21 Δεκεμβρίου 2008

Η σιωπή των μηδενικών



Αναλύω παρακάτω δυο ειδών αντιδράσεις από ανθρώπους που θέλουν διακαώς να αποκαλούνται διανοούμενοι. Διαβάζουν, μελετούν, εισηγούνται, γράφουν, συζητούν κτλ.
Η πρώτη προέρχεται από τους ανθρώπους αυτούς που όταν ο Bob Dylan εξέδωσε το Blonde on Blonde, και ο Frank Zappa το Freekout, ήταν περίπου στην ηλικία των είκοσι με είκοσι πέντε. Η δεύτερη, από αυτούς που όταν ο Mandel εξέδωσε το Late Capitalism και οι Sex Pistols το Never Mind the Bollocks (ίσως και ως απάντηση στο βιβλίο του Mandel) διένυαν την εποχή της αθωότητας αγοράζοντας μπομπονέλες από το κυλικείο του σχολείου τους.
 
Το προφίλ της πρώτης κατηγορίας θα μπορούσε να αποδοθεί με δύο επίθετα:

Κοσμικοί, πολυλογάδες.

Συνήθως άτεκνοι, παντρεμένοι δις, την πρώτη με συμμαθήτρια την δεύτερη με μαθήτρια, εξωστρεφείς, ερωτύλοι γέρομπαμπαλήδες σαλιάρηδες. Πάσχοντες συνήθως από λανθάνοντα αλκοολισμό, αμφιβόλου παιδείας και διπλωμάτων, πολυθεσίτες, άνετοι με το ψέμα και την υποκρισία, συνεχώς παραπονούμενοι και "αδικημένοι" , πωλητές της ήττας τους και των φαντασιώσεων της νιότης τους (ως εάν να μην πρόκειται για φαντασίωση αλλά για πραγματικότητα) θα τους βρείτε συνήθως σε συνέδρια να συζητούν για την «ελληνικότητα» του Εγγονόπουλου, για την Ηθική της Αρχιτεκτονικής, για το Τέλος της Ιστορίας, για τον Μάη του '68 κτλ.

Θα τους δείτε (πιο σπάνια) στις σχολές που διδάσκουν να σαλιαρίζουν με ψόφιες φοιτήτριες από την επαρχία.

Συχνότατα θα τους πετύχετε σε ακριβά εστιατόρια να μιλούν τρωγοπίνοντας για την επανάσταση, για τις παρτούζες που έκαναν στα νιάτα τους , και για διαφόρων λογιών επινοημένες και μη περιπέτειες. Επίσης μπορεί να τους πετύχετε σε ξενοδοχεία να ορμάνε σα τα πεινασμένα σκυλιά στο μπουφέ, και με το στόμα γεμάτο να ρητορεύουν σχετικά με τα λάθη της αριστεράς και την έκπτωση του «κινήματος»
Η αλήθεια είναι ότι στα νιάτα τους ήταν ή προσπαθούσαν να είναι κοσμικοί.
Ποτέ δεν συμμετείχαν σε γεγονότα ήταν πάντα στην απ' έξω ή παρα δίπλα. Οικειοποιήθηκαν την μαρξιστική ιδεολογία την πασπάλισαν με διάφορες μπούρδες την έκαναν μαρξίζουσα και από τότε πουλάνε το ευπώλητον του αριστερού λόγου από δω κι από κει. Συνήθως πρόκειται για αποδομημένα υποκείμενα, με συχνά ψυχωσικά επεισόδια, τα οποία εκφράζουν δυστυχώς αρθρογραφώντας τακτικά δημοσίως. Με χίλια δυο γλειψίματα και θελήματα έχουν καταφέρει να βρίσκονται απλά παντού.


Τα συμπεράσματα αυτού του συρφετού σχετικά με τα γεγονότα που διανύουμε, συνοψίζονται στα παρακάτω.

Οι νέοι σήμερα δεν ξέρουν τι θέλουν, ενώ ΤΟΤΕ ήξεραν.
Και να ξέρουν τι θέλουν δεν ξέρουν πως να το διεκδικήσουν ενω ΤΟΤΕ ήξεραν.
Δεν υπάρχουν τα συνθήματα που υπήρχαν ΤΟΤΕ.
Δεν πρόκειται να γίνει ΤΙΠΟΤΑ.
Όλα αυτά είναι καθοδηγούμενα.
Οι νέοι σήμερα πετάνε μολότοφ φορώντας Nike. [Τοτε φορούσαν μίνι, και tennis look, lacoste.]

ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΙΔΙΟ: ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΤΡΕΞΕ Ο ΠΑΛΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΩ ΣΟΥ!

Εξ αυτών, όλα τα σαπιοκάραβα και οι σαπιομαούνες να παροπλιστούν το συντομότερο. Μην ξεγελιέστε δεν θα παροπλιστούν από μόνοι τους. Λίγο η εξουσία της έδρας, λίγο οι φοιτητριούλες που λέγαμε, τους πείθουν για το αντίθετο.
(και βεβαία μιλάμε για γαμπρούς, και όχι για νύφες. Αυτή η φουρνιά γυναίκες είχε λίγες μιας και τις περισσότερες τις έφαγε η μαρμάγκα της «ισότητας».)

Και τώρα, τα τζόβενα.

Το δικό τους προφίλ συνοψίζεται ως εξής.

Αυτοί-ες συνήθως είναι οικογενειάρχες με κάνα δυο παιδιά. Αυτά τα τελευταία τους έχουν «εκπολιτίσει» έως εκεί που δεν παίρνει. Δεν είναι πολυθεσίτες/τριες αλλά αρθρογραφούν συστηματικότερα στα έντυπα μαζικής κυκλοφορίας, είναι απόλυτα δουλικοί στους προϊσταμένους κάθε είδους, και γενικά δίχως προϊστάμενο ή «πνευματικό» χάνουν και λίγο τον μπούσουλα, είναι περισσότερο «διαβασμένοι-ες» και «αμφισβητίες» στα σαλόνια, εσωστρεφείς , κρατάνε το μέτρο όσον αφορά στις συνάφειες. Ανήκουν στο πεδίο του «Πρώην» και είναι εθισμένοι-ες στον εθισμό. Έχουν κόψει το ποτό ή τα ναρκωτικά , σχεδιάζουν με κάθε νέο έτος να κόψουν και το τσιγάρο, «κοιτάζουν μπροστά» και είναι ενήμεροι-ες για τα κάθε είδους κινήματα και κινηματάκια της τέχνης και των γραμμάτων. Λάτρεις της δημοκρατίας της ενωμένης ή όχι Ευρώπης, του πολιτισμού, των βιβλίων της μουσικής κτλ. . Ανθρωπιστές/τριες νέου τύπου έτοιμοι όπως και οι παλαιού να ρίξουν στην πυρά τους νεοβαρβάρους/ες που τους κατακλύζουν. Συνεχώς γκρινιάζουν, κυρίως για τα σκουπίδια που πετάνε οι απολίτιστοι-ες στο δρόμο, και για τους/τις αγενείς ταξιτζήδες/ούδες ή τα/τις θρασύτατα/ες γκαρσόνια/νες. Γνωρίζουν τις γεύσεις, συχνάζουν ο/η μία/ένας στο σαλονάκι του/της άλλου-ης και «με βαριά καρδιά» σε συνέδρια συνεστιάσεις ή συμπόσια. Είναι δύσκολο να τους/τις ξεχωρίσετε γιατί κινούνται διακριτικά μέσα σε όλα... Ίσως αν ξεκινήσουν την κουβέντα με ένα «Χμ».

Τα επιχειρήματα είναι όλα όσα χρειάζεται για να μείνουν στο σπίτι, να μην ξεμυτίσουν. Και είναι αμέτρητα πολύ έξυπνα και αχτύπητα. Αρκεί να μείνουν στο σπίτι και να μην ξεμυτίσουν και θα κάνουν το παν για να αποδείξουν του λόγου τους το αληθές. Αιώνιοι θαυμαστές/τριες , λάτρεις του «καθαρού» λόγου, και «πρωτότυποι», θα σας μιλήσουν για τον πολιτισμένο διάλογο, για φασίζοντα συνθήματα, για έλλειψη στόχων και προτάσεων και θα προτείνουν με την σειρά τους φέροντας παραδείγματα από τας ευρώπας διαδηλώσεις με κεράκια, με λουλούδια με φαναράκια του επιτάφιου, με μαύρα και άσπρα ρούχα κτλ.

Γενικά αυτά που προτείνουν είναι πάντα σωστά αλλά σε λάθος χρόνο και ο λόγος είναι ότι τα προτείνουν όχι γιατί τα πιστεύουν, μιας και δεν πιστεύουν σε τίποτα που δεν ικανοποιεί το ναρκισσισμό και την εγωπάθεια που τους ταλανίζει κάθε λεπτό, αλλά για να μην τυχόν και ξεμυτίσουν από το σπίτι.

Η ενημέρωσή τους περιορίζεται στην τηλεοπτική και αυτήν του διαδικτύου και μάλιστα όχι μόνον αυτό.

Επιπλέον είναι ρητά ενάντια στην εμπειρία, ανατριχιάζουν με αναφορές σε έννοιες όπως «βίωμα», «συνειδητοποίηση» - οι οποίες φυσικά έχουν γίνει «καραμέλα» από τους κοσμικούς φαφλατάδες της πρώτης περίπτωσης-και γενικότερα εξαντλούν τα ζητήματα επαναλαμβάνοντας τα γνωστά επιχειρήματα/τεχνάσματα της «εσωτερικής ελευθερίας», της «προοπτικής» της πνευματικοποίησης της πραγματικότητας κτλ. Θα τους ακούσετε να μιλάνε για «εξευτελισμό» της Δημοκρατίας, του εκπαιδευτικού συστήματος των «κοινωνικών υπηρεσιών», της Εκκλησίας! Αναφερόμενοι σε είδωλα και «ιδανικά» για τα οποία υπάρχουν μόνον εικασίες «παλαιάς δόξας» δομούν την απολογία του καπιταλισμού. Εύκολα και εκ του ασφαλούς λαϊκισμού τους.

Και οι δύο παλιοί και νέοι συμφωνούν στο εξής. Το να ρημάξεις το υποκατάστημα της citibank, δεν αποτελεί πολιτική πράξη! Το να καταλάβεις τους δρόμους της πόλης για ώρες πορευόμενος διαδηλώνοντας δεν αποτελεί πολιτική πράξη!

