταρία....και ψάχνω τον αναγκαίο κοινωνικά χρόνο να βάλω καινούρια.....
ΑπάντησηΔιαγραφήτα ξαναλέμε (όταν καταφέρουμε να τον βρούμε στο κενό που στο μεταξύ δημιουργεί η απόριψη του)
και ΟΚ. γράψε λάθος δεν είστε οπορτούνες
ΑπάντησηΔιαγραφήAll that palaver about the necessity of proving the concept of value comes from complete ignorance both of the subject dealt with and of scientific method. Every child knows that a nation which ceased to work, I will not say for a year, but even for a weeks, would perish. Every child knows, too, that the masses of products corresponding to different needs require different and quantitatively determined masses of the total labour of society. That this necessity of the distribution of social labour in definite proportions cannot possibly be done away with by a particular form of social production but can only change the mode of its appearance, is self evident. No natural laws can be done away with. What can change in historically different circumstances is only the form in which these laws assert themselves. And the form in which this proportional distribution of labour asserts itself, in a state of society where the interconnection of social labour is manifested in the private exchange of the individual products of labour, is precisely the exchange value of these products
Θα παρέμβω δυστυχώς και δεν θα αγιάσω τελικά:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μάρξ, το έχει πεί ξεκάθαρα, το χριστό μου τη παναγία μου:
"Κάτω το σύστημα της μισθωτής εργασίας"
Αν αυτό είναι ιδεαλισμός ζήτω ο ιδεαλισμός, και τέρμα τα δίφραγκα με ότι άλλο ακόμα κι αν ορκίζεται απο το πρωί ως το βράδυ στον διαλεκτικό υλισμό, την επανάσταση, την σούπερ δικτατορία του προλεταριάτου, και ανάβει καντήλια σε σφυροδρέπανα, αστέρια, μανουάλια, κ.ο.κ
ΨΑΞΤΕ ΠΟΙΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΟ ΜΙΣΘΟ, τάχαμ τάχαμ και επαναστάται.
Τι στο διάολο κάνετε εκεί στα αριστερά μπλογκς βρε παιδί μου, δεν έχετε αρχείο να γελάσουμε;
@ Νίκο,
ΑπάντησηΔιαγραφήκοπιάρεις: Every child knows, too, that the masses of products corresponding to different needs require different and quantitatively determined masses of the total labour of society.
Ένα παιδί, ασφαλώς! Ένας μαθητής του Γυμνασίου όμως γνωρίζει πως όταν λέμε "ποσοτικά καθορισμένη μάζα ενός συνολικού ποσού", εννοούμε κάτι τελείως διαφορετικό από "κάποια μάζα κάποιου ποσού". Και το γνωρίζει, γιατί αν ένας καθηγητής της Φυσικής τού έλεγε "κάποια μάζα κάποιου συνολικού ποσού διαφέρει από μια άλλη κάποια μάζα αυτού του ποσού" και του ζητούσε να καθορίσει ποσοτικά αυτή τη διαφορετικά, θα ακουμπούσε το μολύβι στο θρανίο, θα κοίταζε με προσοχή τη φάτσα του καθηγητή και αν δεν έβλεπε πως ο συγκεκριμένος καθηγητής τού κάνει απλώς πλάκα, θα έπαιρνε στο κινητό το 166 φοβούμενος ότι ο καθηγητής του παθαίνει εγκεφαλικό ή περνάει ψυχωσικό επεισόδιο!
:-)
Έτσι λοιπόν, φίλε Νίκο, δεν αρκεί να δηλώνουμε ότι κάποιες "μάζες (ή ποσά) εργασίας" είναι "ποσοτικά καθορισμένα" για να είναι πράγματι αυτό που λέει η λέξη: ποσοτικά καθορισμένα! Εκτός κι αν πιστεύουμε στη μαγεία! Λέω "βρέξε" και βρέχει! Λέω "αυτό το πράγμα έχει πολύ Μανιτού μέσα του" και το πράγμα το έχει!
Αν δεν πιστεύουμε στη μαγεία, τότε όταν λέμε "ποσοτικά καθορισμένες μάζες" οφείλουμε να αποδείχνουμε ότι οι μάζες στις οποίες αναφερόμαστε ΕΙΝΑΙ όντως ποσοτικά καθορισμένες. Και πώς καθορίζεται ποσοτικά μια μάζα ή ένα ποσόν; Ένας μόνο τρόπος έχει βρεθεί μέχρι σήμερα: με τη ΜΕΤΡΗΣΗ της. Οι ποσότητες μετριούνται και τα αποτελέσματα των μετρήσεων λέγονται αριθμοί.
