 |
| Πατησίων, 5/5/2016 |
Ο Καρλ Μαρξ γεννήθηκε σαν χτες
στις 5 Μαΐου του 1818. Χιουμορίστας, κομμουνιστής και φιλόσοφος, αφιέρωσε όλη
του τη ζωή, μαζί με τους σύγχρονούς του, τους συναγωνιστές του, στην άρνηση του
υπάρχοντος.
Αυτό που τον διέκρινε πριν από
όλα σε αυτή του την προσπάθεια ήταν η επιμονή του στον λόγο, το διάλογο, την
διαλεκτική-κριτική σκέψη, την ποίηση και τον στοχασμό. Ο Μαρξ ήταν πριν από όλα
φιλόσοφος, και ήταν φιλόσοφος του παρόντος.
Ως τέτοιος, και για όσο μπόρεσε,
αυτό που προσπάθησε να δημιουργήσει ήταν χώρο και χρόνο για σκέψη και νόημα.
Και αυτό του το κατόρθωμα το πέτυχε υπό συνθήκες που δεν θα ζήλευε κανείς
σήμερα, ούτε και τότε.
Ακόμη και οι πλέον «βρώμικες»
πολεμικές του διακρίνονται από την ανησυχία για την αλήθεια, το χιούμορ και την
ανατροπή.
Ο άνθρωπος είναι οι κοινωνικές σχέσεις του,
έλεγε.
Κατόπιν ανέλαβαν οι Μαρξιστές του
επιστημονικού σοσιαλισμού ... αυτοί οι άναρθροι νεκροζώντανοι, που μας παιδεύουν ως σήμερα με
την άγνοια και την ανοησία τους.
Να πώς φαντασιώνονται και πώς
συμβολίζουν (έναν αιώνα τώρα) τον Μαρξισμό: Μια μάζα άντρες, οργισμένοι,
στριμωγμένοι, έξαλλοι ουρλιάζουν την «αλλαγή του κόσμου».
(Πρόσφατα μάλιστα για να δοθεί
και η χαριστική βολή, από κοντά κaι η Unesco
ανακήρυξε το Κεφάλαιο, την κριτική του Μαρξ στον αναδυόμενο τότε
καπιταλισμό, ως «παγκόσμιο πολιτιστικό μνημείο».)
Ο κόσμος όμως δεν αλλάζει με άναρθρα
ουρλιαχτά, διαδηλώσεις και συνθήματα. Είναι πιο πολύπλοκο!
ωχ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι θα γνωρίζετε εσείς οι ψύχραιμοι, οι αστρίμωχτοι οι ευρύχωροι και δε μας το λέτε ε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπάς και κερδίζεται ο κόσμος με το στοχασμό;
@ μαρξιστή ζόμπι, ασφαλώς ο κόσμος δεν κερδίζεται με το στοχασμό, αλλά ούτε κερδίζεται χωρίς το στοχασμό. Στοιχειώδες δόκτορ, που έλεγε κι ο Σέρλοκ. Κι όταν λέμε στοχασμό, δεν εννοούμε μηρυκασμό, αναμάσημα, ξύλινη σκέψη, βόλεμα σε μια σχηματική (και συχνά προσχηματική) "εφαρμογή" του στοχασμού του Μαρξ αφού προηγουμένως τον έχουμε αφυδατώσει για να δουλεύει σαν "λυσάρι" και σαν "συνθηματολόγιο", κ.λπ., κ.λπ.
ΑπάντησηΔιαγραφή...Ονομάζουμε κομμουνισμό την πραγματική κίνηση που καταργεί τη σημερινή κατάσταση πραγμάτων. Οι όροι αυτής της κίνησης προκύπτουν από τις προϋποθέσεις που τώρα υπάρχουν...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Λούσι Γουάτσον, μόνο που οι όροι δεν αρκούν για να ολοκληρωθεί μια κίνηση, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για μια ιστορική κίνηση, δηλαδή ένα κίνημα, δηλαδή κάτι το ανθρώπινο και όχι απλά μηχανικό. Ειδάλλως, δεν θα καθότανε ο Κάρολος να στοχαστεί, να γράψει και να διαδόσει τους στοχαστούς του. Κλασικό τσιτάτο λοιπόν, αυτό που παραθέτεις, ίσως διάσημο κυρίως επειδή δίνει μια μάλλον καθησυχαστική κι ευκολοχώνευτη εικόνα της ιστορίας: ένας μηχανισμός, που το αμέσως επόμενο προϊόν του θα είναι η κομμουνιστική κοινωνία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τις προϋποθέσεις που ΤΩΡΑ υπάρχουν. Το θέμα με τα τώρα είναι πως δεν έχουν μάνιουαλ κάθε τώρα γράφει το δικό του επιτόπου. Στα ήσυχα τώρα ίσως μεταχειρισμένα μάνιουαλ να μπορούν να πωληθούν με την ετικέτα ολοκαίνουργιο και η “απάτη” να περάσει. Στα ενδιαφέροντα τώρα πάλι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου θα πάει φίλος κάποια στιγμή θα τα φάμε τα σοβιετικά κόλλυβα :)
