08 Ιανουαρίου 2012

Κάποιοι "θα πλήρωναν για να εργαστούν εκεί"...



Το απάνθρωπο της απουσίας, σε ένα "πρωτοπόρο" περιβάλλον ενέταξε  η αρχιτέκτονας Ζάχα Χαντίντ υπηρετώντας "τα κεκτημένα" του Γερμανού εργαζόμενου, βυθίζοντας τον στην καινοτομία των σχεδιασμών της και διευρύνοντας την δυστυχία του.

Κάποιοι "θα πλήρωναν για να εργαστούν εκεί"...

Ένα εξαιρετικό θρίλερ με θέμα την αποξένωση, εξελίσσεται καθώς η αυτοματοποιημένη γραμμή της παραγωγής περνάει πάνω από  τα κεφάλια μας
...και ο εφιαλτικός επίλογος αυτού του καταπληκτικού βίντεο!

Η σύλληψη, η κατάκτηση, και η διάδοση τρόπων διαρκούς παρεμβολής ανάμεσα στον εαυτό μας και τα πράγματα, θα είναι πάντα μια σοβαρή υπόθεση για όσους εναντιώνονται στην σύγχρονη κυριαρχία της Παραγωγής.




38 σχόλια:

izi είπε...

Επίσης ένα καλό κείμενο του Mike Davis


Ποιος θα Χτίσει την Κιβωτό;
Η Αρχιτεκτονική Φαντασία σε μια Εποχή Καταστροφικής Σύγκλισης

http://www.happyfew.gr/archives/tips/tips31.html

LeftG700 είπε...

H ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ


(Για την ακρίβεια, μια από τις τραγωδίες του.)

Να καταγγέλλει "το απάνθρωπο της απουσίας" σε ένα αυτοματοποιημένο εργοστάσιο παραγωγής αυτοκινήτων, μέσα από μια ανάρτηση, για την οποία έχει χρησιμοποιήσει ηλεκτρονικό υπολογιστή που παράγεται με τις ίδιες ακριβώς συνθήκες!


ΥΓ Το κωμικό στοιχείο τής τραγωδίας: Να αγνοεί αυτήν ακριβώς την τραγωδία του, έχοντας την εντύπωση, ότι, επειδή περιγράφει μια εικόνα, ο ίδιος είναι έξω από αυτήν!

izi είπε...

@ Αγαπητέ LeftG700,

έχεις κομπλάρει και φαίνεται. ;-) :-p

Τα λέμε.

panagiotis είπε...

Φίλοι leftg700,

Να συμπληρώσω ότι, δεδομένου ότι μόνο η εκμετάλλευση της εργασίας παράγει αξία, μέρος της οποίας οικιοποιείται ο κεφαλαιοκράτης, οι αυτόματες μηχανές του βίντεο θα παράγουν αυτοκίνητα ακριβώς ίσης αξίας με αυτή που απαιτήθηκε για την κατασκευή τους και την οποία ο κεφαλαιοκράτης είχε υπολογίσει προβλέποντας με ακρίβεια πόσες ώρες θα λειτουργήσουν και πόσα ακριβώς αυτοκίνητα θα πουληθούν!!!

Eriugena είπε...

Αγαπητέ izi, πραγματικά σε συμπονώ που έχεις δημοφιλές ιστολόγιον και ψυχική άνεση..Θα σου πρότεινα να ακολουθήσεις πιο δημοκρατικο-συγκεντρωτικές μεθόδους, αλλά δεν είμαι αρμόδιος να προτείνω τέτοια πράγματα, ως "μικροαστός" υπάλληλος..
(αυτή την στιγμη έχω περιοριστεί στα 5 ευρώ και 20 λεπτά, μέχρι τις 13/1/2012..αλλά αφού δεν έχω προλεταριακή συνείδηση του νόμου της αξίας, ούτε σενσε οφε χιούμορε δεν δικαιούμαι να ομιλώ)
Το καλύτερο είναι να αφήσει κανείς το νετ στα τρόλευ του ανερχόμενου επαναστατικου στρατοπέδου..όπως επιθυμώ να κάνω εδώ και 1 μήνα και δεν μπορώ. Έχεις καμμιά λύση στο αδιέξοδό μου μήπως;...στο είπα, πιάσε τα σονέττα και ασε την επανάσταση στους αρμόδιους φορείς.
Ο Νόμος-νομοτέλεια-θεμέλιος Λίθος θα σε θάψει βρε παλιόπαιδο!
Χαιρετώ δια παντός-αυτή τη φορά στ'αλήθεια, όπως ο μπιθικώτσης για 5-6 φορές- και σου εύχομαι καλή αντοχή, αν και με τον "μικροαστικό" φιλελευθερισμό που σε διακατέχει χλωμό σε βλέπω

izi είπε...

Μπα, από αύριο τα κεφάλια μέσα.
Επιστροφή στα "σονέτα" τα οποία είναι και η λύσις...

Αλλά ο αγώνας υπέρ της "κατάληψης" των όρων της εργασίας συνεχίζεται(περιλαμβανόμενης και της αξίας της), μη το βάζεις κάτω...

Η αφραγκία κάποιες φορές δίνει μια γοητεία ...μη μασάς.


Το ανερχόμενο επαναστατικό στρατόπεδο καθυστερεί να ανέλθει γιατί συζητάει στην γωνία τα μεταξύ 13ου και 14ου μισθού.

(μετά θα πάει 11ος 12ος, 9ος 10ος και πάει λέγοντας, πάντα στην ίδια γωνία.
Καταλαβαίνεις 14 μισθοί, μια γωνία...
βάλε επιδόματα, βάλε συντάξεις, βάλε μισθολογικές ωριμάνσεις,ελαστική απασχόληση,μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών,κατάργηση «κανονιστικών ρυθμίσεων», μείωση του κατώτατου μισθού τι να πρωτο συζητήσουν κι αυτοί οι επαναστάτες)

Ανώνυμος είπε...

Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια τζιπάκι και τι-βι

HollowSky είπε...

@ Παναγιώτη,

(το έβαλα στην προηγούμενη ανάρτηση αλλά κολλάει κι εδώ)

Η προσπάθεια των κλασσικών αστών οικονομολόγων - και, στα χνάρια τους δυστυχώς, και του Μαρξ παρότι είχε τελείως άλλες προθέσεις - να συνδέσουν την αξία με την εργασία, πήγασε από την ανάγκη τους να "εκλογικεύσουν" τον καπιταλισμό και να τον παρουσιάσουν σαν μια "αδήριτη αναγκαιότητα", δηλαδή να του αποδώσουν διαστάσεις "φυσικού φαινόμενου".

Δώσε βάση τώρα.

Για να το κάνουν αυτό, παρουσίασαν την αξία σαν ένα φυσικό μέγεθος του εμπορεύματος, όπως είναι το μήκος, η μάζα, ο χρόνος, η θερμοκρασία, κ.λπ. των σωμάτων. Κι επειδή η αξία δεν έχει καμμιά σχέση με το μήκος, τη μάζα, τη θερμοκρασία, την ηλεκτρική ένταση, κ.λπ. των εμπορευμάτων, χρειάστηκε να επινοήσουν μια ... άλλη "φυσική" διάσταση του εμπορεύματος, τον "χρόνο εργασίας" που υποτίθεται πως ... είναι "ενσωματωμένος" σε αυτό.

Πρόκειται για καθαρή μεταφυσική, ή ακριβέστερα για ... σολωμονική!

Γι' αυτό και όταν "απομαγευτεί" κανείς και θέσει, για αρχή, την απλή ερώτηση:

"Για τα άλλα φυσικά μεγέθη των σωμάτων, γνωρίζουμε πώς μετριούνται. Ο χρόνος εργασίας, βάση του οποίου λογαριάζεται η αξία, πώς μετρέται βρε παιδιά;",

τότε αυτοστιγμεί οι μαγεμένοι απαντούν με σκέτες αοριστολογίες, του τύπου "κοινωνικά αναγκαίος", χωρίς ούτε κι αυτόν να μπορούν να τον προσδιορίσουν, κι άλλοτε λένε πως είναι ο "μέσος χρόνος" ενώ άλλοτε ο "συντομότερος", ...

... ενώ καλύτερα θα ήταν να ομολογήσουν πως ο "κοινωνικά αναγκαίος χρόνος εργασίας" μετριέται σε τέρμινα, όπως άλλωστε κάθε χρόνος στη σολωμονική, ως γνωστόν!

:-) :-))

Η αξία λοιπόν δεν είναι "μέγεθος" των εμπορευμάτων ούτε κι έχει να κάνει με την εργασία.

Αν όμως επιμένει κανείς πως η αξία είναι "μέγεθος" των εμπορευμάτων κι έχει να κάνει με την εργασία, τότε θα πρέπει να αναρωτηθεί: Έχει διαφορά η καθαρά μηχανική εργασία από τη δουλειά της μηχανής;

Θα δεις που, αν το ψάξουμε αυτό, καταλήγουμε σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Eriugena είπε...

Απρόσκλητος:
Η "αδυναμία" μέτρησης, δεν αφαιρεί την δυνατότητα "μετρήσεων", σε μοντελοποιημένα συστήματα αναφοράς, πάντα σε σχετική αυτοτέλεια πρός το πράγμα. Φυσικά αγαπητοί, οι "μαρξιστές" ή μαρξιστές της πιάτσας δεν θέλουν να ασχοληθούν με τέτοια αφηρημενα μοντέλα, θεωρόντας αφελώς ότι είναι "αστικά" η "τεχνοκρατικά" ή ακόμα πιο αφελώς-αδαώς ότι είναι σραφιανά-νεορικαρντιανά, και σείς σαδιστικώς τους παρενοχλείτε, παλιόπαιδα..
Αυτά τα "κακά" έκανε ο (νεο-)αριστοτελισμός, ο υλισμός του "κοινού" νού.
Όποιος ξέρει όμως μαθηματικά, στο επίπεδο των διαφορικών λογισμών και πάνω, μπορεί να καταλάβει ότι ο "νόμος" της αξίας του Μάρξ, έχει ισχυρά ερεισματα στην πραγματικότητα, και διόλου δεν είναι μια απλή παραλλαγή της ρικαρντιανής θεωρίας, ή οποία επίσης δεν είναι για πεταμα, αν μάλιστα την συγκρίνεις με την νεοφιλελέυθερη αλλά και την (νεο-)κευνσιανή.
Αν όμως κανείς δεν σέβεται τα ανώτερα μαθηματικά, είτε ως "υλιστής" είτε ως βιταλιστής, είτε ως αριστοτελικός, τότε αρνείται να ασχοληθεί.
Πλάτων-Αριστοτέλης= 100-2..

katabran είπε...

«Πρώτα φαί κι ύστερα νοίκι», σύνθημα σε τοίχο εργατικής πολυκατοικίας στη Γερμανία του 30’.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με το ότι η μαρξική θεωρία της αξίας έχει προβλήματα. Για μια κριτική εδώ συν τα σχόλια:

http://rakis1.wordpress.com/2011/11/21/marxian-value-theory/

HollowSky είπε...

@ Eriugena,

μήπως λοιπόν έχεις καμμιά πιο σαφή ιδέα για τη σχέση αξίας (που είναι συνάρτηση χρόνου, χρονική διάρκειας) και τιμών (που αυτές είναι αριθμοί);

HollowSky είπε...

@ rakis1,

ευχαριστώ για την παραπομπή. Θα το κοιτάξω μόλις τα καταφέρω.

Eriugena είπε...

Νομίζω, και μόνον έτσι που το έθεσες, αρκεί. Έχω να πώ διάφορα, αλλά φίλοι τώρα...καίγεται ο κώλος μας...ετοιμάζομαι για μεγάλη νηστεία, τόσο σε επιπεδο "αξίας" όσο και στο "ανθρώπινο" επίπεδο...
Άστα..

LeftG700 είπε...

Φίλε izi (μια και μας διευκρίνισες ότι εξακολουθούμε να τα λέμε),


Γιατί λες πως έχω κομπλάρει; Δεν το καταλαβαίνω. Να μην έχω συλλάβει το βαθύτερο νόημα της ανάρτησής σου, ή, ακόμα χειρότερα, να το έχω παρερμηνεύσει, αυτό το καταλαβαίνω. Τυχαίνει να είμαι άνθρωπος και όλα αυτά είναι ανθρώπινα. Αλλά να έχω κομπλάρει; Κομπλάρουν ποτέ οι «καρα….ράδες επαναστάτες», που λέει και κάποια ιρλανδέζικη ψυχή, αυτοκαθοριζόμενη μέσω …ετεροπροσωπίας; ;-)

Έξω λοιπόν το κομπλάρισμα. Κατά τα άλλα; Πέσαμε κάπου έξω; Τι άλλο ήταν η ανάρτησή σου από τη διαμαρτυρία του χορτασμένου ανθρώπου τής Δύσης για το αδιέξοδο τής τεχνολογικής προόδου, την απανθρωποποίηση του σύγχρονου εργοστάσιου σε σχέση με τα εργοστάσια τού Μάντσεστερ που περιέγραφε ο Ένγκελς, και τελικά το υπαρξιακό κενό τού ανθρώπου. Και δεν είναι όλο αυτό υποκριτικό, από τη στιγμή που τα γράφεις αυτά από κάποιο ωραίο ή λιγότερο ωραίο γραφείο, σε έναν υπολογιστή τελευταίας ή προτελευταίας τεχνολογίας, καθισμένος σε μια αναπαυτική ή λιγότερο αναπαυτική πολυθρόνα, όλα προϊόντα αυτού τού σύγχρονου βιομηχανοποιημένου (ή κατ’ άλλους μεταβιομηχανικού) κόσμου; Σε τι διαφέρει το κήρυγμά σου από εκείνο ενός παπά που σε ένα τραπέζι μετά από κηδεία κουνάει το κεφάλι του με θλίψη λέγοντας «τι τα θέλετε τέκνα μου… ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης» την ίδια ακριβώς στιγμή που ψάχνει την πιατέλα με το πηρούνι του για να βρει το καλύτερο κοψίδι; Δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο έξω είσαι από την πραγματικότητα όταν λες ότι «κάποιοι θα πλήρωναν για να δουλεύουν εκεί» σε μια συγκυρία όπου στην Ελλάδα πεθαίνουν άνθρωποι σε παγκάκια; (Δεν σε πάμε αλλού. Εδώ είσαι ανίκανος να δεις πέρα από τη μύτη σου κι από εκεί που φτάνει η κουβέρτα που σκεπάζεσαι!...) Μα τόσο τυφλωμένος είσαι από τις ιδεοληψίες σου και τις εμμονές σου; Δεν μπορείς να καταλάβεις την απλή, απλούστατη ιδέα ότι σε κάθε περιφορά της η γη έρχεται και πιο κοντά στην ημερομηνία λήξης της; Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι κάθε μέρα που περνάει ερχόμαστε όλοι πιο κοντά στο θάνατό μας; Τι πρέπει να κάνουμε κατ’ εσέ; Να σταματήσουμε την κίνηση της γης ή να κρατάμε την αναπνοή μας; Τι προτείνεις; Την περίφημη «αποανάπτυξη»; Κανένα πρόβλημα, να τη δούμε. Αλλά αν δεν είσαι τελείως τυφλός ή τελείως υποκριτής θα πρέπει να παραδεχθείς ότι, αν ο δυτικός άνθρωπος πρέπει να αρχίσει να αποαναπτύσσεται, αυτό δεν σημαίνει και ότι οι κολασμένοι της γης θα πρέπει να εξακολουθήσουν να δυστυχούν, στερούμενοι και τα απολύτως στοιχειώδη ακόμα και για ένα ζώο!

Έτσι όπως το πάτε εδώ μέσα, δεν θα αργήσουμε να δούμε και καμιά ανάρτηση που να υποστηρίζει πως, αφού ο άνθρωπος δεν μπορεί να απαλλαγεί από το άγχος τού θανάτου, δεν έχει και κανένα νόημα όχι να διεκδικεί μια καλύτερη ζωή στην οποία δεν θα στερείται τα μέσα να ζει σαν άνθρωπος, αλλά ούτε καν να ζει!

Έκτακτα! Κάνε την αρχή κι εμείς ακολουθούμε!


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Παναγιώτη,


Στο "συντριπτικό" ερώτημα του HollowSky (Έχει διαφορά η καθαρά μηχανική εργασία από τη δουλειά της μηχανής;) θα σου προτείναμε να του απαντήσεις ότι η μόνη διαφορά είναι πως από ένα μηχάνημα δεν μπορείς να αποσπάσεις υπεραξία (αυτό που λες κι εσύ στο σχόλιό σου προς εμάς).

Αλλά μετά, θα σου απαντήσει πως, αφού δεν μετριέται ο κοινωνικά αναγκαίος χρόνος εργασίας βάσει ενός γενικού μαθηματικού τύπου, όλα αυτά τα περί αξίας και υπεραξίας είναι φαντασιώσεις τού παππού, και θα μπλέξουμε! ;-) Οπότε, άστο καλύτερα!... ;-)

Όπως λέει κι ο Γεωργίου, γάμα τα με μεγάλα γράμματα!... ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

TO WHOM IT MAY CONCERN:


Όταν περιλούζεις κάποιον με χυδαίο υβρεολόγιο απολύτως αναιτιολόγητα και σου απαντά λέγοντας απλώς ότι δεν έχεις σενς οφ χιούμορ, καλό είναι να κάνεις το σταυρό σου (αν και νεοπλατωνιστής) και να λες κι ευχαριστώ, αντί να παραπονιέσαι.

Ιδίως όταν αυτός που έχεις βρίσει, εκτός από "γαλλικά", ξέρει και ρώσικα...

izi είπε...

Πάλι τα ίδια...
Με έχετε παρεξηγήσει
(αναμεταδίδω από έναν amstrad 1512)

Καταρχήν θεώρησα κουτό να απαντήσω όπως: "ο Μαρξ που λατρεύετε ήταν υποκριτής επειδή τύπωσε σε υπερσύγχρονα τυπογραφεία το Κεφάλαιό του?" οπότε έκανα λίγο δεικτικά-αλλά μόνον εγώ το κατάλαβα - κόπυ πειστ ένα σχόλιο του χόλοου σε μια ακόμη άστοχη και απόλυτα ανεπίκαιρη παρεμβολή σας.
Και είναι αλήθεια γιατί όντως έχεις κομπλάρει και καταλαβαίνεις λες ότι θες.
Κι αυτό γιατί έκρινα το έργο της Ζαχα Χαντιντ, και μάλιστα έχοντας στο μυαλό μου την ερώτηση ενός φίλου σε προηγούμενο ποστ σχετικά με το αν ο δημιουργός μπορεί να δημιουργήσει ελεύθερα στον κόσμο της μαζικής παραγωγής και κατανάλωσης.(όπου και πλαγίως απαντώ απαισιόδοξα)

Το "κάποιοι θα πλήρωναν για να εργαστούν εκεί" είναι το ένα από τα τρία σχόλια που ακολουθούν το βίντεο στο youtube.

Τα περί κηρύγματος και παπάδων, καθώς και τα ντοκυμαντερ με τους νεκρούς στα παγκάκια πείτε τα στα πουλάκια.
Από κει και πέρα (από τον παπά και μετά)παραληρείς και σε παραδέχομαι γιατί δημιουργείς ένα εξαιρετικό σχεδόν ποιητικό δείγμα γραφής ζηλωτή.

α.Οι κολασμένοι της γης να περάσουν από την αχτίδα για έναν εξορκισμό στα γρήγορα και να ξαναριχτουν στην μάχη....

β.Βγάζετε -στις συνελεύσεις της "κοβας"- τις μπαταρίες από τα κινητά σας γιατί μπορεί να σας εντοπίσουμε και να σπείρουμε με κάνα μαγικό την διχόνοια στην αριστερά:-))
(ο Κόβας (Μίλος) δεν ήταν ένας ούγγρος προπονητής που χάθηκε το 56? η με μια φορντ του 56 δεν θυμάμαι)

....
Μην σας φανατίζουν με μελούρες ρε παιδιά.

Συνεχίστε να διαβάζετε αυτά που γράφουμε. Θα ελευθερωθείτε από την κοινοτοπία του οικονομισμού!

Βάλτε το μυαλό σας σε νέες περιπέτειες...Άσε που γίνεται και πλάκα

Νοσφεράτος είπε...

ε αυτο ειναι πραγματι ωραιο ιστολογιο. Ειλικρινά .

LeftG700 είπε...

Φίλε izi,


Ε, καλά τώρα... Μας έπεισες! Ιδίως από τη στιγμή που, εκτός τής αναφοράς σου -στο ποστ- στα "κεκτημένα" τού εργαζόμενου (δικά σου τα εισαγωγικά), μας κοτσάρεις τώρα και τον οικονομισμό! ;-)

Κάτω οι Μπεμβέ
και ζήτω η Idée! ;-)


Τα λέμε

HollowSky είπε...

@ Αγαπητοί LeftG700,

το εδώ σχόλιό σας με τον πομπώδη τίτλο "Η τραγωδία του σύγχρονου ανθρώπου της Δύσης"

- στο οποίο υποτίθεται πως καυτηριάζετε την κριτική στο "αυτοματοποιημένο εργοστάσιο" της BMW επειδή, λέει, αυτός που την έγραψε χρησιμοποίησε ένα μηχάνημα που παράγεται από αυτοματοποιημένα εργοστάσια -,

είναι κυριολεκτικά αυτοκτονικό στη "λογική" του:

Με την ίδια "λογική", αγαπητοί, ένας καπιταλιστής θα σας έλεγε, ότι πέφτετε σε κωμική αντίφαση όταν κάνετε κριτική στην εμπορευματική-καπιταλιστική κοινωνία χρησιμοποιώντας υλικά (από στιλό μέχρι πληκτρολόγια), που είναι εμπορεύματα και φέρουν τη σφραγίδα κάποιων καπιταλιστικών επιχειρήσεων!

Επειδή λοιπόν δεν θέλω να σκεφτώ πως έχετε αποφασίσει να αυτοκτονήσετε χρησιμοποιώντας, αναδεικνύοντας και έτσι δικαιώνοντας τη "λογική" των εχθρών σας εναντίον ανθρώπων που δεν είναι εχθροί σας, ...

