Φαγητά των δρόμων, το πρώτο της Καλκούτας (Jhal Muri) και το δευτερο της Βομβάης (Bhel Puri)
Με μια προσεκτικότερη ματιά στα δύο βίντεο ίσως και να γίνει αντιληπτή η σχέση του ανθρώπου-από τα βάθη ενός υψηλού πολιτισμού-με την ηθική, την αισθητική, τη δημιουργία και την ανάγκη. Ίσως και όχι.
Με μια προσεκτικότερη ματιά στα δύο βίντεο ίσως και να γίνει αντιληπτή η σχέση του ανθρώπου-από τα βάθη ενός υψηλού πολιτισμού-με την ηθική, την αισθητική, τη δημιουργία και την ανάγκη. Ίσως και όχι.
Το Τζαλ Μούρι κατάφερα να το φτιάξω και παραθέτω και την συνταγή γιατί πραγματικά άξιζε τον λίγο κόπο. (είναι σχετικά έυκολο)
Για το Μπελ Πούρι, μου λείπει το περιοδικό....αλλά θα το βρώ.
Jhal Muri
Υλικά:
1 φλ. βρασμένο ρύζι μπασμάτι
1/2 φλ. βρασμένα ρεβύθια
ένα ψιλοκομμένο κρεμμύδι
ένα ψιλοκομμένο κρεμμύδι
ένα ψιλοκομμένο αγγούρι
μια ψιλοκομμένη ντομάτα
1/4 φλυτζάνι ξηρούς καρπούς κάσιους ή αράπικα φυστίκια σπασμένα
2 ψιλοκομμένες πιπεριές τσίλλι
1 μέτρια πατάτα βρασμένη σε κομμάτια
1 κουτ. του γλυκού τζίντζερ ξερό
1 κουτ. κύμινο σε σκόνη
1 κουτ. γκαράμ
μασάλα
(ή αν δεν έχετε το μίγμα, προσθέστε κόλιαντρο, τουρμερίκ, μοσχοκάρυδο, κάρδαμο, ελάχιστη κανέλλα και γαρίφαλλο)
Σε
ένα μπωλ βάλτε τα ρεβύθια με όλα τα μπαχαρικά και αλάτι και πιπέρι,
προσθέστε το ρύζι, τα ψιλοκομμένα λαχανικά, τους ξηρούς καρπούς μαζί με
δύο κουταλιές ελαιόλαδο.
Ανακατέψτε.
Από πάνω στίβετε μισό λεμόνι, προσθέτετε ψιλοκομμένο φρέσκο κόλιαντρο ή μαιντανό και αν θέλετε μια κουταλιά της σούπας τσάτνι.
10 σχόλια:
Ο γιαγιά μου δεν έζησε και πολύ και την ίσα που την πρόλαβα. Θυμάμαι μόνο που έλεγε αν με έβλεπε να ορμάω στο φαί: "τα ζώα τρώνε, οι άνθρωποι γεύονται"
βέβαια πάνε χρόνια τώρα..
@ Izi,
μιάμ! μεγαλούργησες και πάλι!
Δοκιμασμένα πράματα!
Μέσα Ίζι, παίρνω τις μασάλες μου κι έρχομαι!
(αλλά μην τους μπερδεύεις τους ντόπιους, το τούρμερικ εδώ το λένε κιτρινόριζα ή κουρκουμά)
Θα ήθελα να αναφέρω εδώ τις οιμωγές ενός συνδικαλιστή Δεκο: "θέλουν να μας κάνουν ινδουους! ντροπη τους"
Ο άνθρωπος έδειξε τι πιστεύει ο "κανονικός" δυτικος(στην πιο κομπλεξική εκδοχή του φυσικά) για το τί είναι Ινδία, πολιτισμός κ.ο.κ
Μα τι λέμε τώρα.
Και γω θυμάμαι τη γιαγιά μου που έζησε 100 χρόνια να μαγειρεύει ένα πιατάκι τοσοδούλι, που ψάχναμε απο που μας ήρθε η γεύση, πως το κανε...
Αλλά δεν έχουμε ελπίδα, εμεις εδω η δεύτερη γενιά εσωτερικών μεταναστών, τα χάλια μας δηλαδή στο διατροφικό είναι ενδεικτικά και άλλων καταστροφών της ποιότητας. Τώρα θα ψωμολυσάξουμε κι΄όλας..
