Το ανεβάζω συμπληρωματικά στο πιο κάτω σχετικό ποστ του Hollowsky, το οποίο με βρίσκει σύμφωνο. Το ανεβάζω για να μην ξαναξεχνιόμαστε. Για καλό και για κακό.
Οικειοποιούμενος την
εναντίωση στην οικονομική «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο» και
απομονώνοντας την, μπορείς να βάζεις ανθρώπους να δουλεύουν δίχως να αμείβονται,
να βγάζεις κουπόνια και να παίρνεις οικονομικές ενισχύσεις, να προδίδεις
ανενδοίαστα αυτούς που θα τολμήσουν να πλήξουν τα συμφέροντα του αφεντικού σου,
να καταφέρεσαι σε κάθε ευκαιρία ενάντια στον οποιονδήποτε δημοκρατικό θεσμό
δίχως καμία απολύτως κύρωση, να εξευτελίζεις ανθρώπους κατά βούληση, να λογοκρίνεις,
να συκοφαντείς, να κάνεις σήμερα συνέδρια που «συζητούν» για την ιστορική
αναγκαιότητα των «δικών της Μόσχας», και να μοσχοπουλάς σηματάκια κονκάρδες
κτλ.
Επίσης, μπορείς να
μεσολαβείς έχοντας κέρδος από συναλλαγές που αφορούν στην ενεργειακή πολιτική
μιας ολόκληρης χώρας, στις μαζικές της συγκοινωνίες και στα δημόσια έργα της.
Μπορείς μάλιστα να
απαλλάσσεσαι από δημόσια χρέη, μιας και αυτά είναι πάντα «προς όφελος των καπιταλιστών»,
και συγχρόνως να λαμβάνεις χρήματα από αυτούς για να υπάρχεις ως ο επίσημος φορέας
της «φωνής της εργατιάς».
Εν ολίγοις μπορείς μέσα
στην ασφάλεια της κοινοτοπίας που ο ίδιος δημιούργησες με τον
"πολιτικό" λόγο σου, να δικιολογείς τα πάντα προς όφελός σου και
κυρίως, να κάνεις τους αφελείς πιστούς σου προβλέψιμους.
Ακριβώς τα ίδια και
χειρότερα μπορείς να ξανακάνεις και με το "αγαπάτε αλλήλους". Η Ελλάδα είναι μια χώρα
στην οποία η "εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο" συνδυασμένη με
"αντιαμερικανισμό" (που κρατά από τότε που ο πρώτος σιβηριανός κυνηγός
τσακώθηκε με τον πρώτο αμερικάνο για αρκουδοτόμαρα) έχει "πωληθεί
χρυσάφι". Μια χώρα που ποτέ δεν απεξαρτήθηκε από τον άξονα της ορθοδοξίας
(των πατριαρχείων δηλαδή) και τα συμφέροντά τους.
Ειδικότερα τα λεγόμενα
και "μεταπολιτευτικά" χρόνια ο Μαρξισμός-Λενινισμός, η
Χριστιανορθοδοξία και ο πατριωτισμός πάνε χέρι χέρι, και αποκτουν χρήμα κι
εξουσία (μιας και μόνον αυτό τους ενδιαφέρει), πίσω και πάνω στην πλάτη του
διεφθαρμένου πλήθους που "λαό" το ανεβάζουν
"εκμεταλλευόμενο" το κατεβάζουν, πότε εξαγοράζοντας το με ρουσφέτια
και πότε κολακεύοντας το αποδίδοντας του -ως ο διαχειριστής αυτών- ηρωισμούς
και αγώνες για δήθεν "ανεξαρτησίες" και λοιπές επισφαλείς έννοιες
(χρυσοφόρες εξίσου).
Aν βρείτε χρόνο (ξανα)διαβάστε την "Ψυχρή Ιδεολογία" του Κώστα Παπαιωάννου.
Για να μην ξεχνιόμαστε.
@ izy said: "...μπορείς να βάζεις ανθρώπους να δουλεύουν δίχως να αμείβονται , να βγάζεις κουπόνια και να παίρνεις οικονομικές ενισχύσεις, να προδίδεις ανενδοίαστα αυτούς που θα τολμήσουν να πλήξουν τα συμφέροντα του αφεντικού σου, να καταφέρεσαι σε κάθε ευκαιρία ενάντια στον οποιονδήποτε δημοκρατικό θεσμό δίχως καμία απολύτως κύρωση, να εξευτελίζεις ανθρώπους κατά βούληση, να συκοφαντείς ...".
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως - για να μην ξαναξαναξεχνιόμαστε - όόόλα αυτά τα φριχτά, φίλε, τα έκανες από αρχαιοτάτων χρόνων (πριν εμφανιστούν οι τύποι που καταγγέλλεις), και μπορείς μια χαρά να τα κάνεις, ΧΩΡΙΣ να οικειοποιηθείς ούτε την εναντίωση στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ούτε το αγαπάτε αλλήλους, κ.ο.κ.
Αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Ή μάλλον το θέμα είναι αυτό για τον μηδενισμό της μόδας, για να κάνει παιχνιδάκι με τις "απομαγεύσεις" και τις "αποδομήσεις" ...
Το καίριο θέμα είναι άλλο.
Είναι ότι τόσο η εναντίωση στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όσο και η αγάπη, αγγίζουν το νεύρο της ύπαρξής μας, μιλάνε στην πιο βαθιά μας δίψα και στην ουσιαστική αλήθεια μας!
Δεν είναι δηλαδή απλό "υλικό" για ψιλή κουβεντούλα και για διανοητικές τρικλοποδιές.
Χωρίς εναντίωση στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, και χωρίς αγάπη, δεν είσαι άνθρωπος.
Κι ας λένε ό,τι θέλουνε οι έμποροι της απελπισίας.
δεν διαφωνώ όπως και είπα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαφωνώ βέβαίως με το "όόόλα αυτά τα φριχτά, φίλε, τα έκανες από αρχαιοτάτων χρόνων (πριν εμφανιστούν οι τύποι που καταγγέλλεις)"
Για σκέψου το.
είμαι ενάντια στην εκμετάλλευση και υπέρ της αγάπης και της βαθύτερης κατανόησης.
Είμαι ενάντια σε κάθε απομάγευση, είμαι ενάντια στον νεο κυνισμό.
Σου έχω δώσει κάποια άλλη εντύπωση ?-))
1. Το έχω σκεφτεί. Λες τη σκλαβιά να την ανακάλυψαν εδώ και μόλις 2000 χρόνια;
ΑπάντησηΔιαγραφή2. Όχι.
1. την εθελοντική (μ'αγάπες και λουλούδια) ναι, λεω ότι την ανακάλυψαν οχι 2000 χρονια αλλά πολύ πιο προσφατα.
ΑπάντησηΔιαγραφή2.ουφ, και με τρόμαξες.
Δεν ξέρω τι ακριβώς έχεις κατά νου όταν λες για εθελοντική σκλαβιά (με αγάπες και λουλούδια).
