14 Δεκεμβρίου 2010

Το άτομο είναι το κοινωνικό (προϊ)ον

jisi_lethe-15


Οι ατελείωτες συζητήσεις για τις ανθρώπινες σχέσεις κι αντιδράσεις είναι ουτοπικές· θεωρούν δεδομένο ό,τι είναι ξεπερασμένο ή δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί: τις ανθρώπινες σχέσεις. 

Σήμερα αυτές οι σχέσεις είναι απάνθρωπες· είναι περισσότερο σχέσεις μεταξύ ποντικών παρά ανθρώπων, περισσότερο μεταξύ πραγμάτων παρά προσώπων. Και όχι από κακή θέληση, αλλά εξαιτίας μιας κακής κοινωνίας. Η λήθη τούτου σημαίνει υποταγή στην ιδεολογία των "ομάδων ευαισθησίας" που απευαισθητοποιούν, αποκόβοντας τις ανθρώπινες σχέσεις, από τις κοινωνικές σχέσεις που τις έκαναν κτηνώδεις. 

Περισσότερη ευαισθησία σημαίνει επανάσταση ή τρέλα. Τα υπόλοιπα είναι φλυαρίες.

Κοινωνική αμνησία, του Ράσελ Τζάκομπι 
(V. Η πολιτική της υποκειμενικότητας σ.138)
μετ. Γιώργος Σιούνας
 

39 σχόλια:

Cotton είπε...

μαγεμένο από το εμπόρευμα, το άτομο γίνεται κι αυτό εμπόρευμα

Cotton είπε...

και φυσικά η υπόσχεση της ριζοσπαστική υποκειμενικότητας να υπερβεί και να αποφύγει την πολιτική και προσωπική ασημαντότητα μένει ως τώρα ανεκπλήρωτη.

Periklis L. είπε...

Παιδιά μπράβο , οι επισημάνσεις σας γίνονται όλο και πιο καίριες καθώς περνούν τα χρόνια (βέβαια δεν έχουν την πλάκα που είχαν τα θολά μάτια οι χασαποταβέρνες τα ουζερί και οι όμορφες κοπέλες αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε κι όλα δικά μας:-)))

HollowSky είπε...

Φυσικά αφήνει αναπάντητο - μάλλον δεν τον ενδιαφέρει - κάτι που μου φαίνεται κρίσιμο: την πιθανή σχέση μεταξύ "κακής θέλησης" και "κακής κοινωνίας".

Ίσως να τον τρομάζει το ενδεχόμενο η κοινωνία να θεμελιώνεται πάνω σε σκελετούς...

Συμβαίνει αυτό με τους ιστορικά αισιόδοξους.

Ανώνυμος είπε...

Τί εννοεί "ομάδες ευαισθησίας";

izi είπε...

Υποπτεύομαι ότι "ομάδες ευαισθησίας" εννοεί τα κινήματα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα φυλετικά, το γυναικείο κίνημα, το κίνημα σχετικά με την σεξουαλικότητα κτλ.
Μπορεί να κάνω και λάθος.
@hollow, μα είναι πολύ μικρό το απόσπασμα για να βγάλεις αυτό το συμπέρασμα. Ίσα ίσα υποστηρίζει πως η "κακή θέληση" διαμεσολαβείται από την "κακή κοινωνία"

Γιάννης είπε...

"Σήμερα αυτές οι σχέσεις είναι απάνθρωπες"

μόνο σήμερα; κι αν από πάντα, τότε;

aloga είπε...

Σχόλιο επί του τίτλου:


"Το άτομο είναι το κοινωνικό (προϊ)ον"

Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι ό,τι σκέφτεται, σχεδιάζει, υπολογίζει, αξιολογεί, θαυμάζει, αποδοκιμάζει...
το κάνει χρησιμοποιώντας μια βάση δεδομένων που του την έχωσε στον εγκέφαλο η κενωνία;

Όποιος δεν το είχε καταλάβει, ας προσπαθήσει να το καταλάβει τώρα.


Και μετά
ας προσπαθήσει να εκτιμήσει την αξία των συζητήσεων, των απόψεων, των θεωριών ...

ή και των "καίριων επισημάνσεων"


αντί για

"ουζερί και οι όμορφες κοπέλες"


Ταράραράραρααα

HollowSky είπε...

@ Γιάννη,

τι σημασία έχει; Αλλάζει, ή θάπρεπε ν' αλλάξει, κάτι σε αυτό που λέει ο Τζάκομπι αν οι ανθρώπινες σχέσεις δεν ήταν μόνο "σήμερα" απάνθρωπες;

aloga είπε...

Για μια ακόμη φορά το κείμενο πάσχει είτε λόγω μεταφραστή είτε λόγω συγγραφέα.

Εξηγούμαι.

Θεωρώ ότι οικοδομείται επάνω σε μια αντίφαση:

"θεωρούν δεδομένο ό,τι είναι ξεπερασμένο ή δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί: τις ανθρώπινες σχέσεις"

Δηλαδή σύμφωνα με αυτό, δεν υπάρχουν σήμερα ανθρώπινες σχέσεις μια και είτε έχουν ξεπεραστεί είτε δεν έχουν ακόμη πραγματοποιηθεί.

Στην αμέσως όμως επόμενη παράγραφο, περιγράφει πώς είναι αυτές οι σχέσεις σήμερα.

Και ακόμη, ενώ λέει ότι οι συζητήσεις για τις ανθρώπινες σχέσεις και αντιδράσεις είναι ουτοπικές, στήνει συζήτηση για τις ανθρώπινες σχέσεις.

Άσε που παρακάτω μπερδεύει τα πράγματα (σκόπιμα ή τα βλέπει μπερδεμένα;) και υποχρεώνει τον izi να αναλάβει δράση και να τον ερμηνεύσει.



Όθεν, ...... αυτά και τέλος....



Αν συνεχίσω την συζήτηση θα έρθει μετά και θα μου πει ότι ασχολούμαι με ουτοπίες....

Γιάννης είπε...

hollowsky
έχει σημασία. είτε (στην καλύτερη περίπτωση) ότι δεν είναι τόσο τρομερό το απάνθρωπο των ανθρώπινων σχέσεων είτε (στη χειρότερη) ότι πρέπει κανείς να ζήσει με το απαράλλακτο αυτό δεδομένο, όπως λ.χ. να ζήσει με το ότι ο μπαμπάς του ήταν μέθυσος και να κοιτάξει άλλες παραμέτρους της ζωής του.

HollowSky είπε...

@ Γιάννης,

κι όμως το ότι κάτι συνέβαινε πάντοτε,
(1)δεν συνεπάγεται πως δεν είναι και τρομερό: πχ πάντοτε οι άνθρωποι πέθαιναν αλλά ο θάνατος παραμένει σε όλες τις κοινωνίες κάτι το τρομερό, άλλο αν οι βαθμοί "τρομερότητας" μπορεί να ποίκίλλουν - και
(2) δεν συνεπάγεται οπωσδήποτε ότι πρέπει να ζήσει κανείς αιωνίως μαζί του θεωρώντας το απαράλλακτο: πχ άλλους τους παίρνει από κάτω το να έχουν μέθυσο πατέρα, άλλους όχι τόσο, κ.λπ. (για να μην πω το κλασικό: ανέκαθεν θέλαμε να πετάξουμε χωρίς να το μπορούμε, αλλά δεν συμβιβαστήκαμε και στο τέλος φτιάξαμε αεροπλάνα).

Οπότε;
;-)

Γιάννης είπε...

hollowsky,
οπότε στο (1) είτε υπάρχει κάποια εκλογίκευση και απόκρυψη του πραγματικού γεγονότος του θανάτου (επίκουρος, μετενσάρκωση, αθανασία) μέσω της οποίας στην πραγματικότητα γίνεται αποδεκτός ο θάνατος είτε υπάρχει η τρέλα.

το ίδιο και στο (2) είτε υπάρχει κάποια εκλογίκευση του στυλ "ναι ήταν, αλλά τον αγαπούσα και εγώ δε θα πιω ποτέ ή θα πιω με μέτρο κοκ", είτε το ανυπόφορο στο οποίο συνίσταται ένα απαράλλακτο ("για πάντα") γεγονός, και συνεπώς η τρέλα.

το ίδιο κι εδώ, είτε υπάρχει η τρέλα, που διαλέγουν οι λίγοι, είτε μια εκλογίκευση, που τους βοηθά να επιβιώνουν.

αντίθετα, αν ήταν μόνο σήμερα απάνθρωπες οι σχέσεις, τότε θα ήταν ένα πρόβλημα που δεν θα χρειαζόταν να επιλύνεται μέσω θεωρητικολογίας ή της τρέλας, αφού συνιστά μια κορύφωση, και κάθε κορύφωση δεν διαρκεί για πάντα. (αντίθετα, ο θάνατος πάντα υπήρχε)

HollowSky είπε...

@ Γιάννη,

ως προς το (1):

α. Ποιος αλήθεια γνωρίζει "το πραγματικό γεγονός του θανάτου" ώστε τα "επίκουρος, μετενσάρκωση, αθανασία" να είναι "εκλογίκευση και απόκρυψη" ιδίως δε με την - κατά την αναλογία που κάνεις - έννοια της "θεωρητικολογίας";
β. Ποιος κατ' επέκταση μπορεί να βεβαιώσει ότι αυτά τα "επίκουρος, μετενσάρκωση, αθανασία" δεν είναι η ορθή στάση του ανθρώπου έναντι του πραγματικού γεγονότος του θανάτου, στάση που, αν δεν την ακολουθήσει κανείς, τότε οδηγείται στην τρέλα; - και αν μια στάση έναντι ενός πραγματικού γεγονότος είναι η ορθή, τότε πώς μπροούμε να την καταχωρίζουμε στο φάκελο με τίτλο "εκλογίκευση, απόκρυψη, θεωρητικολογία";

ως προς το (2):

Το ίδιο. Εάν μια στάση είναι σωστή, με την έννοια ότι περιορίζει στο μέγιστο δυνατό την (εξ ορισμού αυτο- και ετερο-καταστροφική) τρέλα, τότε πώς μπορούμε να την κατατάσσουμε στην "εκλογίκευση, απόκρυψη, θεωρητικολογία";

Επομένως;

Για να μην προσθέσω - αλλά ίσως με κίνδυνω να πολυπλοκέψω κι άλλο το ήδη πολύπλοκο - πως, το να διαπιστώσουμε ότι κάτι είναι "σήμερα" χάλια ενώ (ας πούμε) δεν ήταν "χτες", δεν σημαίνει ΔΙΟΛΟΥ ότι έχουμε να κάνουμε αποκλειστικά και μόνο με μια "κορύφωση". Διότι μπορεί εξίσου αυτό το "σημερινό" χάλια να είναι η αρχή ενός χάλια που παγιώνεται εις τον αιώνα των αιώνων αμήν, δηλαδή ενός "από εδώ και πέρα τη βάψαμε", ούτως ειπείν το τωρινό "σήμερα" να γίνει το αυριανό "για πάντα".

Μπορείς να το αποκλείσεις αυτό; Οπότε;

aloga είπε...

Ερώτηση:

Τι γίνεται όταν δύο ή περισσότερες ψευδαισθήσεις συναντώνται;

HollowSky είπε...

@ Aloga,

όταν δυο ή περισσότερες ψευδαισθήσεις συναντηθούν, απλά προσπερνάνε η μια την άλλη. Είναι ίδιον των ψευδαισθήσεων να μην αναμιγνύονται.

aloga είπε...

@ hollowsky

Δεν συμφωνώ.

Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι όταν δυο ή περισσότερες ψευδαισθήσεις συναντώνται, πιάνουν κουβέντα, προβληματίζονται, σχετίζονται, πχ παντρεύονται ή δουλεύουν μαζί, διασκεδάζουν μαζί και πολλά άλλα. Αυτό συμβαίνει γιατί σε μεγάλο ποσοστό τους, οι ψευδαισθήσεις αυτές ταυτίζονται.
Πάρε για παράδειγμα την ψευδαίσθηση περί κάποιας συγκεκριμένης θρησκείας που έχουν εκατομμύρια άνθρωποι. Ο καθένας από αυτούς ζει με/την ψευδαίσθησή του. Παρόλα αυτά, κάνουν τόσα πολλά μαζί. Και μάλιστα διαχειρίζονται και βελτιώνουν συνεχώς την ψευδαίσθηση τους προσαρμόζοντάς την καταλλήλως, ώστε να εξακολουθούν να την βιώνουν θεωρώντας ότι αυτό είναι η ζωή.

Γιάννης είπε...

hollowsky,
ως προς το 1α: κανείς δεν γνωρίζει τίποτα, γι' αυτό είναι θεωρητικολογία και εκλογίκευση της απουσίας γνώσης. άλλωστε αν τίθεται θέμα γνώσης και όχι πίστης, για να μην συνιστά θεωρητικολογία κι εκλογίκευση, θα έπρεπε να αποδείξει ότι είναι γεγονός κι όχι απόκρυψη ο επικούρειος κι όχι ο αντίπαλός του. για την τεκμηρίωση μιας άποψης είναι υπεύθυνος ο φορέας της, όχι άλλοι, αλλιώς είναι θεωρητικολογία. κάνω λάθος;

για το 1β
ακριβώς λόγω των παραπάνω, δεν είναι λογικό να απαιτούμε από κάποιον να αποδείξει ότι -Α. αλλά να απαιτούμε από αυτόν που αποδέχεται το Α ότι "ισχύει Α"

αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι θεωρητικολογία κι εκλογίκευση η αντίθετη άποψη. ακριβώς επειδή κι από τις δυο αφετηρίες οδηγούμαστε σε μια θεωρητικολογία (δηλ. άγονη και αναπόδεικτη συζήτηση) μόνο ως εκλογίκευση και απόκρυψη μπορεί κανείς να την δει.

το πραγματικό γεγονός του θανάτου συνίσταται στην πραγματική βιολογική απουσία. μπορεί ο νεκρός να ζεί στη μνήμη μας ή στη νομοθεσία μας ή να τον βλέπουμε στα όνειρά μας ή να έχουν τα εγγόνια του τα ίδια μάτια. αλλά ο ίδιος δεν υφίσταται ως πραγματική βιολογική και κοινωνική παρουσία. άσχετα από το αν ο επίκουρος, η μετενσάρκωση και η αθανασία ισχύουν ή όχι.

το "από εδώ και στο εξής για πάντα" δεν είναι το ίδιο με το "πάντα και πάντοτε". αλλά ακόμη κι αν ήταν έτσι, τότε απλώς μελλοντολογούμε, αφού προεξοφλούμε τι θα γίνεται "(από δω και στο εξής) για πάντα", όχι απλώς στο άμεσο αλλά στο παντοτινό μέλλον. πώς δικαιολογούμε τέτοια πρόβλεψη, ώστε να μην ισχύει η άποψη για απλή κορύφωση μιας κατάστασης;

θα πεις, και πού ξέρω εγώ ότι συνιστά απλώς κορύφωση; απαντώ ότι πιθανολογώ με βάση την προηγούμενη ιστορική εμπειρία. στα 1870 η αγγλία φάνταζε ανίκητη, τώρα οι ηπα, στα 500 ο χριστιανισμός παντοδύναμος.

για να περιπλέξω κι εγώ άλλο τα πράγματα, παντού και πάντα οι άνθρωποι, λίγοι ή πολλλοί και συνήθως πολλοί, έβρισκαν ότι η κατάσταση είναι αφόρητη, ότι υποφέρουν κ.λπ. μπορούμε να βρούμε πολλά παραδείγματα. βέβαια, τότε οι άνθρωποι επέλεγαν άλλη μέθοδο αντί των εκλογικεύσεων και της (λόγω ουμανισμού) τρέλας, τη σκληρότητα.


aloga,
αν οι φορείς τους τις εκλαμβάνουν ως ψευδαισθήσεις, τότε αυτές σύντομα αντικαθίστανται από άλλες ψευδαισθήσεις τις οποίες δεν εκλαμβάνουν ως τέτοιες.

αν όχι, τότε ισχύουν όλα για τη συνάντηση δυο αληθειών

Γιάννης είπε...

hollowsky,
ως προς το 1α: κανείς δεν γνωρίζει τίποτα, γι' αυτό είναι θεωρητικολογία και εκλογίκευση της απουσίας γνώσης. άλλωστε αν τίθεται θέμα γνώσης και όχι πίστης, για να μην συνιστά θεωρητικολογία κι εκλογίκευση, θα έπρεπε να αποδείξει ότι είναι γεγονός κι όχι απόκρυψη ο επικούρειος κι όχι ο αντίπαλός του. για την τεκμηρίωση μιας άποψης είναι υπεύθυνος ο φορέας της, όχι άλλοι, αλλιώς είναι θεωρητικολογία. κάνω λάθος;

για το 1β
ακριβώς λόγω των παραπάνω, δεν είναι λογικό να απαιτούμε από κάποιον να αποδείξει ότι -Α. αλλά να απαιτούμε από αυτόν που αποδέχεται το Α ότι "ισχύει Α"

αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι θεωρητικολογία κι εκλογίκευση η αντίθετη άποψη. ακριβώς επειδή κι από τις δυο αφετηρίες οδηγούμαστε σε μια θεωρητικολογία (δηλ. άγονη και αναπόδεικτη συζήτηση) μόνο ως εκλογίκευση και απόκρυψη μπορεί κανείς να την δει.

το πραγματικό γεγονός του θανάτου συνίσταται στην πραγματική βιολογική απουσία. μπορεί ο νεκρός να ζεί στη μνήμη μας ή στη νομοθεσία μας ή να τον βλέπουμε στα όνειρά μας ή να έχουν τα εγγόνια του τα ίδια μάτια. αλλά ο ίδιος δεν υφίσταται ως πραγματική βιολογική και κοινωνική παρουσία. άσχετα από το αν ο επίκουρος, η μετενσάρκωση και η αθανασία ισχύουν ή όχι.

το "από εδώ και στο εξής για πάντα" δεν είναι το ίδιο με το "πάντα και πάντοτε". αλλά ακόμη κι αν ήταν έτσι, τότε απλώς μελλοντολογούμε, αφού προεξοφλούμε τι θα γίνεται "(από δω και στο εξής) για πάντα", όχι απλώς στο άμεσο αλλά στο παντοτινό μέλλον. πώς δικαιολογούμε τέτοια πρόβλεψη, ώστε να μην ισχύει η άποψη για απλή κορύφωση μιας κατάστασης;

θα πεις, και πού ξέρω εγώ ότι συνιστά απλώς κορύφωση; απαντώ ότι πιθανολογώ με βάση την προηγούμενη ιστορική εμπειρία. στα 1870 η αγγλία φάνταζε ανίκητη, τώρα οι ηπα, στα 500 ο χριστιανισμός παντοδύναμος.

για να περιπλέξω κι εγώ άλλο τα πράγματα, παντού και πάντα οι άνθρωποι, λίγοι ή πολλλοί και συνήθως πολλοί, έβρισκαν ότι η κατάσταση είναι αφόρητη, ότι υποφέρουν κ.λπ. μπορούμε να βρούμε πολλά παραδείγματα. βέβαια, τότε οι άνθρωποι επέλεγαν άλλη μέθοδο αντί των εκλογικεύσεων και της (λόγω ουμανισμού) τρέλας, τη σκληρότητα.


aloga,
αν οι φορείς τους τις εκλαμβάνουν ως ψευδαισθήσεις, τότε αυτές σύντομα αντικαθίστανται από άλλες ψευδαισθήσεις τις οποίες δεν εκλαμβάνουν ως τέτοιες.

αν όχι, τότε ισχύουν όλα για τη συνάντηση δυο αληθειών

aloga είπε...

@ Γιάννης

Ακριβώς

Όταν λοιπόν οι φορείς δεν αντιλαμβάνονται ότι βρίσκονται σε ψευδαίσθηση, συμπεριφέρονται σα να ζουν πραγματικά ενώ ζουν σε ψευδαίσθηση. Βλέπουν την ψευδαίσθησή τους σαν αλήθεια και εξακολουθούν να ζουν έτσι ... μέχρι θανάτου. Συμφωνώ πλήρως.

Να λοιπόν χόλοου και μια άλλη προσέγγιση που κινείται προς την κατεύθυνση που ήθελα να προβάλλω.
Ότι δηλαδή αυτό που συμβαίνει, που είναι γεγονός είναι ότι παρόλο που όλοι ζουν το παραμύθι τους, υπάρχουν και μάλιστα εκφράζουν αυτό που αποκαλείται κοινωνία.

Μόνο που αυτό που βιώνουν δεν είναι η αλήθεια αλλά απλώς όπως λέει ο Γιάννης:

Μια ψευδαίσθηση την οποία εκλαμβάνουν σαν αλήθεια.


Ακριβώς αυτό κάνει η κοινωνία. Προγραμματίζει τους ανθρώπους έτσι ώστε να ζουν σε μια ψευδαίσθηση την οποία να εκλαμβάνουν σαν αλήθεια.

Ευχαριστώ Γιάννη.

HollowSky είπε...

