02 Ιανουαρίου 2012

Μαύρη πρωτοχρονιά!



Μαύρη πρωτοχρονιά για τους άστεγους των Αθηνών αλλά και για τους απεργούς της χαλυβουργίας.

Οι πρώτοι αναγκάστηκαν να περάσουν αυτή την μέρα με τον Παπαδήμο, τον Καμίνη και τον Καψή, ενώ οι επί ένα δίμηνο τώρα απεργοί δέχτηκαν διπλό χτύπημα από αντιπροσωπεία του Σύριζα και από την Αλέκα Παπαρήγα  αυτοπροσώπως! Όλες οι ομάδες χτύπησαν μέρα μεσημέρι και στην ψύχρα, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας.

Οι άστεγοι ζήτησαν από τον πρωθυπουργό να είναι όσο πιο συνεπής με τα μέτρα και να τηρήσει τις συμφωνίες μπας και γυρίσουν επιτέλους στα δανεικά σπίτια τους. Γνωρίζουν ότι το καλό των τραπεζών είναι και καλό δικό τους και πως τα μέτρα του μνημονίου είναι κι αυτά για καλό.

Οι εργάτες χαλυβουργοί από την άλλη, συζήτησαν με την Γ.Γ του ΚΚΕ αλλά και την αντιπροσωπία του ΣΥΡΙΖΑ (ξεχωριστά πάντα) την επισπεύση της επανάστασης ώστε να πάψουν τα αφεντικά να τους εκμεταλλεύονται. Γνωρίζουν ότι τα μέτρα των τραπεζιτών είναι υπέρ του κεφαλαίου και πως ο Τσίπρας και η Παπαρήγα μπορούν να δημιουργήσουν το μόνο παλλαϊκό μέτωπο ενάντια στα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών.

Όλοι δεσμεύτηκαν!

Ο Παπαδήμος, ο Καψής και ο Καμίνης ψάχνουν έναν Αρμένη ξενοδόχο ονόματι  Νταρτανιάν να σώσει την κατάσταση, ενώ ταυτόχρονα υποσχέθηκαν πως αν δεν γίνουν τα αιτήματά τους δεκτά από τους Ευρωπαίους σχετικά με την αποστολή ευχητήριων καρτ-ποσταλ , θα τους καλέσουν σε αλλεπάλληλες μονομαχίες (με προτεραιότητα στην επιλογή όπλου, που σύμφωνα με πληροφορίες μας θα είναι φρέσκα λαχανάκια Βρυξελλών)

Μίλησαν για συμβολική παρουσία, συμπάσχουσα πολιτεία, κοινωνική αλληλεγγύη και πρωτοβουλίες και ευχήθηκαν στους άστεγους καλή χρονιά και το θεό μαζί τους. Υποσχέθηκαν ότι για τις επόμενες ημέρες οι σακούλες μεταφοράς πτωμάτων θα είναι θερμαινόμενες ώστε να φτάνουν στο νεκροτομείο  ζεστοί και εύκαμπτοι οι άτυχοι που δεν έβγαλαν την νύχτα. Η βασιλόπιτα -σχεδιασμός και έμπνευση του Πάγκαλου-είχε σχήμα κεραμιδιού.

Αλλά και οι  (παγκόσμιοι πλέον μετά την τελευταία απώλεια) ουράνιοι ηγέτες του κομμουνιστικού κινήματος έδωσαν ρέστα. Η Αλέκα Παπαρήγα τόνισε ότι το 2012 το εργατικό κίνημα θα κάνει ένα νέο βήμα, πιο αποτελεσματικό και επισήμανε ότι θα πρέπει να παλέψουν όλοι μαζί για αυξημένη κρατική επιχορήγηση του κόμματος με το νέο έτος. Μίλησε για την αντρειοσύνη του κινήματος και κυρίως -μόλις πριν βγάλει τα κουπόνια-την αρχοντιά του έλληνα εργάτη.

Οι επαναστάτες του ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, επιχειρηματολόγησαν αναλόγως, συμπληρώνοντας ότι καταδικάζουν τον σεξισμό από όπου κι αν προέρχεται (αυτό ήταν σπόντα για την Παπαρήγα). Δεν ξέχασαν να ζητήσουν την εξαίρεση από τις επαναστατικές διαδικασίες σε προβληματικούς σωματότυπους τους οποίους χυδαία χαρακτήρισαν "κουβάδες" και "κοντόχοντρους μύωπες απροσδιόριστου φύλου", και ευχήθηκαν για το 2012 το όνομα του Γκράμσι να είναι σε υψηλές θέσεις αναζήτησης στο google, ενώ μοίρασαν στους απεργούς κουπόνια με έκπτωση ως αντίδραση στην σχετική δήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ ("το κόμμα δεν κάνει εκπτώσεις") είπε ο ΣΥΡΙΖΑ: Το 2012 να είναι χρονιά νικηφόρων αγώνων και ανατροπών' έτοιμος να αναλάβει τα ηνία της ευρωλαικής εξουσίας αμέσως μετά το τέλος της Ιστορίας.

Για να δούμε... Δεν αποκλείεται καθόλου! Μα καθόλου...

20 σχόλια:

Χαμίνης είπε...

χαχαχαχά!

εγραψες μεγάλε Ιζι!!!

Eriugena είπε...

Νομίζω αγαπητέ φίλε πως το χιούμορ σας δεν πέτυχε τον στόχο του, και μάλλον αποκάλυψε ένα είδος φανατισμού.
Κανείς δεν μπορεί να με "κατηγορήσει"ως φιλο-κκε, αλλά δε σου κρύβω πως εξοργίστηκα με την "χιουμοριστική" σας τάυτιση του κκε με τον Καμίνη. Επίσης αυτά που λένε δήθεν οι χαλυβουργοί σαν να ζητάνε επανάσταση, τους γελοιοποιεί, με την όχι και τόσο εύστοχη υποτιθέμενη πρόσκληση για επανάσταση..Όπως δεν μπορεί να κρύψει η πουτάνα τη χαρά της έτσι και σείς αν και προσπαθήτε δεν μπορείτε να κρύψετε τον αντι-κκεδισμό σας, ο οποίος ειναι τελικά χαμηλού επιπέδου, δυστυχώς.."Δυστυχώς" ένα σταλινικό κόμμα μπορεί και ενεργοποιεί έναν ταξικό αγώνα, και αν αυτό δεν αρέσει, και δεν αρέσει ούτε και σε μένα, που ΑΝΟΙΧΤΑ έχω κατακεραυνώσει τον σταλινισμό του κκε, αυτο δεν σημαίνει πως θα του ζητήσουμε και τα ρέστα που κινητοποιεί αυτόν τον αγώνα, αλλά και να "παίξουμε" δήθεν αστειευόμενοι με τους βιομηχανικούς εργάτες..
Πιο απλά:
Συνέλθετε

izi είπε...

@Eriugena...

θα ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπό μου μπας και συνέλθω για να καταλάβω ότι "ενεργοποιεί" και "κινητοποιεί" γιατί μέχρι τώρα νόμιζα η πουτάνα ότι "αφομοιώνει για λογαριασμό του μηχανισμού" και "εξουδετερώνει" κάθε αγώνα...

Ξέρω ότι οι βιομηχανικοί εργατες δεν σηκώνουν αστεία οπότε δεν αστειεύτηκα με αυτούς αλλά με την γελοία κοινοβουλευτική αριστερά του μελομακάρονου(αν τους πήρε λίγο η μπάλα να με συγχωρούν)


και να ρωτήσω, τον αντιΚΚεδισμό τον είδες, τον αντιΣυριζαϊσμό δεν τον είδες?!
Πως και σου διέφυγε?

Eriugena είπε...

Τώρα θα ανοίξω μια κουβέντα που θέλω να αποφύγω προς το "παρόν"..
Το ότι το κκε "αφομοιώνει" και χρησιμοποιεί προς όφελος του "μηχανισμού", λέει πολλά και ταυτόχρονα τίποτα. Κάπου έχει παραγίνει αυτή η φοβία με τον μηχανισμό, λές και ο περισσός είναι κάτι σαν ένας τερατώδης μηχανισμός καταστολής και αφομοίωσης των εργατικών κινημάτων, χωρίς την δική τους ενέργεια, λές και είναι κάτι σαν ρομπότ, ή ηλίθιοι..Εξόχως προσβλητικό αυτό για εργάτες και μάλλον δείχνει άγνοια για το ριζωμα του κκε στην βιομηχανική εργατική τάξη της χώρας, όση έχει απομείνει σε στρατηγικούς τομείς. Μάλλον δεν μπορείτε να χωνέψετε πως το κκε είναι κόμμα της εργατικής τάξης, όχι το μόνο, όπως ισχυρίζεται, αλλά σίγουρα και αυτό, και μάλιστα στις πιό άγριες γωνιές της εργασιακής διαδικάσίας. Οπότε απο τι να αφομοιωθεί ο βιομηχανικός εργάτης? απο τον εαυτό του? κάπου αγαπητοί αντισταλινικοί, σε θεωρητικό επίπεδο, έχετε τζαζέψει, αφού δεν θέλετε να το καταλάβετε ότι για να χρησιμοποιηθεί κάποιος απο κάποιον πρέπει να κάνει κάτι σε αντίθεση με το συμφέρον του, έστω το άμεσο, ενώ εδώ απλά τυχαίνει, αν και όχι σε "στρατηγικό" επίπεδο, τα συμφέροντά του, η αξιοπρεπεια και η επιβιωσή του ενισχύονται και απο το κκε, τι να κάνωμεν τώρα? Τώρα αν θέλετε να μιλήσουμε στο στρατηγικό επίπεδο, ο σταλινισμός μπορεί να αποκλίνει ακραία απο αυτά τα συμφέροντα, μπορεί και να συμπίπτει..εκτός αν κανείς θεωρεί ας πούμε όλα τα λατινοαμερικάνικα κινήματα, τίποτις μηχανισμούς του Μπέρια. Η εύκολη ιστορία μας οδηγεί στην ιστορική μεταφυσική, τόσο απλά,,..ότι κάνουν δηλαδή και οι "ιδεολογικοί μηχανισμοί" και του κκε..Πολύ σκοτάδι τελικά βλέπω, πολύ φανατίλα, απ'όλους..
ΑΛΛΟ ΝΑ συγκρούεσαι με τους εργάτες-"καθημερινούς" ανθρώπους του κκε, όπως εγώ και να πάιζεις και ξύλο-και στο ιντερνετ, όπως το έκανα χωρίς κανέναν ενδοιασμό- άλλο να εκστομίσεις και τις πρέπουσες προσβολές, σαν καθημερινός άνθρωπος, και άλλο να εξακοντίζεις αυτές τις "χιουμοριστικές" θεωρητικούρες, ποτισμένες απο ειρωνεία, που δεν είναι ειρωνεία, και εξυπνάδα που δεν είναι εξυπνάδα, με το συμπάθειο. Δεν αμφισβητώ την εξυπνάδα σας και την καλή σας πρόθεση, αλλά εδώ τα έχετε χάσει..
Και γώ θυμάμαι με τι ειρωνεία, αντιμετωπιζόντουσαν οι κνιτες λ.χ στην Πάντειο το 89-95, όταν είχαν μείνει λίγοι, αλλά αυτοί με την οργανωτική σοβαρότητά τους και την "ανόητη" ανιδιοτέλειά τους, τον στήσαν τον "μηχανισμό"..ενώ "εμείς", μια ζωή εξυπνάδες και χιούμορ και στυλάκι γενικώς...(όχι εγώ, αλλά τελος πάντων) και τώρα;
τον πούλο φίλε μου..Το κκε έχει εργάτες γιατί ασχολήθηκε μαζί τους, ενώ οι υπόλοιποι-πλήν ανταρσυα- φοιτηταριάτο, ματαιωμένους υπερανθρώπους, επίδοξους ποιητές-τρομάρα μας- και υπαρξιακές αναλύσεις στο ιντερνετ.
Τόσο απλά.