προτιμώ να υποθέσω πως τα έχετε ψιλοχάσει και πετάτε πλέον άτακτα ό,τι σας κατέβει απ' το μυαλό με μοναδικό "κριτήριο" την αντιλογία.

Απ' όπου, μετά το παραπάνω αυτοκτονικό σας "επιχείρημα", και η απίστευτη σαχλαμάρα, ότι όταν κριτικάρει κανείς το σύγχρονο εργοστάσιο αυτό σημαίνει, και καλά, πως ... πάσχει από "ιδεοληψίες και εμμονές" και δεν καταλαβαίνει πως σήμερα ο κόσμος έχει φτάσει να κοιμάται σε παγκάκια!!!

Δεν αφήνατε καλύτερα τον πρόεδρο του ΣΕΒ να μας πει ΑΥΤΟ το ποίημα βρε παιδιά;

:-p

NIBL είπε...

"Να είμαστε ριζοσπάστες σημαίνει να πιάνουμε τα πράγματα από την ρίζα. Αλλά η ρίζα για τον άνθρωπο είναι ο ίδιος ο άνθρωπος"
είπε ο προφήτης.

Οι ερμηνευτές του όμως καθώς κατάλαβαν το χρησμό λάθος αρπαξαν τον εαυτό τους από την ουρα κι από τότε κόβουν γυροβολιές σηκώνοντας σκόνη.

Νοσφεράτος είπε...

''Αν οι άνθρωποι δημιουργούν ή φαντασιώνουν νοήμονες μηχανές , είναι επειδή τους πιάνει μια κρυφή απόγνωση με τη δική τους νοημοσύνη, είτε επειδή υποκύπτουν κάτω από το βάρος μιας τερατώδους και άχρηστης νοημοσύνης: την εξορκίζουν λοιπόν στις μηχανές για να μπορούν να παίζουν μαζί της και να γελούν.
Αναθέτοντας αυτή τη νοημοσύνη σε μηχανές απαλλασσόμαστε από κάθε αξίωση για γνώση, όπως αναθέτοντας την εξουσία σε πολιτικούς μπορούμε πια να γελάμε ελευθέρα με κάθε αξίωση για εξουσία
….. Γιατί οι μηχανές αυτές προσφέρουν τα θέμα της σκέψης , και οι άνθρωποι , όταν τις χειρίζονται , αφοσιωνονται μάλλον στο θέαμα της σκέψης παρά στη σκέψη την ίδια
Δεν τις ονομάζουν αδίκως δυνητικές τις μηχανές αυτές: διατηρούν τη σκέψη σε μια απροσδιόριστη αιώρηση /αναστολή , συνδεδεμένη με την τελική προθεσμία μιας εξαντλητικής γνώσης . Η πράξη της σκέψης αναβάλλεται επ’ αόριστον .
Το ζήτημα της σκέψης δεν μπορεί καν να τεθεί . Όπως και το ζήτημα της ελευθερίας δεν θα τίθεται πια κι αυτό για τις μέλλουσες γενεές , οι οποίες θα διασχίζουν την ζωή όπως έναν εναέριο χώρο προσδεμένοι στ κομπιούτερ τους .
Έτσι ακριβώς και οι άνθρωποι της Τεχνητής Νοημοσυνης θα διασχίζουν τον νοητικό τους χώρο προσδεμένοι στο κομπιούτερ τους .
Ο Δυνητικός άνθρωπος , ακίνητος μπροστά στον υπολογιστή του , κάνει έρωτα μέσω οθόνης και μαθήματα μέσω τηλεδιαλέξεων .
Γίνεται μειονεκτικός κινητικά όσο , ασφαλώς και εγκεφαλικά . Πληρώνοντας αυτό το αντίτιμο καθίσταται επιχειρησιακός .
Όπως μπορούμε να υποθέσουμε ότι τα γυαλιά και οι φακοί επαφής θα γίνουν κάποτε η ενσωματωμένη πρόσθεση ενός είδους που θα έχει απωλέσει το βλέμμα του , έτσι μπορούμε να εκφράσουμε τον φόβο ότι η τεχνητή νοημοσύνη με τα τεχνικά της υποστηρίγματα θα γίνει η πρόσθεση ενός είδους που θάχει απωλέσει την σκέψη του ''
http://nosferatos.blogspot.com/2009/01/easy-rider.html
το παρεθεσα γιατι μουτο θυμισε το εφιαλτικο τελος του εκπληκτικου αυτου βιντεο

HollowSky είπε...

@ Νοσφεράτε,

εξαιρετικό το απόσπασμα που παρέθεσες, πάει προς την ουσία του ζητήματος της Τεχνικής.

Έχεις μήπως δει αυτό το ποστάκι μας με τον Ζακ Ελλύλ τον περασμένο Μάρτιο;

http://dangerfew.blogspot.com/2011/03/jacques-ellul-betrayal-by-
technology.html

Πληροφοριακά, ελπίζω πως μέχρι το Πάσχα θα έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά και το βιβλίο του ΤΟ ΤΕΧΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, που έχω μεταφράσει από καιρό.

Νοσφεράτος είπε...

εξαιρετικο
http://nosferatos.blogspot.com/2012/01/dangerfew_10.html

Eriugena είπε...

Αγαπητέ LeftG700, δεν ήθελα να σε βρίσω φυσικά, νομίζω ότι δεν το εξέλαβες σωστά.Άλλη αίσθηση χιουμορ, προφανώς..Εν πάσει περιπτώσει, κάτι το κρασί, κάτι οι αφραγκίες..(το κρασί το είχα φυλαγμένο ευτυχώς). Θα ήθελα βέβαια να σου επιστήσω την προσοχή, όπως και σε μένα και σε όλους, στις "αντικειμενικο-ειδείς" ύβρεις, που βλέπω με ευκολία εις την ευρείαν αριστεράν-κίνημα κ.ο.κ λέγονται μέσω της αποδώσεως "κατηγορικών" προσδιορισμών, ταξικού, πολιτικού ή μάλλον "ψευδο-ταξικού" τύπου. Μπροστά σε αυτές οι ιρλανδικές μου βρισιές, είναι απλά τα λόγια ένος χυδαίου μεθυσμένου, που την άλλη στιγμή μπορεί να σε αγκαλιάσει..χικ.
Έχεις όμως αναρωτηθεί, ή μάλλον έχουμε αναρωτηθεί τι αποτελέσματα έχει και είχε η απόδοση προσδιορισμών, έτσι απλά, σε θεωρήσεις και ιδέες. Πρεπει βέβαια να αποδίδουμε "κατηγορικούς προσδιορισμούς". Ξυπνάει όμως μέσα μου ο απωθημένος καντιανισμός, που διόλου δεν είναι εχθρικός προς τον πλατωνισμό ή κάθε απολυτοκρατική θεωρία, και λέει: "έχουμε ελέγξει την εγκυρότητα, και την αλήθεια, των απριορικών συνθετικών μας κρίσεων, αλλά και των απλών εμπειρικών συνθετικών κρισεων;"
Δεν υπαρχει αμφιβολία, χρειάζονται οι απριορικές, η αν θές αλλιώς, οι μετα- ή προ- εμπειρικές κρίσεις, οι οποίες είναι ούτως ή αλλως αναπόφευκτες, αλλά πρέπει να δοκιμάζονται στην εμπειρια, την πράξη, ή ακόμα πιο "διαλεκτικά" στην Ιστορική διεργασία.
Αυτό λοιπόν που βλέπω, στους "επαναστάτες" κάθε είδους, ακόμα κι αν μεταξύ τους τρέφουν ακόμα και μίσος, είναι πως σαν να αρνούνται να δοκιμάσουν την δοκιμασία της ιστορικής κρίσεως. Σαν να "πάσχουν"-"πάσχουμε", απο αλλεργία προς την Ιστορία, ότι κι αν λένε-λέμε. Αυτό ισχύει για όλους. Και ενώ υπάρχουν θεωρητικοί, αλλά και "μη-θεωρητικοί" άνθρωποι, που χωρις τυμπανοκρουσίες ξαναπλέκουν τον ιστό της αληθείας, οι αγωνιστές ή "θεωρητικοί" της "πιάτσας" πιάνουνε καυγάδες, άνευ ουσίας, με τον τρόπο που το κάνουνε, ανταλλάσοντας μάλλον "κακοήθη" "επιχειρήματα". Μακάρι να βρίζονταν πιο ωμά, λιμανίσια, όχι να μιλάνε σαν θεωρητικές μιξοπαρθένες, σαν ήσσονος σημασίας καλόγεροι σε κάποια επαρχία της "Αγίας ρωμαϊκης γερμανικής αυτοκρατορίας"...Η συζήτηση για τον "νόμο της αξίας" δυστυχώς, και σε πιό σημαντικούς απο εμάς θεωρητικούς έχει τέτοια φανατικά χαρακτηριστικά, σε όλα τα στρατόπεδα: μαρξιστές, φιλελεύθεροι, αυτόνομοι, νεο-"μαρξιστές", με ή χωρίς εισαγωγικά..κ.ο.κ Το να πάρεις θέση, είναι ιδιαίτερα δύσκολο και πολιτικά ολισθηρό. Ας πούμε, εγώ νομίζω οπως η κριτική ΟΛΗΣ της αριστεράς, όχι μόνον στον "νόμο" της αξίας, αλλά και στην ισχύ του σε μιά κοινωνία καταμερισμού, όπως και να εννοεί κανείς αυτή την ισχύ, δεν είναι συνειδητά μεν, αλλά έστω "α-συνείδητα", είναι άκρως τυχοδιωκτική. Αυτό αν θές, ή θέλετε όλοι σας, "διώκτες" της "ανταλλακτικής" αξίας, Ιστορικά, για να επανέλθω, μπορεί να στοίχισε τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους(κυρίως άτυχους αγρότες..πειραματόζωα, όχι "πλούσιους" αγρότες). Όμως σήμερα, επειδή έχει επικρατήσει ο "αντίθετος" φετιχισμός της "ανταλλακτικής" αξίας, ξεχνάμε, και γιούρια πάλι..έχουμε δίκιο, πάλι. Σοβαρή "μεσότης" ποτέ, μας είναι ξένη, "μικροαστική". Συμπίπτουν όλοι στην δαιμονοποίηση της, ο εχθρός είναι απο τη μια για τους μεν, ο "κρατισμός", απο την άλλη, για τους δε, η "ανταλλακτική" αξία. Μύλος...και στη μέση, μόνη, ορφανή, η θεωρία και το πάθος για την αποκρυστάλλωση μιας ιστορικά και επιστημονικά εδραίας θεώρησης, προς ώφελος τελικά...και της επανάστασης. Αυτά, νηφαλιότερος..

Ανώνυμος είπε...

Φίλοι leftεπαναστάτες, το ότι βούτηξατε χωρίς τα μπρατσάκια σας δεν κάνει ανεπανόρθωτη την κατάσταση.
Τα επιχειρηματά σας παρολα αυτα δημιουργούν παράλογα ωραίες εικόνες.

Φαντάζομαι -και βλέπω- φανταζόμενος δηλαδή, έναν κόσμο όπου τα πράγματα αιωρούνται αιώνια... όταν ξάφνου πέφτουν.
Θα τό χετε δει σαν εικόνα στο σινεμά.
Γιατί ξάφνου;
Γιατί είναι η στιγμή που ο Νεύτων (ξάφνου) συλλαμβάνει τον Νόμο της βαρύτητας.
Λετε να γινε έτσι; Γιατί πάνω κάτω αυτό υποστηρίζετε από την ανάποδη μια βδομάδα τώρα. Ότι δηλαδή αν ο νόμος της αξίας δεν ισχύει, αν ο κοινωνικά αναγκαίος χρόνος εργασίας δεν μπορεί να καθοριστεί(που δεν μπορεί) ο κεφαλαιοκράτης δεν έχει κέρδος.

Πως τα έχετε μπλέξει έτσι?

Και αν είναι έτσι, πως και μετά τον Αινστάϊν δεν ξανάρχισαν τα πράγματα να αιωρούνται; Ε; για πες, πως;

Αστειεύομαι για να περνάει η ωρα μην απαντήσεις παρεξηγημένος.

xerpola είπε...

Ο κοινωνικά αναγκαίος χρόνος εργασίας είναι μια έννοια που στην ουσία λειτουργεί απολογιτηκά για τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.
Στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής αυτό που υπάρχει είναι ο χρόνος ρεκόρ και οι μέσοι όροι που σε καμία περίπτωση δεν σχετιζονται με καμία κοινωνική αναγκαιότητα αλλά δημιουργούν ένα ελεγχόμενο χάος από το οποίο βγαίνει μόνον κέρδος.

LeftG700 είπε...

Φίλε HollowSky,


Μήπως μας μπέρδεψες με τον izi; Εμείς, ως μαρξιστές, δεχόμαστε ανεπιφύλακτα τον επαναστατικό χαρακτήρα τού καπιταλισμού, αξιολογώντας τον, φυσικά, σε αναφορά με την ιστορική εξέλιξη τών κοινωνιών. Αυτά να τα πεις σ’ εκείνους που βλέπουν μόνο την καταστροφική πλευρά τής εξέλιξης καθώς, αδυνατώντας να τα βγάλουν πέρα με τη διαλεκτική προσέγγιση, δεν κατανοούν ότι, λόγου χάρη, κάθε μέρα που ζουν …πεθαίνουν (και αντιστρόφως)!

Καλά, είναι δυνατόν να έχεις ‘‘ανατινάξει’’ τον νόμο τής αξίας, και να αγνοείς την αλφαβήτα της μαρξικής κοσμοθεώρησης; Και καλά, είσαι προσκολλημένος στην Ιδέα. Δεν μπορούσες τουλάχιστον να πάρεις και κάτι από τη διαλεκτική σκέψη τού Χέγκελ; ;-)


Τα λέμε


ΥΓ Και μη ξεχνιόμαστε, ε; Περιμένουμε πάντα την ανάλυση της εκμεταλλευτικής φύσης τού καπιταλισμού! Και μη μας επαναλάβεις με άλλα λόγια την καραμέλα τής κυριαρχίας. Το θέμα μας είναι η εκ-μετάλλευση. Δηλαδή, ο τρόπος (κι όχι σολομωνική!) τής εξαγωγής μετάλλου (κέρδους) από τον καπιταλιστή. Έσκασε μύτη κι ένας ανώνυμος, απ’ ό,τι είδαμε που μπορεί να σε βοηθήσει! ;-)

LeftG700 είπε...

Ανώνυμε φίλε, (Ιανουάριος 10, 2012 7:09 μμ)


Καμία παρεξήγηση! Βρήκαμε σύντροφο, θα τον παρεξηγήσουμε κιόλας; Και μάλιστα σύντροφο, που, απ’ ό,τι φαίνεται έχει βρει μια καλύτερη απ’ τον παππού εξήγηση για την πηγή τού κέρδους! Έτσι μπράβο! Πες το ρε παιδί μου και σ’ εμάς μπας και ξεκολλήσει κι η Αριστερά (αφού θα μπορέσει να εξηγήσει στους στόκους τους προλετάριους που δεν εννοούν να καταλάβουν τη μαρξική σολομωνική! ). ;-)


Τα λέμε (εναγωνίως! ;-) )

LeftG700 είπε...

@Eriugena:


Πέρασε η ώρα και μ’ εσένα θα τα πούμε αύριο. Άλλα θα σ’ αρέσουν κι άλλα όχι! ;-)


Τα λέμε

HollowSky είπε...

@ Αγαπητοί LeftG700,

δεν μπορεί, κάτι ληγμένο πρέπει να πίνετε! Σαν δικιολογία για το αυτοκτονικό σχόλιό σας (8/1, 4:27')
λέτε πως φταίει το ότι δέχεστε τον ιστορικά επαναστατικό χαρακτήρα του καπιταλισμού;;;!!!

Ομορφάντρες μου! Όνειρω ζω, μη με ξυπνάάάτε!!!

:-)

Υ.Γ. Για την εκ-μετάλλευση θα σας πω όταν μάθετε να μετράτε, εννοώ όπως μετράνε οι κανονικοί άνθρωποι, όχι με τέρμινα. Μην ανησυχείτε, μπορώ να περιμένω.

:-))

Zaha είπε...

Σας διασκεδάζει βλέπω ότι κάποιοι "μαρξιστές" (οι "μαρξιστές" για να είναι μαρξιστές πρέπει να πίνουν μπύρες να συζητάνε μεγαλόφωνα και να ξοδεύουν πάνω από τρία κατοστάρικά το μήνα για τα τσιγάρα που καπνίζουν μιλώντας για την υπεραξία-γι αυτούς εδώ δεν είμαι σίγουρη οπότε βάζω "" καλού-κακού) γίνονται εθελοντικά οι καρπαζοεισπράκτορες των αναρτήσεων σας, δεν σας δίνει το δικαίωμα να χρησιμοποιείτε το έργο μου ως παγίδα.
Ελπίζω να είναι η τελευταία φορά, μιας και υπάρχουν και μεγαλύτερα καθάρματα από μένα.
Σκέφτομαι αυτόν τον ταληροφονιά τον Rem,τον άλλο τον δυσκοίλιο τον Τογιο...τον Φράνκ, τον Οσκαρ τον "δικό σας" τον Καλατράβα, για ξανασκεφτείτε το ...
σας περιμένω το καλοκαίρι στο λονδίνο.

Πολλά φιλια
Δική σας
Ζ.Χ

LeftG700 είπε...

Φίλε Eriugena,


Καθυστερημένοι και υπερήμεροι μέχρι και την τελευταία στιγμή, ερχόμαστε να απαντήσουμε στο σχόλιό σου.

Κατ’ αρχήν, όπως είδες στο τσαρδί μας, όπου μας επισκέφτηκες, να επαναλάβουμε και εδώ, για να το δουν και οι υπόλοιποι της παρέας σας, ότι, είτε μας έβρισες, είτε δεν μας έβρισες (που μας έβρισες, για να τα λέμε όλα! ;-) ), εμείς κακία δεν κρατάμε, ούτε το βάζουμε σε κάποιο συρτάρι για να το ξαναβγάλουμε με πρώτη ευκαιρία και να στο κουνήσουμε ‘‘θριαμβευτικά’’, πέντε πόντους απ’ τη μύτη σου. Εφόσον μας απευθύνεις το λόγο, πράγμα που σημαίνει ότι (κατα)δέχεσαι να μιλήσεις μαζί μας, το ζήτημα τελείωσε και ανήκει οριστικά και αμετάκλητα στο παρελθόν. Ένα αυτό.

Ένα δεύτερο: Φαίνεται να διαμαρτύρεσαι για μια κάποια κατηγοριοποίηση που σου κάναμε στο πειρακτικό μας σχόλιο το οποίο και σε θύμωσε. Αλλά εμείς, φίλε Eriugena, δεν κάναμε τίποτε άλλο από το να δεχθούμε την κατηγοριοποίηση που εσύ ο ίδιος εθέσπισες για τον εαυτό σου! Διότι, αν δεν κάνουν πουλάκια τα μάτια μου, στο τσαρδί σου κοτσάρεις σε περίοπτη θέση τη λέξη ‘αυτοκαθορισμός’. Ναι; Ναι! Λοιπόν; Προς τι ο θυμός; Επομένως, εδώ πρέπει να δεχθείς ότι μας αδίκησες κάπως. Εμείς, εδώ, ακολουθούμε τον Πρόεδρο Μάο που έλεγε (στους άλλους! ;-) ) ότι πρέπει να εμπιστευόμαστε το λαό και εμπιστευόμαστε την κρίση σου.

Αυτό απαντάει και σε όσα γράφεις σχετικά με τη μανία των αριστερών να κολλάνε ετικέτες (την ξέρουμε πολύ καλά αυτή τη μανία και, ως ένα βαθμό, την ξέρει και το πετσί μας!). Μεταξύ σοβαρού και αστείου, αναφερόμενοι στο παρόν τσαρδί, μιλάμε για ιδεαλιστές, ιδεαλιστικό μπλογκ και τα σχετικά. Φυσικά, εννοούμε τους συγγραφείς του κατά κύριο λόγο. Είναι αυθαίρετες αυτές οι αναφορές μας; Ο HollowSky είναι μέχρι τα αυτιά βουτηγμένος στην Ιδέα, ο δε izi (μάλλον) το παλεύει. Εκεί μείναμε. Ούτε για μικροαστούς μιλήσαμε, ούτε για αστούς αριστερούς, ούτε για προδότες, ούτε για τίποτε από όλα αυτά. Οι αιχμές μας για τον «καλοζωϊσμένο δυτικό άνθρωπο» και την εύκολη κριτική του για τον υλικό κόσμο δεν είχαν τέτοιου τύπου πρόσημο και απόχρωση. Θελήσαμε απλώς να επισημάνουμε την υποκρισία (όχι σε προσωπικό επίπεδο, δεν επικρίνουμε πρόσωπα, επικρίνουμε αντιλήψεις που ζουν και βασιλεύουν σε εκατομμύρια ανθρώπους) του να καταγγέλλεις τον (υπαρκτό) καταναλωτισμό τής Δύσης, παραγνωρίζοντας την αθλιότητα της ανθρώπινης ζωής, αν δεις το θέμα στην οικουμενική του διάσταση βέβαια, στην οποία οδηγεί η στέρηση βασικών υλικών, υλικότατων αγαθών (‘‘χυδαίων’’ όσο το φαγητό, το πόσιμο νερό, ή ένα αντιβιοτικό και ένα τετράδιο με μολύβι…).


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


Ένα τρίτο: Δεν αρνούμαστε την ανάγκη του αναστοχασμού για όσα θεωρούμε δεδομένα. Δεν ξέρουμε τι σε έκανε να συνδέσεις αυτή την έλλειψη μ’ εμάς (αν τη συνέδεσες). Είναι κάτι που προσπαθούμε να το κάνουμε και είναι κάτι που το επαινούμε όπου το βλέπουμε. Έχουμε όμως την εντύπωση ότι βιάστηκες λίγο. Και έχουμε και μια υποψία για το τι μπορεί να σε παρέσυρε. Αυτή μας οδηγεί στο πέμπτο σημείο.