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως, ακόμα και για την περίπτωση που αναφέρεις στο post, δηλαδή του ιστορικού κομμουνισμού, δεν είχαμε ακριβώς οικειοποίηση της εναντίωσης στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Με άλλου είδους επιχειρήματα προχώρησε ο σταλινισμός: αυτά με τα οποία προχωράει και ο φιλελευθερισμός και γενικά κάθε ωφελιμισμός. Τα περί "πρωταρχικής ικανοποίησης των υλικών αναγκών" και, κατ' επέκταση, περί "οικονομίας".
Βλέπε εδώ:
http://www.happyfew.gr/www/archives/news/news01.htm
:-) :-))
Εχει πλάκα αλλά αυτό ακριβώς το απόσπασμα είχα σκοπό να το παραθέσω αμέσως μετά το πόστ και το ξέχασα. Το συμπληρώνω αμέσως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως το βασικό τους επιχείρημα θα πρέπει να παραδεχτείς ότι ήταν "αν δεν είσαι μαζί μας είσαι με τους άλλους" και ότι "εάν είσαι μαζί μας είσαι με το δίκιο του λαού, είσαι ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο" κτλ.
Τώρα άλλο είναι "η παράταση της χρεοκοπίας της νεωτερικότητας που εξαπλώνεται από το απέεεεραντο κύμα του σκεπτικισμού που την διαδέχτηκε" και άλλο το "αποκλείουμε (ή εκτελούμε) αυτόν που τολμά να ερευνήσει και να αμφισβητίσει" ως αυτόν που βάζει διανοητικές τρικλοποδιές ή ως "έμπορο απελπισίας"
Ο Χριστιανισμός ο Κομμουνισμός ή ο Ανθρωπισμός ο Φιλελευθερισμός ο Βουδισμός μπορεί να κρατήσει συντροφιά στο ανθρώπινο πνεύμα για αιώνες ξέρεις. Δεν χρεοκοπούν οι ιδέες εύκολα, μάλλον δεν χρεοκοπούν καθόλου.
Νομίζω βέβαια ότι κάποιες "σβήνουν στο μυαλό των ανθρώπων"
Η Ιστορία από την άλλη χρεοκοπεί.
Επίσης νομίζω ότι κάποιες έννοιες εκχυδαίζονται από την ιστορική τους σύνδεση με τα αίσχη και τις αδυναμίες της ανθρωπότητας, οπότε τι κάνουμε?
Κάνουμε υπομονή εως ότου να έρθη ο καιρός να τις "ξαναρίξουμε" αποφορτισμένες και φρέσκιες "στο τραπέζι", ή μήπως στο μεταξύ βρίσκουμε άλλες μιας και αυτές έχουν από καιρό "καεί"?
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα Izy μου, άλλο το να ερευνά κανείς και άλλο να ξεπέφτει στον ατέρμονο σκεπτικισμό. Όπως, όμως, άλλο το να είναι βέβαιος για κάποια πράγματα και άλλο να ξεπέφτει στην απολυτοκρατία και τον ολοκληρωτισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλωστε, όπως υπάρχει η οικειοποίηση για πονηρούς σκοπούς της εναντίωσης στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο - που επισήμανες -, υπάρχει και η οικειοποίηση για πονηρούς λόγους τόσο του ερευνητικού πνεύματος όσο και της εναντίωσης στην απολυτοκρατία.
Πώς;(Δια)στρέφεις το ερευνητικό πνεύμα και την εναντίωση στην απολυτοκρατία προς τον ατέρμονο σκεπτικισμό και τον ισοπεδωτικό σχετικισμό.
Έτσι, αντί για τον "σκεπτόμενο-ενημερωμένο πολίτη" (στη θέση του "ηλίθιου φανατικού οπαδού"), διαπλάθεις έναν άνθρωπο με μυαλό-κουρκούτι από τις άπειρες "πληροφορίες" και τα ατέλειωτα ερωτηματικά, έναν άνθρωπο που φοβάται να διατυπώσει αυστηρή κρίση και ισχυρή θέση μπας και θεωρηθεί απολυτοκράτης, έναν άνθρωπο ανίκανο να σου αντισταθεί!
Αυτό δεν είναι το μοντέρνο κόλπο;
Από όσο καταλαβαίνω, στην κουβέντα συμβαίνει το εξής. Εγώ υπενθυμίζω τον κινδυνο να ξεπέσουμε σε ολοκληρωτικά συμπεράσματα που μπορούν, όπως πολλές φορές συνέβει στο παρελθόν, να οδηγήσουν σε τραγέλαφα κοινωνικά μορφώματα, σε βάρος της ίδιας της κοινωνίας του ανθρώπου. Εσύ τον αντιστοιχο κίνδυνο να ξεπέσουμε σε μια ατέρμονη σκεπτικιστική μανία, σε αδιέξοδες "απορίες" και ανούσιους ή αποπροσανατολιστικούς προβληματισμούς, που στην πραγματικότητα επιτρέπουν απάνθρωπες εξουσίες. Και οι δυο συμφωνούμε στους παραπάνω κινδύνους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης συμπεραίνουμε ότι ο σύχρονος δυτικός καπιταλισμός έχει επιβάλει την απολυταρχία του και μέσω του αέναου σκεπτικισμού και ότι η εκμετάλευση ανρώπου από άνθρωπο, ή ελλειψή νοήματος, ή ακύρωση κάθε ουσίας πού έχει η συνύπαρξη , η αλληλοστήριξη και εν τέλη η αλήθεια, κυριαρχούν ήδη, με πολύ φανερά όσο και εξαιρετικά αμφίβολα για την συνέχεια αποτελέσματα.
Τέλεια. Ένα μάτσο χάλια το λοιπόν.
Τώρα τι μένει να κάνουμε?
Το συνόψισες πολύ ωραία. Έτσι είναι στο διάλογό μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα, τι μένει να κάνουμε;
Γι' αυτό είχα γράψει στο post, ότι τον υπ' αριθμόν ένα θέμα είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, συμπληρώνοντας: "Όχι μόνον η εκμετάλλευση της εργασιακής δύναμης του άλλου, αλλά και η εκμετάλλευση των συναισθημάτων του, της θέλησής του, της αγάπης του, της θλίψης του, του κορμιού του, της σκέψης του – κάθε μορφής εκμετάλλευση σε κάθε χώρο και χρόνο της ζωής".
Ήθελα και θέλω να πω, σε αυτό - στην αγάπη για τον άνθρωπο και στο σεβασμό του ανθρώπινου προσώπου - δεν κάνουμε σκόντο! Είμαστε απόλυτοι! Και για να είμαστε εδώ απόλυτοι, πρέπει (δε γίνεται αλλιώς) να ερευνούμε διαρκώς το ποσό και την ποιότητα του ενδιαφέροντός μας για τον άνθρωπο ... συνδυάζοντας το απόλυτο (σημείο στήριξης) με το σχετικό (έρευνα).
Αυτή είναι η βάση, λέω.
Τώρα, παραπέρα μπορούμε να πούμε κι άλλα για το τι να κάνουμε, δηλαδή πώς να είμαστε ακλόητοι χωρίς να πέφτουμε σε απολυτοκρατία και ερευνητικοί χωρίς να πέφτουμε σε σχετικοκρατία.
