01 Νοεμβρίου 2011

Tρεις θεμελιώδεις ανθρώπινες δραστηριότητες

Ι. Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ*

1. Η VITA ACTIVA ΚΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Με τον όρο vita activa θέλω να ορίσω τρεις θεμελιώδεις ανθρώπινες δραστηριότητες : τον μόχθο, την εργασία και την πράξη.
Είναι θεμελιώδεις , διότι κάθε μία από αυτές αντιστοιχεί σε έναν από τους βασικούς όρους που έχει δοθεί η ζωή στον άνθρωπο πάνω στην γη.

Ο μόχθος είναι η δραστηριότητα, η οποία αντιστοιχεί στη βιολογική λειτουργία του ανθρώπινου σώματος, που η αυθόρμητη ανάπτυξή του, ο μεταβολισμός του και η τελική φθορά του συνδέονται με τις ζωτικές ανάγκες, όσες παράγονται και ικανοποιούνται μέσα στην διαδικασία της ζωής από τον μόχθο. Η ανθρώπινη προϋπόθεση του μόχθου είναι η ίδια η ζωή.

Η εργασία είναι η δραστηριότητα, η οποία αντιστοιχεί στον μη φυσικό χαρακτήρα της ανθρώπινης ύπαρξης, που δεν ενσωματώνεται στον αέναα επαναλαμβανόμενο ζωικό κύκλο του είδους και που η θνητότητα της δεν αντισταθμίζεται από την αιωνιότητα αυτού του κύκλου. Η εργασία παρέχει έναν "τεχνητό" κόσμο πραγμάτων που διαφέρουν σαφώς από το φυσικό περιβάλλον.Μέσα στα όρια αυτού του κόσμου στεγάζεται κάθε ατομική ζωή, ενώ ο ίδιος τούτος κόσμος κατασκευάζεται με σκοπό να ζήσει περισσότερο από κάθε άτομο και να τα υπερβεί όλα. Η ανθρώπινη προϋπόθεση της εργασίας είναι η εγκοσμιότητα.

Η πράξη, η μόνη δραστηριότητα που επιτελείται άμεσα μεταξύ ανθρώπων χωρίς να μεσολαβούν τα πράγματα ή η ύλη, αντιστοιχεί στον ανθρώπινο όρο του πλήθους, στο γεγονός πως οι άνθρωποι και όχι ο Άνθρωπος, ζούνε πάνω στην γη και κατοικούνε τον κόσμο. Μολονότι όλες οι πλευρές της ανθρώπινης κατάστασης συνδέονται κατά κάποιον τρόπο με την πολιτική, το πλήθος είναι η κατ' εξοχήν προϋπόθεση κάθε πολιτικής ζωής. [...]

Η πράξη θα ήταν περιττή πολυτέλεια, ιδιότροπη παρέμβαση στους γενικούς κανόνες συμπεριφοράς, αν οι άνθρωποι ήσαν άπειρα αναπαραγώγιμες επαναλήψεις του ίδιου μοντέλου, που η φύση ή ουσία του θα ήταν η ίδια για όλους και εξ ίσου προβλέψιμη με την φύση ή ουσία κάθε άλλου πράγματος.

Το πλήθος είναι η προϋπόθεση της ανθρώπινης πράξης, διότι είμαστε όλοι ίδιοι, δηλαδή ανθρώπινοι, αλλά έτσι που κανείς να μην είναι ποτέ ίδιος με κανέναν άλλο από όσους έζησαν ζουν ή θα ζήσουν.

Και οι τρεις δραστηριότητες μαζί με τις αντίστοιχες προυποθέσεις τους συνδέονται στενάμε την γενικότατη συνθήκη της ανθρώπινης ύπαρξης: τη γέννηση και τον θάνατο, την γεννησιμότητα και την θνησιμότητα. Ο μόχθος δεν εξασφαλίζει απλώς την ατομική επιβίωση αλλά την ζωή του είδους. Η εργασία και το προϊόν της , το ανθρώπινο τεχνούργημα, παρέχουν ένα μέτρο διάρκειας και αντοχής στην ευπάθεια της θνητής ζωής και του φευγαλέου χαρακτήρα του ανθρώπινου χρόνου. Η πράξη, στον βαθμό που αναλώνεται στην ίδρυση και την διατήρηση ενός πολιτικού σώματος , δημιουργεί την προϋπόθεση για την μνήμη, δηλαδή την ιστορία.


ΥΓ Izi. Το βιβλίο της Χάνα Άρεντ, Η Ανθρώπινη κατάσταση/ Vita Activa συγκεντρώνει τις έρευνες και τα συμπεράσματά της σχετικά με τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Εκδόθηκε το 1958. Στην Ελληνική γλώσσα μεταφράστηκε από το Γεράσιμο Λυκιαρδόπουλο και τον Στέφανο Ροζάνη και εκδόθηκε το 1986, από την Φιλοσοφική και Πολιτική Βιβλιοθήκη, σειρά των εκδόσεων Γνώση την οποία διεύθυνε ο Παναγιώτης Κονδύλης.


19 σχόλια:

panagiotis είπε...

Σε εργαλειακό επίπεδο ίσως θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιες ηθικές κρίσεις για τον διαχωρισμό της ανθρώπινης δραστηριότητας, μόνο στον βαθμό που θα μας βοηθούσε να αναδείξουμε την απουσία νοήματος του συνόλου των ανθρώπινων δραστηριοτήτων.
Σε «προγραμματικό» επίπεδο αν μιλάμε «για την κατοχή από τους ανθρώπους όλων των στιγμών της δραστηριότητας τους» δεν μπορούμε να μιλάμε για διαχωρισμό, οι κατηγορίες που είναι αποτέλεσμα αυτού του διαχωρισμού, δεν είναι ανιστορικές κατηγορίες.

Assets είπε...

Μά έτσι πως η εργασία θα είναι το μόνο μέσο για την προσωπική και συλλογική ανάπτυξη του ανθρώπου?

Την βάψαμε....

@παναγιώτης
δεν κατάλαβα τι σημαίνει "εργαλειακό" τι ""προγραμματικό"" και τι "ανιστορική κατηγορία"
Τι εννοείς ότι δεν μπορώ να κατέχω ένα επιμερισμένο σύνολο?

Ανώνυμος είπε...

Hanna we love you!

panagiotis είπε...

assets,

Εργαλειακό επίπεδο εννοώ την αντιπαράθεση με την χρήση κάποιων όρων που κάνει ο καπιταλισμός.

προγραμματικό εννοώ τους στόχους του κινήματος όχι με την μορφή ενός κοινωνικού φαντασιακού αλλά τις ιδέες για μια προσπάθεια συλλογικής κατασκευής του νοήματος.

ανιστορική κατηγορία:
Η εργασία ως διαχωρισμένη δραστηριότητα δεν υπήρχε πάντα και ηδη ο καπιταλισμος την αμφισβητεί στην πράξη μέσω της αντικατάστασης του ανθρώπου με την νεκρή εργασία.

Στην ανάπτυξη της σχέσης ατόμου - κοινότητας και της σχέση κοινότητας - φύσης που πρέπει να βρίσκεται στο κέντρο του νοήματος όλων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων ποιο ακριβώς επιμερισμένο σύνολο μπορούμε να αφήσουμε απ' έξω;

Assets είπε...

Ok. Ευχαριστώ.

Το συνολο των ανθρωπίνων δραστηριοτητων έλεγα ότι εξετάζεται εδώ ως ένα σύνολο επιμερισμένο.
(όχι δηλαδή σαν διαχωρισμός)
Θα το ψάξω παραπάνω γιατι μου φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον...

HollowSky είπε...

Παναγιώτη,
έχω την εντύπωση ότι αυτό που εδώ αναφέρεις ως προγραμματικό στόχο (την "κατοχή από τους ανθρώπους όλων των στιγμών της δραστηριότητας τους") παραμένει στο ουτοπιστικό και α-πολίτικο πνεύμα των '60s.

Πρέπει να πω, ότι ο διαχωρισμός δεν αφορά το επίπεδο του ατόμου - οπότε ούτε και η άρση του διαχωρισμού αφορά σε αυτό το επίπεδο.

Διαχωρισμένη μπορεί να είναι μια δραστηριότητα μόνο από την κοινότητα ή κοινωνία των ανθρώπων.

Ο διαχωρισμός είναι, δηλαδή, μια πολιτική κατηγορία πρωτίστως.

panagiotis είπε...

Γιάννη,
όταν εργαλειακά αντιμετωπίσουμε ότι, χρήσιμο είναι ότι παράγει αξία (μαρξιστές), χρήσιμο είναι ότι ικανοποιεί ανάγκες (φιλελεύθεροι), χρήσιμο είναι ότι προάγει το ατομικό συμφέρον και αρχίσουμε να δρούμε συλλογικά πιστεύω ότι θα τεθεί το ζήτημα της άρσης των διαχωρισμών, όχι σαν κάτι ακαριαίο γιατί αυτές οι διαχωρισμένες δραστηριότητες έχουν τις αντίστοιχες υλικές προϋποθέσεις, αλλά σαν μια διυποκειμενική διαδικασία προς ένα νέο ανθρωπολογικό πρότυπο. Δεν μιλάω για μια κοινωνία αναφοράς ούτε για ιστορικά ή ανθρωπολογικά άλματα.

