Μην κλείνεσαι! | Μανιφέστα 39

Viktor Frankl
(1905-1997)

(...) Όταν λέω ότι ο άνθρωπος είναι ένα υπεύθυνο ον και ότι πρέπει να πραγματοποιεί τον «εν δυνάμει» σκοπό της ζωής του, πρέπει να διευκρινίσω και να τονίσω το εξής: ότι το αληθινό νόημα της ζωής του μπορεί να το βρει κανείς μέσα στον κόσμο μάλλον παρά μέσα στον ίδιο του τον εαυτό, ή μέσα στα εσώψυχά του, σαν να ήταν ένα κλειστό σύστημα.

Επιπλέον: τον πραγματικό σκοπό της ανθρώπινης ύπαρξης δεν μπορεί να τον βρει κανείς σε αυτό που αποκαλούμε «αυτοπραγμάτωση». Η ανθρώπινη ύπαρξη βρίσκεται ουσιαστικά στην αυθυπέρβαση μάλλον παρά στην αυτοπραγμάτωση. Η αυτοπραγμάτωση δεν είναι καθόλου ένας σκοπός που μπορείς να τον πετύχεις βάζοντάς τον στόχο σου −και αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι όσο πιο πολύ ο άνθρωπος αγωνίζεται να πετύχει την αυτοπραγμάτωσή του, τόσο πιο πολύ απομακρύνεται από αυτήν. Η αυτοπραγμάτωση δεν μπορεί να επιτευχθεί αν τεθεί σαν σκοπός αυτός καθαυτός, αλλά μονάχα σαν δευτερογενές επακόλουθο της αυθυπέρβασης.

Δεν πρέπει να θεωρούμε τον κόσμο σαν μια απλή έκφραση του εαυτού μας. Ούτε και σαν απλό όργανο ή ένα μέσο για να πετύχουμε την αυτοπραγμάτωσή μας. Και στις δυο αυτές περιπτώσεις, η αντίληψη του κόσμου, η κοσμοθεώρηση, μετατρέπεται σε υποτίμηση του κόσμου, «κοσμοπαραθεώρηση».

Βίκτορ Φρανκλ, Αναζητώντας νόημα ζωής και ελευθερίας σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης (1946)

Σημ. HS. Χειμώνας που έρχεται, δεν είναι να κλεινόμαστε! Σπουδαίος λοιπόν ο Φρανκλ κι αξίζει πάντα να τον ξαναθυμίζουμε, ειδικά σε καταστάσεις εγκλεισμού και στεναχώριας. Συμπληρωματικά, δείτε την ανάρτηση σχετικά με την «εξωτερικότητα του πνεύματος» και όλες σε όσες σας παραπέμψει.  Και οπωσδήποτε, όπως μου θύμισε ένας καλός φίλος, μην ξεχνάμε την Kathleen Raine.