[αποσπάσματα] Η τέχνη μπορεί κάλλιστα να σταματήσει να είναι μια σχέση πάνω στις αισθήσεις. Μπορεί να γίνει μια άμεση οργάνωση ανώτερων αισθήσεων. Πρέπει να παράγουμε τους εαυτούς μας και όχι τα πράγματα που μας σκλαβώνουν. Δεν υπάρχει ελευθερία στη χρήση του χρόνου χωρίς την κατοχή των σημερινών εργαλείων κατασκευής της καθημερινής ζωής.
Μια διεθνής ένωση καταστασιακών μπορεί να θεωρεί ως μία ένωση εργαζομένων σε έναν προηγμένο τομέα της κουλτούρας, ή πιο συγκεκριμένα μία ένωση όλων εκείνων που διεκδικούν το δικαίωμα μιας εργασίας, η οποία εμποδίζεται από τις σημερινές κοινωνικές συνθήκες. Πρόκειται λοιπόν για μια οργάνωση επαγγελματιών επαναστατών στην κουλτούρα.
Όσοι θέλουν να ξεπεράσουν ολόπλευρα την παλιά κατεστημένη τάξη πραγμάτων, δεν μπορούν να αρκεστούν στην αταξία του παρόντος, ακόμα και στη σφαίρα της κουλτούρας. Πρέπει, χωρίς καμιά αναβολή, να πολεμήσουν μέσα στην κουλτούρα για τη συγκεκριμένη ανάδυση της κινητής τάξης πραγμάτων του μέλλοντος.
Αυτή η δυνατότητα, που υπάρχει κιόλας ανάμεσά μας, εξαφανίζει όλες τις εκφράσεις των γνωστών πολιτιστικών μορφών. Πρέπει να οδηγήσουμε όλες τις μορφές της ψευτοεπικοινωνίας στην έσχατη καταστροφή τους, ώστε μια μέρα να πετύχουμε την άμεση πραγματική επικοινωνία (όπως την εννοούμε, χρησιμοποιώντας τα ανώτερα πολιτιστικά μέσα: την κατασκευασμένη κατάσταση).
Η νίκη θα ανήκει σε εκείνους που θα σπείρουν την αταξία χωρίς να την αγαπούν.
Ιούνιος 1958.
Ολόκληρο το κείμενο του Guy Debord υπάρχει στο
Ξεπέρασμα της Τέχνης. Ανθολογία Κειμένων της Καταστασιακής Διεθνούς,
μτφ. Γιάννης Δ. Ιωαννίδης,
εκδ. Ύψιλον/βιβλία, 1985/1999
αυτός ο μοχθηρός καταστασιασμός σας ρε παιδιά ...
ΑπάντησηΔιαγραφή