Ένα πέμπτο, λοιπόν. Πιθανόν να σου έδωσε αυτή την εντύπωση η εμπλοκή μας στη συζήτηση για το νόμο τής αξίας. Μα, φίλε Eriugena, στην πραγματικότητα δεν υπερασπιστήκαμε τον νόμο τής αξίας! Υπερασπιστήκαμε την ιδέα τής εκμεταλλευτικής φύσης τού καπιταλισμού. Αυτήν που ο HollowSky περιφρονεί προς χάρη της ιδέας τής κυριαρχίας. Αγνοώντας ότι η οικονομική ισχύς που δίνει η κατοχή τών μέσων παραγωγής είναι το απτό, υλικό και χειροπιαστό υπόβαθρο αυτής τής κυριαρχίας. Είναι μόνο η οικονομική ισχύς το υλικό υπόβαθρο της κυριαρχίας; Σιγά μην είναι! Αλλά είναι το βασικό. Αυτό δεν μπορεί να χωρέσει στο μυαλό τού HollowSky και αρκετών εδώ μέσα. Έτσι καταλήγει να διερωτάται, κουνώντας, φανταζόμαστε, να το κεφάλι του με θλίψη για την κατάντια τού ανθρώπου: «μα να κάνουν απεργία για να δουλεύουν σε εργοστάσια όπλων;». Να υποθέσουμε ότι (αν είναι παντρεμένος και έχει παιδιά) αυτός θα προτιμούσε να τα εξωθήσει στην πορνεία αντί να δουλέψει σε ένα εργοστάσιο όπλων, στην περίπτωση που ζούσε στην Ταϋλάνδη λόγου χάρη;…

Τέλος, μια γενική παρατήρηση: Ξέρουμε τι δεν θέλουμε. Είμαστε απέναντι λοιπόν (όχι όμως ‘‘διώκτες’’) σε όσους θέλουν αυτό που δεν θέλουμε εμείς. Δεν είμαστε όμως καθόλου απέναντι σε όσους σπάνε το κεφάλι τους ειλικρινώς για το πώς θα υλοποιήσουμε αυτό που θέλουμε. Αυτό θα ήταν όντως αυτοκτονικό, κι όχι εκείνο που νόμιζε ο HollowSky. Γιατί κι εμείς, έχοντας περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις, δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά ακριβώς αυτό: να σπάμε δηλαδή το κεφάλι μας!


Τα λέμε

HollowSky είπε...

@ Αγαπητοί LeftG700,

Ο HollowSky είναι μέχρι τα αυτιά βουτηγμένος στην Ιδέα,

- Από εκεί και πάνω όμως;;

:-) :-p

Κι επειδή το τσαρδάκι μας έχει απ' όλα τα καλά, σάς προτείνω να διαβάσετε αυτό εδώ, που λέει για κάποιους που διαβάζουν στο λυσάρι τις λύσεις των προβλημάτων χωρίς να έχουν μελετήσει τα ίδια τα προβλήματα, και νομίζουν πως κάτι ξέρουν:

http://dangerfew.blogspot.com/2009/06/1000.html

Αφιερωμένο εξαιρετικά!

:-)))

Τα λέμε.

Eriugena είπε...

LeftG700..
Ίσως στον διάλογό μας, ίσχυσε το "αει γ...... εσύ κι ο Γρύλλος σου"
Αν θές όμως, αυτός ο Γρύλλος υπάρχει, με αποτέλεσμα τις γενικές κατηγοριοποιήσεις με ρυθμό πολυβόλου, και δυναμικό πυροβολαρχίας. Θα είδες φυσικά τι έχει γίνει με τα "εργατικά" και τα "κομματικά" της αριστεράς.
Όσον αφορά τώρα τον διάλογό σου με τον Hollowsky θα έλεγα πως είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση ακατανοησίας προερχόμενη απο τις χασμωτώδεις διαφορές αντίληψης και αρχικης "εκκίνησης"..Δεν έχει σημασία ποιός "κλέβει" στα χαρτιά, και αν υπάρχουν "προεννοήσεις", που υπάρχουν. Σημασία έχει να δούμε πόσο έχει απομακρυνθεί το ένα κομμάτι απο το άλλο, παρ'όλο που όλα έχουν έναν "λογικό" πυρήνα, και ταυτόχρονα σφαδάζουν λόγω του διαμελισμού. Αν θέλετε, εγώ επιμένω πως υπάρχει κάτι πέραν αυτού του σφαδασμού, που μερικές φορές πάιρνει χαρακτήρα ολίγον κωμικό, άλλες φορές είναι εξοργιστικό. Με αίσθηση χιούμορ λοιπον μίλησες για τα "ντοκουμέντα" που έχει ο καθένας στα χέρια του, κραδαίνοντάς τα την "κατάλληλη" στιγμή, μαζί με την στάμπα..Και μόνο που το λές δείχνει πως είσαι..καλό παιδί, οπότε κακώς σε μαλώνει έτσι ο Hollowsky, αλλά βρε παιδί μου και αυτή η κατηγορία του "ιδεαλισμού"..Αμάν πιά.
Η διάκριση ιδεαλισμού-υλισμού, ειδικά μετά το σκληρό κείμενο του Λένιν "Υλισμός και εμπειριοκριτικισμός", έχει γίνει μια απίστευτη καραμέλα, που δικαίως προκάλεσε σε όλο το "φιλοσοφικό ιερατείο" οργή και απαξίωση του "μαρξισμού". Με την πρόφαση της "επανάστασης έξω απο το μυαλό" και της "αντικειμενικής πραγματικότητας" έχουν χτίσει ένα σιδερόφρακτο μυαλό, πολύ κλεισμένο στον εαυτό του, το ίδιο σιδερόφρακτο με το κλασικό "μυαλό μέσα στον εαυτό του".
Όσον αφορά τον "νόμο της αξίας", παραπέμπω για να τελειώνουμε στον θεό Γ.Σταμάτη, τον μοναδικό μαρξιστή στην ελλάδα που ξέρει οικονομικά και τι του γίνεται γενικώς. Αν θέλετε έχω έτοιμη βιβλιογραφία, αλλά θα μπορούσαμε και να του το ζητήσουμε να μας απαντήσει..
Τα λέμε βρε..

izi είπε...

left, και πέραν των ιδεολογιόμετρων... το να επιχειρηματολογείς υποστηρίζοντας πως ο νόμος της αξίας είναι μια ιδεολογική μαγγανεία από που κι ως που σε καθιστά "περιφρονητή" της εκμεταλευτικής φύσης του καπιταλισμού?

Όσο για το επιχείρημα σας περί ανέσεων κτλ. είναι αυτοκτονικό τι να κάνουμε.
Αν δεν το πούμε έτσι τι να πούμε...ας πούμε αυτό που λέμε ...βάζει τρικλοποδιά στον εαυτό του.

Εγώ αντίθετα πάω να πω ότι και το τετράδιο και το ψωμί και το μολύβι είναι χυδαία όταν ο σκοπός τους είναι η αναπαραγωγή της κυριαρχίας και για αυτό η αφθονία τους, οδηγεί στην απελπισία τους ανθρώπους που βρίσκονται παγιδευμένοι σε αυτόν τον κύκλο (που φυσικά εννοεί και την εκμετάλευση του κάθε δευτερολεπτου)

Πόσες φορές θα τα πούμε?