@ Λούσι, δεν παίζεται το νόημα μιας φράσης σε μιά μόνο λέξη. Είναι σαν να θες να βγάλεις απ' τη μύγα ξύγκι. Λέει "τώρα", έχει πει πριν λίγο "σημερινή" (πώς και σου ξέφυγε...), και λοιπόν; Δεν παίζεται εκεί το νόημα της φράσης. Θα το διαβάσεις καλύτερα αν δεις την αμέσως προηγούμενη πρόταση απ' αυτές που τσιτάρισες: "Ο κομμουνισμός δεν είναι για μας μια κατάσταση πραγμάτων που πρέπει να εγκαθιδρυθεί, ένα ιδεώδες στο οποίο θα πρέπει να προσαρμοστεί η πραγματικότητα". ΑΥΤΟ είναι το (αντιβολονταριστικό και αντι-ουτοπιστικό) ζουμί της όλης φράσης και αυτό θέλουν να επιτείνουν οι δυο προτασούλες που έπονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άλλο που λες, για τα "σοβιετικά κόλλυβα", μού θύμισε μια σκηνή από το εγγλέζικο "Καλημέρα κε πρωθυπουργέ" (νέα βερσιόν), που εντελώς τυχαία είδα χτες. Όπου ο δαιμόνιος μυστικοσύμβουλος, μιλώντας στον αφελή πρωθυπουργό, αναφέρεται στους Ρώσους ως "σοβιετικούς" και στην παρατήρηση ότι "δεν είναι πια", ο μυστικοσύμβουλος ηρεμότατα απαντάει "ποτέ δεν έπαψαν να είναι". Ο καθένας με τα κολλήματά του!
:-) :-))
Ζόμπι, ορισμένοι αναγνώστες μας θεώρησαν από τα πρώτα κιόλας δείγματά μας, ότι τα θέματα που θίγουμε είναι σε μεγάλο βαθμό, αν όχι κυρίως, "υπερβολικά θεωρητικά" (ή και "κουλτουριάρικα") και ότι απέχουν πολύ από τα προβλήματα του απλού κόσμου. Κάποιοι είπαν ακόμα κι ότι είμαστε "σνομπ" και "ελιτιστές"! Φρικτό! Απαίσιο! Πριν πολλά χρόνια μάλιστα, ένας αναγνώστης δήλωσε την ενόχλησή του με μια ευθύβολη ερώτηση:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Θεωρείτε ότι σήμερα με 500 ευρώ το μήνα μπορεί κάποιος να ζήσει αξιοπρεπώς; Άντε πες του αυτουνού για τον Apollinaire!".
Η απάντησή μας, τότε και τώρα, παραμένει η ίδια και ίσως αξίζει να την υπενθυμίσουμε:
"Για τη σχέση μεταξύ των 500 ευρώ το μήνα και του Απολινέρ, μπορούμε να σε διαβεβαιώσουμε, ότι ο Απολινέρ ή ο Καρλ Μαρξ ζούσαν με πολύ λιγότερα. Φυσικά δεν εννοούμε ότι είναι σωστό να ζει κανείς με 500 ευρώ το μήνα. Είναι δυσβάσταχτο! Είναι σκανδαλώδες!
Όμως: είναι υποφερτό να ζει κανείς π.χ. με 3.000 ευρώ το μήνα και να μη μπορεί να σκεφτεί κάτι πέρα από τις αθλητικές εφημερίδες, ή τις αρλούμπες των τηλεαστέρων; Είναι υποφερτό να ζει π.χ. με 6.000.000.000 ευρώ το μήνα και η ζωή του να μην έχει ούτε ένα κόκκο από την έμπνευση, την περιπέτεια και τη στοχαστικότητα ανθρώπων όπως ο Απολινέρ ή ο Μαρξ; Δεν είναι υποφερτό. Είναι δυσβάσταχτο! Είναι σκανδαλώδες!
Εδώ λοιπόν, σ' αυτή την ιστοσελίδα, πιστεύουμε πως αυτό το δεύτερο είναι ακόμα πιο δυσβάσταχτο για έναν άνθρωπο από το πρώτο. Κι αυτό προσπαθούμε να πούμε, ο καθένας μας με τον τρόπο του, άλλοτε επιδέξια, άλλοτε αδέξια, άλλοτε εύστοχα κι άλλοτε άστοχα, διαφωνώντας με τη συνδικαλιστική οπτική τών πραγμάτων στο βαθμό που κινείται στη κυρίαρχη λογική της 'επιβίωσης' και μόνο, στη λογική ότι μόνο τού τα 500 ευρώ το μήνα, ή οι 5 τουαλέτες για 100 ανθρώπους, είναι κάτι το δυσβάσταχτο, κάτι που πρέπει να καταγγελθεί."
[βλ. http://dangerfew.blogspot.gr/p/blog-page.html]
To be continued...
ΑπάντησηΔιαγραφή