Χα! Τι ξετρυπώσατε μωρέ!! Στο μεταξύ πάνω από το βιβλίο του Debord υπάρχει ένα με τίτλο "Ιστορία του Χριστού" γραμμένο το 1923 από τον Giovanni Papini, εκ των ιδρυτών του Φουτουριστικού κινήματος, έρωτα της φοβερής ποιήτριας Mina Loy στο πέρασμά της από τη Φλωρεντία (στοιχειώνει ποιήματά της εκείνων των χρόνων, λένε οι γνώστες), που την είδε μουσολινικός φασίστας για μερικά χρόνια, πριν ασπαστεί τον Καθολικισμό, και για τον οποίον μεγάλη εκτίμηση έτρεφε και Borges. Ω πολυδαίδαλη ζωή του πνεύματος και της τέχνης! :-))))
Δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλει να πει ο "ποιητής", παρά το dada-ϊστικόν της σύνθεσης! Καταλαβαίνω όμως ότι όταν κάποτε τα πεζοδρόμια ήτανε παραλίες - όχι κάτω, ούτε πάνω...- με καταστάσεις που μάλλον δεν ξαναέρχονται και ανθρώπους που έχουν φύγει αλλά είναι ολοζώντανοι, όνομα και ψυχή με το παιδί της φωτογραφίας, εσύ τότε, izi (και όχι μόνο εσύ φυσικά...) θα έπινες carnation, εξ ου τώρα και το "φαιδρο-ιμιτασιόν ζωής και ποίησης"... :)
izi, χαιρετίζω κάθε αγωνία! όσο για τις δικές μας αγωνίες (μαζί με εκείνες του βιβλιοπώλη), αυτές, μάλλον ερωτηματοχτυπιούνται στο εξής ερώτημα-θέλημα... "αχ, πώς να τα ενώσω, βρισιά και προσευχή!"... και στο εν λόγω τραγουδάκι : http://www.youtube.com/watch?v=sgBG-OA-GcE
Ναι, μόνο που δεν εννοούσα τόσο παρωχημένες εποχές... εξάλλου τότε όλοι ήμασταν ακόμη στ' αστέρια! Όσο για τις αγελάδες, δεν ασπάζομαι την "ινδοευρωπαϊκή" θεωρία ώστε να νοιάζομαι ιδιαίτερα...και εξάλλου ο χρυσός μόσχος καλά κρατεί! Μιλώ για άλλα Πεζοδρόμια, γύρω από το παλιό εκείνο περιοδικό... Ελπίζω να κατάλαβες τώρα! και φυσικά, ουδεμία σχέση.. με τη Ρωσία και άλλους δυισμούς!
(αν και το σχετικό τραγουδάκι έχει πλάκα! http://www.youtube.com/watch?v=7zbwxlWlYfc ;)
καυσοκαλυβα αντιχαιρετίζω, η απάντηση στο ερώτημα του τραγουδιού δε νομίζω να βρεθεί σύντομα, αν και οι stones στο παρακάτω τραγούδι του ανώνυμου κάτι πα να κάνουν...
ανώνυμε είσαι ένα αίνιγμα, τα περισσότερα περιοδικά που θυμάμαι από την εποχή που έπινα καρνεϊσον ήταν αποκορυφώσεις από φαιδρο-ιμιτασιόν ζωής και ποίησης και παραμένουμε ακόμη περικυκλωμένοι δυστυχώς. Πες το μας έσκασες... :)
Ερώτηση προς τους υπόλοιπους: αναζητούμε περιοδικό με αξιο περιεχόμενο και αξιοσημείωτους ανθρώπους που έχουν φύγει αλλά είναι ολοζώντανοι γύρω στα 1970!
Λίγο συγκεκριμένα, η απάντηση σε ένα (μεγάλο) μέρος αυτού του ωραίου, θα λεγα περισσότερο "θρυλικού", κειμένου έρχεται από το παρελθόν, και μάλιστα άξαφνα σα κατραπακιά!
Χα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ξετρυπώσατε μωρέ!!
Στο μεταξύ πάνω από το βιβλίο του Debord υπάρχει ένα με τίτλο "Ιστορία του Χριστού" γραμμένο το 1923 από τον Giovanni Papini, εκ των ιδρυτών του Φουτουριστικού κινήματος, έρωτα της φοβερής ποιήτριας Mina Loy στο πέρασμά της από τη Φλωρεντία (στοιχειώνει ποιήματά της εκείνων των χρόνων, λένε οι γνώστες), που την είδε μουσολινικός φασίστας για μερικά χρόνια, πριν ασπαστεί τον Καθολικισμό, και για τον οποίον μεγάλη εκτίμηση έτρεφε και Borges.
Ω πολυδαίδαλη ζωή του πνεύματος και της τέχνης!
:-))))
Δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλει να πει ο "ποιητής", παρά το dada-ϊστικόν της σύνθεσης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταλαβαίνω όμως ότι όταν κάποτε τα πεζοδρόμια ήτανε παραλίες - όχι κάτω, ούτε πάνω...- με καταστάσεις που μάλλον δεν ξαναέρχονται και ανθρώπους που έχουν φύγει αλλά είναι ολοζώντανοι, όνομα και ψυχή με το παιδί της φωτογραφίας, εσύ τότε, izi (και όχι μόνο εσύ φυσικά...) θα έπινες carnation, εξ ου τώρα και το "φαιδρο-ιμιτασιόν ζωής και ποίησης"...
:)
ναι,
ΑπάντησηΔιαγραφήτι θε να πει ο ποιητής
είν μια κουβέντα άλλη,
τη λόλα από τη φωτιά
ποιος θα τη βγαλει
να δούμε!
όταν τα πεζοδρόμια ηταν παραλίες δεν υπήρχε καρνέϊσον και οι αγελάδες ήταν πραγματικά χαρούμενες
izi, χαιρετίζω κάθε αγωνία!
ΑπάντησηΔιαγραφήόσο για τις δικές μας αγωνίες (μαζί με εκείνες του βιβλιοπώλη), αυτές, μάλλον ερωτηματοχτυπιούνται στο εξής ερώτημα-θέλημα...
"αχ, πώς να τα ενώσω, βρισιά και προσευχή!"...
και στο εν λόγω τραγουδάκι : http://www.youtube.com/watch?v=sgBG-OA-GcE
Ναι, μόνο που δεν εννοούσα τόσο παρωχημένες εποχές... εξάλλου τότε όλοι ήμασταν ακόμη στ' αστέρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τις αγελάδες, δεν ασπάζομαι την "ινδοευρωπαϊκή" θεωρία ώστε να νοιάζομαι ιδιαίτερα...και εξάλλου ο χρυσός μόσχος καλά κρατεί!
Μιλώ για άλλα Πεζοδρόμια, γύρω από το παλιό εκείνο περιοδικό...
Ελπίζω να κατάλαβες τώρα!
και φυσικά, ουδεμία σχέση.. με τη Ρωσία και άλλους δυισμούς!
(αν και το σχετικό τραγουδάκι έχει πλάκα!
http://www.youtube.com/watch?v=7zbwxlWlYfc ;)
καυσοκαλυβα αντιχαιρετίζω, η απάντηση στο ερώτημα του τραγουδιού δε νομίζω να βρεθεί σύντομα, αν και οι stones στο παρακάτω τραγούδι του ανώνυμου κάτι πα να κάνουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήανώνυμε είσαι ένα αίνιγμα,
τα περισσότερα περιοδικά που θυμάμαι από την εποχή που έπινα καρνεϊσον ήταν αποκορυφώσεις από φαιδρο-ιμιτασιόν ζωής και ποίησης και παραμένουμε ακόμη περικυκλωμένοι δυστυχώς.
Πες το μας έσκασες... :)
Ερώτηση προς τους υπόλοιπους: αναζητούμε περιοδικό με αξιο περιεχόμενο και αξιοσημείωτους ανθρώπους που έχουν φύγει αλλά είναι ολοζώντανοι γύρω στα 1970!
Izi δες εδωπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.protoporia.gr/pezodromio-i-i-mizeria-ton-foititikon-kyklon-p-115562.html
Κάθε γωνιά
ΑπάντησηΔιαγραφήέχει και τις αγωνίες της,
αλλά που και που οι γωνίες
συναντιούνται...
με χάκινγκ ή χωρίς
α ρε γατούλη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα μάλιστα, βέβαια!
Λίγο συγκεκριμένα, η απάντηση σε ένα (μεγάλο) μέρος αυτού του ωραίου, θα λεγα περισσότερο "θρυλικού", κειμένου έρχεται από το παρελθόν, και μάλιστα άξαφνα σα κατραπακιά!
http://dangerfew.blogspot.gr/2007/04/blog-post_30.html
ενδιαφέροντες οι "βόμοι"!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι οι πάγκοι επίσης...
δυνάμεις εύχομαι!
διορθώστε: "βόμβοι"
ΑπάντησηΔιαγραφή:)