Ο Γάτος και το Πουλί
Ένα ολόκληρο χωριό ακούει θλιμμένο
Το τραγούδι ενός πληγωμένου πουλιού
Είναι το μοναδικό πουλί του χωριού
Κι είναι ο μοναδικός γάτος του χωριού
Που το μισό-έφαγε
Και το πουλί σταμάτησε να τραγουδά
Ο γάτος σταμάτησε να νιαουρίζει
Και να γλείφει τη μουσούδα του
Και το χωριό ετοιμάζει στο πούλι
Κηδεία επίσημη
Κι ο γάτος που είναι καλεσμένος
Προχωρεί πίσω απ’ το μικρό αχυρένιο φέρετρο
Όπου είναι ξαπλωμένο το νεκρό πούλι
Το φέρετρο σηκώνει ένα μικρό κορίτσι
Δε σταματάει να κλαίει
Αν ήξερα πως σού έκανα τόσο κακό
Της λέει ο γάτος
Θα το είχα φάει ολόκληρο
Κι ύστερα θά λεγα
Πως το είδα να πετάει ψηλά να φεύγει
Να φεύγει να πηγαίνει στην άκρη του κόσμου
Κάτω εκεί τόσο μακρυά
Απ’ όπου κανείς ποτέ δε γυρίζει
Ίσως τότε πονούσες λιγότερο
Έτσι απλά θα λυπόσουν μονάχα.
Ποτέ δεν πρέπει ν’ αφήνουμε κάτι μισό
Ζακ Πρεβέρ
αναμετάδοση από http://ithaque.gr/o-gatos-kai-to-pouli/
Φίλε izi,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όμως! Υπάρχουν πουλιά που δικαίως μισοτρώγονται και ορθώς τα υπολείμματα τους κηδεύονται σε κοινή θέα προς παραδειγματισμό. Όπως αυτό, ας πούμε (βεβαίως, μιλάω παραβολικά). Εσύ, που «δεν είσαι κατά τής βίας οποθενδήποτε κι αν προέρχεται», δεν θα έπρεπε να το ξέρεις αυτό και να μην ανεβάζεις ποιήματα εβέσθητων ψυχών που το αγνοούν, χωρίς να υπενθυμίζεις, πρώτος εσύ, ό,τι θύμισα μόλις τώρα εγώ; ;-) :-)
Τα λέμε
ΥΓ Δεν φαντάζομαι να γκρινιάξεις. Στην περίπτωση όμως που το κάνεις, να σου πω προκαταβολικά πως έχεις προειδοποιηθεί: Ό,τι λες μπορεί να χρησιμοποιείται και θα χρησιμοποιείται εναντίον σου! :-)
χμμμ, πες και καμιά καλή κουβέντα για τη κούκλα τη γάτα.
ΑπάντησηΔιαγραφή