Οι μόνες ποσότητες που δεν μετριούνται, είναι οι ... λογοτεχνικές ποσότητες: "Πόσο πολύ σε εκτιμώ", "Πόσο πολύ με αγαπάς", "Πόσο σπουδαίος είναι", "Πόσα θες για να μας τρελάνεις;".
Δεν νομίζω πως μιλάμε για τέτοιου είδους "ποσοτητες" αναφορικά με την αξία των εμπορευμάτων, έτσι;
Εάν λοιπόν κάποιος λέει για κάποιες τέτοιου τύπου μάζες, ότι είναι "ποσοτικά καθορισμένες" αλλά δεν μπορεί με κανένα τρόπο να υποδείξει το πώς μετριούνται αυτές οι ποσότητες και - σε περίπτωση που υποδείξει ένα τρόπο - τι σχέση έχουν οι αριθμοί με τη μέτρηση που προτείνει, τότε κάτι δεν πάει καλά.
Οπότε ρωτώ: Θεωρείς μήπως πως η "ανταλλακτική αξία" είναι ο τρόπος μέτρησης των διαφορετικών ποσών της συνολικής κοινωνικής εργασίας;
Φίλε Κώστα Κ.,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ευφυΐα σου είναι υπεραρκετή για να καταλάβεις πόθεν η αναφορά μας στη Μεγαλειοτάτη. Αλλά, ας πούμε ότι, όπως οι ποδοσφαιριστές μετά τις γιορτές δεν μπορούν να πάρουν τα πόδια τους μετά τις γιορτές τών Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, κάνεις κι εσύ μια σχετική ‘‘κοιλιά’’… ;-)
Ώστε έτσι; «ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΌΣΟ ΤΟ ΟΤΙ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΟΣΟ Τ' ΟΤΙ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΨΩΜΙ»;
Κι αφού είναι έτσι, γιατί στο τέλος κλείνεις με τη φράση «Ο λαός θέλει ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!»;
Ακόμα και κατ’ αλφαβητική σειρά να τις βάλεις τις λέξεις, το ‘ελευθερία’ προηγείται από το ‘ψωμί’!
Κώστα, Κώστα, λιγότερα μελομακάρονα next year! ;-)
Τα λέμε
ΥΓ Μη το πάρεις κατάκαρδα: Όλοι έχουμε δικαίωμα σε ένα ατυχές σχόλιο. Φρόντισε μόνο να μη κάνεις κατάχρηση δικαιώματος!... ;-)
LeftG700 δεν είμαι Κώστας Κ. αλλά Κώστας Α. Έχεις τιγκάρει στα μελομακάρουνα σύντροφε και δε βλέπεις μπροστά σου. :-) Κι εντάξει με τ' όνομά μου, δεν τρέχει δα και τίποτες, αλλά να με αντιγράφεις λάθος και να μου λες μετά αλλαντάλλων; Για καθάρισε τα ματογυάλια σου να δεις τι έγραψα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είπα ότι ΕΓΩ υποστηρίζω ότι
"ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΌΣΟ ΤΟ ΟΤΙ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΟΣΟ Τ' ΟΤΙ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΨΩΜΙ", αλλά ότι αυτό υποστηρίζει Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ!
Συγκεκριμένα έγραψα:
"Όμως εκείνο το κοινωνικό και παραγωγικό σύστημα που είχε το μεγαλύτερο συμφέρον να περάσει την ιδέα πως ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΌΣΟ ΤΟ ΟΤΙ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΟΣΟ Τ' ΟΤΙ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΨΩΜΙ ήταν και είναι ο καπιταλισμός".
Τσέκαρέ το και αραίωσε τους κουραμπιέδες σύντροφε γιατί ρετάρεις. ;-)
Τα λεμε όσο θες.
Υ.Γ. Μην το πάρεις κατάκαρδα. Όλοι έχουμε δικαίωμα να μη βλέπουμε μπροστά μας. Ειδικά μετά τις γιορτές. Φρόντισε μόνο τη δίαιτα και τα γυαλιά σου από δω και πέρα.
Φίλε Κώστα Α.,
ΑπάντησηΔιαγραφήMea culpa! Εκ παραδρομής σε πήρα για τον Κώστα Κ. με τον οποίο συνομιλούμε και στο τσαρδί μας και αλλού. Θεώρησε άκυρο (εν μέρει) το σχόλιό μας. Θα επανέλθουμε αύριο.
