07 Φεβρουαρίου 2009

Χαμένα Κορμιά


Από την έκθεση στην Τεχνόπολη

[Ευχαριστούμε τους αναγνώστες μας και αναδιατυπώνουμε μετά από 46 σχόλια ]

Είναι ανατριχιαστικό, ότι κάποιος αγόρασε πτώματα ανθρώπων (από μια χώρα, όπου ο ανθρωπισμός βρίσκεται πολλούς βαθμούς υπό το μηδέν), τα «επεξεργάστηκε» και τα εκθέτει σε αίθουσες τέχνης ανά τον κόσμο. Είναι εξοργιστικό, ότι αυτή η έκθεση μεταμοντέρνας πτωματολαγνείας φιλοξενείται στη χώρα μας από ένα θεσμικό φορέα σε ένα δημόσιο χώρο όπως είναι η Τεχνόπολη. Είναι απογοητευτικό, ότι συνεπικουρείται από τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων, που δεν νομίζουμε να συστάθηκε για να προάγει τον εθισμό των ανθρώπων στην περιύβριση νεκρών ― αφού τι άλλο είναι να παίρνεις από τ’ αζήτητα το νεκρό σώμα κάποιου δυστυχισμένου και να το στήνεις πάνω σ’ ένα βάθρο να βαστάει … ρακέτα του τένις; ή μήπως αυτό δεν ισχύει επειδή, απλώς, ο νεκρός αυτός «τενίστας» μάς είναι ξένος και άγνωστος; Είναι, τέλος, τραγικό που, όπως διαβάζουμε, υπό το πρόσχημα φτωχών δασκαλίστικων κοινοτοπιών, κάμποσα σχολεία έσπευσαν να δηλώσουν ενθουσιωδώς συμμετοχή σε τούτη τη λάσπη.

Οι σύγχρονες κοινωνίες υποτίθεται πως απάλλαξαν το ανθρώπινο σώμα από τα μεταφυσικά θρησκευτικά δεσμά, όχι για να το αφήσουν ακόμα πιο έκθετο στους επίγειους εξευτελισμούς αλλά για να το αποκαταστήσουν θετικά στην «υλικότητά» του. Φυσικά τούτο σήμαινε, επίσης, την παράδοση του σώματος, ως καθαρής πλέον «ύλης», ζωντανής ή νεκρής, στην έρευνα. Όχι άνευ όρων παρόλαυτά, ούτε και σε κάθε λογής «έρευνα».

Υπήρχε, φαίνεται, ακόμα ζωντανή η υποψία της ανθρώπινης δεινότητας, της ανθρώπινης ροπής τόσο προς το καλό όσο και προς το κακό, ή τελοσπάντων κάποια στοιχειώδης συναίσθηση της ανάγκης για μια έσχατη οριοθέτηση της κερδοσκοπίας. Έτσι ο ανθρωπιστικός σεβασμός της ανθρώπινης ακεραιότητας δεν συναινούσε στην περιφρόνηση του, συναφούς με αυτήν, σεβασμού του σώματος· ακόμα και του νεκρού. Γι’ αυτό το λόγο οι σύγχρονες κοινωνίες αποφάσισαν, σωστά, να επιτρέπεται η χρησιμοποίηση νεκρών ανθρώπινων σωμάτων μόνο εφόσον θα τηρείται μια σειρά αυστηρών δεσμευτικών προϋποθέσεων: αποκλειστικά για την ιατρική έρευνα και μέσα στα οριοθετημένα πλαίσια αυτής και της διδασκαλίας της, η οποία δεν αποσκοπεί στη «γνώση» γενικά και αφηρημένα ― που, έτσι, δεν διαφοροποιείται ποιοτικά από την απλή (έως και νοσηρή) περιέργεια ― αλλά πολύ συγκεκριμένα στη θεραπεία ασθενειών, και ολοκληρώνεται με τον περίφημο «όρκο του Ιπποκράτη» και τις ανθρωπιστικές δεσμεύσεις του.

Το σημείο αυτό είναι καίριο και αφορά το στοιχειώδες ανθρωπιστικό θεμέλιο των σύγχρονων κοινωνιών, διότι δηλώνει πράγματι μια ριζική πολιτισμική συμφωνία: ότι, έξω από αυτό το θεσμοθετημένο ιατρικό-θεραπευτικό πλαίσιο, η επεξεργασία και η περιεργασία νεκρών σωμάτων δεν προάγει ούτε τη γνώση, ούτε κάποια αισθητική ποιότητα (όπως ισχυρίζονται οι διοργανωτές και οι υποστηρικτές της έκθεσης), αλλά την αναισθητοποίηση βασικών αντανακλαστικών μας και την ύπουλη εισαγωγή στο βάθος της προσωπικότητάς μας μιας εκλεπτυσμένης νάρκωσης απέναντι στη φρίκη.

Έτσι, εντελώς φυσιολογικά, αποτροπιασμό και ψυχική εξέγερση προκαλούσαν έως πρόσφατα, όχι μόνο τα αθέμιτα «ιατρικά πειράματα» στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά ακόμα και οι φήμες, ότι, στην καρδιά της πολιτισμένης Ευρώπης, νεκρά σώματα χρησιμοποιήθηκαν σαν υλικό για την παραγωγή σαπουνιών, ή ότι κομμάτια από το δέρμα νεκρών αφαιρέθηκαν και έγιναν αντικείμενο συλλογής για την … καλλιτεχνική αξία των τατουάζ τους.

Θεωρούμε επομένως άκρως ανησυχητικό ―ιδιαίτερα στο βαθμό που συνεπικουρείται από δημόσιους φορείς―, το γεγονός ότι τώρα, στα χρόνια της μεταμοντέρνας λάσπης, μες από τούτη την έκθεση επεξεργασμένων πτωμάτων στην Τεχνόπολη, η ιδέα της χρησιμοποίησης πτωμάτων απελευθερωμένης από δεσμευτικούς ανθρωπιστικούς περιορισμούς επανέρχεται, συνοδευόμενη από ισχυρές δόσεις δήθεν αισθητικής δημιουργίας και επιστημονικού διδακτισμού σαν αναισθητικό για την ήπια καταστολή των όποιων αντιδράσεων.

Το διακύβευμα είναι σαφές. Αφορά τα αντανακλαστικά και το βαθμό αλλοτρίωσης της κοινωνίας μας απέναντι στην έκπτωση ακόμα και του μόνου ανείπωτου ― ξεκινώντας, όπως πάντα, από τη δοκιμασία των αντανακλαστικών και του βαθμού αλλοτρίωσης των επιστημόνων, των καλλιτεχνών και των διανοούμενων: Θα γίνει αντιληπτή η μέγιστη προσβολή; Θα συνειδητοποιηθεί η παραβίαση των θεμελίων του στοιχειώδους ανθρωπισμού;

Δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο, ότι αυτή η «θολούρα με ξεκάθαρους στόχους» επιστρατεύει την Τέχνη και την Επιστήμη προκειμένου, με ψευτοεπιχειρήματα και από τους δυο αυτούς τομείς («μια περιπέτεια γνώσης και ομορφιάς»!), να ευλογηθεί το εγχείρημα και να προβληθεί σαν «πρωτότυπο», «καινοτόμο», «ανατρεπτικό», «πρωτοποριακό», έτσι ώστε όποιος τολμήσει ν’ αντιδράσει, να στιγματιστεί εκ των προτέρων «οπισθοδρομικός» και να τεθεί νοκ-άουτ από την κερκίδα. Το κόλπο έχει αρχίσει να παλιώνει, αλλά όπως φαίνεται δεν είναι λίγοι εκείνοι που τσιμπάνε ή που δειλιάζουν και είτε σιωπούν, είτε ξεροβήχουν, είτε μασάνε τα λόγια τους.

Εάν οι σύγχρονες κοινωνίες δεν έχουν πρόβλημα να βγάλουν τα μάτια τους με τα ίδια τους τα χέρια, να ξεριζώσουν δηλαδή τον όποιο ανθρωπισμό στο όνομα ενός ευτελούς υλισμού, τόσο το χειρότερο για τις ίδιες.

Εμείς απαιτούμε την ακύρωση της συγκεκριμένης έκθεσης τώρα!

οι happyfew


79 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

earthliberation said...
http://earthliberation.blogspot.com/

οταν το ζωντανό σώμα, είναι αυτό που ευτελίζεται καθημερινά, το σώμα του δύστυχου ατόμου που ανακαλύπτει με φρίκη, ότι δεν ήρθε στο προσκήνιο -όπως του υποσχέθηκε η νεωτερικότητα- παρά για να καταβροχθισθεί και να γελοιοποιηθεί, εξατομικευμένο, απο τις δυνάμεις της αγοράς.
όταν το ζωντανό σώμα, καταφεύγει στις πλέον τετριμένες, βιολογικές, λειτουργίες του, πουλώντας την ίδια του τη σάρκα, στις διάφορες ανα τον κόσμο γκαλλερί και τις γελοιωδέστατες περοφόρμανς τους.
όταν το ζωντανό σώμα γίνεται αντικείμενο ρύθμισης και ελέγχου, επισκευής και κανονικοποίησης, απο τη βιοτεχνολογία και τα ιδεολογήματα ελέγχου.
όταν το ζωντανό σώμα, προσφέρεται με το κιλό στα διάφορα ρηάλιτυ.

εμείς γιατί να ασχολούμαστε με τα νεκρά σώματα;

February 07, 2009 12:44 PM

Ανώνυμος είπε...

Hollowsky, χαίρομαι πάρα πολύ που το βλέπετε έτσι το πράγμα.

Το είδα στην τηλεόραση αυτό και νόμιζα ότι είναι ιατρική έκθεση και μόνο, κάτι σαν τη συλλογή που έχει στο νοσοκομείο "Συγγρού" την οποία δεν επιτρέπεται να δει όποιος κι όποιος για να μην παθαίνει.
Κάπως εξωραϊσμένο δηλαδή το ίδιο θέμα, το οποίο βέβαια δεν γίνεται να εξωραϊστεί.

Βλέποντας τα πνευμόνια στην τβ, το υγιές και το άρρωστο, μου ήρθε να καπνίσω καμιά εικοσαριά τσιγάρα απανωτά.

Και καταλαβαίνω το να προωθείται π.χ. η μεταμόσχευση οργάνων. Το καταλαβαίνω, αλλά όχι και το να αντιμετωπίζεται το σώμα σαν ανακυκλωσιμο υλικό.

@earthliberation, αυτό ακριβώς είναι το θέμα ότι νεκροί ή ζωντανοί έχουμε μια "χρησιμότητα" και πέραν τούτου ου. Αυτή η έκθεση είναι σαν απάντηση στην ταινία "Ο Τζώνυ πήρε το όπλο του" όπου ο ακρωτηριασμένος ήρωας έλεγε να τον κάνουν έκθεμα για να βλέπει ο κόσμος τη φρίκη του πολέμου αλλά τελικά τον κρατάνε κλεισμένο μέχρι να πεθάνει. Ε τώρα αφού μείνουμε κλεισμένοι μέχρι να πεθάνουμε μετά γινόμαστε και πρόγραμμα.

Μαρούλια τελείως που έλεγε και μια φίλη μου...

Για το συμβάν οι τελευταίες στροφές από το ποίημα "ο Φανός του Κοιμητηρίου Αθηνών", του Παπαρρηγόπουλου:

Μόνος, καθώς αυτό το φως εις το νεκροταφείον,

φωτίζων πόθων μνήματα και πτώματα ονείρων,

αγνώστου πόνου έρμαιον διέρχομαι τον βίον,

τα ράκη σύρων της ζωής, το παρελθόν μου σύρων...



Φανέ, όταν το έλαιον σε λείψη, τι θα γίνης;..

Τί;..Θα σβεσθής... Καλύτερον! Αφού η μοίρ’ αγρίως

προώρισε την λάμψιν σου επί σποδού να χύνης,

τι σε ωφελεί εις σε το φως και εις εμέ ο βίος;..

Ανώνυμος είπε...

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_31/01/2009_301498

Και ο Ηλίας Μαγκλίνης, στα καλύτερά του.
Αν ψάξετε τα άρθρα για την έκθεση, μπορείτε εύκολα να κάνετε έναν κατάλογο με τους τζουτζέδες της εποχής.

Στράφι...

Ανώνυμος είπε...

Τζουτζέδες α μαιστα είπες την σωστή λέξη:
εννοούμε μάλλον εδώ διάφορους δημοσιογραφίσκους οι οποίοι κάνουν κόπι-πειστ τα δελτία τύπου της κάθε απαισιότητας, πασπαλίζοντάς τα με κάποιο τίτλο και λίγα σχόλια.
Τζουτζέδες είναι αυτοι που λέμε και παρατρεχάμενους.
Είναι εύκολο να εντοπιστούν γιατί συνήθως υποστηρίζουν δημοσίως ο ένας τη μαλακία και την αταλαντωσύνη του άλλου.
Δεν έχουν καμία γνώμη, και όλες τους οι γνώσεις είναι οι φήμες και οι διαδώσεις.(μια παπαγαλία που επαναλαμβάνεται με λίγες αλλαγές κατα περίσταση)
Θα ήταν καλή ιδέα να ανεβει κι ένα μπλόγκ κάποια στιγμή με τίτλο Τζουτζέδες Α.Ε, και να ανακοινώναμε τα αποτελέσματα των -ευκολων όπως προείπα ερευνών μας.
Δηλαδή έναν αλφαβητικό κατάλογο.(με μια μικρή παράγραφο αιτιολόγησης της κατάταξης)
Πρόχειρα δεν πρέπει να ξεπερνούν αυτοι οι τζουτζέδες τα τριακόσια άτομα. Καλό είναι να τους γνωρίζουμε.
Πχ. ο Μαγκλίνης έβγαλε ένα βιβλίο τελευταία.
Για αυτό - το οποίο είναι δευτεράντζα του κερατά- έγραψαν κάποιοι τα καλύτερα εκθειάζοντάς το. Αυτοί μπαίνουν στον κατάλογο και πάει λέγοντας...

Γνωμοδότης είπε...

Θυμίζω το προ καιρό περιστατικό με τα κομμένα κεφάλια πτωμάτωνε:

= = =

Το ακούσατε. Οι σύνεδροι οδοντίατροι εισάγανε ένα φορτηγό κεφάλια -
ανθρώπινα - για να τους φιαξουνε τα δόντια. Σκέτα τα κεφάλια. Τα πουλάνε αμερικανικές εταιρείες. Αστεγοι, δωρητές σώματος, ιρακινοί σε γάμο με πυραύλους - ποιός ξέρει!

Τα κεφάλια - τα ονομάζουνε ιατρικά παρασκευάσματα !

Βάρβαροι.

= = =

Εδώ σχετικό ρεπορτάζ ―με αηδιαστική φωτό:

http://zougla.gr/news.php?id=13606

= = =

Η οδοντιατρική σχολή της Θεσσαλονίκης έκανε ένα εκπαιδευτικό συνέδριο
- το οποίο οργάνωσε ιδιωτική εταιρεία που την έχουνε γιατροί και καθηγητές.

Αυτοί, εισάγανε τα κεφάλια από την αμερική.

Εμπόριο. Κεφάλια προφανώς νέων για να έχουνε ακόμα τα δόντια τους. Πού τα βρήσκουνε ; Αστεγοι θα είναι - και υποθέτω, εφ όσον τα κεφάλια πωλούνται με το κομμάτι -δεν μπορεί, θα εισάγουνε και από το Ιρακ. Σκέψου θέαμα - οι σύνεδροι με τις κοιλιές τους γεμάτες παστίτσια και κεφτέδες -και μπροστά τους τα κομμένα κεφάλια -να τους φιάχνουνε τα δόντια !

Φρανκεστάϊν !

Σημείωσε δε ότι τα κεφάλια - τα οποία ονομάζουνε ιατρικά παρασκευάσματα - έρχονται χωρίς γλώσσες . Πως να φιάξης τα δόντια της κεφαλής όταν κρέμεται
έξω μιά πρισμένη μπλαβιά γλώσσα ! Ποιός ξέρει πού θα τις πουλάνε αυτές.

Γενικώς παραγγέλεις το κεφάλι με όποιες προδιαγραφές θέλεις.

Α.Φ

Γνωμοδότης είπε...

Μια ακόμα παρατήρηση επί του πραγματολογικού:

Τα περί σαπουνιών από ανθρώπους φτιαγμένων από τους Ναζί στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως κλπ είναι μύθος.

Είχε ήδη ειπωθεί (ως προπαγάνδα) από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο:

The claim that Germans used the fat from human corpses to make products had already been made by the British during World War I (see Kadaververwertungsanstalt), with The Times reporting in April 1917 that the Germans were rendering down the bodies of their dead soldiers for fat to make soap and other products.[4] It was not until 1925 that the British Foreign Secretary Sir Austen Chamberlain officially admitted that the "corpse factory" story had been a lie.[5]

Rumours that the Nazis produced soap from the bodies of concentration camp inmates circulated widely during the war. Germany suffered a shortage of fats during World War II, and the production of soap was put under government control. The "human soap" rumours may have originated from the bars of soap being marked with the initials RJF, which was interpreted by some as Reichs-Juden-Fett ("State Jewish Soap"). RJF in fact stood for Reichs-Industrie-Fett ("State Industrial Soap"), a common soap designed for workers to remove machine oil, which was issued to and distributed widely by the Wehrmacht; in German acronyms, "i" and "j" were often used interchangeably.[6]

The Yad Vashem Memorial has also officially stated that the Nazis did not make soap from Jewish corpses, saying that such rumors were used by the Nazis to frighten camp inmates.[1][2][3]

dianathenes είπε...

Από τα τα αζήτητα ε?
Δηλαδή κάποιοι σκέφτηκαν ίσως ότι θα έβγαζαν χρήματα εκεί που θα ξόδευαν. Διότι στοιχίζει να θάψεις έναν "αζήτητο".