Παλιοί και νέοι κατακεραυνώνουν οποιαδήποτε προσπάθεια ανατροπής. Αν αυτή γίνεται με φωτιά αυτοί προτείνουν λουλούδια, αν γίνεται με λουλούδια φωτιά, αρκεί να μην ξεμυτίσουν. Παλιοί και νέοι βυθίζονται στον βάλτο του λόγιου καθωσπρεπισμού, τον οποίο επινοούν εκ νέου κάθε τόσο μεταμφιέζοντας τον ανάλογα με τις περιστάσεις, παραμένουν σταθερά αναποτελεσματικοί, σταθερά σαμποτάρουν την εξαίρεση, την οποιαδήποτε αναλαμπή που θα τους πετύχει ακάλυπτους και θα τους τυφλώσει, μιλάνε για την «διαφορετικότητα» επιδιώκοντας να καλύψουν τον ακραίο ατομικιστικό κομφορμισμό τους, ενώ συκοφαντούν άμεσα αυτούς που προσπαθούν να σκεφτούν ελεύθερα πότε προτάσσοντας την «γραφικότητα» πότε την «κοινοτοπία» ενώ γραφικοί και κοινότοποι όσο δεν πάει είναι αυτοί πέραν κάθε ανταγωνισμού.Παλιοί και νέοι οικειοποιούνται και ερμηνεύουν τους επαναστάτες στοχαστές που κατά καιρούς τους ξεσκέπασαν, προσπαθώντας πότε να αμβλύνουν τις αιχμές και πότε να γκρεμίσουν τις γέφυρες του λόγου τους με την πρακτική της ζωής.
Πότε θα μιλούν για (και εκ μέρους του) τον Πλάτωνα, πότε για τα Ευαγγέλια, πότε για τον Μαρξ πότε για τον Νίτσε και πότε για τον Φρόιντ. Ότι κάτσει.

...
 
Τις ποιότητες αυτών των τύπων, με μεγάλη οξυδέρκεια αναλύει ο αυστριακός σκηνοθέτης Χάνεκε σε ένα εξαιρετικό έργο του με τίτλο «Ο Κρυμμένος». Ανήθικοι, δειλοί χλεχλέδες, ικανοί παρ όλα αυτά για όλα, φαφλατάδες που στο τέλος της ημέρας «χτυπάνε» τις ενοχές τους με ένα λεξοτανίλ.

Επίσης για τις ίδιες περιπτώσεις, που φυσικά είναι διαχρονικές, μπορείτε να πληροφορηθείτε από το βιβλίο του Ράσελ Τζάκομπι με τίτλο Social Amnesia, a crirtique of conformist psychology - From Adler to Laing που μάλιστα έχει μεταφραστεί και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ύψιλον σε μετάφραση Γιώργου Σιούνα από το 1983.
 

35 σχόλια:

docta ignorantia είπε...

Δίνεις ρέστα αδελφέ...

Ανώνυμος είπε...

Σας διαφεύγει και ή "ενδιάμεση γενιά".
Το κακό δεν είναι να απολογήσε, γιατί αυτοί δεν απολογούνται απλά. Επιπλέον συκοφαντούν.

Γιάννης είπε...

izi,
νομίζω ότι έχετε υπόψη σας συγκεκριμένα παραδείγματα από τον περίγυρώ σας και δεν αμφιβάλλω ότι θα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι/γενιές. πάντως η παλλαϊκή και η αυθόρμητη συγκατάθεση μμε και διανόησης (έως και ματ) στο να μην πειράξουν τη νέα γενιά των λουλουδιών που τα σπάει ή απλώς διαδηλώνει ή του πόσο ώριμο ή δευτερεύον είναι το σπάσιμο κ.λπ. δε μου γεννά την εντύπωση ότι οι 2 τύποι ανθρώπων που περιγράψατε κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο. μάλλον το αντίθετο ισχύει.

επί της ουσίας, νομίζω ότι ο ίδιος ναρκισσισμός και εγωπάθεια που υπάρχει στο σπάσιμο υπάρχει, ως ποιότητα, στο καθησιό μπρος στην τ.ο. ή στον η/υ. επαναστατική έμπρακτη πρωτοπορία από τη μία, σοβαροφάνεια και ψύχραιμη στάση από την άλλη. "εγώ ξέρω", και στις δύο περιπτώσεις.

αλλά νομίζω ότι σε ένα πράγμα έχουν δίκαιο οι 2 τύποι/γενιές: στο ότι δεν είναι πολιτική πράξη το μπάχαλο. εξαρτάται βέβαια κανείς πώς βλέπει τα πράγματα: αν θεωρεί ότι δεν τρέχει τίποτε/δεν είναι αντιφατικό το ότι αυτοί που τα σπάζουν/διαδηλώνουν/συμπαραστέκονται στους διαδηλωτές ψηφίζουν τα γνωστά κόμματα. κι αυτό, πάλι, εξαρτάται από το αν περιμένει κανείς να συμβεί π ο λ ι τ ι κ ά, κάτι μέσω τέτοιων (κι όχι εκλογικών) διεργασιών.

Ανώνυμος είπε...

@ Γιάννης στη "νέα γενιά των λουλουδιών που τα σπάει" ανήκουν και οι κουκουλοφόροι αστυνομικοί και άνδρες των ΜΑΤ που ψεκάζουν ασύστολα (μέχρι και γεροντάκια) και πετροβολούν αδιακρίτως και προς πάσα κατεύθυνση; Ή οι δικές τους ενέργειες καλύπτονται από τις "εκλογικές διεργασίες";

Γιάννης είπε...

Απορίας,
οι κουκουλοφόροι πράκτορες υπάρχουν, αλλά είναι λίγοι, και ως πράκτορες γενικά, αλλά και συγκριτικά με τους μη πράκτορες και κουκουλοφόρους. τα δε ματ, γηραιά και μη, είναι ένστολα όργανα και οι ενέργειές τους καλύπτονται από τις εκλογικές διεργασίες, στο βαθμό που δεν έχουμε άμεση δημοκρατία: εκτός κι αν θες να κάνουν στη μπάντα οι θεωρητικοί και να αναλάβεις εσύ την διαπαιδαγώγηση των μαζών.

αλλά τα ερωτήματά σου δε συνιστούν απαντήσεις στο γεγονός ότι τα σπασίματα δεν συνιστούν πολιτική πράξη ειδικά στο βαθμό στον οποίο όσοι τα σπάζουν είναι (εκτός από τους κουκουλοφόρους πράκτορες των μάτ, σωστά;) και ψηφοφόροι αυτών οι οποίοι τους δέρνουν.

Ανώνυμος είπε...

@ izi

Δυνατό!

@ Γιάννης

Νομίζω ότι σου αξίζει δικαιωματικά μια θέση ανάμεσα στους γκρινιάρηδες γέροντες.

Και, απροπό, όσα σχολιάζεις στο προηγούμενο ποστ, π.χ. για το "κάστρο των αναρχικών" ή για το ποιοι αντιδρούν σε φόνους αλβανών ή πάλι η περίεργη εντύπωσή σου ότι μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε έξω από τα υπουργεία χωρίς να συναντηθούμε με την αστυνομία (δηλ. χωρίς να μας δείρει και να μας ψεκάσει) - ε, όλ' αυτά δείχνουν ότι ενημερώνεσαι βασικά από την τηλεόραση, και την πιστεύεις κιόλας.

Κι αφού διαπιστώνεις "συγκατάθεση μμε και διανόησης (έως και ματ) στο να μην πειράξουν τη νεολαία που τα σπάει", γιατί δεν διαμαρτύρεσαι στο μπλογκ του Παυλόπουλου και χάνεις τον καιρό σου εδώ;

Κρίμα τα βιβλία που διαβάζετε, ρε γαμώτο...

Ανώνυμος είπε...

@Γιάννης ότι οι κουκουλοφόροι πράκτορες "είναι λίγοι" δε λέει τίποτα για το αν η δράση τους ως agents provocateurs είναι καταλυτική ή όχι για την καθοδόγηση των μικρών ανόητων και την εκτροπή των διαδηλώσεων. Και δεν καλύΠτονται (με την έννοια του σύννομες) ΟΛΕΣ οι ενέργειες των "ένστολων οργάνων" από τις εκλογικές ενέργειες ακόμα κι αν δεν έχουμε άμεση δημοκρατία αλλά ... έμμεση. Τέλος το αν και τι ψηφίζουν αυτοί οι οποίοι (εκτός των κουκουλοφόρων πρακτόρων και παρεκτρεπόμενων ένστολων) τα σπάνε, δεν το γνωρίζουμε. Επομένως οι δικές σου απαντήσεις είναι εντελώς αυθαίρετες και προκειμένου να είμαι το ίδιος αυθάιρετος προτιμώ να ρωτάω παρά να απαντάω.

Ανώνυμος είπε...

Όντως κρίμα τα βιβλία (και τα μπλογκς)που διαβάζομε αντί να πάμε να διαμαρτυρηθούμε στο fonitonmathiton@ypepth.gr.Εγώ πάντως γράφω εδώ γιατί νόμιζα μέχρι τώρα ότι σκοπός ήταν να προστατευτεί το κίνημα από τις βλακείες. Αλλά μάλλον πρέπει και να αποκλειστούν μερικοί οπότε οκ, είναι προφανές ότι οι δύο κατηγορίες που περιγράφονται στην ανάρτηση θα πρέπει να μένουν αυστηρά στον καναπέ,στα μπλογκς τους και επί ποινή ψεκασμού διαχωρισμένες από τα υπόλοιπα μπλοκ στο δρόμο (όταν κατέβουν) φορώντας μαύρα ή άσπρα ή ασπρόμαυρα και όντας όλοι εναντίων όλων. Σας χαιρετώ, με ανεπιθύμητη αγάπη.

ΛΥΓΚΕΑΣ είπε...

Μου 'αρεσε πάρα πολυ

HollowSky είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
HollowSky είπε...

@ Agent Starling.

νομίζω ότι δεν κατάλαβες, πως το post του Izi δεν περιλαβαίνει τους διανοούμενους γενικά αλλά απλώς, όπως ακριβώς το γράφει στην αρχή-αρχή, "δυο ειδών αντιδράσεις από ανθρώπους που θέλουν διακαώς να αποκαλούνται διανοούμενοι".

Συμφωνώ μαζί σου, ότι υπάρχει ζήτημα "να προστατευτεί το κίνημα από τις βλακείες". Συζητούσαμε μάλιστα μεταξύ μας, ότι π.χ. πρέπει κάπως να λήξει επιτέλους αυτός ο διαρκής και αδιέξοδος πετροπόλεμος με τα ματ, διότι διαχρονικά έχει φανείς ότι σε ορισμένους - θορυβώδεις μεν, ελάχιστους δε - υπάρχει μια εμμονή σε αυτό σαν κάποιου είδους απόδειξη "εξεγερτικότητας".

Το ζήτημα είναι πάντως δύσκολο. Σίγουρα δεν λύνεται ούτε με σοβαραφανείς αναθεματισμούς, ούτε με τσουβαλιάσματα (δεν είναι όλοι οι αγωνιζόμενοι νέοι εγωπαθείς νάρκισοι), ούτε και με αποστασιοποιημένες συμβουλές. Προσωπική μου άποψη (βλ. και την απάντησή μου στον/την Lula στο προηγούμενο post) είναι ότι, και για το λόγο αυτό, οι "πνευματικοί ταγοί" πρέπει να δίνουν ΤΟ ΠΑΡΩΝ σε τέτοιες κοινωνικές καταστάσεις - μεταξύ άλλων και για να μην μονοπωλούν το λόγο οι κάθε λογής πολιτικάντηδες.

Γι' αυτό, απαντώντας στο περί "αποκλεισμού μερικών" που αναφέρεις, θα έλεγα ότι, δυστυχώς, οι τύποι των δυο σχηματικών κατηγοριών δεν περιμένουν να τους αποκλείσει κανείς, πολύ δε λιγότερο ένα ταπεινό blog όπως αυτό εδώ: έχουν αποκλείσει μόνοι τους τον εαυτό τους από τα κοινωνικά δρώμενα.

Το "δυστυχώς" εδώ, το εννοώ.

Ανώνυμος είπε...

Σωστό αυτό που είπε ο hollow sky για τον αδιέξοδο πετροπόλεμο σαν απόδειξη εξεγερτικότητας. Σαλονάκηδες από τη μια, μπαχαλάκηδες απο την άλλη, άρα τι κάνουμε;

Ανώνυμος είπε...

La vie est belle et facile ρεεεε!

izi είπε...

@Γιάννης
ο περίγυρος μου αποτελείται από ανθρώπους που συμμετέχουν στα γεγονότα.
Συναντιόμαστε στις συγκεντρώσεις παίρνουμε μέρος στις πορείες.
Τελευταία φορά ψήφισα το 1989 ή το 91 δεν θυμάμαι ακριβώς.
Δεν βλέπω τηλεόραση, μιας και δεν έχω.

@Agent Starling

Να και μια από τις σοφιστείες που δεν είχα σκεφτεί, γιατί αν το σκεφτόμουν θα το σημείωνα.
συμπληρώνω λοιπόν:
όταν επισημάνεις την δειλία την αντιδραστικότητα και την συκοφαντική τάση, τότε είναι που ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ αντιδραστικός, φασίστας, αποκλείεις, εξαιρείς, προβοκάρεις. (όλα αυτά από "λίγο")
ΕΣΥ είσαι που τελικά καπηλεύεσαι το κίνημα, και που στην ουσία το μποϊκοτάρεις δημιουργώντας το κλίμα του "όλοι εναντίων όλων".

Πράγματι μυστήρια ταύτιση, αλλά πολυυυυυυυυυυυυυυυ θεωρητικά ξέρεις ισχύει. Οπότε κάτσε και κοίτα, δεν τρέχει τίποτα. Είμαστε όλοι φασίστες έτσι κι αλλιώς.

Κανονικά θα έπρεπε, για να προτείνουμε και κάτι δημιουργικό και υπέρ του κινήματος (δηλαδή υπέρ του δικού μας φασισμού και όχι του δικού τους), να τους υπνωτίζουμε και να τους ξυπνάμε μόλις τους κουβαλήσουμε στα προπύλαια.
Ε τότε μάλιστα.

Α ναι όσο για τους μπαχαλάκηδες, κι εκεί υπνωτισμός και μεταφορά στο σαλόνι του σαλονάκια.
Έτσι θα πετύχει σίγουρα.

Ανώνυμος είπε...

@Hollowsky
σύμφωνοι.

@izi
δεν ήθελα να πω ότι εσείς δημιουργείτε το όλοι εναντίων όλων,ούτε να απολογηθείτε εσείς ή άλλοι για τη σύγχυση ή τη δειλία ή την αναισθησία τη δική μου ή των άλλων.
Ειλικρινά δεν κατάλαβα γιατί έγραψες αυτή την ανάρτηση από την αρχή αλλά για να το κάνεις θα έχεις τους λόγους σου κι έχετε δίκιο,μόνοι μας αποκλειόμαστε κι ενδεχομένως καλύτερα.

Ανώνυμος είπε...

What are you gonna do
When they come after you

What are you gonna say
When they drag you away

Nothing said nothing done
When you're not the one

You just watch

Ανώνυμος είπε...

οκ

izi είπε...

Η ανάρτηση αναφέρεται σε μια σταθερή τάση συκοφάντησης, από ανθρώπους που συστηματικά μέσα στα χρόνια την μεθοδεύουν και πιστεύω πως καλό είναι να την αναφέρουμε.


όσο για το "δεν ήθελα να πω ότι..."
το "Ειλικρινά δεν κατάλαβα γιατί ..."και το "μόνοι μας αποκλειόμαστε κι ενδεχομένως καλύτερα."

...ποτέ δεν είναι αργά, ξαναπροσπάθησε.

Χαιρετώ

Ανώνυμος είπε...

IZI ξέχασες να αναφέρεις και την εμμονή με πράγματα και καταστάσεις που στο παρελθόν οι εν λόγο διανοούμενοι τις σνόμπαραν. Οπό την τοπική αυτοδιοίκηση μέχρι το ποδόσφαιρο. Τώρα για όλους αυτούς είναι αρκετά τιμητική η θέση στο δημοτικό συμβούλιο του Παλαιού Ψυχικού, αλλά το να έχεις διαρκείας του Παναθηναϊκού είναι υποχρέωση προς το αθλητικό ιδεώδες.

Ανώνυμος είπε...

Ρε σα δε ντρέπεστε.
Είστε και μεγάλοι άνθρωποι.
Τα βάζετε ρε με τους στυλοβάτες της Ελλάδος μας?

Ανώνυμος είπε...

ουστ από δω αντεθνικοί προδότες.
και σας είχα και σε εκτίμηση.

Ανώνυμος είπε...

@ John Lemon,
θες να τον ξεκάνεις τον Izi; Άκου κάρτα διαρκείας του Παναθηναϊκού! Ο άνθρωπος είναι καραβαμμένος γαύρουλας!!!

Γιάννης είπε...

bukanieros,
λες να μη ξέρω ότι τα ματ ψεκάζουν και ενίοτε δέρνουν είτε πετροβολείς είτε διαδηλώνεις απλώς; αλλά επειδή ούτε τηλεόραση πολυβλέπω, πες μου αν δικαιολογείται το σπάσιμο κατά δίκαιων και αδίκων, επειδή η αστυνομία βαράει και ψεκάζει.

για το σάιτ του παυλόπουλου, θα πιστεύεις ότι όλο αυτό το διάστημα οι διανοούμενοι και τα μμε έλεγαν στα παιδιά να κάτσουν στα σπίτια τους ή να μη τα σπάνε. αν είναι έτσι, να πάω στο σάιτ του παυλόπουλου.
όσο για τα βιβλία, φυσικά και είναι κρίμα να τα διαβάζουμε, όταν αυτά γράφουν πράγματα με τα οποία δε συμφωνούν τα βιβλία που διαβάζεις εσύ.




Απορίας,
εντάξει, φταίνε οι λίγοι/πολλοί (αδιάφορο) προβοκάτορες, που παρασύρουν το ανόητο πλήθος και το αποτρέπουν από τον υγιή κοινωνικό αγώνα. να το πεις αυτό στην αλέκα να χαρεί;
αλλά επειδή το ψέκασμα εκ μέρους των ματ είναι διατεταγμένο, ενώ το σπάσιμο δεν είναι -εκτός κι αν οι πράκτορες είναι τόσο αποτελεσματικοί και δεν μπορείτε τόσα χρόνια να τους απομονώσετε-, το αν ανήκουν ή όχι τα ματ στην ίδια "γενιά των λουλουδιών που τα σπάει" δεν έχει σημασία για το αν το σπάσιμο δικαιολογείται, ηθικά ή ως πρακτική.

izi,
καλά κάνεις και δε ψηφίζεις. έτσι κάνουν πολλοί και στην αμερική.

Ανώνυμος είπε...

Μα,βρε izi μου, η τελευταία φορά που ψήφισες ήταν το βρώμικο '89; Πολύ ύποπτο...

Ανώνυμος είπε...

@Γιάννης (ισως σε ενδιαφέρει)

"ο άνθρωπος είναι από την φύση του εκδικητικός και φυλάργυρος. Το κίνητρο των πράξεών του είναι να κερδίσει σεβασμό κύρος, δύναμη και επιρροη. όταν όλα αυτά τροχοδρομούνται στο σωστό κοινωνικό πλαίσιο, είναι θετικά. Διαφορετικά θα καθόμασταν απαθείς σε μια γωνία, Όταν όμως , επιδιώκουμε την επιτυχία και την καταξίωση με τρόπο εγκληματικό και αντικοινωνικό, τότε αυτες οι θετικές ιδιότητες του ανθρώπινου χαρακτήρα αντιστρέφονται."

Απλά μαθήματα ζωής από τον διασημότερο εισαγγελέα της γερμανίας Wolfgang Schaupensteiner.

Ανώνυμος είπε...

@ Γιάννης
Είναι πολύ πιθανό να διαβάζουμε (μεταξύ άλλων) τα ίδια βιβλία, φαίνεται όμως πως τα κατανοούμε διαφορετικά.
Το θέμα όμως είναι άλλο:
Επιμένεις να ρωτάς τους πάντες αν "δικαιολογούν το σπάσιμο κατά δικαίων και αδίκων". Με άλλα λόγια, ζητάς (όπως κι η κυβέρνηση) από όποιον βρεις μπροστά σου "να καταδικάσει χωρίς μισόλογα τη βία". Τη βία των (όποιων) διαδηλωτών βέβαια.
Και προτιμάς να μη βλέπεις την άλλη βία, αυτή της αστυνομίας, τόσο την καθημερινή και "φυσιολογική" όσο και την έξτρα, αυτών των ημερών. Ή μάλλον τη θεωρείς εκτός θέματος επειδή είναι "διατεταγμένη".
Όπως και με τα βιβλία, έχει σημασία το πού εστιάζουμε. Έχει επίσης σημασία και η ιστορική στιγμή που διαλέγουμε για να πούμε αυτό ή εκείνο.
Κι αυτή η επιλογή είναι, ναι, ηθικό ζήτημα.

izi είπε...

@Γιάννη.
ποια Αμερική? τη βόρεια ή την νότια?
Στο Τέξας πάντως ψηφίζουν.

Πειρατή, αυτό ακριβώς εννοούσα ποστάρωντας, και μάλιστα σε χτεσινή κουβέντα τέθηκαν παρόμοια ερωτήματα.
Και άντε να παίξεις τις δέκα ερωτήσεις.

1.Τι θα γίνει μετά?
2.Τι θέλουν το ΠΑΣΟΚ?
3.Για τι αγωνίζονται, επειδή ξεβολεύονται?
4.Είδες ποτέ καμιά εξέγερση να καταλήγει πουθενά?
5.Συντάσσεσαι με την κατάλυση των πάντων ?
6.Έχουν κάποια πρόταση? (εννοούν ίσως κάποιο κυβερνητικό διάγραμμα??!!)
7.Είσαι ενάντια στην δημοκρατία?
8.Γιατί δεν έχουν πρόσωπο?
9.Μετά γιατί έχουν?
10.Γιατί ξανά δεν έχουν?
(ξέρεις γίνεται κουβέντα περί προσώπου, ενώ οι "άλλοι" έχουν το πρόσωπο τον Παυλόπουλο, τον λεγάμενο δηλαδή)

Ρωτάω, απαντάω. Πότε στο ταβερνάκι,πότε στο καφέ, πότε στο σπίτι,πότε στο γραφείο, και το πράγμα καταγράφεται με το "είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με φίλους χτες"

Μα ποτέ στο δρόμο.