@ Γιάννη,

ας ξεκαθαρίσουμε πρώτα κάτι: θεωρητικολογία (δηλ. άγονη και αναπόδεικτη συζήτηση) μπορούμε να ονομάσουμε κάθε συζήτηση που δεν οδηγεί σε σύναψη συμφωνιών, με βάση τα συζητούμενα, ικανών να ιδρύουν θεσμούς, ήτοι δομημένους δεσμούς προστατευτικούς των ατόμων και των συνόλων από την αυτο- και ετερο-καταστροφική τρέλα. Συμφωνούμε σε αυτό;

Εάν ναι, τότε - για να επανέλθω στο προβοκατόρικο ερώτημά μου -, πώς μπορούμε να ονομάσουμε θεωρητικολογία κάτι που, ως στάση και ιδέα έναντι ενός πραγματικού γεγονότος, έχει δομήσει και δομεί τέτοιους θεσμούς;

Και πώς μπορούμε να ονομάσουμε μη-θεωρητικολογία μια ιδέα και μια συζήτηση, που δεν κατορθώνει κάτι τέτοιο;

[Για να μην είμαι απόλυτος, να πω ότι δέχομαι τη θεωρητικολογία, δηλ. την άγονη και αναπόδεικτη συζήτηση, ως ένα κομμάτι της ζωής μας` όχι σαν επίκεντρό της` ως ευχάριστη εξαίρεση, όχι σαν δεσμευτικό κανόνα.]

Και για να έλθω και στον Aloga, πως μπορούμε να ονομάζουμε ψευδαίσθηση ένα σύνολο ιδεών που κατορθώνουν να ιδρύουν θεσμούς, χωρίς τους οποίους το ανθρώπινο άτομο δεν θα μπορούσε να επιβιώσει κα αυτοσυντηρηθεί;

Και πώς μπορούμε να ονομάζουμε μη-ψευδαίσθηση κάποιες ιδέες που, αντίθετα, καθιστούν τουλάχιστον δυσχερή αυτή την αυτοσυντήρηση ακριβώς επειδή, στο όνομα μιας "αντι-ψευδαισθησιακής" ατομικής καθαρότητας, κλονίζουν ριζικά την "πίστη" του ατόμου στο κοινωνικό-θεσμικό;

Σε τελική ανάλυση, αν ορίσουμε ως "φυσικό" ότιδήποτε συνδράμει στη φυσική επιβίωση και αυτοσυντήρηση του ανθρώπου, τότε η ροπή προς αντιλήψεις που τη δυσχεραίνουν δεν είναι ουσιαστικά μετα-φυσική;

Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνει μια κατάσταση "λιγότερο τρομερή" (διότι αυτό έθεσες ως "αξία" ή ζητούμενο); Κάτι που ιδρύει θεσμό ή κάτι που αενάως θεωρητικολογεί;

ΥΓ 1 Δεν χρειάζεται, νομίζω, να απαντήσω για τα περί κορύφωσης ή έναρξης. Σαφώς πρόκειται περί πιθανολογίας. Καμιά πιθανολογία δεν μπορεί να κάνει "λιγότερο τρομερό"

ΥΓ 2 Παρενθετικά: Σκληρότητα είναι η κατάσταση εκείνου που αποφασίζει να κάνει τον άλλον δούλο του (ούτε καν μισθωτό). Η ανθρωπότητα φαίνεται να μην αποδέχεται πλέον και τόσο ... ασυζητητί αυτή την κατάσταση.

HollowSky είπε...

@ Aloga,

βλ. παραπάνω.

aloga είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
aloga είπε...

@ hollowsky κλπ

1.- "...πως μπορούμε να ονομάζουμε ψευδαίσθηση ένα σύνολο ιδεών που κατορθώνουν να ιδρύουν θεσμούς,χωρίς τους οποίους το ανθρώπινο άτομο δεν θα μπορούσε να επιβιώσει και αυτοσυντηρηθεί;.."

Εάν το σύνολο των ιδεών δεν βασίζεται στην πραγματικότητα αλλά σε εξωπραγματικούς προγραμματισμούς οι θεσμοί τους οποίους ιδρύουν είναι παραμύθια για παραμύθιασμα. Έτσι οδηγούν σε ανθρώπους των οποίων η παραμονή στην ύπαρξη δεν είναι παρά ένα παραμύθι. Αν όμως εσύ την παραμονή στην ύπαρξη την θεωρείς ζωή, τότε μόνο έχει αξία το "επιβιώσει και αυτοσυντηρηθεί". Εγώ όμως δεν θεωρώ ότι απλώς η παραμονή στην ύπαρξη είναι το ζητούμενο για τον άνθρωπο. Το ζητούμενο είναι να ζήσει αυθεντική ζωή όχι παραμύθι.
Για μένα το επιβιώνω και αυτοσυντηρούμαι είναι το μόνο που του προσφέρει ο κοινωνικός προγραμματισμός. Αυτός είναι ό,τι πρέπει για να φτιάχνει ανθρωπόμορφα εξαρτήματα της κοινωνίας, αδυνατεί όμως πλήρως να φτιάχνει ανθρώπους και να προάγει την ανθρωπότητα.

2. "...κλονίζουν ριζικά την "πίστη" του ατόμου στο κοινωνικό-θεσμικό;.."
Αν δεν την κλονίσουν, χαθήκαμε. Η "πίστη" εμφανίζεται όταν δεν υπάρχει γνώση. Ο άνθρωπος χρειάζεται
γνώση για να είναι αυθεντικός όχι πίστη.

3. "...αν ορίσουμε ως "φυσικό" ότιδήποτε συνδράμει στη φυσική επιβίωση και αυτοσυντήρηση του ανθρώπου, τότε η ροπή προς αντιλήψεις που τη δυσχεραίνουν δεν είναι ουσιαστικά μετα-φυσική;.."

Πάλι το φυσική επιβίωση και αυτοσυντήρηση. Αυτό είναι για τα κύτταρα όχι για τον άνθρωπο.
Και ποιος μίλησε για αντιλήψεις; Και ποιες είναι αυτές που δυσχεραίνουν την φυσική επιβίωση; Και γιατί να ονομάσουμε μετα-φυσικό ό,τι δυσχεραίνει, που δεν δυσχεραίνει, την φυσική επιβίωση και την αυτοσυντήρηση; Τι σχέση έχει η αυτοσυντήρηση εδώ;

4. "...Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνει μια κατάσταση "λιγότερο τρομερή" (διότι αυτό έθεσες ως "αξία" ή ζητούμενο); Κάτι που ιδρύει θεσμό ή κάτι που αενάως θεωρητικολογεί;.."

Φυσικά το περισσότερο τρομερό είναι το να ιδρύεις θεσμούς που διαιωνίζουν την διαβίωσή σου σε παραμύθι. Είναι δε περισσότερο τρομερό γιατί υποθηκεύει και την ζωή των επόμενων. Αλλά το ίδιο τρομερό είναι το να θεωρητικολογείς αενάως γιατί δεν πρόκειται ποτέ να φθάσεις στην αυθεντική γνώση.

Για να φθάσει κανείς στην αυθεντική γνώση που είναι απαραίτητη για τον εξανθρωπισμό του χρειάζεται άλλος δρόμος. Αυτόν τον δρόμο δεν τον βλέπω να κυκλοφορεί γενικώς. Αυτό συμβαίνει γιατί από αυτόν απειλούνται οι πίστεις και οι έτσι φτιαγμένες κοινωνίες αλλά και όσοι ωφελούνται από την ύπαρξή τους.


Πάντα μιλάω για την κοινωνία που υπάρχει σήμερα, την κοινωνία ανθρωπόμορφων εξαρτημάτων που "ζουν" κατά λάθος (που έχουν προγραμματιστεί να νομίζουν ότι ζουν) και όχι για κάποια ιδεατή κοινωνία ανθρώπων.


Βέβαια πάμε αλλού τώρα αλλά γιατί όχι;

HollowSky είπε...

@ Aloga,

ασχέτως αν συμφωνώ ή διαφωνώ με αυτά που λες, γεγονός - και πολύ ενδιαφέρον φιλοσοφικά - είναι ότι αποτελούν μεταφυσικές διακηρύξεις. Και μόνον ο λόγος περί "αυθεντικής ζωής", η οποία τίθεται σε αντίθεση με την "ύπαρξη", το πιστοποιεί. Το ερώτημα είναι, τι εννοεί ένας τέτοιος λόγος όταν μιλάει για "πραγματικότητα" (και για ποιο "εξωπραγματικό").

aloga είπε...

@ hollowsky

"...γεγονός είναι ότι αποτελούν μεταφυσικές διακηρύξεις..."


Δεν διαφωνώ ότι αποτελούν μεταφυσικές διακηρύξεις για όσους προσεγγίζουν τα πράγματα θεωρητικά και όχι μέσω εμπειρίας και βιωμάτων.

Όπως ακριβώς όταν λες στο γιατρό γιατρέ μου πονάω πολύ, ο γιατρός μόνο θεωρητικά μπορεί να καταλάβει το μέγεθος του πόνου σου. Αν δε κάνει συμβούλιο με άλλους στους οποίους πει ότι ο ασθενής μου πονάει πολύ, τότε, η συζήτηση για τον πόνο του ασθενή, μόνο θεωρητική μπορεί να είναι εκτός αν κάποιοι έχουν βιώσει τον συγκεκριμένο πόνο.

Άλλο παράδειγμα είναι όταν δικαστές και δικηγόροι μιλούν για δέκα χρόνια φυλακή. Η προσέγγισή τους μόνο θεωρητική μπορεί να είναι, αν δεν έχουν κάτσει οι ίδιοι στην φυλακή για μερικά χρόνια.

Το ίδιο λοιπόν ισχύει και και για αυτά που λέω. Αν δεν έχεις ασχοληθεί με αυτά που καταλαβαίνεις ότι εννοώ, δεν μπορείς παρά να μιλάς για μεταφυσικές διακηρύξεις. Και πράγματι δεν μπορεί να είναι αλλιώς.
Και φυσικά αν κάποιος δεν βιώνει κάποια πράγματα, μόνο με φιλοσοφία μπορείς να τα προσεγγίσει, δηλαδή απλώς με φαντασία, διαβασμένες εμπειρίες άλλων και κουβέντα. Και τότε, αν μιλάει γι αυτά τα πράγματα -που συμβαίνει να θεωρούνται μη φυσικά από το θεωρητικό του πλαίσιο-, κάνει μεταφυσικές διακηρύξεις. Γιατί, βέβαια, υπάρχουν και άλλα θεωρητικά πλαίσια τα οποία αυτά τα πράγματα τα θεωρούν φυσικά. Οπότε η τελική εκτίμηση είναι διαφορετική.



Πάμε παρακάτω

"...Το ερώτημα είναι, τι εννοεί ένας τέτοιος λόγος όταν μιλάει για "πραγματικότητα" (και για ποιο "εξωπραγματικό")..."

Χωρίς λογοτεχνίες...


Πραγματικότητα είναι αυτό που βιώνει κάποιος άμεσα, χωρίς να το επεξεργάζεται μέσω κάποιας, οποιασδήποτε, βάσης δεδομένων που του έχουν εγκαταστήσει στο μυαλό. Γιατί το αποτέλεσμα της επεξεργασίας αυτής είναι μια αλλοιωμένη κατανόηση του βιώματος, δηλαδή στην ουσία του εξωπραγματικό ή με άλλη ορολογία, παραμύθι, ψευδαίσθηση, κ.α.τ.


Όσο για εκείνο το αρχικό "συμφωνώ ή διαφωνώ", μια και το είπες, θα κάνω και εγώ μια ερώτηση.