Π.χ. ότι: η απόλυτη αλήθεια υπάρχει μεν, αλλά δεν είναι ιδιοκτησία κανενός!
Ωραίο απόφθεγμα αυτό! ("η απόλυτη αλήθεια υπάρχει αλλά δεν είναι ιδιοκτησία κανενός") Όμως δεν μπορώ να το εννοήσω - εχτός αν ξεπέσουμε στη μεταφυσική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να πω ότι δυσκολεύομαι να θεμελιώσω, σε διανοητικό επίπεδο (όχι σε ηθικό), την αντίθεση στη σχετικοκρατία.
Γεγονός είναι ότι η ομίχλη διαλύεται όταν αρχίζω να κάνω κάτι. Κανείς όμως δεν μπορεί, τότε, να με βεβαιώσει ότι κάνω το "σωστό".
Η άλλη λύση βέβαια είναι να μην κάνει κανείς ποτέ τίποτα...
Δεν ξέρω, πολύ μπερδεμένος είμαι σ' αυτά, και δεν μπορώ να κάνω τον έξυπνο.
Κι όμως Μπουκανιέρο είναι εύκολο να θεμελιωθεί (και) διανοητικά η αντίθεση στη σχετικοκρατία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙδού:
Ψάχνουμε για να βρούμε κάτι, ρωτάμε για να λάβουμε απαντήσεις. Δεν ψάχνουμε για να ψάχνουμε, ούτε και ρωτάμε για να ρωτάμε.
Ή αλλιώς:
Ο ίδιος ο ερευνητικός νους κινείται κυκλωτικά (όχι κυκλικά, κυκλωτικά), γύρω από ένα θέμα. Δεν κινείται όπου λάχει, σκεδαστικά, στα κουτουρού.
Πάμε τώρα στο άλλο που λες, πως όταν αρχίζεις να κάνεις κάτι, τότε κανείς δεν μπορεί να σε βεβαιώσει ότι κάνεις το "σωστό".
Εδώ ξάφνου εγκαταλείπεις το πεδίο του λόγου (ή της διανοητικής θεμελίωσης, όπως λες), περνάς στο πεδίο της "καθαρής" πράξης (κάνω κάτι) και πάλι ξάφνου ζητάς εδώ λόγο, διανοητική θεμελίωση: "Να με βεβαιώσει κανείς" - προφανώς εννοείς να σε βεβαιώσει δια του λόγου, όχι π.χ. με μια φάπα ή έστω όχι μόνο με μια φάπα αλλά και με λόγο (παφ!-"λάθος το κάνεις ρε παλιοζαγάρι").
Πρέπει να το ξεκεθαρίσεις λιγάκι μέσα σου αυτό το μπέρδεμα (όπως φαίνεται τουλάχιστον έτσι όπως το γράφεις).
Πάντως, εάν, ενώ πράττεις, ζητάς να σε βεβαιώσει ο λόγος αν κάνεις το σωστό ή όχι, τότε σκαρφαλώνουμε παραπάνω εδώ και βλέπουμε ένα πρώτο βασικό κριτήριο: Αν πράττεις στα κουτουρού, τότε ΣΕ ΒΕΒΑΙΩΝΩ ότι δεν κάνεις το σωστό!
Προσθέτω και εγώ το αλατοπίπερο μου:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Κι όμως Μπουκανιέρο είναι εύκολο να θεμελιωθεί (και) διανοητικά η αντίθεση στη σχετικοκρατία.
Ιδού:
Ψάχνουμε για να βρούμε κάτι, ρωτάμε για να λάβουμε απαντήσεις. Δεν ψάχνουμε για να ψάχνουμε, ούτε και ρωτάμε για να ρωτάμε".
Νομίζω πάντως, αν και δεν καταλαβαίνω επ' ακριβώς τι εννοείς Έναστρε, πως η αντίθεση στη σχετικοκρατία δεν μπορεί να θεμελιωθεί διανοητικά δεδομένου ότι φτάνει κανείς στη σχετικοκρατία στην προσπάθεια του να θεμελιώσει διανοητικά μια απόλυτη θέση. Φτάνει ψάχνοντας να βρει μια απάντηση και εν τέλει η μόνη απάντηση που παίρνει είναι αυτή του προοπτικισμού και του σχετικισμού.
Νομίζω πως η αντίθεση στη σχετικοκρατία είναι περισσότερο ζήτημα πίστης και απόφασης (και ως γνωστόν η πίστη είναι ένα "άλμα στο παράλογο" και η απόφαση μια "στιγμή τρέλας", για να θυμηθούμε τον Κίρκεγκωρ). Ενδέχεται οι πεποιθήσεις να προηγούνται της κριτικής επεξεργασίας. Το παρέχει κανείς ένα επιχείρημα για να δικαιολογήσει στον εαυτό του ή στον άλλο τη στάση του απέναντι σε κάτι δε συνιστά διανοητική θεμελίωση καθώς η διανοητική θεμελίωσή διεκδικεί για τον εαυτό της μια καθολική ισχύ. Επομένως, είναι τόσο εύκολο να θεμελιωθεί "διανοητικά η αντίθεση στη σχετικοκρατία" όσο εύκολο είναι να αποφασίσει κανείς όχι αν θέλει να ψάχνει για να ψάχνει ή αν θέλει να ψάχνει για να βρίσκει αλλά αν θέλει να είναι πολέμιος ή μη της σχετικοκρατίας (μαζί μ' ό,τι συνεπάγεται γι' αυτόν αυτή του η στάση). Ίσως αυτή η προσωπική δέσμευση να μην έχει ανάγκη τη διανοητική θεμελίωση για να υπάρξει.
Αυτά, κουβέντα να γίνεται...
Αγαπητέ μου Docta, το ερώτημα δεν αφορούσε τη διανοητική θεμελίωση της απολυτοκρατίας αλλά, απλώς, της αντίθεσης στη σχετικοκρατία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος Docta Ignorantia.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τον προοπτικισμο χανουμε τη δυνατοτητα διακρισης και με τη σχετικοκρατια τη δυνατοτητα αποτιμησης των γεγονοτων και των ιδεων. Ομως η δυνατοτητα διακρισης και αποτιμησης των γεγονοτων και των ιδεων αποτελει αναγκη του ανθρωπινου νοος. Διοτι ο ανθρωπινος νους δεν ειναι οπως του υπολογιστη. Δεν αρκειται στη συλλογη και αναλυση data. Ουτε ασφαλως στην απλη περιγραφη του πραγματικου. ο.ε.δ
Δε διαφωνώ φυσικά. Ούτως ή άλλως, η φράση "απλή περιγραφή του πραγματικού" δε βγάζει για μένα και πολύ νόημα.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Προσπαθώ να καταλάβω τι σημαίνουν τα αρχικά στο τέλος του μηνύματος σου)
Προς Docta Ignorantia.
ΑπάντησηΔιαγραφήο.ε.δ., συντομογραφα του οπερ εδει δειξαι, οπου
α) οπερ: ουδετερο της αρχαιας αντωνυμιας οσπερ, ηπερ, οπερ (= ο οποιος/η οποια/το οποιο ακριβώς).
