 |
(…) Η νεωτερική επίνοια της ελευθερίας είναι ότι ο καθένας κατέχει ένα «απόλυτο δικαίωμα επί του εαυτού του», διότι κάθε άνθρωπος «υποτίθεται ότι έχει παραλάβει από τη φύση τα αναγκαία φώτα για να διάγει το βίο του», έτσι ώστε «φέρει εκ γενετής ένα ίσο και απαράγραπτο δικαίωμα να ζει ανεξάρτητα από τους ομοίους του σε ο,τιδήποτε έχει να κάνει μόνο με τον εαυτό του, και να διευθετεί το πεπρωμένο του όπως το εννοεί ο ίδιος»
(…) Είναι [όμως] προφανές ότι η ενεργός ελευθερία, ή ακόμα και η βούληση να είσαι ελεύθερος, δεν είναι ένα αγαθό που εξασφαλίζεται από τη φύση για όλους τους ανθρώπους. Σε ό,τι αφορά τον καθένα μας, ο βαθμός ελευθερίας που συμβαίνει να απολαμβάνουμε είναι όντως ένα προνόμιο που δεν το αξίζουμε πραγματικά, με την έννοια ότι το οφείλουμε στη μάχη που δόθηκε από άλλους ανθρώπους πριν από εμάς εναντίον διάφορων μορφών καταπίεσης και βαρβαρότητας. (…)
Από το βιβλίο του Βενσάν Ντεκόμπ ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΩΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ (Βραβείο Φιλοσοφίας της Γαλλικής Ακαδημίας, 2005, που θα κυκλοφορήσει και στα ελληνικά με τη νέα χρονιά.