Τα λέμε
Φίλε Κώστα Α.,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως λέγαμε και χθες, σε πήρα για άλλον. Ο οποίος είναι σαν τα μούτρα μας (μαρξιστής). Γι’ αυτό και οι σπόντες και οι παραλληλισμοί με τους ποδοσφαιριστές μετά από παρατεταμένες αργίες και τα μελομακάρονα και το ΥΓ περί ατυχούς σχολίου. Διότι, όπως καταλαβαίνεις, το σχόλιό ‘‘του’’ σε σχέση με τις απόψεις του ήταν άλλα τών αλλών! Οπότε έπαθα μια αποδόμηση , που λένε και οι ντιριντάχτα (ντιρεντιανοί). Παρεμπιπτόντως: αν είχα καταλάβει ότι δεν μιλάω μαζί του, οι σπόντες μου θα ήταν πιο …‘‘κόσμιες’’! ;-)
Στα καθ’ ημάς τώρα. Ρωτάς τι από την ανάρτηση δικαιολογεί την αναφορά μας στη μαντάμ. Δεν υπάρχει ευθεία και άμεση σύνδεση, αυτό να λέγεται. Αλλά, όπως στο ποδόσφαιρο εκτός από το άμεσο φάουλ υπάρχει και το έμμεσο, έτσι κι εδώ. Έμμεση σύνδεση λοιπόν, υπάρχει και παραϋπάρχει. Διότι και στη ρήση τής Αντουανέτας και στην ανάρτηση ανιχνεύεται χωρίς δυσκολία η άνεση του καλοζωισμένου να ασκεί κριτική. Φυσικά, τίποτε δεν αποκλείει ο izi να είναι μεροκαματιάρης, μεροδούλι-μεροφάι, που λένε. Στην περίπτωση αυτή, είναι προφανές πως έχει πέσει θύμα τής κυρίαρχης ιδεολογίας, η οποία τον έχει πείσει για το ‘‘βαθύτερο’’ περιεχόμενο του συνθήματος «ψωμί κι ελιά κι ‘‘αυτονομία’’ μου γλυκειά»!
Ποιο είναι το ρεζουμέ τής ανάρτησης; «Το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία», «ουκ επ’ άρτω ζήσεται άνθρωπος» και τα συναφή. Κολοκύθια μετά ριγάνεως! Κολοκύθια μετά ριγάνεως για έναν άνεργο, άστεγο, ασθενή και οδοιπόρο. Για να μη μιλήσουμε για το τι σημαίνουν όλα αυτά για τα παιδιά τής Αφρικής που πεθαίνουν επειδή δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό ή επειδή τα θερίζει η ελονοσία! (Πόσιμο νερό και ελονοσία τον 21ο αιώνα ως αιτίες θανάτου!!!) Για συνέλθετε όλοι εδώ μέσα, που νομίζετε ότι ο κόσμος όλος είναι ο δικός σας βολεμένος κόσμος!...
Από εκεί και πέρα, όλα τα άλλα ισχύουν. Με τη διόρθωση ενός ακόμα λάθους εκ παραδρομής που έκανα (σοκαρισμένος από το γεγονός ότι αυτά που μου έλεγες εσύ τα έλεγε, τάχα μου, ένας που τον ήξερα ως ...υλιστή!).
Λοιπόν αντιγράφω από το προηγούμενο σχόλιο και διορθώνω ταυτόχρονα:
Ώστε έτσι; «ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΌΣΟ ΤΟ ΟΤΙ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΨΩΜΙ ΟΣΟ Τ' ΟΤΙ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»;
Κι αφού είναι έτσι, γιατί στο τέλος κλείνεις με τη φράση «Ο λαός θέλει ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!»;
Ακόμα και κατ’ αλφαβητική σειρά να τις βάλεις τις λέξεις, το ‘ελευθερία’ προηγείται από το ‘ψωμί’!
Κώστα, Κώστα, λιγότερα μελομακάρονα next year! ;-)
Τα λέμε
ΥΓ Πληροφοριακά: Η φράση μας ‘τα λέμε’, με την οποία κλείνουμε πάντα τα σχόλιά μας, δεν υποκρύπτει κανέναν ‘‘τσαμπουκά’’. Υποδηλώνει απλώς τη διάθεσή μας να συζητάμε, ακόμα κι αν διαφωνούμε με σφοδρότητα. Το γράφω αυτό γιατί φοβάμαι ότι η δική σου φράση («τα λέμε όσο θες») μοιάζει κάπως σαν σήκωμα του γαντιού. Μόνο που εμείς με τη φράση μας αυτή δεν πετάμε κανένα γάντι. Όταν πετάμε γάντι, φαίνεται καθαρά! ;-)
Hollowsky, izi, οκ.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο κομπιουτεράκι μου τα παιξε.