HollowSky είπε...

@ Eriugena,

το πιο θλιβερό σ' αυτά τα δυο σχόλιά σου είναι η προσπάθειά σου να μας βγάλεις και ... χλευαστές των άνεργων εργατών.

Ως προς όλα τα άλλα, το μόνο που αφήνουν σαν "επίγευση" είναι η απορία, γιατί να ξοδεύεσαι σε "συγκρούσεις με τους καθημερινούς-εργάτες του ΚΚΕ" και γιατί να κάθεσαι και να "κατακεραυνώνεις τον σταλινισμό του", όπως λες ...

... τη στιγμή που δεν φαίνεται να έχεις ΚΑΜΜΙΑ σοβαρή διαφωνία με αυτό το κόμμα (ούτε, τελικά, καν με τον σταλινισμό του αφού, όπως λες, ποιος ξέρει άραγε αν είναι όντως σταλινισμός...),

το οποίο απλώς θαυμάζεις.

Είσαι σίγουρος ότι συμφωνείς με τον εαυτό σου;

!!!???

Eriugena είπε...

Το ότι θαυμάζω τον σταλινισμό, είναι μια γνήσια σταλινική κατηγορία. Αν ανατρέξει κανείς στα ταπεινά κείμενά μου θα καταλάβει πως δεν έχω καμμία σχέση με τον σταλινισμό, και πως θεωρώ το σοβιετικό "πείραμα" άσχετο με την εργατική τάξη, αλλά και την ελευθερία. Αλλά αρκεί να ανατρέξει κανείς και στις απόψεις των μελών του κκε, για μένα, όπως και τις κλασικά σταλινικές "προσκλήσεις" τους
να αποκλειστώ απο σχολιασμούς σε μπλογκς, αλλά και μερικοί το προχώρησαν με παραινέσεις να με ρίξουν "στα σκυλιά"..
Όμως ο αυταρχισμός, ο ξερολισμός και η παντογνωσία, υπάρχουν φαίνεται παντού, απλά με το ένδυμα του σταλινισμού, ή του αντισταλινισμού...Η επίγευση είναι αυτή και όχι άλλη: η ελληνική αριστερα, κινηματική και μη, σταλινική ή "αντεξουσιαστική" είναι ποτισμένη απο τον χουλιγκανισμό. Κακώς ασχολούμαι, και ίσως να φανερώνει κάποιον ναρκισσισμό, αλλά καλά θα κάνετε όλοι σας να με ονοματοδοτήσετε εν τέλει σε συνεργασία, όπως πρέπει σε συνεργαζόμενους φανατικούς. Διότι, αν είμαι και τροτσκιστής και σταλινικός και αναρχικός και αντιδραστικός και τα πάντα, αναρωτιέμαι μήπως αντι να είμαι σε συγχυση, μήπως είσαστε εσείς όλοι σε πολυ ξεκάθαρη ιεροεξεταστική έκσταση, προερχόμενη απο πολυ ταπεινά πάθη εξουσίασης των άλλων, και σε πολεμική φάση ξεκαθαρίσματος λογαριασμών..Είστε λίγο πολύ ΟΜΟΙΟΙ με τους σταλινικούς που κρίνετε. Μια και τα πράγματα σοβαρεύουν όμως, το δήθεν χιουμοράκι και οι "ίσες" αποστάσεις, μην σαν ταλαιπωρούν κι όλα. Πέιτε ξεκάθαρα πως μισείτε, δεν είναι ντροπή. Όχι χιούμορ, και μάλιστα αναμειγνύοντας και βιομηχανικούς εργάτες, τους οποίους μάλλον δεν συμπαθείτε ιδιαιτέρως. Μη ντρέπεστε, μην έχετε ενοχές.

HollowSky είπε...

@ Eriugena,

λες: "Το ότι θαυμάζω τον σταλινισμό, είναι μια γνήσια σταλινική κατηγορία"

- Μόνο που θα πρέπει να είδες, μιας και γράμματα γνωρίζεις, πως δεν έγραψα ότι θαυμάζεις το σταλινισμό.

Αυτά και τέλος. Μπορείς ελεύθερα να συνεχίσεις να μας βρίζεις.

Eriugena είπε...

Εντάξει δεν είπατε πως θαυμάζω τον σταλινισμό, αλλά το κκε!! λές ρε παιδιά και έχει διαφορά...ελπίζω τώρα να μην σκάσουν μύτη τίποτα σταλινικοι που αν πείς πως το κκε είναι σταλινικό, βγάζουν καντήλες..
Τώρα, όσον αφορά το "βρίσιμο", συγγνώμη κι'όλας αν το πήρατε προσωπικά..δεν έβρισα κανέναν, απλά θεωρώ πως καλό θα είναι να είμαστε ειλικρινείς. Κάποτε είχα χρησιμοποιήσει αυτή τη λέξη σχολιάζοντας σε ένα μαρξιστικό μπλόγκ έναν (παλι) μαρξιστή, και είχε δηλώσει-σε άλλον!- ότι η ειλικρίνεια δεν είναι "φιλοσοφική" κατηγορία..τέλος πάντων, συμπαθάτε με κι'ολας, αν σας έθιξα. Η εκτιμησή μου για τη δουλειά σας παραμένει, όπως και για την δουλειά άλλων με τους οποιους δεν μιλάτε, ούτε και γώ, ούτε κι αυτοί!!
Αν θέλετε προσέξτε λίγο τα πάθη σας-και γώ τα δικά μου- και ας οργανώσουμε τα μίση μας έλλογα, όσο είναι δυνατόν, χωρίς όμως χτυπήματα κάτω απο τη ζώνη..Είναι καλύτερος ένας ανοιχτός Βίαιος Λόγος, απο μπηχτές και "πολιτισμένες" χειραγωγήσεις..Έτσι τουλάχιστον θεωρώ ότι είναι σωστό, αυτό έμαθα στον τόπο μου, να βαρώ στο ψαχνό..
Καλή σας νύχτα

izi είπε...

Συνονόματε φίλε eriugena,
ονομάζεις "πάθος" την ειρωνεία και την περιφρόνησή μου απέναντι σε χείριστες εξουσιαστικές πολιτικές μορφές τις οποίες μάλιστα χαρακτηρίζεις και ριζωμένες στην εργατική τάξη. (σε αυτό το σημείο μου θύμησες έντονα επιχειρηματολογία που μόνο σε φανατικούς σταλινικούς έχω συναντήσει)

Την εργατική τάξη δεν την απαξίωσε η ανάρτησή μου, η εργατική τάξη θεωρήθηκε από τό 1905 ανάξια να διαχειριστεί τις υποθέσεις της.Το "Τι να κάνουμε" το διάβασα παααααρα πολύ μικρός και ακόμη και τότε δεν πείστηκα από αυτό για την αχρηστία της. Ας μην τα λέμε αυτά τώρα, δεν είναι ξερολία, έτσι τα φερε η ζωή...

Επίσης ρωτάς αν ο εργάτης θα αφομοιωθεί από τον εαυτό του!!!!
Μα πως? Με κοροϊδεύεις
Από τον εαυτό του έχει αφομοιωθεί και μάλιστα από τον χειρότερο...

Εν συντομία ερμηνεύω την συμπεριφορά σου και τα σχόλια σου ως τα σχόλια κάποιου που ενώ βρίζει τον συγγενή του και τον κακολογεί στους άλλους μόλις ένας άλλος τολμήσει το κάνει, αυτός ανατριχιάζει και εκνευρίζεται και τελικά παίρνει το μέρος του.
Συμβαίνει σε πολλούς και ονομάζεται ανωριμότητα. Για να στο πω όπως το λένε στον τόπο σου τσεκουράτα.
Και για να πω κι ένα ακόμη. Πήγαινε και (ξανα??) δώσε βιογραφικό αύριο στο -όχι μοναδικό -"κόμμα της εργατικής τάξης" για να τα λέμε και στα ίσια.

Χαιρετώ και καλή χρονιά.

Ανώνυμος είπε...

Έχετε παρατηρήσει πόσο συχνά στους έκαστους τόπους μας τα λένε "τσεκουράτα"

αλτερ είπε...

ρε παιδιά το στήσατε το δόκανο κι αντί να πιαστεί εκείνη η τρελή που σας έρχεται που+που να γελάσουμε, πιάστηκε ο Eriugena.
(ο οποίος και δεν σας είπε πως και δεν περιέλαβε στην κριτική του τις κοροϊδίες σου για τον Συνασπισμό)

Eriugena είπε...

Η συζήτηση έγινε όντως διασκεδαστική, και είναι κρίμα που δεν μπορούμε λόγω χρόνου να κάνουμε ένα αρχείο με τις κατα καιρούς καραμπόλες του νετ, οι οποίες αποδεικνύουν την αξία του...για την γνωριμία των άλλων. Ας αρχίσω με τον σύριζα, και σας λέω απλά πως δεν ασχολήθηκα γιατί θεώρησα και θεωρώ πως ο συριζα δεν υπάρχει ακριβώς, αλλά είναι ένας χώρος που η δυσκολία χαρτογράφησης του θα έπρεπε να αποτελεί ένα ξεχωριστό πόστ να γελάμε χωρίς κακία, αλλά πολύ βρε παιδί μου. Έχω παραστεί τόσες φορές τελευταία σε απίστευτο ΘΑΨΙΜΟ μεταξύ των 2-3 ή πόσων άραγε τάσεων, σε μένα τώρα!, που απορώ τι είδους πολιτική αξιοπρέπεια είναι αυτή που σε οδηγεί να λές τα χειρότερα για κάποιους-και προσωπικά- με τους οποίους είσαι στο ίδιο κόμμα, την ίδια στιγμη που αν χωρίσεις φέρεσαι σαν παρθενούλα, μάτσ-μουτσ, όπως φέρθηκαν οι "σύντροφοι" του κουβέλη και του τσίπρα στην κοινοβουλευτική ομάδα. "Ναι αγάπη μου, σε μισώ, ματσ-μουτσ, σκουλήκι άθλιε, ματς-μουτσ" κ.τ.λ
Και είπαμε, άντε, φύγαν οι "δεξιοί" θα ησυχάσουν τώρα..αλλά αυτοί ανακαλύψαν νέα πάθη, και το θάψιμο σύννεφο, και ημι-δημοσίως. Αυτό τώρα είναι για να ασχολήθείς; Η τους λυπάσαι, γιατι υπάρχουν φυσικά σωστοί εκεί μέσα, η καγχάζεις, ούτε ζευγάρι μετα απο 40 χρόνια μίσους δεν κάνει έτσι.
Τέλος πάντων.
Όσον αφορά την συγγένεια τώρα. Υπάρχει συγγένεια και σε σάς, σε επίπεδο καταγωγικής θεμελίωσης. Τι να κάνουμε τώρα. Και ο σταλινισμός βγήκε απο την ίδια μήτρα, το εργατικό κίνημα, μπλά μπλά..μη τα ξαναλέμε τώρα. Ναι αποδείχτηκε πως χαντάκωσε όχι μόνο το "κίνημα" αλλά και εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως αθώους αγρότες που βαφτίστηκαν κουλάκοι και εξοντωθήκαν είτε απο βλακεία (λιμός στην ουκρανία, λιμός στην πρωτη περίοδο μαο) είτε σκόπιμα ως "ταξικοί εχθροί". Ιστορικά ο σταλινισμός εκανε και αυτό που θα έκανε, ίσως και χειρότερα, ο Τρότσκι, ο οποίος μάλιστα κατηγορούσε τον Στάλιν ως άνθρωπο της Νεπ, και φιλο-κουλάκο. Ένας άγιος άνθρωπος υπήρχε εκεί, ο Μπουχάριν και ΟΛΟΙ τον βρίζανε για "δεξιό". Όποιος κατάλαβε κατάλαβε εδώ. Πάμε τώρα στον σταλινισμό εκτός εσσδ. Εκεί λοιπόν, παρά τις αυταπάτες των τροτσκιστών, αναρχικών και λοιπων αντισταλινικών δυνάμεων, βοήθησε στην συγκρότηση αντιφασιστικών μετώπων, πάντα αργά και παρά την αρχική θέληση του ίδιου του Στάλιν, και σε άλλα λαικά κινήματα, όπως λ.χ στο Βιετνάμ. Ξέρετε και ο "Χο-Χο-Χο τσι Μίνχ!!", σταλινικός ήτανε και ο Τσε Γκουεβάρα, και ο Αρης Βελουχιώτης κ.α. Αλλού, στην Καμπότζη π.χ προχωρησε σε μαζικά εγκλήματα κατά των ανθρώπων, αλλού, στην Ινδονησία έγινε αντικείμενο εξίσου φρικαλέων μαζικών εγκλημάτων. Σε χώρες σαν την Ελλάδα, την ίδια στιγμή καταδίωκε κάθε εκτός κκε φωνή, και ταυτόχρονα έδινε ήρωες που θυσιάστηκαν-και μαζοχιστικά όπως ο Πλουμπίδης, και όταν το είπα με φάγανε οι κνίτες που τον είπα μαζοχιστή- βασανίστηκαν εξαφανίστηκαν. Θέλουμε δεν θέλουμε, σταλινικοί σκότωναν αρχειοτροτσκιστές, σταλινικοί σκοτώνονταν απο τους ταγματασφαλήτες ναζί. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΟ ΤΡΑΓΙΚΟ φαινόμενο. Καταλάβετέ το επιτέλους. Αν τώρα αυτα που σας λέω τα θεωρείτε λόγια ενός υποψήφιου, με βιογραφικό, για μέλος του κκε, απλά κάνετε πλακίτσα, έτσι για να μιλάμε τώρα.

αρχειομαρξίζι είπε...

Μα έτσι όπως παρενέβεις συγχέοντας τον χλευασμό μου στο κΚΕ με εναντίωση στους εργαζόμενους, θεώρησα ότι ταυτίζεις το κΚΕ με τον αγώνα για την απελευθέρωση από την μισθωτή εργασία.
Και αν το δεις ξανά έτσι φαίνεται.
Εξόν και βρήκα την θέση σου ενοχική και όλοσδιόλου ανώριμη (πολιτικά μιλώντας) γιατί έχω πετύχει σχόλια σου σε αυτό τον προσανατολισμό.
Το να θεωρείς πάλι τον Συριζα διαλύμμενη παρέλαση και το κΚΕ κόμμα...
ε κι αυτό τώρα υπό συζήτηση είναι

λες: σταλινικοί σκότωναν αρχειοτροτσκιστές, σταλινικοί σκοτώνονταν από τους ταγματασφαλήτες ναζί
μόνο που οι αρχειοτροτσκιστές (που ταν αρχειομαρξιστές) σκοτώνονταν και από τους ταγματασφαλίτες ναζί.
Θέλω να πω σταλινικοί και ναζιστές αλληλοσκοτώνονταν αλλά σκότωναν και οι δύο τους (πραγματικούς) κομμουνιστές.


πως είναι άραγε ο νότος?

Eriugena είπε...

Νομίζω πως είναι: σταλινικοί και αρχειομαρξιστές (πλήν Στίνα, που δεν ήταν του "αρχείου") σκοτωνόντουσαν απο τους ναζί και οι σταλινικοί πισώπλατα ΟΝΤΑΣ στο ίδιο στρατόπεδο σκοτώναν τους αρχειομαρξιστές. Άλλη εικόνα αυτή απο το : ναζι και σταλινικοί αλληλοσκοτώνονταν και σκότωναν και κανέναν αρχειομαρξιστή.
Ίσως ο Στίνας να τράβηξε μια μάλλον εξωπραγματική γραμμή, μόνον και μόνον για να μην θυσιαστεί ως αμνός απο τους συμμάχους, με ή χωρίς εισαγωγικά, σταλινικούς. Απο την άλλη ποιό το μεγαλείο των αρχειοτροτσκιστών, να θυσιάζονται στον αντιφασιστικό αγώνα, με την σωστή ιστορικά γραμμή-μετώπου, ξέροντας πως οι σταλινικοί θα τους σφάξουν στο γόνατο..Απο αυτήτη σκοπιά ναι, αυτοί ήταν κομμουνιστές με όλο το μεγαλείο και τον μαζοχισμό του ιστορικού κομμουνιστή. Όμως η εικόνα είναι αυτή, και όχι ότι οι ναζί και οι σταλινικοί αλληλοσκοτώνονταν.

izi είπε...

Είναι όπως το λες πράγματι. Ειδικότερα στον "Ελληνικό στίβο".

Ανώνυμος είπε...

Γιατί ο αγώνας της Χαλυβουργίας είναι χαμένος.

Θυμάμαι μια φορά μια κουβέντα που έκανα με κάποιον πολύ μεγαλύτερο μου στην οποία προσπαθούσα να υποστηρίξω οτι η σκληρή δουλειά μπορεί να κάνει κάποιον πετυχημένο, με τους όρους που η κοινωνία μας αντιλαμβάνεται την επιτυχία, και ευκατάστατο. Μου έδωσε ένα απλό παράδειγμα: Έστω οτι κάθε μέρα σκάβεις τρύπες σε ένα χωράφι για δέκα ώρες κάτω απ’το λιοπύρι. Πολύ σκληρή δουλειά. Σε αμοίβει όμως? Όχι. Δεν αρκεί η σκληρή δουλειά, χρειάζεται τρόπο, σκέψη, στρατηγική.

Έτσι έχω αντιληφθεί οτι είναι και ο αγώνας των εργαζομένων στη Χαλυβουργία. Σκληρός αλλά άσκοπος. Σέβομαι πως αγωνίζονται για τους συναδέλφους τους και τις οικογένειες τους. Δεν μπορώ να παραβλέψω όμως οτι αυτός ο αγώνας δεν είναι παρά ένα πολύ ωραίο σύμβολο για να έχει να περιφέρει το ΚΚΕ και η ηγεσία του ως στάμπα “λαϊκού αγώνα”. Βοηθάει βλέπεις τη συσπείρωση αναποφάσιστων χωρίς ενημέρωση ψηφοφορών γύρω απο το τοτέμ του Περισσού.