HollowSky είπε...

Παναγιώτη,
σύμφωνοι - καταρχάς.

Ποζίρωφ είπε...

«Η κατανόηση της μαρξιστικής αντίληψης για το φετιχισμό του κεφαλαίου είναι ένα ισχυρό θεωρητικό ανάχωμα της διαβρωτικής πολιτικής και της δράσης της αστικής ιδεολογίας»
@παναγιώτη
"Η εργασία ως διαχωρισμένη δραστηριότητα δεν υπήρχε πάντα..."

Παναγιώτη η εργασία, σαν ανθρώπινη δραστηριότητα, δεν μπορεί να διαχωριστεί από τον άνθρωπο. Μπερδεύεις τον διαχωρισμό των παραγωγών από τα μέσα παραγωγής, που έγινε με την πρωταρχική συσσώρευση, το ξεκίνημα δηλ.του καπιταλισμού, με την εργασία γενικά.
Εννοείται και τον διαχωρισμό από τα αποτελέσματα της εργασίας.

"Η εξέταση αυτού του ζητήματος θα ήταν μια εξέταση αυτού που οι οικονομολόγοι ονομάζουν “συσσώρευση που προηγήθηκε ή πρωταρχική συσσώρευση”*** που θα έπρεπε όμως να ονομαστεί πρωταρχική απαλλοτρίωση. Θα βρίσκαμε ότι αυτή η λεγόμενη πρωταρχική συσσώρευση δε σημαίνει τίποτα άλλο, παρά μια σειρά ιστορικά προτσές, που καταλήγουν στη διάσπαση της πρωταρχικής ενότητας που υπήρχε ανάμεσα στον εργαζόμενο και στα μέσα εργασίας…
Αφού γίνει ο χωρισμός ανάμεσα στον άνθρωπο της εργασίας και τα μέσα εργασίας, η κατάσταση αυτή θα διατηρηθεί και θα αναπαράγεται διαρκώς σε αναπτυσσόμενη κλίμακα, ώσπου να την ανατρέψει πάλι μια νέα και ριζική επανάσταση στον τρόπο παραγωγής, που θα αποκαταστήσει την πρωταρχική ενότητα σε μια νέα ιστορική μορφή". (Καρλ Μαρξ, “Μισθός, Τιμή και Κέρδος”, σελ. 47, εκδ. ΣΕ 1976".

Η εργασία σαν ξόδεμα πνευματικής και μυϊκής ενέργειας, σαν συνειδητή και σκόπιμη δραστηριότητα δεν αποτελεί η ίδια εμπόρευμα, αλλά είναι η διαδικασία της παραγωγικής κατανάλωσης κάποιου εμπορεύματος.
Η εργασία δημιουργεί την αξία, αλλά η ίδια δεν έχει αξία, γιατί η αξία είναι ενσωματωμένη στο εμπόρευμα εργασία.

Μπαίνει το ερώτημα. Αν η εργασία δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα, τότε τι πουλάνε οι εργάτες στους “αγοραστές”; Αυτό που πουλά ο εργάτης δεν είναι άμεσα η εργασία του, αλλά η εργατική του δύναμη. Την οποία θέτει προσωρινά (εργασιακή δύναμη) στη διάθεση του κεφαλαιοκράτη.
Πάνω στη βάση του μισθωτού συστήματος, η αξία της εργατικής δύναμης καθορίζεται με τον ίδιο τρόπο, όπως και η αξία κάθε άλλου εμπορεύματος.

Ποζίροφ είπε...

H αξία της εργατικής δύναμης λοιπόν, καθορίζεται από την αξία των μέσων συντήρησης, που απαιτούνται για την παραγωγή, την ανάπτυξη, τη διατήρηση και τη διαιώνιση της εργατικής δύναμης.
Επειδή οι ανταλλακτικές αξίες των εμπορευμάτων είναι μονάχα κοινωνικές λειτουργίες αυτών των πραγμάτων και δεν έχουν καμιά σχέση με τις φυσικές ιδιότητες τους, τότε μπαίνει πρώτα το ερώτημα: Ποια είναι η κοινή κοινωνική ουσία όλων των εμπορευμάτων;

Είναι η εργασία. Για να παραχθεί ένα εμπόρευμα, πρέπει να ξοδευτεί γι’ αυτό ή να δουλευτεί μέσα σ’ αυτό μια ορισμένη ποσότητα εργασίας. Εννοείται, όχι απλώς εργασία, αλλά κοινωνική εργασία…
Πως μετριούνται όμως οι ποσότητες της εργασίας; Με τη διάρκεια του χρόνου εργασίας, μετρώντας την εργασία με ώρες, μέρες κλπ. Φυσικά, για να εφαρμόσουμε αυτό το μέτρο, ανάγουμε όλα τα είδη της εργασίας σε μέση ή απλή εργασία που παίρνεται σαν μονάδα τους.

Τι είναι λοιπόν η αξία;
Η κοινωνική εργασία των εμπορευματοπαραγωγών που είναι ενσαρκωμένη και υλοποιημένη στο εμπόρευμα. H αφηρημένη ανθρώπινη εργασία, δηλαδή η δαπάνη της ανθρώπινης εργατικής δύναμης γενικά (δαπάνη ανθρώπινης ενέργειας, νεύρων, μυών, μυαλού κλπ.), ανεξάρτητα από την συγκεκριμένη μορφή της.

Η αφηρημένη ανθρώπινη εργασία η οποία όχι μόνο δημιουργεί την καθαυτό αξία του εμπορεύματος, αλλά είναι η μοναδική αξία χρήσης, στον εμπορευματικό τρόπο παραγωγής, που όταν καταναλώνεται παράγει αξία.

Γιατί έχει σημασία να κατανοηθούν τα πάρα πάνω; Γιατί είναι ακριβώς η απάντηση στην "νεκρή εργασία" που αναφέρεις Παναγιώτη.

"Η εργασία ως διαχωρισμένη δραστηριότητα δεν υπήρχε πάντα και ήδη ο καπιταλισμός την αμφισβητεί στην πράξη μέσω της αντικατάστασης του ανθρώπου με την νεκρή εργασία".

Πρόσεξε το "της αντικατάστασης του ανθρώπου με την νεκρή εργασία". Δεν κατανοείς ότι καπιταλισμός σημαίνει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, και ότι δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς αυτή την μορφή.
Δεν υπάρχει "νεκρή εργασία". Αν το σκεφτείς είναι αντίφαση όρων. Δεν είναι νεκρή εργασία μία τυπογραφική μηχανή, αλλά δημιούργημα ζωντανής, στην κυριολεξία, εργασίας. Αφηρημένη εργασία, παρωχημένη εργασία, στερεοποιημένος χρόνος εργασίας, ναι. "Το ίδιο το κεφάλαιο δεν είναι τίποτα άλλο από συσσωρευμένο προϊόν της εργασίας" (Φρίντριχ Ένγκελς, «Δίκαιος μισθός για δίκαιη εργάσιμη ημέρα»)

Με ότι λές φαίνεται να κατανοείς τον καπιταλισμό σαν φυσικό οικονομικό - κοινωνικό σύστημα και όχι ένα παροδικό και ιστορικά ξεπερασμένο. Για εσένα λοιπόν έχει επέλθει "το τέλος της ιστορίας";
Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα, είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που συμπεραίνεις.
Η εκρηκτική επιστημονικοτεχνική ανάπτυξη που έχει την αντανάκλασή της στην παραγωγική διαδικασία και στις παραγωγικές σχέσεις, αμφισβητεί νομοτελειακά αλλά και άμεσα, δηλ. στο κοντινό μέλλον, τον καπιταλισμό.

panagiotis είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
panagiotis είπε...

Ποζιρωφ,
Η εργασία είναι μια δραστηριότητα κατ’ εντολή (δουλεία, δουλοπαροικία, μισθωτή εργασία), η μισθωτή σχέση μπορεί να μην έχει ένα ξεκάθαρα πειθαρχικό χαρακτήρα αλλά υπάρχει ο καταναγκασμός προς τους μη κατόχους των μέσων παραγωγής οι οποίοι έχουν ανάγκη την εργασία για να επιβιώσουν και να αναπαραχθούν. Υπό αυτή την έννοια ο καπιταλισμός είναι πρώτα ένα σύστημα κυριαρχίας και κατόπιν ένα σύστημα εκμετάλλευσης.

Η εργασία είναι μια διαχωρισμένη δραστηριότητα (χρόνος εντός εργασίας και χρόνος εκτός εργασίας) και μια δραστηριότητα διαχωρισμού απέναντι στην φύση (κυριαρχία επί της φύσης, εξάντληση των φυσικών πόρων κλπ.) και ανάμεσα στους ανθρώπους (κυριαρχία, εκμετάλλευση).

Δεν υπάρχει κατάργηση της εργασίας αλλά αποουσιαστικοποίηση της εργασίας με την τεράστια παραγωγή αξίας χωρίς εργασία από τις αυτόματες μηχανές. Το γεγονός ότι αυτή η διαδικασία συμβαδίζει με την προσπάθεια γενίκευσης της μισθωτής σχέσης είναι η πλέον εμφατική επιβεβαίωση ότι το κεφάλαιο είναι πρωτίστως μια κοινωνική σχέση, μια σχέση κυριαρχίας. Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, οι ατομικές συμβάσεις κλπ. που επιβλήθηκαν χωρίς να ανοίξει ρουθούνι τα τελευταία 40 χρόνια, δεν αποδεικνύουν την σπουδαιότητα της εργασίας που οι κακοί καπιταλιστές προσπαθούν να συμπιέσουν αλλά ακριβώς το αντίθετο. Παίρνεις την διάψευση της θεωρίας για επιβεβαίωση. Σ’ αυτή την πορεία των τελευταίων 40 χρόνων είχε τεράστια συνεισφορά η μαρξιστική αντίληψη για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων.

HollowSky είπε...

Ποζίροφ,

λες: "Η εκρηκτική επιστημονικοτεχνική ανάπτυξη που έχει την αντανάκλασή της στην παραγωγική διαδικασία και στις παραγωγικές σχέσεις, αμφισβητεί νομοτελειακά αλλά και άμεσα, δηλ. στο κοντινό μέλλον, τον καπιταλισμό."

Κλασικό λάθος, θεμελιωμένο πάντως στη λαθεμένη αντίληψη του Μαρξ για την αξία - ότι δλδ την παράγει η ζωντανή εργασία, άρα όσο η τεχνολογία υποκαθιστά την εργασία τόσο μειώνεται η υπεραξία, κι έτσι πλησιάζει ο καπιταλισμός το ιστορικό του όριο "αντικειμενικά".

Δεν θ' αναφερθώ εδώ στο ότι αυτή η αντίληψη της αξίας προέρχεται από την αστική ιδεολογία.

Θα επισημάνω μόνο, τώρα, πως η προσδοκία ότι η εκρηκτική επιστημονικοτεχνική ανάπτυξη υπονομεύει τον καπιταλισμό, στην πραγματικότητα δουλεύει υπέρ της εξάπλωσης στον ευρύτερο πληθυσμό - στις καταπιεζόμενες τάξεις - του τεχνολογικού μεσσιανισμού, στον οποίον ακριβώς στηρίζεται ο καπιταλισμός.

Στο θέμα του τεχνολογικού μεσσιανισμού έχουμε αναφερθεί πάρα πολλές φορές σ' αυτό εδώ το μπλογκ - αν σ' ενδιαφέρει, πήγαινε στο αντίστοιχο tag - και στο happyfew.gr και στον Πύραυλο των υπογείων.

Ποζίροφ είπε...

@Παναγιώτη

“Η εργασία είναι μια δραστηριότητα κατ’ εντολή (δουλεία, δουλοπαροικία, μισθωτή εργασία) ...”

Αγαπητέ φίλε Παναγιώτη αυτά τα είπαμε. Μιλάμε για τον εμπορευματικό τρόπο παραγωγής, γιαυτό που πραγματικά συμβαίνει και όχι γιαυτό που έχει “εξαπλώσει στις καταπιεζόμενες τάξεις”, σύμφωνα με τον αγαπητό HollowSky, η καπιταλιστική προπαγάνδα.


Η εργασία σήμερα, όχι μόνο είναι ελεύθερη, αλλά “Το σύγχρονο κράτος, η εξουσία της αστικής τάξης, βασίζεται πάνω στην ελευθερία της (μισθωτής) εργασίας… Η (μισθωτή) εργασία είναι ελεύθερη σε όλες τις πολιτισμένες χώρες. Το ζήτημα δεν είναι να ελευθερώσουμε την (μισθωτή) εργασία, αλλά να την καταργήσουμε” (Μαρξ - Ένγκελς, “Η Γερμανική Ιδεολογία”, τομ. Ι, σελ. 286, εκδ. Gutenberg, Αθήνα 1997).


“Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, …δεν αποδεικνύουν την σπουδαιότητα της εργασίας που οι κακοί καπιταλιστές προσπαθούν να συμπιέσουν αλλά ακριβώς το αντίθετο. Παίρνεις την διάψευση της θεωρίας για επιβεβαίωση. Δεν υπάρχει κατάργηση της εργασίας αλλά αποουσιαστικοποίηση της εργασίας με την τεράστια παραγωγή αξίας χωρίς εργασία από τις αυτόματες μηχανές…”


Καλοί, “κακοί καπιταλιστές” και λοιπές ηθικοπλασίες.


Καλά δεν έτυχε να ακούσεις για την απόσβεση πάγιου κεφαλαίου; Δεν έχεις ακούσει ότι σήμερα οι επιστήμονες και οι ευρεσιτέχνες δεν προλαβαίνουν να συνειδητοποιήσουν και να χαρούν την επιτυχία τους, γιατί προβάλλουν νέες παραγωγικές ανάγκες και νέες απαιτήσεις που ανατρέπουν τις προηγούμενες.

Οι “αυτόματες μηχανές” σου, δεν παράγουν ούτε λεπτό αξίας, “δουλεύουν” για τον εαυτό τους, για την αντικατάστασή τους και είναι ζήτημα αν προλαβαίνουν σήμερα να αποθηκεύσουν “δουλεύοντας”, το κεφάλαιο που απαιτείται για την αντικατάστασή τους. Η φθορά τους προστίθεται στην τιμή των εμπορευμάτων ως έξοδο.

Δεν έχεις ακούσει για θαλασσοδάνεια; Για δημόσιο χρέος; Χαμός γίνεται!!


Αν προεκτείνεις την “…παραγωγή αξίας χωρίς εργασία από τις αυτόματες μηχανές…” που λες, (άντε ας σου γίνει για μια στιγμή το χατίρι) στο τέλος τι θα δεις να συμβαίνει; Ο κάτοχος των “αυτόματων μηχανών”, που δεν μπορεί να είναι άλλος από τον λαό, να διανέμει τα παραγόμενα προϊόντα στον εαυτό του. Αυτό όμως δεν είναι καπιταλισμός, αλλά το αντίθετό του. Κομμουνισμός. Κοινοκτημοσύνη.


“Παίρνεις την διάψευση της θεωρίας για επιβεβαίωση”. Μπαμ και κάτω. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Καθάρισες και τον Μαρξ και την θεωρία του. Εντάξει, αλλά πρέπει να πεις για να μάθουμε κι εμείς, πότε, που, από ποιόν και πως έγινε αυτή η διάψευση.



“Δεδομένου ότι η σύγχρονη αστική τάξη είναι ανίκανη για τολμηρές γενικεύσεις,… αρνούνται την έννοια της προόδου απλώς και μόνο επειδή στον καπιταλισμό, η περαιτέρω πρόοδος δεν είναι δυνατή. Ο Ένγκελς έγραψε κάποτε: «Η Φιλοσοφία και η μελέτη του πραγματικού κόσμου έχουν την ίδια σχέση η μία με την άλλη, όπως ο αυνανισμός με τη σεξουαλική επαφή». Η σύγχρονη αστική φιλοσοφία προτιμά την πρώτη από τη δεύτερη. Στην εμμονή της για την καταπολέμηση του Μαρξισμού, έχει σύρει τη φιλοσοφία πίσω στην χειρότερη περίοδο του παλαιού, τετριμμένου και στείρου παρελθόντος της”.
(Από άρθρο του Alan Woods)


Χαιρετώ

Ποζίροφ είπε...

@ Hollowsky

"Η εκρηκτική επιστημονικοτεχνική ανάπτυξη που έχει την αντανάκλασή της στην παραγωγική διαδικασία και στις παραγωγικές σχέσεις, αμφισβητεί νομοτελειακά αλλά και άμεσα, δηλ. στο κοντινό μέλλον, τον καπιταλισμό."

λες:
Κλασικό λάθος, θεμελιωμένο πάντως στη λαθεμένη αντίληψη του Μαρξ για την αξία - ότι δλδ την παράγει η ζωντανή εργασία, άρα όσο η τεχνολογία υποκαθιστά την εργασία τόσο μειώνεται η υπεραξία, κι έτσι πλησιάζει ο καπιταλισμός το ιστορικό του όριο "αντικειμενικά".

Θεμελιωμένο βεβαίως, απ’ ότι φαίνεται, είναι το “λάθος” στη σκέψη σου. Ζητάς να πάρουμε σαν δεδομένο αυτό που πρέπει να αποδείξεις.

Λες
“η τεχνολογία υποκαθιστά (θά'λεγα, εργάζεται για την ικανοποίηση αναγκών της παραγωγής) …μειώνεται η υπεραξία… «αντικειμενικά»”.


Κρατώντας την υποσημείωση, αυτό είναι σωστό, γιατί, το ότι μειώνεται η υπεραξία, σε τελευταία ανάλυση, δεν έχει καμία επίπτωση στα κέρδη των καπιταλιστών, γιατί η μείωση της υπεραξίας εξισορροπείται από την αύξηση της παραγωγικότητας, η οποία συγχρόνως επιταχύνει την συγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Δηλαδή, όπως ξέρεις, σφίγγει το βρόγχο στο λαιμό του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Αυτό λοιπόν φίλε Hollow Sky είναι για σένα “κλασικό λάθος”; Πρέπει να το αποδείξεις. Άλλωστε τό'χεις υποσχεθεί.


Λες
“Δεν θ' αναφερθώ εδώ στο ότι αυτή η αντίληψη της αξίας προέρχεται από την αστική ιδεολογία”.


Έχει καμία σχέση αυτός ο υπαινιγμός που κάνεις, με το αν είναι σωστή ή όχι ή “αντίληψη”(!!) του Μαρξ για την αξία; Το ζήτημα, στην συζήτηση που γίνεται, έχει να κάνει με το αν η θεωρία του Μαρξ για την αξία, είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη ή όχι.

και παρακάτω:
“Θα επισημάνω μόνο, τώρα, πως η προσδοκία ότι η εκρηκτική επιστημονικοτεχνική ανάπτυξη υπονομεύει τον καπιταλισμό, στην πραγματικότητα δουλεύει υπέρ της εξάπλωσης στον ευρύτερο πληθυσμό - στις καταπιεζόμενες τάξεις - του τεχνολογικού μεσσιανισμού, στον οποίον ακριβώς στηρίζεται ο καπιταλισμός”.


Καλό κι αυτό! Πρωτότυπο!! Ξέρεις πολύ καλά ότι οι κομμουνιστές δεν “προσδοκούν”, δεν βρίσκονται σε πλάνη, έτσι ώστε έμμεσα (αφελώς) όπως υπονοείς, να γίνονται φορείς της αστικής προπαγάνδας.
Γνωρίζουν ενάντια σε ποιες δυνάμεις παλεύουν και γιαυτό δεν κάνουν σκόντο στις επιστημονικές αποδείξεις και στις δράσεις που υποδείχνει η επαναστατική μαρξιστική θεωρία.

Στην πραγματικότητα, αν προσέξεις καλά, θα δεις ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ο “ευρύτερος πληθυσμός” είναι ήδη παγιδευμένος, όπως γίνεται φανερό και από τον φίλο Παναγιώτη, στον “τεχνολογικό μεσσιανισμό”, από τον οποίο η “καταπιεζόμενη τάξη”, θα έλεγα, οι οργανωμένες δυνάμεις της καταπιεζόμενης τάξης, παλεύει με επιμονή και υπομονή, να τον ελευθερώσει.


Χαιρετώ

izi είπε...

Μα ο τεχνολογικός μεσσιανισμός, του οποίου η μαρξική θεωρία είναι ένα κεντρικό "υποσύνολο", είναι το θέμα μας....
Και ιδεολογικοποιημένη μαρξική κριτική είναι ένα από τα άρματα της μάχης του.

Ποζίροφ κάπου σου διαφεύγει το ότι η αυτοματοποίηση έχει ολοκληρωθεί και είναι η κυρίαρχη παραγωγική διαδικασία εδώ και μισόν αιώνα.
Λες να έχει επικρατήσει ο σοσιαλισμός και να μην το πήραμε χαμπάρι.

Σίγουρα πάντως ο δικός σου σοσιαλισμός δεν έχει επικρατήσει μιας και ακόμη είμαστε "έξω"(εννοώ ότι κινούμαστε σε έναν χώρο δίχως κάγκελα και άνω των 8-10 τετραγωνικών μέτρων, όντας ικανοί να κοιτάζουμε τον ουρανό-για πόσο)

Επίσης είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο από την αλληλογραφία του, ότι ο Ενγκελς είχε μπερδέψει σε όλη του την ζωή τον αυνανισμό με την σεξουαλική πράξη.Το λέει και η Τζένη (ή δεν την λέγαν Τζένη)

Ακούγονται και για τον Μαρξ κάποια επιστημονικά σχόλια σχετικά με την φιλοσοφία του ως σεξ και τον αυνανισμό του ως επιστήμη.

Ασχέτως σε ολόκληρο τον 20ο αι. πολλοί-ες έβγαλαν αρχικά γκόμενα-ο μαρξίζοντας, αλλά δεν ήταν να κρατήσει.

"κουφάλα τρότσκα μου το φαγες το κορίτσι"

...ακαδημαϊκές λεπτομέρειες θα πεις

HollowSky είπε...

Ποζίροφ,

δεν ζητάω να πάρεις σαν δεδομένο αυτό που οφείλω να αποδείξω. Δηλώνω τη θέση μου. Την οποία, πράγματι, οφείλω να αποδείξω. Υπομονή...

panagiotis είπε...

Ποζίροφ,
Αυτό που διατυπώνει ο izi ως ερώτημα, αν έχει επικρατήσει ο σοσιαλισμός, ήταν η πρόβλεψη του Μαρξ (“GENERAL INTELLECT” GRUNDRISSE), η οποία έχει διαψευσθεί.
Αυτό που αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς δεν είναι το πάγιο κεφάλαιο αλλά οι συνθήκες επαν-ενεργοποίησής του, οι ίδιες αυτόματες μηχανές έχουν την δυνατότητα, σε μεγάλο βαθμό, να παράγουν ένα διαρκώς ανανεούμενο φάσμα προϊόντων.

HollowSky είπε...

Ποζιροφ,

πάντως τ' ότι σε αυτό εδώ:

Ο “ευρύτερος πληθυσμός” είναι ήδη παγιδευμένος, όπως γίνεται φανερό και από τον φίλο Παναγιώτη, στον “τεχνολογικό μεσσιανισμό”, από τον οποίο η “καταπιεζόμενη τάξη”, θα έλεγα, οι οργανωμένες δυνάμεις της καταπιεζόμενης τάξης, παλεύει με επιμονή και υπομονή, να τον ελευθερώσει.

η τελευταία φράση

("οι οργανωμένες δυνάμεις της καταπιεζόμενης τάξης, παλεύει με επιμονή και υπομονή, να τον ελευθερώσει")

ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, είναι πανεύκολο να αποδειχτεί - για όποιον έχει μάτια να δει κι αυτιά ν' ακούσει.

Αρκεί, γι' αυτό, να δει κανείς όλη την ιστορία των κομμάτων, οργανώσεων και επαναστάσεων που επικαλέστηκαν και επικαλούνται τον Κομμουνισμό.

Χωρίς εξαίρεση, το κεντρικό σύνθημα ήταν, ότι την πολυπόθητη απελευθέρωση από το "βασίλειο της ανάγκης" θα την φέρει η "ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων" χάρη στην επιστήμη και την τεχνολογία.

Το σλόγκαν του τεχνολογικού μεσσιανισμού δηλαδή.

Σε ξαναπαραπέμπω εδώ με την ευχή να το μελετήσεις χωρίς ιδεολογικά νευρικά τικ:

http://www.happyfew.gr/archives/news/news01.htm

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ετικέτες

1000 ρέγγες (7) 1100 (1) 1789 (2) 1837 (1) 1846 (1) 1848 (1) 1850 (1) 1871 (1) 1900 (2) 1907 (1) 190cm (4) 1917 (12) 1919 (1) 1936 (2) 1939 (1) 1940 (1) 1943 (2) 1944 (1) 1946 (1) 1947 (1) 1950 (2) 1952 (1) 1957 (1) 1965 (3) 1967 (1) 1968 (5) 1969 (1) 1978 (2) 1980 (1) 1983 (1) 2003 (1) 2006 (1) 2008 (9) 2015 (1) Α. Μπορντίγκα/A. Bordiga (1) Α. Σβιατόγκορ/А. Святогор (1) Α.Ι. (7) Α.Κέννυ/A. Kenny (1) Α.Κοντ/A.Comte (1) Α.Ντ.Μονκρετιέν/A.de Montchretien (1) αγάπη (5) Αγγλία (3) Αγία Πετρούπολη (1) Αδάμ Σμιθ/Adam Smith (9) Αθήνα (13) Αιδ. Μπίλι/Rev Billy (1) Άινσταϊν (1) Αισχύλος (1) Άκης Πάνου (1) Ακρόπολη (2) Αλαίν Καγιέ/Alain Caillé (1) Άλαν Τιούρινγκ/Alan Turing (2) Άλασνταιρ Μακιντάιρ/Alasdair MacIntyre (1) Αλβέρτος ο Μέγας (1) Αλέκα Παπαρήγα (1) Αλέξανδρος Κοζέβ/Alexandre Kojève (2) Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1) Αλέξανδρος Σμέμαν/Александр Шмеман (1) Αλέξανδρος Σοκούροφ/Алекса́ндр Соку́ров (1) Αλέξανδρος Τομπάζης (1) Αλέξανδρος Τρόκκι/Alexander Trocchi (1) Αλεξάντερ Μπέρκμαν/Александр Беркман (3) Αλέξης Ασλάνογλου (2) Αλέξης Καλοφωλιάς (1) Αλέξης ντε Τοκβίλ/Alexis deTocqueville (3) αλήθεια (27) Αληthεια (2) Αλκιβιάδης (1) αλλοτρίωση (61) Αλμπέρ Καμύ/Albert Camus (2) Άλμπερτ Σπέερ/Albert Speer (2) Άλμπερτ Φίνεϊ/Albert Finney (1) Αλμπέρτο Καβαλκάντι/Alberto Cavalcanti (2) Άλμπρεχτ Ντύρερ/Albrecht Duhrer (1) Άλντους Χάξλεϊ/Aldus Haxley (1) Αλταμίρα (6) Αλφειός (1) Αναξίμανδρος (1) ανάπτυξη (17) αναρχισμός (10) Ανδρέας Εμπειρίκος (1) Ανδρέας Παπανδρέου (1) ανθρώπινα πιράνχας (32) ανθρωπολογία (1) Άννα Άρεντ/Hannah Arendt (8) Άννα Ιβάνοβνα Μπελιάι/Анна Ивановна Беляй (1) Άννα Κοκκίνου (1) Ανρί Ντεμπριγιώ/Henry Debrillaut (1) Ανρί Λεφέβρ/Henri Lefebre (4) Ανρί Μισώ/Henry Michaux (2) Άνσελμ Γιάπε/Anselm Jappe (1) Άνταμ Κέρτις/Adam Curtis (1) Αντίνοος (1) Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ/Antoine de Saint-Exupéry (1) Αντρέ Κερτέζ/André Kertész (1) Αντρέ Ορλεάν/André Orléan (5) Άντυ Γουώρχολ/Andy Warhol (2) Αντώνης Κουτρουμπής (1) αξία (13) Άρβο Περτ/Arvo Pärt (2) Αργυριάδης-Καλούμενος-Μπάτσης (1) Άρης Αλεξάνδρου (3) Άρης Κωνσταντινίδης (1) Άρης Μπερλής (1) Άρθουρ Λένινγκ/Arthur Lehning (1) Αρθούρος Σοπενχάουερ/Arthur Schopenhauer (3) Αριστοτέλης (14) Άσγκερ Γιόρν/Asger Jorn (21) Άυν Ραντ/Ayn Rand (3) Αφρική (2) Β. Γκ. Ζέμπαλντ/W. G. Sebald (2) Β.Α. Μότσαρτ/W.A/ Mozart (1) Βαγγέλης Αρτέμης (2) Βαλεντίν Βολόσινοφ/Валенти́н Воло́шинов (1) Βάλτερ Μπένγιαμιν/Walter Benjamin (6) Βανς Πάκαρντ/Vance Packard (2) Βασίλης Ηλιακόπουλος (2) Βασίλης Στρατιώτης (1) Βενετιά (1) Βενσάν Ντεκόμπ/Vincent (1) Βενσάν Ντεκόμπ/Vincent Descombes (16) Βέρνερ Χέρτσογκ/Werner Herzog (1) Βερολίνο (3) βία (20) Βιετνάμ (2) Βίκτωρ Μπούλλα/Виктор Буллаa (1) Βίκτωρ Ουγκώ/Victor Hugo (1) Βίκτωρ Σερζ/Ви́ктор Киба́льчич (1) Βίκτωρ Σκλόφκσι/Ви́ктор Шкло́вский (3) Βίκτωρ Φρανκλ/Victor Frankl (2) Βίλεμ Φλούσερ/Vilem Flusser (1) Βίνσεντ Μπράουν/Vincent Browne (1) βιοτεχνολογία (6) Βλαδίμιρος Λένιν/Влади́мир Ле́нин (6) Βλαντίμιρ Μαγιακόφκι/Влади́мир Маяко́вский (2) βοηθήματα μνήμης (11) Γαλλία (8) Γένεσις (1) Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος (4) Γερμανία (9) Γιάννηδες (1) Γιάννης Γρηγοριάδης (9) Γιάννης Ισιδώρου (4) Γιάννης Κάτρης (1) Γιάννης Πεδιώτης (3) Γιάννης Ρίτσος (3) Γιάννης Σκαρίμπας (3) Γιάννης Τσέγκος (1) Γιόζεφ Μπλοχ/Joseph Bloch (1) Γιόζεφ Ντίτζγκεν/Josef Dietzgen (1) γιορτή (18) Γιούργκεν Χάμπερμας/Jurgen Habermas (2) Γιόχαν Γκριμονπρέ/Johan Grimonprez (1) Γιόχαν Χουιζίνγκα/Johan Huizinga (3) Γιώργος Γαϊτάνος (1) Γιώργος Μακρής (1) Γιώργος Νικολαΐδης (1) Γιώργος Σεφέρης (2) Γιώργος Χαντζής (1) Γκ. Κ. Τσέστερτον/G.K. Chesterton (5) Γκ. Ράιλ/G. Ryle (1) Γκαίτε/Goethe (1) Γκέοργκ Ζίμελ/Georg Simmel (4) Γκετζ Άλυ/Götz Aly (1) Γκι Αμπέιγ/Guy Abeille (1) Γκίλμπερτ Ράιλ/Gilbert Ryle (2) Γκιόργκι Λίγκετι/György Ligeti (1) Γκιόργκι Λούκατς/György Lukács (4) Γκουίντο Καβαλκάντι/Guido Cavalcanti (1) Γκυ Ντεμπόρ/Guy Debord (23) Γκύντερ Άντερς/Günther Anders (9) γλώσσα (21) Γουάλας Στήβενς/Wallace Stevens (1) Γουδή (1) Γουίλιαμ Ήγγλετον/William Eggleton (1) Γουίλιαμ Μπάροους/William Burroughs (2) Γουίλιαμ Σαίξπηρ/William Shakespeare (3) Γούντι Άλλεν/Woody Allen (1) Γρηγόρης Βαλτινός (1) Δανία του Βορρά (2) Δανία του Νότου (5) Δελφοί (1) Δέσποινα Ζευκιλή (1) Δημήτρης Δημητριάδης (1) Δημήτρης Καραγιάννης (1) Δημήτρις Βεργέτης (1) δημιουργικότητα (8) Διεθνής (1) δικαιοσύνη (12) δοκιμασίες (3) Δουβλίνο (1) Δραπετσώνα (1) δυσφορία (30) Ε. Άνσκομπ/E. Anscombe (4) Ε. Βιλ/E. Will (1) Έ. Λ. Μάστερς / Ε. L. Masters (1) Ε.Ε. Κάμινγκς/E.E. Cummings (1) Ε.