Κι έτσι με την ιδιωτική κουβεντούλα θα περάσει κι αυτό, που θα πάει?.

"Θα το χουμε ξεχάσει σε δυο μήνες" ένας πετάχτηκε και είπε σε έξι, κι ένας άλλος ότι κάποιοι "λίγοι" όπως επισήμανε, δεν θα ξεχάσουν.



Εύχομαι καλά Χριστούγεννα ευτυχές το νέον έτος για όλους.

υγ.

1.Πειρατή μην απαντήσεις στις 10 ερωτήσεις. Κάνε τον Βιετναμέζο:-)).

2. Για τους υπόλοιπους γνωστούς-γνωστούς στα σίγουρα για τις 9 Γενάρη το μεσημέρι στο γνωστό σημείο, και βλέπουμε.

Γιάννης είπε...

Διαφωνώ στο ότι συνιστούν πολιτικές πράξεις τα σπασίματα και στο ότι οι εκλογές δεν οδηγούν σε τίποτε. Συγκεκριμένα:
Εγώ πιστεύω ότι οι πορείες από μόνες τους δεν σημαίνουν τίποτε και ειδικότερα τα μπάχαλα οδηγούν, είτε το γνωρίζουν οι (μη πράκτορες) βάνδαλοι είτε όχι, σημαντικά τμήματα της κοινωνίας σε συμπεράσματα τύπου «μα πού είναι ο στρατός;». «Από μόνες τους οι πορείες δε σημαίνουν τίποτε» σημαίνει ότι μια κοινωνία η οποία «αντιδρά» (όπως αντέδρασε) σε δολοφονίες και στη συνέχεια ψηφίζει και δίνει το δικαίωμα εξουσίας στους κυρίους των δολοφόνων δεν συνιστά με κανένα τρόπο κοινωνία στην οποία αναπτύσσεται κάποιο «κίνημα» (για το οποίο όλοι συζητούν και όλοι θέλουν να το εκπροσωπούν-καθοδηγούν) και συνεπώς τα περί καναπέδων και – αντιθετικά – διαδηλώσεων/επαναστατικής πρωτοπορίας δεν ισχύουν. Όσοι θεωρούν ότι θα ανατρέψουν την κατάσταση όχι με εκλογικές διαδικασίες αλλά μόνο με πορείες ή και με βία, θα πρέπει να κοιτάξουν γιατί επί 34 χρόνια δεν την ανέτρεψαν και γιατί θα την ανατρέψουν όταν στις διαδηλώσεις ισχύουν τα παρακάτω:

Όσοι θεωρούν τις διαδηλώσεις/πορείες ή και σπασίματα πολιτική πράξη με αυτάρκεια, πρέπει τόσο να ισχυριστούν ότι «οι πράκτορες που τα σπάνε» έχουν ασήμαντο ή μικρό αντίκτυπο όσο και ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με το γεγονός ότι είναι αδύνατος ο περιορισμός των (πρακτόρων ή μη) βάνδαλων. Γιατί μια μικρή ομάδα συνειδητοποιημένων ατόμων που συμμετέχουν σε πορείες δεν μπορεί να ελέγξει ούτε δια της βίας ούτε με την πειθώ όσους «ξεθυμαίνουν» ή όσους συνειδητά επιδιώκουν να εκδικηθούν (για την ατομική τους φτώχεια κοκ) ληστεύοντας. Αλλά τέτοιου είδους ισχυρισμούς μπορούν να τους κάνουν οι ίδιοι οι συνειδητοποιημένοι διαδηλωτές μόνο και όχι η κοινωνία στο σύνολό της. Γιατί αν από τη μία αναπτύσσεται η λογική «και τι έγινε επειδή (εμείς οι θεωρητικά συγκροτημένοι μέσα στις πορείες) δεν έχουμε τη δύναμη να εμποδίσουμε τους βανδαλισμούς των μη πρακτόρων [που αποπροσανατολίζουν από το στόχο] ή επειδή δρουν πράκτορες κουκουλοφόροι;», από την άλλη – επειδή υπάρχει αυτό το «και τι έγινε;» ή επειδή, αν δεν υπάρχει, είναι αδύνατο να εμποδιστεί τέτοια δράση – αναπτύσσονται οι λογικές περί στρατού που προανέφερα. Κι έτσι αντί για τις εκλογικές διαδικασίες που «δεν οδηγούν πουθενά» οι άλλες διαδικασίες ίσως να οδηγούν στα τανκς ή σε περισσότερη καταστολή. Η καταστροφή των δίδυμων πύργων, μεγάλη «συμβολική» επιτυχία των καταπιεζόμενων, οδήγησε σε πρωτοφανές όργιο σε Μ. Ανατολή και Ασία, οδήγησε στο αντίθετο αποτέλεσμα.

Εκτός κι αν δεν έχει σημασία αν δεν οδηγεί κάτι πουθενά, και απλώς είναι θέμα να ακολουθήσει κανείς την σωστή αρχή και να απορρίψει την λάθος (την εκλογική διαδικασία).

Εφόσον λ.χ. ο hollow sky ανέφερε για τον πετροπόλεμο με τα ματ, θα έπρεπε (όχι μόνο αυτός, όχι αυτός απαραίτητα) να εξηγηθεί πώς γίνεται να περιοριστούν οι βάνδαλοι ή να απομονωθούν οι βαλτοί. Αλλιώς και αυτά τα φαινόμενα θα υπάρχουν και, έτσι, θα αναπτύσσονται όχι λογικές καναπέ αλλά λογικές ματ & τανκς.

Για το θέμα των διανοουμένων στο προηγούμενο ποστ (του hollow sky) έκανα νύξη για την σχέση λαού-πνευματικής ηγεσίας λέγοντας ότι υπάρχει σχέση ανάμεσά τους και δε γίνεται (για πολύ) μια (πνευματική) ηγεσία να μην αντιστοιχεί στο επίπεδο του λαού. Αν λοιπόν η πνευματική ηγεσία κάθεται στις ταβέρνες της με τη δεύτερη γυναίκα της ή αλλάζει τα πάμπερς των παιδιών της, είναι γιατί η κοινωνία από την οποία προήλθε η πνευματική αυτή ηγεσία έχει την εξής αντίδραση:

Ο hollow sky υποστήριξε σε άλλο ποστ ότι δεν είναι έτσι όπως τα λέω για τη δολοφονία, ότι δηλαδή δεν έπαιξε ρόλο για τις διαδηλώσεις ποιος δολοφονήθηκε και πού δολοφονήθηκε . Προσωπικά επιμένω σε αυτό – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι αιτίες για τις διαδηλώσεις δεν υπήρχαν, αφού μιλάμε για την αφορμή: η οποία ήταν φόνος έλληνα μαθητή. Η αντίδραση σε όσα είπα για τον τόπο («κάστρο») της δολοφονίας και το ότι αν ήταν αλβανάκι ή Πακιστανός, μόνο οι «αναρχικοί» θα διαδήλωναν, με παραξένεψε, γιατί δεν τα είπα υποτιμητικά, αλλά περιγραφικά μόνο, και συμπληρωματικά της εικόνας που έχω για την κοινωνία που «αντιδρά» στο φόνο ενός δικού της, παιδιού «μέσου όρου». Γιατί η κοινωνία δεν αντέδρασε με τον ίδιο τρόπο ούτε στους ξυλοδαρμούς Πακιστανών και φόνους μαύρων ούτε στα εργατικά ατυχήματα. Λοιπόν, μια κοινωνία που κοιτάει τον εαυτό της δεν έχει ούτε κίνημα ούτε έχει πρόβλημα να πλιατσικολογήσει – και μετά να ρωτήσει «πού είναι ο στρατός» ή να ψηφίσει τους ίδιους ξανά και ξανά.

Τέλος μου φαίνεται ότι όσο περισσότερο αισθάνεται κάποιος ότι είναι το άλας της γης, τόσο περισσότερο μεγάλη είναι η πιθανότητα πως αυτό το άλας έχει πάψει να είναι τέτοιο˙ και ότι το «κατηχητικό» δεν είναι χριστιανικό χαρακτηριστικό μόνο.


Anonymus,

Δεν ξέρω πώς «όταν όλα αυτά τροχοδρομούνται στο σωστό κοινωνικό πλαίσιο, είναι θετικά». Μέσω του Αόρατου Χεριού, οπότε τα επί μέρους κακά οδηγούν στο κοινωνικό καλό; Δεν το πιστεύω.

Bukanieros,
Φυσικά και υπάρχει η καθημερινή νεοφιλελεύθερη βία, μέσω των νόμων που αλλάζουν υπέρ των λίγων, μέσω των νόμων υπέρ των πολλών οι οποίοι όμως παραβιάζονται και αγνοούνται, όπως και η υπάρχει η αυθαίρετη βία στις διαδηλώσεις. Γι’ αυτό το ηθικό ζήτημα του «μη τα σπάτε» είναι υπαρκτό αλλά δευτερεύον. Αν κάποιον δεν τον πειράζει να φέρεται όπως ο εχθρός του, τότε τουλάχιστον θα πρέπει να πιστεύει ότι έχει αρκετή δύναμη ώστε να υπερισχύει. Αν δεν το πιστεύει, τότε απλώς γίνεται ίδιος ο εχθρός του, αφού τελικά μοιάζουμε με ό,τι μισούμε. Δε θεωρώ εκτός θέματος τη βία των ματ ή τον καθημερινό καταναγκασμό. Στο βλογ αυτό αναφέρω την μία πλευρά. Σε αναγνώστες της εφημερίδας Ελεύθερος Τύπος ή Απογευματινή θα ανέφερα την άλλη πλευρά. Κι αυτό δεν συνιστά ίσες αποστάσεις.


Izi,
Ας πούμε στο Τέξας, ψηφίζουν όποιον θεωρούν ότι τους συμφέρει, πετρελαιά, και θρήσκο, και «όλα πάνε καλά». Ενώ οι μαύροι ή οι φτωχοί που δεν ψηφίζουν, αφήνουν, επειδή δεν ψηφίζουν, τους τύπους στο Τέξας να εκλέγουν τον πετρελαιά και θρήσκο. Και τέλος καλό όλα καλά.

Δεν είναι κακό να σκέφτεται κανείς τι θα γίνει μετά ή ποιος, ισχυρότερος από εσένα, τυχόν εξυπηρετείται από ό,τι κάνεις (κι αν μπορείς να κάνεις ό,τι θες δίχως να τον εξυπηρετείς άθελά σου).

Ανώνυμος είπε...