Υπάρχει το εξής ζήτημα. Τείνω να πιστέψω -μας έπεισες που λέμε-ότι η θεωρία της αξίας (και της υπεραξίας) και κυρίως ο "νόμος" είναι μια ιδεολογική μαγγανεία.Ήταν μια ατυχής στιγμή ανάμεσα σε τόσες επιτυχίες (Η πρωταρχική συσσώρευση, η αλλοτρίωση κτλ.) που έπαιξε όμως καίριο ρόλο στον ιδεολογικό αγώνα για την ελευθερία.
Χόλοου το κοπιάρισμά μου δεν το κόπιαρα υποστηρίζοντας το αλλά δεν πρόλαβα να συμπληρώσω κι αρχίσατε το φατούρο.
Χολοου το ότι έχεις δίκιο σχετικά με τον "νόμο" που δεν είναι και τόσο νόμος σημαίνει ότι το αφεντικό δεν κλέβει την εργασία του εργαζόμενο?
Ούτε σημαίνει ότι ο συσσωρευμένος πλούτος του κεφαλαιοκράτη δεν δημιουργείται από την εκμετάλλευση της απλήρωτης ανθρώπινης εργασίας.
(Ο λεφτ είναι καλό παιδί αλλά καμιά φορά τον μπερδεύει ο ισολογισμός)
Το πρόβλημα -όπως επισημάνθηκε-είναι ότι ο "νόμος" της αξίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί τελικά ως μια επιβεβαίωση της κυριαρχίας των αφεντικών του Παπαδήμου και αυτός να φτάνει να μιλάει για "κόστος της εργασίας".(δηλαδή την υποτιθέμενη υπέρβαση του νόμου της υπεραξίας την οποία και πραγμάτωσε ο αυτοματοποιημένος μας πολιτισμός-στις ΗΠΑ στην Δανία και την Νορβηγία κτλ.)
Πάντως επιμένετε (buccaneer-izi) στην ερώτηση σχετικά με το αν εφόσον η υπεραξία καλυφθεί μισθολογικώς ούτως ειπείν, θα ελευθερωθεί ο εργαζόμενος από την σκλαβιά του.
Να ρωτήσω ανάποδα: ο ποιητής ή ο καλλιτέχνης, που ελέγχει υποτίθεται κάθε του δευτερόλεπτο, στον κόσμο αυτόν του ανταγωνισμού της κυριαρχίας είναι ελεύθερος?
Για να δούμε.
...μάλλον την πατήσαμε άχρονα κοινωνικώς αναγκαία
(τι το θελε κι αυτός?)
υγ.συγχαρητήρια-είναι αξιοθαύμαστα σουρεαλιστική η εναλλαγή των αναρτήσεων σας.
(μα τι πίνετε ρε παιδιά:-)
πολλά υλικά μέτωπα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκο ευχαριστούμε....
ΑπάντησηΔιαγραφή(μα είσαι ο ίδιος ή να φωνάξω κάνα γιατρό
....ρε σεις?)
Ελπίζω στο επόμενο να μην βγει και ο Λεφτ να μιλήσει για τον "προβοκατόρικο χαρακτήρα και την μιζέρια των εργατικών διεκδικήσεων"...
Αν γίνει κι αυτό στην επόμενη πορεία θα κάνω κύκλους στην ομόνοια με το ΠΑΜΕ...κάτι σαν το χορό της βροχής με ντουντούκες
Φίλε Νίκο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν κρίνουμε από το απόσπασμα του σχολίου σου που παραθέτουμε, μάλλον η τάση σου να συμφωνείς με τον Hollowsky περί αξίας, υπεραξίας, κ.λπ., δεν είναι και τόσο σταθερή.
Χολοου το ότι έχεις δίκιο σχετικά με τον "νόμο" που δεν είναι και τόσο νόμος σημαίνει ότι το αφεντικό δεν κλέβει την εργασία του εργαζόμενο?
Ούτε σημαίνει ότι ο συσσωρευμένος πλούτος του κεφαλαιοκράτη δεν δημιουργείται από την εκμετάλλευση της απλήρωτης ανθρώπινης εργασίας?
Τελικά, με τον αστυφύλαξ ή με τον χωροφύλαξ; Γιατί μας τα λες κάπως μπερδεμένα. Και δεν νομίζω να φταίει το ότι μπερδεύομαι στον ισολογισμό... ;-)
Τα λέμε (αλλά όχι όπως μας έρχεται, έ; ;-) )
τελικά η ελευθερία πρέπει να είναι κάτι πολύ απλό!