Μπορεί κάποιος να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει με την περιγραφή της Ερυθράς Πλατείας που κάνει κάποιος Ρώσος στα ρώσικα αν δεν ξέρει ρώσικα;

Και για να διευκρινίσω, είναι προφανές ότι δεν "μιλάς ρώσικα" όταν αυτά που λέω τα περιγράφεις ως "μεταφυσικές διακηρύξεις".


Αυτά

HollowSky είπε...

@ Aloga,

πάσο.

Ανώνυμος είπε...

hollowsky
Προσφέρεις εξαιρετική υπηρεσία, σε μια κοινωνία πολύ τραυματισμένη από την άγνοια.
Νά 'σαι καλά.
Χ.

HollowSky είπε...

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
ΚΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΟΥ ΚΟΒΕΙ ΜΙΣΘΟΥΣ
ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ
ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΕΣ!

Γιάννης είπε...

Hollowsky,

Δεν εννοώ μόνο αυτό με την θεωρητικολογία. Εννοώ κάθε συζήτηση που είναι αναπόδεικτη και άγονη ανεξάρτητα από το αν για κάποιο λόγο (συνήθεια-αυθεντία, βία) καταλήγουμε σε θεσμούς και συμφωνίες. Τότε το ζήτημα δεν είναι εάν έχουν δομηθεί θεσμοί βάσει τέτοιων συζητήσεων αλλά γιατί οι άνθρωποι ιδρύουν θεσμούς βάσει τέτοιων συζητήσεων και αν θα μπορούσαν να κάνουν αλλιώς.

Αν δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, τότε η θεωρητικολογία καταλήγει σε θεσμούς αν υπάρχει κάποιο κοινό έδαφος συνεννοήσης, πράγμα που δεν υφίσταται στην «ανθρωπότητα» αλλά σε μικρότερες ομάδες.

η ίδρυση θεσμών από μόνη της δεν συνεπάγεται έλλειψη θεωρητικολογίας. το άγονο των συζητήσεων δεν επιλύεται στο πλαίσιο του διαλόγου. αλλά και χωρίς αυθεντία ή παράδοση-συνήθεια ή βία, τίποτε δεν ισχύει, είναι άγονες εκλογικεύσεις. εκτός κι αν επικαλεστούμε τα παραπάνω "εξω-διαλογικά".

άλλης ποιότητας ο τρόμος για κάτι εφεξής αιώνιο και άλλης ποιότητας ο τρόμος για κάτι που θα περάσει.

για τη σκληρότητα:
δεν αναφερόμουν σε αυτό το περιορισμένο είδος σκληρότητας αλλά σε μειωμένα αντανακλαστικά ευαισθησίας για ο,τιδήποτε που σήμερα φαντάζει αποτρόπαιο. π.χ. ο θάνατος των παιδιών από λοιμό ή η αντιμετώπιση του φαινομένου των βασανιστηρίων από τις γραπτές πηγές της αρχαιότητας και του μεσαίωνα.

Γιάννης είπε...

hollowsky.

ότι οι θεσμοί μπορούν να υπάρχουν και δίχως λογική αποδεικτική βάση δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν πρέπει να υφίστανται θεσμοί, αλλά ούτε ότι πρέπει να ξεχνάμε ότι -αφού δεν μπορεί να υπάρξει λογική απόδειξη- αν υπάρχουν και θα υπάρχουν θεσμοί, θα υπάρχουν λόγω συνήθειας, παράδοσης, αυθεντίας κοκ

απλώς η κατάρρευση ενός τύπου θεσμού ή ενός συγκεκριμένου περιεχομένου κάποιου συγκεκριμένου θεσμού μπορεί να γίνεται με λογική εξέταση, δηλαδή κατάδειξη της λογικής ανεπάρκειάς του. από εκεί και πέρα αρχίζει μια άλλη ψευδαίσθηση να κυριαρχεί, ώσπου κι αυτή φθαρεί.

χαρη είπε...

πρόκειται για το ίδιο βιβλίο που ξέρω ως "κοινωνική αμνησία" (και που μέχρι πρό τινος ήταν εξαντλημένο);

για να μην μπω στην ουσία τής συζήτησης, καθότι έχω προβλήματα σύνδεσης, συν το ότι το απόσπασμα είναι όντως πολύ μικρό, αν και αρκετά ενδεικτικό τής σκέψης τού ρ.τζ.

(για τον οποίο είχα κάτι καποτε κι εγώ εδώ:

http://bit.ly/fSsS6k )

καλές γιορτές και καλή χρονιά με την ευκαιρία :)

HollowSky είπε...

@ Γιάννη,

επαναλαμβάνω ότι, κατ' εμένα, "θεωρητικολογία (δηλ. άγονη και αναπόδεικτη συζήτηση) μπορούμε να ονομάσουμε κάθε συζήτηση που δεν οδηγεί σε σύναψη συμφωνιών, με βάση τα συζητούμενα, ικανών να ιδρύουν θεσμούς, ήτοι δομημένους δεσμούς προστατευτικούς των ατόμων και των συνόλων από την αυτο- και ετερο-καταστροφική τρέλα"...

... υπογραμμίζοντας το "με βάση τα συζητούμενα", διότι όταν, απαντώντας με, λες πως "ανεξάρτητα από το αν για κάποιο λόγο (συνήθεια-αυθεντία, βία) καταλήγουμε σε θεσμούς και συμφωνίες" ...

... μου δημιουργείς την εντύπωση πως αγνοείς ή υποτιμάς τη στενή σχέση μεταξύ θέσμισης και ανθρώπινου λόγου.

Ασφαλώς στη δημιουργία θεσμών υπεισέρχονται και οι μη-έλλογοι παράγοντες (π.χ. συνήθεια, βία), που υπεισέρχονται σε ΚΑΘΕ ανθρώπινη δραστηριότητα, στο ανθρώπινο γενικά. Αλλά οι θεσμοί είναι, ειδικότερα, τρόποι και μορφές οργάνωσης των έλλογων και μη-έλλογων παραγόντων που υπεισέρχονται στο ανθρώπινο παιχνίδι. Και η οργάνωση των έλλογων και μη-έλλογων παραγόντων που υπεισέρχονται στο ανθρώπινο γίνεται μόνον από τον λόγο.

Αντίθετα δηλαδή απ' ό,τι φαίνεται να πιστεύεις, οι διάσπαρτοι έλλογοι (δλδ οι υποταγμένοι στο μη-έλλογο λόγοι, τα μπλα-μπλα-μπλά) και οι μη-έλλογοι παράγοντες ΔΕΝ μπορούν από μόνοι τους,
"αυτομάτως" πως, να ιδρύσουν θεσμούς! Είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ!

Επομένως το θέμα δεν είναι, όπως λες, αν οι άνθρωποι μπορούν να ιδρύσουν θεσμούς "ανεξάρτητα" από μη-θεωρητικολογικές (ήτοι προσανατολισμένες στο θεσμίζειν) συζητήσεις: ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν ζωρίς θεσμούς και δεν μπορούν να κάνουν θεσμούς χωρίς τον μη-μπλαμπλαμπλά λόγο.

Οπότε ο (παραπαπαπαπάνω) ορισμός μου της "θεωρητικολογίας" εξακολουθεί ισχύει.

Χωρίς αυτό να μειώνει την ευχαρίστηση (και τις γνώσεις) που μπορούμε να αντλούμε από το μπλαμπλαμπλά, το οποίο προσωπικά καταευχαριστιέμαι!
;-)

---

(συμφωνώ ότι είναι "άλλης ποιότητας ο τρόμος για κάτι εφεξής αιώνιο και άλλης ποιότητας ο τρόμος για κάτι που θα περάσει", μόνο που από αυτό δεν μπορούμε να συμπεράνουμε κάτι για την ποιότητα της αγωνιστικότητας που μπορεί να προκύψει σε κάθε περίπτωση.)

Γιάννης είπε...

hollowsky,
Δεν απέκλεισα τη συζήτηση ως παράγοντα ίδρυσης ενός θεσμού. Αλλά τα πλαίσια της συζήτησης έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία από την ίδια τη συζήτηση. Για παράδειγμα, οι νόμοι του κράτους ασφαλώς προέρχονται από ένα είδος συζήτησης («βουλή»), αλλά αντανακλούν κάποια ισορροπία δυνάμεων ή εκφράζουν την δύναμη του νομοθέτη. Ή, πάλι, η συνθήκη ειρήνης μεταξύ δυο κρατών έρχεται να επικυρώσει μια νέα ισορροπία δυνάμεων που επέφερε ο πόλεμος. Ή, πάλι, η «ισότιμη» συζήτηση μεταξύ προϊστάμενου και υφιστάμενου, μεταξύ παρία και ισχυρού, μεταξύ όχλου και μιας μειονότητας.

Κοντολογίς, η συζήτηση έρχεται να επικυρώσει τα πράγματα, όταν δημιουργούνται οι θεσμοί. (Είναι θεωρητικολογία με την έννοια ότι απλώς διευκρινίζει ό,τι πάνω-κάτω υφίσταται ως πραγματικότητα). Με λίγες εξαιρέσεις, όπου υπάρχουν άνθρωποι με διανοητικές προϋποθέσεις και αυτονόητα/υπόβαθρο τόσο κοινά, και ταυτόχρονα τόσο ανιδιοτελείς ώστε να μην έχουν όφελος ξεχωριστό από τους συνομιλητές τους και, επίσης ταυτόχρονα, τόσο ικανοί ή ισχυροί ώστε να μετατρέψουν τα πορίσματα της συζήτησης σε θεσμούς κοινωνικούς.

Φυσικά, τα μη λογικώς επεξεργασμένα και γλωσσικώς διατυπωμένα επιχειρήματα δεν είναι τόσο σαφή ώστε να μην χρειάζεται η βοήθεια του λόγου και της συζήτησης, δηλαδή δεν παράγουν αυτομάτως θεσμούς.

Και γι’ αυτό συμπεραίνω: Εφόσον οι θεσμοί παράγονται από πολλούς παράγοντες πέρα από τη θεωρητικολογία (κι ανεξάρτητα του αν αυτή ισχύει ή όχι, αν αποδεικνύεται ή όχι), η επίκληση των θεσμών –οι οποίοι μπορεί και να είναι προϊόν συνήθειας ή βίας (στην καλύτερη για την άποψή σου περίπτωση είναι η βία κι η συνήθεια συνδιαμορφωτές)– δεν λέει κάτι υπέρ της θεωρητικολογίας.

Γιάννης είπε...

η αγωνιστικότητα είναι άλλο πράγμα. μπορεί να την έχει κι αυτός που πιστεύει στο κισμέτ κι αυτός που πιστεύει στην ελεύθερη βούληση. υπάρχει πάντως μια κάποια αναλογία μεταξύ τρόμου και παράλυσης-έλλειψης αγωνιστικότητας.

Γιάννης είπε...