Η Χαλυβουργία σύμφωνα με το site της έχει παραγωγικές εγκαταστάσεις στον Ασπρόπυργο (όπου και συνεχίζεται η απεργία) στο Βελεστίνο και τον Βόλο. Στον Ασπρόπυργο η παραγωγική δυνατότητα είναι 400.000 τόνοι έτοιμων προϊόντων ετησίως. Στις άλλες δύο εγκαταστάσεις η συνδυασμένη παραγωγική δυνατότητα είναι 1.300.000 τόνοι έτοιμων προϊόντων ετησίως. Η Χαλυβουργία για το 2010 είχε παραγωγή 266.000 τόνων. Ακόμα και με αύξηση 10% για το 2011 (πράγμα αδύνατο μια που η εκτίμηση για φέτος είναι πτώση τζίρου κατά 20%) δεν θα χρειαζόταν παραγωγική δυνατότητα άνω των 300.000 τόνων, ποσότητα που άνετα βγάζει μόνη της η μονάδα του Βόλου. Συνεπώς η απεργία δεν κάνει τίποτα στον Μάνεση. Δεν πιέζει κανέναν παρά τους ίδιους τους εργαζόμενους. Η πραγματική πίεση θα ήταν να μην δουλεύει καμία απο τις 3 μονάδες.

Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω ο αγώνας των ανθρώπων αυτών είναι ένας χαμένος αγώνας. Θα αναγκαστούν να δουλέψουν περισσότερες μέρες για να συμπληρώσουν ένσημα ώστε να συνταξιοδοτηθούν, ενώ ο επιχειρηματίας γλιτώνει λεφτά απο τις ημέρες απεργίας τους και δεν τραβάει κανένα ζόρι ώστε να αναγκαστεί να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους. Όσο για το ποιός βγαίνει κερδισμένος? Αυτό είναι προφανές και το είπαμε και παραπάνω. Πρωτίστως το “κόμμα του λαού” με το επιχειρισιακό του σκέλος ΠΑΜΕ, και βέβαια όλοι οι παρατρεχάμενοι που προκειμένου να μαζέψουν κανένα ψηφαλάκι πάνε και περιοδεύουν στο θέατρο μια χαμένης μάχης εκφράζοντας για άλλη μια φορά ψεύτικη αλληλεγγύη. Εμπρός λαέ…

Eriugena είπε...

Ωραία. Νομίζω η συζήτηση μπαίνει σε μια σταθερή βάση, με την παρέμβαση του ανώνυμου συνομιλητή. Ο ανώνυμος αναφέρει πως η απεργία των χαλυβουργών είναι άσκοπη καταρχάς γιατί ο ιδιοκτήτης δεν εκβιάζεται αφού ήδη η παραγωγή είναι σε αποκλιμάκωση λόγω της ύφεσης και της μικρής ζήτησης. Ακόμα κι αν είναι έτσι, και δεν θα κολλήσω εδώ, αυτό δεν αποτελεί επιχείρημα αφού πιθανόν το θέμα δεν είναι η υλική πίεση προς τον ιδιοκτήτη, όσο η πολιτικο-συμβολική πίεση πρός την τάξη του συνολικά, ακόμα κι αν γίνεται με "γραφειοκρατικό" τρόπο και για απροσδιόριστους πολιτικούς σκοπούς. Θέλω να πω πως ακόμα κι αν δώσουμε πάλι στο κκε την πρόθεση να αξιοποιήσει με τεχνητό τρόπο μιαν κινητοποίηση που θα συνέβαινε, αυτό δεν αναιρεί την αφυποστασιοποιητική του δράση ως πολιτικού κόμματος. Σαν πολιτικός μηχανισμός σχηματίζει εκ του σημείου Χαλυβουργία τις θέσεις ένος ευρύτερου μετώπου σημείων. Το ποιο είναι το "γραφειοκρατικό" και ποιό το "πολιτικό", καλό θα ήταν να μην το αφήσουμε μόνον σε μια αρνητική ιστοριογραφία, στην οποία θα μπορούσα να συνεισφέρω, αλλα και τι έγινε; Σημασία έχει να δούμε αν αυτή η πολιτικο-συμβολική ενέργεια που γίνεται μάλλον εν επιγνώσει και των εργατών αυτού του εργοστασίου, και όχι σαν να είναι αυτοί θύματα ας πούμε μιας "χρησιμοποίησης", σημαινει τη στροφή του κκε σε εργατικές "κοίτες" και "ορυχεία", που είχε μέχρι την πτώση της εσσδ υπάγει στα λαικο-αντιιμπεριαλιστικά μέτωπα κ.ο.κ Αυτό που έχει σημασία είναι πως στον εκτός κκε χώρο-πλην ναρ, ανταρσυα,-κανείς δεν έχει καταλάβει μάλλον πως πλέον το κκε, μέσα στον αγνώστου ιστορικής κατεύθυνσης νεοσταλινισμό του, έχει αρχίσει να ποντάρει στην εργατική τάξη, όπως είχε να κάνει απο το 36-49. Το να ψάχνουμε τις "στενές" και μίζερες ρεφορμιστικές ή γραφειοκρατικές λογικές του πίσω απο κάθε του κίνηση, μας εμποδίζει να καταλάβουμε την φύση αυτού του κόμματος σήμερα. Αποτέλεσμα αυτού είναι να εξηγούμε τη δράση του και την δράση των μελών του με κριτήρια μόνον της μεταπολίτευσης ή ακόμα και της περιόδου πριν τη χούντα. Δεν θα κάνουμε εντελώς λάθος, ο σταλινισμος σταλινισμός, αλλά δε θα δούμε τη κοινωνική βάση, τις βαθύτερες ιδεολογικές ζυμώσεις και φυσικά το μέλλον. Αν πρέπει κανείς να είναι αδιάλλακτος όσον αφορά την ιστορική του αυτοσυνείδηση, ή ακόμα την πολιτική του συγκρότηση, θα πέσουμε εντελώς έξω όσον αφορά την σχέση του με την κοινωνική πάλη. Η για να το πω αλλιώς, εφόσον δεν υπάρχει γεωπολιτικό σημείο ισχύος- αναφοράς, έχει σκεφτει κανείς τι συνέπειες έχει αυτό στην ουσία ενος
πολιτικού κόμματος; τι είναι ένα κόμμα που σχηματίστηκε με γεωπολιτική αναφορά ισχύος, χωρίς την ύπαρξη αυτής της αναφοράς; είναι το ίδιο; Είναι το κκε, το κκε του φλωράκη ή ακόμα του ζαχαριάδη παρά τις φαντασιακές αναφορές ιδεολογικού-μεταφυσικου χαρακτήρα; θα απαντούσα ότι είναι το ίδιο και δεν είναι το ίδιο. πάντως η πολιτική του στο ταξικό πεδίο εντός της κλασικής αστικής κοινωνίας έχει μετατραπεί αρκετά. Το να θεωρεί λοιπόν κανείς ένα τέτοιο κόμμα απλά ως μηχανισμό δεν αρκεί. Δεν αμφιβάλλω ότι λειτουργεί "μηχανιστικά", και κάνει τα κλασικά του σταλινισμού-στις κλασικές αστικές χώρες-δεν έχει και την εξουσία!, αλλά απο αυτό ως το να φαντάζόμαστε ότι χειραγωγεί τους εργάτες του σαν να μην ξέρουν αυτοί τίποτα, αυτο είναι άλλο πραγμα.Το χειρότερο είναι πως με βάση ιστορικούς αναγωγισμούς θα φτάσουμε χωρίς να το καταλάβουμε να "αναλύουμε" τα γεγονότα με όρους "υποκίνησης", απλά δηλαδή ως δεξιοί..χωρις να μιλάω τώρα με μπηχτές..

izi είπε...

Το τέλος των μαζικών κομμάτων αρνησικυρίας ήρθε όταν αυτά στράφηκαν εναντίων των μαζών τους.
Τώρα όσον αφορά στην απουσία γεωπολιτικής αναφοράς με οδηγείς να σκεφτώ το κκε μέσα στην παγκόσμια επαναστατική δυναμική. Σε αυτήν όχι απλά δεν υπάρχει ως μέρος της, αλλά είναι και από τα ξεχασμένα ανέκδοτα της.

Για την τοπική σκηνή η γνώμη μου είναι-και σαφώς διαφωνούμε- ότι αυτό το κόμμα δεν σχετίζεται με τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, και ότι το ρίζωμά του βρίσκεται πολύ περισσότερο σε ένα νοσηρό κοινοβουλευτικό κομφορμισμό παρά στην εργατική τάξη,και αποτελεί μια ακαδημία (τσικό) στελεχών της απολογητικής του συστήματος.

Μπορούμε αν διαφωνείς σε αυτό-το θέμα του τόπου του ριζώματος- να παίξουμε "πεναλτάκια", και να λες εσύ ένα πραγματικό παράδειγμα από τον κόσμο τούτο, αυτών που υποστηρίζεις κι ένα εγώ (αυτών που υποστηρίζω)

Αρχίζω πρώτος:
βλ. φωτό εδώ
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=437589 ή οποία φωτό και αρκεί


**για την αναφορά σου στην ανάρτηση [την βρήκα εδώ http://ypoptomousi.wordpress.com]
που μας αμόλησε ο ανώνυμος θα συμφωνήσω με το ότι "το θέμα δεν είναι η υλική πίεση προς τον ιδιοκτήτη, όσο η πολιτικο-συμβολική πίεση πρός την τάξη του συνολικά" και θεωρώ αρνητική την θέση του ιστολόγου ως προς αυτό.

Eriugena είπε...

Δεν ξέρω αγαπητέ πραγματικά τι ισχύει, ή θα ισχύσει τελικά, αλήθεια το λέω και προς όλους αυτό.
Οχι εκ της υποτιθέμενης εμπειρίας μου ή της υποτιθέμενης γνώσης μου αλλά απο την καχυποψία που έχω κληρονομήσει απο τους ορεισίβιους προγόνους μου έχω μάθει πλέον να κρατάω πισινή πρός όλους, και φυσικά προς το κκε. Να σου πω την αλήθεια, θα ήταν κουραστικό να κάνουμε ματσ-άκι, τώρα, γιατί πριν μήνες θα πέταγα τη σκούφια μου. Αυτό το οποίο είπα είναι πως πιθανόν ένα "γραφειοκρατικό" κόμμα, ή ακόμα και ένα περίεργο όσον αφορά τη θέση του κίνημα, να αποκτήσει λόγω ελλείψεως άλλης κατάστασης μια φοβερή δυναμική. Προσωπικά ούτε το φοβάμαι αυτό ούτε καβλώνω, όπως κάτι εχθροφίλοι του διαδικτύου αλλά και οι νεο-ναρίτες. Προσωπικά με ενδιαφέρει ο Πλωτίνος, ο Χέγκελ και η εύρεση δασκάλου για να μάθω να γράφω Σονέττα. Τόσο αδιάφορος είμαι και αισθητιστής, να πάνε να γαμηθούνε όλα τα ιστορικά προτάγματα, πάνω απ'ολα η κατασκευή Σονέττων. Και δεν αστειεύομαι τώρα. Απλά στα μεσοδιαστήματα της δικής μου μούρλιας, προσκρούω στα "φαινόμενα".
Ένα εξ'αυτών είναι και το "κίνημα"...θέε μου τι λέξη κι αυτή....το "οποίο" με τρώει απλά διότι ο κακός θεός με έκανε μισθωτό, και "αυτό" μου υπόσχεται ελευθερία.."Ρε συ λές;"
"Μπαα.." αυτό σε χιλιάδες παραλλαγές συνήθως τις νύχτες που κάθεσαι και κάνεις απολογισμό.
Χαίρετώ!!

izi είπε...

...είναι λίγο ειρωνικό από μόνο του το να μιλάμε με επιχειρήματα για την πιθανή θέση του κκε μέσα στο αντικαπιταλιστικό κίνημα.

Αυτό που μπορεί μέσα σε όλα να αποκτήσει μια φοβερή δυναμική είναι επαναστατικός δρόμος, πράγμα πολύπλοκο.
(οπότε από προβληματικές κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις στη μπίζνα της μαζικής δημοκρατίας που ήταν τα τελευταία σαράντα χρόνια, θα μείνουνε κι επίσημα στην ψάθα)
[και δεν πιστεύω να γίνει θέμα με το ποιος θα κρατήσει τις σφραγίδες]

Τα σονέτα πριν απ' όλα!(ούτε εγώ κάνω πλάκα)
Άσε τους απολογισμούς και τις λεπτές κόκκινες γραμμές για τον Παπαδήμο...

Χαιρετώ

...και χρόνια μας πολλά!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ετικέτες

1000 ρέγγες (7) 1100 (1) 1789 (2) 1837 (1) 1846 (1) 1848 (1) 1850 (1) 1871 (1) 1900 (2) 1907 (1) 190cm (4) 1917 (12) 1919 (1) 1936 (2) 1939 (1) 1940 (1) 1943 (2) 1944 (1) 1946 (1) 1947 (1) 1950 (2) 1952 (1) 1957 (1) 1965 (3) 1967 (1) 1968 (5) 1969 (1) 1978 (2) 1980 (1) 1983 (1) 2003 (1) 2006 (1) 2008 (9) 2015 (1) Α. Μπορντίγκα/A. Bordiga (1) Α. Σβιατόγκορ/А. Святогор (1) Α.Ι. (7) Α.Κέννυ/A. Kenny (1) Α.Κοντ/A.Comte (1) Α.Ντ.Μονκρετιέν/A.de Montchretien (1) αγάπη (5) Αγγλία (3) Αγία Πετρούπολη (1) Αδάμ Σμιθ/Adam Smith (9) Αθήνα (13) Αιδ. Μπίλι/Rev Billy (1) Άινσταϊν (1) Αισχύλος (1) Άκης Πάνου (1) Ακρόπολη (2) Αλαίν Καγιέ/Alain Caillé (1) Άλαν Τιούρινγκ/Alan Turing (2) Άλασνταιρ Μακιντάιρ/Alasdair MacIntyre (1) Αλβέρτος ο Μέγας (1) Αλέκα Παπαρήγα (1) Αλέξανδρος Κοζέβ/Alexandre Kojève (2) Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1) Αλέξανδρος Σμέμαν/Александр Шмеман (1) Αλέξανδρος Σοκούροφ/Алекса́ндр Соку́ров (1) Αλέξανδρος Τομπάζης (1) Αλέξανδρος Τρόκκι/Alexander Trocchi (1) Αλεξάντερ Μπέρκμαν/Александр Беркман (3) Αλέξης Ασλάνογλου (2) Αλέξης Καλοφωλιάς (1) Αλέξης ντε Τοκβίλ/Alexis deTocqueville (3) αλήθεια (27) Αληthεια (2) Αλκιβιάδης (1) αλλοτρίωση (61) Αλμπέρ Καμύ/Albert Camus (2) Άλμπερτ Σπέερ/Albert Speer (2) Άλμπερτ Φίνεϊ/Albert Finney (1) Αλμπέρτο Καβαλκάντι/Alberto Cavalcanti (2) Άλμπρεχτ Ντύρερ/Albrecht Duhrer (1) Άλντους Χάξλεϊ/Aldus Haxley (1) Αλταμίρα (6) Αλφειός (1) Αναξίμανδρος (1) ανάπτυξη (17) αναρχισμός (10) Ανδρέας Εμπειρίκος (1) Ανδρέας Παπανδρέου (1) ανθρώπινα πιράνχας (32) ανθρωπολογία (1) Άννα Άρεντ/Hannah Arendt (8) Άννα Ιβάνοβνα Μπελιάι/Анна Ивановна Беляй (1) Άννα Κοκκίνου (1) Ανρί Ντεμπριγιώ/Henry Debrillaut (1) Ανρί Λεφέβρ/Henri Lefebre (4) Ανρί Μισώ/Henry Michaux (2) Άνσελμ Γιάπε/Anselm Jappe (1) Άνταμ Κέρτις/Adam Curtis (1) Αντίνοος (1) Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ/Antoine de Saint-Exupéry (1) Αντρέ Κερτέζ/André Kertész (1) Αντρέ Ορλεάν/André Orléan (5) Άντυ Γουώρχολ/Andy Warhol (2) Αντώνης Κουτρουμπής (1) αξία (13) Άρβο Περτ/Arvo Pärt (2) Αργυριάδης-Καλούμενος-Μπάτσης (1) Άρης Αλεξάνδρου (3) Άρης Κωνσταντινίδης (1) Άρης Μπερλής (1) Άρθουρ Λένινγκ/Arthur Lehning (1) Αρθούρος Σοπενχάουερ/Arthur Schopenhauer (3) Αριστοτέλης (14) Άσγκερ Γιόρν/Asger Jorn (21) Άυν Ραντ/Ayn Rand (3) Αφρική (2) Β. Γκ. Ζέμπαλντ/W. G. Sebald (2) Β.Α. Μότσαρτ/W.A/ Mozart (1) Βαγγέλης Αρτέμης (2) Βαλεντίν Βολόσινοφ/Валенти́н Воло́шинов (1) Βάλτερ Μπένγιαμιν/Walter Benjamin (6) Βανς Πάκαρντ/Vance Packard (2) Βασίλης Ηλιακόπουλος (2) Βασίλης Στρατιώτης (1) Βενετιά (1) Βενσάν Ντεκόμπ/Vincent (1) Βενσάν Ντεκόμπ/Vincent Descombes (16) Βέρνερ Χέρτσογκ/Werner Herzog (1) Βερολίνο (3) βία (20) Βιετνάμ (2) Βίκτωρ Μπούλλα/Виктор Буллаa (1) Βίκτωρ Ουγκώ/Victor Hugo (1) Βίκτωρ Σερζ/Ви́ктор Киба́льчич (1) Βίκτωρ Σκλόφκσι/Ви́ктор Шкло́вский (3) Βίκτωρ Φρανκλ/Victor Frankl (2) Βίλεμ Φλούσερ/Vilem Flusser (1) Βίνσεντ Μπράουν/Vincent Browne (1) βιοτεχνολογία (6) Βλαδίμιρος Λένιν/Влади́мир Ле́нин (6) Βλαντίμιρ Μαγιακόφκι/Влади́мир Маяко́вский (2) βοηθήματα μνήμης (11) Γαλλία (8) Γένεσις (1) Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος (4) Γερμανία (9) Γιάννηδες (1) Γιάννης Γρηγοριάδης (9) Γιάννης Ισιδώρου (4) Γιάννης Κάτρης (1) Γιάννης Πεδιώτης (3) Γιάννης Ρίτσος (3) Γιάννης Σκαρίμπας (3) Γιάννης Τσέγκος (1) Γιόζεφ Μπλοχ/Joseph Bloch (1) Γιόζεφ Ντίτζγκεν/Josef Dietzgen (1) γιορτή (18) Γιούργκεν Χάμπερμας/Jurgen Habermas (2) Γιόχαν Γκριμονπρέ/Johan Grimonprez (1) Γιόχαν Χουιζίνγκα/Johan Huizinga (3) Γιώργος Γαϊτάνος (1) Γιώργος Μακρής (1) Γιώργος Νικολαΐδης (1) Γιώργος Σεφέρης (2) Γιώργος Χαντζής (1) Γκ. Κ. Τσέστερτον/G.K. Chesterton (5) Γκ. Ράιλ/G. Ryle (1) Γκαίτε/Goethe (1) Γκέοργκ Ζίμελ/Georg Simmel (4) Γκετζ Άλυ/Götz Aly (1) Γκι Αμπέιγ/Guy Abeille (1) Γκίλμπερτ Ράιλ/Gilbert Ryle (2) Γκιόργκι Λίγκετι/György Ligeti (1) Γκιόργκι Λούκατς/György Lukács (4) Γκουίντο Καβαλκάντι/Guido Cavalcanti (1) Γκυ Ντεμπόρ/Guy Debord (23) Γκύντερ Άντερς/Günther Anders (9) γλώσσα (21) Γουάλας Στήβενς/Wallace Stevens (1) Γουδή (1) Γουίλιαμ Ήγγλετον/William Eggleton (1) Γουίλιαμ Μπάροους/William Burroughs (2) Γουίλιαμ Σαίξπηρ/William Shakespeare (3) Γούντι Άλλεν/Woody Allen (1) Γρηγόρης Βαλτινός (1) Δανία του Βορρά (2) Δανία του Νότου (5) Δελφοί (1) Δέσποινα Ζευκιλή (1) Δημήτρης Δημητριάδης (1) Δημήτρης Καραγιάννης (1) Δημήτρις Βεργέτης (1) δημιουργικότητα (8) Διεθνής (1) δικαιοσύνη (12) δοκιμασίες (3) Δουβλίνο (1) Δραπετσώνα (1) δυσφορία (30) Ε. Άνσκομπ/E. Anscombe (4) Ε. Βιλ/E. Will (1) Έ. Λ. Μάστερς / Ε. L. Masters (1) Ε.Ε. Κάμινγκς/E.E. Cummings (1) Ε.Χ. Γονατάς (1) Έζρα Πάουντ/Ezdra Pound (1) εικονική δημόσια σφαίρα (5) εικονογραφημένα κείμενα (10) εκπομπές (58) Ελβετία (1) Έλεν Κέλλερ/Helen Keller (1) Ελένη Ηλιοπούλου (1) Ελένη Μπέλλου (1) Ελευθερία (42) Ελευθεριακός (1) Ελίας Κανέττι/Elias Canetti (1) Εμίλ Μπενβενίστ/Emile Beneveniste (1) Εμίλ Ντυρκέμ/Emile Durkheim (1) Εμίλ Σιοράν/Emil Cioran (1) Έμιλυ Ντίκινσον/Emily Dickinson (2) Εμμανουήλ Καντ/Emmanuel Kant (2) Εμμανουήλ Λεβινάς/Emmanuel Levinas (3) Εμμανουήλ Μουνιέ/Emmanuel Mounier (1) Έντσο Τραβέρσο/Enzo Traverso (1) εξατομίκευση (45) εξέγερση (10) εξουσία (38) επανάσταση (25) επαναστατικός χαρτοπολτός (4) επιβίωση (5) επιστήμη (23) Έρασμος/Erasmus (1) εργασία (23) Ερίκ Σατί/Eric Satie (1) Έρικ Χομπσμπάουμ/Eric Hobsbaum (1) Έρνεστ Γκέλνερ/Ernest Gellner (1) Ερνστ Γιούνγκερ/Ernst Junger (2) Ερνστ Κασσίρερ/Ernst Cassirer (3) Ερνστ Μπλοχ/Ernst Bloch (1) ΕΡΩΔΙΟΣ (1) ΕΣΗΕΑ (2) ΕΣΣΔ (1) Ετιέν Ντε λα Μποεσί/Etien De la Boetie (1) Ευγένιος Ενρικέζ/Eugène Enriquez (1) Ευγένιος Ζαμιάτιν/Евге́ний Замя́тинn (1) Ευγένιος Ιονέσκο/Eugene Ionesco (1) ευρωπαϊκή προοπτική (49) ευτυχία (11) Ζ.-Ζ. Ρουσσώ/J.-J. Rousseau (1) Ζ.-Π. Βουαγιέ/J.-P. Voyer (5) Ζ.-Π. Ντιτέιγ/J.-P. Duteuil (1) Ζ.-Π. Ντυπουΐ/J.-P. Dupuy (1) Ζ.-Π. Σαρτρ/J.-P. Sartre (2) Ζακ Ελλύλ/Jacques Ellul (29) Ζακ Λακάν/Jacques Lacan (6) Ζακ Μπουβρές/Jacques Bouveresse (2) Ζακ Ντεριντά/Jacques Derrida (2) Ζακ Πρεβέρ/Jacques Prévert (2) Ζακ Σαπίρ/Jacques Sapir (2) Ζαν Ιτάρ/Jean Itard (1) Ζαν Μορώ/Jeanne Moreau (1) Ζαν Μπωντριγιάρ/Jean Baudrillard (1) Ζαν-Λυκ Γκοντάρ/Jean Luc Godard (3) Ζαν-Πιέρ Βερνάν/Jean Pierre Vernant (1) Ζαπατίστας (1) Ζάχα Χαντίντ/Zahā Ḥadīd (1) Ζάχος Παπαζαχαρίου (1) Ζεράρ Νταβί/Gerard Davy (1) Ζερμαίν Γκρηρ/Germaine Greer (1) Ζήσης Κοτιώνης (2) Ζήσης Σαρίκας (5) Ζιλ Ντελέζ/Gilles Deleuze (2) Ζιλ Ντωβέ/Gilles Dauve (1) Ζορ Βον/Zohr Vaughan (1) Ζύγκμουντ Μπάουμαν/Zygmunt Bauman (3) Ζυλ Ντωβέ/Gilles Dauvé (3) ζωή (45) Ζωρζ Μπατάιγ/Georges Bataille (1) ηθική (34) ΗΠΑ (19) Θανάσης Σβώλος (1) Θάτσερ/Thatcher (1) θέαμα/spectacle (13) Θένια Κουτρουμπή (1) Θεολόγος Βοσταντζόγλου (1) Θεός (16) Θεοφάνης Μελάς (2) Θεσσαλονίκη (2) Θήοντορ Ρόζακ/Theodore Roszak (1) θλίψη (12) Θοδωρής Χιώτης (1) Θόδωρος Ζιάκας (1) Θουκυδίδης (2) Ι.Θ. Κακριδής (1) Ίαν Χάκινγκ/Ian Hacking (2) Ιβάν Παβλόφ/Ива́н Па́влов (1) Ιβάν Τουργκένιεφ/Иван Тургенев (1) Ίγγα Κρεστενσεν/Inger Christensen (1) ιδρύματα τέχνης (7) ικέτες και ξένιοι (6) Ιλιάδα (1) Ιράν (1) Ισαάκ Μπ. Σίνγκερ/Isaac B. Singer (1) Ισπανία (1) Ισπαχάν (1) ιστορία (41) ισχύς (22) Ιχάμπ Χασσάν/Ihab Hassan (1) Ιωάννα Τσιβάκου (1) Ιωάννης ο Θεολόγος (1) Ιωσήφ Στάλιν/Ио́сиф Ста́лин (2) Κ.Π. Καβάφης (3) Κ.Σ. Λιούις/C.S. Lewis (4) Κάθλην Ρέιν/Kathleen Raine (1) καλλιτέχνες (24) Καλοκαίρι (8) Κάρελ Φουνκ/Karel Funk (1) Κάρεν Κίλιμνικ/Karen Kilimnik (1) Καρλ Γκέοργκ Μπύχνερ/Karl Georg Büchner (1) Καρλ Κορς/Karl Korsch (3) Καρλ Κράους/Karl Kraus (3) Καρλ Μαρξ/Karl Marx (33) Καρλ Πολάνυι/Karl Polanyi (2) Καρλ Σμιτ/Karl Schmidt (1) Καρλομάγνος (1) Κάρολος Δαρβίνος/Charles Darwin (1) Καρτέσιος/Descartes (7) Καταστασιακή Διεθνής/Internationale Situationniste (9) καταστασιακοί/situationnistes (20) Κατερίνα Αθανασίου (1) Κατερίνα Ηλιοπούλου (8) Κέβιν Κέλι/Kevin Kelly (2) Κεν Λόουτς/Ken Loach (1) Κεν Ρόμπινσον/Ken Robinson (1) Κένεθ Γκέργκεν/Kenneth Gergen (1) κενό (18) κεφαλαιοκρατία (37) Κίνα (1) Κλάους Κάρστενσον/Claus Carstensen (1) Κλερ Οζιάς/Claire Auzias (1) Κλωντ Λεβί-Στρώς/Claude Lévi-Strauss (4) Κομμούνα (1) κομμουνισμός (10) Κόνσταντ/Constant Niewenhuys (1) Κοπεγχάγη (1) Κόρα Ντάιαμοντ/Cora Diamond (1) Κορνήλιος Καστοριάδης (9) Κουρτ Βάιλ/Kurt Weil (1) Κουρτ Σβίττερς/Kurt Schwitters (1) κράτος (14) κρίση (32) Κριστιάν Ντελακαμπάιν/Christiane Delacampaigne (1) Κριστίν Λαγκάρντ/Christine Laguarde (1) Κριστόφ Κισλόφσκι/Krzysztof Kieslowski (1) Κρίστοφερ Λας/Christopher Lasch (4) Κροστάνδη (1) κυριαρχία (13) Κωνσταντίνος Καραμανλής (1) Κωνσταντίνος Ματσούκας (1) Κώστας Βάρναλης (1) Κώστας Δεσποινιάδης (4) Κώστας Κολημένος (1) Κώστας Παπαϊωάννου (7) Κώστας Χριστοδούλου (1) Κωστής Βελόνης (1) Κωστής Παπαγιώργης (2) Λ. Βίττγκενσταϊν/L. Wittgenstein (17) Λα Μετρί/ La Mettrie (1) Λάζαρος Αρσενίου (3) Λάκι Λουτσιάνο/Lucky Luciano (1) Λάμπρος Κωνσταντάρας (1) Λάο Τσε/老子 (1) Λαρς φον Τρίερ/Lars von Trier (1) λενινισμός (6) Λεξικό Κριαρά (1) Λεξικό Liddell-Scott (2) Λέο Στράους/Leo Strauss (1) Λεόν Βαλράς/Léon Walras (2) Λέσχη Φιλελεύθερης Ανάγνωσης (1) Λετονία (1) Λετριστές/Lettristes (1) Λέων Σεστώφ/Лев Шесто́в (2) Λέων Τρότσκι/Лев Тро́цкий (3) Λιούις Μάμφορντ/Lewis Mumford (10) λογική (3) Λογιόλα/Loyola (1) Λόγος (26) λογοτεχνία (25) Λονδίνο (3) Λουί Αραγκόν/Louis Aragon (1) Λουί Μαλ/Louis Mal (1) Λουΐ ντε Σαιν Ζυστ/Louis de Saint Juste (1) Λουί Ντυμόν/Louis Dumont (6) Λουίς Αλτουσέρ/Louis Althusser (1) Λουίς Μπουνιουέλ/Louis Buñuel (3) Λουσιέν Μαλζόν/Lucien Malson (1) Λουσίντα και Ντέιβις Μάτλοκ/L & D Matlock (1) Λυγκέας (2) Λωτρεαμόν/Lautréamont (7) Μ. Γκωσέ/M. Gauchet (1) Μάης '68 (1) Μάικ Κέλυ/Mike Kelley (1) Μάικλ Χάρντ/Michael Hardt (1) Μάκης Μηλάτος (1) Μακιαβέλλι/Machiavelli (4) Μάλκολμ Λόουρι/Malcolm Lowry (1) Μάλκολμ Χ/Malcolm X (1) μανιφέστα (65) Μανόλης Λαμπρίδης (1) Μανώλης Αναγνωστάκης (3) Μαξ Βέμπερ/Max Weber (2) Μαξ Ήστμαν/Max Eastman (1) Μαρακές (1) Μάρθα Γκέλχορν/Martha Gellhorn (1) Μαρί ντε Ενζέλ/Marie de Hennezel (1) Μαρίνα Τσβετάγιεβα/Мари́на Цвета́ева (3) Μάρσαλ Σάλινς/Marshall Sahlins (5) Μαρσέλ Μαριέν/Marcel Mariën (1) Μαρσέλ Μως/Marcel Mauss (1) Μαρσέλ Ντυσάν/Marcel Duchamp (1) Μάρτζορι Πέρλοφ/Marjorie Perloff (1) Μάρτζορι Ρόουλινγκ/Marjorie Rowling (1) Μάρτιν Λούθερ Κινγκ/M.L. King (1) Μάρτιν Μπούμπερ/Martin Buber (1) Μάρτιν Χάιντεγγερ/Martin Heidegger (5) μελαγχολία (5) Μελούνα (1) Μέριλυν (1) Μεσαίωνας (7) Μέση Ανατολή (1) μεταμοντέρνο (10) μεταμορφωτική δύναμη (34) μηδέν (11) μηδενισμός (35) Μηνάς Εμμανουήλ (1) Μίλτος Θεοδοσίου (2) Μίλτος Σαχτούρης (2) Μίλτων Φρίντμαν/Milton Friedmann (1) Μιριέλ Μπαρμπερί/Muriel Barbery (1) Μισέλ Αλιετά/Michel Aglietta (1) Μισέλ Ουελμπέκ/Michel Houellebecq (3) Μισέλ Πικολί/Michel Piccoli (1) Μισέλ Σερ/Michel Serres (1) Μισέλ Τουρνιέ/Michel Tournier (2) Μισέλ Φουκώ/Michel Foucault (11) ΜΙΤ (1) Μίχαελ Λέβι/Michael Loewy (2) Μιχαήλ Θερβάντες/Miguel Cervantes (1) Μιχαήλ Μπακούνιν/Михаил Бакунин (2) Μιχαήλ Μπαχτίν/Михаи́л Бахти́н (1) Μιχαηλάγγελος Αντονιόνι/Michelangelo Antonioni (2) Μιχάλης Πάγκαλος (1) Μόμπυ Ντικ (1) Μόρις Ντρούρι/Maurice Drury (1) μουσική (36) Μουσταφά Καγιάτι/Mustafa Khayati (1) μοφερισμός/mofferism (6) Μπαρούχ Σπινόζα/Baruch Spinoza (1) Μπάρυ Άνσγουωρθ/Barry Unsworth (1) Μπέλα Ταρ/Béla Tarr (1) Μπέρναρντ Μάντεβιλ/Bernard Mandeville (1) Μπέρτολντ Μπρεχτ/Bertold Brecht (3) Μπίφο Μπεράρντι/Bifo Berardi (2) Μπλεζ Πασκάλ/Blaise Pascal (1) Μπομπ Ντύλαν/Bon Dylan (1) Μπρέτον Γουντς (1) Μπριζίτ Μπαρντό/Brigitte Bardot (2) Μύκονος (1) μυστικισμός (1) Μωρίς Μερλώ-Ποντύ/Maurice Merleau-Ponty (2) Ν.Α. Μπερντγιάεφ/ Н/ А. Бердя́ев (1) Ν.Γ. Πεντζίκης (1) ναζιστοφασισμός (29) ναρκισσισμός (10) Νασρεντίν Χότζας (1) ναυαγοί (2) Νέα Ζηλανδία (1) Νέα Υόρκη (2) Νεάντερταλ (1) νεοφιλελευθερισμός (12) Νίκος Εγγονόπουλος (3) Νίκος Ζαχαριάδης (2) Νίκος Καρούζος (4) Νίκος Μπελογιάννης (1) Νίκος Σκοπλάκης (1) Νίκος Buccanier Κούρκουλος (6) Νόαμ Τσόμσκι/Noam Chomsky (1) Νόρμπερτ Ελίας/Norbert Elias (1) νους (24) Νούτσιο Όρντινε/Nuccio Ordine (1) Ντ. Ουίγκινς/D. Wiggins (2) Ντ. Χάνκοκ/D. Hancock (1) Ντέιβιντ Λυντς/David Lynch (3) Ντέιβιντ Μπομ/David Bohm (1) Ντέιβιντ Ρικάρντο/David Ricardo (4) Ντέιβιντ Χιούμ/David Hume (4) Ντέσμοντ Μόρις/Desmont Morris (1) Ντμίτρι Πρίγκοφ/Дми́трий При́гов (1) Ντον Ντελίλο/Don Delillo (2) Ντόναλντ Γουίνικοτ/Donald Winnicott (2) Ντονέλα Μήντοους/Donella Meadows (1) Ξενοδοχείο των Ξένων (2) Ξενοφών (3) ξεψάρωμα (3) Ο. Σ. Βίκτορ/H. St Victor (1) Οδύσσεια (2) οικονομία (52) Οκτάβιο Πας/Octavio Paz (2) Όλγα Γερογιαννάκη (1) όλεθρος (29) Όμηρος (1) ομιλίες (13) ΟΟΣΑ (1) Ορφέας Απέργης (2) Όσκαρ Ουάιλντ/Oskar Wilde (2) Ουίσταν Ώντεν/Wystan Auden (3) Ουόλτ Ουΐτμαν/Walt Whitman (1) Π.Α.Ρενουάρ/P.A.Renoir (1) Π.Μ.