(παραγγελία από hollowsky που 'ναι εκτός δικτύου)
Ντάξ' είπαμε μια κουβέντα...
έχει και τα καλά της η Λόντρα.
METEORS ARE FOREVER!
και κάπου εδώ, βρίσκεται και η (σημειολογική)
διαφορά μας με τα χεγκελιανά συντρόφια, τους αξιολογοκεντρικούς μαρξιστές,
την "εργατιά"και τους κύκλους που -παριστάνοντας πως δεν το ξέρουν-
"στο δρόμο στο δρόμο", βάζουν τις βάσεις
για να διεκδικήσουν επάξια λίγο πριν πεθάνουν, την πρυτανεία....
αλλά ας τ' αφήσουμε αυτά για όταν θα δροσίζει.
----
Προς το παρόν κρατάμε την σύντομη "θεωρία" της
αγαπημένης μας Ρωσίδας
που διαχώριζε τους ανθρώπους λέγοντας περίπου ότι:
Προς το παρόν κρατάμε την σύντομη "θεωρία" της
αγαπημένης μας Ρωσίδας
που διαχώριζε τους ανθρώπους λέγοντας περίπου ότι:
Υπάρχουν οι θεοί υπάρχουν και τα ζώα,
οι θεοί ακούν την μουσική κάθε μέρα ,τα ζώα ποτέ.
Οι πρώτοι είναι οι φίλοι μου οι δεύτεροι οι εχθροί μου.
οι θεοί ακούν την μουσική κάθε μέρα ,τα ζώα ποτέ.
Οι πρώτοι είναι οι φίλοι μου οι δεύτεροι οι εχθροί μου.
Υπάρχουν και κάποιοι που ακούνε την μουσική μια φορά την εβδομάδα.
Αυτοί είναι "οι γνωστοί"
Αυτοί είναι "οι γνωστοί"
άχ αυτοί οι κύκλοι (και η αθλιότητά τους)
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν και άνθρωποι μια χαρά σε αυτούς τους κύκλους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρκεί να μάθουν να μη σκλαβώνονται. Κι αν δεν το μάθουν από συγκεκριμένους ανθρώπους, θα τους το μάθει η ζωή στην πορεία της...
Και το τελευταίο, πιστέψτε με, είναι πολύ πιο δύσκολο...
Σωστό ανώνυμε, βεβαια όταν το μάθουν είναι πια παρελθόν για "αυτούς τους κύκλους" ή κι ανάποδα, "αυτοί οι κύκλοι" είναι παρελθόν για αυτούς τους ανθρώπους
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσε που δεν είναι μόνο θέμα γνώσης και εμπειρίας, θέλει και τύχη το πράγμα, και κάποια τόλμη. Ναι το πιστεύω πως δεν είναι καθόλου ευκολο...
"Les Misérables"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι άθλιοι...η μαζικότητα...
Το "μυστικό" είναι ο άθλιος να γίνει εσθλός (ομηρική λέξη: γενναίος, καλός, ευγενής, αληθινός, αρρενωπός). Συμφωνώ, izi, είναι θέμα ενεργοποίησης της προσωπικής τόλμης, αυτής που έθαψαν οι εκάστοτε εχθροί...
Ξεκινάμε όμως να αναγνωρίσουμε τον εχθρό και να τον ξερριζώσουμε πρώτα από μέσα μας...
Ναι η αναγνώριση είναι μεγάλη υπόθεση σε μια τέτοια προσπάθεια.Ίσως η μεγαλύτερη. Καλύτερα θα ναι όμως να ριζώσουμε εμείς κάπως καλύτερα, και ο εαυτός εχθρός να υποσιτιζεται ολίγον περιφρονημένος, αλλά εκέι, παρόν. Νομίζω πως αν τον ξεριζώσουμε θα έχουμε προβλήματα στην αναγνώριση. (και των εξωτερικών εχθρών...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΡιζώνουμε καλύτερα κάθε φορά που δεν κάνουμε στους άλλους αυτά που ποτέ δεν θα θέλαμε να μας κάνουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι φυσικά, αυτά τα είπαν άλλοι πολύ πριν τον Κροπότκιν :)
Αυτό εννοώ όταν λέω "να αναγνωρίσουμε και να ξερριζώσουμε τον εχθρό..."