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ετικέτες

1000 ρέγγες (7) 1100 (1) 1789 (2) 1837 (1) 1846 (1) 1848 (1) 1850 (1) 1871 (1) 1900 (2) 1907 (1) 190cm (4) 1917 (12) 1919 (1) 1936 (2) 1939 (1) 1940 (1) 1943 (2) 1944 (1) 1946 (1) 1947 (1) 1950 (2) 1952 (1) 1957 (1) 1965 (3) 1967 (1) 1968 (5) 1969 (1) 1978 (2) 1980 (1) 1983 (1) 2003 (1) 2006 (1) 2008 (9) 2015 (1) Α. Μπορντίγκα/A. Bordiga (1) Α. Σβιατόγκορ/А. Святогор (1) Α.Ι. (7) Α.Κέννυ/A. Kenny (1) Α.Κοντ/A.Comte (1) Α.Ντ.Μονκρετιέν/A.de Montchretien (1) αγάπη (5) Αγγλία (3) Αγία Πετρούπολη (1) Αδάμ Σμιθ/Adam Smith (9) Αθήνα (13) Αιδ. Μπίλι/Rev Billy (1) Άινσταϊν (1) Αισχύλος (1) Άκης Πάνου (1) Ακρόπολη (2) Αλαίν Καγιέ/Alain Caillé (1) Άλαν Τιούρινγκ/Alan Turing (2) Άλασνταιρ Μακιντάιρ/Alasdair MacIntyre (1) Αλβέρτος ο Μέγας (1) Αλέκα Παπαρήγα (1) Αλέξανδρος Κοζέβ/Alexandre Kojève (2) Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1) Αλέξανδρος Σμέμαν/Александр Шмеман (1) Αλέξανδρος Σοκούροφ/Алекса́ндр Соку́ров (1) Αλέξανδρος Τομπάζης (1) Αλέξανδρος Τρόκκι/Alexander Trocchi (1) Αλεξάντερ Μπέρκμαν/Александр Беркман (3) Αλέξης Ασλάνογλου (2) Αλέξης Καλοφωλιάς (1) Αλέξης ντε Τοκβίλ/Alexis deTocqueville (3) αλήθεια (27) Αληthεια (2) Αλκιβιάδης (1) αλλοτρίωση (61) Αλμπέρ Καμύ/Albert Camus (2) Άλμπερτ Σπέερ/Albert Speer (2) Άλμπερτ Φίνεϊ/Albert Finney (1) Αλμπέρτο Καβαλκάντι/Alberto Cavalcanti (2) Άλμπρεχτ Ντύρερ/Albrecht Duhrer (1) Άλντους Χάξλεϊ/Aldus Haxley (1) Αλταμίρα (6) Αλφειός (1) Αναξίμανδρος (1) ανάπτυξη (17) αναρχισμός (10) Ανδρέας Εμπειρίκος (1) Ανδρέας Παπανδρέου (1) ανθρώπινα πιράνχας (32) ανθρωπολογία (1) Άννα Άρεντ/Hannah Arendt (8) Άννα Ιβάνοβνα Μπελιάι/Анна Ивановна Беляй (1) Άννα Κοκκίνου (1) Ανρί Ντεμπριγιώ/Henry Debrillaut (1) Ανρί Λεφέβρ/Henri Lefebre (4) Ανρί Μισώ/Henry Michaux (2) Άνσελμ Γιάπε/Anselm Jappe (1) Άνταμ Κέρτις/Adam Curtis (1) Αντίνοος (1) Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ/Antoine de Saint-Exupéry (1) Αντρέ Κερτέζ/André Kertész (1) Αντρέ Ορλεάν/André Orléan (5) Άντυ Γουώρχολ/Andy Warhol (2) Αντώνης Κουτρουμπής (1) αξία (13) Άρβο Περτ/Arvo Pärt (2) Αργυριάδης-Καλούμενος-Μπάτσης (1) Άρης Αλεξάνδρου (3) Άρης Κωνσταντινίδης (1) Άρης Μπερλής (1) Άρθουρ Λένινγκ/Arthur Lehning (1) Αρθούρος Σοπενχάουερ/Arthur Schopenhauer (3) Αριστοτέλης (14) Άσγκερ Γιόρν/Asger Jorn (21) Άυν Ραντ/Ayn Rand (3) Αφρική (2) Β. Γκ. Ζέμπαλντ/W. G. Sebald (2) Β.Α. Μότσαρτ/W.A/ Mozart (1) Βαγγέλης Αρτέμης (2) Βαλεντίν Βολόσινοφ/Валенти́н Воло́шинов (1) Βάλτερ Μπένγιαμιν/Walter Benjamin (6) Βανς Πάκαρντ/Vance Packard (2) Βασίλης Ηλιακόπουλος (2) Βασίλης Στρατιώτης (1) Βενετιά (1) Βενσάν Ντεκόμπ/Vincent (1) Βενσάν Ντεκόμπ/Vincent Descombes (16) Βέρνερ Χέρτσογκ/Werner Herzog (1) Βερολίνο (3) βία (20) Βιετνάμ (2) Βίκτωρ Μπούλλα/Виктор Буллаa (1) Βίκτωρ Ουγκώ/Victor Hugo (1) Βίκτωρ Σερζ/Ви́ктор Киба́льчич (1) Βίκτωρ Σκλόφκσι/Ви́ктор Шкло́вский (3) Βίκτωρ Φρανκλ/Victor Frankl (2) Βίλεμ Φλούσερ/Vilem Flusser (1) Βίνσεντ Μπράουν/Vincent Browne (1) βιοτεχνολογία (6) Βλαδίμιρος Λένιν/Влади́мир Ле́нин (6) Βλαντίμιρ Μαγιακόφκι/Влади́мир Маяко́вский (2) βοηθήματα μνήμης (11) Γαλλία (8) Γένεσις (1) Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος (4) Γερμανία (9) Γιάννηδες (1) Γιάννης Γρηγοριάδης (9) Γιάννης Ισιδώρου (4) Γιάννης Κάτρης (1) Γιάννης Πεδιώτης (3) Γιάννης Ρίτσος (3) Γιάννης Σκαρίμπας (3) Γιάννης Τσέγκος (1) Γιόζεφ Μπλοχ/Joseph Bloch (1) Γιόζεφ Ντίτζγκεν/Josef Dietzgen (1) γιορτή (18) Γιούργκεν Χάμπερμας/Jurgen Habermas (2) Γιόχαν Γκριμονπρέ/Johan Grimonprez (1) Γιόχαν Χουιζίνγκα/Johan Huizinga (3) Γιώργος Γαϊτάνος (1) Γιώργος Μακρής (1) Γιώργος Νικολαΐδης (1) Γιώργος Σεφέρης (2) Γιώργος Χαντζής (1) Γκ. Κ. Τσέστερτον/G.K. Chesterton (5) Γκ. Ράιλ/G. Ryle (1) Γκαίτε/Goethe (1) Γκέοργκ Ζίμελ/Georg Simmel (4) Γκετζ Άλυ/Götz Aly (1) Γκι Αμπέιγ/Guy Abeille (1) Γκίλμπερτ Ράιλ/Gilbert Ryle (2) Γκιόργκι Λίγκετι/György Ligeti (1) Γκιόργκι Λούκατς/György Lukács (4) Γκουίντο Καβαλκάντι/Guido Cavalcanti (1) Γκυ Ντεμπόρ/Guy Debord (23) Γκύντερ Άντερς/Günther Anders (9) γλώσσα (21) Γουάλας Στήβενς/Wallace Stevens (1) Γουδή (1) Γουίλιαμ Ήγγλετον/William Eggleton (1) Γουίλιαμ Μπάροους/William Burroughs (2) Γουίλιαμ Σαίξπηρ/William Shakespeare (3) Γούντι Άλλεν/Woody Allen (1) Γρηγόρης Βαλτινός (1) Δανία του Βορρά (2) Δανία του Νότου (5) Δελφοί (1) Δέσποινα Ζευκιλή (1) Δημήτρης Δημητριάδης (1) Δημήτρης Καραγιάννης (1) Δημήτρις Βεργέτης (1) δημιουργικότητα (8) Διεθνής (1) δικαιοσύνη (12) δοκιμασίες (3) Δουβλίνο (1) Δραπετσώνα (1) δυσφορία (30) Ε. Άνσκομπ/E. Anscombe (4) Ε. Βιλ/E. Will (1) Έ. Λ. Μάστερς / Ε. L. Masters (1) Ε.Ε. Κάμινγκς/E.E. Cummings (1) Ε.Χ. Γονατάς (1) Έζρα Πάουντ/Ezdra Pound (1) εικονική δημόσια σφαίρα (5) εικονογραφημένα κείμενα (10) εκπομπές (58) Ελβετία (1) Έλεν Κέλλερ/Helen Keller (1) Ελένη Ηλιοπούλου (1) Ελένη Μπέλλου (1) Ελευθερία (42) Ελευθεριακός (1) Ελίας Κανέττι/Elias Canetti (1) Εμίλ Μπενβενίστ/Emile Beneveniste (1) Εμίλ Ντυρκέμ/Emile Durkheim (1) Εμίλ Σιοράν/Emil Cioran (1) Έμιλυ Ντίκινσον/Emily Dickinson (2) Εμμανουήλ Καντ/Emmanuel Kant (2) Εμμανουήλ Λεβινάς/Emmanuel Levinas (3) Εμμανουήλ Μουνιέ/Emmanuel Mounier (1) Έντσο Τραβέρσο/Enzo Traverso (1) εξατομίκευση (45) εξέγερση (10) εξουσία (38) επανάσταση (25) επαναστατικός χαρτοπολτός (4) επιβίωση (5) επιστήμη (23) Έρασμος/Erasmus (1) εργασία (23) Ερίκ Σατί/Eric Satie (1) Έρικ Χομπσμπάουμ/Eric Hobsbaum (1) Έρνεστ Γκέλνερ/Ernest Gellner (1) Ερνστ Γιούνγκερ/Ernst Junger (2) Ερνστ Κασσίρερ/Ernst Cassirer (3) Ερνστ Μπλοχ/Ernst Bloch (1) ΕΡΩΔΙΟΣ (1) ΕΣΗΕΑ (2) ΕΣΣΔ (1) Ετιέν Ντε λα Μποεσί/Etien De la Boetie (1) Ευγένιος Ενρικέζ/Eugène Enriquez (1) Ευγένιος Ζαμιάτιν/Евге́ний Замя́тинn (1) Ευγένιος Ιονέσκο/Eugene Ionesco (1) ευρωπαϊκή προοπτική (49) ευτυχία (11) Ζ.-Ζ. Ρουσσώ/J.-J. Rousseau (1) Ζ.-Π. Βουαγιέ/J.-P. Voyer (5) Ζ.-Π. Ντιτέιγ/J.-P. Duteuil (1) Ζ.-Π. Ντυπουΐ/J.-P. Dupuy (1) Ζ.-Π. Σαρτρ/J.-P. Sartre (2) Ζακ Ελλύλ/Jacques Ellul (29) Ζακ Λακάν/Jacques Lacan (6) Ζακ Μπουβρές/Jacques Bouveresse (2) Ζακ Ντεριντά/Jacques Derrida (2) Ζακ Πρεβέρ/Jacques Prévert (2) Ζακ Σαπίρ/Jacques Sapir (2) Ζαν Ιτάρ/Jean Itard (1) Ζαν Μορώ/Jeanne Moreau (1) Ζαν Μπωντριγιάρ/Jean Baudrillard (1) Ζαν-Λυκ Γκοντάρ/Jean Luc Godard (3) Ζαν-Πιέρ Βερνάν/Jean Pierre Vernant (1) Ζαπατίστας (1) Ζάχα Χαντίντ/Zahā Ḥadīd (1) Ζάχος Παπαζαχαρίου (1) Ζεράρ Νταβί/Gerard Davy (1) Ζερμαίν Γκρηρ/Germaine Greer (1) Ζήσης Κοτιώνης (2) Ζήσης Σαρίκας (5) Ζιλ Ντελέζ/Gilles Deleuze (2) Ζιλ Ντωβέ/Gilles Dauve (1) Ζορ Βον/Zohr Vaughan (1) Ζύγκμουντ Μπάουμαν/Zygmunt Bauman (3) Ζυλ Ντωβέ/Gilles Dauvé (3) ζωή (45) Ζωρζ Μπατάιγ/Georges Bataille (1) ηθική (34) ΗΠΑ (19) Θανάσης Σβώλος (1) Θάτσερ/Thatcher (1) θέαμα/spectacle (13) Θένια Κουτρουμπή (1) Θεολόγος Βοσταντζόγλου (1) Θεός (16) Θεοφάνης Μελάς (2) Θεσσαλονίκη (2) Θήοντορ Ρόζακ/Theodore Roszak (1) θλίψη (12) Θοδωρής Χιώτης (1) Θόδωρος Ζιάκας (1) Θουκυδίδης (2) Ι.