και χρόνια μας πολλά!

HollowSky είπε...

@ Γιάννη,

ανεξάρτητα από το αν έχουμε να κάνουμε με εκλεπτυσμένους λόγιους ή απλούς ανθρώπους του δρόμου, με διαφόρους βαθμούς ιδιοτέλειας ή ανιδιοτέλειας, η συζήτηση, η σκέψη, ο λόγος, δεν έρχονται απλώς να "επικυρώσουν" ένα προηγηθέν μπρα-ντε-φερ. Ούτε καν έρχονται απαραίτητα, όπως το εννοεί η όλη διατύπωσή σου, αφού τελειώσει το μπρα-ντε-φερ.

Νομίζω ότι, και πάλι, υποτιμάς τον ανθρώπινο λόγο (έτσι συναντιέσαι με τον α-λογιστικό Aloga) και τον ειδικώς καθοριστικό του ρόλο στη διαμόρφωση, και διαφοροποίηση, των θεσμών.

Φυσικά πολλοί παράγοντες, όπως είπαμε, εμπλέκονται στη δημιουργία θεσμών, όπως οποιουδήποτε ανθρώπινου έργου. Όμως δεν μπορούμε να μιλάμε για απλή "συνδιαμόρφωση" εφόσον, από αυτούς, καθοριστικός παράγοντας στο θεσμίζειν είναι ο λόγος - που δεν είναι μόνο συζήτηση αλλά επίσης σύλληψη, διατύπωση και οργάνωση του "γενικού συνόλου" ("εμείς οι..."), άνευ του οποίου δεν υπάρχει θεσμός.

Όπως καταλαβαίνεις, δεν πρόκειται εδώ απλά για ένα ζήτημα
"λιγότερης ή περισσότερης σαφήνειας". Έτσι δεν είναι;

Εκτός κι αν όλες οι μακαρονάδες είναι ίδιες, επειδή ο άνθρωπος πεινάει και φτιάχνει κάτι να φάει!
:-)

Γιάννης είπε...

Hollowsky,
Δε νομίζω ότι πρόκειται για υποτίμηση του ανθρώπινου λόγου αλλά για συνειδητοποίηση των ορίων του στο επίπεδο της κοινωνικής πρακτικής συγκεκριμένα των θεσμίσεων της κοινωνίας. Γιατί, αν συμφωνούμε και οι δυο ότι ούτε οι άλογοι ούτε οι έλλογοι παράγοντες επαρκούν για την δημιουργία θεσμών, και αν παραδέχομαι ότι οι άλογοι παράγοντες δεν διαθέτουν εκείνη τη σαφήνεια την οποία απαιτεί ένας λειτουργικός, δηλαδή όχι απαρχαιωμένος, θεσμός, τότε δεν είναι «α-λογιστικό» το να υποστηρίζεις ότι έπεται ο λόγος των πραγμάτων και των πράξεων. Εκτός κι αν δεχτούμε ότι η «ενστικτώδης» και για οποιοδήποτε λόγο αυθόρμητη πράξη κατά βάθος είναι αποτέλεσμα την στιγμή εκείνη, της πράξης, μιας συνειδητής επεξεργασμένης λογικής σκέψης, δηλαδή θεωρίας. Α-λογιστική θέση μπορεί να καταλογιστεί μόνο αν υπάρχει άρνηση διατύπωσης ή εκλογίκευσης των υπαρξιακών πεποιθήσεων και των πράξεων.

Η σύλληψη, διατύπωση και οργάνωση του γενικού συνόλου είναι ένα πιο συγκεκριμένο σύνολο ιδεών από ό,τι η γενική αντίληψη της πράξης. Αλλά αυτό δε συνεπάγεται την ανωτερότητα του λόγου και μάλιστα την αυτονομία του έναντι της πράξης. Σε έναν διάλογο απλώς μπορούν να αντιπαρατίθενται και να εκλεπτύνονται άπειρα απόψεις που πηγάζουν από υπαρξιακά αντίθετες κοσμοθεάσεις, ακατάληπτες χωρίς αντίστοιχο βίωμα από την άλλη πλευρά, όπως και η εκλογίκευση-διατύπωση μπορεί να παράγει ως μορφή και συμπέρασμα κάτι άλλο από την αρχική ακαθόριστη θέση, αλλά πάντα εντός του πλαισίου το οποίο καθορίζει η ακαθόριστη αυτή θέση.

Θα κάνω μια παραχώρηση: Μπορώ να δεχτώ ότι οι θεσμοί γκρεμίζονται, αποκαθηλώνονται στα μυαλά των ανθρώπων όταν «αποδειχτεί», και με λόγια, ότι δεν ανταποκρίνονται στην ιδέα περί της φύσης των πραγμάτων την οποία έχουν όσοι πιστεύουν στους θεσμούς αυτούς. Ναι, αυτό γίνεται και με τα λόγια, τα οποία αυτό που κάνουν είναι μέσω ενός πολεμικού, μονομερούς σκεπτικισμού να δείχνουν το λογικά αναπόδεικτο κάθε θέσμισης.

HollowSky είπε...

@ Γιάννη,

καταρχήν εγώ δεν βλέπω σε αυτά που είπες "υπενθύμιση των ορίων του λόγου" εφόσον αυτά τα όρια δεν υποδεικνύονται. Ποια είναι;

Κατά δεύτερον, πώς, κατά ποια έννοια δηλαδή, μπορούμε να λέμε ότι "έπεται ο λόγος των πραγμάτων και των πράξεων"; Χρονικώς; Μα αυτό δεν λέει κάτι (άσε που συχνά ο λόγος προηγείται των πράξεων). Κατά ποια έννοια;

Δεν έχω σε καμιά στιγμή πει ότι ο λόγος είναι "ανώτερος", ούτε και "αυτόνομος", από την πράξη! Μα πού το είδες αυτό; Έχω πει, ότι ο λόγος ονοματίζει, διατάσσει, οργανώνει τα πράγματα και τις πράξεις. Και ότι η διάταξη και οργάνωση των πράξεων και των πραγμάτων είναι κάτι άλλο από τις ίδιες τις πράξεις και τα πράγματα. Για τούτο, πράξεις χωρίς λόγο υπάρχουν αλλά θέσμιση - που είναι και ονοματοθεσία και διάταξη και οργάνωση πράξεων και πραγμάτων - χωρίς λόγο είναι κάτι το αδύνατον να υπάρξει. Επομένως θέσμιση και λόγος συνδέονται μ' έναν ειδικότερο τρόπο και δεσμό. Πού διαφωνείς σε αυτά;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ετικέτες

1000 ρέγγες (7) 1100 (1) 1789 (2) 1837 (1) 1846 (1) 1848 (1) 1850 (1) 1871 (1) 1900 (2) 1907 (1) 190cm (4) 1917 (12) 1919 (1) 1936 (2) 1939 (1) 1940 (1) 1943 (2) 1944 (1) 1946 (1) 1947 (1) 1950 (2) 1952 (1) 1957 (1) 1965 (3) 1967 (1) 1968 (5) 1969 (1) 1978 (2) 1980 (1) 1983 (1) 2003 (1) 2006 (1) 2008 (9) 2015 (1) Α. Μπορντίγκα/A. Bordiga (1) Α. Σβιατόγκορ/А. Святогор (1) Α.Ι. (7) Α.Κέννυ/A. Kenny (1) Α.Κοντ/A.Comte (1) Α.Ντ.Μονκρετιέν/A.de Montchretien (1) αγάπη (5) Αγγλία (3) Αγία Πετρούπολη (1) Αδάμ Σμιθ/Adam Smith (9) Αθήνα (13) Αιδ. Μπίλι/Rev Billy (1) Άινσταϊν (1) Αισχύλος (1) Άκης Πάνου (1) Ακρόπολη (2) Αλαίν Καγιέ/Alain Caillé (1) Άλαν Τιούρινγκ/Alan Turing (2) Άλασνταιρ Μακιντάιρ/Alasdair MacIntyre (1) Αλβέρτος ο Μέγας (1) Αλέκα Παπαρήγα (1) Αλέξανδρος Κοζέβ/Alexandre Kojève (2) Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1) Αλέξανδρος Σμέμαν/Александр Шмеман (1) Αλέξανδρος Σοκούροφ/Алекса́ндр Соку́ров (1) Αλέξανδρος Τομπάζης (1) Αλέξανδρος Τρόκκι/Alexander Trocchi (1) Αλεξάντερ Μπέρκμαν/Александр Беркман (3) Αλέξης Ασλάνογλου (2) Αλέξης Καλοφωλιάς (1) Αλέξης ντε Τοκβίλ/Alexis deTocqueville (3) αλήθεια (27) Αληthεια (2) Αλκιβιάδης (1) αλλοτρίωση (61) Αλμπέρ Καμύ/Albert Camus (2) Άλμπερτ Σπέερ/Albert Speer (2) Άλμπερτ Φίνεϊ/Albert Finney (1) Αλμπέρτο Καβαλκάντι/Alberto Cavalcanti (2) Άλμπρεχτ Ντύρερ/Albrecht Duhrer (1) Άλντους Χάξλεϊ/Aldus Haxley (1) Αλταμίρα (6) Αλφειός (1) Αναξίμανδρος (1) ανάπτυξη (17) αναρχισμός (10) Ανδρέας Εμπειρίκος (1) Ανδρέας Παπανδρέου (1) ανθρώπινα πιράνχας (32) ανθρωπολογία (1) Άννα Άρεντ/Hannah Arendt (8) Άννα Ιβάνοβνα Μπελιάι/Анна Ивановна Беляй (1) Άννα Κοκκίνου (1) Ανρί Ντεμπριγιώ/Henry Debrillaut (1) Ανρί Λεφέβρ/Henri Lefebre (4) Ανρί Μισώ/Henry Michaux (2) Άνσελμ Γιάπε/Anselm Jappe (1) Άνταμ Κέρτις/Adam Curtis (1) Αντίνοος (1) Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ/Antoine de Saint-Exupéry (1) Αντρέ Κερτέζ/André Kertész (1) Αντρέ Ορλεάν/André Orléan (5) Άντυ Γουώρχολ/Andy Warhol (2) Αντώνης Κουτρουμπής (1) αξία (13) Άρβο Περτ/Arvo Pärt (2) Αργυριάδης-Καλούμενος-Μπάτσης (1) Άρης Αλεξάνδρου (3) Άρης Κωνσταντινίδης (1) Άρης Μπερλής (1) Άρθουρ Λένινγκ/Arthur Lehning (1) Αρθούρος Σοπενχάουερ/Arthur Schopenhauer (3) Αριστοτέλης (14) Άσγκερ Γιόρν/Asger Jorn (21) Άυν Ραντ/Ayn Rand (3) Αφρική (2) Β. Γκ. Ζέμπαλντ/W. G. Sebald (2) Β.Α. Μότσαρτ/W.A/ Mozart (1) Βαγγέλης Αρτέμης (2) Βαλεντίν Βολόσινοφ/Валенти́н Воло́шинов (1) Βάλτερ Μπένγιαμιν/Walter Benjamin (6) Βανς Πάκαρντ/Vance Packard (2) Βασίλης Ηλιακόπουλος (2) Βασίλης Στρατιώτης (1) Βενετιά (1) Βενσάν Ντεκόμπ/Vincent (1) Βενσάν Ντεκόμπ/Vincent Descombes (16) Βέρνερ Χέρτσογκ/Werner Herzog (1) Βερολίνο (3) βία (20) Βιετνάμ (2) Βίκτωρ Μπούλλα/Виктор Буллаa (1) Βίκτωρ Ουγκώ/Victor Hugo (1) Βίκτωρ Σερζ/Ви́ктор Киба́льчич (1) Βίκτωρ Σκλόφκσι/Ви́ктор Шкло́вский (3) Βίκτωρ Φρανκλ/Victor Frankl (2) Βίλεμ Φλούσερ/Vilem Flusser (1) Βίνσεντ Μπράουν/Vincent Browne (1) βιοτεχνολογία (6) Βλαδίμιρος Λένιν/Влади́мир Ле́нин (6) Βλαντίμιρ Μαγιακόφκι/Влади́мир Маяко́вский (2) βοηθήματα μνήμης (11) Γαλλία (8) Γένεσις (1) Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος (4) Γερμανία (9) Γιάννηδες (1) Γιάννης Γρηγοριάδης (9) Γιάννης Ισιδώρου (4) Γιάννης Κάτρης (1) Γιάννης Πεδιώτης (3) Γιάννης Ρίτσος (3) Γιάννης Σκαρίμπας (3) Γιάννης Τσέγκος (1) Γιόζεφ Μπλοχ/Joseph Bloch (1) Γιόζεφ Ντίτζγκεν/Josef Dietzgen (1) γιορτή (18) Γιούργκεν Χάμπερμας/Jurgen Habermas (2) Γιόχαν Γκριμονπρέ/Johan Grimonprez (1) Γιόχαν Χουιζίνγκα/Johan Huizinga (3) Γιώργος Γαϊτάνος (1) Γιώργος Μακρής (1) Γιώργος Νικολαΐδης (1) Γιώργος Σεφέρης (2) Γιώργος Χαντζής (1) Γκ. Κ. Τσέστερτον/G.K. Chesterton (5) Γκ. Ράιλ/G. Ryle (1) Γκαίτε/Goethe (1) Γκέοργκ Ζίμελ/Georg Simmel (4) Γκετζ Άλυ/Götz Aly (1) Γκι Αμπέιγ/Guy Abeille (1) Γκίλμπερτ Ράιλ/Gilbert Ryle (2) Γκιόργκι Λίγκετι/György Ligeti (1) Γκιόργκι Λούκατς/György Lukács (4) Γκουίντο Καβαλκάντι/Guido Cavalcanti (1) Γκυ Ντεμπόρ/Guy Debord (23) Γκύντερ Άντερς/Günther Anders (9) γλώσσα (21) Γουάλας Στήβενς/Wallace Stevens (1) Γουδή (1) Γουίλιαμ Ήγγλετον/William Eggleton (1) Γουίλιαμ Μπάροους/William Burroughs (2) Γουίλιαμ Σαίξπηρ/William Shakespeare (3) Γούντι Άλλεν/Woody Allen (1) Γρηγόρης Βαλτινός (1) Δανία του Βορρά (2) Δανία του Νότου (5) Δελφοί (1) Δέσποινα Ζευκιλή (1) Δημήτρης Δημητριάδης (1) Δημήτρης Καραγιάννης (1) Δημήτρις Βεργέτης (1) δημιουργικότητα (8) Διεθνής (1) δικαιοσύνη (12) δοκιμασίες (3) Δουβλίνο (1) Δραπετσώνα (1) δυσφορία (30) Ε. Άνσκομπ/E. Anscombe (4) Ε. Βιλ/E. Will (1) Έ. Λ. Μάστερς / Ε. L. Masters (1) Ε.Ε. Κάμινγκς/E.E. Cummings (1) Ε.Χ. Γονατάς (1) Έζρα Πάουντ/Ezdra Pound (1) εικονική δημόσια σφαίρα (5) εικονογραφημένα κείμενα (10) εκπομπές (58) Ελβετία (1) Έλεν Κέλλερ/Helen Keller (1) Ελένη Ηλιοπούλου (1) Ελένη Μπέλλου (1) Ελευθερία (42) Ελευθεριακός (1) Ελίας Κανέττι/Elias Canetti (1) Εμίλ Μπενβενίστ/Emile Beneveniste (1) Εμίλ Ντυρκέμ/Emile Durkheim (1) Εμίλ Σιοράν/Emil Cioran (1) Έμιλυ Ντίκινσον/Emily Dickinson (2) Εμμανουήλ Καντ/Emmanuel Kant (2) Εμμανουήλ Λεβινάς/Emmanuel Levinas (3) Εμμανουήλ Μουνιέ/Emmanuel Mounier (1) Έντσο Τραβέρσο/Enzo Traverso (1) εξατομίκευση (45) εξέγερση (10) εξουσία (38) επανάσταση (25) επαναστατικός χαρτοπολτός (4) επιβίωση (5) επιστήμη (23) Έρασμος/Erasmus (1) εργασία (23) Ερίκ Σατί/Eric Satie (1) Έρικ Χομπσμπάουμ/Eric Hobsbaum (1) Έρνεστ Γκέλνερ/Ernest Gellner (1) Ερνστ Γιούνγκερ/Ernst Junger (2) Ερνστ Κασσίρερ/Ernst Cassirer (3) Ερνστ Μπλοχ/Ernst Bloch (1) ΕΡΩΔΙΟΣ (1) ΕΣΗΕΑ (2) ΕΣΣΔ (1) Ετιέν Ντε λα Μποεσί/Etien De la Boetie (1) Ευγένιος Ενρικέζ/Eugène Enriquez (1) Ευγένιος Ζαμιάτιν/Евге́ний Замя́тинn (1) Ευγένιος Ιονέσκο/Eugene Ionesco (1) ευρωπαϊκή προοπτική (49) ευτυχία (11) Ζ.-Ζ. Ρουσσώ/J.-J. Rousseau (1) Ζ.-Π. Βουαγιέ/J.-P. Voyer (5) Ζ.-Π. Ντιτέιγ/J.-P. Duteuil (1) Ζ.-Π. Ντυπουΐ/J.-P. Dupuy (1) Ζ.-Π. Σαρτρ/J.-P. Sartre (2) Ζακ Ελλύλ/Jacques Ellul (29) Ζακ Λακάν/Jacques Lacan (6) Ζακ Μπουβρές/Jacques Bouveresse (2) Ζακ Ντεριντά/Jacques Derrida (2) Ζακ Πρεβέρ/Jacques Prévert (2) Ζακ Σαπίρ/Jacques Sapir (2) Ζαν Ιτάρ/Jean Itard (1) Ζαν Μορώ/Jeanne Moreau (1) Ζαν Μπωντριγιάρ/Jean Baudrillard (1) Ζαν-Λυκ Γκοντάρ/Jean Luc Godard (3) Ζαν-Πιέρ Βερνάν/Jean Pierre Vernant (1) Ζαπατίστας (1) Ζάχα Χαντίντ/Zahā Ḥadīd (1) Ζάχος Παπαζαχαρίου (1) Ζεράρ Νταβί/Gerard Davy (1) Ζερμαίν Γκρηρ/Germaine Greer (1) Ζήσης Κοτιώνης (2) Ζήσης Σαρίκας (5) Ζιλ Ντελέζ/Gilles Deleuze (2) Ζιλ Ντωβέ/Gilles Dauve (1) Ζορ Βον/Zohr Vaughan (1) Ζύγκμουντ Μπάουμαν/Zygmunt Bauman (3) Ζυλ Ντωβέ/Gilles Dauvé (3) ζωή (45) Ζωρζ Μπατάιγ/Georges Bataille (1) ηθική (34) ΗΠΑ (19) Θανάσης Σβώλος (1) Θάτσερ/Thatcher (1) θέαμα/spectacle (13) Θένια Κουτρουμπή (1) Θεολόγος Βοσταντζόγλου (1) Θεός (16) Θεοφάνης Μελάς (2) Θεσσαλονίκη (2) Θήοντορ Ρόζακ/Theodore Roszak (1) θλίψη (12) Θοδωρής Χιώτης (1) Θόδωρος Ζιάκας (1) Θουκυδίδης (2) Ι.