Δύο σημειώσεις από την επικαιρότητα των τελευταίων ημερών:
- Τρεις Αχαμνοί πήραν τ' όπλο τους (http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=23827372,29554988)
και τι Αχαμνοί! Ο Αρχαιοπαπαρόπουλος, ένας πρώην αριστερός που συνέχεια κλαψουρίζει ότι η αριστερή του κουλτούρα δεν του επέτρεψε να γίνει μπάτσος, κι ένας γνωστός δεξιός τσάτσος. Κι οι τρεις ενωμένοι στη λατρεία του μπεστ-σέλερ, ή μάλλον των διασυνδέσεων που φροντίζουν να γράφουν ότι έγινες μπεστ-σέλερ (τουλάχιστον για τον έναν απ' τους τρεις, γνωρίζουμε ότι πρόκειται για ευσεβή πόθο).
- Για τις ευαίσθητες ψυχές που ανησυχούν για τη βία: Πιστεύετε ότι το βιτριόλι είναι θεμιτό όπλο στην ταξική πάλη; Πάντως δεν χρησιμοποιήθηκε απ' τη δική μας πλευρά - κι ακόμα περιμένουμε τις καταδίκες, τους εξορκισμούς, κλπ.
Βλ. π.χ. εδώ: http://katalipsihsap.wordpress.com/

Ανώνυμος είπε...

Izi και Γιάνη δε μας τα λετε καλά. Ο ένας λέει πανω-κάτω πως όλα λύνονται στο δρόμο, ο άλλος πως όλα λύνονται στις εκλογές. Ξέρετε όμως πως ούτε το ενα ισχύει ούτε το αλλο 100%. Άρα διαφωνείτε για να διαφωνείτε. Η δημοκρατία Γιάννη χτίστηκε και χτίζετε με αγώνες, αρα και με το δρόμο αμα χρειαστεί. Και οι αγώνες στο δρόμο Izi δε κάνουν τιποτα άμα δεν είναι δημοκρατικοι και για τη δημοκρατία.

Ανώνυμος είπε...

Happy dangerfew year!

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ κινδυνολίγοι!!!

Unknown είπε...

Κατόρθωσα λοιπόν και τα διάβασα όλα τα σχόλια...

Συμπέρασμα:

Χάος

Και... άβυσσος ο νους του ανθρώπου.


Αναρωτήθηκα λοιπόν

Πόσοι είναι τελικά αυτοί που είναι συνειδητοί και ζητάνε σοβαρά μια αλλαγή στην κοινωνία μας...
Ας πούμε από τις χιλιάδες που κατεβαίνουν στον ... δρόμο που λέει ο φίλος μας...
Αν αφαιρέσεις τους κομματικά υποκινούμενους που διαδηλώνουν για να φύγει η κυβέρνηση και να έρθουν οι δικοί τους.
Αν αφαιρέσεις αυτούς που ξεσπάνε τυφλά επειδή κάτι τους πειράζει χωρίς να μπορούν να το εντοπίσουν.
Αν αφαιρέσεις αυτούς που κάνουν φασαρία για την φασαρία ή βία ως αντίδραση στην βία.
Αν αφαιρέσεις αυτούς που διαδηλώνουν για να μην τους λένε ότι δεν διαδηλώνουν.
Αν αφαιρέσεις τους κάθε είδους "επαγγελματίες" διαδηλωτές δηλαδή πράκτορες των αμερικάνων, της ασφάλειας, των ακραίων ιδεολογιών.
Αν αφαιρέσεις αυτούς που διαδηλώνουν επειδή έχουν προβλήματα προσωπικά και ειδικά.

Πόσοι μένουν; Που να θέλουν και να επιδιώκουν να αλλάξει η κοινωνία προς το καλύτερο;

Εντάξει η αντίδραση και η αντίσταση είναι ένας τρόπος πάλης. Αν όμως δεν υπάρχει συνειδητοποίηση, πράγματι όπως λέει ο άλλος φίλος, δεν πρόκειται να συμβεί τίποτε στο τέλος...
Μια από τα ίδια, που θα επαναλαμβάνεται μέσα στα χρόνια....

Και εκείνους τους διανοούμενους τι τους βάζουμε στην συζήτηση;
Καταρχήν ο holow sky έχει δίκιο που τους βάζει συνεχώς σε εισαγωγικά. Αφού είναι τις πλάκας και του διανοητικού παραμυθιού τους. Μυαλά κολλημένα στην περιορισμένη ειδικότητά τους….. Και κάποιοι άλλοι βολεμένοι στις δάφνες τους… Στα μικρά νόμπελ τους…
Αφού δεν είναι συνειδητοί επαναστάτες για μια επανάσταση που θα βελτιώσει την κοινωνία.

Και ύστερα ποιοί και με τι φόντα θα αλλάξουν την κοινωνία; Διεφθαρμένοι θα αντικαταστήσουν διεφθαρμένους. Σε κάθε κοινωνικό πεδίο……


Εμένα τα συμβαίνοντα μου φαίνονται σαν εφαρμοσμένα διανοητικά παίγνια.

HollowSky είπε...

@ Lula,

αυτοί που είναι συνειδητοί και ζητάνε σοβαρά μια αλλαγή στην κοινωνία μας, είναι ΑΚΡΙΒΩΣ τόσοι όσοι και αυτοί που εργάζονται σε αυτήν εδώ τη χώρα.

Πόσοι;

Αν αφαιρέσεις βολεφτές, παρατρεχάμενους, λιμοκοντόρους, χρηματοσκόπους, πολεμο- εθνο- αγωνο- πατριδο- αληθο- κάπηλους και πάσης φύσεως κάπηλους, εμπόρους όπλων, ναρκωτικών, σαχλαμαρογκάτζετ, εισοδηματίες, συνταξιούχους, νοικοκυράδες, μαθητούδια, μωρά, πάσης φύσεως αεριτζήδες, κ.λπ., απομένουν ακριβως ΔΥΟ.

Σωστά διάβασες: δυο (2).

ΕΣΥ ΚΙ ΕΓΩ!

Επειδή όμως εγώ είμαι λιγάκι ψόφιος τελευταία, θα σε παρακαλούσα να αναλάβεις εσύ το φόρτο της δουλειάς αλλά και της συνειδητής κοινωνικής αλλαγής.

:-) :-)) :-)))


υγ σόρι για την ευτράπελη διάθεση, είμαι πράγματι ψόφιος.

Ανώνυμος είπε...

Ιζυ, πολύ καλό το άρθρο σου! Στιγματίζει τους μικροαστούς της εποχής μου με γλώσσα σιδερένια..Markel (φίλη του Χολοσκάυ)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ετικέτες

