Αναποδισμός των τροχών: εξαπλώνεται, τσέκαρε μήπως το έπαθες κι εσύ!.

Γιάννης Σκαρίμπας
(28/09/1893-21/01/1984)

Λοιπόν ωραία! Εφτάσαμε, ποιος ξέρει από τι κήπους

ξένα πουλιά γης άγνωστης −Πρώσσοι εδώ ατενείς−

κι είμαστ’ εδώ (στης χάλκινης καρδιάς μας μπρος τους χτύπους)

μ’ άγνωστο εντός μας γύρισμα και ρόγχο μηχανής.

Κι ήταν ωραία −πρώτο φτερό− άκρη, άκρη τ’ ακρωτήριου

της χίμαιρας ως στάθκαμε με πόζες και ρυθμούς,

με στήθος κούφιο, ακούοντας εντός μας του μυστήριου

τη ρόδα, πόθους να γυρνά, γρανάζια κι αριθμούς.

Πρώτο φτερό −τι πήδημα!− Παράδεισος που εχάθη

η πρώτη ανυπαρξία μας (αργά τάχα ή νωρίς;)

κι είμαστ’ −α-χά!− απ’ το υλικό (να ζούμε χωρίς λάθη)

πούν’ −με σοφία− οι ηλίθιοι και η σοφοί ’ν’ χωρίς.

Λειψοί ή περισσοί; Αίνιγμα! Μυστήριο γύρω οι τόποι

κι ο σπαραγμός της μύτης μας μοιάζει άνθος τ’ ουρανού

−δε φτάσαμε ή περάσαμε− κι εμείς − νάμαστ’ ανθρώποι;

δώθες τάχα σταθήκαμε∙ ή πέρα από το νου;

Τα ρομπότ

από τη συλλογή Εαυτούληδες (1950)

στο Άπαντες οι στίχοι 1936-1970 (εκδ. Νεφέλη, 2010)

*

«[…] Βάρδα… λέω ιδόντας −κεί− νάρχεται η Ρίτα Γκαβέρα. Αυτή η πολυλογού θα με ζάλιζε. Μα αυτή δεν εστάθη. Διάβηκε από μπρος μου, σαν έπιπλο εξευγενισμένο και σκούρο. Νάβλεπε; Αδύνατο. Νάκουε; Μπα. Είχε φάει δυο έφηβων −προψές το βράδυ− νεφρά, κ’ εννοούσε αντιθέτως. Ήθελε να πει «η συνεδρίασις άρχεται» κι έλεγε «η αρχή συνεδριάζει». Ήθελε να πάει να ιδεί ποιος τη φώναξε και πήγαινε να φωνάξει −αυτή!− ποιος την είδε! Ήταν κοντολογής, δυστυχής… Αχ, την κακομοίρα! Κάνω και τραβάω πίσωθέ της. Την ανακόφτω μονοκόμματη, εκεί στη γωνία του δρόμου: Ρίτα, λέω, τι σου εγίνη; Θέλεις λάδωμα; Αντίς άλλης απάντησης, αυτή μου μίλησεν έτσι:

Η βόλτα πήρε ανάποδα

και το ψηλά καθέτως∙

κι αντίς το ποιος με φώναξε

να βγω να ιδώ −αντιθέτως

(εγώ που μήδε ήξερα

και που νοούσα μήδε)

βγήκα στην πόρτα ανάποδα

και φώναξα: «ποιος μ’ είδε;»

Κι έμοιαζε σαν πολλαπλασιασμός δεκαδικών με ακεραίων… Η φουκαριάρα είχε πάθει αναποδισμό των τροχών… Κι έφυγε. Έφυγε νοτιοανατολική σαν ικρίωμα γυναικείων φορεμάτων. […]»

από Το σόλο του Φίγκαρω

(1938)