β) εδει: παρατατικος του αρχαιου τριτοπροσωπου ρηματος δει (= πρέπει).
γ) δειξαι : απαρεμφατο ενεργητικου αοριστου του ρηματος δεικνυω/δεικνυμι (= δειχνω, αποδεικνυω)
Οπερ εδει δειξαι σημαινει "αυτο ακριβως που επρεπε να αποδειξουμε" και ειναι μια φραση που χρησιμοποιειται στο τελος μιας μαθηματικης η και λογικης αποδειξης, δηλωνοντας οτι το αποτελεσμα ειναι αυτο που ζητηθηκε να αποδειχτει.
Ο.ε.δ. λοιπον, με αυτα που σας εγραψα (και δεν διαφωνειτε), η διανοητικη θεμελιωση της αντιθεσης στην σχετικοκρατια (και τον προοπτικισμο επισης).
Να θυμίσω ότι ή "αλήθεια" είναι η a priori συνθετική κρίση, το ζωτικό ψέμα του ανθρώπου, όπως μαθαίνουμε στο σχολείο:-))
ΑπάντησηΔιαγραφήπου δίχως αυτό ίσως και να μην είχαμε σταθεί στα πόδια μας.
Δεν ξέρω πως αλλιώς μπορεί να θεώρηθει η αλήθεια.
Προς Virtus Dormitiva.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυαι! Και μονον η εκφραση "η αληθεια ειναι το ζωτικο ψεμμα" δηλωνει βαθυτατη συγχυση. Των καιρων μας τη συγχυση. Που μοιαζουν να επιδιωκουν την επαληθευση των σκοτεινων οραματων του Ερικ Αρθουρ Μπλερ, οταν ελεγε "Η ελευθερια ειναι σκλαβια".
Ουδεμια συγχυση δεν πρεπει να υπαρχει μεταξυ αληθειας και ψευδους!
Ακομη και η ταοϊστικη φιλοσοφια, κατα την οποια τα αντιθετα δεν αποκλειονται αμοιβαιως αλλα αλληλοσυμπληρωνονται δεν διαπραττει τετοια συγχυση.
Πραγματι, η ταοϊστικη "αλληλοσυμπληρωση των αντιθετων" επισυμβαινει με τροπο συγκεκριμενον: η υπερβολη του ενος οδηγει, οχι στην εκμηδενιση αλλα, παραδοξως, στην αναδυση του αλλου. Τουτο ομως δεν σημαινει, οπως εχει νομισθει απο επιδερμικες αναγνωσεις του ταοϊσμου, επειδη, δηθεν, η αναπτυξη του ενος οδηγει στην αναδυση του αλλου ωσαν, δηθεν, το ενα να προκυπτει εγγενως απο το αλλο - κατι που θα σημαινε οτι, τροπον τινα, "το γιν ειναι γιαγκ". Ουδεποτε ο ταοϊσμος υιοθετησε μια τετοια εκφραση, την οποια παντοτε θεωρησε αφρονα και βλασφημη.
Εκεινο που, κατα τον ταοϊσμο, συμβαινει ειναι ακριβως τουτο: η αναπτυξη του ενος οδηγει, εν τελει, στο "θανατο" του, δια του οποιου ("θανατου" του) αναδυεται στο προσκηνιο το αντιθετο του, οχι επειδη "προκυπτει εγγενως" αλλα επειδη, καθοσον αναπτυσσετο εκεινο, τουτο τελουσε υπο εκλειψη!
Πραγμα που σημαινει οτι ουδεμια συγχυση μεταξυ του ενος και του αλλου υφισταται, ακομη και σε μια φιλοσοφια που δεν πρεσβευει τον αλληλοαποκλεισμο αλλα την αλληλοσυμπληρωση των αντιθετων.
Τελοσπαντων, ολα αυτα για να τονισω: ας απαγκιστρωθουμε απο την τρεχουσα διανοητικη αποτελματωση.
Αλλο η αληθεια, αλλο το ψευδος.
Ευθυνη μας να τα διακρινουμε!
Ας μην την αποποιούμεθα αυτη τη ζωτικη ευθυνη, υιοθετωντας αβασανιστα την κυριαρχη συγχυση.
"ας απαγκιστρωθουμε απο την τρεχουσα διανοητικη αποτελματωση. "
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ μου φιλόφρων, έχει ενδιαφέρον εδώ το πως εννοείς το "τρέχων".
Ισως να είναι τρέχων από το "εν οιδα ότι ουδέν οίδα" ίσως πάλι να είναι "τρέχων" από το "Πέραν του καλού και του κακού" ίσως και από το "ελευθερία είναι η γνώση της αναγκαιότητας" που σημαίνει είμαι ελευθερος όταν γνωρίζω πως είμαι σκλάβος".
Ενδιαφέρον επαναλαμβάνω το "τρέχων" που τρέχει "από κτίσεως κόσμου" και όχι σαφώς από τον "Eric Arthur Blair" (καλή εξυπνάδα κι αυτή).
Αναστοχάσου σε έννοιες όπως η"επινόηση" ή η "ανακάλυψη".
Όταν την επινόηση την εννοείς ώς "ανακάλυψη" μάλλον τότε δημιουργείται το πρόβλημα μιας βασικότατης σύγχισης ή οποία μας ταλαιπωρεί εδώ και πολλούς αιώνες.
Επίσης να σημειώσω για το σύνολο της πολυ ωραίας συζήτησης, ότι η διάσταση αλήθειας και ψεύδους προφανώς και δεν μπορεί να αποτελέσει και την αποκλειστική πηγή της σημασίας.
Συμφωνώ πως είναι σίγουρα ευθήνη κάποιων να συντηρούν τα ζωτικά ψεύδη με τα οποία ο άνθρωπος "επικρατεί" νομίζοντας ότι ασκεί εξουσία ακόμη και στην φύση την ίδια.
Διχως αυτά είμαστε 100% χαμένοι.
Ανύπαρκτοι.
Είναι όμως και ευθήνη κάποιων άλλων να τα επισημαίνουν.
χαιρετω.
υγ. α να μήν ξεχάσω, στην ταοιστική φιλοσοφία η έννοια του αντιθέτου έχει παραδηλώσεις φόρμας ή κίνησης.
Στην ταοιστική σκέψη η αλήθεια δεν έχει καμία θέση.
Αυτός είναι ένας βλακώδης "δυτικομορφισμός"
Προς Virtus Dormitiva.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙσως να μην εχετε προσεξει οτι εκεινος που ειπε "Εν οιδα, οτι ουδεν οιδα", ουδολως παραιτηθηκε απο την αναζητηση της αληθειας. Τουναντιον!
Ισως επισης να μην εχετε προσεξει οτι εκεινος που θελησε να σταθει "Περαν του καλου και του κακου", εσταθη τελικως πριν απο το καλο και το κακο - και δεν εννοω, φυσικα, με αυτο οτι κατεληξε παραφρων.
Ίσως τελος να μην προσεξατε οτι εκεινος που ειπε "Ελευθερια ειναι η γνωση της αναγκαιοτητας" υπηρξε μεγας κρατικιστης και ουδολως φιλος της ελευθεριας - ο δε αλλος που τον επανελαβε λιγο αργοτερα, οραματιστηκε ενα "βασιλειο της Ελευθεριας" περαν της αναγκαιοτητας.
Προσωπικως παντως δεν εννοω την επινοηση ως ανακαλυψη. Δεν ειναι επινοηση λ.χ. η αναγκη του νοος να διακρινει και να αποτιμα τα γεγονοτα και τις ιδεες, και ως εκ τουτου να μην ησυχαζει με τον προοπτικισμο και την σχετικοκρατια.
Η ανακαλυψη της αληθειας απαιτει οντως πολυ κοπο. Για τουτο και πολλοι την αποφευγουν. Ευκοποτερον εστι να υποθετεις οτι αληθεια δεν υπαρχει η οτι ειναι απλη επινοηση η ζωτικο ψεμμα, κ.τ.τ.. Σε απαλλασσει απο βασανα.
Από τα βάσανα, σε απαλλάσουν οι βεβαιότητες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ "ανακάλυψη της αλήθειας" φυσικά και απαιτεί κόπο.
Το πικρό είναι ότι κάποιοι είναι εκεί πριν από σένα. Πάντα.
Και το χειρότερο ότι κάποιοι θα έρθουν και μετά. Αμέσως μετά.
Φιλόφρων μιλάμε για real traffic!μπουνιές κλωτσες βρισίδια, κορναρίσματα.
Και θα γνωρίζεις τα επακόλουθα φαντάζομαι...
Τα λένε και "τροχονόμο"
υγ. "Δεν ειναι επινοηση λ.χ. η αναγκη του νοος να διακρινει και να αποτιμα τα γεγονοτα και τις ιδεες"
χμ...είσαι τόσο σίγουρος.
Πάντως ή ανάγκη μάλλον είναι η μητέρα της επινόησης.
The mother of Invation...για να θυμηθούμε κι ένα καλό παλιο και άξιο μουσικόν σύνολον.
"Οπερ εδει δειξαι σημαινει "αυτο ακριβως που επρεπε να αποδειξουμε" και ειναι μια φραση που χρησιμοποιειται στο τελος μιας μαθηματικης η και λογικης αποδειξης, δηλωνοντας οτι το αποτελεσμα ειναι αυτο που ζητηθηκε να αποδειχτει"
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν χρειαζόταν άνθρωπε μου να γράψεις όλο αυτό το κατεβατό! Γνωρίζω την έκφραση. Η παρένθεση είχε ρητορική σημασία. Αυτό που δε καταλαβαίνω είναι γιατί επί του προκειμένου νοιώθεις την ανάγκη να συμπληρώσεις τα λεγόμενα σου με αυτή την έκφραση. Δεν καταλαβαίνω επίσης τις προθέσεις και τις αξιώσεις της παρεμβολής σου για να ξέρω αν αστοχείς ή ευστοχείς σ' αυτό που θέλεις να πεις. Ποιο είναι το συγκεκριμένο αντικείμενο της διαφωνίας σου ή έστω της ένστασης σου;
Νομίζω πως πριν λάβει μέρος κανείς στις συνηθισμένες διαδικτυακές λεκτικές κονταρομαχίες θα πρέπει τουλάχιστον να είναι βαθιά συνειδητοποιημένος περί του τι αποζητά από το διάλογο (ο οποίος εδώ διεξάγεται απρόσωπα, με πολύ περίεργους και απωθητικούς όρους για μένα).
α) Προς Docta Ignorantia.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγγνωμη αλλα δεν κατανοω την προσφυγη σε ρητορικα σχηματα οταν μια ερωτηση μπορει να τεθει ευθεως μεταξυ δυο συνομιλητων. Για την ακριβεια απαξιω να την κατανοησω.
Περαιτερω, αδυνατω να κατανοησω τις αποριες σας που αφορουν στις προθεσεις και τις αξιωσεις μου. Εχουν νοημα;
Κατεθεσα τη θεση μου στο θεμα που συζητατε εδω, δηλαδη στο εαν γινεται να θεμελιωθει διανοητικα η αντιθεση στη σχετικοκρατια. Επειδη ακριβως υπηρξε θεμα να αποδειχτει κατι (εαν δυναται να θεμελιωθει διανοητικως η αντιθεση στη σχετικοκρατια), για τουτο, ολοκληρωνοντας τα επιχειρηματα μου - με τα οποια εξ αλλου είπατε (ελπιζω οχι ρητορικως) οτι δεν διαφωνειτε -, κατέληξα με το ο.ε.δ. Που το ασυνηθιστο; Που το προβλημα; Που παραβιασα τις αρχες του διαλογου μαζι σας; Ποιες λεκτικες κονταρομαχιες μου προσαπτετε;
Και παλι συγγνωμη αλλα δεν εχω ουδεμια διαθεση να σας ακολουθησω σε τετοιου ειδους στροφες μιας φιλοσοφιζουσας συζητησης σε ψυχολογιστικες παρακαμψεις περι προθεσεων, κ.τ.τ.
Συγχωρειστε μου την αδυναμια. Εφοσον μαλιστα κι εσεις απο την πλευρα σας αισθανεστε καποια (σεβαστη ασφαλως) απωθηση για τον απροσωπο διαλογο, δεν βλεπω γιατι να ταλαιπωρουμεθα.
β) Προς Virtus Dormitiva.
Σιγουροτατος ειμαι οτι η αναγκη του νοος να διακρινει και να αποτιμα τα γεγονοτα και τις ιδεες δεν αποτελει επινοηση. Τουτη ομως η βεβαιοτης δεν αποτελει καθολου λυση βασανων, οπως ισως πιστευετε για καθε ειδους βεβαιοτητα. Αντιθετως, τουτη η βεβαιοτης αποτελει ακριβως συμβολαιο με τα βασανα!
Επιτρεψτε μου επι τη ευκαιρια να σας επισημανω οτι απο τα βασανα δεν σας γλυτωνει ουτε η ερευνητικη ανησυχια, ουτε και οι βεβαιοτητες. Απο τα βασανα σας γλυτωνει - παντοτε προσκαιρα, εννοειται - μονον η ελαφρομυαλια, η αναβλητικοτητα και η τεμπελια.
Αυτα που λετε για τις μπουνιες, κ.τ.τ., συγγνωμη αλλα τα θεωρω ολιγον τι εξυπνακισμους.
Πολύ καλή συζήτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως ο φιλόφρων όντως δείχνει λίγο μπερδεμένος.
Τι να εννοεί? ποιοι φέρουν τον φιλοσοφικό λόγο της την τρέχουσας διανοητικής αποτελμάτωσης? Οι "Γερμανοι" οι "Γάλλοι" οι "Βρετανοί"?
Ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις παρακαλώ.
Πραγματικά πολύ ωραία συζήτηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωρίς να θέλω να την χαλάσω, να πω πως δεν είναι σωστό αυτό που έγραψε ο/η VIRTUS DORMITIVA, οτι "στην ταοιστική σκέψη η αλήθεια δεν έχει καμία θέση.Αυτός είναι ένας βλακώδης 'δυτικομορφισμός'.".
Ίσως ο/η V.D. δεν γνωρίζει βασικές πηγές του ταοϊσμού.
Μια πρόχειρη ματιά στο TAO TE CHNIG, LAO TSU (μετάφραση από το πρωτότυπο Gia-Fu Feng και Jane English, εκδόσεις Vintage, Νέα Υόρκη):
&8.
"In dealing with others, be gentle and kind / In speech, be true".
&19.
"It is more important / To see simplicity / To realize one's true nature".
&28.
"Being the stream of the universe / Ever true and unswerving / Become as a child once more [...] Being an example to the world / Ever true and unwavering / Rerutn to the infinite [...] Ever true and ressourcefull / Return to the state of the uncarved block".
&34.
"It does not show greatness / And is therefore truly great".
&38.
"A truly good man is not aware of his goodness [...] A truly good man does nothing [...] When a truly kind man does something, he leaves nothing undone".
&78.
"The truth often sounds paradoxical".
&81.
"Truthfull words are not beautifull / Beautifull words are not truthful".
Ευχαριστώ.
Προς Moeb.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυτε οι Βρετανοι, ουτε οι Γαλλοι, ουτε οι Γερμανοι. Διοτι η βλακεια, οπως και η ευφυια, δεν έχουν συνορα.
Οσο για ονοματα και διευθυνσεις, το ονομα ενος βλακος μολις μου το εδωσατε. Λεγεται (η εστω υπογραφει ως) Moeb. Τη διευθυνση του δεν γνωριζω και ουτε επιθυμω να μαθω.
Με τις υγειες σας.
«Και θέλετε γνωρίσει την αλήθεια (μου), και η αλήθεια (μου)θέλει σας ελευθερώσει»
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ φιλόφρονα, κι εγώ θεωρώ εξυπνακισμό την πληθυντική απεύθυνση αλλά δεν το είπα.
όπως εξυπνακισμό θεωρώ και τις αντιστοιχίες λόγων και πράξεων Σωκράτους Νίτσε Ενγκελς κτλ.
Επίσης το ότι κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε πάλι ...
Τέλος πάντων πριν το υπονόησα τώρα το διασαφηνίζω.
Η ανάγκη του νόος, οδηγεί σε επινοήσεις και ουδέποτε σε ανακαλύψεις. Αυτές οι επινοημένες λοιπόν "ανακαλύψεις" γίνονται τέτοιες δια της επιβολής. Τις λέμε αλήθειες για συντομία (τα λέμε και με διάφορα άλλα ονόματα, και πάντα είναι "για το καλό των πολλών" και για την "ελευθερία" τους). Για αυτές τις αλήθειες αξίζει να μαχόμαστε αρκεί να είναι οι δικές μας, αυτές που μας βολεύουν, αυτές που επιβάλαμε και οφείλουμε να συντηρούμε επιβεβλημένες.
Επίσης οφείλουμε να τις επιβάλουμε στους ανόητους υπάνθρωπους. Έτοιμες.
Προπαίδεια.
Τώρα αν σπάει ο διάολος το ποδάρι του και εμφανίζονται πότε ο Σωκράτης ή ο Πλάτων, πότε ο Νίτσε πότε ο Μάρξ, ο Νέυτων ο Μπορ, πότε ο Σρεντιγκερ ή ο Αινστάιν και επαληθεύουν τα όσα επινοούν,διαψεύδοντας τις αλήθειες μας, ε τότε ελισσόμαστε. Άλλον τον εκτελούμε άλλον τον απειλούμε άλλον τον βραβεύουμε, άλλον τον χρησιμοποιούμε άλλον τον συκοφαντούμε ή τον υμνούμε κτλ.
Αργά ή γρήγορα θα έρθουν κι οι επόμενοι.
Εξ ον δεν γίνεται να θεμελιωθεί διανοητικά η αντίθεση στη σχετικοκρατία.
Δεν βλέπω και κάπου την ανάγκη δηλαδή, αφού υπάρχει τρόπος.
Τώρα σχετικά με τα πρόσωπα και τα απρόσωπα, δεν έχω κανένα πρόβλημα.
Δηλαδή το ίδιο μου κάνει, και ας τα αφήσουμε κατά μέρος. Εν ολίγοις docta, keep your cool.
Για το Ταο λέω ότι η δυτική αντίληψη για την αλήθεια δεν έχει καμία σχέση με αυτήν που το Ταο προτάσσει.
Αυτό που εννοούμε εμείς ως αλήθεια δηλαδή, το επινόημα, το ζωτικό ψεύδος δεν σχετίζεται με το Τάο. Πράγματι θα έπρεπε να το επισημάνω.
Καλό search πάντως περαστική φίλη.
&8.
"In dealing with others, be gentle and kind / In speech, be true".
«Και θα αγαπάς την αλήθεια σου με όλη την καρδιά σου, και με όλη την ψυχή σου, και με όλη τη διάνοιά σου, και με όλη τη δύναμή σου».
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος Virtus Dormitiva.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοτε εκανα, και μαλιστα "παλι" (;), οτι δεν σας καταλαβαινω; Ουδεποτε εκανα κατι τετοιο με σας. Ουτε καν ειπα οτι δεν σας καταλαβαινω! Να μου απευθυνε αυτη τη μομφη ο Docta Ignorantia (στον οποιον, και μονο σε αυτον, ειπα πως δεν τον καταλαβαινω), ενταξει. Αλλα εσεις; Τωρα ναι, πραγματικα δεν σας καταλαβαινω!
Κατα τα λοιπα:
α) Ειναι αβασιμη η δηλωση σας οτι "η αναγκη του νοος οδηγει σε επινοησεις και ουδεποτε σε ανακαλύψεις" [μα ποια "αναγκη του νοος"; ετσι γενικα; μηπως θελετε να πειτε, η αναγκη του νοος για διακριση και αποτιμηση των γεγονοτων και των ιδεων, οπως προειπα; τελοσπαντων].
Μηπως για εσας η ανακαλυψη π.χ. των μικροβιων ηταν επινοηση; Η μηπως δεν προηλθε απο την αναγκη του ανθρωπινου νοος να διακρινει και να αποτιμησει τα γεγονοτα (εν προκειμενω τα σχετιζομενα με ζυμωσεις και περαιτερω με ασθενειες);
β) Δεν εχει απολυτως καμια λογικη η προσπαθεια σας να συμπερανετε απο τις αλληλοσφαγες, επιβολες, κ.τ.τ. που παραθετετε, οτι δεν μπορει να θεμελιωθει διανοητικα η αντιθεση στη σχετικοκρατια.
Φυσικα και μπορει να θεμελιωθει διανοητικα! Οτι μπορει να απαγχονιστει εκεινος που θα κανει αυτη τη θεμελιωση, ειναι αλλης ταξης ζητημα και ο απαγχονισμος του δεν αναιρει καθολου το γεγονος οτι τη θεμελιωσε διανοητικα ...
