Οι άνθρωποι της ιστορίας περιβάλλονται
από τα πράγματα που παράγουν.
Τα πράγματα που περιβάλλουν τους ανθρώπους, είναι τα προϊόντα του καταναγκασμού τους.
Τα πράγματα φέρουν και μεταφέρουν αυτόν τον καταναγκασμό στους αιώνες.
Ο αυτοματισμός και η εντατικοποίηση της παραγωγής ανάγουν την χρηστικότητα σε ύψιστη αξία, μετατρέποντας τήν ανθρωπότητα σε ένα ατελείωτο κάτεργο.
Θεμελιώνονται έτσι αναπαραστάσεις, στις οποίες δεσμευόμαστε ξεχνώντας την ίδια την ζωή, και επιβάλουν μια “κουλτούρα” που πολιορκεί τον θάνατο ντυμένη σε λευκές ποδιές, υποδεικνύοντας “εκφυλισμούς” και “δυσλειτουργίες”.
Τα πράγματα που περιβάλλουν τους ανθρώπους, είναι τα προϊόντα του καταναγκασμού τους.
Τα πράγματα φέρουν και μεταφέρουν αυτόν τον καταναγκασμό στους αιώνες.
Ο αυτοματισμός και η εντατικοποίηση της παραγωγής ανάγουν την χρηστικότητα σε ύψιστη αξία, μετατρέποντας τήν ανθρωπότητα σε ένα ατελείωτο κάτεργο.
Θεμελιώνονται έτσι αναπαραστάσεις, στις οποίες δεσμευόμαστε ξεχνώντας την ίδια την ζωή, και επιβάλουν μια “κουλτούρα” που πολιορκεί τον θάνατο ντυμένη σε λευκές ποδιές, υποδεικνύοντας “εκφυλισμούς” και “δυσλειτουργίες”.
Η άρνηση του πατέρα μου στην χρηστικότητα
των πραγμάτων, η επιμονή της μητέρας μου στην μη-αναγνώρισή
τους, η ενεργή άγνοια, η ριζοσπαστική
λήθη, η αποδόμηση του κώδικα της συμπεριφοράς
που επιβάλει η ωφελιμιστική θεώρηση
των προϊόντων του καταναγκασμού, δίνει
το παράδειγμα για το μελλοντικό, περιπλανώμενο,
άσκοπο και άεργο αγρίμι που θα επανεκκινήσει
την συμφιλίωση μας με τον κόσμο και την
εφήμερη φύση μας.
Αρνούμαι να αναγνωρίσω τα πράγματα, σημαίνει πως στέκομαι απέναντι στον καταναγκασμό και στο κάτεργο υψώνοντας το ανάστημά μου στην θνήσκουσα “κουλτούρα": της γηριατρικής, της θανατολογίας, του “αθανατισμού”[immortalism], της γενετικής μηχανικής, της γεροντολογίας και της οντολογίας των ρομπότ.
Αρνούμαι να αναγνωρίσω τα πράγματα, σημαίνει πως στέκομαι απέναντι στον καταναγκασμό και στο κάτεργο υψώνοντας το ανάστημά μου στην θνήσκουσα “κουλτούρα": της γηριατρικής, της θανατολογίας, του “αθανατισμού”[immortalism], της γενετικής μηχανικής, της γεροντολογίας και της οντολογίας των ρομπότ.
Η φωτογραφία από την εγκατάσταση που παρουσιάζω στο "Πεδίο Δράσης Κόδρα" στην Θεσαλονικη, από τις 7 ως τις 27 Σεπτεμβρίου 2013
ΑπάντησηΔιαγραφή«Τα πράγματα που περιβάλλουν τους ανθρώπους είναι τα προϊόντα του καταναγκασμού τους»
Είναι εμπορεύματα, εμπορεύματα που πράγματι αντί να εξυπηρετούν τις ανάγκες αυτών που τα παράγουν καταντούν αντικείμενα που παρήχθησαν καταναγκαστικά.
Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχουν ουσιαστική πρόσβαση σε αυτά, οι ίδιοι οι παραγωγοί τους, μιας και καταλήγουν εμπορεύματα προς όφελος αυτών που τα ιδιοποιούνται και όχι αυτών που τα παράγουν.
Άλλωστε εμπόρευμα και η εργατική δύναμη που και αυτήν την εκμεταλλεύονται βάναυσα οι κατέχοντες τα μέσα παραγωγής.
Και πράγματι έχεις δίκιο όταν λες ότι « ο αυτοματισμός και η εντατικοποίηση της παραγωγής ανάγουν την χρηστικότητα σε ύψιστη αξία, μετατρέποντάς την ανθρωπότητα σε ένα ατέλειωτο κάτεργο»
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Ακριβώς γιατί τα εμπορεύματα παράγονται άναρχα, χωρίς να παίρνουν υπ΄όψη τις ανάγκες τις κοινωνίας και η παραγωγή τους εξυπηρετεί μόνον την ανάγκη του κέρδους των ιδιοκτητών των μέσων παραγωγής.
