 |
| Μαρίνα Τσβετάγιεβα (1898-1941) |
Εκτός από την αντανάκλαση τους στον κόσμο της Ψυχής φυσικά (αυτό είναι η
φαντασία!), γιατί εκεί: το νερό δεν είναι νερό και η γη δεν είναι γη.
Υπάρχουν όλα αυτά για σας ως τέτοια;
"Η επαγγελματική ζωή", "η
αντρική ζωή¨,"η κοινωνική ζωή", και ύστερα από μικρή παύση - η
οικογενειακή ζωή. (Η μόνη χωρίς εισαγωγικά.) Ψυχαγωγία;
Θεάματα;Επισκέψεις; Καβγάδες για διάφορα θέματα; Λογοτεχνικά ρεύματα;
Ποδόσφαιρο; Τεχνική; Ζητήματα προσχολικής αγωγής; Συνέδρια; Η μοίρα της
Ευρώπης; Οι διαλέξεις του Μπερντάγιεφ;
Φίλε μου , αν είστε αδιάφορος απέναντι σε όλα αυτά, είστε κενός, όπως
εγώ. Είστε κενός, όπως η Μουσική. Είστε χωρίς γεγονότα. Είστε ....
Θα σας είναι εύκολο να πεθάνετε.
Αλλά να ΖΗΣΕΤΕ - θα σας είναι δύσκολο!
*Τίτλος εφημερίδας της ρώσικης διασποράς
Σημ. Izi. Η Μαρίνα Τσβετάγιεβα είναι μια από τις μεγάλες ποιήτριες του κόσμου. Το έργο της καταλαμβάνει πολλούς τόμους. Θεατρικά, πεζά ποιήματα απομνημονεύματα, στοχασμοί, άσκησαν και ασκούν μεγάλη επίδραση και αποτελούν έμπνευση για τις σύγχρονες γενιές. Το έργο της, αξεχώριστο από την ζωή της, είναι μια γέφυρα στο θλιβερό και κακοτράχαλο φαράγγι της Ιστορίας. Γεννήθηκε στη Ρωσία στις 8 Οκτωβρίου του 1898, πέθανε δύσκολα στις 31 Αυγούστου του 1941 στην Ρωσία. "Μην με θάψετε ζωντανή! Βεβαιωθείτε καλά!" προέτρεπε τους μάρτυρες του αυτοχειριασμένου σώματός της (που τελικά ήταν ο ίδιος της ο γιός). Ένα από τα τελευταία ντοκουμέντα της, πέντε ημέρες πριν τον θάνατο της, είναι μια σύντομη αίτηση προς το Σοβιέτ της Ένωσης Λογοτεχνών (Λιτφοντ) γράφει:
Προς το Σοβιετ του Λιτφοντ(βλ. Μαρίνα Τσβεταγιεβα, Μια ζωή μέσα στην Φωτιά εκδ. Εστία, μετ από τα γαλλικά Μαρω Κάτσικα, από τα ρωσικά Ανδριανα Χαχλα)
Σας παρακαλώ να με προσλάβετε για τη δουλειά της λαντζέρισας στην καντίνα του Λιτφοντ που πρόκειται να ανοίξει.
Μ.Τσβετάγιεβα
26 Αυγούστου 1941
[…]Αισθητή γνώση του πεπερασμένου και της επιθυμίας για την αιωνιότητα, δεν υπάρχει σ’ ένα σύμπαν αιτίων και σκοπών. Ούτε σοφία, ούτε παράλογο, δεν χρειάζεται κανένα οδηγό για να της δείξει την πορεία της. Παρούσα σε κάθε ανθρώπινο ον, δεν ψάχνει για οπαδούς, απλά μπορεί, όταν η κατάσταση αυτού του κόσμου αφήνει ξαφνικά να γίνει αντιληπτό το σφάλμα που την καταργεί, να καλέσει με χαμόγελο στον κύκλο των εραστών της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνάντια στους κεραυνούς του δεσποτισμού και της καταστροφής που την αρνούνται, η ποίηση λέει στους ζωντανούς να αντιληφθούν ότι ο χρόνος της μπορεί ακόμα να προκύψει μεταξύ τους. Εμφανίζεται, στην αρχή, ανώνυμη και αθόρυβη, μακριά από πεσιμιστικές αποκαλύψεις και μηδενιστικές προφητείες και μας ψιθυρίζει στο αυτί: «είναι μεγάλο κρίμα που κοιμάστε όταν ο νάρκισσος είναι ξύπνιος" (Saadi).-
Jacques Guigou
Η ιστορία κάνει χάζι τους θλιμμένους εγωπαθείς εξυπνάκηδες μόνο κατακαλόκαιρο και ντάλα μεσημέρι πριν τη σιέστα . Προτιμώ να σκέφτομαι τον κομσομόλο που δεν τον άφησαν οι δεινόσαυροι να της απαντήσει:
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα πρέπει να περάσετε οντισιόν για να δούμε πόσους κεφτέδες καρφώνετε με τη μύτη σας,
μετα τιμής,
το παιδί για τα θελήματα!
Η ιστορία τρώει τα μούτρα της όταν κάνει το λάθος να ποδοπατήσει μαζί με όλη την μπλέμπα και μια γραφομανή ποιητική ιδιοφυία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχει και πολύ σημασία αφού
ΑπάντησηΔιαγραφήη ιστορία όταν ξυπνάει δεν κοιτιέται στον καθρέφτη να σεσουαριστεί για να κατέβει στις βράγιες των ντελικατέσσεν να ξεροσταλιάσει το κέρασμα με τα παιδιά να αλυχτάν σαν σκυλιά κλειδωμένα στο σπίτι. Ήτανε πάντα με τη μπλέμπα, ακόμα και όταν μας φαίνεται κουνάμενη σεινάμενη αρκούντως στολισμένη.
Είναι ζόρικη μάνα.
Ο ίδιος ανώνυμος.
...σκέτη Μήδεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήindeed ίζι...εγώ συνεχίζω να προτιμώ την ανωνυμία αλλά όπως προτιμάς. Κυρία με τα όλα της, δε λέω.Καλή επιλογή για βαπτιστικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήο ανώνυμος