[…]Η αχαλίνωτη ανάπτυξη της τεχνικής έχει παράγει μια αίσθηση μοιρολατρίας, ντετερμινισμού και τελεολογίας, και την ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι η δικτυακή Εδέμ είναι υπόσχεση για όλη την ανθρωπότητα. Ότι αυτό είναι το πιο ευτυχισμένο πεπρωμένο και ότι, συνειδητά ή ασυνείδητα όλοι οι λαοί την επιθυμούν βαθιά. Η προέλευση αυτής της πεποίθησης αναζητείται στην στενή σχέση μεταξύ της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους και της τεχνικής του. Εδώ θα πρέπει να επιστρέψουμε στην εργασία του Leroi-Gourhan και να θυμηθούμε ότι, γι 'αυτόν, ήταν αδύνατο «να μην εξετάσει ότι η ανθρωπότητα άλλαζε λίγο το είδος κάθε φορά που άλλαζε ταυτόχρονα τα εργαλεία και τους θεσμούς". Η διαδικασία τεχνικής στον άνθρωπο είναι ισοδύναμη με γενετικές αλλαγές που οδηγούν στην ειδογένεση των άλλων θηλαστικών. Αυτός είναι ο λόγος που η τεχνική ανθρώπινη σωματικότητα είναι αδιαχώριστη από τη βιολογική του σωματικότητα. Ταυτόχρονα εξωτερική και ενσώματη, η τεχνική δεν φαίνεται σαν μια επιλογή που γίνεται από το ανθρώπινο είδος, αλλά ως δεδομένο της φύσης, και ο προσανατολισμός της δεν παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα των περιστάσεων, αλλά ως επιτακτική ανάγκη της επιβίωσης - όπως στα άλλα είδη η βιολογική τους εξέλιξη. Το ερώτημα επομένως είναι αν, ως όντα των οποίων η σωματική και εξω-σώματη ταυτότητα είναι διαμορφωμένη εν μέρει από την τεχνολογία, και πιο συγκεκριμένα από αυτή τη συγκεκριμένη μορφή της καπιταλιστικής τεχνικής, μπορούμε να την αξιολογήσουμε από μια εξωτερική οπτική, στο βαθμό που "συλλογιζόμαστε" και "φανταζόμαστε" σε μεγάλο βαθμό μέσω της διπλής ταυτότητάς μας, βιολογικής και τεχνικής (διπλή, διότι ευτυχώς η διαδικασία δεν είναι πλήρως συντηκτική). Η δυσκολία της κατανόησης και κριτικής αυτού του φαινόμενου είναι ίσως ο λόγος του αισθήματος αδυναμίας μας απέναντι σε έναν πραγματικό πόνο, ένα είδος πόνου του οποίου η σχιζοειδής λογική μεταξύ της βιολογίας και της τεχνολογίας θα ήταν, σε αυτή την υπόθεση, η κύρια αιτία.-
Μιλάει, αν καταλαβαίνω καλά, για μια πνευματική επανάσταση εν μέσω μιας διανοητικής έκπτωσης;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως γινεται αντιληπτό κάτι τέτοιο;
[…]Η αχαλίνωτη ανάπτυξη της τεχνικής έχει παράγει μια αίσθηση μοιρολατρίας, ντετερμινισμού και τελεολογίας, και την ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι η δικτυακή Εδέμ είναι υπόσχεση για όλη την ανθρωπότητα. Ότι αυτό είναι το πιο ευτυχισμένο πεπρωμένο και ότι, συνειδητά ή ασυνείδητα όλοι οι λαοί την επιθυμούν βαθιά. Η προέλευση αυτής της πεποίθησης αναζητείται στην στενή σχέση μεταξύ της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους και της τεχνικής του. Εδώ θα πρέπει να επιστρέψουμε στην εργασία του Leroi-Gourhan και να θυμηθούμε ότι, γι 'αυτόν, ήταν αδύνατο «να μην εξετάσει ότι η ανθρωπότητα άλλαζε λίγο το είδος κάθε φορά που άλλαζε ταυτόχρονα τα εργαλεία και τους θεσμούς". Η διαδικασία τεχνικής στον άνθρωπο είναι ισοδύναμη με γενετικές αλλαγές που οδηγούν στην ειδογένεση των άλλων θηλαστικών. Αυτός είναι ο λόγος που η τεχνική ανθρώπινη σωματικότητα είναι αδιαχώριστη από τη βιολογική του σωματικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαυτόχρονα εξωτερική και ενσώματη, η τεχνική δεν φαίνεται σαν μια επιλογή που γίνεται από το ανθρώπινο είδος, αλλά ως δεδομένο της φύσης, και ο προσανατολισμός της δεν παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα των περιστάσεων, αλλά ως επιτακτική ανάγκη της επιβίωσης - όπως στα άλλα είδη η βιολογική τους εξέλιξη.
Το ερώτημα επομένως είναι αν, ως όντα των οποίων η σωματική και εξω-σώματη ταυτότητα είναι διαμορφωμένη εν μέρει από την τεχνολογία, και πιο συγκεκριμένα από αυτή τη συγκεκριμένη μορφή της καπιταλιστικής τεχνικής, μπορούμε να την αξιολογήσουμε από μια εξωτερική οπτική, στο βαθμό που "συλλογιζόμαστε" και "φανταζόμαστε" σε μεγάλο βαθμό μέσω της διπλής ταυτότητάς μας, βιολογικής και τεχνικής (διπλή, διότι ευτυχώς η διαδικασία δεν είναι πλήρως συντηκτική).
Η δυσκολία της κατανόησης και κριτικής αυτού του φαινόμενου είναι ίσως ο λόγος του αισθήματος αδυναμίας μας απέναντι σε έναν πραγματικό πόνο, ένα είδος πόνου του οποίου η σχιζοειδής λογική μεταξύ της βιολογίας και της τεχνολογίας θα ήταν, σε αυτή την υπόθεση, η κύρια αιτία.-
Bernard Pasobrola