Θ. Κακριδής (1) Ίαν Χάκινγκ/Ian Hacking (2) Ιβάν Παβλόφ/Ива́н Па́влов (1) Ιβάν Τουργκένιεφ/Иван Тургенев (1) Ίγγα Κρεστενσεν/Inger Christensen (1) ιδρύματα τέχνης (7) ικέτες και ξένιοι (6) Ιλιάδα (1) Ιράν (1) Ισαάκ Μπ. Σίνγκερ/Isaac B. Singer (1) Ισπανία (1) Ισπαχάν (1) ιστορία (41) ισχύς (22) Ιχάμπ Χασσάν/Ihab Hassan (1) Ιωάννα Τσιβάκου (1) Ιωάννης ο Θεολόγος (1) Ιωσήφ Στάλιν/Ио́сиф Ста́лин (2) Κ.Π. Καβάφης (3) Κ.Σ. Λιούις/C.S. Lewis (4) Κάθλην Ρέιν/Kathleen Raine (1) καλλιτέχνες (24) Καλοκαίρι (8) Κάρελ Φουνκ/Karel Funk (1) Κάρεν Κίλιμνικ/Karen Kilimnik (1) Καρλ Γκέοργκ Μπύχνερ/Karl Georg Büchner (1) Καρλ Κορς/Karl Korsch (3) Καρλ Κράους/Karl Kraus (3) Καρλ Μαρξ/Karl Marx (33) Καρλ Πολάνυι/Karl Polanyi (2) Καρλ Σμιτ/Karl Schmidt (1) Καρλομάγνος (1) Κάρολος Δαρβίνος/Charles Darwin (1) Καρτέσιος/Descartes (7) Καταστασιακή Διεθνής/Internationale Situationniste (9) καταστασιακοί/situationnistes (20) Κατερίνα Αθανασίου (1) Κατερίνα Ηλιοπούλου (8) Κέβιν Κέλι/Kevin Kelly (2) Κεν Λόουτς/Ken Loach (1) Κεν Ρόμπινσον/Ken Robinson (1) Κένεθ Γκέργκεν/Kenneth Gergen (1) κενό (18) κεφαλαιοκρατία (37) Κίνα (1) Κλάους Κάρστενσον/Claus Carstensen (1) Κλερ Οζιάς/Claire Auzias (1) Κλωντ Λεβί-Στρώς/Claude Lévi-Strauss (4) Κομμούνα (1) κομμουνισμός (10) Κόνσταντ/Constant Niewenhuys (1) Κοπεγχάγη (1) Κόρα Ντάιαμοντ/Cora Diamond (1) Κορνήλιος Καστοριάδης (9) Κουρτ Βάιλ/Kurt Weil (1) Κουρτ Σβίττερς/Kurt Schwitters (1) κράτος (14) κρίση (32) Κριστιάν Ντελακαμπάιν/Christiane Delacampaigne (1) Κριστίν Λαγκάρντ/Christine Laguarde (1) Κριστόφ Κισλόφσκι/Krzysztof Kieslowski (1) Κρίστοφερ Λας/Christopher Lasch (4) Κροστάνδη (1) κυριαρχία (13) Κωνσταντίνος Καραμανλής (1) Κωνσταντίνος Ματσούκας (1) Κώστας Βάρναλης (1) Κώστας Δεσποινιάδης (4) Κώστας Κολημένος (1) Κώστας Παπαϊωάννου (7) Κώστας Χριστοδούλου (1) Κωστής Βελόνης (1) Κωστής Παπαγιώργης (2) Λ. Βίττγκενσταϊν/L. Wittgenstein (17) Λα Μετρί/ La Mettrie (1) Λάζαρος Αρσενίου (3) Λάκι Λουτσιάνο/Lucky Luciano (1) Λάμπρος Κωνσταντάρας (1) Λάο Τσε/老子 (1) Λαρς φον Τρίερ/Lars von Trier (1) λενινισμός (6) Λεξικό Κριαρά (1) Λεξικό Liddell-Scott (2) Λέο Στράους/Leo Strauss (1) Λεόν Βαλράς/Léon Walras (2) Λέσχη Φιλελεύθερης Ανάγνωσης (1) Λετονία (1) Λετριστές/Lettristes (1) Λέων Σεστώφ/Лев Шесто́в (2) Λέων Τρότσκι/Лев Тро́цкий (3) Λιούις Μάμφορντ/Lewis Mumford (10) λογική (3) Λογιόλα/Loyola (1) Λόγος (26) λογοτεχνία (25) Λονδίνο (3) Λουί Αραγκόν/Louis Aragon (1) Λουί Μαλ/Louis Mal (1) Λουΐ ντε Σαιν Ζυστ/Louis de Saint Juste (1) Λουί Ντυμόν/Louis Dumont (6) Λουίς Αλτουσέρ/Louis Althusser (1) Λουίς Μπουνιουέλ/Louis Buñuel (3) Λουσιέν Μαλζόν/Lucien Malson (1) Λουσίντα και Ντέιβις Μάτλοκ/L & D Matlock (1) Λυγκέας (2) Λωτρεαμόν/Lautréamont (7) Μ. Γκωσέ/M. Gauchet (1) Μάης '68 (1) Μάικ Κέλυ/Mike Kelley (1) Μάικλ Χάρντ/Michael Hardt (1) Μάκης Μηλάτος (1) Μακιαβέλλι/Machiavelli (4) Μάλκολμ Λόουρι/Malcolm Lowry (1) Μάλκολμ Χ/Malcolm X (1) μανιφέστα (65) Μανόλης Λαμπρίδης (1) Μανώλης Αναγνωστάκης (3) Μαξ Βέμπερ/Max Weber (2) Μαξ Ήστμαν/Max Eastman (1) Μαρακές (1) Μάρθα Γκέλχορν/Martha Gellhorn (1) Μαρί ντε Ενζέλ/Marie de Hennezel (1) Μαρίνα Τσβετάγιεβα/Мари́на Цвета́ева (3) Μάρσαλ Σάλινς/Marshall Sahlins (5) Μαρσέλ Μαριέν/Marcel Mariën (1) Μαρσέλ Μως/Marcel Mauss (1) Μαρσέλ Ντυσάν/Marcel Duchamp (1) Μάρτζορι Πέρλοφ/Marjorie Perloff (1) Μάρτζορι Ρόουλινγκ/Marjorie Rowling (1) Μάρτιν Λούθερ Κινγκ/M.L. King (1) Μάρτιν Μπούμπερ/Martin Buber (1) Μάρτιν Χάιντεγγερ/Martin Heidegger (5) μελαγχολία (5) Μελούνα (1) Μέριλυν (1) Μεσαίωνας (7) Μέση Ανατολή (1) μεταμοντέρνο (10) μεταμορφωτική δύναμη (34) μηδέν (11) μηδενισμός (35) Μηνάς Εμμανουήλ (1) Μίλτος Θεοδοσίου (2) Μίλτος Σαχτούρης (2) Μίλτων Φρίντμαν/Milton Friedmann (1) Μιριέλ Μπαρμπερί/Muriel Barbery (1) Μισέλ Αλιετά/Michel Aglietta (1) Μισέλ Ουελμπέκ/Michel Houellebecq (3) Μισέλ Πικολί/Michel Piccoli (1) Μισέλ Σερ/Michel Serres (1) Μισέλ Τουρνιέ/Michel Tournier (2) Μισέλ Φουκώ/Michel Foucault (11) ΜΙΤ (1) Μίχαελ Λέβι/Michael Loewy (2) Μιχαήλ Θερβάντες/Miguel Cervantes (1) Μιχαήλ Μπακούνιν/Михаил Бакунин (2) Μιχαήλ Μπαχτίν/Михаи́л Бахти́н (1) Μιχαηλάγγελος Αντονιόνι/Michelangelo Antonioni (2) Μιχάλης Πάγκαλος (1) Μόμπυ Ντικ (1) Μόρις Ντρούρι/Maurice Drury (1) μουσική (36) Μουσταφά Καγιάτι/Mustafa Khayati (1) μοφερισμός/mofferism (6) Μπαρούχ Σπινόζα/Baruch Spinoza (1) Μπάρυ Άνσγουωρθ/Barry Unsworth (1) Μπέλα Ταρ/Béla Tarr (1) Μπέρναρντ Μάντεβιλ/Bernard Mandeville (1) Μπέρτολντ Μπρεχτ/Bertold Brecht (3) Μπίφο Μπεράρντι/Bifo Berardi (2) Μπλεζ Πασκάλ/Blaise Pascal (1) Μπομπ Ντύλαν/Bon Dylan (1) Μπρέτον Γουντς (1) Μπριζίτ Μπαρντό/Brigitte Bardot (2) Μύκονος (1) μυστικισμός (1) Μωρίς Μερλώ-Ποντύ/Maurice Merleau-Ponty (2) Ν.Α. Μπερντγιάεφ/ Н/ А. Бердя́ев (1) Ν.Γ. Πεντζίκης (1) ναζιστοφασισμός (29) ναρκισσισμός (10) Νασρεντίν Χότζας (1) ναυαγοί (2) Νέα Ζηλανδία (1) Νέα Υόρκη (2) Νεάντερταλ (1) νεοφιλελευθερισμός (12) Νίκος Εγγονόπουλος (3) Νίκος Ζαχαριάδης (2) Νίκος Καρούζος (4) Νίκος Μπελογιάννης (1) Νίκος Σκοπλάκης (1) Νίκος Buccanier Κούρκουλος (6) Νόαμ Τσόμσκι/Noam Chomsky (1) Νόρμπερτ Ελίας/Norbert Elias (1) νους (24) Νούτσιο Όρντινε/Nuccio Ordine (1) Ντ. Ουίγκινς/D. Wiggins (2) Ντ. Χάνκοκ/D. Hancock (1) Ντέιβιντ Λυντς/David Lynch (3) Ντέιβιντ Μπομ/David Bohm (1) Ντέιβιντ Ρικάρντο/David Ricardo (4) Ντέιβιντ Χιούμ/David Hume (4) Ντέσμοντ Μόρις/Desmont Morris (1) Ντμίτρι Πρίγκοφ/Дми́трий При́гов (1) Ντον Ντελίλο/Don Delillo (2) Ντόναλντ Γουίνικοτ/Donald Winnicott (2) Ντονέλα Μήντοους/Donella Meadows (1) Ξενοδοχείο των Ξένων (2) Ξενοφών (3) ξεψάρωμα (3) Ο. Σ. Βίκτορ/H. St Victor (1) Οδύσσεια (2) οικονομία (52) Οκτάβιο Πας/Octavio Paz (2) Όλγα Γερογιαννάκη (1) όλεθρος (29) Όμηρος (1) ομιλίες (13) ΟΟΣΑ (1) Ορφέας Απέργης (2) Όσκαρ Ουάιλντ/Oskar Wilde (2) Ουίσταν Ώντεν/Wystan Auden (3) Ουόλτ Ουΐτμαν/Walt Whitman (1) Π.Α.Ρενουάρ/P.A.Renoir (1) Π.Μ.