Μίζερε μικροαστέ! Πάντα τούτος ο φόβος μη τύχει και πάει κάτι
χαμένο, αυτή η στεναχώρια που νοιώθει ο τσιγκούνης για ό,τι πετιέται.
Μια έμμονη ιδέα, ένα ιδανικό:μια κοινωνία που δε θα πετά τίποτα, που τα αντικείμενά της θα διαρκούν εσαεί και που οι δύο κύριες λειτουργίες της -η παραγωγή και η κατανάλωση- θα επιτελούνται χωρίς να δημιουργούν κατάλοιπα!
Το όνειρο της τέλειας αστικής δυσκοιλιότητας.
Μιλάει ο Αλέξανδρος Συρέν, δανδής των σκουπιδιών, στα Μετεωρολογικά του Μ.Τουρνιέ (σ.80). Ένα βιβλίο που διαβάζεται και ξαναδιαβάζεται. Σοβαρό βοήθημα μνήμης.
Για να μη ξεχνιόμαστε!
1 σχόλιο:
Αυτό το ποστ είναι ότι πρέπει....το διάβασα επιστρέφοντας από μια πολυσύχναστη παραλία εκεί κάτω, στις 17 Αυγούστου.
Ομπρέλες ξαπλώστρες ψυγεία τοστιέρες πλυντήρια!
Αηδία. Νοσταλγούμε τo μάυρo θάνατο ή τους βομβαρδισμούς που δε ζήσαμε σε κάτι τέτοιες στιγμές, την οργή του θεού, η κάποιον διαβολικό σωτήρα...
Τουρνιε, τι βιβλία έχει γράψει κι αυτός ο άνθρωπος!
Δημοσίευση σχολίου