Σελίδες

18 Ιουνίου 2009

ART KICKS


Ας συνεχίσουμε λοιπόν με τον Μπάουμαν ο οποίος επισημαίνει ότι:

"Στο μεταμοντέρνο σκηνικό των καιρών μας, δεν έχει νόημα να μιλάς περί avantgarde. Ο ένας ή ο άλλος καλλιτέχνης ενδέχεται να υιοθετεί μια στάση που θυμίζει την εποχή της υψηλής μοντερνικότητας του κινήματος Sturm und Drang*- αλλά στις παρούσες περιστάσεις κάτι τέτοιο μοιάζει με πόζα μάλλον παρά με στάση.
Γυμνωμένη από το παρελθόν νόημα της, δεν προοιωνίζεται τίποτα, δεν έχει υποχρεώσεις- συνιστά σημάδι επίδειξης και όχι εξέγερσης, και φυσικά δίχως καμία πνευματική δύναμη και ευψυχία. Η φράση "μεταμοντέρνα avant-garde" αποτελεί αντίφαση όρων."
"η νέα, χαρακτηριστικά νεοτερική και πιθανόν άνευ προηγουμένου πλευρά της σημερινής ποικιλομορφίας , είναι η αδύναμη, χαλαρή και άτονη θεσμοποίηση των διαφορών, και η συνακόλουθη αστάθεια, ευπλασία και βραχυβιότητά τους."...

["Η μετανεοτερικότητα και τα δεινά της" Ψυχογιός, μετ. Γ.Ι Μπαμπασάκης]

Προτείνω να επισκευθείτε το remap 2 στο μεταξουργείο όπου και οι παραπάνω σκέψεις του Μπάουμαν διαψεύδονται.

[To ReMap 2 είναι μία διεθνής πλατφόρμα σύγχρονης τέχνης που αντλεί από την ενέργεια, τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες, το μεταιχμιακό χαρακτήρα και τον καλλιτεχνικό δυναμισμό της πιο ενδιαφέρουσας, αυτήν τη στιγμή, περιοχής στο κέντρο της ελληνικής πρωτεύουσας: του Κεραμεικού και του Μεταξουργείου (ΚΜ).
Τροφοδοτείται από την ιδιαίτερη αστική συνθήκη που προσφέρει η γειτονιά και ανατροφοδοτεί, με τη σειρά του, τον Κεραμεικό και το Μεταξουργείο, με ένα πυκνό πρόγραμμα καλλιτεχνικών γεγονότων και δράσεων, το οποίο έχει στόχο να αναδείξει την περιοχή σε ένα διεθνές κέντρο παραγωγής και προβολής της σύγχρονης τέχνης.
Πραγματοποιείται κάθε δύο χρόνια, παράλληλα και σε συντονισμό με την Μπιενάλε της Αθήνας. Είναι μια διοργάνωση της μη κερδοσκοπικής εταιρίας σύγχρονου πολιτισμού ReMapKM.
Τροφοδοτείται από την ιδιαίτερη αστική συνθήκη που προσφέρει η γειτονιά και ανατροφοδοτεί, με τη σειρά του, τον Κεραμεικό και το Μεταξουργείο, με ένα πυκνό πρόγραμμα καλλιτεχνικών γεγονότων και δράσεων, το οποίο έχει στόχο να αναδείξει την περιοχή σε ένα διεθνές κέντρο παραγωγής και προβολής της σύγχρονης τέχνης.Πραγματοποιείται κάθε δύο χρόνια, παράλληλα και σε συντονισμό με την Μπιενάλε της Αθήνας. Είναι μια διοργάνωση της μη κερδοσκοπικής εταιρίας σύγχρονου πολιτισμού ReMapKM.]

Φιλότεχνοι, με τους χάρτες των "events" στα χέρια γεμάτοι απορία, αλλά και μια κρυφή ανακούφιση (και άλλοι με υποκριτική αγανάκτηση), αναμιγνύονται με αγριεμένους ένστολους κυνηγούς, και έντρομα "γυμνά" θηράματα.

Το πανηγύρι αυτό δεν έχει καμία αδυναμία καμία χαλαρότητα καμία αστάθεια.

Πρόκειται για την νέα φαντασμαγορία του ολοκληρωτισμού της μαζικής δημοκρατίας.

Σε Δυναμικά happenings συνωστίζονται για τις θέσεις των προταγωνιστών , διατεταγμένα αστυνομικά σώματα, με πάντα πρωτότυπες πρωτοβουλίες, απελπισμένοι τυχοδιώκτες, "εκ-τοπισμένοι", ψυχορραγούντες ναρκομανείς, οι πονηράντζες γκαλερίστες, οι πολιτικά ξεχασμένοι (και κοιμισμένοι) επιμελητές, οι καλλιτέχνες ως τα μόνιμα κορόιδα, οι αριστεροί λαϊκιστές, οι απατεωνίσκοι επιχειρηματίες , οι ασφαλίτες της πλάκας, οι ιδεολόγοι της άρνησης, κάποιοι μαλάκες εθνικόφρονες, μερικοί ιεραπόστολοι του φιλελευθερισμού, οι ακτιβιστές της συμφοράς, οι φιλάνθρωποι δημοσιογράφοι, οι λίγοι νοικοκοιραίοι, και οι επαγγελματίες της "υπέρβασης" της "επανοικειοποίησης" της "μα(γ)ζικής ζωής" και της "εξέγερσης".