Θ. Κακριδής (1) Ίαν Χάκινγκ/Ian Hacking (2) Ιβάν Παβλόφ/Ива́н Па́влов (1) Ιβάν Τουργκένιεφ/Иван Тургенев (1) Ίγγα Κρεστενσεν/Inger Christensen (1) ιδρύματα τέχνης (7) ικέτες και ξένιοι (6) Ιλιάδα (1) Ιράν (1) Ισαάκ Μπ. Σίνγκερ/Isaac B. Singer (1) Ισπανία (1) Ισπαχάν (1) ιστορία (41) ισχύς (22) Ιχάμπ Χασσάν/Ihab Hassan (1) Ιωάννα Τσιβάκου (1) Ιωάννης ο Θεολόγος (1) Ιωσήφ Στάλιν/Ио́сиф Ста́лин (2) Κ.Π. Καβάφης (3) Κ.Σ. Λιούις/C.S. Lewis (4) Κάθλην Ρέιν/Kathleen Raine (1) καλλιτέχνες (24) Καλοκαίρι (8) Κάρελ Φουνκ/Karel Funk (1) Κάρεν Κίλιμνικ/Karen Kilimnik (1) Καρλ Γκέοργκ Μπύχνερ/Karl Georg Büchner (1) Καρλ Κορς/Karl Korsch (3) Καρλ Κράους/Karl Kraus (3) Καρλ Μαρξ/Karl Marx (33) Καρλ Πολάνυι/Karl Polanyi (2) Καρλ Σμιτ/Karl Schmidt (1) Καρλομάγνος (1) Κάρολος Δαρβίνος/Charles Darwin (1) Καρτέσιος/Descartes (7) Καταστασιακή Διεθνής/Internationale Situationniste (9) καταστασιακοί/situationnistes (20) Κατερίνα Αθανασίου (1) Κατερίνα Ηλιοπούλου (8) Κέβιν Κέλι/Kevin Kelly (2) Κεν Λόουτς/Ken Loach (1) Κεν Ρόμπινσον/Ken Robinson (1) Κένεθ Γκέργκεν/Kenneth Gergen (1) κενό (18) κεφαλαιοκρατία (37) Κίνα (1) Κλάους Κάρστενσον/Claus Carstensen (1) Κλερ Οζιάς/Claire Auzias (1) Κλωντ Λεβί-Στρώς/Claude Lévi-Strauss (4) Κομμούνα (1) κομμουνισμός (10) Κόνσταντ/Constant Niewenhuys (1) Κοπεγχάγη (1) Κόρα Ντάιαμοντ/Cora Diamond (1) Κορνήλιος Καστοριάδης (9) Κουρτ Βάιλ/Kurt Weil (1) Κουρτ Σβίττερς/Kurt Schwitters (1) κράτος (14) κρίση (32) Κριστιάν Ντελακαμπάιν/Christiane Delacampaigne (1) Κριστίν Λαγκάρντ/Christine Laguarde (1) Κριστόφ Κισλόφσκι/Krzysztof Kieslowski (1) Κρίστοφερ Λας/Christopher Lasch (4) Κροστάνδη (1) κυριαρχία (13) Κωνσταντίνος Καραμανλής (1) Κωνσταντίνος Ματσούκας (1) Κώστας Βάρναλης (1) Κώστας Δεσποινιάδης (4) Κώστας Κολημένος (1) Κώστας Παπαϊωάννου (7) Κώστας Χριστοδούλου (1) Κωστής Βελόνης (1) Κωστής Παπαγιώργης (2) Λ. Βίττγκενσταϊν/L. Wittgenstein (17) Λα Μετρί/ La Mettrie (1) Λάζαρος Αρσενίου (3) Λάκι Λουτσιάνο/Lucky Luciano (1) Λάμπρος Κωνσταντάρας (1) Λάο Τσε/老子 (1) Λαρς φον Τρίερ/Lars von Trier (1) λενινισμός (6) Λεξικό Κριαρά (1) Λεξικό Liddell-Scott (2) Λέο Στράους/Leo Strauss (1) Λεόν Βαλράς/Léon Walras (2) Λέσχη Φιλελεύθερης Ανάγνωσης (1) Λετονία (1) Λετριστές/Lettristes (1) Λέων Σεστώφ/Лев Шесто́в (2) Λέων Τρότσκι/Лев Тро́цкий (3) Λιούις Μάμφορντ/Lewis Mumford (10) λογική (3) Λογιόλα/Loyola (1) Λόγος (26) λογοτεχνία (25) Λονδίνο (3) Λουί Αραγκόν/Louis Aragon (1) Λουί Μαλ/Louis Mal (1) Λουΐ ντε Σαιν Ζυστ/Louis de Saint Juste (1) Λουί Ντυμόν/Louis Dumont (6) Λουίς Αλτουσέρ/Louis Althusser (1) Λουίς Μπουνιουέλ/Louis Buñuel (3) Λουσιέν Μαλζόν/Lucien Malson (1) Λουσίντα και Ντέιβις Μάτλοκ/L & D Matlock (1) Λυγκέας (2) Λωτρεαμόν/Lautréamont (7) Μ. Γκωσέ/M. Gauchet (1) Μάης '68 (1) Μάικ Κέλυ/Mike Kelley (1) Μάικλ Χάρντ/Michael Hardt (1) Μάκης Μηλάτος (1) Μακιαβέλλι/Machiavelli (4) Μάλκολμ Λόουρι/Malcolm Lowry (1) Μάλκολμ Χ/Malcolm X (1) μανιφέστα (65) Μανόλης Λαμπρίδης (1) Μανώλης Αναγνωστάκης (3) Μαξ Βέμπερ/Max Weber (2) Μαξ Ήστμαν/Max Eastman (1) Μαρακές (1) Μάρθα Γκέλχορν/Martha Gellhorn (1) Μαρί ντε Ενζέλ/Marie de Hennezel (1) Μαρίνα Τσβετάγιεβα/Мари́на Цвета́ева (3) Μάρσαλ Σάλινς/Marshall Sahlins (5) Μαρσέλ Μαριέν/Marcel Mariën (1) Μαρσέλ Μως/Marcel Mauss (1) Μαρσέλ Ντυσάν/Marcel Duchamp (1) Μάρτζορι Πέρλοφ/Marjorie Perloff (1) Μάρτζορι Ρόουλινγκ/Marjorie Rowling (1) Μάρτιν Λούθερ Κινγκ/M.L. King (1) Μάρτιν Μπούμπερ/Martin Buber (1) Μάρτιν Χάιντεγγερ/Martin Heidegger (5) μελαγχολία (5) Μελούνα (1) Μέριλυν (1) Μεσαίωνας (7) Μέση Ανατολή (1) μεταμοντέρνο (10) μεταμορφωτική δύναμη (34) μηδέν (11) μηδενισμός (35) Μηνάς Εμμανουήλ (1) Μίλτος Θεοδοσίου (2) Μίλτος Σαχτούρης (2) Μίλτων Φρίντμαν/Milton Friedmann (1) Μιριέλ Μπαρμπερί/Muriel Barbery (1) Μισέλ Αλιετά/Michel Aglietta (1) Μισέλ Ουελμπέκ/Michel Houellebecq (3) Μισέλ Πικολί/Michel Piccoli (1) Μισέλ Σερ/Michel Serres (1) Μισέλ Τουρνιέ/Michel Tournier (2) Μισέλ Φουκώ/Michel Foucault (11) ΜΙΤ (1) Μίχαελ Λέβι/Michael Loewy (2) Μιχαήλ Θερβάντες/Miguel Cervantes (1) Μιχαήλ Μπακούνιν/Михаил Бакунин (2) Μιχαήλ Μπαχτίν/Михаи́л Бахти́н (1) Μιχαηλάγγελος Αντονιόνι/Michelangelo Antonioni (2) Μιχάλης Πάγκαλος (1) Μόμπυ Ντικ (1) Μόρις Ντρούρι/Maurice Drury (1) μουσική (36) Μουσταφά Καγιάτι/Mustafa Khayati (1) μοφερισμός/mofferism (6) Μπαρούχ Σπινόζα/Baruch Spinoza (1) Μπάρυ Άνσγουωρθ/Barry Unsworth (1) Μπέλα Ταρ/Béla Tarr (1) Μπέρναρντ Μάντεβιλ/Bernard Mandeville (1) Μπέρτολντ Μπρεχτ/Bertold Brecht (3) Μπίφο Μπεράρντι/Bifo Berardi (2) Μπλεζ Πασκάλ/Blaise Pascal (1) Μπομπ Ντύλαν/Bon Dylan (1) Μπρέτον Γουντς (1) Μπριζίτ Μπαρντό/Brigitte Bardot (2) Μύκονος (1) μυστικισμός (1) Μωρίς Μερλώ-Ποντύ/Maurice Merleau-Ponty (2) Ν.Α. Μπερντγιάεφ/ Н/ А. Бердя́ев (1) Ν.Γ. Πεντζίκης (1) ναζιστοφασισμός (29) ναρκισσισμός (10) Νασρεντίν Χότζας (1) ναυαγοί (2) Νέα Ζηλανδία (1) Νέα Υόρκη (2) Νεάντερταλ (1) νεοφιλελευθερισμός (12) Νίκος Εγγονόπουλος (3) Νίκος Ζαχαριάδης (2) Νίκος Καρούζος (4) Νίκος Μπελογιάννης (1) Νίκος Σκοπλάκης (1) Νίκος Buccanier Κούρκουλος (6) Νόαμ Τσόμσκι/Noam Chomsky (1) Νόρμπερτ Ελίας/Norbert Elias (1) νους (24) Νούτσιο Όρντινε/Nuccio Ordine (1) Ντ. Ουίγκινς/D. Wiggins (2) Ντ. Χάνκοκ/D. Hancock (1) Ντέιβιντ Λυντς/David Lynch (3) Ντέιβιντ Μπομ/David Bohm (1) Ντέιβιντ Ρικάρντο/David Ricardo (4) Ντέιβιντ Χιούμ/David Hume (4) Ντέσμοντ Μόρις/Desmont Morris (1) Ντμίτρι Πρίγκοφ/Дми́трий При́гов (1) Ντον Ντελίλο/Don Delillo (2) Ντόναλντ Γουίνικοτ/Donald Winnicott (2) Ντονέλα Μήντοους/Donella Meadows (1) Ξενοδοχείο των Ξένων (2) Ξενοφών (3) ξεψάρωμα (3) Ο. Σ. Βίκτορ/H. St Victor (1) Οδύσσεια (2) οικονομία (52) Οκτάβιο Πας/Octavio Paz (2) Όλγα Γερογιαννάκη (1) όλεθρος (29) Όμηρος (1) ομιλίες (13) ΟΟΣΑ (1) Ορφέας Απέργης (2) Όσκαρ Ουάιλντ/Oskar Wilde (2) Ουίσταν Ώντεν/Wystan Auden (3) Ουόλτ Ουΐτμαν/Walt Whitman (1) Π.Α.Ρενουάρ/P.A.Renoir (1) Π.Μ.