Τλχ αν όταν ζούσαν οι "αζήτητοι" τους είχαν δώσει κάποια αμοιβή γι αυτό που θα κάνουν ως πτώματα, θα ήταν ίσως σωστή "μπίζνα".

(Το ίδιο ισχύει και για τους αζήτητους των νεκροτομείων που καταλήγουν στα ανατομικά τραπέζια).

Πέραν αυτού, η συγκεκριμένη έκθεση είναι διαστροφή.Πάμε ένα βήμα πέρα από τις φωτογραφίες βίας, πολέμου, σφαγής, γενοκτονίας κλπ.τις οποίες αντικρίζουμε πλέον ως "εικόνες", ως "θέαμα". Και όλοι στις φωτογραφίες αυτές μας είναι άγνωστοι.Η έννοια του αγνώστου με τον οποίο δεν έχουμε κανένα συναισθηματικό δεσμό και του αζήτητου με τον οποίο επίσης δεν έχουμε κανένα συναισθηματικο δεσμό, είναι πολύ κοντά.

Επιχειρείται λοιπόν μια επί πλέον σύζευξη των 2 εννοιών μέσω συνειρμών για ευνοήτους λόγους. Τέτοιου είδους συσχετισμοί είναι για μένα πέρα από τον φασισμό. Η διαστορφή του χίτλερ φαντάζει παιδική ασθένεια μπροστά στη σύλληψη αυτού του εγχειρήματος.

Αναβαθμίζοντας έναν αζήτητο φουκαρά σε καλλιτέχνημα αναβαθμίζεις στην ουσία, την μαγκουφιά του, την φτώχεια του, την δυστυχία του τον πόνο και την θλίψη του.Η Τέχνη από το ανθρώπινο υλικό είχε ως μοντέλο τους ήρωες, τους βασιλιάδες, τους αγίους, τις "κόρες" και τους "κούρους", ανάλογα με την εποχή και την ιδεολογία της. Τώρα σε τι εποχή βρισκόμαστε που τα "καλλιτεχνήματα" είναι οι "ρετουσαρισμένοι" φτωχοδιάβολοι;

dianathenes είπε...

Υγ να συνηθίσουμε να βλέπουμε τον "φτωχοδιάβολο" νεκρό ΚΑΙ ως Τέχνη. Αυτός μου φαίνεται ότι είναι ο στόχος της "έκθεσης". Η απόλυτη φρίκη. Και τα περί στατιστικής και λοιπές αντιδράσεις τα ακούω βερεσε...

Ανώνυμος είπε...

earthliberation said: "όταν το ζωντανό σώμα, προσφέρεται με το κιλό στα διάφορα ρηάλιτυ.
εμείς γιατί να ασχολούμαστε με τα νεκρά σώματα;"

Δεν σε καταλαβαίνω, το ένα δεν αποκλείει το άλλο, μπορεί κανείς να ασχολείται με τον ευτελισμό και του ζωντανού και του νεκρού!

Εκτός κι αν υποτιμάς τον ευτελισμό του νεκρού... θεωρώντας τον υποδεέστερο ...

... αλλά τότε ... ; ; ;

μα ζωντανοί δεν ευτελίζουν τους νεκρούς ;;;

ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΤΩΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ ΜΙΛΆΜΕ!!!

earth liberation είπε...

@T.T.: προφανώς και υποτιμώ τον ευτελισμό του νεκρού ένατι του ζωντανού. Εχει να κανει με το ότι είμαι ζωντανός ίσως.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί κάποιος να αηδιάσει στη συγκεκριμένη έκθεση, καλό είναι όμως σε αυτούς να μη συμπεριλαμβάνεται ο "ανθρωπισμός" ή η οποιαδήποτε ιερότητα του σώματος.
Η τέχνη λεηλατεί καθημερινά το ζωικό πεδίο. Και αυτό μου φαίνεται πιο σημαντικό απο τη χρησιμοποίηση του νεκρού σώματος, όσο χυδαία και να είναι αυτή.
Επίσης: απο ποιον ακριβώς απαιτούμε να σταματήσει η έκθεση;

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα, κάτι ακόμα επί του να ακυρωθεί η έκθεση.

Αυτή η μεθοδολογία του να εκθέτει κάποιος κάτι που εκθέτει με τη σειρά του κάποιον ή κάποιους και οι κάποιοι να ζητάνε να ακυρωθεί η έκθεση νομίζω ότι είναι λάθος γιατί ρίχνει την υπόθεση στα βρόχια των ανθρώπινων δικαιωμάτων: η λύση στο να μην προσβάλλονται κάποιοι είναι π.χ. ο πίνακας που δείχνει ένα ιερό πρόσωπο με τρόπο υβριστικό να τοποθετηθεί σε ειδικό χώρο με πινακίδα απέξω που να λέει αν είστε φονταμενταλιστής μην εισέλθετε, όπως είχε προταθεί αν θυμάστε πιό παλιά. Κάτι σαν μια πινακίδα που να λέει "προσοχή, ο σκύλος δαγκώνει":)

Αυτός ο αμοιβαίος περιορισμός του δικαιώματος οδηγεί στην αφασία τόσο τον διαμαρτυρόμενο όσο και τον καλλιτέχνη που φαίνονται στα μάτια των υπολοίπων φασαριόζοι που απλώς πρέπει να χαρακτηριστούν ο ένας ως φονταμενταλιστής και ο άλλος ως ακραίος και να κυκλοφορούν με τα αναγνωριστικά, την αλυσίδα και το φίμωτρό τους (για να μην ενοχλούν τους περαστικούς).Λες και δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος να συνεννοηθούμε.

Στην περίπτωση αυτή που έχουμε να κάνουμε με ένα "όλα για την τέχνη και όλα για την επιστήμη-όλα για τον εντυπωσιασμό και όλα για την κατανάλωση" το μόνο που μπορώ να φανταστώ ότι μπορεί να αντιτάξει κανείς είναι ένα "όλα για τον άνθρωπο. Πείτε μας τώρα τι νομίζετε ότι σημαίνει αυτό;".

Εν προκειμένω λοιπόν,θα μπορούσε να παρουσιαστεί κανείς ντυμένος Βολταίρος μαζί με τους υπόλοιπους καλλιτέχνες που λέει ο/η ανώνυμος πιό πάνω και να πει: "δεν συμφωνώ με αυτό που λέτε γιατί κ.τ.λ., αλλά (μιας και είμαστε όλοι εκθέματα), θα κάνω τα πάντα για να συνεχίσετε να έχετε την ελευθερία να λέτε αυτό που λέτε. Αλλά τι ακριβώς λέτε;".

Ώστε να εκτεθούν οι εκθέτοντες ή τελοσπάντων να μάθουμε κάτι από όλα αυτά τα ανθρωπιστικά θέματα.

Αν και αυτή η έκθεση παρουσιάζεται ως πολιτικώς ορθή από τη μια και από την άλλη αφορά τους πάντες αφού οι πάντες έχουν ένα σώμα και μια ζωή. Οπότε πιθανώς και να είναι κατανοητό απ'όλους σε αυτή την περίπτωση το να ζητήσει κανείς να αποσυρθεί η έκθεση...

HollowSky είπε...

@ earthliberation,

ίσως δεν καταλαβαίνεις ότι ο ίδιος τύπος ανθρώπου εξευτελίζει και τους ζωντανούς και τους νεκρούς. Γι' αυτό ακριβώς - για το αίσχος των ζωντανών αφού μιλάμε, όπως είπε ο Τ.Τ. - δεν υπάρχει θέμα ούτε διαχωρισμού, ούτε υποτίμησης της μιας πλευράς από την άλλη. Ίσα-ίσα!

Αλλιώς: η οπτική σου μού φαίνεται υπερβολικά στενή.

Δεν είναι άλλωστε η αηδία ("υπάρχουν πολλοι λόγοι για ν' αηδιάσει κανείς", λες ... πάλι στενά συναισθανόμενος το θέμα) το κυρίαρχο του ζητήματος! Στο κάτω κάτω αηδιάζει κανείς π.χ. και με ξερατά, αλλά μια έκθεση με πολυμερισμένα ξερατά δεν ξεφτιλίζει καίρια τον άνθρωπο, όπως η εν λόγω.

Κάνω λάθος;

"Από ποιούς ακριβώς απαιτούμε να σταματήσει η έκθεση;", ρωτάς τέλος και απαντώ:

ΕΑΝ συμφωνείς ότι πρέπει να σταματήσει, τότε δεν θα δυσκολευτούμε να βρούμε την απάντηση και σε αυτό.

Αλλά πρέπει καταρχήν να συμφωνείς στο να σταματήσει!

Άρα και να καταθέσεις τους δικούς σου λόγους (από τους "πολλούς που υπάρχουν", όπως λες), για τους οποίους συμφωνείς.

HollowSky είπε...

@ paranoid android,

επειδή αυτά που λες, και θα το πω ξεκάθαρα, μού φαίνονται σοφιστείες - κοινώς εξυπνάδες - , σού θυμίζω ότι πρόκειται για μια έκθεση που δεν φιλοξενείται από ιδιωτική γκαλερί αλλά από το Δήμο Αθηναίων και υποστηρίζεται από τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων.

Αλλά αν θέλεις να παίξουμε λιγάκι, στο "η λύση στο να μην προσβάλλονται κάποιοι είναι π.χ. ο πίνακας που δείχνει ένα ιερό πρόσωπο με τρόπο υβριστικό να τοποθετηθεί σε ειδικό χώρο με πινακίδα απέξω που να λέει αν είστε φονταμενταλιστής μην εισέλθετε", που λες παραδειγματικά, τι θα έγραφε μια δική σου υποθετική πινακίδα;

Σε ποιούς ακριβώς θα έλεγε "μην εισέλθετε";

Και επομένως, ποιοί θα ήταν οι ευπρόσδεκτοι;

Περιμένω.

Ανώνυμος είπε...

Hollowsky, δεν το είπα εγώ αυτό! Εγώ είπα μόνο τις άλλες εξυπνάδες για τα φίμωτρα και το Βολταίρο.

Για την πινακίδα το είχαν πει τότε που είχε γίνει μια διαμαρτυρία ανάλογη για ένα πίνακα.Το αναφέρω ως ενδεχόμενο να ακούσουμε κι αλλά τέτοια αν και δεν έχει σημασία
μιας δεν είναι το ίδιο. Τώρα δεν ξέρω τι θα απαντούσαν σε αυτή την περίπτωση πιθανώς να έλεγαν ότι πρέπει να αποσυρθεί η έκθεση. Ή αναλογικά ότι αν θεωρείτε ότι για επιστημονικούς σκοπούς μπορεί να γίνετε αμπαζούρ μετά θάνατον περάστε.

Ανώνυμος είπε...

Να εδώ έχει κάποια στοιχεία για αυτό που έλεγα:
http://groups.yahoo.com/group/greekhr/message/4412

Αν και δεν είναι ίσως το ίδιο καθώς δεν μιλάμε ούτε για την τέχνη μόνο αλλά για την τέχνη και την επιστήμη, ούτε για θρησκευτικές πεποιθήσεις, ούτε για μερίδες του πληθυσμού αλλά για όλους.
Εμένα μου φαίνεται ότι υπάρχουν αναλογίες κι αυτό ήθελα να πω,αλλά μάλλον εσείς λέτε κάτι τελείως άλλο, παρντόν.

izi είπε...

όπως σημειώσαμε πρόκειται για κοινωνικό πείραμα το οποίο εξετάζει τα όρια της προσβολής.
Η τέχνη και η επιστήμη αλλά και η πολιτική έχουν οπωσδήποτε μια λειτουργία τέτοιου είδους, δεν είναι όμως ο αυτοσκοπός τους, διότι επιδιώκουν ένα πάντα αόριστο αποτέλεσμα το οποίο μάλιστα και στις τρείς περιπτώσεις μένει μετέωρο στο ενδεχόμενο της ανατροπής του.
Αυτό που διαφοροποίει την συγκεκριμένη έκθεση είναι το ότι περιλαμβάνει την επιστήμη την τέχνη και την πολιτική με ξεκάθαρο σκοπό το κέρδος.
Το κέρδος είναι αξία κυμαινόμενη ιδεολογικά. Η διακύμανση αυτή λειτουργεί ως υπνωτικό για τους πιστούς της.
[σε αντίθεση με την αισθητική ή την μεταφυσική οι οποίες αποτελεσαν τις σταθερές των εκάστοτε κοινωνιών.
Οι κοινωνίες προσάρμοζαν πάντα τα αντανακλαστικά τους αναλόγως, όταν οι αξίες αυτές γίνονταν μοχλοί καταπίεσης, και κινούνταν συνήθως μεταρυθμιστικά.]
Τώρα που ζόυμε σε αυτήν την νέου τύπου καταπίεση, την καταπίεση παζλ, οφείλουμε νομίζω να είμαστε έτοιμοι και να αντιταχθούμε ευθέως, αλλά και να κάνουμε αυτό που οι πνευματιστές δίνουν σαν οδηγία για την αντιμετώπιση των δαιμονίων. Να του γυρίσουμε την πλάτη.
Και οι δύο τρόποι σε συνδυασμο νομίζω ότι θα πιάσουν τόπο. Να χωριστούμε το λοιπόν.
Εγώ πάω με αυτούς που δεν πιστεύουν στα φαντάσματα και ορμάνε να δαγκώσουν. Ας σπάσω τα δόντια μου δεν νοιαζομαι.
Υποστηρίζω πάντως και τους πιο ρομαντικούς, και είμαι ανοιχτός στις μεθόδους τους και τις προτάσεις.
Αυτά που λέει ο paranoid android, και θέλει να συσχετίσει τα άσχετα, ή τέλος πάντων αν δεν θέλει το κάνει άθελά του δια μέσου ασαφειών, τα βρίσκω λίγο "άλλα λόγια να αγαπιώμαστε"

Σιγα μην φοβηθούμε ότι θα "καταταγούμε" στους φονταμενταλιστες.
Είμαστε ενάντια στην μαλακία του κόσμου. Αν είναι μαζί μας οι φονταμεταλιστες, οι φασίστες οι αναρχικοί οι σταλινικοί οι ορθόδοξοι κι οι καθολικοί ακόμη καλύτερα για αυτούς, μιας και θα βάλουν τις ταμπέλες που κουβαλούν σε εισαγωγικά αυτομάτως.

paranoid android
Δεκτο το παρντόν (το είδα μετά).
χαιρετώ

HollowSky είπε...

@ paranoid android,

διάβασα την παραπομπή σου, που αναφέρεται στο Outlook και στην γνωμοδότηση του Συνήγορου του Πολίτη.

Επομένως (είχα δίκιο που σε ρώτησα προηγουμένως, και γι' αυτό) σε ξαναρωτώ:

Τι θα έγραφε η δική σου προειδοποιητική πινακίδα στην τωρινή έκθεση στην Τεχνόπολη; Σε ποιούς θα απευθυνόταν;

[σημείωση: δεν σε ρωτώ με ... ιεροεξεταστική διάθεση :-) αλλά με διάθεση συζητητική, εντάξει;]

Ανώνυμος είπε...

isws voithisi na pollaplastiastoun oi dotes organwn, kserete poso pososto dotwn ehoume stin ellada? auto ki an ine skandalo

oloi twra na dilwsoume dotes organwn,meta thanaton tha sosoume zwes, i ekthesi boithaei se autin tin kateuthinsi

HollowSky είπε...

@ bastet,

σ' έπιασε το αναισθητικό, απ' ό,τι βλέπω!

Έτσι βοηθιέται - και μάλιστα "ίσως"! - η υπόθεση που λες; Άλλοι τρόπο δεν υπάρχουν; Έλεος!

Θα σε παρακαλούσα να ξαναδιαβάσεις το post "Χαμένα κορμιά" και να δεις ποιές ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ προϋποθέσεις της σύγχρονης κοινωνίας καταπατάει αυτό το ...
"concept".

Μετά, βάλε δίπλα-δίπλα από τη μια μεριά αυτό το "ίσως" που λες κι από την άλλη αυτές τις προϋποθέσεις-θεμέλια, και ζύγιασε.

Ύστερα τα ξαναλέμε.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
HollowSky είπε...

Παρακαλώ, μια διαγραφή τάκα-τάκα στον 3:15 ανώνυμο μαλάκα.

Ανώνυμος είπε...

@Hollowsky, η δική μου η θέση απέναντι και στον πίνακα που λέγανε τότε και σ' αυτή την έκθεση είναι ότι είναι λάθος που γίνονται. Εγώ τουλάχιστον δεν θα ήθελα να έχω κάνει έναν τέτοιο πίνακα ή μια τέτοια έκθεση σαν την τωρινή. Και δεν ξέρω τι είναι χειρότερο εν προκειμένω να είσαι το μοντέλο ή ο καλλιτέχνης.Μάλλον το δεύτερο.

Σε εκείνη την περίπτωση όμως ίσως να ήταν λάθος να ζητήσουν κάποιοι να βγει ο πίνακας ενώ σε αυτή όπου μιλάμε για κάτι θεμελιώδες και καθολικό να είναι σωστό.

Ωστόσο αυτό που ήθελα να πω και το συσχέτισα είναι ότι η απάντηση στη διαμαρτυρία τότε ήταν μια χωριστή αίθουσα (αν θυμάμαι καλά). Αυτό είναι κάτι που εγώ θεωρώ επίσης λάθος. Δηλαδή δεν θα έβαζα τέτοια ταμπέλα έξω από κάτι που θεωρώ ότι προσβάλλει κάποιους. Ή θα έγραφα μπορεί να σας προσβάλει αλλά θα μείνει μιας και ήρθε και ψάξτε μεταξύ σας και με τον καλλιτέχνη να βρείτε τι θέλει να πει. Κάτι τέτοιο θέλανε να πούνε ίσως και τότε οι διάφοροι φορείς.

