Πανδημίες

«(…) Δεν τρέφω την παραμικρή εμπιστοσύνη προς το ουτοπιστικό κίνημα στο σύνολό του, διότι δεν πρόκειται να αποφύγει την παγίδα της οικοδόμησης μιας ορθολογικής και τέλειας Πολιτείας, δηλαδή μιας Πολιτείας όπου η Τεχνική θα είναι τά πάντα ἐν πᾶσι. 

Έχω να θέσω δυο ερωτήματα, τα οποία αφορούν στο «πώς» της μεταβατικής περιόδου από τη σημερινή κοινωνία στην τέλεια Ουτοπία, που ευαγγελίζονται, και στο ανθρώπινο ιδεώδες το οποίο προτείνουν. 

Το πρώτο μου ερώτημα: Με ποιο τρόπο μπορούμε κοινωνικά, πολιτικά, ηθικά και ανθρώπινα να φτάσουμε εκεί; Πώς θα επιλυθούν τα τρομακτικά προβλήματα της ανεργίας και τα φοβερά οικονομικά προβλήματα, που προξενούνται π.χ. από την αυτοματοποίηση, εάν βεβαίως θελήσουμε αληθινά να την εφαρμόσουμε; Πώς θα πειστεί το σύνολο της ανθρωπότητας να μην γεννάει πια παιδιά με φυσικό τρόπο;  

Πώς θα πείσουν τους ανθρώπους να υποβάλλονται σε διαρκείς και αυστηρούς υγειονομικούς ελέγχους; Πώς θα δεχτεί ο άνθρωπος να αλλάξει ριζικά την παραδοσιακή διατροφή του; Τι θα απογίνουν οι 1.500.000.000 άνθρωποι, που ασχολούνται σήμερα με τη γεωργία και δεν θα χρειάζονται πια; Σε ποια απασχόληση θα στραφούν, δεδομένου μάλιστα ότι αυτό πρέπει να γίνει πάρα πολύ γρήγορα αν σκεφτούμε, ότι σύμφωνα με τις εξαγγελίες αυτό θα συμβεί μέσα στα επόμενα πενήντα χρόνια; 

Πώς θα ισοκατανεμηθεί αυτός ο πληθυσμός σε όλη την επιφάνεια της Γης, δεδομένου ότι μόνο με την ισοκατανομή θα μπορέσει να χωρέσει ο πλανήτης τετραπλάσιους κατοίκους από όσους έχει σήμερα; Με ποιο τρόπο θα εδραιωθεί μεταξύ των διαφορετικών εθνών ένα modus vivendi ώστε να μοιράσουν τους πλανήτες, τον έλεγχο των εναέριων οδών, τους δορυφόρους, κ.τ.λ.; Ή, αν αυτό δεν είναι δυνατόν, πώς θα καταφέρουν να εξαφανίσουν τις εθνικές δομές; (εφόσον είτε το ένα πρέπει να γίνει, είτε το άλλο). 

Υπάρχουν πολλά ακόμα «πώς;», αλλά κανείς δεν μιλάει γι’ αυτά. Όταν όμως σκεφτούμε πόσα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα (όχι και τόσο σοβαρά άλλωστε) προξένησε ο άνθρακας και το πετρέλαιο —και ότι δεν έχουμε καταφέρει να τα επιλύσουμε πραγματικά ενάμιση αιώνα τώρα!—, μπορούμε αλήθεια να πιστέψουμε ότι θα καταφέρουμε να απαντήσουμε σε όλα αυτά τα απείρως πολυπλοκότερα «πώς;» μέσα στον επόμενο ενάμιση αιώνα; 

Στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο ένας δρόμος προς τα εκεί και κανένας άλλος: η πιο ολοκληρωτική παγκόσμια δικτατορία που έχει υπάρξει ποτέ! Είναι ακριβώς το μοναδικό μέσον, που μπορεί να επιτρέψει την πλήρη άνθηση της Τεχνικής και την επίλυση των τρομακτικών προβλημάτων που συσσωρεύει. 

Είναι όμως εύκολο να καταλάβουμε ότι οι επιστήμονες και οι τεχνοκράτες προτιμούν να μην σκέφτονται αυτό το ενδεχόμενο. Προτιμούν δηλαδή να πηδούν ανέμελα πάνω από αυτή τη σκοτεινή και άχαρη μεταβατική περίοδο, και να προσγειώνονται όρθιοι στο Χρυσό Αιώνα της Τεχνικής. 

Μπορούμε ωστόσο να αναρωτηθούμε ταπεινά αν θα βγούμε ποτέ από αυτήν τη μεταβατική περίοδο και εάν αξίζουν τα βάσανα και το αίμα που μας προαναγγέλλει. [...]»

Ζακ Ελλύλ, Το Τεχνικό Σύστημα (1977)

ΥΓ HS. Πώς θα πείσουν τους ανθρώπους να υποβάλλονται σε διαρκείς και αυστηρούς υγειονομικούς ελέγχους; Αχ Ζακ, αυτά εμείς τα βλέπουμε πια μπροστά μας! Ορίστε πώς:

1) Ξεκινούν με «ιατρικά ένθετα» σε όλες τις εφημερίδες, ώστε 
2) να επιτείνουν τα άγχη του ημιμαθούς περί το εύθραυστο σώμα μας, τα οποία 
3) έτσι κι αλλιώς καλπάζουν όπου το θέμα θάνατος είναι κρυμμένο πρόχειρα κάτω από το χαλί, και από καιρού εις καιρόν
4) ρίχνουν και ένα μεγεθυντικό φακό στη μια επιδημία ή πανδημία μετά την άλλη, που ασφαλώς δεν έλειψαν ούτε και θα λείψουν ποτέ πάνω στον πλανήτη μας...

Ούτε «γρίπη» δεν θα μπορείς να πεις σε λίγο. Θα λες H1N1, H2N4, H7N9, ηταβήτα, κ.λπ.