Το βιβλίο με τίτλο Αντάρτης κατά τον εμφύλιο πόλεμο στην Πελοπόννησο του Θανάση Σβώλου το διάβασα και έμεινα άναυδος. Από
τα βιβλία που αφορούν όχι τόσο τα γεγονότα του αγγλοελληνικού πολέμου
καθεαυτά αλλά την ατομική μνήμη το σθένος και το εύρος της. Ο Θανάσης Σβώλος δεν ήταν διοικητής μεραρχίας ούτε στρατηγός ούτε ταξίαρχος ούτε λοχίας. Δεν ήταν τίποτα! Αυτός που δεν ήταν τίποτα μπορεί να ανασυνθέτει και να σηκώνει όρθιο
αυτό που ο μηχανισμός της λήθης συνθλίβει στον μύλο της Ιστορίας. Αυτός
είναι που καταδέχεται τον τόπο της μνήμης του. Παρουσιάζεται και
ξαναπερπατάει το ίδιο μονοπάτι. Επαληθεύει, "για να είναι ακριβής", τα
στοιχεία που τον έχουν κατοικήσει για μισό αιώνα. Με το ανάλογο θάρρος.[...] Βρέθηκα ημέρα μεσημέρι, στο χωριό Γραικού. Κατακαλόκαιρο του 1948. Εκεί συνάντησα στο πέρασμά μου τον μόνιμο κάτοικο του χωριού, Θανάση Χάσουλα. Είχε τρύγησει τα μελίσσια του και στην αυλή του σπιτιού του είχε στήσει το εργαστήρι του. Διαχώριζε το μέλι από το κερί. Με είδε όπως πέρναγα και με φώναξε να μπω στην αυλή του και να φάω μέλι. Νέος τότε εγώ μπήκα και έφαγα αρκετό. Και αφού τον ευχαρίστησα έφυγα για το χωριό Πέτρινα. Με την μεγάλη ζέστη. Ακολούθησα το δρόμο μέσα στις μεγάλες και αραιές βελανιδιές. Περπατώντας με έπιασε δίψα. Μια μεγάλη δίψα. Μέχρι που , προοδευτικά, πίστεψα πως θα πεθάνω. Στέγνωσε το σάλιο μου. Άρχισα να χάνω τις αισθήσεις μου. Με μεγάλη προσπάθεια κατάφερα να φτάσω στο πρώτο σπίτι του χωριού Πέτρινα. Εκεί που μια γιαγιά μου έδωσε μια μεγάλη κανάτα με νερό. Το ήπια και σώθηκα.
[...] Περάσαμε και περπατήσαμε μέσα στα έλατα. Ανεβαίναμε μια μεγάλη ανηφόρα, κουρασμένοι, διψασμένοι, πεινασμένοι και αμίλητοι, όταν αντικρίσαμε ένα μεγάλο σμήνος από μαύρα κοράκια, τα οποία έκαναν γύρους πάνω από τα κεφάλια μας. Πάνω από τα πυκνά και ψηλά έλατα. Με τα πρώτα κρα...κρα.... που ακούσαμε, "τα κεφάλια σας να φάτε" αναφ΄'ωνησε ο Βλασταράς από δίπλα μου. Ο Βλασταράς από το χωριό Αθήναιο (Αλίκα) της Ασέας.
Εκδόσεις Αλφειός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου