Φόβος. Κολλύριο στη
τσίμπλα. Για τα μπάζα και τα δηλητήρια. Τσαλαβούτες στα ποτάμια με γαλαριακό
χαβαλέ σε φατούρο δίεση για φιλόσοφους-ψυχαναλυτές και διαφημιστές-ποιητές. Και
πάνω στην πλάκα, μια καλή ματιά στη μεσαιωνική κριτική σκέψη. Εντάξει
Καντ, δεν σε είπαμε και καμπούρη. Ποίηση από την Ίγγα Κρέστενσεν. Άπαιχτη
μουσική! Κι ύστερα, Αλήθεια και Δημοκρατία μέρος δεύτερο: πως ο φιλελεύθερος
είρωνας Ρίτσαρντ Ρόρτυ, το υποκείμενο της ουτοπίας του Αμερικάνου
νεοπραγματιστή, καταλήγει να μείνει μόνος, βυθισμένος στη χλιαρή λάσπη του
πολιτικά ορθού ολοκληρωτισμού. Αφήσαμε απ' έξω τους φίλους από τα παλιά για τη
συνέχεια, που προβλέπεται ακόμα πιο συναρπαστική!
Ο Αριστοτέλης, ο πατέρας της παραδοσιακής θεωρίας, ήταν ένας κυριολεκτιστής, όπως είναι ο John Searle, του οποίου η εκδοχή της θεωρίας λόγου - πράξης απαιτεί όλες οι προτάσεις, δηλαδή , οτιδήποτε μπορεί να είναι αλήθεια, να είναι κυριολεκτικό. Οι Donald Davidson και Richard Rorty είναι θεωρητικοί του αντινοήματος, που αρνείται ότι η μεταφορά έχει να κάνει οτιδήποτε με το νόημα ή την αλήθεια ( C2 , Davidson 1978 ; Rorty 1989 ) . Σε γενικές γραμμές , οι απόψεις της μεταφοράς στο ρομαντισμό και στον μεταμοντερνισμό εμπίπτουν στις θεωρίες αντινοήματος. Έτσι, όταν ένας ρομαντικός σαν τον Νίτσε ή ένας μεταμοντέρνος όπως ο Derrida αναλύουν τις μεταφορές κάποιου, βλέπουν ότι η χρήση της μεταφοράς στη διαμόρφωση μιας θέσης ακυρώνει κάθε απόλυτα αληθή ισχυρισμό που ο συγγραφέας είχε κάνει. Ο Davidson είναι μια ασυνήθιστη περίπτωση ενός αντικειμενιστή φιλόσοφου του αντινοήματος για την μεταφορά. Αρνείται στην μεταφορά οποιοδήποτε σοβαρό ρόλο για την αλήθεια ώστε να μπορέσει να διατηρήσει την παραδοσιακή αντίληψη ότι όλη η αλήθεια είναι κυριολεκτική .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοί οι φιλόσοφοι είναι είτε αντικειμενιστές που θέλουν να διατηρήσουν τη λαϊκή θεωρία της κοινής λογικής ή ριζοσπαστικοί σχετικιστές που θέλουν να την εγκαταλείψουν.
Οι αντικειμενιστές μπορεί να είναι είτε κυριολεκτιστές ( όπως ο Αριστοτέλης ή ο Searle ) ή αντικυριολεκτιστές, καθώς οι ριζοσπαστικοί σχετικιστές, φυσικά, μπορεί να είναι μόνο αντικυριολεκτιστές.
Αυτό που αυτές οι φαινομενικά εξωφρενικά διαφορετικές παραδόσεις μοιράζονται είναι η υπόθεση ότι, τελικά, η μεταφορά δεν μπορεί να έχει σε τίποτε να κάνει άμεσα με την αντικειμενική αλήθεια. Είτε είναι απλά ένας άλλος τρόπος δήλωσης της κυριολεκτικής αλήθειας ή αλλιώς υπονομεύει οποιοδήποτε ισχυρισμό για την αντικειμενική αλήθεια. George Lakoff and Mark Johnson
@ Παναγιώτη, πράγματι (αν κατάλαβα καλά τι θέλει να πει το σχόλιό σου) το θέμα, στη φιλοσοφική του διάσταση, σχετίζεται με το πρόβλημα της σχέσης γλώσσα (langage)-πραγματικότητα, παράσταση-βίωμα, νόημα-γεγονός, κ.ο.κ., που κι αυτό έχει να κάνει με το κατά πόσο το θέτει κανείς με όρους διχοτομίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρε σεις, γιατί πειράζετε κοτζαμ φιλοσοφοψυχαναλυτοποιητές? Απαπαπαπαπα! Αυτό που λέτε, ότι ο άλλος σου περιγράφει μια κατάσταση αποικίας και μετά. αντί να το πει αποικία,σου λέει εσύ φταις, απαιχτο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι, σωστοί! Αυτοί οι τύποι δεν έχουν τσίπα.