Δεν αρκεί να αλλάξουμε τον κόσμο.
Αυτό πασχίζαμε ανέκαθεν. Μα ο κόσμος αλλάζει και χωρίς εμάς. Πρέπει
λοιπόν, επίσης, να ερμηνεύουμε τον κόσμο. Ακριβώς για να τον αλλάξουμε. Ώστε ο
κόσμος να μην αλλάζει χωρίς εμάς. Και για να μην οδηγηθούμε στο τέλος σε ένα
κόσμο χωρίς εμάς.
Γκύντερ Άντερς, Η Απαρχαίωση του Ανθρώπου, τ. 2
- Η ψυχή στην εποχή της τρίτης βιομηχανικής επανάστασης
Σημ. HS. Παλιός γνωστός μας, εδώ, ο Άντερς. Ας θυμίσω μόνο μια αρκετά παλιότερη ανάρτησή μας από τον πρώτο τόμο της Απαρχαίωσης: Ο κόσμος σαν φάντασμα και σαν matrix...
Φίλε HollowSky,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω, αλλά υποπτεύομαι ότι πλαγίως ασκείς κριτική στην 11η θέση για τον Φόυερμπαχ («Μέχρι τώρα οι φιλόσοφοι απλώς εξηγούσαν τον κόσμο με διάφορους τρόπους. Το ζήτημα είναι να τον αλλάξουμε.»). Το είχαμε ψιλοσυζητήσει και πριν λίγο καιρό αυτό.
Λοιπόν, αν έτσι έχουν τα πράγματα, νομίζω ότι αδίκως κοκκινιζεις την κόλλα τού Κάρολου. Αν μη τι άλλο, θα έπρεπε να είναι ανόητος για να πιστεύει ότι μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο, αν προηγουμένως δεν έχεις αναλύσει, καταλάβει, ερμηνεύσει τον υπαρκτό κόσμο που θέλεις να αλλάξεις.
Ο Μαρξ στην 11η θέση δεν προτείνει την ακύρωση της προσπάθειας για ερμηνεία τού κόσμου ως μη αναγκαίας. Απλώς καταθέτει την άποψη ότι όσο αναγκαία κι αν είναι δεν είναι και ικανή από μόνη της.
Τα λέμε