που καιρός για τέτοια...
@ Eriugena,
είναι όπως το λες. Δυστυχώς υπάρχει σχεδόν καθολική αποδοχή της κυρίαρχης ιδέας του πλούτου - δηλαδή ότι ο πλούτος έγκειται στην ποσότητα πραγμάτων κι ότι η μόνη διαφορά μεταξύ φτωχού και πλούσιου είναι διαφορά βαθμού (λίγα-πολλά).
Έτσι αποπροσανατολίζεται η συνείδηση και η δημόσια διαμάχη υπέρ της κυρίαρχης ιδέας του πλούτου: αντί να αμφισβητούμε και να βάζουμε σε συζήτηση τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να συνυπάρξουμε, να συνεργαστούμε και να αντιμετωπίσουμε τα όποια προβλήματα (ακόμα και το ποια δεχόμαστε και αναγνωρίζουμε ως προβλήματα), συζητάμε ποιος έχει πιο πολλά και, το πολύ-πολύ, πώς θα μοιράσουμε αυτά τα πολλά.
Φυσικά είναι απαράδεκτο να οδηγηθούμε σε "ινδικούς" μισθούς! Όμως πιο απαράδεκτο είναι να αναλώνουμε την αγωνιστικότητά μας σε αυτό και να μην είμαστε σε θέση να σκεφτούμε πραγματικά και πρακτικά άλλους τρόπους οργάνωσης της κοινωνίας μας.
Είναι αλήθεια φοβερό, ότι στο θέμα του μισθού το "εργατικό κίνημα" μπορεί και γίνεται τρομερά συγκεκριμένο στις προτάσεις και αντιπροτάσεις του ("Όχι 500 ευρώ αλλά 1500 το μήνα", "Όχι 10 ώρες αλλά 6 ώρες δουλειάς") - και καλά κάνει -, αλλά την ίδια στιγμή δεν είναι σε θέση να καταθέσει το ίδιο συγκεκριμένα μια αντιπρόταση και πρόταση οργάνωσης της δουλειάς ... και μάλιστα, σε αυτό το σημείο, να βρίσκεται σήμερα πολύ πιο πίσω απ' ό,τι πριν 100 χρόνια.
Κίνημα εργαζόμενων δεν μπορεί να υπάρξει στις συνθήκες του "επείγοντως".
Την κεντρική δηλαδή συνθήκη/προυπόθεση της υστερικής κυριαρχίας.
Το "Εργατικό κίνημα" φυσικά υπάρχει για να συντηρεί αυτή την συνθήκη. (τελευταία με νύχια και με δόντια)
...και όχι μόνο με νύχια και με δόντια αλλά και με αιτησεις για υπαγωγή στο άρθρο 99, ατσαλωμένοι αποφασισμένοι και δεν να μη πω και τίποτ'αλλο,πάντα "για την υπόθεση όλου του εργατικού και λαϊκού κινήματος"....
Παιδιά θέλουμε δε θέλουμε είμαστε στα χέρια αυτών των "τριτοκοσμικών"....
των "ινδών" που έλεγε και ο συνδικάλας..φτού του ξανά του ξεφτίλα.
Συμφωνώ με τον Hollowsky..
Μηπως και σ'ακούει κανείς;
σιγά...
Γι αυτό το λέω μεταφυσικά κάπως..
Αν δεν σηκώσουν κεφάλι οι τελευταίοι άνθρωποι και δεν ζητήσουν αυτοί επιτέλους που το δικαιούνται, και καμμιά αύξηση, σιγά μη γίνει τίποτα. Αν δεν ανεβάσουν το περίφημο "κόστος" της εργασίας οι μάζες της ασίας, πως θα γίνει άνθρωπος ο μάλαξ ο συνάδελφος μου που τρέμει μην τυχόν και γίνει ινδός? το χριστόμου? !!
και όχι μην τυχόν και υπάρχει αυτός ο άνθρωπος, και μπας ρε παιδί μου να είμαστε αλληλέγγυοι, παλίοπαπάρες γσεε-ιτες και αδεδυ-τες, πατριώτες του κώλου..
Αντί να απομολύνουν τον καθημερινό άνθρωπο απο την μαλακία, του γαμάνε τον εγκέφαλο
Δημοσίευση σχολίου