Ποιος θα μπορούσε να αντέξει να βλέπει τον εαυτό του κάθε στιγμή της ζωής του και να ξανασκέφτεται σαν μάρτυρας όλα όσα σκέφτηκε, όλα όσα του ήλθαν στο μυαλό και στο είναι του; Ποιος δε θα μισούσε τον εαυτό του, ποιος δε θα ήθελε να αναιρέσει αυτό που ο ίδιος υπήρξε, όχι τόσο εξ αιτίας της αποτυχίας ή του αποτελέσματος ορισμένων πράξεων που έκανε – αλλά μόνο εξ αιτίας του ιδιαίτερου προσώπου που εκείνες σιγά σιγά προσδιόρισαν και που προσβάλει το αίσθημα της δυνατότητας. Η ιστορία μας μάς κάνει τον ΤΑΔΕ – κι αυτό είναι προσβολή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου