Σελίδες

12 Αυγούστου 2014

Ανάγκη, σπάνη, αναγκαιότητα, εργασία....

Το αφελέστερο κομμάτι του μαρξισμού της εποχής μας, οι μαρξιστές-λενινιστές  συνηθίζουν ακόμη και τώρα να συγχέουν ("διαφωτίζοντας" το λαό στις προφορικές ερμηνείες του μαρξισμού) την έννοια της αναγκαιότητας με την έννοια της ανάγκης την έννοια της εργασίας με την έννοια της πράξης και της ελεύθερης ή της αυτεξούσιας δραστηριότητας, την οποία τελευταία και πάλι συγχέουν με την έννοια του "ελεύθερου" χρόνου.
Έτσι φτάνεις να μιλάς για την "εργασία στον κομμουνισμό..."
Αυτές οι παλαιές τακτικές της ενεργής σύγχυσης της ορολογίας που τις περισσότερες φορές είχαν ως δικαιολογία την "αμεσότητα" απλώς προετοίμασαν το ελώδες ιδεολογικό έδαφος για το κάτεργο που είχαν σκοπό να εγκαταστήσουν στην αχανή Ρωσία (+εξηλεκτρισμός).
Στην δύση χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς άλλες συγχύσεις για τους ίδιους σκοπούς.
(Πρόοδος, ανάπτυξη, ελευθερία, οικονομία κτλ.)

Και αυτό δεν είναι τίποτα...



2 σχόλια:

  1. Το αφελέστερο, και το ασφαλέστερο όμως....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και λίγο από -μπαίνουμε στον Υδροχόο-Λένιν

    Ο κοινοβουλευτισμός «ιστορικά έχει ξεπεραστεί». Αυτό είναι σωστό με την έννοια της προπαγάνδας. Ο καθένας όμως ξέρει πως απ’ αυτού ως το ξεπέρασμα του κοινοβουλευτισμού στην πράξη υπάρχει ακόμη μεγάλη απόσταση. Για τον καπιταλισμό θα μπορούσε ακόμη πριν πολλές δεκαετίες και με απόλυτο δίκιο να ειπωθεί ότι «ιστορικά έχει ξεπεραστεί», αυτό όμως δεν παραμερίζει καθόλου την ανάγκη μιας μακρόχρονης και πολύ επίμονης πάλης πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού. Ο κοινοβουλευτισμός «ιστορικά έχει ξεπεραστεί» από παγκόσμια-ιστορική άποψη, δηλαδή έληξε η εποχή του αστικού κοινοβουλευτισμού και άρχισε η εποχή της δικτατορίας του προλεταριάτου. Αυτό είναι αναμφισβήτητο. Η παγκόσμια-ιστορική όμως κλίμακα μετριέται με δεκαετίες. Δέκα ή είκοσι χρόνια νωρίτερα ή αργότερα, αυτό δεν έχει καμιά σημασία από παγκόσμια-ιστορική άποψη, αυτό, από την άποψη της παγκόσμιας ιστορίας, είναι μια μικρολεπτομέρεια που δεν μπορεί να υπολογιστεί ούτε κατά προσέγγιση. Μα γι’ αυτό ακριβώς το να καταφεύγει κανείς στην παγκόσμια-ιστορική κλίμακα στα ζητήματα της πρακτικής πολιτικής είναι πολύ μεγάλο θεωρητικό λάθος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή