Με τη Λ.Α.Ε. για το ξεπέρασμα της κρίσης!

«Η εξέγερση της ύλης κατά του ανθρώπου (που είναι, πιστεύω, γεγονός) έχει καταλήξει στις μέρες μας αγώνας σ’ ένα μόνο μέτωπο. Μας πολεμούν, μας κατατροπώνουν, θα ’λεγα, όχι τα μεγάλα αλλά τα μικροπράγματα. Τα κόκκαλα και του τελευταίου μαμούθ έχουν λιώσει εδώ κι αιώνες –ένα επιβλητικό ερείπιο. Οι φουρτούνες δεν καταβροχθίζουν πια τους στόλους μας, ούτε τα βουνά με σωθικά φωτιάς ξερνούν πια πυρωμένη κόλαση πάνω από τις πόλεις μας. Αντίθετα, έχουμε εμπλακεί σ’ έναν αέναο κι αδυσώπητο πόλεμο με τα μικρά πράγματα∙ όπως τα μικρόβια και τα κουμπάκια των κολάρων. Ενάντια σ’ ένα τέτοιο ακριβώς κουμπάκι είχα αρχίσει ένα σκληρό αγώνα επί ίσοις όροις, καθώς έκανα τις παραπάνω σκέψεις. Πολεμούσα να το περάσω από την κουμπότρυπα του κολάρου μου, όταν ακούστηκε ένα δυνατό χτύπημα στην πόρτα. (...)

‘‘Π. Τζ. Νορθόβερ, πτ. Φιλ., μέλος Λ.Α.Ε., Γραφείον Μυθιστορηματικών Περιπετειών, 14 Τάννερ’ς Κώρτ, Φλητ Στρητ’’.

‘‘Τι στην οργή σημαίνει Μέλος Λ.Α.Ε.;’’

‘‘Πώς; Δεν ξέρετε;’’, αποκρίθηκε ο Νορθόβερ. ‘‘Δεν έχετε ακουστά για τη Λέσχη Αλλόκοτων Επαγγελμάτων;’’.

‘‘Φαίνεται πως είναι πολλά τα παράξενα και τα περίεργα που δεν τα ’χουμε ακουστά! Αυτό πάλι τι είναι;’’.

‘‘Η Λέσχη Αλλόκοτων Επαγγελμάτων έχει μέλη αποκλειστικά και μόνο άτομα που επινόησαν κάποιον καινούργιο κι αναπάντεχτο τρόπο για να κερδίζουν τα προς το ζην. Ένα ολότελα καινούργιο επάγγελμα δηλαδή. Τον ακριβή ορισμό αυτής της προϋπόθεσης τον βρίσκουμε στους δυο κύριους κανόνες. Πρώτον, δεν πρέπει να πρόκειται για απλή εφαρμογή ή παραλλαγή ενός ήδη γνωστού επαγγέλματος. Για παράδειγμα, η Λέσχη δεν θα δεχόταν ποτέ ως μέλος έναν ασφαλιστικό πράκτορα απλώς και μόνο επειδή αντί ν’ ασφαλίζει τα έπιπλα κάποιου σε περίπτωση πυρκαγιάς, του ασφάλιζε, ας πούμε, το παντελόνι αν τύχαινε να του το σκίσει κάποιος εξαγριωμένος σκύλος. Διότι η ίδια αρχή διέπει και τις δυο περιπτώσεις. Δεύτερον, το επάγγελμα πρέπει ν’ αποτελεί γνήσιο πόρο εισοδήματος για τον επινοητή του. Κατά συνέπεια, η Λέσχη δεν θα δεχόταν ποτέ κάποιον που απλώς και μόνον αποφάσισε να περνά τις μέρες του μαζεύοντας άδεια σαρδελοκούτια, εκτός κι αν το είχε αναγάγει σε ρωμαλέα εμπορική επιχείρηση. (...)

Η ανακάλυψη του παράξενου αυτού συλλόγου σ’ έκανε περιέργως να ξανανιώνεις∙ το να διαπιστώνεις πως μπορεί να υπάρξουν και νέα επαγγέλματα στον κόσμο, ήταν κάπως σαν να ’βλεπες το πρώτο πλοίο ή το πρώτο άροτρο. Σ’ έκανε να αισθάνεσαι αυτό που πρέπει καμμιά φορά να αισθάνεται ο άνθρωπος: ότι βρίσκεται ακόμα στην παιδική ηλικία του κόσμου.»

Γκ. Κ. Τσέστερτον, Λέσχη Αλλόκοτων Επαγγελμάτων (1905)

Σημ. HS. Σπουδαίος και πολύ αγαπημένος μας ο Γκίλμπερτ! Σημειώστε ότι σε μια από τις ιστορίες  της Λέσχης Αλλόκοτων Επαγγελμάτων, που κυκλοφόρησε σε μετάφραση Γ.Ν. Πεντζίκη  από τις εκδόσεις Άγρα το 1988, βασίστηκε η συναρπαστική ταινία The Game (1997) με τους Μάικλ Ντάγκλας και Σον Πεν.