Για παράδειγμα, υπάρχουν "αντιξουσιαστές" που στην προσωπική τους ζωή είναι οι χειρότεροι φασίστες και "κομμουνιστές" που είναι κτητικοί και συστηματικά σωρεύουν πλούτο. Νομίζουν ότι έχουν καταλάβει και ότι παλεύουν για έναν καλύτερο κόσμο...
Καλά σίγουρα κάτι τέτοια τα λένε και στους πρόσκοπους στο κατηχητικό κτλ. αλλά είναι σε άλλο συφραζόμενο από αυτό του Κροπότκιν, μην μπερδευόμαστε...
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντως κατάλαβα τι λες και δε διαφωνώ καθόλου, αλλά λίγο αυτό το "ξερίζωμα" μ'ανατριχιάζει...
Μ αυτα και μ αυτα θυμήθηκα κι ένα που λέει εδώ, δίχως να είναι και απολύτως σχετικό με αυτα που λέμε αλλά είναι ωραίο κείμενο
"Ο ξεριζωμός είναι από παλιά η πιο επικίνδυνη αρρώστια των ανθρώπινων κοινωνιών, γιατί πολλαπλασιάζεται μόνος του. Υπάρξεις αληθινά ξεριζωμένες δεν έχουν παρά μόνο δυο πιθανές συμπεριφορές: ή πέφτουν σε μια ψυχική αδράνεια σχεδόν ισοδύναμη με το θάνατο, όπως οι περισσότεροι δούλοι τον καιρό της ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ή ρίχνονται σε μια δραστηριότητα που έχει πάντα την τάση να ξεριζώνει, συχνά με τους πιο βίαιες μεθόδους, αυτούς που δεν είναι ακόμη (ξεριζωμένοι) ή που είναι κατά ένα μέρος."
από
http://kafsokaliva.blogspot.gr/2012/06/blog-post_09.html
Οι κύκλοι και οι ελλείπτικά τους ξαδέρφια έχουν την ίδια μοίρα στα χέρια του ασύλληπτου Γεωμέτρη, που πάντως αν και ασύλληπτος δεν παρέμεινε ασύλητος και απο τους εντός των κυκλοελλείψεων, και απο τους εκτός τους. Πιθανόν να είναι και οι εκτός περιεχόμενοι σε κάποιον κύκλο-έλλειψη που αγνοούν, ή μπορεί να υπάρχουν διαρκείς φυγάδες, σε μια φυγή που είναι πιο διαρκής απο την διαρκή επανάσταση (και των φυτών και άλλων ποιητικοποιημένων όντων). Πάντως σίγουρα κανείς δεν έχει κάποιο συμβόλαιο στα χέρια, ή έστω κάποια θεϊκή γραφή που να τον κατατάξει στο ένα ή το άλλο φυλακισμένο ή ελεύθερο τόπο. Μερικά κλουβιά είναι μεγάλα, και μη ορατά, και άλλα είναι τόσο απτά όσο μια φυλακή ή ένα διαμέρισμα. Ο ουρανός είναι επίσης μια πιθανή φυλακή, αλλά και η περιπλάνηση απο κάτω άλλη μια φυγή απο την μια φυλακή στην άλλη, κι αυτό πιθανόν...Πριν ακόμα νομίσουμε πως έχουμε απλωθεί σε ένα μονοπάτι, τολμώντες και φυγάδες, ή οδοιπόροι, ένας κεραυνός απο συμπυκνωμένους χρόνους θα μας θύμιζε πως όλα, είτε είσαι εντός κύκλων είτε εκτός, αν ζείς εντός της νεωτερικής υπόσχεσης,τελειώνουν σε ένα νοσοκομείο ή σε ένα ίδρυμα...υπαρχουν βέβαια και οι ανακοπές..
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ εχθρός-εαυτός με τον οποίο αν θέλουμε να έχουμε αξιόλογες αναμετρήσεις-γιατί είπαμε να τον ξεφορτωθούμε δε θέλουμε- είναι ο εντός του κύκλου εαυτός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως είχα στο μυαλό μου συγκεκριμένους κύκλους και όχι όλους τους κύκλους...τους αφηρημένους.