ΑπάντησηΔιαγραφήστα παίρνουν όλα, αλλά αρκεί που έχεις ελεύθερη θέληση.
είναι που υποφέρουν και οι πλούσιοι, και ο πόνος τους είναι απόδειξη ότι άδικα υποφέρουν οι φτωχοί επειδή τους κλέβουν οι πλούσιοι.
@ Αγαπητέ Νίκο,
ΑπάντησηΔιαγραφήεδώ και πολλά χρόνια η αφετηρία των σκέψεών μου βρίσκεται στη διαπίστωση, ότι αν έχουμε ακόμα καπιταλισμό, αυτό οφείλεται στο ότι το ιστορικό κίνημα υπέρβασής του έχει μέχρι στιγμής αποτύχει (ακόμα κι εκεί που του δόθηκε να πάρει τα πράγματα στα χέρια του) κι ότι ο ουσιαστικότερος λόγος γι' αυτή την αποτυχία δεν είναι οι "δυσμενείς συγκυρίες" αλλά το ότι παραμένει υπό την ιδεολογική κηδεμονία του αντιπάλου του.
Εξαιτίας αυτής της κηδεμονίας, και όπου αυτή εκδηλώνεται, παρουσιάζονται ως "μέτωπα ρήξης" κάποια εντελώς τεχνητά και μέτωπα - όπως το εάν οι καπιταλιστές "κλέβουν" ή όχι τη δουλειά μας.
Αυτό το τεχνητό και ψεύτικο μέτωπο, συνδέεται με το γεγονός ότι μια από τις εκφράσεις αυτής της κηδεμονίας (μεταξύ των οποίων, σε περίοπτη θέση, ο τεχνολογικός μεσσιανισμός) είναι η μαρξική θεωρία της αξίας, η οποία τονίζει το θέμα αυτής της "κλοπής".
Όπως λέω σε άλλο σχόλιό μου, η θεωρία αυτή κηδεμονεύτηκε
από την ιδέα των αστών οικονομολόγων που, θέλοντας να προσδώσουν διαστάσεις φυσικού φαινομένου στο κεφάλαιο, πρότειναν ότι η αξία αποτελεί "μέγεθος" των εμπορευμάτων (όπως π.χ. η μάζα, ή το μήκος των σωμάτων) με μέτρο τον "κοινωνικά αναγκαίο χρόνο εργασίας".
Χαίρομαι λοιπόν που βλέπεις κι εσύ, πως όλη αυτή η θεωρία δεν στέκεται παρά μόνο εάν δεχτούμε ότι ο "κοινωνικά αναγκαίος χρόνος εργασίας" μετριέται σε ... τέρμινα και με τη γνωστή μέθοδο της σολωμονικής!
:-))
Το γιατί, τώρα, αυτή η κηδεμονευόμενη θεωρία οδηγεί στη χάραξη ενός τεχνητού, ψεύτικου και παραπλανητικού μετώπου, φαίνεται κατευθείαν από το ότι εστιάζει στο "πόσο κομμάτι" από την εργασία κλέβεται, "πόσο μέρος της" μένει απλήρωτο, δηλαδή εστιάζει στη μοιρασιά του "πλούτου", τον οποίο θεωρεί αφηρημένα και ουδέτερα σαν "κοινωνικό πλεόνασμα", αντί για την ίδια την ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ, αντί για το γεγονός ότι ο άλλος ιδιοποιείται όχι ένα "κομμάτι της δουλειάς" αλλά ΟΛΟ ΤΟ 8ωρο και ΟΛΑ όσα παράγονται σε αυτό!
Όπως καταλαβαίνεις, είναι ΑΛΛΟ να λες "Κλέβετε από τον γενικό πλούτο, ιδιοποιείστε για πάρτη σας το κοινωνικό πλεόνασμα" και ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΛΛΟ να θέτεις σε κριτική τον ίδιο τον πλούτο, το ίδιο αυτό πλεόνασμα, αν όντως είναι πλούτος.
Στην πρώτη περίπτωση, ουσιαστικά αυτοπροσδιορίζεσαι σε συνάρτηση με τη δεδομένη από τον καπιταλισμό έννοια και πράξη του πλούτου, και έτσι κηδεμονεύεσαι από αυτές - στην δεύτερη, όμως προσπαθείς ν' ανοίξεις έναν άλλο δρόμο.
Όσο για το "από πούθε κερδίζουν οι καπιταλιστές", θα μου επιτρέψεις να το εξετάσουμε μια επόμενη φορά.