1000 ρέγγες (7) 1100 (1) 1789 (2) 1837 (1) 1846 (1) 1848 (1) 1850 (1) 1871 (1) 1900 (2) 1907 (1) 190cm (4) 1917 (12) 1919 (1) 1936 (2) 1939 (1) 1940 (1) 1943 (2) 1944 (1) 1946 (1) 1947 (1) 1950 (2) 1952 (1) 1957 (1) 1965 (3) 1967 (1) 1968 (5) 1969 (1) 1978 (2) 1980 (1) 1983 (1) 2003 (1) 2006 (1) 2008 (9) 2015 (1) Α. Μπορντίγκα/A. Bordiga (1) Α. Σβιατόγκορ/А. Святогор (1) Α.Ι. (7) Α.Κέννυ/A. Kenny (1) Α.Κοντ/A.Comte (1) Α.Ντ.Μονκρετιέν/A.de Montchretien (1) αγάπη (5) Αγγλία (3) Αγία Πετρούπολη (1) Αδάμ Σμιθ/Adam Smith (9) Αθήνα (13) Αιδ. Μπίλι/Rev Billy (1) Άινσταϊν (1) Αισχύλος (1) Άκης Πάνου (1) Ακρόπολη (2) Αλαίν Καγιέ/Alain Caillé (1) Άλαν Τιούρινγκ/Alan Turing (2) Άλασνταιρ Μακιντάιρ/Alasdair MacIntyre (1) Αλβέρτος ο Μέγας (1) Αλέκα Παπαρήγα (1) Αλέξανδρος Κοζέβ/Alexandre Kojève (2) Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1) Αλέξανδρος Σμέμαν/Александр Шмеман (1) Αλέξανδρος Σοκούροφ/Алекса́ндр Соку́ров (1) Αλέξανδρος Τομπάζης (1) Αλέξανδρος Τρόκκι/Alexander Trocchi (1) Αλεξάντερ Μπέρκμαν/Александр Беркман (3) Αλέξης Ασλάνογλου (2) Αλέξης Καλοφωλιάς (1) Αλέξης ντε Τοκβίλ/Alexis deTocqueville (3) αλήθεια (27) Αληthεια (2) Αλκιβιάδης (1) αλλοτρίωση (61) Αλμπέρ Καμύ/Albert Camus (2) Άλμπερτ Σπέερ/Albert Speer (2) Άλμπερτ Φίνεϊ/Albert Finney (1) Αλμπέρτο Καβαλκάντι/Alberto Cavalcanti (2) Άλμπρεχτ Ντύρερ/Albrecht Duhrer (1) Άλντους Χάξλεϊ/Aldus Haxley (1) Αλταμίρα (6) Αλφειός (1) Αναξίμανδρος (1) ανάπτυξη (17) αναρχισμός (10) Ανδρέας Εμπειρίκος (1) Ανδρέας Παπανδρέου (1) ανθρώπινα πιράνχας (32) ανθρωπολογία (1) Άννα Άρεντ/Hannah Arendt (8) Άννα Ιβάνοβνα Μπελιάι/Анна Ивановна Беляй (1) Άννα Κοκκίνου (1) Ανρί Ντεμπριγιώ/Henry Debrillaut (1) Ανρί Λεφέβρ/Henri Lefebre (4) Ανρί Μισώ/Henry Michaux (2) Άνσελμ Γιάπε/Anselm Jappe (1) Άνταμ Κέρτις/Adam Curtis (1) Αντίνοος (1) Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ/Antoine de Saint-Exupéry (1) Αντρέ Κερτέζ/André Kertész (1) Αντρέ Ορλεάν/André Orléan (5) Άντυ Γουώρχολ/Andy Warhol (2) Αντώνης Κουτρουμπής (1) αξία (13) Άρβο Περτ/Arvo Pärt (2) Αργυριάδης-Καλούμενος-Μπάτσης (1) Άρης Αλεξάνδρου (3) Άρης Κωνσταντινίδης (1) Άρης Μπερλής (1) Άρθουρ Λένινγκ/Arthur Lehning (1) Αρθούρος Σοπενχάουερ/Arthur Schopenhauer (3) Αριστοτέλης (14) Άσγκερ Γιόρν/Asger Jorn (21) Άυν Ραντ/Ayn Rand (3) Αφρική (2) Β. Γκ. Ζέμπαλντ/W. G. Sebald (2) Β.Α. Μότσαρτ/W.A/ Mozart (1) Βαγγέλης Αρτέμης (2) Βαλεντίν Βολόσινοφ/Валенти́н Воло́шинов (1) Βάλτερ Μπένγιαμιν/Walter Benjamin (6) Βανς Πάκαρντ/Vance Packard (2) Βασίλης Ηλιακόπουλος (2) Βασίλης Στρατιώτης (1) Βενετιά (1) Βενσάν Ντεκόμπ/Vincent (1) Βενσάν Ντεκόμπ/Vincent Descombes (16) Βέρνερ Χέρτσογκ/Werner Herzog (1) Βερολίνο (3) βία (20) Βιετνάμ (2) Βίκτωρ Μπούλλα/Виктор Буллаa (1) Βίκτωρ Ουγκώ/Victor Hugo (1) Βίκτωρ Σερζ/Ви́ктор Киба́льчич (1) Βίκτωρ Σκλόφκσι/Ви́ктор Шкло́вский (3) Βίκτωρ Φρανκλ/Victor Frankl (2) Βίλεμ Φλούσερ/Vilem Flusser (1) Βίνσεντ Μπράουν/Vincent Browne (1) βιοτεχνολογία (6) Βλαδίμιρος Λένιν/Влади́мир Ле́нин (6) Βλαντίμιρ Μαγιακόφκι/Влади́мир Маяко́вский (2) βοηθήματα μνήμης (11) Γαλλία (8) Γένεσις (1) Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος (4) Γερμανία (9) Γιάννηδες (1) Γιάννης Γρηγοριάδης (9) Γιάννης Ισιδώρου (4) Γιάννης Κάτρης (1) Γιάννης Πεδιώτης (3) Γιάννης Ρίτσος (3) Γιάννης Σκαρίμπας (3) Γιάννης Τσέγκος (1) Γιόζεφ Μπλοχ/Joseph Bloch (1) Γιόζεφ Ντίτζγκεν/Josef Dietzgen (1) γιορτή (18) Γιούργκεν Χάμπερμας/Jurgen Habermas (2) Γιόχαν Γκριμονπρέ/Johan Grimonprez (1) Γιόχαν Χουιζίνγκα/Johan Huizinga (3) Γιώργος Γαϊτάνος (1) Γιώργος Μακρής (1) Γιώργος Νικολαΐδης (1) Γιώργος Σεφέρης (2) Γιώργος Χαντζής (1) Γκ. Κ. Τσέστερτον/G.K. Chesterton (5) Γκ. Ράιλ/G. Ryle (1) Γκαίτε/Goethe (1) Γκέοργκ Ζίμελ/Georg Simmel (4) Γκετζ Άλυ/Götz Aly (1) Γκι Αμπέιγ/Guy Abeille (1) Γκίλμπερτ Ράιλ/Gilbert Ryle (2) Γκιόργκι Λίγκετι/György Ligeti (1) Γκιόργκι Λούκατς/György Lukács (4) Γκουίντο Καβαλκάντι/Guido Cavalcanti (1) Γκυ Ντεμπόρ/Guy Debord (23) Γκύντερ Άντερς/Günther Anders (9) γλώσσα (21) Γουάλας Στήβενς/Wallace Stevens (1) Γουδή (1) Γουίλιαμ Ήγγλετον/William Eggleton (1) Γουίλιαμ Μπάροους/William Burroughs (2) Γουίλιαμ Σαίξπηρ/William Shakespeare (3) Γούντι Άλλεν/Woody Allen (1) Γρηγόρης Βαλτινός (1) Δανία του Βορρά (2) Δανία του Νότου (5) Δελφοί (1) Δέσποινα Ζευκιλή (1) Δημήτρης Δημητριάδης (1) Δημήτρης Καραγιάννης (1) Δημήτρις Βεργέτης (1) δημιουργικότητα (8) Διεθνής (1) δικαιοσύνη (12) δοκιμασίες (3) Δουβλίνο (1) Δραπετσώνα (1) δυσφορία (30) Ε. Άνσκομπ/E. Anscombe (4) Ε. Βιλ/E. Will (1) Έ. Λ. Μάστερς / Ε. L. Masters (1) Ε.Ε. Κάμινγκς/E.E. Cummings (1) Ε.Χ. Γονατάς (1) Έζρα Πάουντ/Ezdra Pound (1) εικονική δημόσια σφαίρα (5) εικονογραφημένα κείμενα (10) εκπομπές (58) Ελβετία (1) Έλεν Κέλλερ/Helen Keller (1) Ελένη Ηλιοπούλου (1) Ελένη Μπέλλου (1) Ελευθερία (42) Ελευθεριακός (1) Ελίας Κανέττι/Elias Canetti (1) Εμίλ Μπενβενίστ/Emile Beneveniste (1) Εμίλ Ντυρκέμ/Emile Durkheim (1) Εμίλ Σιοράν/Emil Cioran (1) Έμιλυ Ντίκινσον/Emily Dickinson (2) Εμμανουήλ Καντ/Emmanuel Kant (2) Εμμανουήλ Λεβινάς/Emmanuel Levinas (3) Εμμανουήλ Μουνιέ/Emmanuel Mounier (1) Έντσο Τραβέρσο/Enzo Traverso (1) εξατομίκευση (45) εξέγερση (10) εξουσία (38) επανάσταση (25) επαναστατικός χαρτοπολτός (4) επιβίωση (5) επιστήμη (23) Έρασμος/Erasmus (1) εργασία (23) Ερίκ Σατί/Eric Satie (1) Έρικ Χομπσμπάουμ/Eric Hobsbaum (1) Έρνεστ Γκέλνερ/Ernest Gellner (1) Ερνστ Γιούνγκερ/Ernst Junger (2) Ερνστ Κασσίρερ/Ernst Cassirer (3) Ερνστ Μπλοχ/Ernst Bloch (1) ΕΡΩΔΙΟΣ (1) ΕΣΗΕΑ (2) ΕΣΣΔ (1) Ετιέν Ντε λα Μποεσί/Etien De la Boetie (1) Ευγένιος Ενρικέζ/Eugène Enriquez (1) Ευγένιος Ζαμιάτιν/Евге́ний Замя́тинn (1) Ευγένιος Ιονέσκο/Eugene Ionesco (1) ευρωπαϊκή προοπτική (49) ευτυχία (11) Ζ.-Ζ. Ρουσσώ/J.-J. Rousseau (1) Ζ.-Π. Βουαγιέ/J.-P. Voyer (5) Ζ.-Π. Ντιτέιγ/J.-P. Duteuil (1) Ζ.-Π. Ντυπουΐ/J.-P. Dupuy (1) Ζ.-Π. Σαρτρ/J.-P. Sartre (2) Ζακ Ελλύλ/Jacques Ellul (29) Ζακ Λακάν/Jacques Lacan (6) Ζακ Μπουβρές/Jacques Bouveresse (2) Ζακ Ντεριντά/Jacques Derrida (2) Ζακ Πρεβέρ/Jacques Prévert (2) Ζακ Σαπίρ/Jacques Sapir (2) Ζαν Ιτάρ/Jean Itard (1) Ζαν Μορώ/Jeanne Moreau (1) Ζαν Μπωντριγιάρ/Jean Baudrillard (1) Ζαν-Λυκ Γκοντάρ/Jean Luc Godard (3) Ζαν-Πιέρ Βερνάν/Jean Pierre Vernant (1) Ζαπατίστας (1) Ζάχα Χαντίντ/Zahā Ḥadīd (1) Ζάχος Παπαζαχαρίου (1) Ζεράρ Νταβί/Gerard Davy (1) Ζερμαίν Γκρηρ/Germaine Greer (1) Ζήσης Κοτιώνης (2) Ζήσης Σαρίκας (5) Ζιλ Ντελέζ/Gilles Deleuze (2) Ζιλ Ντωβέ/Gilles Dauve (1) Ζορ Βον/Zohr Vaughan (1) Ζύγκμουντ Μπάουμαν/Zygmunt Bauman (3) Ζυλ Ντωβέ/Gilles Dauvé (3) ζωή (45) Ζωρζ Μπατάιγ/Georges Bataille (1) ηθική (34) ΗΠΑ (19) Θανάσης Σβώλος (1) Θάτσερ/Thatcher (1) θέαμα/spectacle (13) Θένια Κουτρουμπή (1) Θεολόγος Βοσταντζόγλου (1) Θεός (16) Θεοφάνης Μελάς (2) Θεσσαλονίκη (2) Θήοντορ Ρόζακ/Theodore Roszak (1) θλίψη (12) Θοδωρής Χιώτης (1) Θόδωρος Ζιάκας (1) Θουκυδίδης (2) Ι.