... οπως αλλωστε το γεγονος οτι μπορει ενας γονεας να επεβαλε με λιγο ξυλο στο παιδι του να πλενει καθε βραδυ τα δοντια του, δεν αναιρει καθολου το γεγονος οτι ειναι αληθεια πως το πλυσιμο των δοντιων βοηθαει στην καλυτερη υγεια τους.
Συγχεετε, λοιπον, ανομοια πραγματα και ετσι δεν αποδεικνυετε αυτο που θελετε να αποδειξετε.
γ) Τελος, εφοσον επικροτειτε οπως βλεπω το ταοϊστικο παραθεμα της περαστικης φιλης "in speech be true", ας ειστε ειλικρινης.
Δεν ειχατε πει "ότι η δυτική αντίληψη για την αλήθεια δεν έχει καμία σχέση με αυτήν που το Ταο προτάσσει".
Ειχατε πει ότι "στην ταοιστική σκέψη η αλήθεια δεν έχει καμία θέση.Αυτός είναι ένας βλακώδης 'δυτικομορφισμός'."
Αυτα.
@ hollow
ΑπάντησηΔιαγραφήπάνω που φάνηκε να καταλήγουμε κάπου...
μπήκε σφήνα ο πειρατής και ξανάναψε η κουβέντα.
Μένω στο "να είμαστε ακλόητοι χωρίς να πέφτουμε σε απολυτοκρατία και ερευνητικοί χωρίς να πέφτουμε σε σχετικοκρατία".
Αυτό το τελευταίο "Π.χ. ότι: η απόλυτη αλήθεια υπάρχει μεν, αλλά δεν είναι ιδιοκτησία κανενός!" Τι το ήθελες?
... και κατι τελευταιο, που παρελειψα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος Virtus Dormitiva.
δ) Ουδολως αντιστοιχισα "λογια με πραξεις" των Σωκρατη, Νιτσε, Χεγκελ. Αντιστοιχισα λογια με λογια. Η "μαιευτικη" του Σωκρατη ηταν διανοητικη μεθοδος προσπορισμου της αληθειας. Οι θεωριες του Νιτσε εμειναν τελικως πριν απο το καλο και το κακο. Το θεωρητικο εργο του Χεγκελ διαπνεεται απο κρατικισμο (οπως του προσαπτει νωριτερα απο καθε αλλον ο Μαρξ στην κριτικη της χεγκελιανης φιλοσοφιας του δικαιου).
Χαιρετω.
a)"Σιγουροτατος είμαι οτι η ανάγκη του νοος να διακρίνει και να αποτιμά τα γεγονότα και τις ιδέες δεν αποτελεί επινόηση."
ΑπάντησηΔιαγραφήΥποστήριξα όχι ότι αποτελεί επινόηση αλλά ότι γεννά επινοήσεις.
Η ανακάλυψη των μικροβίων είναι η κατεξοχήν επαληθεύσιμη επινόηση. Πολύ καλό παράδειγμα Μπράβο.
Το "πάλι" ήταν εμφατικό.
β)Δεν κατάλαβα τίποτα. (όσοι ανέφερα, νόμισα ότι αρνήθηκαν κάποιες θεμελιώδεις αλήθειες και όχι την σχετικοκρατία)
γ) στο περί ταο όπως προείπα παρέλειψα το "μας" μετά το "αλήθεια"
Έκανα Λάθος.
δ)ο Σωκράτης και ο Χέγκελ, επινόησαν ΔΕΝ ανακάλυψαν αλήθειες, ο Νίτσε κατέδειξε αυτές ως επινοήσεις και όχι ως αλήθειες.
Τέλος πάντων, χονδρικά πιστεύω ότι αν η αλήθεια ήταν κάπου και περίμενε να την ανακαλύψουμε, μάλλον θα είμαστε σε ακόμη δυσκολότερη θέση, ή δεν θα ήμασταν καθόλου.
Καλό είναι να ελπίζουμε πάντως.
Αυτά
Ειναι φοβερο να πεθάνεις στην θάλασσα από δίψα.Πρέπει λοιπόν να αλατίσετε τόσο την αλήθεια σας ώστε να μην μπορεί πια - να σβήσει την δίψα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ θάλασσα είνε για να κολυμπάμε και να ψαρεύουμε. Όχι για να πίνουμε. Άσε που άμα το άλας μωρανθεί, φασκελοκουκούλωστ'τα!
ΑπάντησηΔιαγραφή:-) :-))
Έλα μωρέ ΠΑΝΑΘΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!
(ώπα, για άλλο μπλογκ ήταν αυτό το τελευταίο)
ΕΙΣΤΕ ΓΙΑ ΔΕΣΙΜΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι καταγγελίες σας είναι πολύ σοβαρές και θα μελετηθούν με προσοχή. Επιτήδειοι, που μάς είχαν διαβεβαιώσει ότι είναι δυνατόν να θεμελιωθεί διανοητικά η αντίθεση στη σχετικοκρατία, μάς απέσπασαν σαν προκαταβολή το πόσον των 300.000 ευρώ με πρόσχημα ότι αφού ρίξουν τα θεμέλια, θα σηκώσουν και πολυκατοικία 8 ορόφων με 3 ρετιρέ. Δεν έκαναν τίποτε όμως και τώρα είμαστε άστεγοι. Οι δικαιολογίες τους στα παράπονά μας, ήταν ότι κάποιοι έστειλαν την Αρχαιολογική μόλις έριξαν τα θεμέλια, και σταμάτησαν τα έργα επειδή, δήθεν, από κάτω βρίσκονταν τα ερείπια της Ακαδημίας του Αριστοτέλη. Ευχαριστούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρατάω τώρα την κουβέντα και φευγω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα αγωνιστω δίπλα στον Δημοκρατικό Στρατό λίγο έξω από την Λειβαδιά.
Φιλόφρωνα, αν σε πετύχω και είσαι με τους Αμερικανοτσολιάδες μην μου πιάσεις την κουβέντα. Θα σου φάω το λαρύγγι.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ.
αγαπητέ κ. έναστρε,
ΑπάντησηΔιαγραφήσας έστειλα ένα ημεηλ, αλλά μου το γύρισε πίσω. παρακαλώ, αν θέλετε, να μου πείτε το μεηλ σας.
σας ευχαριστώ για το χρόνο σας Γιάννης
@ izi
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλεις να πεις ότι όλη αυτή η φασαρία και το κατεβατό δημιουργήθηκε από την ταπεινή κι ασήμαντη παρέμβασή μου;;
Κι έπειτα, ποιος είναι αυτός ο "Νοός" για τον οποίο γίνεται τόσος λόγος; Απ' το όνομα, Ολλανδός μου φαίνεται...
ολα τόσο σεμνα, όλα τοσο σεμνά, όλα τοσο βαριεστιμένα, τοσο ξέπνοα, ολα τόσο καλοπροέραιτα, όλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΘελω να μου χαριστε μια γαρδένια
ΑπάντησηΔιαγραφήθέλω στον κήπο να φυτέψω ενα φυτο
για να μην έχω πια καμία έννοια
θα γινω κηπουρος και με κορμί στητό
όταν μιλαν οι άλλοι εγω δε θα μιλω
κι άμα μιλώ θα λέω λίγα
ολημερίς θα σκάβω θα γελώ
και το πολύ-πολύ θα κυνηγώ μια μύγα.