Δεν μπορώ δηλαδή να μπω και πολύ καλά στη λογική της προειδοποιητικής πινακίδας αλλά μου φαίνεται όπως είπα και πριν, ότι τώρα θα έλεγε κάτι σαν "αν νομίζετε ότι δεν μπορεί να γίνεται ο άνθρωπος αντικείμενο χωρίς περιορισμούς για χάρη της έπιστήμης μην εισέλθετε".

Εδώ έχουμε πάντως να κάνουμε με κάτι πολύ σοβαρότερο και πολύ καλά κάνετε και το διαχωρίζετε ως άσχετο το ένα από το άλλο.

Στη δική μου λογική δεν είναι άσχετο γιατί σκέφτομαι ότι είναι και η κατάργηση του ιερού την οποία ζητάνε και η επιστήμη και η τέχνη, και η αγορά για διαφορετικούς λόγους η καθεμία που καταστρατηγεί το δικαίωμα να αναπαυθεί κανείς στα θυμαράκια και να μη γίνει τενίστας σε έκθεση. Είναι σαν να λένε όπως έλεγε και κάποιος,ότι ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου είναι το συκώτι, το στομάχι κτλ όργανα αν με εννοείτε.

Αλλά δεν χρειάζεται να ασχολούμαστε τώρα με αυτό οπότε και επαναλαμβάνω τη συγγνώμη και ευχαριστώ.

Γνωμοδότης είπε...

Περί προειδοποίησης: όταν παρουσιάστηκε το έργο της κας. Στεφανή, είχαν αναφέρει ως δικαιολογία την σχετική προειδοποίηση (για την ηλικία νομίζω).

Το έργο παρουσιάστηκε στο πλαίσιο μιας πολύ συγκεκριμένης διοργάνωσης και συνοδευόταν από ευδιάκριτη προειδοποίηση για το ακατάλληλο περιεχόμενο για να διαφυλαχθούν τυχόν ευαισθησίες του κόσμου.

http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=04.06.2007

HollowSky είπε...

@ paranoid android,

δεν υπάρχει κανένας λόγος να ζητάς συγγνώμη - εκτός κι αν ... θέλεις να με κάνεις να νιώσω άσχημα. :-)

Νομίζουμε πράγματι ότι πρόκειται εδώ για κάτι πολύ σοβαρότερο, διότι τώρα δεν βρισκόμαστε αντιμέτωποι απλά και μόνο με κοινοτοπίες περί "καλλιτεχνικής ελευθερίας", αλλά έχουμε να κάνουμε

1. με ένα συνασπισμό "τέχνης" και "επιστήμης" που, επιπλέον,

2. προσβάλλει καίρια όχι μόνο το όποιο "θρησκευτικό συναίσθημα",
αλλά και τις προϋποθέσεις της ίδιας της "εκκοσμικευμένης" σύγχρονης κοινωνίας - εάν, τώρα, οι οπαδοί της νεοτερικότητας δεν το συνειδητοποιούν, αν απλώς νίπτουν τας χείρας τους, και αν μάλιστα χειροκροτούν την έκθεση "γνώσης και ομορφιάς", τότε αποδεικνύουν απλά ότι η κοινωνία αυτή βρίσκεται σε πλήρη αποσύνθεση ... αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα.

Ανώνυμος είπε...

Σε έναν κόσμο που επιδεικνύεται ο ελάχιστος σεβασμός έναντι του ζωντανού δε μας εκπλήσσει η καταπάτηση και των στοιχειωδών "δικαιωμάτων" των νεκρών του. Αν ο ναζισμός και ο κόκκινος φασισμός (οι πιο "υλιστικές" κοσμοθεωρίες του περασμένου αιώνα)φρόντιζαν να θάψουν (ή να "εξαϋλώσουν", να εξαφανίσουν) και να ξεχάσουν σύντομα τις εκατόμβες τους, η σημερινή κρατούσα κοσμοθεωρία - εμπνεόμενη από έναν κινέζικο "πραγματισμό" - προβάλλει με περισσό θράσος την αέναη μοίρα των φτωχών υπηκόων της.
Δεν είναι να απορεί εξάλλου κανείς ότι σήμερα γίνεται ακόμη μια συζήτηση γύρω από τις προτεραιότητες αυτού του κόσμου: από την επικράτησή του ο θάνατος προηγείται της ζωής, τόσο κοινωνικά όσο και ατομικά - τόσο καλλιτεχνικά όσο και επιστημονικά! Εκείνο που σοκάρει όμως είναι το εκστατικό βλέμμα των ηλίθιων θεατών-θνητών μπροστά στη δυστυχή τους μοίρα! Καμιά ευαισθησία επιτέλους;;;

Ανώνυμος είπε...

ότι κάποιος αγόρασε πτώματα ανθρώπων (από μια χώρα, όπου ο ανθρωπισμός βρίσκεται πολλούς βαθμούς υπό το μηδέν), τα «επεξεργάστηκε» και τα εκθέτει σε αίθουσες τέχνης ανά τον κόσμο.

απο ποια χωρα? συνηθως υπαρχουν ανθρωποι που υπογραφουν χαρτι οτι επιθυμουν μετα θανατον να χρησιμοποιηθει το σωμα τους για εκπαιδευτικους σκοπους (ιατρικη σχολη ήπειραματα), ομως εσυ λες οτι δεν εγινε εδω αυτο, αν εχεις διαφορετικες πληροφορες γιατι δεν λεσ απο ποια χωρα πως εγινε,

για εμενα εκει ειναι το μονο ηθικο θεμα,και οχι αισθηατικα θεματα αν πρεπει η οχι να δω τετοιο θεαμα, ως γνωστον περι ορεξεως κολοκυθοπιτα... αλλα αν τα αγορασε απο χωρα τριτου κοσμου οπως λες τοτε ειναι καταπτυστο

Ανώνυμος είπε...

@bastet

Σύμφωνα με τους New York Times, η αμερικάνικη εταιρεία αγόρασε τα σώματα από το Dalian Medical University της Κίνας, για 25 εκατομμύρια δολάρια.
"Αποκτήθηκαν όλα νόμιμα", δήλωσε ο κ. Γκλόβερ. "Όλοι τους πέθαναν από φυσικά αίτια και δεν είχαν κανένα συγγενή να τους αναζητήσει. Τα μεταχειριστήκαμε με πολύ σεβασμό".
Όμως ο γεν. εισαγγελέας της Ν. Υόρκης Κουόμο, μετά από έρευνα, λέει ότι η εταιρεία "δεν μπόρεσε να αποδείξει τις αιτίες θανάτου των εκθεμάτων, ούτε ότι δεν προέρχονται από τις φυλακές".

[Πηγή: άρθρο της Φωτεινής Μπάρκα στην Ελευθεροτυπία, 5/2/2009 ("Σώματα" διδακτικά, δραματικά και χρυσοφόρα) - δεν βρίσκω το λινκ]

Ανώνυμος είπε...

Δηλαδή, όπως τα περισσότερα βιομηχανικά προϊόντα που πουλιούνται στη Δύση, τα πτώματα είναι κι αυτά made in China.
Και, όπως συνήθως, οι συνθήκες "παραγωγής" τους δεν μπορούν να ελεγχθούν.

Γιάννης είπε...

σε άλλους πολιτισμούς άφηναν (πέρσες) τα πτώματα να φαγωθούν από τα όρνια [για να μη μιανθεί η φωτιά που θα τα καιγε αλλιώς]. ή έστελναν τους γέρους μπαμπά και τη μαμά στην εξοχή για να τους φαν οι αρκούδες..το κανιβαλικό επιχείρημα είναι κάπως απομακρυσμένο.

νομίζω, γι' αυτό, πως δύο είναι τα θέματα.
1. η χρηματοδότηση από το κράτος, δηλαδή κι από όσους δε θα ήθελαν με τίποτε να χρηματοδοτήσουν κάτι τέτοιο για πολλούς λόγους (ηθικούς, αισθητικούς κ.ά).
2. ότι δεν πρόκειται για πτώματα ανθρώπων που υπέγραψαν ότι επιθυμούν να γίνουν τενίστες ή να μπουν στο βαζάκι ή ό,τιδήποτε επιστημονικό και μη, αλλά για "αζήτητους".

(το ζήτημα των παιδιών είναι υποκριτικό, τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση και μία τσόντα/φόνος ανά τέταρτο)

συνεπώς αν
1. κάνουν με τα λεφτά ΤΟΥΣ τέτοια έκθεση σε ιδιωτικό χώρο κοκ
2. τα πτώματα είχαν υπογράψει ότι θέλουν να βγουν στην πασαρέλα ή να τους φτιάξουν τα δόντια,

τότε δεν θα αφορούσε κανένανε

Ανώνυμος είπε...

sto ekswteriko ipirkse antidrasi?

Ανώνυμος είπε...

Κακώς σχετίζεται-τε όλο το θέμα της έκθεσης με την τέχνη.
Η τέχνη όταν προκαλεί και όταν ανατρέπει, όσο χονδροειδώς κι αν το κάνει προβάλει την σημασία της "ατομικής ευθύνης", η ακόμη μιας, μικρής πάντα, συλλογικότητας η οποία φροντίζει να κοινοποιήσει ανοικτά τις προθέσεις της προκλήσεως καθώς και την κριτική της. πχ. στην συγκεκριμένη περίπτωση θα έλεγε, ας πούμε ο Νταμιεν Χιρστ, "παιδιά είστε ένα κάρο αναισθητοποιημένοι μαλάκες και σας πετάω πτώματα στα μούτρα για να δείτε την πραγματικότητα, που σημαίνει ότι θα μαζευτείτε και θα τα χαζεύετε. Θα έθετε ανοικτά το θέμα.
Υπάρχει μια εκ-προσώπιση του έργου(ή από τον καλλιτέχνη ή από τον οργανισμό μουσείο κτλ.)και κυρίως υπάρχει μια ανοικτή ρητή πρόκληση/κριτική.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με καθαρή υπουλία κερδοσκοπικού χαρακτήρα ΕΞ ΑΡΧΗΣ η οποία όχι κριτικάρει αλλα αντιθέτως τρέφει, και ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ στην αλλοτριωμένη συνείδηση, και εδώ είναι η μεγάλη διαφορά.

Άλλο είναι η καλλιτεχνική πρόκληση και άλλο ο τυχοδιωκτισμός του κερδοσκόπου με λίγα λόγια.

Στην πρώτη περίπτωση, αν ο κριτικός λόγος του έργου είναι καίριος νομίζω ότι κανείς "εδώ γύρω" δεν θα είχε αντιδράσει. (ελπίζω)
Γι αυτό αυτα τα περί φανατικών φονταμενταλιστών κτλ. είναι άστοχα.

Επίσης δευτερευόντως, πολύ σωστό το σχόλιο του Γιάννη που επισημαίνει :
"1. η χρηματοδότηση από το κράτος, δηλαδή κι από όσους δε θα ήθελαν με τίποτε να χρηματοδοτήσουν κάτι τέτοιο για πολλούς λόγους (ηθικούς, αισθητικούς κ.ά).
2. ότι δεν πρόκειται για πτώματα ανθρώπων που υπέγραψαν ότι επιθυμούν να γίνουν τενίστες ή να μπουν στο βαζάκι ή ό,τιδήποτε επιστημονικό και μη, αλλά για "αζήτητους"."


Ψάχνω τώρα να βρω άλλες αντιδράσεις επ' αυτού.

HollowSky είπε...

@ Damien,

η έκθεση παρουσιάζεται ως έκθεση (και) τέχνης. Αυτά που λες λοιπόν, και είναι αξιοπρόσεκτα, δεν θα έπρεπε να βγουν και να τα πούνε οι καθ' ύλην αρμόδιοι στα περί τέχνης, δηλαδή οι καλλιτέχνες;

@ bastet,

κι αν δεν υπήρξαν αντιδράσεις στο εξωτερικό [τι ακριβώς εννοεί αυτός ο όρος "εξωτερικό";], αυτό τι θα σήμαινε;

Ανώνυμος είπε...

εγώ πάντως καλλιτέχνης είμαι. Εννοώ ζώ από αυτό.(και με αυτο)

Ανώνυμος είπε...

DEAD BODY PORN & ALIVE ARTICLE PORN

Υπαρχει πολυ υλικο στο διαδικτυο για την προελευση των σωματων από την Κίνα και τις μεθοδους των εν λογω "επιστημονων".
Οταν εκανα αυτη την ερευνα πριν απο ενα χρονο δεν μπορουσα να διανοηθω πως αυτη η "εκθεση" θα μας ερχοταν και εδω ετσι αβιαστα, ποσο μαλλον οτι θα διαβαζα μια μερα ενα τοσο σκανδαλωδως βλακωδες αρθρο σαν αυτο του κ. Μαγκλινη...

Μπορειτε να ξεκινησετε απο τα παρακατω:

"New York Attorney General Andrew Cuomo concluded his investigation of Premier, finding "The grim reality is that Premier Exhibitions has profited from displaying the remains of individuals who may have been tortured and executed in China. Despite repeated denials, we now know that Premier itself cannot demonstrate the circumstances that led to the death of the individuals. Nor is Premier able to establish that these people consented to their remains being used in this manner. Respect for the dead and respect for the public requires that Premier do more than simply assure us that there is no reason for concern. This settlement is a start."

http://en.wikipedia.org/wiki/BODIES..._The_Exhibition

http://nobodies4profit.org/

http://mysite.verizon.net/vzexqyla/anti-bodies-virtual-picket-line/id3.html

http://www.metrotimes.com/editorial/story.asp?id=10069

http://www.signonsandiego.com/news/business/20070524-9999-1b24corpse.html

http://abcnews.go.com/Blotter/story?id=4296699

http://travel.nytimes.com/2006/08/08/business/worldbusiness/08bodies.html

http://en.wikipedia.org/wiki/Reports_of_organ_harvesting_from_Falun_Gong_in_China

http://www.thenewatlantis.com/publications/dead-body-porn

Ανώνυμος είπε...

λέτε "Οι καλλιτέχνες έχουν την ευκαιρία να υψώσουν το αναστημά τους απέναντι στις εκ του πονηρού κακόγουστες φάρσες"
Πως θα γίνει αυτό από τους καλλιτέχνες-και εννοώ τους γνωστούς καλλιτέχνες που όπως είπε και ένας παραπάνω, ζουν από την τέχνη και με την τέχνη, όταν πηγαίνεις για παράδειγμα στην κατάληψη της Λυρικής, και η αφέλεια η μισαλλοδοξία και η γραφικότητα σε αφήνει άφωνο. όΤαν όλοι σε κοιτούν και σου φέρονται λες και είσαιο προδότης του αγώνα, και όταν πας να αρθρώσεις κάποιο λόγο που στηρίζεται στην όποια εμπειρία αντιμετωπίζεις τηνν καχυποψία και την απόρριψη του κάθε άσχετου, αποτυχημένου η γουόναμπι αρτίστα?
Η οποία μάλιστα, μιας και η βλακεία είναι ανίκητη, επικρατεί και χαρακτηρίζει το όλον.
Αστους λοιπόν αγαπητε χολοου του καλλιτέχνες "προδότες" "δούλους του κατεστημένου" κτλ. γραφικά, στην άκρη, γιατί δεν τους χωράει το κλίμα της επανάστασης.
Βλέπεις η πρόταση της "άμεσης δράσης" δεν αφήνει περιθώρια διαλόγου.
Και μην μου αρχίσετε τα "ποιος σε εμπόδισε να μιλήσεις?"
Γνωρίζετε την απάντηση.

Ανώνυμος είπε...

κάποια μουσεία (π.χ. στη ζυρίχη) εκθέτουν εδώ και χρόνια σώματα "ανοιχτά" με σκοπό την εκμάθηση και δέχονται επισκέψεις και απο μαθητές κτλ δεν ξέρω πόσο διαφέρει η παρούσα έκθεση απο αυτό.
αν κάποιος τώρα αντιτίθεται σε αυτή επειδή είναι κερδοσκοπικού χαρακτήρα ...η κάθε έκθεση σε τεχνόπλη, αναθήνα και δεν ξέρω που σκατά αλλού, κερδοσκοπικού χαρακτήρα είναι, γιατί να επικεντρωθούμε ειδικά σε αυτή;
επίσης: δεν εκμεταλλεύεται τη στιγμή του θανάτου. το νεκρό σώμα υπονοεί το θάνατο, αλλά δεν ταυτίζεται με αυτόν. κατά καιρούς καλλιτέχνες έχουν εκμεταλλευτεί τον ίδιο το θάνατο, πέρα απο τους actionists της βιέννης, υπήρχαν ανα΄λογα φαινόμενα με την έκθεση σκυλιών που αργοπέθαιναν π.χ. ή και εδώ στην αθήνα μια γελοιοδέστατη απόπειρα θανάτωσης χρυσόψαρου (!) επι σκηνής. δεν είδα να γράφεται γενικά κάτι για την τελευταία π.χ.
άρα η αντίδραση στην έκθεση αυτή που στηρίζεται;
στην όποια -ανύπαρκτη κατ΄εμέ- ιερότητα του σώματος; στην -ανυπόστατη- ιδέα περι καλλιτεχνικής ευσυνειδησίας; (όταν οι καλλιτέχνες διακατέχονται σε μεγάλο βαθμό απο κοινωνική αναλγησία και οππορτουνισμό;). σε μια -μεταφυσική- άποψη ότι το σώμα ταυτίζεται με το ον και μετά το θάνατο;
το μόνο θέμα είναι αν όντως τα σώματα προέρχονται απο εκτελεσθέντες ή φυλακσιμένους γενικά απο την κίνα και σχετίζεται με τη μετατροπή της βιολογικότητας σε προιόν.
τα υπόλοιπα επειδή υποννοούν μια εν γένει καλλιτεχνική ευαισθησία ή μια -χριστιανική;- αίσθηση του ιερού, είναι όχι μόνο αδιάφορα αλλά και εχθρικά για τη ζωή.
υ.γ. @ anartist: αν κ δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα ακριβώς τι θες να πεις, στη λυρική το πρόβλημα δεν ήταν τόσο ότι δε μιλούσε κόμσος, αλλά το ότι μιλούσε ο καθένας, άσχετα με το θέμα συζήτησης και εξέθετε σε μια ολόκληρη συνέλευση τις προσωπικές του εμμονές ή εγωπάθεια. η θεταρινίστικη επιδειξιομανία δηλαδή επικρατούσε ... οπότε μου φαίνεται περίεργο που κάποιος θεωρεί ότι δεν τον άφηναν να μιλήσει.