Χ. Γονατάς (1) Έζρα Πάουντ/Ezdra Pound (1) εικονική δημόσια σφαίρα (5) εικονογραφημένα κείμενα (10) εκπομπές (58) Ελβετία (1) Έλεν Κέλλερ/Helen Keller (1) Ελένη Ηλιοπούλου (1) Ελένη Μπέλλου (1) Ελευθερία (42) Ελευθεριακός (1) Ελίας Κανέττι/Elias Canetti (1) Εμίλ Μπενβενίστ/Emile Beneveniste (1) Εμίλ Ντυρκέμ/Emile Durkheim (1) Εμίλ Σιοράν/Emil Cioran (1) Έμιλυ Ντίκινσον/Emily Dickinson (2) Εμμανουήλ Καντ/Emmanuel Kant (2) Εμμανουήλ Λεβινάς/Emmanuel Levinas (3) Εμμανουήλ Μουνιέ/Emmanuel Mounier (1) Έντσο Τραβέρσο/Enzo Traverso (1) εξατομίκευση (45) εξέγερση (10) εξουσία (38) επανάσταση (25) επαναστατικός χαρτοπολτός (4) επιβίωση (5) επιστήμη (23) Έρασμος/Erasmus (1) εργασία (23) Ερίκ Σατί/Eric Satie (1) Έρικ Χομπσμπάουμ/Eric Hobsbaum (1) Έρνεστ Γκέλνερ/Ernest Gellner (1) Ερνστ Γιούνγκερ/Ernst Junger (2) Ερνστ Κασσίρερ/Ernst Cassirer (3) Ερνστ Μπλοχ/Ernst Bloch (1) ΕΡΩΔΙΟΣ (1) ΕΣΗΕΑ (2) ΕΣΣΔ (1) Ετιέν Ντε λα Μποεσί/Etien De la Boetie (1) Ευγένιος Ενρικέζ/Eugène Enriquez (1) Ευγένιος Ζαμιάτιν/Евге́ний Замя́тинn (1) Ευγένιος Ιονέσκο/Eugene Ionesco (1) ευρωπαϊκή προοπτική (49) ευτυχία (11) Ζ.-Ζ. Ρουσσώ/J.-J. Rousseau (1) Ζ.-Π. Βουαγιέ/J.-P. Voyer (5) Ζ.-Π. Ντιτέιγ/J.-P. Duteuil (1) Ζ.-Π. Ντυπουΐ/J.-P. Dupuy (1) Ζ.-Π. Σαρτρ/J.-P. Sartre (2) Ζακ Ελλύλ/Jacques Ellul (29) Ζακ Λακάν/Jacques Lacan (6) Ζακ Μπουβρές/Jacques Bouveresse (2) Ζακ Ντεριντά/Jacques Derrida (2) Ζακ Πρεβέρ/Jacques Prévert (2) Ζακ Σαπίρ/Jacques Sapir (2) Ζαν Ιτάρ/Jean Itard (1) Ζαν Μορώ/Jeanne Moreau (1) Ζαν Μπωντριγιάρ/Jean Baudrillard (1) Ζαν-Λυκ Γκοντάρ/Jean Luc Godard (3) Ζαν-Πιέρ Βερνάν/Jean Pierre Vernant (1) Ζαπατίστας (1) Ζάχα Χαντίντ/Zahā Ḥadīd (1) Ζάχος Παπαζαχαρίου (1) Ζεράρ Νταβί/Gerard Davy (1) Ζερμαίν Γκρηρ/Germaine Greer (1) Ζήσης Κοτιώνης (2) Ζήσης Σαρίκας (5) Ζιλ Ντελέζ/Gilles Deleuze (2) Ζιλ Ντωβέ/Gilles Dauve (1) Ζορ Βον/Zohr Vaughan (1) Ζύγκμουντ Μπάουμαν/Zygmunt Bauman (3) Ζυλ Ντωβέ/Gilles Dauvé (3) ζωή (45) Ζωρζ Μπατάιγ/Georges Bataille (1) ηθική (34) ΗΠΑ (19) Θανάσης Σβώλος (1) Θάτσερ/Thatcher (1) θέαμα/spectacle (13) Θένια Κουτρουμπή (1) Θεολόγος Βοσταντζόγλου (1) Θεός (16) Θεοφάνης Μελάς (2) Θεσσαλονίκη (2) Θήοντορ Ρόζακ/Theodore Roszak (1) θλίψη (12) Θοδωρής Χιώτης (1) Θόδωρος Ζιάκας (1) Θουκυδίδης (2) Ι.Θ. Κακριδής (1) Ίαν Χάκινγκ/Ian Hacking (2) Ιβάν Παβλόφ/Ива́н Па́влов (1) Ιβάν Τουργκένιεφ/Иван Тургенев (1) Ίγγα Κρεστενσεν/Inger Christensen (1) ιδρύματα τέχνης (7) ικέτες και ξένιοι (6) Ιλιάδα (1) Ιράν (1) Ισαάκ Μπ. Σίνγκερ/Isaac B. Singer (1) Ισπανία (1) Ισπαχάν (1) ιστορία (41) ισχύς (22) Ιχάμπ Χασσάν/Ihab Hassan (1) Ιωάννα Τσιβάκου (1) Ιωάννης ο Θεολόγος (1) Ιωσήφ Στάλιν/Ио́сиф Ста́лин (2) Κ.Π. Καβάφης (3) Κ.Σ. Λιούις/C.S. Lewis (4) Κάθλην Ρέιν/Kathleen Raine (1) καλλιτέχνες (24) Καλοκαίρι (8) Κάρελ Φουνκ/Karel Funk (1) Κάρεν Κίλιμνικ/Karen Kilimnik (1) Καρλ Γκέοργκ Μπύχνερ/Karl Georg Büchner (1) Καρλ Κορς/Karl Korsch (3) Καρλ Κράους/Karl Kraus (3) Καρλ Μαρξ/Karl Marx (33) Καρλ Πολάνυι/Karl Polanyi (2) Καρλ Σμιτ/Karl Schmidt (1) Καρλομάγνος (1) Κάρολος Δαρβίνος/Charles Darwin (1) Καρτέσιος/Descartes (7) Καταστασιακή Διεθνής/Internationale Situationniste (9) καταστασιακοί/situationnistes (20) Κατερίνα Αθανασίου (1) Κατερίνα Ηλιοπούλου (8) Κέβιν Κέλι/Kevin Kelly (2) Κεν Λόουτς/Ken Loach (1) Κεν Ρόμπινσον/Ken Robinson (1) Κένεθ Γκέργκεν/Kenneth Gergen (1) κενό (18) κεφαλαιοκρατία (37) Κίνα (1) Κλάους Κάρστενσον/Claus Carstensen (1) Κλερ Οζιάς/Claire Auzias (1) Κλωντ Λεβί-Στρώς/Claude Lévi-Strauss (4) Κομμούνα (1) κομμουνισμός (10) Κόνσταντ/Constant Niewenhuys (1) Κοπεγχάγη (1) Κόρα Ντάιαμοντ/Cora Diamond (1) Κορνήλιος Καστοριάδης (9) Κουρτ Βάιλ/Kurt Weil (1) Κουρτ Σβίττερς/Kurt Schwitters (1) κράτος (14) κρίση (32) Κριστιάν Ντελακαμπάιν/Christiane Delacampaigne (1) Κριστίν Λαγκάρντ/Christine Laguarde (1) Κριστόφ Κισλόφσκι/Krzysztof Kieslowski (1) Κρίστοφερ Λας/Christopher Lasch (4) Κροστάνδη (1) κυριαρχία (13) Κωνσταντίνος Καραμανλής (1) Κωνσταντίνος Ματσούκας (1) Κώστας Βάρναλης (1) Κώστας Δεσποινιάδης (4) Κώστας Κολημένος (1) Κώστας Παπαϊωάννου (7) Κώστας Χριστοδούλου (1) Κωστής Βελόνης (1) Κωστής Παπαγιώργης (2) Λ. Βίττγκενσταϊν/L. Wittgenstein (17) Λα Μετρί/ La Mettrie (1) Λάζαρος Αρσενίου (3) Λάκι Λουτσιάνο/Lucky Luciano (1) Λάμπρος Κωνσταντάρας (1) Λάο Τσε/老子 (1) Λαρς φον Τρίερ/Lars von Trier (1) λενινισμός (6) Λεξικό Κριαρά (1) Λεξικό Liddell-Scott (2) Λέο Στράους/Leo Strauss (1) Λεόν Βαλράς/Léon Walras (2) Λέσχη Φιλελεύθερης Ανάγνωσης (1) Λετονία (1) Λετριστές/Lettristes (1) Λέων Σεστώφ/Лев Шесто́в (2) Λέων Τρότσκι/Лев Тро́цкий (3) Λιούις Μάμφορντ/Lewis Mumford (10) λογική (3) Λογιόλα/Loyola (1) Λόγος (26) λογοτεχνία (25) Λονδίνο (3) Λουί Αραγκόν/Louis Aragon (1) Λουί Μαλ/Louis Mal (1) Λουΐ ντε Σαιν Ζυστ/Louis de Saint Juste (1) Λουί Ντυμόν/Louis Dumont (6) Λουίς Αλτουσέρ/Louis Althusser (1) Λουίς Μπουνιουέλ/Louis Buñuel (3) Λουσιέν Μαλζόν/Lucien Malson (1) Λουσίντα και Ντέιβις Μάτλοκ/L & D Matlock (1) Λυγκέας (2) Λωτρεαμόν/Lautréamont (7) Μ. Γκωσέ/M. Gauchet (1) Μάης '68 (1) Μάικ Κέλυ/Mike Kelley (1) Μάικλ Χάρντ/Michael Hardt (1) Μάκης Μηλάτος (1) Μακιαβέλλι/Machiavelli (4) Μάλκολμ Λόουρι/Malcolm Lowry (1) Μάλκολμ Χ/Malcolm X (1) μανιφέστα (65) Μανόλης Λαμπρίδης (1) Μανώλης Αναγνωστάκης (3) Μαξ Βέμπερ/Max Weber (2) Μαξ Ήστμαν/Max Eastman (1) Μαρακές (1) Μάρθα Γκέλχορν/Martha Gellhorn (1) Μαρί ντε Ενζέλ/Marie de Hennezel (1) Μαρίνα Τσβετάγιεβα/Мари́на Цвета́ева (3) Μάρσαλ Σάλινς/Marshall Sahlins (5) Μαρσέλ Μαριέν/Marcel Mariën (1) Μαρσέλ Μως/Marcel