Ω ναι, αυτό θα κάνω να το δείτε
και θα 'μαι έτσι ήρεμος πολύ
εσείς να πατε τώρα να πνιγείτε
κι εγώ θα κοιμωθώ ως το πρωί.
Μη μου μιλάτε πια γι' Απολυτοκρατία
ΑπάντησηΔιαγραφήτρέχω στο δρόμο με ξέπλεκα μαλιά
για μένα πια μόνο Ξυπολυτοκρατία
και για παρέα να χω δυο σκυλιά
Μη λέτε λέξη περί Σχετικοκρατίας
φοράω σοσονάκια παιδικά
δε μ' ενδιαφέρει ο λόγος της αιτίας
διαβάζω κόμικς και φτηνά περιοδικά
Μιλήστε μου για κάτι επιπολαιο
πήτε μου ξάφνου στεκαμάν
δεν έχω με τη σκέψη εγω συμβόλαιο
χοροπηδώ και είμ ο Πίτερ Παν
Ο ένας ξερει τόσα που χωράνε
ΑπάντησηΔιαγραφήμεσα σ' ένα κλουβί για καναρίνια
τ' ακούς ολημερίς να κελαηδάνε
και γυρω να γελάνε τα χαμίνια
Ο άλλος ξέρει και δεν ξερει
φοράει παλτό με όρθιο γιακά
κρυμένο εχει το πιπέρι
θα μαγειρέψη λέει μουσακά
Ήρθαν και φάγανε μα δεν τις είδα
τις σκέψεις του μεσημεριου
βρήκα μονάχα μια κοτσίδα
σκόρδα στο πιάτο του τυριού
Χαχαχαχαχαχά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπολαυστικά τα ποίματα των [εξάδελφων;] Πρόκα!
@ Γιάννη τ.
το e-mail μου βρίσκεται τώρα στο "προφίλ" μου - κάνε κλικ κι έφυγες.
"ποιος είναι αυτός ο "Νοός" για τον οποίο γίνεται τόσος λόγος; Απ' το όνομα, Ολλανδός μου φαίνεται..."
ΑπάντησηΔιαγραφήαχ βρε κουτό τι ρωτάς;
Ολλανδός είνε
Αφου γράφεται Νοος και προφέρετε Νους
Φαν Ντερ Νους που λενε; Απαυτός.
Καλά, δεν τολμάω να ξαναμπώ εδώ και βλέπω της μουρλής το κάγκελο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχαχαχά!
Τι έγινε, έπεσε υστερικός γελωτοκλονισμός ρε παιδιά;
Απόλαυση, να 'στε καλά άπαντες οι σχολιαστές.
μ' άρεσε που υπήρξε
ΑπάντησηΔιαγραφήμια βαριεμάρα
κι ενα ωχαδερφέ
τι λεμε τώρα
πάμε να φαμε κανά σουβλάκι
έτσι εχασε τη παρτίδα
ο δογματισμός
ζήτω
Κουβέντα να γίνεται;
ΑπάντησηΔιαγραφήSKEPSI-COLA!
Δροσίζει, τονώνει, ανακουφίζει.
Τώρα και σε ξύλινο μπουκάλι.
SKEPSI-COLA!
Κουβέντα να γίνεται δικέ μου.
Η θεωρία-τυφλοσούρτης περί "γνωστών-άγνωστων-υποκινούμενων" ... που την είδαμε πέρσι, στις πυρκαγιές, και στη βερσιόν περί "ασύμμετρης απειλής" ... όχι μόνο πάλιωσε αλλά πλέον αχρηστεύτηκε από τα γεγονότα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί δεν είναι δυνατόν αυτό το γενικευμένο μπάχαλο σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας να έγινε από τους 100, 200, 300, άντε 500 "γνωστούς-άνγωστους".
Εκτός κι αν δεχτούμε πως έχουν υπερφυσικές δυνάμεις: πετούν με την ταχύτητα του φωτός, βρίσκονται ταυτόχρονα σε πολλά διαφορετικά μέρη, κ.ο.κ.
Και καλά να την προμοτάρει (ακόμα) μια αποδεδειγμένα ανίκανη και φαύλη κυβέρνηση για να κάνει πάσα τις αμαρτίες της ...
... αλλά να τη χάφτουν κάποιοι που δεν έχουν τέτοιο συμφέρον, είναι ανεξήγητο - εκτός κι αν ποτέ δεν έχουν νιώσει την νεανική απελπισία και το αίμα τους να βράζει ανακατεμένα σ' ένα παράξενο κοκτέιλ, που ζητάει να σκάσει πάνω σε ό,τι μοιάζει ψεύτικο, στημένο, βρώμικο, ματαιόδοξο.
Το πράγμα δεν μπαλώνεται πλέον!
Μιλάμε για ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ κρίση συνάνθρωποι, καταλάβετέ το και μη νομίζετε πως άμα κρύψουμε το κεφάλι μας στο χώμα, λύσαμε το πρόβλημα.
Χρειάζονται σοβαρές πολιτικές πρωτοβουλίες αποκατάστασης του αισθήματος ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΎΝΗΣ, που έχει τραυματιστεί ανεπανόρθωτα από την κυρίαρχη Φαυλοκρατία ...
... μόνο που κανένας δεν είναι σε θέση να τις αναλάβει.
Προς κάτι γεροπαράξενους φιλολόγους,
ΑπάντησηΔιαγραφήελπίζω εδώ που δημοσιεύω να το βρούνε. Εγώ είμαι πολύ πιο μικρός, σε σχέση μ'αυτούς, πιο κοντά μάλλον ηλικιακά στον bukanieros. Η σχετικοκρατία δε με άφησε ούτε εμένα ανεπηρέαστο. Παρ'ολ'αυτά, προσπάθησα και προσπαθώ να την καταπολεμήσω στην αναζήτηση αντικειμενικών απόλυτων αληθειών. Ομολογώ πως τις νιώθω μόνο σε συνδυασμό με έναν ηθικό άξονα : Είναι αλήθεια ότι αντικειμενικά καλό να αγαπάμε ο ένας τον άλλον.
Είναι αλήθεια ότι είναι αντικειμενικά καλό να μην εκμεταλλεύεται άνθρωπος άνθρωπο.
Είναι αντικειμενικά καλό να μάχεται κανείς για τα ιδανικά του.
Οι μέθοδες μπορεί να ποικίλουν, αυτή όμως είναι η κατευθυντήρια γραμμή μου και δε με ενδιαφέρει αν κάποιος την αντικρούσει. Γιατί απλά θα του πω ότι θέλω να κάνω αυτό, και το θεωρώ αντικειμενικά καλό. Κι αν προσπαθήσει να αποδείξει το αντίθετο, προφανώς θα παραστήσει το δικηγόρο του Διαβόλου, οπότε απορρίπτω τη θέση του ως υστερόβουλη και κακοπροαίρετη, στο συγκεκριμένο θέμα.