Ανώνυμος είπε...

@earthliberation
Δεν έγινα κατοητός.
Δεν είπα ότι δεν με άφηναν να μιλήσω.
Είπα ότι είπες και εσυ, ότι δηλαδή μεσα σε αυτό το κλιμα τι να πεις?

Κατά τα άλλα που λές νομίζω ότι απάντησε ο χολοου σκαι, ή ο ιζυ, αλλά και ο Ντάμιεν παραπάνω.
Αν σου είναι η ιερότητα των ανθρωπίνων σωμάτων αδιάφορη, τότε σου είναι κάθε(?) ιερότητα αδιάφορη.(Αν υπάρχει και κάποια άλλη) Αν πάλι την ιερότητα την μπερδεύεις με την όποια θρησκεία κάτι θα χάσεις.
Διότι η "αίσθηση του ιερού" που αναφέρεις αποτελεί αντιφαση όρου. Δεν έχουμε οι άνθρωποι (χριστιανοι ή αλλοι)"αίσθηση" του ιερού.Ίσως θες να πείς "αίσθημα", και πάλι τροπος του λέγειν.
Η ιερότητα σχετίζεται περισσότερο με την πράξη-αυτήν της θυσίας και της αυτοθυσίας- εξ αυτού η μόνη ιερή ζωή είναι η ανθρώπινη του σώματος του ανθρώπου-αν με εννοείς, εκτός αν κάποια στιγμή συνεννοηθούμε με το χρυσόψαρο και μας πεί κι αυτο τον πόνο που έχει σχετικά με την γνώση της πορείας του προς το ανεπίστρεπτον, και περί του "μάταιου τούτου κόσμου".
Δεν το αποκλείω πάντως. Χα.
Μπορεί τα χρυσόψαρα να δημιουργούν αριστουργήματα σε σχέση με την υπαρξιακή τους αγωνία και να μην το χουμε καταλάβει ακόμη, να μας το κρύβουν.
Επίσης συνεχίζεις να μπερδεύεις την καλλιτεχνική πράξη με την πράξη της εμπορικής συναλλαγης.
Οι καλλιτέχνες ΚΑΙ συναλλασονται, αλλά και δημιουργούν. Αλλο το ένα κι άλλο το άλλο.
Πολλοι παλιάνθρωποι ήταν εξαιρετικοί καλλιτέχνες, ποιητές, ζωγράφοι γλύπτες κτλ.
Αρα οι καλλιτέχνες δεν διακατέχονται σε μεγάλο βαθμό απο κοινωνική αναλγησία και οππορτουνισμό όσον αφορά την σχέση με το έργο τους διότι εάν το κάνουν τότε το έργο δεν είναι έργο αλλά μπούρδα κι αυτοί δεν είναι καλλιτέχνες αλλά απατεώνες (ή στην καλύτερη περίπτωση απλά ψώνια).

HollowSky είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
HollowSky είπε...

@ earthliberation,

καταρχήν η εδώ έκθεση διαφέρει από της Ζυρίχης επειδή γίνεται εδώ.

Ουσιαστικότερα τώρα: εξακολουθείς, νομίζω, να χάνεις το point, που λένε, της υπόθεσης. Το θέμα, επαναλαμβάνω, δεν είναι απλά και μόνο το αντικείμενο της έκθεσης (τα επεξεργασμένα πτώματα) αλλά το υποκείμενό της. Δηλαδή ο τύπος ανθρώπου, που συλλαμβάνει την ιδέα και την πραγματώνει, που αγοράζει τα πτώματα για το συγκεκριμένο σκοπό, που τα επεξεργάζεται, που τα φιλοξενεί ως Δήμος (Ζυρίχης, Αθήνας ή Βαζιβουλάνδης), που τα αποθαυμάζει σαν έργο τέχνης ή/και σαν αντικείμενο περιέργειας, κ.τ.λ.

Μπορείς να το διακρίνεις αυτό; Να διακρίνεις το "σχήμα" αυτού του τύπου ανθρώπου; Να υποψιαστείς μήπως έχει σαν άξονά του την αναστολή θεμελιακών αντανακλαστικών του πολιτισμένου ανθρώπου και μια εκλεπτυσμένη αναισθησία απέναντι στη φρίκη;

Και μετά να αναρωτηθείς: αυτός ο τύπος ανθρώπου τι σχέση έχει με τον πολιτισμό και την κοινωνία είτε τη σημερινή, είτε αυτήν που θα ήθελες;

Θα σου το πω και αλλιώς:

Γιατί έχεις πρόβλημα αν τα πτώματα προέρχονται από εκτελεσθέντες ή από φυλακισμένους, όπως λες;

Τι θεωρείς, ότι παραβιάζεται σε τούτη ειδικά την περίπτωση, αφού έτσι κι αλλιώς πεθαμένα κορμιά είναι;

Ανώνυμος είπε...

"Περιοδεύουσα Καλλιτεχνική Έκθεση γδαρμένων και πλαστικοποιημένων ανθρωπίνων πτωμάτων σε διάφορες στάσεις που αναπαριστούν αθλητικές εκδηλώσεις στο Τεχνόπολις. Χιλιάδες Αθηναίοι και Σχολεία ήδη την έχουν επισκεφθεί"

Εαν το διαβάζαμε αυτό πριν από 25 χρόνια θα το πιστεύαμε; Και μετά το σοκ της είδησης τι θα κάναμε;
Δεν θα πηγαίναμε να δείρουμε τους διοργανωτές και τον καλλιτέχνη;

Alex Z.

HollowSky είπε...

Alex Ζ,

πολύ φοβάμαι πως κάποιοι θα σου απαντήσουν, ότι η κοινωνία ... προχωράει μπροστά και πως δεν μπορούμε να βάλουμε κριτήριο τι θα γινόταν πριν από 25 (ή και 15) χρόνια.

Πολύ το φοβάμαι, αλήθεια!

Τους αφιερώνω πάντως τους στίχους από ένα τραγουδάκι, που μ' αρέσει:

It's not the fall that hurts /
it's when you hit the ground !

Ανώνυμος είπε...

hollow sky said...

@ bastet,

κι αν δεν υπήρξαν αντιδράσεις στο εξωτερικό [τι ακριβώς εννοεί αυτός ο όρος "εξωτερικό";], αυτό τι θα σήμαινε;

---------

rwtisa gia na dw poies hores ediksan kapia euesthisia sto thema

me mia proxiri ereuna vlepw oti i ekthesi ine amerikaniksi proeleusis

ki omws thimamai to 2000 pou imoun anglia oti ihe gini ekei tetia ekthesi alla ta ptwmata mou fenontan (apo fwto pou eida) europaikis proeleusis, oxi kinezoi, legane tote oti den yparxei ithiko kolima giati 'to kserane' oi nekroi kai ypograpsane, kati tetio, ekana ereuna sto google kai den tin vrika gia na thimitho leptomereies, eho kai diavasma opote den boro na asxolthw tora, stilte parapono me stixia stis ellinikes efimerides pou tin livanisan omws, kai apetiste na tiposoun tin apantisi sas na min pernaei to thema 'etsi' sta psila

Ανώνυμος είπε...

ok telika tin vrika -auti pu egine kai akomi ginetai londino-

http://www.visitlondon.com/bodyworlds/

(katalathos bike se allo post :)

Ανώνυμος είπε...

episis, vlepw oti tin ekthesi stin athina tin ypografei me statement kathigitis iatrikis epistimis tou Michigan (autin tou londinou episis, nomizo tin ipostirizei agglos kathigitis iatrikis)

fysika o Εθνικόs Οργανισμόs Μεταμοσχεύσεων tha tin ypostiriksi giati ws gnoston oti erhetai apo ameriki se epipedo panepistimiako einai 'brosta' kai eulogimeno...

HollowSky είπε...

@ bastet,

φαίνεται λοιπόν πως αυτό το κόλπο με τους γδαρμένους, ουπς! σόρι: επεξεργασμένους ήθελα να πω, νεκρούς πουλάει (κυριολεκτικά και μεταφορικά).

Έχει ενδιαφέρον πάντως, ότι για την προώθησή του επιστρατεύεται η αγία Τέχνη παρέα με την ιερά Επιστήμη ώστε το όλο εγχείρημα να προβάλλεται σαν "καινοτόμο", "πρωτότυπο", "τολμηρό" και "πρωτοπόρο" ... δηλαδή πολύ απλά: ώστε όποιος τολμήσει να αντιδράσει, να χαρακτηρίζεται πάραυτα "συντηρητικός" και να βγαίνει αυτομάτως έτσι νοκ-άουτ!

Απ' όσο έχω διαπιστώσει, κάμποσος κόσμος έχει μασήσει χοντρά σε αυτό και αρκετοί δειλιάζουν γι' αυτό το λόγο.

Ανώνυμος είπε...

1) Οι πεθαμένοι-εκθέματα όσο ήταν εν ζωή είχαν αφήσει γραπτή δήλωση που να επιτρέπει κάτι τέτοιο;;;;;
Αν όχι είναι προσβολή νεκρού.

2) Οσοι συμφωνείτε με αυτή την έκθεση και το σκεπτικό της, θα είχατε την ίδια άποψη αν εκτιθονταν τα σώματα της νεκρής μάνας σας,του φίλου σας ή άλλων νεκρών αγαπημένων προσώπων, πλαστικοποιημένα με χημικά, τεμαχισμένα και γδαρμένα επιλεκτικά, και στημένα σε διάφορες πόζες να περιφέρονται από χώρα σε χώρα με εισητήριο;;;

presuntos είπε...

Συμφωνώ με τα περισσότερα που γράφεις στην ανάρτηση σου. Είναι σημαντικό να κατανοηθεί ότι όλα αυτά αποσκοπούν σε μία αναισθητοποίηση των ηθικών και όχι μόνο φραγμών. Αν μη τι άλλο, έχοντας δεχτεί κάποια πράγματα δεν είναι καθόλου δύσκολο να πει ο καθένας μας ότι δεν έχουμε πρόβλημα να χρησιμοποιηθεί το πτώμα μας με οποιονδήποτε τρόπο αφού πεθάνουμε, αναγνωρίζοντας το ότι δε θα αποτελεί παρά ένα κομμάτι κρέας. Άλλο όμως να αδιαφορείς και άλλο να φτάσεις σε σημείο χρησιμοποιείς κάτι "άχρηστο" με επιτηδευμένο τρόπο. Για παράδειγμα, να παίξεις ποδόσφαιρο με ένα κεφάλι από τη στιγμή που έχεις μπάλλα είναι αρρωστημένο, και σε ΚΑΜΜΙΑ περίπτωση απελευθερωμένο. Το ίδιο πιστεύω και για όλους αυτούς τους φορείς, δημόσιους και μη, που χρησιμοποιούν εξόφθαλμα το αρρωστημένο για εισροή χρημάτων. Πήγα στην έκθεση (έχω δημοσιεύσει σχετική ανάρτηση) και δε θίχτηκα από το θέαμα. Απλά απόρησα με τον εαυτό μου.

HollowSky είπε...

@ Άνουβι,

απ' ό,τι έχει γραφτεί (βλ. εδώ παραπάνω τα πολύ χρήσιμα liks που παρέθεσε η Tina), όχι, δεν έχουν προσκομιστεί τέτοιες άδειες. Αν και δυσκολεύομαι να φανταστώ με ποιο τρόπο κάποιος μπορεί να θέλει να κάνουν ... καλλιτεχνικό έκθεμα το πτώμα του [πότε πρόλαβαν κιόλας να "ψηθούν" κάποιοι για κάτι τέτοιο;], υποθέτω πως δεν αποκλείεται να υπάρχουν και τέτοιας λογής χαϊβάνια. Υποθέτω επίσης ότι δεν αποκλείεται κάποιοι, κάποια στιγμή, να σου πούνε, πως δεν θα είχαν πρόβλημα να δούνε έτσι τη μάνα τους ή τον αδερφό τους (μπρρρρρ!!!).

Είπαμε όμως: αυτά είναι ανατριχιαστικά και θλιβερά, αλλά το εξοργιστικό είναι να προάγεται από δημόσιους φορείς η πτωματολαγνεία, η αναισθητοποίηση βασικών αντανακλαστικών του πολιτισμένου ανθρώπου και η ύπουλη εισαγωγή στο βάθος της προσωπικότητάς του μιας εκλεπτυσμένης νάρκωσης απέναντι στη φρίκη.

Διότι ΓΙ' ΑΥΤΟ πρόκειται ουσιαστικά!

---

@ Presuntos,

η αναισθητοποίηση, για την οποία μιλάμε και την οποία καταγγέλλουμε, προωθείται καθημερινά και με πάμπολλα μέσα (με προεξάρχουσα την τηλεόραση).

Εδώ όμως, με την άμεση και ενθουσιώδη εμπλοκή του κράτους, όχι μόνο δεν τηρούνται τα προσχήματα εκ μέρους της πολιτείας αλλά και έχουμε ένα γενικότερο "ποιοτικό άλμα" προς τα κάτω.

Χαίρομαι που συμφωνούμε επί της ουσίας.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητοι,
Χαιρομαι που εχει ανοιξει εδώ αυτος ο διαλογος αν και νομιζω ότι ειμαστε λιγο μονοι σε αυτή την ιστορια. Γιατι δεν παιρνουμε την πρωτοβουλια να στειλουμε μαζικα ένα κοινο e-mail?

Οσον αφορα το «αθεμιτο» της υποθεσης νομιζω ότι τα περι ‘ιεροτητας’ του σωματος και ‘αισθητικης’ (>>αναισθητοποιησης) είναι λιγο παγιδα. Το πρωτο γιατι προσεγγιζει επικινδυνα τα επιχειρηματα των θρησκευομενων (δίχως αυτό να τίθεται επικριτικά σε αυτό το σημείο) και ετσι προκυπτει μια όχι αρκετα υπερασπισιμη ταυτιση και το δευτερο γιατι σηκωνει υπερβολικά πολλή κουβέντα και έτσι στην πορεία χάνεται εύκολα η ουσία. Θα μπορούσαμε επίσης να αναφέρουμε τον Homo Sacer του Αgamben αλλά θα μπλέξουμε πολύ και πάλι…

Ας δεχτούμε λοιπόν ότι η έκθεση είναι ‘επιστημονικής’ και ‘εκπαιδευτικής’ φύσης, αφήνοντας στην άκρη τα ζητήματα του στησίματος, του εκάστοτε χώρου της έκθεσης, τι και πώς την καθιστά ‘τέχνη’ κλπ, κλπ. Ακριβώς λοιπόν σε αυτή την περίπτωση όπου τα σώματα αποτελούν επιστημονικά εκθέματα είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ από ότι γνωρίζω όχι μόνο να δηλώνεται με σαφήνεια η προέλευσή τους αλλά ακόμα περισσότερο να έχει υπογράψει το κάθε πρόσωπο του οποίου το σώμα χρησιμοποιείται μια σαφέστατη δήλωση συγκατάθεσης/ παροχής του σώματός του για τον συγκεκριμένο σκοπό. Το επιχείρημα των διοργανωτών της συγκεκριμένης έκθεσης (Bodies: The Exhibition) που ηρθε στη Αθηνα ότι τα σώματα αυτά παραχωρήθηκαν από νόμιμες κινεζικές πηγές που τα περισυνέλεξαν από τα ‘αζήτητα’ (σώματα δίχως διαπιστωμένη ταυτότητα που δεν ζητήθηκαν από συγγενείς) καθιστά ακριβώς αδιανόητη αυτή την έκθεση.

Νομιζω ότι σύμφωνα με κάθε επιστημονική δεοντολογία ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΑ ΤΑ «ΑΖΗΤΗΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΔΙΧΩΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ» ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ DE FACTO ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΟΥΝ αφου είναι παντελως αδυνατο να εχει υπαρξει συγκαταθεση του προσωπου.

Θα ηθελα επισης να διευκρινισω ότι υπαρχουν διάφορες τετοιου τυπου εκθεσεις (και μαλιστα ανταγωνιστικες μεταξυ τους) που περιοδεύουν με πιο γνωστες την συγκεκριμενη και την “Bodyworlds” του Dr. von Hagens, ενός απίστευτου τύπου που παριστάνει τον Beuys με το καπελακι του και που αποτελεί τον ‘πατέρα’ της πλαστινοποίησης και των εκθεσεων αυτών. Ο Dr. von Hagens εν τούτοις ενώ έχει παραδεχτεί ότι σε παλαιότερες εκθέσεις του είχε χρησιμοποιήσει σώματα που προέρχονταν από αμφίβολες πηγές στη Κίνα και στην Ρωσία στην συνέχεια «κατανόησε το πρόβλημα» και ισχυρίζεται ότι χρησιμοποιεί εδώ και πολύ καιρό μόνο σώματα ‘δοτών’ ( συνήθως πρόκειται για θεατές που είδαν την έκθεση στο παρελθόν και στην συνέχεια υπέγραψαν συμβόλαιο παραχώρησης του σώματός τους μετά θάνατο, αναφέρει ο ίδιος). Εδώ θα μπορούσαμε να πούμε πολλά ενδιαφέροντα, όπως ότι το συμβόλαιο αυτό δεν καλύπτει τα έξοδα μεταφοράς του εκάστοτε σώματος από τον τόπο θανάτου του δότη έως τα εργαστήρια του Dr. von Hagens, κόστος που κατά συνέπεια καλύπτει ο δότης αλλά και το ότι ο Dr. von Hagens είναι αυτός που πρώτος μετέφερε το κεντρικό εργαστήριό του στο Dalian της Κίνας το 1999. Εν πασει περιπτωσει, εάν καποιοι πολίτες, νόμιμα και ελεύθερα επιθυμούν να δωρίσουν το σώμα τους για αυτές τις blockbuster εκθεσεις με την αμφιβολη αισθητικη και τα κολοσσιαια κέρδη δεν γνωριζω προσωπικά εάν υπαρχει καποιος νόμος, γραπτός ή άγραφος που μπορεί να τους αποτρέψει.