Mauss (1) Μαρσέλ Ντυσάν/Marcel Duchamp (1) Μάρτζορι Πέρλοφ/Marjorie Perloff (1) Μάρτζορι Ρόουλινγκ/Marjorie Rowling (1) Μάρτιν Λούθερ Κινγκ/M.L. King (1) Μάρτιν Μπούμπερ/Martin Buber (1) Μάρτιν Χάιντεγγερ/Martin Heidegger (5) μελαγχολία (5) Μελούνα (1) Μέριλυν (1) Μεσαίωνας (7) Μέση Ανατολή (1) μεταμοντέρνο (10) μεταμορφωτική δύναμη (34) μηδέν (11) μηδενισμός (35) Μηνάς Εμμανουήλ (1) Μίλτος Θεοδοσίου (2) Μίλτος Σαχτούρης (2) Μίλτων Φρίντμαν/Milton Friedmann (1) Μιριέλ Μπαρμπερί/Muriel Barbery (1) Μισέλ Αλιετά/Michel Aglietta (1) Μισέλ Ουελμπέκ/Michel Houellebecq (3) Μισέλ Πικολί/Michel Piccoli (1) Μισέλ Σερ/Michel Serres (1) Μισέλ Τουρνιέ/Michel Tournier (2) Μισέλ Φουκώ/Michel Foucault (11) ΜΙΤ (1) Μίχαελ Λέβι/Michael Loewy (2) Μιχαήλ Θερβάντες/Miguel Cervantes (1) Μιχαήλ Μπακούνιν/Михаил Бакунин (2) Μιχαήλ Μπαχτίν/Михаи́л Бахти́н (1) Μιχαηλάγγελος Αντονιόνι/Michelangelo Antonioni (2) Μιχάλης Πάγκαλος (1) Μόμπυ Ντικ (1) Μόρις Ντρούρι/Maurice Drury (1) μουσική (36) Μουσταφά Καγιάτι/Mustafa Khayati (1) μοφερισμός/mofferism (6) Μπαρούχ Σπινόζα/Baruch Spinoza (1) Μπάρυ Άνσγουωρθ/Barry Unsworth (1) Μπέλα Ταρ/Béla Tarr (1) Μπέρναρντ Μάντεβιλ/Bernard Mandeville (1) Μπέρτολντ Μπρεχτ/Bertold Brecht (3) Μπίφο Μπεράρντι/Bifo Berardi (2) Μπλεζ Πασκάλ/Blaise Pascal (1) Μπομπ Ντύλαν/Bon Dylan (1) Μπρέτον Γουντς (1) Μπριζίτ Μπαρντό/Brigitte Bardot (2) Μύκονος (1) μυστικισμός (1) Μωρίς Μερλώ-Ποντύ/Maurice Merleau-Ponty (2) Ν.Α. Μπερντγιάεφ/ Н/ А. Бердя́ев (1) Ν.Γ. Πεντζίκης (1) ναζιστοφασισμός (29) ναρκισσισμός (10) Νασρεντίν Χότζας (1) ναυαγοί (2) Νέα Ζηλανδία (1) Νέα Υόρκη (2) Νεάντερταλ (1) νεοφιλελευθερισμός (12) Νίκος Εγγονόπουλος (3) Νίκος Ζαχαριάδης (2) Νίκος Καρούζος (4) Νίκος Μπελογιάννης (1) Νίκος Σκοπλάκης (1) Νίκος Buccanier Κούρκουλος (6) Νόαμ Τσόμσκι/Noam Chomsky (1) Νόρμπερτ Ελίας/Norbert Elias (1) νους (24) Νούτσιο Όρντινε/Nuccio Ordine (1) Ντ. Ουίγκινς/D. Wiggins (2) Ντ. Χάνκοκ/D. Hancock (1) Ντέιβιντ Λυντς/David Lynch (3) Ντέιβιντ Μπομ/David Bohm (1) Ντέιβιντ Ρικάρντο/David Ricardo (4) Ντέιβιντ Χιούμ/David Hume (4) Ντέσμοντ Μόρις/Desmont Morris (1) Ντμίτρι Πρίγκοφ/Дми́трий При́гов (1) Ντον Ντελίλο/Don Delillo (2) Ντόναλντ Γουίνικοτ/Donald Winnicott (2) Ντονέλα Μήντοους/Donella Meadows (1) Ξενοδοχείο των Ξένων (2) Ξενοφών (3) ξεψάρωμα (3) Ο. Σ. Βίκτορ/H. St Victor (1) Οδύσσεια (2) οικονομία (52) Οκτάβιο Πας/Octavio Paz (2) Όλγα Γερογιαννάκη (1) όλεθρος (29) Όμηρος (1) ομιλίες (13) ΟΟΣΑ (1) Ορφέας Απέργης (2) Όσκαρ Ουάιλντ/Oskar Wilde (2) Ουίσταν Ώντεν/Wystan Auden (3) Ουόλτ Ουΐτμαν/Walt Whitman (1) Π.Α.Ρενουάρ/P.A.Renoir (1) Π.Μ.Σ. Χάκερ/P.M.S. Hacker (6) παιδεία (7) παιχνίδι (7) Παναγιώτης Κονδύλης (10) Παπάγος (1) παπαρολογία (7) παράδοση (4) παραμύθιασμα (2) Παρίσι (1) Πάρνηθα (1) Πασκάλ Ενζέλ/Pascal Engel (1) Πάσχος Μανδραβέλης (3) Πέδρο Ματέο/Pedro Mateo (1) Πέπη Ρηγοπούλου (1) περιπέτεια (3) Πέτρος Αρτάνης (1) Πέτρος Κορνήλιος/Pierre Corneille (1) Πέτρος Παπαθανασίου (1) Πήτερ Γκητς/P.T. Geach (2) Πήτερ Κρηφτ/Peter Kreeft (1) Πήτερ Μπρουκ/Peter Brook (1) Πήτερ Ουίντς/Peter Winch (2) Πήτερ Ουότκινς/Peter Watkins (1) Πιέρ Μανάν/Pierre Manent (1) Πιέρ Μπουρντιέ/Pierre Bourdieu (1) Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν/Pierre-Joseph Proudhon (1) Πλαστήρας (2) Πλάτωνας (4) πλουραλισμός (1) ποίηση (67) πολεμικά κείμενα (11) πόλεμος (26) πόλη (25) πολιτική (47) Ποτάμι (1) προαίρεση (1) προεκλογικά μηνύματα (9) προλεταριάτο (47) Προμηθέας (1) προπαγάνδα (57) Πωλ Βιριλιό/Paul Virilio (1) Πωλ Βαλερύ/Paul Valery (1) Πωλ Ζοριόν/Paul Jorion (1) Πωλ Ζωγραφάκης (1) Πωλ Λαφάργκ/Paul Lafargue (2) Πωλ Ρικέρ/Paul Ricoeur (2) Ρ. ΜακΝαμάρα/R. MacNamara (3) Ραούλ Βανεγκέμ/Raoul Vaneigem (6) Ραούλ Σουρίτα/Raul Zurita (1) Ρας Ρίις/Rush Rhees (1) Ράσελ Τζάκομπι/Russel Jacobi (3) Ρέι Μπράντμπερι/Ray Bradbury (1) Ρέιμοντ Κάρβερ/Raymond Carver (1) Ρενέ Ζιράρ/René Girard (10) Ρενέ Κλερ/ René Clair (1) Ρισελιέ/Richelieu (1) Ρίτα Γκαβέρα (1) Ρίτσαρντ Κόμπντεν/Richard Cobden (1) Ρίτσαρντ Μοράν/Richard Moran (1) Ρίτσαρντ Ρόρτι/Richard Rorty (7) Ροβεσπιέρος (1) Ρόζα Λούξεμπουργκ/Rosa Luxembourg (3) Ρόζενταλ-Γιούντιν (1) ρομαντισμός (4) Ρομπέρ Αντέλμ/Robert Antelme (1) Ρόμπερτ Οπενχάϊμερ/Robert Oppenheimer (1) Ρόμπερτ Ρέντφορντ/Robert Redford (1) Ρόμπερτ Φρανκ/Robert Frank (1) Ρόμπερτ Χας/Robert Hass (2) Ρομπέρτο Χουαρόθ/Roberto Juarroz (1) Ρουμανία (1) Ρωσία (3) Σ. Μπενβενούτο/S. Benvenuto (1) Σ. Πιρόν/S. Piron (1) Σαίξπηρ/Shakespeare (1) Σαν Φρανσίσκο (1) σαπουνόφουσκες (10) Σαρλ Μπωντλέρ/Charles Baudeilaire (1) Σαρλ Μπωντλέρ/Charles Baudeilaire (1) Σαρλ Πεγκί/Charles Péguy (1) Σαρλ Φουριέ/Charles Fourier (1) Σβετλάνα Αλεξίεβιτς/Светлана Алексиевич (1) Σέρεν Κίρκεγκωρ/Søren Kierkegaard (5) Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλου (1) Σέσιλ ντε Μιλ/Cecil DeMille (1) σθένος (4) Σιμόν Βέιλ/Simone Weil (6) Σιμόν Λέις/Simon Leys (1) σινεμά (44) Σίνεντ Ο'Κόνορ/Sinead O'Connor (1) Σίντνεϊ Λιουμέτ/Sidney Lumet (1) Σίσυφος (1) σκεπτικισμός (6) Σκιπίων ο Αφρικανός (1) σκουπιδοντενεκέδες (1) Σλαβόι Ζίζεκ/Slavoj Žižek (4) Σόνια (1) σοσιαλδημοκρατία (7) Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα (1) Σουηδία (3) Σουν Τζου/ 孫子 (1) σουρεαλισμός (7) σοφία (6) Σπύρος Κυριαζόπουλος (7) σταλινισμός (14) Σταμάτης Γονίδης (1) Σταμάτης Πολενάκης (1) Στάνλεϊ Κάβελ/Stanley Cavell (2) Στάνλεϊ Κιούμπρικ/Stanley Kubrick (1) Στάντις Λώουντερ/Standish Lawder (2) Στέλιος Κούλογλου (1) Στέλιος Ράμφος (1) Στεφάν Λαβινιότ/Stéphane Lavignotte (1) Στέφανος Λουπάσκο/Stephan Lupasco (4) Στέφανoς Ροζάνης (8) Στήβεν Πίνκερ/Steven Pinker (2) στρατόπεδα εργασίας (10) στρατόπερα αναψυχής (1) Σύλβια Πλαθ/Sylvia Plath (1) Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου (3) Σύνταγμα (1) σχετικισμός (2) Σωκράτης (4) σώμα (3) Τ.