Arvo Pärt, Für Alina
«Ο χρόνος και το άχρονο συνδέονται μεταξύ τους.
Η στιγμή και η αιωνιότητα παλεύουν μέσα μας. Εδώ είναι η πηγή όλων των αντιφάσεών
μας, της ισχυρογνωμοσύνης μας, της στενομυαλιάς μας, της πίστης μας και της οδύνης
μας.
Η αιωνιότητα σημαίνει ότι τα πάντα
αρχίζουν αδιάκοπα από την αρχή, ότι η αρχή υπάρχει αιωνίως. Το θαύμα της δημιουργίας
βρίσκεται στο ότι δεν τελειώνει ποτέ, δεν σταματά να γεννιέται ξανά και πάλι
ξανά. Η αρχή είναι παντοτινή.
Είμαι σίγουρος: η αλήθεια είναι απλή και ευθεία
η οδός που οδηγεί σε αυτήν. Στη μουσική, αυτό σαρκώνεται με τον πιο φυσικό τρόπο
στη σταθερότητα των μέσων έκφρασης.
Οφείλω να μελετώ αδιάκοπα τον εαυτό
μου. Είναι μια αναζήτηση αυτού που μπορεί να με θρέψει∙ μια αναζήτηση συχνά οδυνηρή,
γιατί η οδός είναι πολύ στενή. Πραγματικά, πρέπει να «κλαδεύουμε» ο,τιδήποτε είναι
περιττό τόσο μέσα στον εαυτό μας όσο κι έξω από αυτόν. Και αυτό είναι κάτι που
αντανακλάται στη μουσική. Όταν δεν ξέρω τίποτα για κάποιο πράγμα, τότε πρέπει
να σιωπώ. Όταν όμως μαθαίνω κάτι, ακόμα κι ελάχιστο, τότε μπορώ να μιλήσω γι’
αυτό −αλλά χωρίς πολυλογίες, με όσο πιο άμεσο και συμπυκνωμένο τρόπο μπορώ, με τρόπο
δηλαδή που αρμόζει στη συγκέντρωση στην οποία βρίσκομαι. Με αυτή την έννοια
οι νότες μου μοιάζουν ίσως με λέξεις-κλειδιά.
Η αλήθεια συνίσταται στο να κατεβαίνεις ίσαμε
το απείρως μικρό. Είναι σαν το σκάψιμο σε ένα ορυχείο. Προχωράς περιτριγυρίζοντας
την φλέβα και ο κύκλος γίνεται ολοένα και πιο στενός. Πρέπει όμως να κινείσαι με
σύνεση και μυαλωμένα.
Πώς να γεμίσεις τη σιωπή η οποία έρχεται μετά από νότες που στάθηκαν άξιες της σιωπής που τους προηγήθηκε;
Η καρδιά πρέπει να μεταμορφωθεί σε αυτί και η
ακοή να κατέβει στην καρδιά.
Η καθαρή καρδιά τραγουδά.
Η σιωπή δεν μας δόθηκε άνευ λόγου, αλλά για να
μας θρέφει. Αυτή η τροφή μάς είναι εξίσου πολύτιμη με τον αέρα.
Πριν αναστηθείς πρέπει να πεθάνεις. Πριν
μιλήσεις θα έπρεπε ίσως να σιωπάς.
Είναι σαν την εισπνοή και την εκπνοή. Δεν
μπορείς μόνο να εισπνέεις∙ πρέπει κιόλας να εκπνέεις.
Το Tintinnabuli είναι ένας χώρος στον οποίο βυθίζομαι
όποτε αναζητώ απαντήσεις στη ζωή μου, στη μουσική μου, στη δουλειά μου. Στις δύσκολες
περιόδους, έχω έντονα την αίσθηση ότι τα πάντα γύρω μου είναι χωρίς κανένα νόημα.
Η αφθονία και η πολλαπλότητα μού προξενούν σύγχυση και πρέπει να βρω την απλότητα.
Ποια είναι αυτή και πώς μπορώ να την κατακτήσω; Ανακάλυψα ότι αρκεί ένας και μόνον
ήχος, αν είναι καίριος. Το Tintinnabuli είναι μια εκπληκτική
κίνηση, μια φυγή προς την εκούσια πενία.»
Arvo Pärt, Αφορισμοί
[αποσπάσματα]
Σημ. HS.
Tintinnabuli,
που στα λατινικά σημαίνει καμπάνες, είναι ένα στυλ μουσικής σύνθεσης που επινόησε
ο Pärt και παρουσίασε για πρώτη φορά στο Ταλίν με το Für Alina (1976). Αξίζει να ακούσετε και τη συνέντευξή του στην Bjork, από εδώ.
Τι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ μουσικό κομμάτι είναι αυτό; Σαν να περιπλανιέσαι χαράματα σε δάσος ακούγοντας τις δροσοσταλίδες να πέφτουν από τα φύλλα. Τρέχω να βρω κι άλλα Tintinnabuli!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ανεμώνημε, εντάξει καλό είναι, αλλά είπε κι ο Jimmy-Jimmy δεν πιάνει μπάζα μπροστά στις συνθέσεις του Καρλ Πέρκινς. :-0
ΑπάντησηΔιαγραφή@Jimmy-Jimmy, δεν γνώριζα αυτές τις συγκλονιστικές λεπτομέρειες για τον Pärt. Ευτυχώς μού άνοιξες τα μάτια!Μου θύμισες κιόλας τις ανάλογης βαθύτητας κριτικές παρατηρήσεις του Λουνατσάρσκι για τον Ντοστογιέφσκι ως εκφραστή "των κοινωνικών στρωμάτων που μείνανε πίσω και σαπίζουν" καθώ και για την "ουσιαστικότατα και βαθύτατα συνδεδεμένη τόσο με τη σκέψη του όσο και με το έργο του παθολογία της επιληψίας". Γράφεις και στον ... "Ρίζο";
ΑπάντησηΔιαγραφή:-p
Ναι, ενας ο Ντοστογιέφσκι,ένας ο Αρβο, κι ένας ο Ξαρχάκος...πολύ αστείο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ντόστο φυσικά εξ αιτίας του μεγέθους του έργου του έχει δημιουργήσει "σχολές" ηλιθίων .
Ο Λουνατσαρσκι όντως είναι από τους ηγέτες μιας εξ αυτών.
(υπάρχει όμως και η άλλη....you know)
Στο Ρίζο δεν γράφω και δεν έγραφα, όπως δεν έγραφα και στην...
τέλος πάντων ήθελα να πω ότι η ζωή του Ορθόδοξου χριστιανού βασίζεται στην Ευχαριστία, η οποία αποτελεί πυρήνα ολόκληρης της εκκλησιαστικής ζωής και ζωοποιό πηγή όλων των δημιουργικών δυνάμεων και επιδιώξεων του χριστιανού. Ο ατομικισμός και η εκκοσμίκευση της σύγχρονης κοινωνίας έχουν επηρεάσει και την εκκλησιαστική κοινότητα, μειώνοντας σημαντικά τη συλλογική δημιουργία αυτής. Παρά ταύτα, έστω και αποδυναμωμένη η εκκλησιαστική κοινότητα εξακολουθεί να ζει και να δημιουργεί, αντλώντας τις δυνάμεις και την έμπνευσή της από την εκκλησιαστική παράδοση και τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Δεν είμαι σύμφωνος με τη γνώμη ότι σήμερα η έννοια της ενορίας–κοινότητας λείπει από την εκκλησιαστική ζωή. Η αναβίωση της Εκκλησίας στο τέλος του εικοστού αιώνα οφείλεται στο γεγονός ότι οι συγκεντρωμένοι στις Ορθόδοξες κοινότητες ενορίτες, καθοδηγούμενοι από ιερείς, από κοινού έχτιζαν νέους ναούς, τους καλλώπιζαν, ασχολήθηκαν με οργάνωση της εκκλησιαστικής ζωής και ίδρυαν κυριακάτικα κατηχητικά σχολεία για παιδιά στηναν χριστουγεννιάτικα δεντράκια φωτογραφίζονταν με τον αη βασίλη και γενικώς καλοπαιρνούσαν.