Όμως αυτή ακριβώς είναι και η βασική αντίθεση του καπιταλιστικού συστήματος και εμφανίζεται στην κοινωνική παραγωγή και την ατομική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων αυτής της παραγωγής .
Αλλά τι να κάνουμε, αυτός φίλε μου, αυτός είναι ο καπιταλισμός και ας μην ξεχνάμε έχει ημερομηνία λήξης.
Προσοχή τα ληγμένα είναι στα ράφια των S/M νομιμοποιημένα πλέον και είναι επικίνδυνα.
Τέλος, δεν μπορώ να μην σταθώ σε αυτήν την «εγκατάστασή» σου, που μιλά κατευθείαν όχι στην καρδιά, μα στον εγκέφαλο.
Μπράβο
Rosa Lou
σου μίλησε στον εγκέφαλο και έγραψες τα παραπάνω;
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό ταυτολογίες σε αντιφάσεις και από αντιφάσεις σε ταυτολογίες;
(πως ρε παιδάκι μου θα είναι κάτι εμπόρευμα αν εξυπηρετεί τις ανάγκες αυτών που το παράγουν;
και πως κάτι ή κάποιος θα είναι εμπόρευμα αν κάποιος δεν εκμεταλλεύεται τα μέσα παραγωγής; γιατί να υπάρξει "παραγωγή" εμπορευμάτων αν είναι να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες των "παραγωγών" και όχι το κέρδος του ιδιώτη;)
απίθανα!
μας δίνεις θάρρος να ασχοληθούμε με τον κήπο μας...
(ελπίζω να μην οφείλεται στο έργο μου η τελευταία επαναστατική συνειδητοποίηση της συμπρωτεύουσας)
Σοβαρά μιλάς, απ΄όλο το σχόλιο αυτό σου έμεινε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου κάνει εντύπωση.
Μήπως τελικά αυτή η αντιμετώπιση έχει να κάνει με αυτά που αποδίδεις στους δικούς σου την ..........
"απραξία του πατέρα σου και την αγνωσία της μητέρας σου"
Για να μην οργίζεσαι λοιπόν βάλε εισαγωγικά στο "εμπορεύματα" της δεύτερης παραγράφου.
"Είναι εμπορεύματα, "εμπορεύματα" που πράγματι αντί".......
Εντάξει τώρα;
Και γιατί παρακαλώ δεν διάβασες παρακάτω που γράφω "καταλήγουν εμπορεύματα".....
Rosa Lou
Rosa, συγγνώμη μας διέφυγε. Δεν οργιστήκαμε ούτε στιγμή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε και πάλι για το όμορφο επικοδομητικό μάθημα, θα λάβουμε υπόψιν μας κάθε σου λέξη, είμαστε λάτρεις του συμμορφωτικού καθοδηγητικού λόγου.
Να σαι καλά.
Ευχαριστούμε,
γειά σου!
Η τελευταία παράγραφος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΎμνος στη ζωή που αρνείται να θαφτεί σε στρατόπεδα θανάτου (θυσίας) για την "εξέλιξη", στην αυτονομία που μεταμορφώνει όλο τον πόνο της οικογένειας σε μια γιορτή μακριά από γκόλεμ και φαντάσματα, στο είναι που δεν έχει ανάγκη από ηθικότητες και ιδεοληψίες για να υπάρξει γιατί είναι απαλλαγμένο από το ωφέλιμο και τα ανώφελα...
Ειλικρινά, αυτές οι συνθέσεις σου προβληματίζουν και συγκινούν, σημαίνοντας με αυτό τον ιδιαίτερο τρόπο την ορφάνια ή την αποκοπή από μνήμες και τον δρόμο προς τα πιο απλά και περισσότερο ουσιώδη...
Ανώνυμε σ ευχαριστώ γι αυτό που λές, και χαίρομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν παρακολουθώ ερμηνείες καταστάσεων, δε δέχομαι λύσεις και απορώ πώς αρθρώνονται αφού είναι άγνωστες… τον τελευταίο καιρό οι δοσοληψίες μου έχουν να κάνουν μόνο με αγαπημένους συνειρμούς… όπως αυτός που μου προκάλεσε το κείμενό σου:
ΑπάντησηΔιαγραφήθυμήθηκα την επανάσταση της καθημερινής ζωής του Ραούλ Βενεγκέμ,εκείνο το κεφάλαιο περί "ταπείνωσης", ξέρεις φαντάζομαι...
λες να μη "βλέπω τα πράγματα καταπρόσωπο";