Σ. Χάκερ/P.M.S. Hacker (6) παιδεία (7) παιχνίδι (7) Παναγιώτης Κονδύλης (10) Παπάγος (1) παπαρολογία (7) παράδοση (4) παραμύθιασμα (2) Παρίσι (1) Πάρνηθα (1) Πασκάλ Ενζέλ/Pascal Engel (1) Πάσχος Μανδραβέλης (3) Πέδρο Ματέο/Pedro Mateo (1) Πέπη Ρηγοπούλου (1) περιπέτεια (3) Πέτρος Αρτάνης (1) Πέτρος Κορνήλιος/Pierre Corneille (1) Πέτρος Παπαθανασίου (1) Πήτερ Γκητς/P.T. Geach (2) Πήτερ Κρηφτ/Peter Kreeft (1) Πήτερ Μπρουκ/Peter Brook (1) Πήτερ Ουίντς/Peter Winch (2) Πήτερ Ουότκινς/Peter Watkins (1) Πιέρ Μανάν/Pierre Manent (1) Πιέρ Μπουρντιέ/Pierre Bourdieu (1) Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν/Pierre-Joseph Proudhon (1) Πλαστήρας (2) Πλάτωνας (4) πλουραλισμός (1) ποίηση (67) πολεμικά κείμενα (11) πόλεμος (26) πόλη (25) πολιτική (47) Ποτάμι (1) προαίρεση (1) προεκλογικά μηνύματα (9) προλεταριάτο (47) Προμηθέας (1) προπαγάνδα (57) Πωλ Βιριλιό/Paul Virilio (1) Πωλ Βαλερύ/Paul Valery (1) Πωλ Ζοριόν/Paul Jorion (1) Πωλ Ζωγραφάκης (1) Πωλ Λαφάργκ/Paul Lafargue (2) Πωλ Ρικέρ/Paul Ricoeur (2) Ρ. ΜακΝαμάρα/R. MacNamara (3) Ραούλ Βανεγκέμ/Raoul Vaneigem (6) Ραούλ Σουρίτα/Raul Zurita (1) Ρας Ρίις/Rush Rhees (1) Ράσελ Τζάκομπι/Russel Jacobi (3) Ρέι Μπράντμπερι/Ray Bradbury (1) Ρέιμοντ Κάρβερ/Raymond Carver (1) Ρενέ Ζιράρ/René Girard (10) Ρενέ Κλερ/ René Clair (1) Ρισελιέ/Richelieu (1) Ρίτα Γκαβέρα (1) Ρίτσαρντ Κόμπντεν/Richard Cobden (1) Ρίτσαρντ Μοράν/Richard Moran (1) Ρίτσαρντ Ρόρτι/Richard Rorty (7) Ροβεσπιέρος (1) Ρόζα Λούξεμπουργκ/Rosa Luxembourg (3) Ρόζενταλ-Γιούντιν (1) ρομαντισμός (4) Ρομπέρ Αντέλμ/Robert Antelme (1) Ρόμπερτ Οπενχάϊμερ/Robert Oppenheimer (1) Ρόμπερτ Ρέντφορντ/Robert Redford (1) Ρόμπερτ Φρανκ/Robert Frank (1) Ρόμπερτ Χας/Robert Hass (2) Ρομπέρτο Χουαρόθ/Roberto Juarroz (1) Ρουμανία (1) Ρωσία (3) Σ. Μπενβενούτο/S. Benvenuto (1) Σ. Πιρόν/S. Piron (1) Σαίξπηρ/Shakespeare (1) Σαν Φρανσίσκο (1) σαπουνόφουσκες (10) Σαρλ Μπωντλέρ/Charles Baudeilaire (1) Σαρλ Μπωντλέρ/Charles Baudeilaire (1) Σαρλ Πεγκί/Charles Péguy (1) Σαρλ Φουριέ/Charles Fourier (1) Σβετλάνα Αλεξίεβιτς/Светлана Алексиевич (1) Σέρεν Κίρκεγκωρ/Søren Kierkegaard (5) Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλου (1) Σέσιλ ντε Μιλ/Cecil DeMille (1) σθένος (4) Σιμόν Βέιλ/Simone Weil (6) Σιμόν Λέις/Simon Leys (1) σινεμά (44) Σίνεντ Ο'Κόνορ/Sinead O'Connor (1) Σίντνεϊ Λιουμέτ/Sidney Lumet (1) Σίσυφος (1) σκεπτικισμός (6) Σκιπίων ο Αφρικανός (1) σκουπιδοντενεκέδες (1) Σλαβόι Ζίζεκ/Slavoj Žižek (4) Σόνια (1) σοσιαλδημοκρατία (7) Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα (1) Σουηδία (3) Σουν Τζου/ 孫子 (1) σουρεαλισμός (7) σοφία (6) Σπύρος Κυριαζόπουλος (7) σταλινισμός (14) Σταμάτης Γονίδης (1) Σταμάτης Πολενάκης (1) Στάνλεϊ Κάβελ/Stanley Cavell (2) Στάνλεϊ Κιούμπρικ/Stanley Kubrick (1) Στάντις Λώουντερ/Standish Lawder (2) Στέλιος Κούλογλου (1) Στέλιος Ράμφος (1) Στεφάν Λαβινιότ/Stéphane Lavignotte (1) Στέφανος Λουπάσκο/Stephan Lupasco (4) Στέφανoς Ροζάνης (8) Στήβεν Πίνκερ/Steven Pinker (2) στρατόπεδα εργασίας (10) στρατόπερα αναψυχής (1) Σύλβια Πλαθ/Sylvia Plath (1) Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου (3) Σύνταγμα (1) σχετικισμός (2) Σωκράτης (4) σώμα (3) Τ.Κ.Παπατσώνης (2) Τ.Σ. Έλλιοτ/T.S. Elliot (3) Τάκης Μίχας (2) Ταλίν (1) Τάλκοτ Πάρσονς/Talcott Parsons (1) Τάσος Λάγγης (2) Τέοντορ Αντόρνο/Theodor Adorno (1) τέχνη (71) τεχνικό σύστημα (40) τεχνοκρατία (28) τεχνολογικός μεσσιανισμός (41) τεχνοσάχλα (16) Τζ. Μπένθαμ/J. Bentham (1) Τζ. Ρ. Σάουλ/J. R. Saul (8) Τζ. Σενμπάουμσφελντ/G. Schönbaumsfeld (1) Τζ. Στ. Μιλλ/J. St. Mill (1) Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν/J.R.R. Tolkien (1) Τζακ Α. Γκόλντστοουν/Jack A. Goldstone (1) Τζέημς Μπάλντουιν/James Baldwin (1) Τζέφρεϊ Χερφ/Jeffrey Herf (1) Τζον Γκρέι/John Gray (1) Τζον Κ. Γκαλμπρέιθ/John K. Galbraith (1) Τζον Λοκ/John Locke (3) Τζον Μ. Κούτσι/John M. Coetzee (2) Τζον Ρωλς/John Rawls (2) Τζον Σερλ/John Searle (6) Τζον Στάινμπεκ/John Steinbeck (1) Τζον Φ. Κέννεντυ/John F. Kennedy (3) Τζον Φόουλς/John Fowles (1) Τζον Χιούστον/John Houston (1) Τζον Ώστιν/John Austin (1) Τζορτζ Όργουελ/George Orwell (4) Τζορτζ Στάινερ/George Steiner (2) Τζόρτζιο Αγκάμπεν/Giorgio Agamben (4) Τζουζέπε Πίνοτ-Γκαλίτσιο/Giuseppe Pinot-Gallizio (1) Τζούλια Κρίστεβα/Julia Cristeva (1) Τομά Λεπετιέ/Thomas Lepeltier (1) Τομάς Ιμπάνιεθ/Tomás Ibáñez (1) Τόμας Πίντσον/ Thomas Pynchon (1) Τόμας Ρηντ/Thomas Reid (2) Τόμας Χομπς/Thomas Hobbes (4) Τόνι Νέγκρι/Toni Negri (2) Τόνι Σουάρτζ/Tony Schwartz (1) τραγωδία (10) Τρανσχιουμανισμός (1) Τριλεκτική (11) Τριστάν Τζαρά/Tristan Tzara (1) Τρόικα (21) Τσαρλς Ντέιβενπορτ/Charles Davenport (1) Τσαρλς Ράιτ Μιλλς/Charles Wright Mills (1) Τσαρλς Σ. Περς/Charles S. Peirce (1) Τσαρλς Τέιλορ/Charles Taylor (1) Τσαρλς Φορτ/Charles Fort (1) τυραννία (14) Υβ Λε Μανάκ/Yves Le Manach (9) Υβ Μισώ/Yves Michaud (1) υλισμός (13) υπαρξισμός (3) υποκείμενο (29) υπομονή (2) Φ. Ε. Ρεϊνάλ/F. E. Reynal (1) Φ. Σελίν/. Céline (1) Φ.Ντ. Πητ/F.D.Peat (1) Φαινομενολογία (1) Φελίξ Γκουαταρί/Félix Guattari (1) Φερνάντο Αρρραμπάλ/Fernando Arrabal (1) Φερνάντο Πεσσόα/Fernando Pessoa (2) Φθινόπωρο (1) Φίγκαρο (1) Φίλιπ Λάρκιν/Philip Larkin (1) Φιλοσοφία (76) Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι/Фёдор Достоевский (5) Φλαν Ο' Μπράϊαν/Flann O' Brien (1) Φουκουσίμα (3) Φρ. Ένγκελς/Fr. Engels (7) Φρ. Νίτσε/Fr. Nietsche (11) Φρ. Σιμιάν/Fr. Simiand (1) Φρ. Φουρκέ/Fr. Fourquet (1) Φράνσις Μπέικον/Francis Bacon (1) Φρανσουά Γκρουά/François Grua (1) Φρανσουά Καραντέκ/François Caradec (1) Φρανσουά Λυοτάρ/François Lyotard (1) Φρανσουά Φουρκέ/François Fourquet (1) Φραντς Κάφκα/Frantz Kafka (2) Φρέντερικ Τέιλορ/Frederick Taylor (1) Φρέντερικ Τζέιμσον/Frederick Jameson (1) Φρήντριχ Γιάκομπι/Friedrich Jacobi (1) Φρήντριχ Έμπερτ/Fredrich Ebert (1) Φρήντριχ Μουρνάου/Friedrich Murnau (1) Φρήντριχ Χάγιεκ/Friedriech Hayek (2) Φριτς Λάιστ/Fritz Leist (1) φρμκ (13) Φρόιντ/Freud (5) Φώτης Τερζάκης (1) Χ. Λ. Μπόρχες/J. L. Borges (2) Χ. Μ. Εντσενσμπέργκερ/H. M. Enzensberger (1) Χάιμε Σεμπρούν/Jaime Semprun (1) χαρά (5) Χάρβαρντ (1) Χάρης Βλαβιανός (1) Χάρι Χόλε (1) Χάρυ Γκουγκενχάιμ/Harry Guggenheim (1) Χάρυ Φράνκφουρτ/Harry Frankfurt (1) Χέγκελ/Hegel (12) Χέερτ Μακ/Geert Mak (3) Χένρικ Ίψεν/H. Ibsen (1) Χέρμαν Μέλβιλ/Herman Melville (1) Χέρμπερτ Μαρκούζε/Herbert Marcuse (2) Χιλή (1) Χίλντε ντε Μπράιν/Hilde de Bruijn (1) χιούμορ (29) Χιροσίμα (4) Χλόη Κολλύρη (1) Χουάλ Βίβες/Juan Vives (1) χρήμα (13) χρήμα και μαγεία (21) Χρήστος Βακαλόπουλος (1) Χριστός (3) χρόνος (10) ψυχή (12) ωφελιμισμός (13) A.I. (6) Ange S. Vlachos (1) Bar Beduin (1) Beatnics (1) beton7 (12) BHL (2) Biennale (2) Bloomberg (1) Bob Dylan (1) Bob Marley (1) Bodies (3) Bruce Springsteen (1) Cinemarian (3) CNN (1) dada (2) dangerfew (77) David Bowie (1) DAVOS (2) Descombes (1) DOCUMENTA (1) Einsatzgruppe D (1) EMAF (1) Frank Zappa (3) Gaston Bachelard/Γκαστόν Μπασλάρ (1) Happyfew (5) HighSpeedAcces (1) Hippies (1) Hollowsky (161) Iggy Pop (1) Il Consigliere (3) intothepill (2) izi (230) Janitoring (1) Jazz (2) Jeffrey Lee Pierce (1) Jimmy Cliff (1) Joe Strummer (1) Johnny Cash (2) Keith Richards (1) La Tribune (1) Malaguena (1) Mark Twain (1) Miles Davis (2) Monty Python (1) Muppet Show (1) nem68 (1) Nick Cave (1) Nosotros (1) psonia (4) RadioBubble (61) Renty (3) Ringo Star (1) RSA (1) Salon De Vortex (5) Scott Asheton (1) Serajevomag (1) sexbox (2) socialmedia (2) Tales from the Crypt (1) TESTS! (6) TwixtLab (1) UNICEF (1) urban hacking (13) Wall Street Journal (1) wobblies (2) Zακ Μπουβρές/Jacques Bouveresse (1) Zabriskie Point (1) zi (1) Zoviets (1)