Ένα κορεσμένο μείγμα που επιβεβαιώνει πως "η πόλη μας" , η μπίζνα μας δηλαδή, φτάνει σε ένα όμορφο τέλος.
Και το τέλος είναι πάντα το ίδιο.
Χαώδες!

Η παρακμή είναι εδώ σε όλο της το μεγαλείο.
Αξίζει η επίσκεψη 100%.

13 σχόλια:

  1. Αγαπητέ Ιζι, Χειρότερα δεν γίνεται.
    Και επειδή όλα έχουν ένα όριο, και το όριο ξεπερνιέται όταν οργανώνεις "ονειρα θερινής νυχτας", υπό συνθήκες που προσβάλλουν την ανθρωπινη αξιοπρέπεια, νομίζω ότι τα κοροιδα οι καλλιτέχνες που λες,και από ότι καταλαβαίνω βάζεις και τον εαυτό σου μέσα μιας και βλέπω βίντεο σου να προβάλλονται σε αυτόν τον τραγέλαφο, να υψώσουν το αναστημά τους-όπως λέει ο φίλος σου ο Consiglere- και δημόσια να εκθέσουν τους όποιους προβληματισμούς τους σχετικά με όλο το "πανηγυρι".
    Να καταλάβουμε δηλαδή κι εμείς οι υπόλοιποι ότι δεν κοιμούνται όρθιοι μέσα σε όνειρα δόξας και διασημότητας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νομίζω ότι πολύ διακριτικά ζητάς από τον κάθε καλλιτέχνη να πάρει μια θέση.
    Οι καλλιτέχνες δημιουργώντας παίρνουν θέση έτσι κι αλλιώς.
    Τι παραπάνω να κάνουν;
    Τώρα για τα όνειρα δόξας και διασημότητας, νομίζω ότι αυτά αφορούν "εξωκαλλιτεχνικές" "ψυχοπαθολογίες" και διαδικασίες.
    Έχουν υπάρξει όπως μάλλον ξέρεις, καλλιτέχνες που ήταν ΚΑΙ τζογαδόροι, φονιάδες, παιδεραστές, επιχειρηματίες, φιλάνθρωποι, επαναστάτες κτλ.
    Με λίγα λόγια νομίζω ότι οι καλλιτέχνες βρίσκονται-αν και όταν είναι στ' αλήθεια καλλιτέχνες- υπερ άνω αυτής της πολεμικής.
    Έγραψα ότι είμαστε "τα μόνιμα κορόιδα" μόνο και μόνο επειδή τις περισσότερες φορές, δεν αμειβόμαστε για τον κόπο μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε τουτη την πατριδα τι γυρεύω?
    Με μισθοφόρους και πραιτωριανούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ ΦΑΣΙΣΜΟΥ είναι:

    η απαξίωση του λόγου

    και μαζί παρέα

    η υπερβολή του συναισθήματος, του ανείπωτου, του καθαρού βιώματος, της ομορφιάς, της πράξης.

    ΟΤΑΝ λοιπόν βλέπετε πολλή λατρεία για τα δεύτερα, να ετοιμάζεστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Excelsis αφού τόσο η λατρεία του λόγου όσο και του συναισθήματος εμφανίζονται παράλληλα με την απαξίωσή τους. Πώς το συσχετίζεις αυτό με το Remap;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. kkati tetia diavazw edw kai lew.. 'yparxei elpis', kudos!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λόγος δεν είναι η λεζάντα μιας διαφήμισης όπως είναι το μπλαμπά "μία διεθνής πλατφόρμα σύγχρονης τέχνης που αντλεί από την ενέργεια, τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες, το μεταιχμιακό χαρακτήρα και τον καλλιτεχνικό δυναμισμό της πιο ενδιαφέρουσας, αυτήν τη στιγμή, περιοχής από την ιδιαίτερη αστική συνθήκη που προσφέρει η γειτονιά και ανατροφοδοτεί, με τη σειρά του, ένα πυκνό πρόγραμμα καλλιτεχνικών γεγονότων και δράσεων, έχει στόχο να αναδείξει την περιοχή σε ένα διεθνές κέντρο παραγωγής και προβολής της σύγχρονης τέχνης."

