Εκπομπή # 32 | Οι περιπέτειες του υποκειμένου, δηλαδή οι δικές σου

 

 

Οι περιπέτειες του υποκειμένου συνεχίζονται. Η κατάρρευση του επαναστατικού οράματος και το σημερινό σεληνιακό τοπίο. Συζήτηση γύρω από ένα κείμενο του Αγκάμπεν για τη Μητρόπολη. Υπάρχει «διττή φύση του υποκειμένου»; Υπάρχει «υποκειμενοποίηση» που … «από-υποκειμενοποιεί»; Κληρονομημένοι γρίφοι του Φουκώ. Για να γλυτώσουμε απ’ το «Εγώ» πρέπει τάχα να εξαλείψουμε τον άνθρωπο; Και τι τελοσπάντων είναι το άτομο;

Συντονίσου!

 

Όλα συνεχίζονται x3

1.

Στην κοινωνική παραγωγή της ύπαρξής τους οι άνθρωποι έρχονται αναπόφευκτα σε καθορισμένες σχέσεις, οι οποίες είναι ανεξάρτητες από τη θέλησή τους, δηλαδή σε σχέσεις παραγωγής, που αντιστοιχούν σε μια ορισμένη βαθμίδα στην ανάπτυξη των υλικών δυνάμεων της παραγωγής. Το σύνολο αυτών των παραγωγικών σχέσεων αποτελεί την οικονομική δομή της κοινωνίας, την υλική βάση, πάνω στην οποία υψώνεται ένα νομικό και πολιτικό εποικοδόμημα και στην οποία αντιστοιχούν καθορισμένες μορφές κοινωνικής συνείδησης. Ο τρόπος παραγωγής των συνθηκών της υλικής ζωής καθορίζει τη γενική διαδικασία της κοινωνικής, πολιτικής και διανοητικής ζωής. Δεν είναι η συνείδηση που καθορίζει την ύπαρξη των ανθρώπων, αλλά η κοινωνική τους ύπαρξη καθορίζει τη συνείδησή τους. 

 

- Καρλ Μαρξ, 1859

 

 2.

 

Προσφέροντας μια καρικατούρα των ανταγωνισμών, η εξουσία πιέζει τον καθένα να είναι υπέρ ή κατά της Μπριζίτ Μπαρντό, του νέου μυθιστορήματος, της Σιτροέν Κατρ Σεβώ, του σπαγγέτι, της τεκίλας, της μίνι φούστας, του ΟΗΕ, των κλασικών ανθρωπιστικών σπουδών, της εθνικοποίησης, του θερμοπυρηνικού πολέμου και του ώτο-στοπ. Ζητιέται η γνώμη όλων για κάθε λεπτομέρεια προκειμένου να τους αφαιρεθεί ακόμη αποτελεσματικότερα η δυνατότητα να έχουν μια γνώμη για την ολότητα. Ο ελιγμός, όσο χοντροκομμένος κι αν είναι, θα πετύχαινε αν οι περιοδεύοντες αντιπρόσωποι, που έχουν επιφορτιστεί να τον πλασάρουν χτυπώντας κάθε πόρτα, δεν ανακάλυπταν κι αυτοί την αλλοτρίωσή τους. 

 

- Ραούλ Βανεγκέμ, 1963

3.

 

Θα κλείσω τα πενήντα, έζησα τριάντα χρόνια σε μια εποχή αδιάκοπα ταραγμένη, γεμάτη φόβο και ελπίδα, και ήλπιζα ότι κάποτε θα τελείωναν ο φόβος και η ελπίδα. 

Είμαι υποχρεωμένος να παραδεχτώ ότι όλα συνεχίζονται. 

 

- G. Hegel, 1819

Εκπομπή #31 | Το αληθινό και το δήθεν ξεπέρασμα της τέχνης

Η τέχνη στο απόσπασμα και τα μυαλά στα κάγκελα. Συζήτηση γύρω από ένα κείμενο του Μπίφο Μπεράρντι για την ποίηση και την οικονομία. Μια ευκαιρία για να βάλουμε σε δοκιμασία όλα όσα, δικιολογημένα ή αδικιολόγητα, μας έχουν κάνει ─στα μάτια πολλών και μάλλον όχι για καλό─ «τεχνολάτρες». Από πού ν’ αρχίσουμε, από πού να περάσουμε και πού να τελειώσουμε… Τέχνη και πολιτική. Τέχνη και οικονομία. «Making money is art and working is art and good business is the best art»! Τι λες μωρέ Γουόρχολ; Προσέξατε ότι η μουσική πέφτει κατά μυστηριώδη τρόπο πάντα μέσα στο θέμα που συζητάμε;