Η συγκεκριμενη όμως έκθεση (Bodies: The Exhibition) πέρα από κακόγουστη σε ελεεινό βαθμό φαίνεται να είναι και παντελώς αντιδεοντολογική, εφόσον ισχύουν οι πηγές που παραθέτω παρακάτω. Το γεγονός τέλος ότι οι περισσότεροι δημοσιογράφοι που παρουσίασαν την έκθεση καθώς φυσικά και οι οργανισμοί που την υποστήριξαν δεν φαίνεται να αναρωτήθηκαν περί των σχετικών ζητημάτων και να μπήκαν στον κόπο να διεξάγουν μια ολοκληρωμένη έρευνα είναι απλά θλιβερό… Στην αντίθετη περίπτωση θα χαιρόμουν ειλικρινά πολύ εάν για παράδειγμα ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύεσεων είχε μια καθησυχαστική και εμπεριστατωμένη απάντηση και μπορούσε να μας διαβεβαιώσει ότι οι πηγές που παρατίθενται είναι αναληθείς ή έστω ότι είναι νόμιμο να χρησιμοποιούνται σώματα χωρίς την γνώση και την συγκατάθεση του δότη για επιστημονικούς έστω σκοπούς.

ΥΓ. Δειτε και αυτό, just for fun: http://www.koerperwelten.newmedia-net.de/en/exhibitions/celebrity_comments.html

Footnotes:

Corpses in U.S. Human Body Exhibition Come from Dalian, China
http://en.epochtimes.com/news/6-3-29/39840.html

The industry is dogged by questions about the origins of the corpses. Premier says its exhibition uses unclaimed Chinese bodies that the police have given to medical schools. None of the bodies, it says, are those of executed prisoners or people who died of unnatural causes. http://www.nytimes.com/2006/08/08/business/worldbusiness/08bodies.html?pagewanted=2&ei=5088&en=672da5787d998daf&ex=1312689600&partner=rssnyt&emc=rss

“What costs are incurred?
The donors or their next of kind must pay for the body to be sent to the IfP. Bodies in the United States and Canada need to be shipped to one of the appointed embalming facilities in North America. More detailed information on these costs is available in the brochure for each country. The IfP does not charge a fee for receiving donated bodies or for plastinating them; there are also no burial costs.” http://www.bodymobil.de/en/body_donation/faq.html?edit#How1

«Premier Exhibitions, previously known for its Titanic exhibits, got in on the cadaver action in 2004, first with a show called "Bodies Revealed" and now with "Bodies ... The Exhibition." It has become von Hagens' chief competitor."This is a successful formula and I'd say it's successful because people want to have some experience with death," Sappol said. "It's transgressive but safe." http://seattlepi.nwsource.com/lifestyle/286689_bodies28.html

“These are blockbuster shows,” said Robert West, who tracks the museum exhibition business for Informal Learning Experiences, a Washington consulting firm. “We haven’t seen anything like this since the robotic dinosaurs came in the 1980’s.” http://www.nytimes.com/2006/08/08/business/worldbusiness/08bodies.html?pagewanted=2&ei=5088&en=672da5787d998daf&ex=1312689600&partner=rssnyt&emc=rss

Ανώνυμος είπε...

..να διευκρινισω στο αμεσως προηγουμενο σχολιο μου οτι ο Dr. von Hagens ειναι ο 'πατερας' της ιδεας, του τύπου των εκθέσεων αυτών και όχι ο παραγωγός/διοργανωτής όλων όπως ίσως αφήνει να εννοηθεί η προηγούμενη διατύπωσή μου. Ο ίδιος οργανώνει μονο την "Bodyworlds" ενω η "Bodies: The Exhibition" ανηκει σε μια τελειως διαφορετικη εταιρια...προς αποφυγη παρανοησεων..

Ανώνυμος είπε...

DEITE OPWSDIPOTE KAI AYTO:


http://cityroom.blogs.nytimes.com/2008/05/29/bodies-exhibit-must-put-up-warnings/?scp=2&sq=bodies%20the%20exhibition&st=cse

HollowSky είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
HollowSky είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
HollowSky είπε...

@ Ανώνυμε των 2:00,

θέλοντας ν' αφήσεις "στην άκρη τα ζητήματα του στησίματος, του εκάστοτε χώρου της έκθεσης, τι και πώς την καθιστά ‘τέχνη'", καθώς και τα περί "αναισθητοποίησης",
γράφεις:

"Ακριβώς λοιπόν σε αυτή την περίπτωση όπου τα σώματα αποτελούν επιστημονικά εκθέματα είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ από ότι γνωρίζω όχι μόνο να δηλώνεται με σαφήνεια η προέλευσή τους αλλά ακόμα περισσότερο να έχει υπογράψει το κάθε πρόσωπο του οποίου το σώμα χρησιμοποιείται μια σαφέστατη δήλωση συγκατάθεσης/ παροχής του σώματός του για τον συγκεκριμένο σκοπό."

- Αυτό σημαίνει, πως εάν τα σώματα αποτελούν καλλιτεχνικά (και όχι επιστημονικά) εκθέματα δεν συντρέχει λόγος να δηλώνει με σαφήνεια η προέλευσή τους, κ.λπ.;!

Τη στιγμή που η έκθεση παρουσιάζεται σαν επιστημονική, εκπαιδευτική και καλλιτεχνική ταυτόχρονα (οπότε είναι άτοπο να "δεχτούμε ότι η έκθεση είναι επιστημονικής και εκπαιδευτικής φύσης" μόνο), και παρουσιάζεται σε χώρο του Δήμου με υποστήριξη του Ε.Ο.Μ. (οπότε ούτε αυτά μπορούμε να τα αφήσουμε στην άκρη), ... δεν καταλαβαίνω γιατί εμείς, που αντιδρούμε σε αυτήν, πρέπει να πέφτουμε στην παγίδα του επιστημονισμού και του νομικισμού, ΣΤΕΝΕΥΟΝΤΑΣ υπερβολικά, και μάλιστα ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ (!), την οπτική του ζητήματος - ή μάλλον καταλαβαίνω: από φόβο μήπως τα επιχειρήματά μας θεωρηθούν ... "οπισθοδρομικά".

Στο κείμενό μας έχουμε κάνει πολύ σαφές - από την αναφορά στην οριοθέτηση και αυτής της έρευνας του νεκρού σώματος σε συγκεκριμένο πλαίσιο (όχι απλά "γνώση" αλλά θεραπεία) -, ότι ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ το θέμα δεν αφορά ούτε την τέχνη ειδικά, ούτε την επιστήμη ειδικά, ούτε την εκπαίδευση ειδικά, αλλά την ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ των σύγχρονων κοινωνιών (και, ΑΠΟ ΕΚΕΙ, την τέχνη, την επιστήμη και την εκπαίδευση).

Για να προχωρήσω λίγο την κουβέντα: Ότι ο ίδιος ο ανθρωπισμός, που ωστόσο υποτίθεται πως αποτελεί θεμέλιο των σύγχρονων κοινωνιών, δεν μπορεί να θεμελιωθεί πάνω στην επιστήμη (δεν υπάρχει τρόπος να αποδειχτεί επιστημονικά), θα έπρεπε να αποτελεί πηγή γόνιμων σκέψεων - σκέψεων που ωστόσο αποκλείονται από το στήσιμο της τράπουλας πάνω στον επιστημονισμό (γι' αυτό είπα παραπάνω για παγίδα).

Θεωρούμε λοιπόν εντελώς καίριες και ιδιαίτερα κρίσιμες τις επισημάνσεις μας, που μιλάνε για "αναισθητοποίηση βασικών αντανακλαστικών του πολιτισμένου ανθρώπου" και για "ύπουλη εισαγωγή στο βάθος της προσωπικότητάς του μιας εκλεπτυσμένης νάρκωσης απέναντι στη φρίκη".

Πώς να το κάνουμε; ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ!

Κάνω λάθος;

(Ευχαριστούμε για την ενδιαφέρουσα παραπομπές)

---

@ Tina,

και πάλι ευχαριστούμε για το ψάξιμο. Πολύ χρήσιμα όλα.

Ανώνυμος είπε...

Αναρωτιέμαι γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι σήμερα τρέμουν να υπερασπιστούν τις ευαισθησίες τους!

Γιατί φοβούνται να πουν απερίφραστα οτι αυτή η έκθεση είναι αίσχος και προσβολη στην ανθρώπινη ευαισθησία;

Ποιοί τους έχουν τρομοκρατήσει σε τετοιο βαθμό, που δεν τολμουν να δηλώσουν τόσο απλά πράγματα;

Ποιους φοβούνται τελοσπάντων;

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητηρια που ξεσηκώσατε ζήτημα για κάτι που έχει να κάνει με την ύπαρξή μας και με τον ανθρωπισμό μας

κι οχι μόνο με τη τσέπη, το στομάχι ή ακόμα και τα πνευμόνια μας!

Και πάλι μπράβο, έχετε δίκιο 100%

Ανώνυμος είπε...

Ενδιαφέρον είναι οτι δεν έχει κανει εντύπωση σε πολλούς αυτό που εσεις υπογραμμίζετε και το βρισκω πολυ εύστοχο. Οτι δηλαδή η χρησιμοποίηση ανθρώπινων πτωμάτων περιοριζόταν μέχρι τώρα αυστηρά στα πλαίσια της ιατρικής και με σκοπό της τη θεραπεία ασθενειών. Όχι δηλαδή για να φτιάχνονται "έργα τέχνης".

Αλήθεια, πώς αγοράστηκαν αυτά τα πτώματα; Μπορεί δηλαδή Ο ΚΑΘΕΝΑΣ να αγοράσει πτώματα ανθρώπων χωρίς να ερωτηθεί τι θα τα κάνει;

Το πράγμα βρωμάει από 100000 μεριές, κι ας είναι παρφουμαρισμένο ... ξέχασα, πολυμερισμένο το λένε τώρα.

Γιάννης είπε...

hollow sky,
σωστό αυτό για τον ανθρωπισμό "δεν μπορεί να θεμελιωθεί πάνω στην επιστήμη (δεν υπάρχει τρόπος να αποδειχτεί επιστημονικά), "

το οποίο ισχύει και για τη θρησκεία, οπότε δεν μπορώ να καταλάβω όταν ως υποστηρίζεται "είναι θρησκευτικών προϋποθέσεων (άρα αβάσιμο) το επιχείρημα κατά της έκθεσης" τι χειρότερο κακό υπάρχει με το αν ήταν θρησκευτικών αντί ανθρωπιστικών προϋποθέσεων, μια που είναι αναπόδεικτες αμφότερες.

αλλά ένα από τα θέματα που προκύπτουν είναι και η ουσία του ανθρωπισμού, μάλιστα σε σχέση με τον επιστημονισμό.
η επιστήμη δεν μπορεί να καθιερώσει ηθικό κώδικα, αλλά ίσως αυτό προσδοκάται με κάτι τέτοιες εκθέσεις: μια επιστημονικής προέλευσης ηθική, κατά φύση ζην και άλλα τέτοια ωραία. ή έτσι με φαίνεται;

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με όσα έχουν ειπωθεί κατά αυτής της υποκρισίας.
Νομίζω ότι θα πρέπει να στείλετε κι αλλού το κείμενο, και από όσο φαίνεται ελπίζω να υπάρξει ανταπόκριση.
Αυτά που γράφουν οι πληρωμένοι δημοσιογράφοι είναι απόλυτα βλακώδη. Εννοώ συσχετισμοί περί συντηρητισμού κτλ.
Λένε τα πράγματα από την ανάποδη. Συντηρητική είναι κάθε πράξη που υποχρεώνει αλλά και βυθίζει την κοινωνία σε τέλμα.
Αυτή η έκθεση είναι ακόμη μια θεαματική κολοτούμπα επί των αξιών του δυτικού πολιτισμού.
Οι νεκροί κάνουν ανάποδα ψαλίδια!
Είναι γελοίο, αλλά και θλιβερό να μας βάζουν με το ζόρι να πηγαίνουμε τα παιδιά σε τέτοια ηλίθια shows.
Ντρέπομαι που είμαι και δάσκαλος.
Επικαλούμαι ασθένεια λοιπόν. Ασθένεια προς θάνατον, που λεγε κι ένας "φίλος" στο βορρά.
Εγώ θα κάνω ότι μπορώ να μην πάνε, δίχως αστεία θα προσπαθήσω.
Και αυτές οι συσχετίσεις με εκθέσεις τέχνης κτλ. είναι σοφιστείες και πονηριές.
Καμία σχέση δεν υπάρχει με την τέχνη, και καλά καλά δεν υπάρχει ούτε με την επιστήμη. Είναι κάτι υπερβολικό αυτό που οργανώθηκε. Είναι ένας μηχανισμός του θεάματος που σκοπό έχει να δημιουργήσει συνένοχους και ηθικά χρέη(αυτός είναι και ο ορισμός του συντηρητισμού).
Η τέχνη και η επιστήμη δεν έχουν καμία σχέση στην πρακτική τους με το υπερβολικό.
Αντιθέτως σε αυτές αυτό που περισσεύει είναι η επιμονή κι η υπομονή. Η οικονομία αν θέλετε να αντιφάσκω ποιητικώς.

Λυπάμαι τέλος για τους συναδέλφους μου που αφελώς ή εκ του πονηρού υποστηρίζουν τόσο απερίσκεπτα τα αστήριχτα επιχειρήματα υπέρ αυτού του τραγέλαφου.

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο, για το πόστ και για τα ενδιαφέροντα σχόλια.
Θα πείτε ότι βγαίνω εκτός, αλλά ρε παιδιά τι είναι οι happyfew?
Δεν μας λέτε σε τι σχολεία πήγατε να στείλουμε κι εμείς τα παιδάκια μας.

υγ. λεφτά έχουμε.

HollowSky είπε...

@ Γιάννη,

είναι πολύ πιθανόν να το πάνε προς τα εκεί που λες, προς μια επιστημονικής προέλευσης ηθική (τερατούργημα καθαρό δηλαδή!) ...

... αν κι εδώ έχουμε ένα ανακάτεμα επιστήμης-τέχνης, που θυμίζει το νιτσεϊκό "η ηθική του μέλλοντος θα είναι αισθητική".

---

@ δάσκαλε,

καλή δύναμη! Δεν ήξερα ότι σας βάζουν και με το ζόρι να πηγαίνετε τα παιδιά στο show αυτό! Χάζεψε ο κόσμος ...

docta ignorantia είπε...

"... αν κι εδώ έχουμε ένα ανακάτεμα επιστήμης-τέχνης, που θυμίζει το νιτσεϊκό "η ηθική του μέλλοντος θα είναι αισθητική"."

:-0 ...υπερβολές :-).

Σ' αυτό το πράγμα δεν υπάρχει ούτε "δύναμη", ούτε "ζωτικότητα", ούτε "ένστικτο" δεν υπάρχει τίποτε το "νιτσεϊκό" (άσχετο: μπορεί να φανταστεί κάποιος μια φουτουριστική δυστοπία που έχει "νιτσεϊκά" χαρακτηριστικά; υπερβολικό μου ακούγεται).
Αυτό το πράγμα είναι μια απλή και απροκάλυπτη κοροϊδία που ανακατεύει στο επίπεδο μιας διαφημιστικής πρακτικής ότι μπορεί θεωρηθεί κοινωνικό αγαθό της νεωτερικότητας (επιστήμη, τέχνη κλπ) για να δημιουργήσει ενδιαφέρον και να οξύνει την περιέργεια αλλά έχει σα άμεση και πρακτική επιδίωξη το κέρδος. Τα είπαμε, μην τα ξαναλέμε.

HollowSky είπε...

Georgia,

άμα περιμέναμε να τα μάθουμε αυτά απ' τα σχολεία, τώρα μπορεί και να βρισκόμασταν σε καμιά έκθεση πτωματολαγνείας ν' αποθαυμάζουμε πολυμερισμένους τενίστες κομμένους φέτες!

υγ ρίξτε αλλού τα λεφτά σας

Ανώνυμος είπε...

Επειδή πολλοί λένε ότι οι αντιδράσεις στην πτωματολαγνεία δεν μπορεί παρά να είναι "θρησκευτικές", επιτρέψτε μου να παίξω λίγο με την ιδέα τους.
Λέω λοιπόν ότι δεν πρέπει να θεωρούμε όλους τους θρησκευόμενους απριόρι αλλεργικούς στη νεκροφιλία. Μερικές θρησκείες έκαναν ή κάνουν διάφορα περίεργα με τους νεκρούς τους. Κι η παραδοσιακή χριστιανική εκκλησία (και στις δύο εκδοχές της) έχει κι αυτή περί πολλού τα λείψανα (αγίων), είτε ολόκληρα σώματα είτε τεμάχια. Βέβαια, οι τεχνικές της συντήρησης ήταν λιγάκι πρωτόγονες - καμία σχέση με την πολυμερισμένη πλαστινοποίηση (ή όπως στο καλό λέγεται), ω, ως προς αυτό υπάρχει πρόοδος. Από την άλλη, τότε δεν τους έγδερναν - εκτός αν κάτι τέτοιο προβλεπόταν απ' το μαρτυρολόγιο του αντίστοιχου αγίου. Το μάρκετιν κι η προπαγάνδα, οι δημοσιογράφοι κι οι ιεροκήρυκες, τα ωράρια της έκθεσης, οι περιοδείες κι οι λιτανείες, οι ιλουστρασιόν κατάλογοι και οι βίοι αγίων, τα εισιτήρια και τα τάματα, όλα όσα αφορούν τις συνθήκες της επίδειξης τέλος πάντων, ήταν κάπως διαφορετικά οργανωμένα - αλλά σε τελική ανάλυση με συγκρίσιμους τρόπους.
Όλα αυτά επιτρεπόταν μόνο μέσα στη σφαίρα του ιερού, ασφαλώς. Ίσως γι' αυτό να χρειάζονται σήμερα η Επιστήμη κι η Τέχνη, οι μοντέρνες σφαίρες του ιερού. Δεν έχει εμφανιστεί ακόμα, φαίνεται, το δόγμα "la nécrophilie pour la nécrophilie".
Α, ναι, είναι κι εκείνο το θέμα με τον ανθρωπισμό, που άφησε λέει πίσω του τα μαύρα σκοτάδια...