Η Εκκλησία προσφέρει μεγάλο χώρο τόσο για την προσωπική, όσο και για τη συλλογική δημιουργία. Ενας άνθρωπος της Εκκλησίας είναι εκείνος, ο οποίος προσφέρει το δημιουργικό του δυναμικό για το κοινό εκκλησιαστικό έργο από το κάψιμο μαγισσών ως τις εργολαβικές κομπίνες. Και η Εκκλησία στις ημέρες μας έχει εξαιρετικά δείγματα της συλλογικής λαμογιάς. Αρκεί να αναφερθούμε στην ακμή της αγιογραφίας και στις κομπίνες για τα πόστα, η οποία εκφράζει την αναβίωση της Εκκλησίας. Σήμερα, ολόκληρα συνεργεία αγιογράφων, και όχι μόνο οι επιμέρους αγιογράφοι, ασχολούνται με την αγιογράφηση των Ιερών Ναών, με το αζημίωτο (βάζοντας άθεους πακιστανούν να κάνουν τα γανώματα και τα γεμίσματα μπίρ παρα), ενώ στα σχολεία και τα εργαστήρια αγιογραφίας εκατοντάδες και χιλιάδες νέοι και νέες αφομοιώνουν την όλη κομπίνα της τέχνης της χριστιανικής ζωγραφικής. Ολα αυτά δεν ήταν δυνατά χωρίς τα κονε μας που δεν χάνονται στους αιώνες των αιωνων, ακόμα και στο πλαίσιο της Ευχαριστίας.
Η Πανορθόδοξη Σύνοδος θα συνέλθει σύντομα
Δεν ξέρω ποιος και αν θα ... συνέλθει Jimmy, το σίγουρο όμως είναι πως έχεις παίξει πολλή μπάλα κι αυτό το εκτιμώ ιδιαίτερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=oc3LtcVT1WA
;-p
Εκτός από την αιωνιότητα και την μεταφυσική, την οποία θυμάστε σε δύσκολες στιγμές σας μάλλον, θα πείτε τίποτα για τα εγκλήματα του ισραηλινού κράτους ή θα σφυρίζετε αδιάφορα για καιρό, περιμένοντας να θάψουν οι μανάδες τα παιδιά τους, τα παιδιά τις μανάδες τους, η γειτονιά ολόκληρες οικογένειες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία η αποστασιοποίηση σε δύσκολες στιγμές, όταν ειδικά μεγάλα τμήματα της "άλλης" και της "παρα-άλλης" (ακρο)αριστεράς παίρνουν την θέση του "ουδέτερου" παρατηρητή" κουνώντας επιδεικτικά το δάχτυλο στους "αντισημίτες αντι-ιμπεριαλιστές"
Ελλύλ είπαμε; χμ, τι θέση να πήρε άραγε αυτή η μεγαλοφυϊα της κοινοτοπίας στην παλαιστινιακή διένεξη; ποιος να ξέρει άραγε τι πρεσβεύει αυτός ο μέγας θεωρητικός της φληναφολογίας;
Ο εφιάλτης σας..
@ Εφιάλτη, λυπήσου μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλάκες "αυτόνομοι", γελοία υποκείμενα του "χώρου", αυτοδιαφημίζονται ως "διανοούμενοι" μέσω της υποτίμησης του άλλου και χρησιμοποιώντας ναζιστικά "επιχειρήματα"..σβήστε το σχόλιο, ποσώς με ενδιαφέρει, αλλά ακούστε το:
ΑπάντησηΔιαγραφήΆξιοι συνεχιστές του χιτλερο-τροτσκισμού Στίνα Καστοριάδη, κλάψτε με μάβρο δάκρυ για τα δίκαια των (σημερινών) ss φαντάρων και αποστασιοποιηθείτε πάλι...
ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ
(ο πραγματικός εφιάλτης σας)
@ Εφιάλτη, δείξε μεγαλοψυχία και λυπήσου μας, σε παρακαλώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήαφήνουμε τις φασιστομπούρδες σου ως εδώ εφιάλτη (από δω και κάτω θα τις διαγράφουμε)
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία αυτή η ανάρτηση! Κυρίως επειδή αποτελεί μία πολύ ευρηματική αντίστιξη με τους «ορυμαγδούς» που ακούγονται στον τίτλο. Μου έφερε στο νου τη σκηνή από τον Τιτανικό που βουλιάζει με την ορχήστρα να παίζει στο κατάστρωμα της Α´ θέσης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε HoolowSky, βρήκες! Πάρτο αλλιώς! ;-)
Τα λέμε
Πάιδες, εν λένιν λεφταδερφοί, έχουμε τον πιτουροκέφαλο "εφιάλτη" να μας ταλαιπωρεί (όταν πίνει), έχουμε κι εσάς τώρα να τρολάρετε. Ήμαρτον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆστε τον τον μουσικό, ασχοληθείτε με τα δικά σας (), τον ριλόουν, τον πριλόουντ την αριστερα τα αριστερά εξτρέμ τις παιδικές αρρώστιες το τι είπε το ΚΚΙ, και τα κεντρικά χαφ (που για ακόμη μια φορά θα κρύψουν τη μπάλα όπου νά ναι)
Θα ανεβάσουμε σχετική πολεμική ανάρτηση.