Θ. Κακριδής (1) Ίαν Χάκινγκ/Ian Hacking (2) Ιβάν Παβλόφ/Ива́н Па́влов (1) Ιβάν Τουργκένιεφ/Иван Тургенев (1) Ίγγα Κρεστενσεν/Inger Christensen (1) ιδρύματα τέχνης (7) ικέτες και ξένιοι (6) Ιλιάδα (1) Ιράν (1) Ισαάκ Μπ. Σίνγκερ/Isaac B. Singer (1) Ισπανία (1) Ισπαχάν (1) ιστορία (41) ισχύς (22) Ιχάμπ Χασσάν/Ihab Hassan (1) Ιωάννα Τσιβάκου (1) Ιωάννης ο Θεολόγος (1) Ιωσήφ Στάλιν/Ио́сиф Ста́лин (2) Κ.Π. Καβάφης (3) Κ.Σ. Λιούις/C.S. Lewis (4) Κάθλην Ρέιν/Kathleen Raine (1) καλλιτέχνες (24) Καλοκαίρι (8) Κάρελ Φουνκ/Karel Funk (1) Κάρεν Κίλιμνικ/Karen Kilimnik (1) Καρλ Γκέοργκ Μπύχνερ/Karl Georg Büchner (1) Καρλ Κορς/Karl Korsch (3) Καρλ Κράους/Karl Kraus (3) Καρλ Μαρξ/Karl Marx (33) Καρλ Πολάνυι/Karl Polanyi (2) Καρλ Σμιτ/Karl Schmidt (1) Καρλομάγνος (1) Κάρολος Δαρβίνος/Charles Darwin (1) Καρτέσιος/Descartes (7) Καταστασιακή Διεθνής/Internationale Situationniste (9) καταστασιακοί/situationnistes (20) Κατερίνα Αθανασίου (1) Κατερίνα Ηλιοπούλου (8) Κέβιν Κέλι/Kevin Kelly (2) Κεν Λόουτς/Ken Loach (1) Κεν Ρόμπινσον/Ken Robinson (1) Κένεθ Γκέργκεν/Kenneth Gergen (1) κενό (18) κεφαλαιοκρατία (37) Κίνα (1) Κλάους Κάρστενσον/Claus Carstensen (1) Κλερ Οζιάς/Claire Auzias (1) Κλωντ Λεβί-Στρώς/Claude Lévi-Strauss (4) Κομμούνα (1) κομμουνισμός (10) Κόνσταντ/Constant Niewenhuys (1) Κοπεγχάγη (1) Κόρα Ντάιαμοντ/Cora Diamond (1) Κορνήλιος Καστοριάδης (9) Κουρτ Βάιλ/Kurt Weil (1) Κουρτ Σβίττερς/Kurt Schwitters (1) κράτος (14) κρίση (32) Κριστιάν Ντελακαμπάιν/Christiane Delacampaigne (1) Κριστίν Λαγκάρντ/Christine Laguarde (1) Κριστόφ Κισλόφσκι/Krzysztof Kieslowski (1) Κρίστοφερ Λας/Christopher Lasch (4) Κροστάνδη (1) κυριαρχία (13) Κωνσταντίνος Καραμανλής (1) Κωνσταντίνος Ματσούκας (1) Κώστας Βάρναλης (1) Κώστας Δεσποινιάδης (4) Κώστας Κολημένος (1) Κώστας Παπαϊωάννου (7) Κώστας Χριστοδούλου (1) Κωστής Βελόνης (1) Κωστής Παπαγιώργης (2) Λ. Βίττγκενσταϊν/L. Wittgenstein (17) Λα Μετρί/ La Mettrie (1) Λάζαρος Αρσενίου (3) Λάκι Λουτσιάνο/Lucky Luciano (1) Λάμπρος Κωνσταντάρας (1) Λάο Τσε/老子 (1) Λαρς φον Τρίερ/Lars von Trier (1) λενινισμός (6) Λεξικό Κριαρά (1) Λεξικό Liddell-Scott (2) Λέο Στράους/Leo Strauss (1) Λεόν Βαλράς/Léon Walras (2) Λέσχη Φιλελεύθερης Ανάγνωσης (1) Λετονία (1) Λετριστές/Lettristes (1) Λέων Σεστώφ/Лев Шесто́в (2) Λέων Τρότσκι/Лев Тро́цкий (3) Λιούις Μάμφορντ/Lewis Mumford (10) λογική (3) Λογιόλα/Loyola (1) Λόγος (26) λογοτεχνία (25) Λονδίνο (3) Λουί Αραγκόν/Louis Aragon (1) Λουί Μαλ/Louis Mal (1) Λουΐ ντε Σαιν Ζυστ/Louis de Saint Juste (1) Λουί Ντυμόν/Louis Dumont (6) Λουίς Αλτουσέρ/Louis Althusser (1) Λουίς Μπουνιουέλ/Louis Buñuel (3) Λουσιέν Μαλζόν/Lucien Malson (1) Λουσίντα και Ντέιβις Μάτλοκ/L & D Matlock (1) Λυγκέας (2) Λωτρεαμόν/Lautréamont (7) Μ. Γκωσέ/M. Gauchet (1) Μάης '68 (1) Μάικ Κέλυ/Mike Kelley (1) Μάικλ Χάρντ/Michael Hardt (1) Μάκης Μηλάτος (1) Μακιαβέλλι/Machiavelli (4) Μάλκολμ Λόουρι/Malcolm Lowry (1) Μάλκολμ Χ/Malcolm X (1) μανιφέστα (65) Μανόλης Λαμπρίδης (1) Μανώλης Αναγνωστάκης (3) Μαξ Βέμπερ/Max Weber (2) Μαξ Ήστμαν/Max Eastman (1) Μαρακές (1) Μάρθα Γκέλχορν/Martha Gellhorn (1) Μαρί ντε Ενζέλ/Marie de Hennezel (1) Μαρίνα Τσβετάγιεβα/Мари́на Цвета́ева (3) Μάρσαλ Σάλινς/Marshall Sahlins (5) Μαρσέλ Μαριέν/Marcel Mariën (1) Μαρσέλ Μως/Marcel Mauss (1) Μαρσέλ Ντυσάν/Marcel Duchamp (1) Μάρτζορι Πέρλοφ/Marjorie Perloff (1) Μάρτζορι Ρόουλινγκ/Marjorie Rowling (1) Μάρτιν Λούθερ Κινγκ/M.L. King (1) Μάρτιν Μπούμπερ/Martin Buber (1) Μάρτιν Χάιντεγγερ/Martin Heidegger (5) μελαγχολία (5) Μελούνα (1) Μέριλυν (1) Μεσαίωνας (7) Μέση Ανατολή (1) μεταμοντέρνο (10) μεταμορφωτική δύναμη (34) μηδέν (11) μηδενισμός (35) Μηνάς Εμμανουήλ (1) Μίλτος Θεοδοσίου (2) Μίλτος Σαχτούρης (2) Μίλτων Φρίντμαν/Milton Friedmann (1) Μιριέλ Μπαρμπερί/Muriel Barbery (1) Μισέλ Αλιετά/Michel Aglietta (1) Μισέλ Ουελμπέκ/Michel Houellebecq (3) Μισέλ Πικολί/Michel Piccoli (1) Μισέλ Σερ/Michel Serres (1) Μισέλ Τουρνιέ/Michel Tournier (2) Μισέλ Φουκώ/Michel Foucault (11) ΜΙΤ (1) Μίχαελ Λέβι/Michael Loewy (2) Μιχαήλ Θερβάντες/Miguel Cervantes (1) Μιχαήλ Μπακούνιν/Михаил Бакунин (2) Μιχαήλ Μπαχτίν/Михаи́л Бахти́н (1) Μιχαηλάγγελος Αντονιόνι/Michelangelo Antonioni (2) Μιχάλης Πάγκαλος (1) Μόμπυ Ντικ (1) Μόρις Ντρούρι/Maurice Drury (1) μουσική (36) Μουσταφά Καγιάτι/Mustafa Khayati (1) μοφερισμός/mofferism (6) Μπαρούχ Σπινόζα/Baruch Spinoza (1) Μπάρυ Άνσγουωρθ/Barry Unsworth (1) Μπέλα Ταρ/Béla Tarr (1) Μπέρναρντ Μάντεβιλ/Bernard Mandeville (1) Μπέρτολντ Μπρεχτ/Bertold Brecht (3) Μπίφο Μπεράρντι/Bifo Berardi (2) Μπλεζ Πασκάλ/Blaise Pascal (1) Μπομπ Ντύλαν/Bon Dylan (1) Μπρέτον Γουντς (1) Μπριζίτ Μπαρντό/Brigitte Bardot (2) Μύκονος (1) μυστικισμός (1) Μωρίς Μερλώ-Ποντύ/Maurice Merleau-Ponty (2) Ν.Α. Μπερντγιάεφ/ Н/ А. Бердя́ев (1) Ν.Γ. Πεντζίκης (1) ναζιστοφασισμός (29) ναρκισσισμός (10) Νασρεντίν Χότζας (1) ναυαγοί (2) Νέα Ζηλανδία (1) Νέα Υόρκη (2) Νεάντερταλ (1) νεοφιλελευθερισμός (12) Νίκος Εγγονόπουλος (3) Νίκος Ζαχαριάδης (2) Νίκος Καρούζος (4) Νίκος Μπελογιάννης (1) Νίκος Σκοπλάκης (1) Νίκος Buccanier Κούρκουλος (6) Νόαμ Τσόμσκι/Noam Chomsky (1) Νόρμπερτ Ελίας/Norbert Elias (1) νους (24) Νούτσιο Όρντινε/Nuccio Ordine (1) Ντ. Ουίγκινς/D. Wiggins (2) Ντ. Χάνκοκ/D. Hancock (1) Ντέιβιντ Λυντς/David Lynch (3) Ντέιβιντ Μπομ/David Bohm (1) Ντέιβιντ Ρικάρντο/David Ricardo (4) Ντέιβιντ Χιούμ/David Hume (4) Ντέσμοντ Μόρις/Desmont Morris (1) Ντμίτρι Πρίγκοφ/Дми́трий При́гов (1) Ντον Ντελίλο/Don Delillo (2) Ντόναλντ Γουίνικοτ/Donald Winnicott (2) Ντονέλα Μήντοους/Donella Meadows (1) Ξενοδοχείο των Ξένων (2) Ξενοφών (3) ξεψάρωμα (3) Ο. Σ. Βίκτορ/H. St Victor (1) Οδύσσεια (2) οικονομία (52) Οκτάβιο Πας/Octavio Paz (2) Όλγα Γερογιαννάκη (1) όλεθρος (29) Όμηρος (1) ομιλίες (13) ΟΟΣΑ (1) Ορφέας Απέργης (2) Όσκαρ Ουάιλντ/Oskar Wilde (2) Ουίσταν Ώντεν/Wystan Auden (3) Ουόλτ Ουΐτμαν/Walt Whitman (1) Π.Α.Ρενουάρ/P.A.Renoir (1) Π.Μ.