Σ. Χάκερ/P.M.S. Hacker (6) παιδεία (7) παιχνίδι (7) Παναγιώτης Κονδύλης (10) Παπάγος (1) παπαρολογία (7) παράδοση (4) παραμύθιασμα (2) Παρίσι (1) Πάρνηθα (1) Πασκάλ Ενζέλ/Pascal Engel (1) Πάσχος Μανδραβέλης (3) Πέδρο Ματέο/Pedro Mateo (1) Πέπη Ρηγοπούλου (1) περιπέτεια (3) Πέτρος Αρτάνης (1) Πέτρος Κορνήλιος/Pierre Corneille (1) Πέτρος Παπαθανασίου (1) Πήτερ Γκητς/P.T. Geach (2) Πήτερ Κρηφτ/Peter Kreeft (1) Πήτερ Μπρουκ/Peter Brook (1) Πήτερ Ουίντς/Peter Winch (2) Πήτερ Ουότκινς/Peter Watkins (1) Πιέρ Μανάν/Pierre Manent (1) Πιέρ Μπουρντιέ/Pierre Bourdieu (1) Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν/Pierre-Joseph Proudhon (1) Πλαστήρας (2) Πλάτωνας (4) πλουραλισμός (1) ποίηση (67) πολεμικά κείμενα (11) πόλεμος (26) πόλη (25) πολιτική (47) Ποτάμι (1) προαίρεση (1) προεκλογικά μηνύματα (9) προλεταριάτο (47) Προμηθέας (1) προπαγάνδα (57) Πωλ Βιριλιό/Paul Virilio (1) Πωλ Βαλερύ/Paul Valery (1) Πωλ Ζοριόν/Paul Jorion (1) Πωλ Ζωγραφάκης (1) Πωλ Λαφάργκ/Paul Lafargue (2) Πωλ Ρικέρ/Paul Ricoeur (2) Ρ. ΜακΝαμάρα/R. MacNamara (3) Ραούλ Βανεγκέμ/Raoul Vaneigem (6) Ραούλ Σουρίτα/Raul Zurita (1) Ρας Ρίις/Rush Rhees (1) Ράσελ Τζάκομπι/Russel Jacobi (3) Ρέι Μπράντμπερι/Ray Bradbury (1) Ρέιμοντ Κάρβερ/Raymond Carver (1) Ρενέ Ζιράρ/René Girard (10) Ρενέ Κλερ/ René Clair (1) Ρισελιέ/Richelieu (1) Ρίτα Γκαβέρα (1) Ρίτσαρντ Κόμπντεν/Richard Cobden (1) Ρίτσαρντ Μοράν/Richard Moran (1) Ρίτσαρντ Ρόρτι/Richard Rorty (7) Ροβεσπιέρος (1) Ρόζα Λούξεμπουργκ/Rosa Luxembourg (3) Ρόζενταλ-Γιούντιν (1) ρομαντισμός (4) Ρομπέρ Αντέλμ/Robert Antelme (1) Ρόμπερτ Οπενχάϊμερ/Robert Oppenheimer (1) Ρόμπερτ Ρέντφορντ/Robert Redford (1) Ρόμπερτ Φρανκ/Robert Frank (1) Ρόμπερτ Χας/Robert Hass (2) Ρομπέρτο Χουαρόθ/Roberto Juarroz (1) Ρουμανία (1) Ρωσία (3) Σ. Μπενβενούτο/S. Benvenuto (1) Σ. Πιρόν/S. Piron (1) Σαίξπηρ/Shakespeare (1) Σαν Φρανσίσκο (1) σαπουνόφουσκες (10) Σαρλ Μπωντλέρ/Charles Baudeilaire (1) Σαρλ Μπωντλέρ/Charles Baudeilaire (1) Σαρλ Πεγκί/Charles Péguy (1) Σαρλ Φουριέ/Charles Fourier (1) Σβετλάνα Αλεξίεβιτς/Светлана Алексиевич (1) Σέρεν Κίρκεγκωρ/Søren Kierkegaard (5) Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλου (1) Σέσιλ ντε Μιλ/Cecil DeMille (1) σθένος (4) Σιμόν Βέιλ/Simone Weil (6) Σιμόν Λέις/Simon Leys (1) σινεμά (44) Σίνεντ Ο'Κόνορ/Sinead O'Connor (1) Σίντνεϊ Λιουμέτ/Sidney Lumet (1) Σίσυφος (1) σκεπτικισμός (6) Σκιπίων ο Αφρικανός (1) σκουπιδοντενεκέδες (1) Σλαβόι Ζίζεκ/Slavoj Žižek (4) Σόνια (1) σοσιαλδημοκρατία (7) Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα (1) Σουηδία (3) Σουν Τζου/ 孫子 (1) σουρεαλισμός (7) σοφία (6) Σπύρος Κυριαζόπουλος (7) σταλινισμός (14) Σταμάτης Γονίδης (1) Σταμάτης Πολενάκης (1) Στάνλεϊ Κάβελ/Stanley Cavell (2) Στάνλεϊ Κιούμπρικ/Stanley Kubrick (1) Στάντις Λώουντερ/Standish Lawder (2) Στέλιος Κούλογλου (1) Στέλιος Ράμφος (1) Στεφάν Λαβινιότ/Stéphane Lavignotte (1) Στέφανος Λουπάσκο/Stephan Lupasco (4) Στέφανoς Ροζάνης (8) Στήβεν Πίνκερ/Steven Pinker (2) στρατόπεδα εργασίας (10) στρατόπερα αναψυχής (1) Σύλβια Πλαθ/Sylvia Plath (1) Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου (3) Σύνταγμα (1) σχετικισμός (2) Σωκράτης (4) σώμα (3) Τ.Κ.Παπατσώνης (2) Τ.Σ. Έλλιοτ/T.S. Elliot (3) Τάκης Μίχας (2) Ταλίν (1) Τάλκοτ Πάρσονς/Talcott Parsons (1) Τάσος Λάγγης (2) Τέοντορ Αντόρνο/Theodor Adorno (1) τέχνη (71) τεχνικό σύστημα (40) τεχνοκρατία (28) τεχνολογικός μεσσιανισμός (41) τεχνοσάχλα (16) Τζ. Μπένθαμ/J. Bentham (1) Τζ. Ρ. Σάουλ/J. R. Saul (8) Τζ. Σενμπάουμσφελντ/G. Schönbaumsfeld (1) Τζ. Στ. Μιλλ/J. St. Mill (1) Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν/J.R.R. Tolkien (1) Τζακ Α. Γκόλντστοουν/Jack A. Goldstone (1) Τζέημς Μπάλντουιν/James Baldwin (1) Τζέφρεϊ Χερφ/Jeffrey Herf (1) Τζον Γκρέι/John Gray (1) Τζον Κ. Γκαλμπρέιθ/John K. Galbraith (1) Τζον Λοκ/John Locke (3) Τζον Μ. Κούτσι/John M. Coetzee (2) Τζον Ρωλς/John Rawls (2) Τζον Σερλ/John Searle (6) Τζον Στάινμπεκ/John Steinbeck (1) Τζον Φ. Κέννεντυ/John F. Kennedy (3) Τζον Φόουλς/John Fowles (1) Τζον Χιούστον/John Houston (1) Τζον Ώστιν/John Austin (1) Τζορτζ Όργουελ/George Orwell (4) Τζορτζ Στάινερ/George Steiner (2) Τζόρτζιο Αγκάμπεν/Giorgio Agamben (4) Τζουζέπε Πίνοτ-Γκαλίτσιο/Giuseppe Pinot-Gallizio (1) Τζούλια Κρίστεβα/Julia Cristeva (1) Τομά Λεπετιέ/Thomas Lepeltier (1) Τομάς Ιμπάνιεθ/Tomás Ibáñez (1) Τόμας Πίντσον/ Thomas Pynchon (1) Τόμας Ρηντ/Thomas Reid (2) Τόμας Χομπς/Thomas Hobbes (4) Τόνι Νέγκρι/Toni Negri (2) Τόνι Σουάρτζ/Tony Schwartz (1) τραγωδία (10) Τρανσχιουμανισμός (1) Τριλεκτική (11) Τριστάν Τζαρά/Tristan Tzara (1) Τρόικα (21) Τσαρλς Ντέιβενπορτ/Charles Davenport (1) Τσαρλς Ράιτ Μιλλς/Charles Wright Mills (1) Τσαρλς Σ. Περς/Charles S. Peirce (1) Τσαρλς Τέιλορ/Charles Taylor (1) Τσαρλς Φορτ/Charles Fort (1) τυραννία (14) Υβ Λε Μανάκ/Yves Le Manach (9) Υβ Μισώ/Yves Michaud (1) υλισμός (13) υπαρξισμός (3) υποκείμενο (29) υπομονή (2) Φ. Ε. Ρεϊνάλ/F. E. Reynal (1) Φ. Σελίν/. Céline (1) Φ.Ντ. Πητ/F.D.Peat (1) Φαινομενολογία (1) Φελίξ Γκουαταρί/Félix Guattari (1) Φερνάντο Αρρραμπάλ/Fernando Arrabal (1) Φερνάντο Πεσσόα/Fernando Pessoa (2) Φθινόπωρο (1) Φίγκαρο (1) Φίλιπ Λάρκιν/Philip Larkin (1) Φιλοσοφία (76) Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι/Фёдор Достоевский (5) Φλαν Ο' Μπράϊαν/Flann O' Brien (1) Φουκουσίμα (3) Φρ. Ένγκελς/Fr. Engels (7) Φρ. Νίτσε/Fr. Nietsche (11) Φρ. Σιμιάν/Fr. Simiand (1) Φρ. Φουρκέ/Fr. Fourquet (1) Φράνσις Μπέικον/Francis Bacon (1) Φρανσουά Γκρουά/François Grua (1) Φρανσουά Καραντέκ/François Caradec (1) Φρανσουά Λυοτάρ/François Lyotard (1) Φρανσουά Φουρκέ/François Fourquet (1) Φραντς Κάφκα/Frantz Kafka (2) Φρέντερικ Τέιλορ/Frederick Taylor (1) Φρέντερικ Τζέιμσον/Frederick Jameson (1) Φρήντριχ Γιάκομπι/Friedrich Jacobi (1) Φρήντριχ Έμπερτ/Fredrich Ebert (1) Φρήντριχ Μουρνάου/Friedrich Murnau (1) Φρήντριχ Χάγιεκ/Friedriech Hayek (2) Φριτς Λάιστ/Fritz Leist (1) φρμκ (13) Φρόιντ/Freud (5) Φώτης Τερζάκης (1) Χ. Λ. Μπόρχες/J. L. Borges (2) Χ. Μ. Εντσενσμπέργκερ/H. M. Enzensberger (1) Χάιμε Σεμπρούν/Jaime Semprun (1) χαρά (5) Χάρβαρντ (1) Χάρης Βλαβιανός (1) Χάρι Χόλε (1) Χάρυ Γκουγκενχάιμ/Harry Guggenheim (1) Χάρυ Φράνκφουρτ/Harry Frankfurt (1) Χέγκελ/Hegel (12) Χέερτ Μακ/Geert Mak (3) Χένρικ Ίψεν/H. Ibsen (1) Χέρμαν Μέλβιλ/Herman Melville (1) Χέρμπερτ Μαρκούζε/Herbert Marcuse (2) Χιλή (1) Χίλντε ντε Μπράιν/Hilde de Bruijn (1) χιούμορ (29) Χιροσίμα (4) Χλόη Κολλύρη (1) Χουάλ Βίβες/Juan Vives (1) χρήμα (13) χρήμα και μαγεία (21) Χρήστος Βακαλόπουλος (1) Χριστός (3) χρόνος (10) ψυχή (12) ωφελιμισμός (13) A.I. (6) Ange S. Vlachos (1) Bar Beduin (1) Beatnics (1) beton7 (12) BHL (2) Biennale (2) Bloomberg (1) Bob Dylan (1) Bob Marley (1) Bodies (3) Bruce Springsteen (1) Cinemarian (3) CNN (1) dada (2) dangerfew (77) David Bowie (1) DAVOS (2) Descombes (1) DOCUMENTA (1) Einsatzgruppe D (1) EMAF (1) Frank Zappa (3) Gaston Bachelard/Γκαστόν Μπασλάρ (1) Happyfew (5) HighSpeedAcces (1) Hippies (1) Hollowsky (161) Iggy Pop (1) Il Consigliere (3) intothepill (2) izi (230) Janitoring (1) Jazz (2) Jeffrey Lee Pierce (1) Jimmy Cliff (1) Joe Strummer (1) Johnny Cash (2) Keith Richards (1) La Tribune (1) Malaguena (1) Mark Twain (1) Miles Davis (2) Monty Python (1) Muppet Show (1) nem68 (1) Nick Cave (1) Nosotros (1) psonia (4) RadioBubble (61) Renty (3) Ringo Star (1) RSA (1) Salon De Vortex (5) Scott Asheton (1) Serajevomag (1) sexbox (2) socialmedia (2) Tales from the Crypt (1) TESTS! (6) TwixtLab (1) UNICEF (1) urban hacking (13) Wall Street Journal (1) wobblies (2) Zακ Μπουβρές/Jacques Bouveresse (1) Zabriskie Point (1) zi (1) Zoviets (1)