    Αν ήταν λόγος οι λεζάντες τότε θα ζούσαμε σε καιρούς όχι απλά λατρείας αλλά θρίαμβου του λόγου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η RemapΚΜ, είναι μια κερδοσκοπική επιχείρηση, διαχειρησης των αξιών των ακινήτων μιας κεντρικής περιοχής της Αθήνας. Επιδίωξη της είναι η αγορά σε χαμηλές τιμες και η πώληση σε υψηλές.
    Το πρώτο μέρος της επιχείρησης έχει επιτευχθεί. Τώρα πάμε για το δεύτερο.
    Έχει στόχο να αναδείξει την περιοχή σε ένα διεθνές κέντρο παραγωγής και προβολής της σύγχρονης τέχνης. Αυτό (το τόσο αστείο για την ψωροκώσταινα)σημαίνει την δημιουργία real estate "φιλέτων"
    Σημαίνει ότι οι πουτάνες , τα πρεζάκια, οι φτωχομπινέδες και οι καραβοτσακισμένοι των Αθηνών, σύντομα θα πιεστούν και θα διωχθούν να πάνε παρακάτω.
    Αυτό όμως προυποθέτει την στήριξη από μια αύξουσα καταναλωτική δυνατότητα από τα μεσαία στρώματα, τα οποία όμως κι αυτά πιέζονται πρός τα κάτω χάνοντας συνεχώς την δυνατότητα κατανάλωσης.
    Χμ...κάποιοι δεν καταφέρνουν να συνεννοηθούν και τα έχουν κάνει σκατα, δημιουργωντας αγορές ενώ ταυτόχρονα "σκοτώνουν" τους πελάτες.
    Και έτσι η επιχείρηση θα πάει κατα διαόλου αφού ήδη τρία χρόνια τώρα που η πρώτη φάση έχει λίγο πολύ ολοκληρωθεί τους μένουν τα ερείπια και τα οικόπεδα και τα κοιτάζουν.
    Το RemapΚΜ είναι μια σπασμωδική κίνηση.
    Η τέχνη δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά, αντιθέτως παίζει και έναν ρόλο αρνητικό στα σχέδια των επιχειρηματιών οι οποίοι τελικά αυτοί είναι που πιαστεί κορόιδα και επενδύουν "ιδεολογικά" σε αυτήν, πράγμα "ανεπίκαιρο" άτοπο και ανόητο.

    Το θέμα λοιπόν νομίζω είναι αυτο που θέτει ο/η Excelsis και Mundi
    ότι δηλαδη με την διαστρέβλωση και τέλος την απαξίωση του λόγου στο επίπεδο της επικοινωνίας αναδύεται ανεπαισθήτως και σε πολύ λίγο αισθητώς, ο πραγματικός φασισμός με όλα τα συνακόλουθα.
    Οπότε, από όπου μπορούμε και όπως μπορούμε ας δράσουμε γιατί τίποτα δεν έχει κριθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ναι αλλά όμως η συγκεκριμένη απαξίωση του λόγου όπως φαίνεται στην περίπτωση της λεζάντας υπάρχει εδώ και πολύ καιρό και σε πολλούς και διάφορους χώρους.
    Τι σας κάνει να λέτε ότι τώρα έχουμε το προμήνυμα; δεν αμφιβάλλω δηλαδή και πολύ για το ότι το έχουμε,ούτε για το ότι αν χρησιμοποιούσαν μια φωτογραφία και ένα κείμενο σαν αυτό εδώ του izi για να παρουσιάσουν τα "δρώμενα" αντί για αυτή τη λεζάντα σίγουρα θα ήταν καλύτερα τα πράγματα.Ρωτάω πού βλέπετε την επιδείνωση (και μη φωνάξετε, έτσι κι αλλιώς δεν είμαστε όλοι στην Αθήνα και δεν μπορούμε να δούμε τι βλέπετε εσείς τώρα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. http://www.metamute.org/en/content/discussing_art_and_social_change

    The largely untold side of this story, or its ‘obscene underside' as Žižek would call it, is that the creative class quickly gentrifies the new urban districts where internet access is free but housing prohibitively expensive. Over the last two decades the cultural production of Richard Florida's ‘high bohemians' has been appropriated and re-sold at exorbitant prices by the real estate industry: in spite of their low income, artists are no longer seen as potential allies by the working class, but simply as the spearhead of gentrification.I think we need to ask ourselves how to reverse this trend. Where would you start from?"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Oι καλλιτέχνες όχι μόνο δεν είναι σύμμαχοι της εργατικής τάξης,της μάζας, αλλά το χειρότερο είναι ότι παύουν να την εμπνέουν.
    Σίγα σιγά το είδος των καλλιτεχνών που λειτουργούσε ως εμπνευστής και κινητήρια δύναμη για την μάζα εξαλείφθηκε.
    Μιλάω εδώ για τον Ρεμπώ, τον Ροντεν,τον Γκόγια, τον Θεόφιλο αν θες, όλους αυτούς που κατηγοριοποιήθηκαν άρδην στα πλαίσια του "καταραμένου" του "σαλού" του "ιδιότροπου" με αποτέλεσμα αντί οι επίγονοι τους να συνεχίσουν με την ίδια αμεσότητα, αντίθετα ασπάστηκαν τα μέτρα τους ως εκκεντρισμό και πόζα.
    Λάθος!
    Γιατί έτσι οι λαϊκές πηγές στέρεψαν και στοίχειωσαν με τον μοντερνισμό και τελικά απομυθοποιήθηκαν μεταπολεμικά με αποτέλεσμα στις ημέρες μας οι καλλιτέχνες να είναι αδρανή υποκείμενα και κολαούζοι.

    Αλλά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή