The Night of the Zoviets

Όταν εμφανίστηκαν το πρώτα Zoviets, η επιστημονική κοινότητα δεν ανησύχησε ιδιαίτερα. Πίστεψαν τότε πως επρόκειτο για κάποια μορφή μικροβιακής λοίμωξης, ιδιότυπη ίσως εξαιτίας της ταχύτητας εκδήλωσης, της πληθώρας και της πορείας των συμπτωμάτων της −που έμοιαζαν να προσβάλλουν πρώτα τα κεντρικά όργανα του ασθενούς−, αλλά πάντως σίγουρα αντιμετωπίσιμη με την απλή εφαρμογή των κανόνων του Κοχ. Αυτό τουλάχιστον υποστήριξαν εκείνα τα πρώτα χρόνια διαπρεπείς ερευνητές όπως λ.χ. ο Αδόλφος Θιέρσος, που βάλθηκε με ζέση να εξαλείψει τη νόσο από προσώπου γης και προς στιγμήν φάνηκε να το πετυχαίνει.

Δυστυχώς, σύντομα φάνηκε πως οι επιστήμονές μας είχαν μάλλον πέσει θύματα μιας κατανοητής μεν, αλλά εντελώς μάταιης αισιοδοξίας, ίσως ακόμα και μιας τύφλωσης παρόμοιας με αυτήν που είχε προσβάλλει σε παλιότερους χρόνους τους συναδέλφους τους εκείνους που, ενθουσιασμένοι από τις ανακαλύψεις του Παστέρ, είχαν πιστέψει ότι τα μικρόβια ευθύνονται για όλες τις νόσους και υποστήριξαν πως αυτό συνέβαινε, χωρίς αμφιβολία, και με το μπέρι-μπέρι.

Οποία απογοήτευσις! Η απρόσμενη εξάπλωση των Zoviets σε πολλά και διαφορετικά σημεία του πλανήτη, οδήγησε τους ερευνητές σε μια πιο εξελιγμένη υπόθεση, που αμέσως, επειδή είχε και το πλεονέκτημα να παρουσιάζεται με πολύ πιο σύνθετους όρους από τη «μικροβιακή», έγινε δεκτή με ενθουσιασμό και τα ανάλογα ποσά επιδοτήσεων: τα Zoviets οφείλονται σε κάποιον ιό, που δρα με τη μέθοδο της «μεταστροφής/détournement», ενσωματώνοντας δηλαδή το γενετικό υλικό του στο γονιδίωμα των υγιών κυττάρων και χρησιμοποιώντας για τον πολλαπλασιασμό τους ίδους τους μηχανισμούς αντιγραφής και μεταγραφής του κυττάρου όπως και τα περισσότερα ένζυμα που αυτό χρειάζεται για την επιβίωσή του. Αμέσως λοιπόν προτάθηκε μια συνδυασμένη αντι-ιϊκή θεραπευτική, αρχικά άκρως επιθετική, σύμφωνα με τα πορίσματα κορυφαίων ερευνητών όπως ο δρ Τζόζεφ Μακ Κάρθυ, και στη συνέχεια με μια απόπειρα γενικευμένης αναστροφής του γενετικού κώδικα του ιού κατά τη μέθοδο της «επαναφομοίωσης», κοινώς «récuperation», που προτάθηκε από διεπιστημονικά επιτελεία διαχείρισης κρίσεων.

Ωστόσο, παρά τα πρώτα μαζικά επιτυχή αποτελέσματα, τα κρούσματα έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους σε ανύποπτους τόπους και χρόνους, συχνά μάλιστα εντελώς έξω από την τυπική εικόνα που είχε έως τότε εμπεδωθεί στις συνειδήσεις και τα εγχειρίδια της ιατρικής κοινότητας. Η επέλαση αυτών των άτυπων Zoviets οδήγησε τους επιστήμονες σε πλήρη αναδίπλωση. Στη μεγάλη τους πλειοψηφία βεβαίωσαν ότι η νόσος είναι πολυπαραγοντική −με άλλα λόγια ότι για την εκδήλωσή της συμβάλλουν όχι μόνον οικονομικοί αλλά μια ευρύτερη πληθώρα παραγόντων, που αγγίζουν ακόμα και τη διάσταση του «υπαρκτικού κενού»−, ενώ δεν ήταν και λίγες οι φωνές που υποστήριξαν την ανάγκη πολυσύνθετων, όσο και πολυδάπανων, μετρήσεων των μεταβολιτών του πληθυσμού καθώς πίστευαν ότι επρόκειτο για κάποιο ιδιαίτερα πολύπλοκο αυτοάνοσο νόσημα, που οφείλεται στις «εσωτερικές αντιφάσεις» του ίδιου του οργανισμού, εξαιτίας των οποίων αυτός φτάνει να «επιτίθεται στον εαυτό του»!

Και ενώ η αισιοδοξία εναλλασσόταν με τις επιστημονικές διαμάχες, μια είδηση ήρθε κι έπεσε σαν δέκα πυρηνικές βόμβες πάνω στην ήδη ταλαιπωρημένη ανθρωπότητα: όπως κατέδειξαν μελέτες σε ένα από τα πιο έγκυρα εργαστήρια του κόσμου, η εμφάνιση των Zoviets είναι δυνατόν να προέλθει ακόμα και από απλή οπτικοακουστική επαφή με ορισμένου τύπου έντυπες ή ακόμα και απλώς ηχητικά μεταδιδόμενες σκέψεις!

Τότε ακριβώς, αυτό που μέχρι εκείνη τη στιγμή παρέμενε απλή υποψία στα μυαλά ελάχιστων προφητών, άστραψε διαμιάς σαν μια πελώρια ανατριχιαστική βεβαιότητα που σκότισε τους πάντες. Μόλις τα Zoviets αποκωδικοποιήθηκαν ως Zombie Virus Extra Terrestrial, οι πάντες κατάλαβαν ότι η παρουσία τους οφείλεται σε προσβολή από το Διάστημα, ή με άλλα λόγια: έρχεται από το Μέλλον!