Κ.Παπατσώνης (2) Τ.Σ. Έλλιοτ/T.S. Elliot (3) Τάκης Μίχας (2) Ταλίν (1) Τάλκοτ Πάρσονς/Talcott Parsons (1) Τάσος Λάγγης (2) Τέοντορ Αντόρνο/Theodor Adorno (1) τέχνη (71) τεχνικό σύστημα (40) τεχνοκρατία (28) τεχνολογικός μεσσιανισμός (41) τεχνοσάχλα (16) Τζ. Μπένθαμ/J. Bentham (1) Τζ. Ρ. Σάουλ/J. R. Saul (8) Τζ. Σενμπάουμσφελντ/G. Schönbaumsfeld (1) Τζ. Στ. Μιλλ/J. St. Mill (1) Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν/J.R.R. Tolkien (1) Τζακ Α. Γκόλντστοουν/Jack A. Goldstone (1) Τζέημς Μπάλντουιν/James Baldwin (1) Τζέφρεϊ Χερφ/Jeffrey Herf (1) Τζον Γκρέι/John Gray (1) Τζον Κ. Γκαλμπρέιθ/John K. Galbraith (1) Τζον Λοκ/John Locke (3) Τζον Μ. Κούτσι/John M. Coetzee (2) Τζον Ρωλς/John Rawls (2) Τζον Σερλ/John Searle (6) Τζον Στάινμπεκ/John Steinbeck (1) Τζον Φ. Κέννεντυ/John F. Kennedy (3) Τζον Φόουλς/John Fowles (1) Τζον Χιούστον/John Houston (1) Τζον Ώστιν/John Austin (1) Τζορτζ Όργουελ/George Orwell (4) Τζορτζ Στάινερ/George Steiner (2) Τζόρτζιο Αγκάμπεν/Giorgio Agamben (4) Τζουζέπε Πίνοτ-Γκαλίτσιο/Giuseppe Pinot-Gallizio (1) Τζούλια Κρίστεβα/Julia Cristeva (1) Τομά Λεπετιέ/Thomas Lepeltier (1) Τομάς Ιμπάνιεθ/Tomás Ibáñez (1) Τόμας Πίντσον/ Thomas Pynchon (1) Τόμας Ρηντ/Thomas Reid (2) Τόμας Χομπς/Thomas Hobbes (4) Τόνι Νέγκρι/Toni Negri (2) Τόνι Σουάρτζ/Tony Schwartz (1) τραγωδία (10) Τρανσχιουμανισμός (1) Τριλεκτική (11) Τριστάν Τζαρά/Tristan Tzara (1) Τρόικα (21) Τσαρλς Ντέιβενπορτ/Charles Davenport (1) Τσαρλς Ράιτ Μιλλς/Charles Wright Mills (1) Τσαρλς Σ. Περς/Charles S. Peirce (1) Τσαρλς Τέιλορ/Charles Taylor (1) Τσαρλς Φορτ/Charles Fort (1) τυραννία (14) Υβ Λε Μανάκ/Yves Le Manach (9) Υβ Μισώ/Yves Michaud (1) υλισμός (13) υπαρξισμός (3) υποκείμενο (29) υπομονή (2) Φ. Ε. Ρεϊνάλ/F. E. Reynal (1) Φ. Σελίν/. Céline (1) Φ.Ντ. Πητ/F.D.Peat (1) Φαινομενολογία (1) Φελίξ Γκουαταρί/Félix Guattari (1) Φερνάντο Αρρραμπάλ/Fernando Arrabal (1) Φερνάντο Πεσσόα/Fernando Pessoa (2) Φθινόπωρο (1) Φίγκαρο (1) Φίλιπ Λάρκιν/Philip Larkin (1) Φιλοσοφία (76) Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι/Фёдор Достоевский (5) Φλαν Ο' Μπράϊαν/Flann O' Brien (1) Φουκουσίμα (3) Φρ. Ένγκελς/Fr. Engels (7) Φρ. Νίτσε/Fr. Nietsche (11) Φρ. Σιμιάν/Fr. Simiand (1) Φρ. Φουρκέ/Fr. Fourquet (1) Φράνσις Μπέικον/Francis Bacon (1) Φρανσουά Γκρουά/François Grua (1) Φρανσουά Καραντέκ/François Caradec (1) Φρανσουά Λυοτάρ/François Lyotard (1) Φρανσουά Φουρκέ/François Fourquet (1) Φραντς Κάφκα/Frantz Kafka (2) Φρέντερικ Τέιλορ/Frederick Taylor (1) Φρέντερικ Τζέιμσον/Frederick Jameson (1) Φρήντριχ Γιάκομπι/Friedrich Jacobi (1) Φρήντριχ Έμπερτ/Fredrich Ebert (1) Φρήντριχ Μουρνάου/Friedrich Murnau (1) Φρήντριχ Χάγιεκ/Friedriech Hayek (2) Φριτς Λάιστ/Fritz Leist (1) φρμκ (13) Φρόιντ/Freud (5) Φώτης Τερζάκης (1) Χ. Λ. Μπόρχες/J. L. Borges (2) Χ. Μ. Εντσενσμπέργκερ/H. M. Enzensberger (1) Χάιμε Σεμπρούν/Jaime Semprun (1) χαρά (5) Χάρβαρντ (1) Χάρης Βλαβιανός (1) Χάρι Χόλε (1) Χάρυ Γκουγκενχάιμ/Harry Guggenheim (1) Χάρυ Φράνκφουρτ/Harry Frankfurt (1) Χέγκελ/Hegel (12) Χέερτ Μακ/Geert Mak (3) Χένρικ Ίψεν/H. Ibsen (1) Χέρμαν Μέλβιλ/Herman Melville (1) Χέρμπερτ Μαρκούζε/Herbert Marcuse (2) Χιλή (1) Χίλντε ντε Μπράιν/Hilde de Bruijn (1) χιούμορ (29) Χιροσίμα (4) Χλόη Κολλύρη (1) Χουάλ Βίβες/Juan Vives (1) χρήμα (13) χρήμα και μαγεία (21) Χρήστος Βακαλόπουλος (1) Χριστός (3) χρόνος (10) ψυχή (12) ωφελιμισμός (13) A.I. (6) Ange S. Vlachos (1) Bar Beduin (1) Beatnics (1) beton7 (12) BHL (2) Biennale (2) Bloomberg (1) Bob Dylan (1) Bob Marley (1) Bodies (3) Bruce Springsteen (1) Cinemarian (3) CNN (1) dada (2) dangerfew (77) David Bowie (1) DAVOS (2) Descombes (1) DOCUMENTA (1) Einsatzgruppe D (1) EMAF (1) Frank Zappa (3) Gaston Bachelard/Γκαστόν Μπασλάρ (1) Happyfew (5) HighSpeedAcces (1) Hippies (1) Hollowsky (161) Iggy Pop (1) Il Consigliere (3) intothepill (2) izi (230) Janitoring (1) Jazz (2) Jeffrey Lee Pierce (1) Jimmy Cliff (1) Joe Strummer (1) Johnny Cash (2) Keith Richards (1) La Tribune (1) Malaguena (1) Mark Twain (1) Miles Davis (2) Monty Python (1) Muppet Show (1) nem68 (1) Nick Cave (1) Nosotros (1) psonia (4) RadioBubble (61) Renty (3) Ringo Star (1) RSA (1) Salon De Vortex (5) Scott Asheton (1) Serajevomag (1) sexbox (2) socialmedia (2) Tales from the Crypt (1) TESTS! (6) TwixtLab (1) UNICEF (1) urban hacking (13) Wall Street Journal (1) wobblies (2) Zακ Μπουβρές/Jacques Bouveresse (1) Zabriskie Point (1) zi (1) Zoviets (1)