Eriugena, εκτός του ότι έχεις εξαφανιστεί----ζείς έντός της νεοτερικής υπόσχεσης; Η Τσβετάγιεβα πχ. ή ο Ρίτσος έζησε εντός; Θα είχε ενδιαφέρον να μας πεις πως (και εάν) το εννοείς. (γιατί για να σημαίνει κατι αυτό που λές πες μου και το εκτός της)
@izi
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν υποψιάζεσαι το απέξω;
Για τον Ρίτσο θα μπορούσα να το πω με σιγουριά, αφού ήτο επίσημος ποιητής της σοσιαλιστικής τάδε και δείνα κατάστασης, πράγμα το οποίο λέω χωρίς να κρίνω το ταλέντο ή άλλα πράγματα. Αντίθετα σέρνει τις αλυσίδες του με αρκετή ειλικρίνεια και ανειλικρίνεια μαζί. Η Τσβετάγιεβα είναι μια άλλη περίπτωση, που δεν μπορώ να συζητήσω καθότι δεν την γνωρίζω καλά. Πάντως είναι προφανές πως το "κενό" που προτάσσει δικαίως απέναντι στούς "κριτικούς" είναι η γνωστή αλυσίδα που σέρνουν όλοι οι διωκόμενοι απο "θεωρητικούς" και ακαδημαϊκούς αναζητητές του καθαρού βιώματος. Αναρωτιέμαι τι θα έκαναν κι αυτοί χωρίς τους διώκτες τους. Μεγάλη απόσταση πάντως σε σχέση με τον προαναφερθένα "ποιητή του λαού", αν και οι αλυσίδες αλυσίδες. Θα προτιμούσα να μιλήσω για πιό ταπεινές φιγούρες του σήμερα στο βαλκανικό περιθώριο, που νομίζουν πως μπορούν να μιλάνε και να "βιώνουν" σαν να είναι ο Λωτρεαμόν ή ο Ρεμπώ, ενώ οι "καταστάσεις" που τους περιβάλλουν αφορούν κυρίως τα προβλήματα του Λήσταρχου Γιαγκούλα, και Πόλεις που μόλις μπορούν να λογιστούν ως Πόλεις, εντος των οποίων θα στέκονταν τέτοια ριζικά βιώματα. Και δεν αναφέρομαι σε σας αγαπητοί που είναι φανερό πως έχετε επίγνωση της "περιρρέουσας" ατμόσφαιρας, αλλά σε μια σειρά αυτο-αναγορευόμενων "ποιητών-στοχαστών" της περιοχής μεταξύ εξαχρείων και θησείου, ή ακόμα χειρότερα στην θε-σσαλονίκη, που νομίζουν οι κακόμοιροι πως με μια σταλιά διαβασματάκι και λίγο "αντιφιλολογικήν" εξεγερσούλαν, διανθισμένη με "αντισταλινισμό" του 1930-1970, έχουν τα κλειδιά του "βιώματος". Θα ήταν προτιμότερο αντί να κλάνουν εξέγερση να στρώναν λίγο κώλο στη μελέτη, και να αφήσουν τα κάλπικο-εξεγερτικά μεταξύ Σοπενάουερ και Καστοριάδη, και ποίηση πάρτα όλα...Οι απόψεις μας είναι υπέυθυνες αν δίνουν χρίσμα σε όποιον το λαμβάνει, αν και ως "αντι-αυταρχικοί" βεβαίως δεν διανοείσθε να κάνετε τέτοιες αυτο-οριοθετήσεις..
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφή"αν και ως "αντι-αυταρχικοί" βεβαίως δεν διανοείσθε να κάνετε τέτοιες αυτο-οριοθετήσεις..."
Eriugena μην παίρνεις και όρκο γι αυτό.
Νομίζω, και απαντώ και στον γ.ατ, πως "το απέξω" βρίσκεται στον Ρίτσο σε μια συλλογή όπως η Τέταρτη Διάσταση.
Για την Τσβετάγιεβα βρίσκεται σε όλη της τη ζωή
Θα ακολουθήσει άμεσα εκδοτικός κατακλυσμός που ίσως να σχετίζεται και με τους "αντισταλινικούς"* αλλά αυτό είναι δευτερεύον.