Σ. Χάκερ/P.M.S. Hacker (6) παιδεία (7) παιχνίδι (7) Παναγιώτης Κονδύλης (10) Παπάγος (1) παπαρολογία (7) παράδοση (4) παραμύθιασμα (2) Παρίσι (1) Πάρνηθα (1) Πασκάλ Ενζέλ/Pascal Engel (1) Πάσχος Μανδραβέλης (3) Πέδρο Ματέο/Pedro Mateo (1) Πέπη Ρηγοπούλου (1) περιπέτεια (3) Πέτρος Αρτάνης (1) Πέτρος Κορνήλιος/Pierre Corneille (1) Πέτρος Παπαθανασίου (1) Πήτερ Γκητς/P.T. Geach (2) Πήτερ Κρηφτ/Peter Kreeft (1) Πήτερ Μπρουκ/Peter Brook (1) Πήτερ Ουίντς/Peter Winch (2) Πήτερ Ουότκινς/Peter Watkins (1) Πιέρ Μανάν/Pierre Manent (1) Πιέρ Μπουρντιέ/Pierre Bourdieu (1) Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν/Pierre-Joseph Proudhon (1) Πλαστήρας (2) Πλάτωνας (4) πλουραλισμός (1) ποίηση (67) πολεμικά κείμενα (11) πόλεμος (26) πόλη (25) πολιτική (47) Ποτάμι (1) προαίρεση (1) προεκλογικά μηνύματα (9) προλεταριάτο (47) Προμηθέας (1) προπαγάνδα (57) Πωλ Βιριλιό/Paul Virilio (1) Πωλ Βαλερύ/Paul Valery (1) Πωλ Ζοριόν/Paul Jorion (1) Πωλ Ζωγραφάκης (1) Πωλ Λαφάργκ/Paul Lafargue (2) Πωλ Ρικέρ/Paul Ricoeur (2) Ρ. ΜακΝαμάρα/R. MacNamara (3) Ραούλ Βανεγκέμ/Raoul Vaneigem (6) Ραούλ Σουρίτα/Raul Zurita (1) Ρας Ρίις/Rush Rhees (1) Ράσελ Τζάκομπι/Russel Jacobi (3) Ρέι Μπράντμπερι/Ray Bradbury (1) Ρέιμοντ Κάρβερ/Raymond Carver (1) Ρενέ Ζιράρ/René Girard (10) Ρενέ Κλερ/ René Clair (1) Ρισελιέ/Richelieu (1) Ρίτα Γκαβέρα (1) Ρίτσαρντ Κόμπντεν/Richard Cobden (1) Ρίτσαρντ Μοράν/Richard Moran (1) Ρίτσαρντ Ρόρτι/Richard Rorty (7) Ροβεσπιέρος (1) Ρόζα Λούξεμπουργκ/Rosa Luxembourg (3) Ρόζενταλ-Γιούντιν (1) ρομαντισμός (4) Ρομπέρ Αντέλμ/Robert Antelme (1) Ρόμπερτ Οπενχάϊμερ/Robert Oppenheimer (1) Ρόμπερτ Ρέντφορντ/Robert Redford (1) Ρόμπερτ Φρανκ/Robert Frank (1) Ρόμπερτ Χας/Robert Hass (2) Ρομπέρτο Χουαρόθ/Roberto Juarroz (1) Ρουμανία (1) Ρωσία (3) Σ. Μπενβενούτο/S. Benvenuto (1) Σ. Πιρόν/S. Piron (1) Σαίξπηρ/Shakespeare (1) Σαν Φρανσίσκο (1) σαπουνόφουσκες (10) Σαρλ Μπωντλέρ/Charles Baudeilaire (1) Σαρλ Μπωντλέρ/Charles Baudeilaire (1) Σαρλ Πεγκί/Charles Péguy (1) Σαρλ Φουριέ/Charles Fourier (1) Σβετλάνα Αλεξίεβιτς/Светлана Алексиевич (1) Σέρεν Κίρκεγκωρ/Søren Kierkegaard (5) Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλου (1) Σέσιλ ντε Μιλ/Cecil DeMille (1) σθένος (4) Σιμόν Βέιλ/Simone Weil (6) Σιμόν Λέις/Simon Leys (1) σινεμά (44) Σίνεντ Ο'Κόνορ/Sinead O'Connor (1) Σίντνεϊ Λιουμέτ/Sidney Lumet (1) Σίσυφος (1) σκεπτικισμός (6) Σκιπίων ο Αφρικανός (1) σκουπιδοντενεκέδες (1) Σλαβόι Ζίζεκ/Slavoj Žižek (4) Σόνια (1) σοσιαλδημοκρατία (7) Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα (1) Σουηδία (3) Σουν Τζου/ 孫子 (1) σουρεαλισμός (7) σοφία (6) Σπύρος Κυριαζόπουλος (7) σταλινισμός (14) Σταμάτης Γονίδης (1) Σταμάτης Πολενάκης (1) Στάνλεϊ Κάβελ/Stanley Cavell (2) Στάνλεϊ Κιούμπρικ/Stanley Kubrick (1) Στάντις Λώουντερ/Standish Lawder (2) Στέλιος Κούλογλου (1) Στέλιος Ράμφος (1) Στεφάν Λαβινιότ/Stéphane Lavignotte (1) Στέφανος Λουπάσκο/Stephan Lupasco (4) Στέφανoς Ροζάνης (8) Στήβεν Πίνκερ/Steven Pinker (2) στρατόπεδα εργασίας (10) στρατόπερα αναψυχής (1) Σύλβια Πλαθ/Sylvia Plath (1) Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου (3) Σύνταγμα (1) σχετικισμός (2) Σωκράτης (4) σώμα (3) Τ.Κ.Παπατσώνης (2) Τ.Σ. Έλλιοτ/T.S. Elliot (3) Τάκης Μίχας (2) Ταλίν (1) Τάλκοτ Πάρσονς/Talcott Parsons (1) Τάσος Λάγγης (2) Τέοντορ Αντόρνο/Theodor Adorno (1) τέχνη (71) τεχνικό σύστημα (40) τεχνοκρατία (28) τεχνολογικός μεσσιανισμός (41) τεχνοσάχλα (16) Τζ. Μπένθαμ/J. Bentham (1) Τζ. Ρ. Σάουλ/J. R. Saul (8) Τζ. Σενμπάουμσφελντ/G. Schönbaumsfeld (1) Τζ. Στ. Μιλλ/J. St. Mill (1) Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν/J.R.R. Tolkien (1) Τζακ Α. Γκόλντστοουν/Jack A. Goldstone (1) Τζέημς Μπάλντουιν/James Baldwin (1) Τζέφρεϊ Χερφ/Jeffrey Herf (1) Τζον Γκρέι/John Gray (1) Τζον Κ. Γκαλμπρέιθ/John K. Galbraith (1) Τζον Λοκ/John Locke (3) Τζον Μ. Κούτσι/John M. Coetzee (2) Τζον Ρωλς/John Rawls (2) Τζον Σερλ/John Searle (6) Τζον Στάινμπεκ/John Steinbeck (1) Τζον Φ. Κέννεντυ/John F. Kennedy (3) Τζον Φόουλς/John Fowles (1) Τζον Χιούστον/John Houston (1) Τζον Ώστιν/John Austin (1) Τζορτζ Όργουελ/George Orwell (4) Τζορτζ Στάινερ/George Steiner (2) Τζόρτζιο Αγκάμπεν/Giorgio Agamben (4) Τζουζέπε Πίνοτ-Γκαλίτσιο/Giuseppe Pinot-Gallizio (1) Τζούλια Κρίστεβα/Julia Cristeva (1) Τομά Λεπετιέ/Thomas Lepeltier (1) Τομάς Ιμπάνιεθ/Tomás Ibáñez (1) Τόμας Πίντσον/ Thomas Pynchon (1) Τόμας Ρηντ/Thomas Reid (2) Τόμας Χομπς/Thomas Hobbes (4) Τόνι Νέγκρι/Toni Negri (2) Τόνι Σουάρτζ/Tony Schwartz (1) τραγωδία (10) Τρανσχιουμανισμός (1) Τριλεκτική (11) Τριστάν Τζαρά/Tristan Tzara (1) Τρόικα (21) Τσαρλς Ντέιβενπορτ/Charles Davenport (1) Τσαρλς Ράιτ Μιλλς/Charles Wright Mills (1) Τσαρλς Σ. Περς/Charles S. Peirce (1) Τσαρλς Τέιλορ/Charles Taylor (1) Τσαρλς Φορτ/Charles Fort (1) τυραννία (14) Υβ Λε Μανάκ/Yves Le Manach (9) Υβ Μισώ/Yves Michaud (1) υλισμός (13) υπαρξισμός (3) υποκείμενο (29) υπομονή (2) Φ. Ε. Ρεϊνάλ/F. E. Reynal (1) Φ. Σελίν/. Céline (1) Φ.Ντ. Πητ/F.D.Peat (1) Φαινομενολογία (1) Φελίξ Γκουαταρί/Félix Guattari (1) Φερνάντο Αρρραμπάλ/Fernando Arrabal (1) Φερνάντο Πεσσόα/Fernando Pessoa (2) Φθινόπωρο (1) Φίγκαρο (1) Φίλιπ Λάρκιν/Philip Larkin (1) Φιλοσοφία (76) Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι/Фёдор Достоевский (5) Φλαν Ο' Μπράϊαν/Flann O' Brien (1) Φουκουσίμα (3) Φρ. Ένγκελς/Fr. Engels (7) Φρ. Νίτσε/Fr. Nietsche (11) Φρ. Σιμιάν/Fr. Simiand (1) Φρ. Φουρκέ/Fr. Fourquet (1) Φράνσις Μπέικον/Francis Bacon (1) Φρανσουά Γκρουά/François Grua (1) Φρανσουά Καραντέκ/François Caradec (1) Φρανσουά Λυοτάρ/François Lyotard (1) Φρανσουά Φουρκέ/François Fourquet (1) Φραντς Κάφκα/Frantz Kafka (2) Φρέντερικ Τέιλορ/Frederick Taylor (1) Φρέντερικ Τζέιμσον/Frederick Jameson (1) Φρήντριχ Γιάκομπι/Friedrich Jacobi (1) Φρήντριχ Έμπερτ/Fredrich Ebert (1) Φρήντριχ Μουρνάου/Friedrich Murnau (1) Φρήντριχ Χάγιεκ/Friedriech Hayek (2) Φριτς Λάιστ/Fritz Leist (1) φρμκ (13) Φρόιντ/Freud (5) Φώτης Τερζάκης (1) Χ. Λ. Μπόρχες/J. L. Borges (2) Χ. Μ. Εντσενσμπέργκερ/H. M. Enzensberger (1) Χάιμε Σεμπρούν/Jaime Semprun (1) χαρά (5) Χάρβαρντ (1) Χάρης Βλαβιανός (1) Χάρι Χόλε (1) Χάρυ Γκουγκενχάιμ/Harry Guggenheim (1) Χάρυ Φράνκφουρτ/Harry Frankfurt (1) Χέγκελ/Hegel (12) Χέερτ Μακ/Geert Mak (3) Χένρικ Ίψεν/H. Ibsen (1) Χέρμαν Μέλβιλ/Herman Melville (1) Χέρμπερτ Μαρκούζε/Herbert Marcuse (2) Χιλή (1) Χίλντε ντε Μπράιν/Hilde de Bruijn (1) χιούμορ (29) Χιροσίμα (4) Χλόη Κολλύρη (1) Χουάλ Βίβες/Juan Vives (1) χρήμα (13) χρήμα και μαγεία (21) Χρήστος Βακαλόπουλος (1) Χριστός (3) χρόνος (10) ψυχή (12) ωφελιμισμός (13) A.I. (6) Ange S. Vlachos (1) Bar Beduin (1) Beatnics (1) beton7 (12) BHL (2) Biennale (2) Bloomberg (1) Bob Dylan (1) Bob Marley (1) Bodies (3) Bruce Springsteen (1) Cinemarian (3) CNN (1) dada (2) dangerfew (77) David Bowie (1) DAVOS (2) Descombes (1) DOCUMENTA (1) Einsatzgruppe D (1) EMAF (1) Frank Zappa (3) Gaston Bachelard/Γκαστόν Μπασλάρ (1) Happyfew (5) HighSpeedAcces (1) Hippies (1) Hollowsky (161) Iggy Pop (1) Il Consigliere (3) intothepill (2) izi (230) Janitoring (1) Jazz (2) Jeffrey Lee Pierce (1) Jimmy Cliff (1) Joe Strummer (1) Johnny Cash (2) Keith Richards (1) La Tribune (1) Malaguena (1) Mark Twain (1) Miles Davis (2) Monty Python (1) Muppet Show (1) nem68 (1) Nick Cave (1) Nosotros (1) psonia (4) RadioBubble (61) Renty (3) Ringo Star (1) RSA (1) Salon De Vortex (5) Scott Asheton (1) Serajevomag (1) sexbox (2) socialmedia (2) Tales from the Crypt (1) TESTS! (6) TwixtLab (1) UNICEF (1) urban hacking (13) Wall Street Journal (1) wobblies (2) Zακ Μπουβρές/Jacques Bouveresse (1) Zabriskie Point (1) zi (1) Zoviets (1)