τα λέμε τότε
Φίλε Izi,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρερμήνευσες. Ούτε τρολιά ήταν το σχόλιο (ίσως διαφέρουν οι απόψεις μας για το τι είναι τρολιά), ούτε, πολύ περισσότερο, διαπνεόταν από αντιλήψεις παρόμοιες ή έστω γειτονικές με αυτές που πυροδότησαν τις ‘‘βολές’’ τού εφιάλτη (έχουμε υποφέρει πολύ περισσότερο απ’ όσο εσείς από τέτοια ‘‘εφιαλτικά’’ σχόλια...). Και είναι αστείο και μόνο να σκεφτεί κανείς ότι γράφοντας όσα έγραψα ήθελα να σας καταγγείλω για παχυδερμισμό.
Πρέπει όμως να αναλογιστείς/-τε αν η συγκεκριμένη ανάρτηση βρέθηκε σε λάθος τόπο τη λάθος στιγμή. Κάτι μού λέει (η «σχετική πολεμική ανάρτηση») ότι το σκεφτήκατε και δώσατε τη σωστή απάντηση (όσο κι αν διαφωνώ με κάποιους από τους ‘‘στόχους’’ σας). ;-) :-)
Τα λέμε
ΥΓ Αλήθεια, ήταν τόσο απαραίτητες οι προτροπές σου σχετικά με αυτά που πρέπει να μας απασχολούν; Προφανώς ναι, λέω εγώ. Αφού πήρες το σχόλιό μου για ‘‘καρφί’’, λογικό να καταφύγεις σε ‘‘αντίκαρφο’’. Λογικό, αλλά, παρ’ όλα αυτά, λάθος, αφού προέκυψε από λάθος ‘‘ανάγνωση’’.
Ναι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παρερμήνευσα κάπως ζαβλακωμένος από τα εφιαλτικά σχόλια:-)
Το θεώρησα εκτός τόπου και συζήτησης εξ αιτίας του προηγούμενου "εφιαλτικού" σχολίου περί "αποστάσεων" κτλ.
και μου φάνηκε λιγακι άσχετο το παράδειγμα με την ορχήστρακαι τον Τιτανικό.
Εξόν και το λάθος αντίκαρφο και οι όντως καθόλου απαραίτητες προτροπές
Τα λέμε...
@ αγαπητέ LeftG700,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν φανταζόμουν ότι χρειαζόταν ν' αποδείξουμε την ευαισθησία μας απέναντι σε κρατικά-παρακρατικά εγκλήματα και στις εκατόμβες αμάχων, που χαρακτηρίζουν τις σύγχρονες πολεμικές συρράξεις. Δεν το φανταζόμουν, ούτε το φαντάζομαι, κι ούτε χρειάζεται.
Ούτε νομίζω πως χρειάζεται ν' αποδείξουμε αν είναι οξεία ή όχι η αντίληψή μας για την τροπή των πραγμάτων σε μια εποχή κατάρρευσης, όπως η σημερινή.
Εκείνο που πρωταρχικά μάς απασχολεί, είναι ο "τύπος ανθρώπου" που είναι σε θέση να ξεπεράσει την κατάρρευση και να πάει τα πράγματα παραπέρα. Κι αυτός, κατά τη γνώμη μας, είναι ένας άνθρωπος ικανός να βλέπει τα πράγματα πέρα το επίκαιρο -όχι βέβαια για να "αναχωρήσει" από το πραγματικό, αλλά για να μπορεί να το αλλάξει. Δηλαδή για να μπορεί, όχι απλά να αντιδρά στο υπάρχον αλλά να δρα.
Έτσι κι αλλιώς, χρόνος για να αντιδράσει κανείς στα πράγματα υπάρχει -χρόνος για να δράσει δεν πολυ-υπάρχει!
[το 700 δεν το έκανες ακόμα 400 που λέγαμε :-) ]