Ο εξισωτισμός της ευθύνης

Στιγμιότυπο από πάρτυ που οργάνωσε ο αμερικάνικος στρατός  στην Ουάσινκτων, λίγους μήνες μετα την ρίψη της ατομικής βόμβας στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι , για την κοινοποίηση της έναρξης του προγράμματος πυρηνικών δοκιμών στο κορραλιογενες νησί Μπικίνι. Εκεί δοκιμάστηκε και η πρώτη θερμοπυρηνική υδρογονόβομβα.

 

1.
Όταν ο "πολίτης" συναινεί και συνεργάζεται, για να "πάει μπροστά ο τόπος του".
Όταν επαινεί και θαυμάζει τα μεγάλα καθαρά και καλοφωτισμένα βουλεβάρτα.
Όταν στηρίζει την ανάπτυξη, την καινοτομία, την τάξη, την νομιμότητα, την "Πρόοδο"!

Καλοί κι υπεύθυνοι πολίτες ήταν που φρόντιζαν για την εύρυθμη λειτουργία
στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην καρδιά της Γερμανίας.
Ειλικρινείς ζηλωτές της καινοτομίας, της προόδου της νομιμότητας και της τάξης.
Τι πιο καινοτόμο και ειλικρινές εξάλλου από μια νομιμότατη βιομηχανία θανάτου;
Δεν πρόκειται για καταναγκασμό, ούτε για τον "α-πολιτικό μηδενισμό" του γοητευτικού τυχοδιώκτη.
Με έπεισε στο λεπτό για αυτό ένας καλός φίλος τις προάλλες. (*)

Έχουμε να κάνουμε με ιδιοτελή συναίνεση και υποστήριξη.
Πολλές φορές με φανατισμό.
Συνεργασία !
Οι περισσότεροι από τους καλούς αυτούς πολίτες, που ανεβοκατέβαζαν μοχλούς και πατούσαν κουμπιά, εκτελέστηκαν από τους νικητές.
Πριν κρεμαστούν, μας άφησαν απίστευτες μαρτυρίες που επιβεβαιώθηκαν και αργότερα.
Τα στρατόπεδα θα ήταν αδύνατον να λειτουργήσουν, είπαν, χωρίς την συνεργασία των ίδιων των αιχμαλώτων.
Πρώτου μεγέθους απανθρωπιά να στρέφεις τον άνθρωπο εξαπατώντας τον απειλώντας τον βασανίζοντάς τον, ενάντια στην ίδια τη ζωή του!
Ανήκουστο;
"Υπεύθυνους" έχουν μόνο οι ηττημένοι, οι υποτελείς, οι αιχμάλωτοι.
Στα ναζιστικά στρατόπεδα η "θεωρία του υπεύθυνου" έφτασε στο ακρότατο σημείο της.
Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, κάποιοι  συγκινούνται  με τον "άξιο τίτλο" του "υπεύθυνου" ακόμη κι αν βαδίζουν προς το θάνατο πριν την ώρα τους. Ανταποκρίνονται εθελοντικά ακόμη κι αν αυτή η "ευθύνη" τους κάνει βασανιστές και φονιάδες των συνανθρώπων τους, των αδερφών τους και των συντρόφων τους.

 https://dangerousminds.net/comments/the_ordinary_faces_of_evil_mugshots_of_female_nazi

2.

Οι κυρίαρχοι από την άλλη δεν αναγνωρίζουν καμία ευθύνη πέραν αυτής "απέναντι στον εαυτό τους".
Ο εαυτός αυτός είναι η απάνθρωπη περίπτωση.
Ένας εαυτός μηχανή, που είναι έτοιμος να εκλογικεύσει όσα εξυπηρετούν τα συμφέροντα και την διεύρυνση της κυριαρχίας τους.
Λίγο αργότερα, λίγο πριν ή πάντα, όταν με μία λάμψη χάθηκαν 80.000 άμαχοι.
Δεν τιμωρήθηκε ποτέ κανείς.
Από παράσημα αντιθέτως πολλά.
Οι κυρίαρχοι δεν έχουν υπεύθυνους στις τάξεις τους.
Έχουν ηγέτες, ελευθερωτές, ανανεωτές, ιδιοφυΐες, ριζοσπάστες, γενναίους, εκπολιτιστές, σοφούς νομοθέτες, ευεργέτες, μεγάλους καλλιτέχνες, ποιητές, εθνάρχες, εξομολογητές, πνευματικούς ανθρώπους ...

Έχουν και την προπαγάνδα περί ευθύνης.
Παντού.
Κι εδώ ακόμη, στην "χαώδη" κι "ανοργάνωτη" νοτιοανατολική γωνιά αλλά και "φάρο του ευρωπαϊκού πολιτισμού!"
Η επίσημη ορθόδοξη εκκλησία, η κρατική εκπαίδευση, τα ΜΜΕ, και ένα πλήθος κουρελο-διανοούμενων έχουν αναλάβει τη βρομοδουλειά. Τον συνεχή βομβαρδισμό, σε αμέτρητες παραλλαγές, με την παλιά και σίγουρη ιστορία του "υπεύθυνου πολίτη" και της "ευθύνης" του.

3.

Αποδιώχτε την απελπισία!
Είναι καιρός, και θα αντιδράσουμε ερμηνεύοντας και χτυπώντας ό,τι μας αφήνει άναυδους και μας γονατίζει τόσο αμείλικτα.

=====================
Προσεχώς:
Πέραν της ευθύνης. Αφηγήσεις για ένα εύρυθμο, κοινωφελές λειτουργικό σύστημα κάπου εκεί μακριά. Νανουρίσματα περι "κακοδιαχείρησης" και ιστορίες για αγρίους, σχετικά με "τρόπους", για το πώς οι "υπάρχουσες δομές" θα λειτουργήσουν καλύτερα για όλους (εξαιρουμένων τεσσάρων-πέντε ίσως κι έξι,  το πολύ εξιμισι, δισεκατομμυρίων ανθρώπων).

...

(*) πολλές φορές δεν χωράει το μυαλό σου (ή δεν συμφέρει να το παραδεχτείς φοβούμενος τις συνέπειες) το οτί κάποιοι φίλοι άλλαξαν "μπαϊράκι" και ιδιωτεύουν πάνω στο πτώμα του αστισμού και της μνησικακίας του.
Ερμηνεύεις λοιπόν την στάση τους αποδίδοντας τους αναστατώσεις ψυχολογικού τύπου, μια διαφαινόμενη μαλάκυνση,  ή κάποια αφέλεια, μια παροδική επιπολαιότητα, ή έναν "απολιτικό μηδενισμό".
Τότε για να βγεις από την αυταπάτη που βολεύει τον εγωισμό σου και  εσένα τον ίδιο, χρειάζεται ένας άλλος φίλος να σου υπενθυμίσει τον βαθμό της ιδιοτέλειας τους.  Ας κάνουμε μια εφήμερη εξαίρεση "για φίλους" κι ας αναμείνουμε, το δυνατόν συγκαταβατικοί, μέχρι νεωτέρας φυσικά, διότι ως γνωστόν "προτιμούμε να αλλάξουμε τους φίλους μας παρά τις ιδέες μας".