Εμφυτεύουν, λέει, τσιπάκια στους εργαζόμενους μιας εταιρείας για να ανοίγουν τις πόρτες, να βάζουν μπρος τα κομπιούτερ, να αγοράζουν αναψυκτικά, κ.λπ. Και οι εργαζόμενοι το δέχονται μετά χαράς!
Για
την πρωτοπόρο Σουηδία τα έχουμε ξαναπεί. Και για το βιορομποτικό όραμα πολλές φορές. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον, και προκαλεί πολλαπλάσια θλίψη, το
γλίστρημα από την καθαρή τεχνοσάχλα
στην αφελή εθελοδουλεία:
Οι άνθρωποι με ρωτούν: "Έχεις εμφυτευμένο τσιπάκι;" και τους απαντώ: "Ναι, γιατί όχι;". Αυτό μας είπε ο Φρέντρικ Κάιζερ, 47 χρονών, προϊστάμενος πειραματικού εργαστηρίου στην Epicenter. "Δείχνουν ανήσυχοι με τα ζητήματα ιδιωτικότητας και τι σημαίνει η εμφύτευση και τέτοια. Αλλά για μένα είναι απλώς ότι μου αρέσει να δοκιμάζω καινούργια πράγματα και όλο αυτό το βλέπω σαν κάτι που μας κάνει τη ζωή ευκολότερη και σαν ενδιαφέρον για το τι θα μας αποφέρει στο μέλλον.
Τι να πει κανείς; Χαζό παιδί χαρά γεμάτο. Δεν του έμαθε κανείς πως ο εφιάλτης έρχεται πάντοτε σφυρίζοντας γλυκά. Και σ' ανώτερα!
Οι καιροί μας αποδεικνύουν πόσο κοντόφθαλμη ήταν η εγκατάλειψη της έννοιας "άνθρωπος" από ορισμένα ριζοσπαστικά ρεύματα μετά τη δεκαετία του 1960 κυρίως. Φαινόμενα όπως αυτό που μας μεταφέρετε εδώ, τα οποία πολλαπλασιάζονται με τρελούς ρυθμούς (βλ. ακόμα τους διθύραμβους για την "τεχνητή νοημοσύνη" και τη διαφήμιση των ρομπότ-"σεξουαλικών σκλάβων"!), φανερώνουν πως ολοένα και περισσότερο η μάχη θα δίνεται ακριβώς πάνω στην έννοια του ανθρώπου, στην υπεράσπισή της ενάντια όχι πια μόνο στο απάνθρωπο αλλά με υπέρτατη ένταση ενάντια στο έξω-ανθρώπινο που καλπάζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι θα μπορούσε να σταματήσει αυτή την κατηφόρα;
ΑπάντησηΔιαγραφή