Όταν ο ζόφος αντεπιτίθεται

 

Τώρα που το σκοτάδι αντεπιτίθεται σπέρνοντας τη σύγχιση πριν δώσει το τελειωτικό του χτύπημα, ας κρατήσουμε στο νου μας κάτι που μου έγραφε πριν αιώνες ένας παλιόφιλος:

«Είναι αλήθεια ότι η κρατική γραφειοκρατία στηρίζεται στο διαχωρισμό ανάμεσα στο Κράτος και την κοινωνία των πολιτών, και είναι επίσης αλήθεια ότι η γραφειοκρατία προϋποθέτει τις συντεχνίες, ή τουλάχιστον την ύπαρξη του “συντεχνιακού πνεύματος”. Το ίδιο πνεύμα που δημιουργεί στο εσωτερικό της κοινωνίας τη γραφειοκρατία, δημιουργεί στο εσωτερικό του Κράτους τη συντεχνία. Κι αν κάποτε η κρατική γραφειοκρατία πολεμούσε τις συντεχνίες για να ανοίξει έναν χώρο για τη δική της ύπαρξη, σήμερα αγωνίζεται να συντηρήσει δια της βίας τις συντεχνίες για να διασώσει το συντεχνιακό πνεύμα, το δικό της πνεύμα.

Η κρατική γραφειοκρατία θεωρεί τον εαυτό σαν τον υπέρτατο σκοπό του Κράτους. Οι σκοποί του Κράτους μεταμορφώνονται σε σκοπούς της κρατικής γραφειοκρατίας και οι σκοποί της κρατικής γραφειοκρατίας σε σκοπούς του Κράτους.

Η κρατική γραφειοκρατία είναι ένας κύκλος από τον οποίο κανείς δεν μπορεί να διαφύγει. Η ιεραρχία της είναι μια ιεραρχία της γνώσης. Η κεφαλή της αναθέτει στους εσώτερους κύκλους τη φροντίδα να ξεψαχνίσουν τις λεπτομέρειες και αυτοί οι κύκλοι επαφίονται στην κεφαλή για τη γνώση του συνόλου — κι έτσι αλληλοεξαπατώνται.

Το γενικό πνεύμα της κρατικής γραφειοκρατίας είναι το μυστικό, το μυστήριο, που φυλάσσεται στο μεν εσωτερικό της με την ιεραρχία, και έξω από αυτήν με το να είναι μια κλειστή συντεχνία. Η εξουσιαστική αυθεντία συνιστά την αξιωματική αρχή της γνώσης της και η λατρεία αυτής της αυθεντίας είναι ο τρόπος με τον οποίο σκέφτεται.

Φίλε να προσέχεις!

Με αγάπη,

Κάρολος