Σ. Χάκερ/P.M.S. Hacker (6) παιδεία (7) παιχνίδι (7) Παναγιώτης Κονδύλης (10) Παπάγος (1) παπαρολογία (7) παράδοση (4) παραμύθιασμα (2) Παρίσι (1) Πάρνηθα (1) Πασκάλ Ενζέλ/Pascal Engel (1) Πάσχος Μανδραβέλης (3) Πέδρο Ματέο/Pedro Mateo (1) Πέπη Ρηγοπούλου (1) περιπέτεια (3) Πέτρος Αρτάνης (1) Πέτρος Κορνήλιος/Pierre Corneille (1) Πέτρος Παπαθανασίου (1) Πήτερ Γκητς/P.T. Geach (2) Πήτερ Κρηφτ/Peter Kreeft (1) Πήτερ Μπρουκ/Peter Brook (1) Πήτερ Ουίντς/Peter Winch (2) Πήτερ Ουότκινς/Peter Watkins (1) Πιέρ Μανάν/Pierre Manent (1) Πιέρ Μπουρντιέ/Pierre Bourdieu (1) Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν/Pierre-Joseph Proudhon (1) Πλαστήρας (2) Πλάτωνας (4) πλουραλισμός (1) ποίηση (67) πολεμικά κείμενα (11) πόλεμος (26) πόλη (25) πολιτική (47) Ποτάμι (1) προαίρεση (1) προεκλογικά μηνύματα (9) προλεταριάτο (47) Προμηθέας (1) προπαγάνδα (57) Πωλ Βιριλιό/Paul Virilio (1) Πωλ Βαλερύ/Paul Valery (1) Πωλ Ζοριόν/Paul Jorion (1) Πωλ Ζωγραφάκης (1) Πωλ Λαφάργκ/Paul Lafargue (2) Πωλ Ρικέρ/Paul Ricoeur (2) Ρ. ΜακΝαμάρα/R. MacNamara (3) Ραούλ Βανεγκέμ/Raoul Vaneigem (6) Ραούλ Σουρίτα/Raul Zurita (1) Ρας Ρίις/Rush Rhees (1) Ράσελ Τζάκομπι/Russel Jacobi (3) Ρέι Μπράντμπερι/Ray Bradbury (1) Ρέιμοντ Κάρβερ/Raymond Carver (1) Ρενέ Ζιράρ/René Girard (10) Ρενέ Κλερ/ René Clair (1) Ρισελιέ/Richelieu (1) Ρίτα Γκαβέρα (1) Ρίτσαρντ Κόμπντεν/Richard Cobden (1) Ρίτσαρντ Μοράν/Richard Moran (1) Ρίτσαρντ Ρόρτι/Richard Rorty (7) Ροβεσπιέρος (1) Ρόζα Λούξεμπουργκ/Rosa Luxembourg (3) Ρόζενταλ-Γιούντιν (1) ρομαντισμός (4) Ρομπέρ Αντέλμ/Robert Antelme (1) Ρόμπερτ Οπενχάϊμερ/Robert Oppenheimer (1) Ρόμπερτ Ρέντφορντ/Robert Redford (1) Ρόμπερτ Φρανκ/Robert Frank (1) Ρόμπερτ Χας/Robert Hass (2) Ρομπέρτο Χουαρόθ/Roberto Juarroz (1) Ρουμανία (1) Ρωσία (3) Σ. Μπενβενούτο/S. Benvenuto (1) Σ. Πιρόν/S. Piron (1) Σαίξπηρ/Shakespeare (1) Σαν Φρανσίσκο (1) σαπουνόφουσκες (10) Σαρλ Μπωντλέρ/Charles Baudeilaire (1) Σαρλ Μπωντλέρ/Charles Baudeilaire (1) Σαρλ Πεγκί/Charles Péguy (1) Σαρλ Φουριέ/Charles Fourier (1) Σβετλάνα Αλεξίεβιτς/Светлана Алексиевич (1) Σέρεν Κίρκεγκωρ/Søren Kierkegaard (5) Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλου (1) Σέσιλ ντε Μιλ/Cecil DeMille (1) σθένος (4) Σιμόν Βέιλ/Simone Weil (6) Σιμόν Λέις/Simon Leys (1) σινεμά (44) Σίνεντ Ο'Κόνορ/Sinead O'Connor (1) Σίντνεϊ Λιουμέτ/Sidney Lumet (1) Σίσυφος (1) σκεπτικισμός (6) Σκιπίων ο Αφρικανός (1) σκουπιδοντενεκέδες (1) Σλαβόι Ζίζεκ/Slavoj Žižek (4) Σόνια (1) σοσιαλδημοκρατία (7) Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα (1) Σουηδία (3) Σουν Τζου/ 孫子 (1) σουρεαλισμός (7) σοφία (6) Σπύρος Κυριαζόπουλος (7) σταλινισμός (14) Σταμάτης Γονίδης (1) Σταμάτης Πολενάκης (1) Στάνλεϊ Κάβελ/Stanley Cavell (2) Στάνλεϊ Κιούμπρικ/Stanley Kubrick (1) Στάντις Λώουντερ/Standish Lawder (2) Στέλιος Κούλογλου (1) Στέλιος Ράμφος (1) Στεφάν Λαβινιότ/Stéphane Lavignotte (1) Στέφανος Λουπάσκο/Stephan Lupasco (4) Στέφανoς Ροζάνης (8) Στήβεν Πίνκερ/Steven Pinker (2) στρατόπεδα εργασίας (10) στρατόπερα αναψυχής (1) Σύλβια Πλαθ/Sylvia Plath (1) Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου (3) Σύνταγμα (1) σχετικισμός (2) Σωκράτης (4) σώμα (3) Τ.Κ.Παπατσώνης (2) Τ.Σ. Έλλιοτ/T.S. Elliot (3) Τάκης Μίχας (2) Ταλίν (1) Τάλκοτ Πάρσονς/Talcott Parsons (1) Τάσος Λάγγης (2) Τέοντορ Αντόρνο/Theodor Adorno (1) τέχνη (71) τεχνικό σύστημα (40) τεχνοκρατία (28) τεχνολογικός μεσσιανισμός (41) τεχνοσάχλα (16) Τζ. Μπένθαμ/J. Bentham (1) Τζ. Ρ. Σάουλ/J. R. Saul (8) Τζ. Σενμπάουμσφελντ/G. Schönbaumsfeld (1) Τζ. Στ. Μιλλ/J. St. Mill (1) Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν/J.R.R. Tolkien (1) Τζακ Α. Γκόλντστοουν/Jack A. Goldstone (1) Τζέημς Μπάλντουιν/James Baldwin (1) Τζέφρεϊ Χερφ/Jeffrey Herf (1) Τζον Γκρέι/John Gray (1) Τζον Κ. Γκαλμπρέιθ/John K. Galbraith (1) Τζον Λοκ/John Locke (3) Τζον Μ. Κούτσι/John M. Coetzee (2) Τζον Ρωλς/John Rawls (2) Τζον Σερλ/John Searle (6) Τζον Στάινμπεκ/John Steinbeck (1) Τζον Φ. Κέννεντυ/John F. Kennedy (3) Τζον Φόουλς/John Fowles (1) Τζον Χιούστον/John Houston (1) Τζον Ώστιν/John Austin (1) Τζορτζ Όργουελ/George Orwell (4) Τζορτζ Στάινερ/George Steiner (2) Τζόρτζιο Αγκάμπεν/Giorgio Agamben (4) Τζουζέπε Πίνοτ-Γκαλίτσιο/Giuseppe Pinot-Gallizio (1) Τζούλια Κρίστεβα/Julia Cristeva (1) Τομά Λεπετιέ/Thomas Lepeltier (1) Τομάς Ιμπάνιεθ/Tomás Ibáñez (1) Τόμας Πίντσον/ Thomas Pynchon (1) Τόμας Ρηντ/Thomas Reid (2) Τόμας Χομπς/Thomas Hobbes (4) Τόνι Νέγκρι/Toni Negri (2) Τόνι Σουάρτζ/Tony Schwartz (1) τραγωδία (10) Τρανσχιουμανισμός (1) Τριλεκτική (11) Τριστάν Τζαρά/Tristan Tzara (1) Τρόικα (21) Τσαρλς Ντέιβενπορτ/Charles Davenport (1) Τσαρλς Ράιτ Μιλλς/Charles Wright Mills (1) Τσαρλς Σ. Περς/Charles S. Peirce (1) Τσαρλς Τέιλορ/Charles Taylor (1) Τσαρλς Φορτ/Charles Fort (1) τυραννία (14) Υβ Λε Μανάκ/Yves Le Manach (9) Υβ Μισώ/Yves Michaud (1) υλισμός (13) υπαρξισμός (3) υποκείμενο (29) υπομονή (2) Φ. Ε. Ρεϊνάλ/F. E. Reynal (1) Φ. Σελίν/. Céline (1) Φ.Ντ. Πητ/F.D.Peat (1) Φαινομενολογία (1) Φελίξ Γκουαταρί/Félix Guattari (1) Φερνάντο Αρρραμπάλ/Fernando Arrabal (1) Φερνάντο Πεσσόα/Fernando Pessoa (2) Φθινόπωρο (1) Φίγκαρο (1) Φίλιπ Λάρκιν/Philip Larkin (1) Φιλοσοφία (76) Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι/Фёдор Достоевский (5) Φλαν Ο' Μπράϊαν/Flann O' Brien (1) Φουκουσίμα (3) Φρ. Ένγκελς/Fr. Engels (7) Φρ. Νίτσε/Fr. Nietsche (11) Φρ. Σιμιάν/Fr. Simiand (1) Φρ. Φουρκέ/Fr. Fourquet (1) Φράνσις Μπέικον/Francis Bacon (1) Φρανσουά Γκρουά/François Grua (1) Φρανσουά Καραντέκ/François Caradec (1) Φρανσουά Λυοτάρ/François Lyotard (1) Φρανσουά Φουρκέ/François Fourquet (1) Φραντς Κάφκα/Frantz Kafka (2) Φρέντερικ Τέιλορ/Frederick Taylor (1) Φρέντερικ Τζέιμσον/Frederick Jameson (1) Φρήντριχ Γιάκομπι/Friedrich Jacobi (1) Φρήντριχ Έμπερτ/Fredrich Ebert (1) Φρήντριχ Μουρνάου/Friedrich Murnau (1) Φρήντριχ Χάγιεκ/Friedriech Hayek (2) Φριτς Λάιστ/Fritz Leist (1) φρμκ (13) Φρόιντ/Freud (5) Φώτης Τερζάκης (1) Χ. Λ. Μπόρχες/J. L. Borges (2) Χ. Μ. Εντσενσμπέργκερ/H. M. Enzensberger (1) Χάιμε Σεμπρούν/Jaime Semprun (1) χαρά (5) Χάρβαρντ (1) Χάρης Βλαβιανός (1) Χάρι Χόλε (1) Χάρυ Γκουγκενχάιμ/Harry Guggenheim (1) Χάρυ Φράνκφουρτ/Harry Frankfurt (1) Χέγκελ/Hegel (12) Χέερτ Μακ/Geert Mak (3) Χένρικ Ίψεν/H. Ibsen (1) Χέρμαν Μέλβιλ/Herman Melville (1) Χέρμπερτ Μαρκούζε/Herbert Marcuse (2) Χιλή (1) Χίλντε ντε Μπράιν/Hilde de Bruijn (1) χιούμορ (29) Χιροσίμα (4) Χλόη Κολλύρη (1) Χουάλ Βίβες/Juan Vives (1) χρήμα (13) χρήμα και μαγεία (21) Χρήστος Βακαλόπουλος (1) Χριστός (3) χρόνος (10) ψυχή (12) ωφελιμισμός (13) A.I. (6) Ange S. Vlachos (1) Bar Beduin (1) Beatnics (1) beton7 (12) BHL (2) Biennale (2) Bloomberg (1) Bob Dylan (1) Bob Marley (1) Bodies (3) Bruce Springsteen (1) Cinemarian (3) CNN (1) dada (2) dangerfew (77) David Bowie (1) DAVOS (2) Descombes (1) DOCUMENTA (1) Einsatzgruppe D (1) EMAF (1) Frank Zappa (3) Gaston Bachelard/Γκαστόν Μπασλάρ (1) Happyfew (5) HighSpeedAcces (1) Hippies (1) Hollowsky (161) Iggy Pop (1) Il Consigliere (3) intothepill (2) izi (230) Janitoring (1) Jazz (2) Jeffrey Lee Pierce (1) Jimmy Cliff (1) Joe Strummer (1) Johnny Cash (2) Keith Richards (1) La Tribune (1) Malaguena (1) Mark Twain (1) Miles Davis (2) Monty Python (1) Muppet Show (1) nem68 (1) Nick Cave (1) Nosotros (1) psonia (4) RadioBubble (61) Renty (3) Ringo Star (1) RSA (1) Salon De Vortex (5) Scott Asheton (1) Serajevomag (1) sexbox (2) socialmedia (2) Tales from the Crypt (1) TESTS! (6) TwixtLab (1) UNICEF (1) urban hacking (13) Wall Street Journal (1) wobblies (2) Zακ Μπουβρές/Jacques Bouveresse (1) Zabriskie Point (1) zi (1) Zoviets (1)