Δεν γνωρίζω και καλά την απόσταση που χωρίζει το Ρίτσο από την Τσβετάγιεβα αν και είναι πολύ πιθανό της δεύτερης να μην είναι τόσο άνισο το έργο της μιας και υπεράσπισε με νύχια και με δοντια το πνεύμα της από το βόθρο στον οποίο το βούτηξε ο Ρίτσος (και τις περισσότερες φορές πνίγηκε).
Και οι δύο πάντως ήταν "γραφο-μηχανές"
Διαβάζω τώρα το "Μια Ζωη στην Φωτιά" το οποίο υποτίθεται πως είναι επιλογή από την αλληλογραφία και τα σημειωματάρια της αλλά τελικά είναι ολόκληρο ένα έργο.
Για τους τοπικούς Λωτρεαμόν κτλ. και την δυνατότητα του αυθεντικού βιώματος στην πόλη τι να σου πω, τα παν άλλοι, ότι αποτελούσε άμεσο βίωμα απομακρύνθηκε σε μια αναπαράσταση...αλλά θα με ενδιέφερε να μου πεις λεπτομέρειες.
* με τους οποίους σέρνεις κι εσύ Εριουτζενα κάποια αλυσιδίτσα....:-))
Βρε izi,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που δεν εξαφανίστηκες αυτή τη μέρα. Που πήγαν όλοι ρε; τόσο παραλία πιά και παράδοση εδω να;
τέλος πάντων..
Καλώς να έρθει ο εκδοτικός κατακλυσμός. Είναι καιρός να δούμε όλους τους εξαφανισμένους της σοβιετικής κατάστασης, και να σχηματίσουμε εικόνα. Το λίγο που κατάλαβα, η Τσβετάγεβα δεν υποχώρησε και το πλήρωσε..να είσαι με το "κενό" αυτού του είδους δεν θέλει απλά δύναμη, αλλά αποκοτιά. Απλά πιστεύω πως αν αφήναν ήσυχους κάποιους ανθρώπους, θα έκαναν ακόμα περισσότερα πράγματα. Είμαι λίγο επιφυλακτικός με την δημιουργικότητα της δίωξης. Παράδοξο δεν είναι; Μονάρχες και εξουσίες σκληρές αφήσαν λ.χ έναν Σαίξπηρ να υπάρξει ολόκληρος, και υποτίθεται νεώτερες "απελευθερωτικές" δυνάμεις κατέπνιξαν τους καλύτερους, τους σκότωσαν, ή τους άφησαν σε ένα κλουβί σαν αηδόνι-σαν τον Ρίτσο, που έχεις δίκιο ήταν μηχανή, ποταμός και χαραμίστηκε-..
Ίσως δεν έχει νόημα τώρα..τότε έζησαν και τότε του έθαψαν. Ας μην ξεχνάμε απο την άλλη..
Όσον αφορά την τοπική σκηνή αστικού "βιώματος", ο μόνος τρελός που μυρίστηκε το αλλόκοτο της εδώ αθλιότητας, ήταν νομίζω ο Σκαρίμπας..Όλα τα άλλα, μετά τον μεσοπόλεμο φθίνουν και θα φθίνουν πιό πολύ με τον χρόνο. Βάζω στοίχημα. Η καταστασιακή κριτική ορθή βέβαια στην γενικότητά της, και συνεχίζει να ισχύει. Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε σε αυτό το επίπεδο τίποτα. Το μόνο, που θα επιμείνω ως επισήμανση είναι για να μιλήσουμε πάλι πολιτικά (η αλυσίδα που λέγαμε), είναι η αφόρητη περιφερειακότητα της περιοχής εδώ..Δεν μιλάω τώρα γενικά, αλλά στο σημείο που καίει, στο "βίωμα"..είναι δυνατόν τώρα, να συζητάνε ακόμα για τους Μακρυγιαννηδες και την "ταυτότητα" με τον ίδιο τρόπο; Απο την άλλη, ας το παρουμε πρέφα, δε ζούμε ούτε στο Δουβλίνο ούτε στο Βερολίνο, που κι αυτά δεν πάνε καλά πιά..