HollowSky είπε...

@ bukanieros,

όμως στη σφαίρα του ιερού ο θάνατος και ο πεθαμένος συνδέονται πρώτα-πρώτα με το πένθος, πριν συνδεθούν με οτιδήποτε άλλο. Και το πένθος είναι μια πολυσύνθετη θεραπευτική (για τους ζωντανούς) της φρίκης.

Εδώ - αντίθετα - έχουμε να κάνουμε με ... ταχυδακτυλουργική εξαφάνιση του θανάτου, με θάνατο χωρίς πένθος, με νεκρούς χωρίς την παραμικρή αίσθηση πένθους!!!

Το πένθιμο έχει εξοβελιστεί καταλλήλως, με τη βοήθεια της "επιστήμης" και της "τέχνης".

Γι' αυτό κι εδώ έχουμε να κάνουμε ακριβώς με "εκλεπτυσμένη αναισθητοποίηση απέναντι στη φρίκη" ...

... σαν αυτή που χαρακτήριζε ιδιαίτερα τον ναζιστή.

Ανώνυμος είπε...

να συμπληρώσω ότι χρησιμοποιούν την τέχνη και την επιστήμη, αναστέλοντας έτσι συνεχώς την νοηματοδότηση τους την οποία αντιλαμβανόμαστε κατα κύματα, ούτε καν, μάλλον ως αναλαμπές νοήματος θα έλεγα.
Δεν προλαβαίνουμε να εξευτελιζόμαστε με λίγα λόγια..

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Αγαπητοί φίλοι,

Επιτρέψτε μου να «συνδέσω» με/στα σχόλιά σας και τη δική μου παρέμβαση στο ίδιο θέμα: Οι νεκροί ταξιδιώτες: Bodies - η έκθεση

Να αντισταθούμε στην απανθρωποποίηση νεκρών και ζώντων

βαγγελης ιντζιδης είπε...

Αγαπητοί Danger Few
κάθε σχέση της υποκειμενικότητας με τον υλικό της φορέα, το σώμα της, επικαθορίζεται από δυνάμεις που ασκούνται στο υποκείμενο και την υλικότητά του. Κι ιδού, με την έκθεση "Bodies" εκείνο που εκτίθεται είναι ακριβώς η εμπράγματη κυριαρχία στην υποκειμενικότητα, στην υλικότητα της υποκειμενικότητας. Αυτό επιβεβαιώνει και η συγκεκριμένη έκθεση.
Το ζήτημα είναι πως μέσω αυτής της έκθεσης "φυσικοποιείται" - φαντάζει, δηλαδή, ως "φυσικό" και "αντικειμενικό" – η ιδεολογική θέση σύμφωνα με την οποία: οι δυνάμεις - εν προκειμένω η ταρίχευση του συμβάντος του θανάτου (!)- μας ασκούνται μόνον εξωτερικά ενώ τα υποκείμενα δεν μπορούν "να αμυνθούν" ως προς αυτές. Αποσιωπάται ότι η υποκειμενικοποίηση [subjectification/subjection] δεν συντελείται από την άσκηση δυνάμεων που δρουν μόνον εξωτερικά αλλά και από τις διεργασίες δυνάμεων εσωτερικών.Mε άλλα λόγια, η υποκειμενικοποίηση των ατόμων δεν είναι μόνον διαδικασία υποταγής αλλά επιτελείται στο ταυτόχρονο υποταγής και κυριαρχίας. Κατά συνέπεια τα νεκρά σώματα είναι τα σώματα που επειδή δεν μπορούν να υποκειμενικοποιηθούν, δηλαδή να κυριαρχήσουν εκτός από το να υποταχθούν, στερούνται κάθε ταυτότητας. ΄Ετσι κάθε επισκέπτης της έκθεσης θα εμπεδώσει ότι η συγκρότηση της ταυτότητάς του δεν είναι μια ανοιχτή διεργασία και συνεχής που οφείλεται στο ταυτόχρονο της υποταγής και της κυριαρχίας. Θα εμπεδώσει ότι είναι και υπάρχει επειδή μόνον υποτάσσεται στα συμβάντα των παθών (λ.χ. οι πνεύμονες των καπνιστών). Κατά συνέπεια - και για τη συντομία, που φοβούμαι ότι ακύρωσα, του κειμενικού τύπου: σχόλιο - είμαστε όλες και όλοι νεκροί. Μπορούν να μας εκθέτουν, να εκθέτουν κάθε ανθρώπινο πάθος και τις συνέπειές του, αφού ταυτότητα εν προκειμένω σημαίνει υποταγή και παθητικότητα. Η μόνη μας δυνατότητα είναι η δωρεά οργάνων που αν σημαίνει και παράδοση άνευ όρων τόσο το καλύτερο! Αλλά η δωρεά οργάνων δε σημαίνει μόνον αυτό. Σημαίνει και ότι υποτασσόμενοι στο βιολογικό τέλος κυριαρχούμε δια της δωρεάς στην ενεργητική δράση μας στη ζωή.
Αντιλαμβανόμαστε τώρα πως αυτή η ηγεμονεύουσα ιδεολογία επιζητεί κάθε έκθεση υπό το πρόσχημα του κοινού καλού και όχι υπό το κίνητρο της φαρμακείας. Αφού όλες και όλοι μπορούμε να εκτιθέμεθα ως νεκροί – δίχως δυνατότητα επενέργειας επί της ταυτότητάς μας – ως υποταγμένοι στην κυριαρχία των όποιων διατείνονται πως κατέχουν το φάρμακο, το οποίο και δεν είναι διατεθειμένοι να μοιράσουν, όπως και τη δύναμή τους.
Αλλά εντός μας ενδημούν αρρώστια και υγεία, υποταγή και κυριαρχία ως ανοιχτά ενδεχόμενα ζώντων και δρώντων υποκειμένων.
Β.Ι.

HollowSky είπε...

Αγαπητή Πόπυ Χατζημανωλάκη,

μετά χαράς να συνδέσεις τη δική σου, πολύ καλή παρέμβαση με τα σχόλιά μας!

Θα κοιτάξουμε να κάνουμε τη σύνδεση αμφίδρομη.

Ναι, οφείλουμε να αντισταθούμε στην απανθρωποποίηση!

Η προσβολή αυτή δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη από όσους αντιστέκονται στο απάνθρωπο.

---

Αγαπητέ Βαγγέλη Ιντζίδη,

όλη αυτή η διαδικασία μέσα στην καρδιά των σύγχρονων κοινωνιών, από τα ίδια τους τα σπλάχνα θα έλεγε κανείς, είναι, νομίζω, ιστορικά πολύ γνωστή, υπό το όνομα ναζισμός.

Σωστά;

βαγγελης ιντζιδης είπε...

σωστά
είναι τα σώματα που δεν έχουν αξία επειδή μετατράπηκαν σε αριθμούς και καρτέλες υπαρχόντων των επιβατών τρένων θανάτου.
σωστά δυστυχώς σωστά
Βαγγέλης Ι.
Κι αν μου πάρεις την ιστορία
άδειο κουφάρι η σκιά μου
(Η Βιογραφία του Χρόνου)

+ma είπε...

καλησπέρα σε όλους/όλες

νομίζω πως τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά.

η τέχνη απαιτεί και έναν δημιουργό.
ποιος υπογράφει αυτή την έκθεση;

μια εταιρεία, η Premier Exhibitions (θα την βρείτε στον Nasdaq με όνομα PRXI).

για μένα η συζήτηση δεν φτάνει καν στο σημείο του αν επιτρέπεται ή όχι στην τέχνη η χρήση αληθινού ανθρώπινου σώματος.

η έκθεση bodies δεν είναι έκθεση τέχνης. είναι προϊόν εταιρείας με σκοπό το κέρδος.


μηνάς

Ανώνυμος είπε...

Όμορφη, Πόλυ, η παρέμβασή σου.
Κι ευχάριστο που -με αφορμή ένα άθλιο θέμα- μας δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσουμε πράγματα που αγνοούσαμε - όπως οι σελίδες οι δικές σου, ή του Βαγγέλη Ι.

HollowSky είπε...

+ma

σημαντικές οι επισημάνσεις σου! Πρέπει και αυτές να ληφθούν υπόψη.

Ωστόσο η έκθεση δεν παρουσιάζεται αποκλειστικά, ούτε κυρίως, σαν έκθεση τέχνης. Παρουσιάζεται εξίσου, κατά περίπτωση και περισσότερο, σαν επιστημονική-παιδαγωγική έκθεση.

Πιστεύουμε πως θέλει αντεπιχείρημα επί της ουσίας.

Elsa είπε...

Είμαι μια από τα 10.000.000 αλλά επειδή έχω πολύ ενοχληθεί θα ήθελα να το δηλώσω εδώ προς ενημέρωση του ανωνύμου.
Ευχαριστώ!

(Τα σχόλιά σας με έχουν καλύψει αλλά θα ήθελα μόνο να προσθέσω ότι ίσως οι κοινωνίες που ανέχονται και κάνουν πως δεν βλέπουν την φρίκη των σφαγείων, των εκτροφείων γούνας, των τσίρκων και γενικά τον εξευτελισμό των ειδών που θεωρούνται κατώτερα, αργά η γρήγορα φτάνουν να ανέχονται και τον εξευτελισμό του δικού τους είδους.)

+ma είπε...

hollowsky:

πρόκειται περί μιας εσκεμμένης ερμαφρόδιτης κατάστασης. άλλοτε παρουσιάζεται ως τέχνη (εξ'ου και η ρακέτα του τένις) και άλλοτε ως πρόταση να γνωρίσει το κοινό το ανθρώπινο σώμα (εδώ που κολλάει η ρακέτα; να εξετάσουμε ποιοι μύες εργάζονται όταν την κραδαίνουμε στον αέρα;)

το πρόβλημα είναι βαθύτερο και η συγκεκριμένη έκθεση απλά το φέρνει και πάλι σε συζήτηση. είναι η έλλειψη παιδείας που τελικά ευνουχίζει την κριτική σκέψη του κοινού.

δεν θα μιλήσω για ηθική, μια που την απεχθάνομαι αφού την θεωρώ μια σύμβαση επικοινωνίας και συμβίωσης σε κοινωνίες απαίδευτες. η περιέργεια είναι ένα ανθρώπινο (και όχι μόνο) χαρακτηριστικό, απαραίτητο για την "πρόοδο" των επιστημών και της τέχνης.

αυτό που όμως συμβάλλει στην "πρόοδο" είναι η συγκεκριμενοποίηση της περιέργειας σε θέματα ουσίας και όχι "κατινιάς".

πόσοι από το εν δυνάμει κοινό αυτής της έκθεσης που συγκλονίζεται παπαγαλίζοντας την φράση "είναι αληθινά σώματα!" αναρωτιέται ποια θα ήταν η θέση του αν ο κινέζος με το κεφάλι ανοιγμένο στα δύο ήταν το παιδί του; κανείς δηλαδή δεν έχει περιέργεια να δει τον εγκέφαλο του παιδιού του ανοιγμένο σαν καρπούζι στα δύο, αλλά αντίθετα, όλοι τους έχουν την περιέργεια να δουν πως μοιάζει ένας άγνωστος, τυχαίος, αδιάφορος άνθρωπος με το κρανίο κομμένο στη μέση. έχουμε δηλαδή να κάνουμε με μια εφαρμογή της ηθικής κατά το δοκούν, πράγμα σύνηθες για τις κοινωνίες που στέκονται πάντοτε στην επιφάνεια των λέξεων κάθε διαφήμισης που φτάνει τα αυτιά και τα μάτια τους και δεν γεννά ποτέ τα προσωπικά σε ατομικό επίπεδο ερωτήματα που οφείλουν - στους εαυτούς τους - να θέτουν για κάθε τι που ακούν ή βλέπουν.

σε δεύτερο επίπεδο, το ελληνικό κράτος τι διασφαλίσεις πήρε οτι οι νεκροί κινέζοι πριν πεθάνουν υπέγραψαν οτι συμφωνούν με αυτό;
η ίδια η εταιρεία ισχυρίζεται πως τα πτώματα τα πήρε από το πανεπιστήμιο Dalman της Κίνας, ενώ το ίδιο το πανεπιστήμιο αρνείται κατηγορηματικά κάτι τέτοιο. πρόκειται δλδ για μια απάτη ή τουλάχιστον για μια άνευ προηγουμένου καταπάτηση κάθε ανθρώπινης αξίας, αφού κινέζοι αντικαθεστωτικοί εκτελούνται και έπειτα πωλούνται σε αμερικανική εταιρεία η οποία τα εκθέτει με σκοπό το κέρδος. ο καπιταλισμός συνεργάζεται άψογα με την κόκκινη δικτατορία. και οι δύο κερδίζουν. χαμένοι όλοι εμείς.

το κοινό λοιπόν θα πληρώσει είσοδο, θα δει την έκθεση, θα αμολήσει στον αέρα μια σειρά από επιφωνήματα και έπειτα θα πάει για ποτάκι στο γκάζι. δεν έχει να ωφεληθεί απολύτως τίποτα, αφού όσοι είχαν την επιστημονική ή την ερασιτεχνική περιέργεια της ανθρώπινης ανατομίας, όσοι θέλησαν να μάθουν ποιο είναι το σχήμα και η όψη του ανθρωπίνου εγκεφάλου, μπορεί να το κάνουν ΗΔΗ με άπειρους τρόπους. αυτοί που θα πάνε στην έκθεση, δεν είχαν ποτέ την περιέργεια να το δουν. αν την είχαν, θα είχαν ανοίξει τουλάχιστον ένα βιβλίο.

πρόκειται λοιπόν για ένα εμπόρευμα, άχρηστο, όπως χιλιάδες άλλα που χρεώνουν τις πιστωτικές μας. μόνο που εδώ τώρα το εμπόρευμα είναι το ίδιο το ανθρώπινο κορμί και η έκθεση αυτή, ίσως άθελά της, περνά το μήνυμα πως οι ανθρώπινες αξίες είναι άχρηστες και πως όλα μπορούν να αποτιμηθούν εις χρήμα...

(ελπίδα υπάρχει, αλλά δεν είναι του παρόντος post)

μηνάς

HollowSky είπε...

@ Elsa,

δεν έχεις άδικο. Ωστόσο εδώ ξεπερνιέται ένα όριο.

--

@ Μηνά,

γι' αυτό είπαμε για "θολούρα με ξεκάθαρους στόχους". Σωστά όσα επισημαίνεις για την περιέργεια και για την εμπορευματοποίηση.

Είναι εξοργιστικό να χρησιμοποιείταιη έννοια της ελευθερίας σαν όχημα για την αχαλίνωτη ελευθερία της εμπορευματοποίησης των πάντων και να υπάρχει κόσμος που να μασάει ακόμα στο παραμύθι.

+ma είπε...

είναι πράγματι, εξοργιστικό. γι'αυτό και φλυάρησα στο προηγούμενο post. :)

τα όρια, όπως λες, έχουν χαθεί. και η κοινωνία παραπαίει για να καταλήξει κάποια στιγμή, εύχομαι σύντομα...

ευθύνη όλων για ό,τι χτιστεί μετέπειτα, ας είμαστε λοιπόν προετοιμασμένοι...

μηνάς

βαγγελης ιντζιδης είπε...

o λοιμός της ηθικολογίας, η αράχνη και το μανταρίνι ή περί της μνησικακίας του ολοκληρωτισμού στο metissage
β.ι.

Ανώνυμος είπε...

καλα, μιλαμε πολυ οπισθοδρομικη κομπανια, ξεκολατε ρε!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ετικέτες

1000 ρέγγες (7) 1100 (1) 1789 (2) 1837 (1) 1846 (1) 1848 (1) 1850 (1) 1871 (1) 1900 (2) 1907 (1) 190cm (4) 1917 (12) 1919 (1) 1936 (2) 1939 (1) 1940 (1) 1943 (2) 1944 (1) 1946 (1) 1947 (1) 1950 (2) 1952 (1) 1957 (1) 1965 (3) 1967 (1) 1968 (5) 1969 (1) 1978 (2) 1980 (1) 1983 (1) 2003 (1) 2006 (1) 2008 (9) 2015 (1) Α. Μπορντίγκα/A. Bordiga (1) Α. Σβιατόγκορ/А. Святогор (1) Α.Ι. (7) Α.Κέννυ/A. Kenny (1) Α.Κοντ/A.Comte (1) Α.Ντ.Μονκρετιέν/A.de Montchretien (1) αγάπη (5) Αγγλία (3) Αγία Πετρούπολη (1) Αδάμ Σμιθ/Adam Smith (9) Αθήνα (13) Αιδ. Μπίλι/Rev Billy (1) Άινσταϊν (1) Αισχύλος (1) Άκης Πάνου (1) Ακρόπολη (2) Αλαίν Καγιέ/Alain Caillé (1) Άλαν Τιούρινγκ/Alan Turing (2) Άλασνταιρ Μακιντάιρ/Alasdair MacIntyre (1) Αλβέρτος ο Μέγας (1) Αλέκα Παπαρήγα (1) Αλέξανδρος Κοζέβ/Alexandre Kojève (2) Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1) Αλέξανδρος Σμέμαν/Александр Шмеман (1) Αλέξανδρος Σοκούροφ/Алекса́ндр Соку́ров (1) Αλέξανδρος Τομπάζης (1) Αλέξανδρος Τρόκκι/Alexander Trocchi (1) Αλεξάντερ Μπέρκμαν/Александр Беркман (3) Αλέξης Ασλάνογλου (2) Αλέξης Καλοφωλιάς (1) Αλέξης ντε Τοκβίλ/Alexis deTocqueville (3) αλήθεια (27) Αληthεια (2) Αλκιβιάδης (1) αλλοτρίωση (61) Αλμπέρ Καμύ/Albert Camus (2) Άλμπερτ Σπέερ/Albert Speer (2) Άλμπερτ Φίνεϊ/Albert Finney (1) Αλμπέρτο Καβαλκάντι/Alberto Cavalcanti (2) Άλμπρεχτ Ντύρερ/Albrecht Duhrer (1) Άλντους Χάξλεϊ/Aldus Haxley (1) Αλταμίρα (6) Αλφειός (1) Αναξίμανδρος (1) ανάπτυξη (17) αναρχισμός (10) Ανδρέας Εμπειρίκος (1) Ανδρέας Παπανδρέου (1) ανθρώπινα πιράνχας (32) ανθρωπολογία (1) Άννα Άρεντ/Hannah Arendt (8) Άννα Ιβάνοβνα Μπελιάι/Анна Ивановна Беляй (1) Άννα Κοκκίνου (1) Ανρί Ντεμπριγιώ/Henry Debrillaut (1) Ανρί Λεφέβρ/Henri Lefebre (4) Ανρί Μισώ/Henry Michaux (2) Άνσελμ Γιάπε/Anselm Jappe (1) Άνταμ Κέρτις/Adam Curtis (1) Αντίνοος (1) Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ/Antoine de Saint-Exupéry (1) Αντρέ Κερτέζ/André Kertész (1) Αντρέ Ορλεάν/André Orléan (5) Άντυ Γουώρχολ/Andy Warhol (2) Αντώνης Κουτρουμπής (1) αξία (13) Άρβο Περτ/Arvo Pärt (2) Αργυριάδης-Καλούμενος-Μπάτσης (1) Άρης Αλεξάνδρου (3) Άρης Κωνσταντινίδης (1) Άρης Μπερλής (1) Άρθουρ Λένινγκ/Arthur Lehning (1) Αρθούρος Σοπενχάουερ/Arthur Schopenhauer (3) Αριστοτέλης (14) Άσγκερ Γιόρν/Asger Jorn (21) Άυν Ραντ/Ayn Rand (3) Αφρική (2) Β. Γκ. Ζέμπαλντ/W. G. Sebald (2) Β.Α. Μότσαρτ/W.A/ Mozart (1) Βαγγέλης Αρτέμης (2) Βαλεντίν Βολόσινοφ/Валенти́н Воло́шинов (1) Βάλτερ Μπένγιαμιν/Walter Benjamin (6) Βανς Πάκαρντ/Vance Packard (2) Βασίλης Ηλιακόπουλος (2) Βασίλης Στρατιώτης (1) Βενετιά (1) Βενσάν Ντεκόμπ/Vincent (1) Βενσάν Ντεκόμπ/Vincent Descombes (16) Βέρνερ Χέρτσογκ/Werner Herzog (1) Βερολίνο (3) βία (20) Βιετνάμ (2) Βίκτωρ Μπούλλα/Виктор Буллаa (1) Βίκτωρ Ουγκώ/Victor Hugo (1) Βίκτωρ Σερζ/Ви́ктор Киба́льчич (1) Βίκτωρ Σκλόφκσι/Ви́ктор Шкло́вский (3) Βίκτωρ Φρανκλ/Victor Frankl (2) Βίλεμ Φλούσερ/Vilem Flusser (1) Βίνσεντ Μπράουν/Vincent Browne (1) βιοτεχνολογία (6) Βλαδίμιρος Λένιν/Влади́мир Ле́нин (6) Βλαντίμιρ Μαγιακόφκι/Влади́мир Маяко́вский (2) βοηθήματα μνήμης (11) Γαλλία (8) Γένεσις (1) Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος (4) Γερμανία (9) Γιάννηδες (1) Γιάννης Γρηγοριάδης (9) Γιάννης Ισιδώρου (4) Γιάννης Κάτρης (1) Γιάννης Πεδιώτης (3) Γιάννης Ρίτσος (3) Γιάννης Σκαρίμπας (3) Γιάννης Τσέγκος (1) Γιόζεφ Μπλοχ/Joseph Bloch (1) Γιόζεφ Ντίτζγκεν/Josef Dietzgen (1) γιορτή (18) Γιούργκεν Χάμπερμας/Jurgen Habermas (2) Γιόχαν Γκριμονπρέ/Johan Grimonprez (1) Γιόχαν Χουιζίνγκα/Johan Huizinga (3) Γιώργος Γαϊτάνος (1) Γιώργος Μακρής (1) Γιώργος Νικολαΐδης (1) Γιώργος Σεφέρης (2) Γιώργος Χαντζής (1) Γκ. Κ. Τσέστερτον/G.K. Chesterton (5) Γκ. Ράιλ/G. Ryle (1) Γκαίτε/Goethe (1) Γκέοργκ Ζίμελ/Georg Simmel (4) Γκετζ Άλυ/Götz Aly (1) Γκι Αμπέιγ/Guy Abeille (1) Γκίλμπερτ Ράιλ/Gilbert Ryle (2) Γκιόργκι Λίγκετι/György Ligeti (1) Γκιόργκι Λούκατς/György Lukács (4) Γκουίντο Καβαλκάντι/Guido Cavalcanti (1) Γκυ Ντεμπόρ/Guy Debord (23) Γκύντερ Άντερς/Günther Anders (9) γλώσσα (21) Γουάλας Στήβενς/Wallace Stevens (1) Γουδή (1) Γουίλιαμ Ήγγλετον/William Eggleton (1) Γουίλιαμ Μπάροους/William Burroughs (2) Γουίλιαμ Σαίξπηρ/William Shakespeare (3) Γούντι Άλλεν/Woody Allen (1) Γρηγόρης Βαλτινός (1) Δανία του Βορρά (2) Δανία του Νότου (5) Δελφοί (1) Δέσποινα Ζευκιλή (1) Δημήτρης Δημητριάδης (1) Δημήτρης Καραγιάννης (1) Δημήτρις Βεργέτης (1) δημιουργικότητα (8) Διεθνής (1) δικαιοσύνη (12) δοκιμασίες (3) Δουβλίνο (1) Δραπετσώνα (1) δυσφορία (30) Ε. Άνσκομπ/E. Anscombe (4) Ε. Βιλ/E. Will (1) Έ. Λ. Μάστερς / Ε. L. Masters (1) Ε.Ε. Κάμινγκς/E.E. Cummings (1) Ε.Χ. Γονατάς (1) Έζρα Πάουντ/Ezdra Pound (1) εικονική δημόσια σφαίρα (5) εικονογραφημένα κείμενα (10) εκπομπές (58) Ελβετία (1) Έλεν Κέλλερ/Helen Keller (1) Ελένη Ηλιοπούλου (1) Ελένη Μπέλλου (1) Ελευθερία (42) Ελευθεριακός (1) Ελίας Κανέττι/Elias Canetti (1) Εμίλ Μπενβενίστ/Emile Beneveniste (1) Εμίλ Ντυρκέμ/Emile Durkheim (1) Εμίλ Σιοράν/Emil Cioran (1) Έμιλυ Ντίκινσον/Emily Dickinson (2) Εμμανουήλ Καντ/Emmanuel Kant (2) Εμμανουήλ Λεβινάς/Emmanuel Levinas (3) Εμμανουήλ Μουνιέ/Emmanuel Mounier (1) Έντσο Τραβέρσο/Enzo Traverso (1) εξατομίκευση (45) εξέγερση (10) εξουσία (38) επανάσταση (25) επαναστατικός χαρτοπολτός (4) επιβίωση (5) επιστήμη (23) Έρασμος/Erasmus (1) εργασία (23) Ερίκ Σατί/Eric Satie (1) Έρικ Χομπσμπάουμ/Eric Hobsbaum (1) Έρνεστ Γκέλνερ/Ernest Gellner (1) Ερνστ Γιούνγκερ/Ernst Junger (2) Ερνστ Κασσίρερ/Ernst Cassirer (3) Ερνστ Μπλοχ/Ernst Bloch (1) ΕΡΩΔΙΟΣ (1) ΕΣΗΕΑ (2) ΕΣΣΔ (1) Ετιέν Ντε λα Μποεσί/Etien De la Boetie (1) Ευγένιος Ενρικέζ/Eugène Enriquez (1) Ευγένιος Ζαμιάτιν/Евге́ний Замя́тинn (1) Ευγένιος Ιονέσκο/Eugene Ionesco (1) ευρωπαϊκή προοπτική (49) ευτυχία (11) Ζ.-Ζ. Ρουσσώ/J.-J. Rousseau (1) Ζ.-Π. Βουαγιέ/J.-P. Voyer (5) Ζ.-Π. Ντιτέιγ/J.-P. Duteuil (1) Ζ.-Π. Ντυπουΐ/J.-P. Dupuy (1) Ζ.-Π. Σαρτρ/J.-P. Sartre (2) Ζακ Ελλύλ/Jacques Ellul (29) Ζακ Λακάν/Jacques Lacan (6) Ζακ Μπουβρές/Jacques Bouveresse (2) Ζακ Ντεριντά/Jacques Derrida (2) Ζακ Πρεβέρ/Jacques Prévert (2) Ζακ Σαπίρ/Jacques Sapir (2) Ζαν Ιτάρ/Jean Itard (1) Ζαν Μορώ/Jeanne Moreau (1) Ζαν Μπωντριγιάρ/Jean Baudrillard (1) Ζαν-Λυκ Γκοντάρ/Jean Luc Godard (3) Ζαν-Πιέρ Βερνάν/Jean Pierre Vernant (1) Ζαπατίστας (1) Ζάχα Χαντίντ/Zahā Ḥadīd (1) Ζάχος Παπαζαχαρίου (1) Ζεράρ Νταβί/Gerard Davy (1) Ζερμαίν Γκρηρ/Germaine Greer (1) Ζήσης Κοτιώνης (2) Ζήσης Σαρίκας (5) Ζιλ Ντελέζ/Gilles Deleuze (2) Ζιλ Ντωβέ/Gilles Dauve (1) Ζορ Βον/Zohr Vaughan (1) Ζύγκμουντ Μπάουμαν/Zygmunt Bauman (3) Ζυλ Ντωβέ/Gilles Dauvé (3) ζωή (45) Ζωρζ Μπατάιγ/Georges Bataille (1) ηθική (34) ΗΠΑ (19) Θανάσης Σβώλος (1) Θάτσερ/Thatcher (1) θέαμα/spectacle (13) Θένια Κουτρουμπή (1) Θεολόγος Βοσταντζόγλου (1) Θεός (16) Θεοφάνης Μελάς (2) Θεσσαλονίκη (2) Θήοντορ Ρόζακ/Theodore Roszak (1) θλίψη (12) Θοδωρής Χιώτης (1) Θόδωρος Ζιάκας (1) Θουκυδίδης (2) Ι.Θ. Κακριδής (1) Ίαν Χάκινγκ/Ian Hacking (2) Ιβάν Παβλόφ/Ива́н Па́влов (1) Ιβάν Τουργκένιεφ/Иван Тургенев (1) Ίγγα Κρεστενσεν/Inger Christensen (1) ιδρύματα τέχνης (7) ικέτες και ξένιοι (6) Ιλιάδα (1) Ιράν (1) Ισαάκ Μπ. Σίνγκερ/Isaac B. Singer (1) Ισπανία (1) Ισπαχάν (1) ιστορία (41) ισχύς (22) Ιχάμπ Χασσάν/Ihab Hassan (1) Ιωάννα Τσιβάκου (1) Ιωάννης ο Θεολόγος (1) Ιωσήφ Στάλιν/Ио́сиф Ста́лин (2) Κ.Π. Καβάφης (3) Κ.Σ. Λιούις/C.S. Lewis (4) Κάθλην Ρέιν/Kathleen Raine (1) καλλιτέχνες (24) Καλοκαίρι (8) Κάρελ Φουνκ/Karel Funk (1) Κάρεν Κίλιμνικ/Karen Kilimnik (1) Καρλ Γκέοργκ Μπύχνερ/Karl Georg Büchner (1) Καρλ Κορς/Karl Korsch (3) Καρλ Κράους/Karl Kraus (3) Καρλ Μαρξ/Karl Marx (33) Καρλ Πολάνυι/Karl Polanyi (2) Καρλ Σμιτ/Karl Schmidt (1) Καρλομάγνος (1) Κάρολος Δαρβίνος/Charles Darwin (1) Καρτέσιος/Descartes (7) Καταστασιακή Διεθνής/Internationale Situationniste (9) καταστασιακοί/situationnistes (20) Κατερίνα Αθανασίου (1) Κατερίνα Ηλιοπούλου (8) Κέβιν Κέλι/Kevin Kelly (2) Κεν Λόουτς/Ken Loach (1) Κεν Ρόμπινσον/Ken Robinson (1) Κένεθ Γκέργκεν/Kenneth Gergen (1) κενό (18) κεφαλαιοκρατία (37) Κίνα (1) Κλάους Κάρστενσον/Claus Carstensen (1) Κλερ Οζιάς/Claire Auzias (1) Κλωντ Λεβί-Στρώς/Claude Lévi-Strauss (4) Κομμούνα (1) κομμουνισμός (10) Κόνσταντ/Constant Niewenhuys (1) Κοπεγχάγη (1) Κόρα Ντάιαμοντ/Cora Diamond (1) Κορνήλιος Καστοριάδης (9) Κουρτ Βάιλ/Kurt Weil (1) Κουρτ Σβίττερς/Kurt Schwitters (1) κράτος (14) κρίση (32) Κριστιάν Ντελακαμπάιν/Christiane Delacampaigne (1) Κριστίν Λαγκάρντ/Christine Laguarde (1) Κριστόφ Κισλόφσκι/Krzysztof Kieslowski (1) Κρίστοφερ Λας/Christopher Lasch (4) Κροστάνδη (1) κυριαρχία (13) Κωνσταντίνος Καραμανλής (1) Κωνσταντίνος Ματσούκας (1) Κώστας Βάρναλης (1) Κώστας Δεσποινιάδης (4) Κώστας Κολημένος (1) Κώστας Παπαϊωάννου (7) Κώστας Χριστοδούλου (1) Κωστής Βελόνης (1) Κωστής Παπαγιώργης (2) Λ. Βίττγκενσταϊν/L. Wittgenstein (17) Λα Μετρί/ La Mettrie (1) Λάζαρος Αρσενίου (3) Λάκι Λουτσιάνο/Lucky Luciano (1) Λάμπρος Κωνσταντάρας (1) Λάο Τσε/老子 (1) Λαρς φον Τρίερ/Lars von Trier (1) λενινισμός (6) Λεξικό Κριαρά (1) Λεξικό Liddell-Scott (2) Λέο Στράους/Leo Strauss (1) Λεόν Βαλράς/Léon Walras (2) Λέσχη Φιλελεύθερης Ανάγνωσης (1) Λετονία (1) Λετριστές/Lettristes (1) Λέων Σεστώφ/Лев Шесто́в (2) Λέων Τρότσκι/Лев Тро́цкий (3) Λιούις Μάμφορντ/Lewis Mumford (10) λογική (3) Λογιόλα/Loyola (1) Λόγος (26) λογοτεχνία (25) Λονδίνο (3) Λουί Αραγκόν/Louis Aragon (1) Λουί Μαλ/Louis Mal (1) Λουΐ ντε Σαιν Ζυστ/Louis de Saint Juste (1) Λουί Ντυμόν/Louis Dumont (6) Λουίς Αλτουσέρ/Louis Althusser (1) Λουίς Μπουνιουέλ/Louis Buñuel (3) Λουσιέν Μαλζόν/Lucien Malson (1) Λουσίντα και Ντέιβις Μάτλοκ/L & D Matlock (1) Λυγκέας (2) Λωτρεαμόν/Lautréamont (7) Μ. Γκωσέ/M. Gauchet (1) Μάης '68 (1) Μάικ Κέλυ/Mike Kelley (1) Μάικλ Χάρντ/Michael Hardt (1) Μάκης Μηλάτος (1) Μακιαβέλλι/Machiavelli (4) Μάλκολμ Λόουρι/Malcolm Lowry (1) Μάλκολμ Χ/Malcolm X (1) μανιφέστα (65) Μανόλης Λαμπρίδης (1) Μανώλης Αναγνωστάκης (3) Μαξ Βέμπερ/Max Weber (2) Μαξ Ήστμαν/Max Eastman (1) Μαρακές (1) Μάρθα Γκέλχορν/Martha Gellhorn (1) Μαρί ντε Ενζέλ/Marie de Hennezel (1) Μαρίνα Τσβετάγιεβα/Мари́на Цвета́ева (3) Μάρσαλ Σάλινς/Marshall Sahlins (5) Μαρσέλ Μαριέν/Marcel Mariën (1) Μαρσέλ Μως/Marcel Mauss (1) Μαρσέλ Ντυσάν/Marcel Duchamp (1) Μάρτζορι Πέρλοφ/Marjorie Perloff (1) Μάρτζορι Ρόουλινγκ/Marjorie Rowling (1) Μάρτιν Λούθερ Κινγκ/M.L. King (1) Μάρτιν Μπούμπερ/Martin Buber (1) Μάρτιν Χάιντεγγερ/Martin Heidegger (5) μελαγχολία (5) Μελούνα (1) Μέριλυν (1) Μεσαίωνας (7) Μέση Ανατολή (1) μεταμοντέρνο (10) μεταμορφωτική δύναμη (34) μηδέν (11) μηδενισμός (35) Μηνάς Εμμανουήλ (1) Μίλτος Θεοδοσίου (2) Μίλτος Σαχτούρης (2) Μίλτων Φρίντμαν/Milton Friedmann (1) Μιριέλ Μπαρμπερί/Muriel Barbery (1) Μισέλ Αλιετά/Michel Aglietta (1) Μισέλ Ουελμπέκ/Michel Houellebecq (3) Μισέλ Πικολί/Michel Piccoli (1) Μισέλ Σερ/Michel Serres (1) Μισέλ Τουρνιέ/Michel Tournier (2) Μισέλ Φουκώ/Michel Foucault (11) ΜΙΤ (1) Μίχαελ Λέβι/Michael Loewy (2) Μιχαήλ Θερβάντες/Miguel Cervantes (1) Μιχαήλ Μπακούνιν/Михаил Бакунин (2) Μιχαήλ Μπαχτίν/Михаи́л Бахти́н (1) Μιχαηλάγγελος Αντονιόνι/Michelangelo Antonioni (2) Μιχάλης Πάγκαλος (1) Μόμπυ Ντικ (1) Μόρις Ντρούρι/Maurice Drury (1) μουσική (36) Μουσταφά Καγιάτι/Mustafa Khayati (1) μοφερισμός/mofferism (6) Μπαρούχ Σπινόζα/Baruch Spinoza (1) Μπάρυ Άνσγουωρθ/Barry Unsworth (1) Μπέλα Ταρ/Béla Tarr (1) Μπέρναρντ Μάντεβιλ/Bernard Mandeville (1) Μπέρτολντ Μπρεχτ/Bertold Brecht (3) Μπίφο Μπεράρντι/Bifo Berardi (2) Μπλεζ Πασκάλ/Blaise Pascal (1) Μπομπ Ντύλαν/Bon Dylan (1) Μπρέτον Γουντς (1) Μπριζίτ Μπαρντό/Brigitte Bardot (2) Μύκονος (1) μυστικισμός (1) Μωρίς Μερλώ-Ποντύ/Maurice Merleau-Ponty (2) Ν.Α. Μπερντγιάεφ/ Н/ А. Бердя́ев (1) Ν.Γ. Πεντζίκης (1) ναζιστοφασισμός (29) ναρκισσισμός (10) Νασρεντίν Χότζας (1) ναυαγοί (2) Νέα Ζηλανδία (1) Νέα Υόρκη (2) Νεάντερταλ (1) νεοφιλελευθερισμός (12) Νίκος Εγγονόπουλος (3) Νίκος Ζαχαριάδης (2) Νίκος Καρούζος (4) Νίκος Μπελογιάννης (1) Νίκος Σκοπλάκης (1) Νίκος Buccanier Κούρκουλος (6) Νόαμ Τσόμσκι/Noam Chomsky (1) Νόρμπερτ Ελίας/Norbert Elias (1) νους (24) Νούτσιο Όρντινε/Nuccio Ordine (1) Ντ. Ουίγκινς/D. Wiggins (2) Ντ. Χάνκοκ/D. Hancock (1) Ντέιβιντ Λυντς/David Lynch (3) Ντέιβιντ Μπομ/David Bohm (1) Ντέιβιντ Ρικάρντο/David Ricardo (4) Ντέιβιντ Χιούμ/David Hume (4) Ντέσμοντ Μόρις/Desmont Morris (1) Ντμίτρι Πρίγκοφ/Дми́трий При́гов (1) Ντον Ντελίλο/Don Delillo (2) Ντόναλντ Γουίνικοτ/Donald Winnicott (2) Ντονέλα Μήντοους/Donella Meadows (1) Ξενοδοχείο των Ξένων (2) Ξενοφών (3) ξεψάρωμα (3) Ο. Σ. Βίκτορ/H. St Victor (1) Οδύσσεια (2) οικονομία (52) Οκτάβιο Πας/Octavio Paz (2) Όλγα Γερογιαννάκη (1) όλεθρος (29) Όμηρος (1) ομιλίες (13) ΟΟΣΑ (1) Ορφέας Απέργης (2) Όσκαρ Ουάιλντ/Oskar Wilde (2) Ουίσταν Ώντεν/Wystan Auden (3) Ουόλτ Ουΐτμαν/Walt Whitman (1) Π.Α.Ρενουάρ/P.A.Renoir (1) Π.Μ.Σ. Χάκερ/P.M.S. Hacker (6) παιδεία (7) παιχνίδι (7) Παναγιώτης Κονδύλης (10) Παπάγος (1) παπαρολογία (7) παράδοση (4) παραμύθιασμα (2) Παρίσι (1) Πάρνηθα (1) Πασκάλ Ενζέλ/Pascal Engel (1) Πάσχος Μανδραβέλης (3) Πέδρο Ματέο/Pedro Mateo (1) Πέπη Ρηγοπούλου (1) περιπέτεια (3) Πέτρος Αρτάνης (1) Πέτρος Κορνήλιος/Pierre Corneille (1) Πέτρος Παπαθανασίου (1) Πήτερ Γκητς/P.T. Geach (2) Πήτερ Κρηφτ/Peter Kreeft (1) Πήτερ Μπρουκ/Peter Brook (1) Πήτερ Ουίντς/Peter Winch (2) Πήτερ Ουότκινς/Peter Watkins (1) Πιέρ Μανάν/Pierre Manent (1) Πιέρ Μπουρντιέ/Pierre Bourdieu (1) Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν/Pierre-Joseph Proudhon (1) Πλαστήρας (2) Πλάτωνας (4) πλουραλισμός (1) ποίηση (67) πολεμικά κείμενα (11) πόλεμος (26) πόλη (25) πολιτική (47) Ποτάμι (1) προαίρεση (1) προεκλογικά μηνύματα (9) προλεταριάτο (47) Προμηθέας (1) προπαγάνδα (57) Πωλ Βιριλιό/Paul Virilio (1) Πωλ Βαλερύ/Paul Valery (1) Πωλ Ζοριόν/Paul Jorion (1) Πωλ Ζωγραφάκης (1) Πωλ Λαφάργκ/Paul Lafargue (2) Πωλ Ρικέρ/Paul Ricoeur (2) Ρ. ΜακΝαμάρα/R. MacNamara (3) Ραούλ Βανεγκέμ/Raoul Vaneigem (6) Ραούλ Σουρίτα/Raul Zurita (1) Ρας Ρίις/Rush Rhees (1) Ράσελ Τζάκομπι/Russel Jacobi (3) Ρέι Μπράντμπερι/Ray Bradbury (1) Ρέιμοντ Κάρβερ/Raymond Carver (1) Ρενέ Ζιράρ/René Girard (10) Ρενέ Κλερ/ René Clair (1) Ρισελιέ/Richelieu (1) Ρίτα Γκαβέρα (1) Ρίτσαρντ Κόμπντεν/Richard Cobden (1) Ρίτσαρντ Μοράν/Richard Moran (1) Ρίτσαρντ Ρόρτι/Richard Rorty (7) Ροβεσπιέρος (1) Ρόζα Λούξεμπουργκ/Rosa Luxembourg (3) Ρόζενταλ-Γιούντιν (1) ρομαντισμός (4) Ρομπέρ Αντέλμ/Robert Antelme (1) Ρόμπερτ Οπενχάϊμερ/Robert Oppenheimer (1) Ρόμπερτ Ρέντφορντ/Robert Redford (1) Ρόμπερτ Φρανκ/Robert Frank (1) Ρόμπερτ Χας/Robert Hass (2) Ρομπέρτο Χουαρόθ/Roberto Juarroz (1) Ρουμανία (1) Ρωσία (3) Σ. Μπενβενούτο/S. Benvenuto (1) Σ. Πιρόν/S. Piron (1) Σαίξπηρ/Shakespeare (1) Σαν Φρανσίσκο (1) σαπουνόφουσκες (10) Σαρλ Μπωντλέρ/Charles Baudeilaire (1) Σαρλ Μπωντλέρ/Charles Baudeilaire (1) Σαρλ Πεγκί/Charles Péguy (1) Σαρλ Φουριέ/Charles Fourier (1) Σβετλάνα Αλεξίεβιτς/Светлана Алексиевич (1) Σέρεν Κίρκεγκωρ/Søren Kierkegaard (5) Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλου (1) Σέσιλ ντε Μιλ/Cecil DeMille (1) σθένος (4) Σιμόν Βέιλ/Simone Weil (6) Σιμόν Λέις/Simon Leys (1) σινεμά (44) Σίνεντ Ο'Κόνορ/Sinead O'Connor (1) Σίντνεϊ Λιουμέτ/Sidney Lumet (1) Σίσυφος (1) σκεπτικισμός (6) Σκιπίων ο Αφρικανός (1) σκουπιδοντενεκέδες (1) Σλαβόι Ζίζεκ/Slavoj Žižek (4) Σόνια (1) σοσιαλδημοκρατία (7) Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα (1) Σουηδία (3) Σουν Τζου/ 孫子 (1) σουρεαλισμός (7) σοφία (6) Σπύρος Κυριαζόπουλος (7) σταλινισμός (14) Σταμάτης Γονίδης (1) Σταμάτης Πολενάκης (1) Στάνλεϊ Κάβελ/Stanley Cavell (2) Στάνλεϊ Κιούμπρικ/Stanley Kubrick (1) Στάντις Λώουντερ/Standish Lawder (2) Στέλιος Κούλογλου (1) Στέλιος Ράμφος (1) Στεφάν Λαβινιότ/Stéphane Lavignotte (1) Στέφανος Λουπάσκο/Stephan Lupasco (4) Στέφανoς Ροζάνης (8) Στήβεν Πίνκερ/Steven Pinker (2) στρατόπεδα εργασίας (10) στρατόπερα αναψυχής (1) Σύλβια Πλαθ/Sylvia Plath (1) Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου (3) Σύνταγμα (1) σχετικισμός (2) Σωκράτης (4) σώμα (3) Τ.Κ.Παπατσώνης (2) Τ.Σ. Έλλιοτ/T.S. Elliot (3) Τάκης Μίχας (2) Ταλίν (1) Τάλκοτ Πάρσονς/Talcott Parsons (1) Τάσος Λάγγης (2) Τέοντορ Αντόρνο/Theodor Adorno (1) τέχνη (71) τεχνικό σύστημα (40) τεχνοκρατία (28) τεχνολογικός μεσσιανισμός (41) τεχνοσάχλα (16) Τζ. Μπένθαμ/J. Bentham (1) Τζ. Ρ. Σάουλ/J. R. Saul (8) Τζ. Σενμπάουμσφελντ/G. Schönbaumsfeld (1) Τζ. Στ. Μιλλ/J. St. Mill (1) Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν/J.R.R. Tolkien (1) Τζακ Α. Γκόλντστοουν/Jack A. Goldstone (1) Τζέημς Μπάλντουιν/James Baldwin (1) Τζέφρεϊ Χερφ/Jeffrey Herf (1) Τζον Γκρέι/John Gray (1) Τζον Κ. Γκαλμπρέιθ/John K. Galbraith (1) Τζον Λοκ/John Locke (3) Τζον Μ. Κούτσι/John M. Coetzee (2) Τζον Ρωλς/John Rawls (2) Τζον Σερλ/John Searle (6) Τζον Στάινμπεκ/John Steinbeck (1) Τζον Φ. Κέννεντυ/John F. Kennedy (3) Τζον Φόουλς/John Fowles (1) Τζον Χιούστον/John Houston (1) Τζον Ώστιν/John Austin (1) Τζορτζ Όργουελ/George Orwell (4) Τζορτζ Στάινερ/George Steiner (2) Τζόρτζιο Αγκάμπεν/Giorgio Agamben (4) Τζουζέπε Πίνοτ-Γκαλίτσιο/Giuseppe Pinot-Gallizio (1) Τζούλια Κρίστεβα/Julia Cristeva (1) Τομά Λεπετιέ/Thomas Lepeltier (1) Τομάς Ιμπάνιεθ/Tomás Ibáñez (1) Τόμας Πίντσον/ Thomas Pynchon (1) Τόμας Ρηντ/Thomas Reid (2) Τόμας Χομπς/Thomas Hobbes (4) Τόνι Νέγκρι/Toni Negri (2) Τόνι Σουάρτζ/Tony Schwartz (1) τραγωδία (10) Τρανσχιουμανισμός (1) Τριλεκτική (11) Τριστάν Τζαρά/Tristan Tzara (1) Τρόικα (21) Τσαρλς Ντέιβενπορτ/Charles Davenport (1) Τσαρλς Ράιτ Μιλλς/Charles Wright Mills (1) Τσαρλς Σ. Περς/Charles S. Peirce (1) Τσαρλς Τέιλορ/Charles Taylor (1) Τσαρλς Φορτ/Charles Fort (1) τυραννία (14) Υβ Λε Μανάκ/Yves Le Manach (9) Υβ Μισώ/Yves Michaud (1) υλισμός (13) υπαρξισμός (3) υποκείμενο (29) υπομονή (2) Φ. Ε. Ρεϊνάλ/F. E. Reynal (1) Φ. Σελίν/. Céline (1) Φ.Ντ. Πητ/F.D.Peat (1) Φαινομενολογία (1) Φελίξ Γκουαταρί/Félix Guattari (1) Φερνάντο Αρρραμπάλ/Fernando Arrabal (1) Φερνάντο Πεσσόα/Fernando Pessoa (2) Φθινόπωρο (1) Φίγκαρο (1) Φίλιπ Λάρκιν/Philip Larkin (1) Φιλοσοφία (76) Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι/Фёдор Достоевский (5) Φλαν Ο' Μπράϊαν/Flann O' Brien (1) Φουκουσίμα (3) Φρ. Ένγκελς/Fr. Engels (7) Φρ. Νίτσε/Fr. Nietsche (11) Φρ. Σιμιάν/Fr. Simiand (1) Φρ. Φουρκέ/Fr. Fourquet (1) Φράνσις Μπέικον/Francis Bacon (1) Φρανσουά Γκρουά/François Grua (1) Φρανσουά Καραντέκ/François Caradec (1) Φρανσουά Λυοτάρ/François Lyotard (1) Φρανσουά Φουρκέ/François Fourquet (1) Φραντς Κάφκα/Frantz Kafka (2) Φρέντερικ Τέιλορ/Frederick Taylor (1) Φρέντερικ Τζέιμσον/Frederick Jameson (1) Φρήντριχ Γιάκομπι/Friedrich Jacobi (1) Φρήντριχ Έμπερτ/Fredrich Ebert (1) Φρήντριχ Μουρνάου/Friedrich Murnau (1) Φρήντριχ Χάγιεκ/Friedriech Hayek (2) Φριτς Λάιστ/Fritz Leist (1) φρμκ (13) Φρόιντ/Freud (5) Φώτης Τερζάκης (1) Χ. Λ. Μπόρχες/J. L. Borges (2) Χ. Μ. Εντσενσμπέργκερ/H. M. Enzensberger (1) Χάιμε Σεμπρούν/Jaime Semprun (1) χαρά (5) Χάρβαρντ (1) Χάρης Βλαβιανός (1) Χάρι Χόλε (1) Χάρυ Γκουγκενχάιμ/Harry Guggenheim (1) Χάρυ Φράνκφουρτ/Harry Frankfurt (1) Χέγκελ/Hegel (12) Χέερτ Μακ/Geert Mak (3) Χένρικ Ίψεν/H. Ibsen (1) Χέρμαν Μέλβιλ/Herman Melville (1) Χέρμπερτ Μαρκούζε/Herbert Marcuse (2) Χιλή (1) Χίλντε ντε Μπράιν/Hilde de Bruijn (1) χιούμορ (29) Χιροσίμα (4) Χλόη Κολλύρη (1) Χουάλ Βίβες/Juan Vives (1) χρήμα (13) χρήμα και μαγεία (21) Χρήστος Βακαλόπουλος (1) Χριστός (3) χρόνος (10) ψυχή (12) ωφελιμισμός (13) A.I. (6) Ange S. Vlachos (1) Bar Beduin (1) Beatnics (1) beton7 (12) BHL (2) Biennale (2) Bloomberg (1) Bob Dylan (1) Bob Marley (1) Bodies (3) Bruce Springsteen (1) Cinemarian (3) CNN (1) dada (2) dangerfew (77) David Bowie (1) DAVOS (2) Descombes (1) DOCUMENTA (1) Einsatzgruppe D (1) EMAF (1) Frank Zappa (3) Gaston Bachelard/Γκαστόν Μπασλάρ (1) Happyfew (5) HighSpeedAcces (1) Hippies (1) Hollowsky (161) Iggy Pop (1) Il Consigliere (3) intothepill (2) izi (230) Janitoring (1) Jazz (2) Jeffrey Lee Pierce (1) Jimmy Cliff (1) Joe Strummer (1) Johnny Cash (2) Keith Richards (1) La Tribune (1) Malaguena (1) Mark Twain (1) Miles Davis (2) Monty Python (1) Muppet Show (1) nem68 (1) Nick Cave (1) Nosotros (1) psonia (4) RadioBubble (61) Renty (3) Ringo Star (1) RSA (1) Salon De Vortex (5) Scott Asheton (1) Serajevomag (1) sexbox (2) socialmedia (2) Tales from the Crypt (1) TESTS! (6) TwixtLab (1) UNICEF (1) urban hacking (13) Wall Street Journal (1) wobblies (2) Zακ Μπουβρές/Jacques Bouveresse (1) Zabriskie Point (1) zi (1) Zoviets (1)