Δεν υπάρχει συμβάν, φαινόμενο, λέξη, σκέψη των οποίων το νόημα να μην είναι πολλαπλό. Κάποιο πράγμα είναι άλλοτε αυτό άλλοτε εκείνο, άλλοτε κάτι πίο περίπλοκο ανάλογα με τις δυνάμεις που το σφετερίζονται. Ο Χέγκελ θέλησε να γελοιοποιήσει τον πλουραλισμό, ταυτίζοντας τον με μια αφελή συνείδηση που θα αρκείτο να λέει : "αυτό, εκείνο, εδώ, τώρα" - όπως ένα παιδί που ψελίζει τις πιο ταπεινές του ανάγκες. Στην πλουραλιστική ιδέα ότι ένα πράγμα έχει πολλά νοήματα, στην ιδέα ότι υπάρχουν πολλά πράγματα, και "αυτό και μετά εκείνο" για το ίδιο πράγμα, βλέπουμε την πιο υψηλή κατάκτηση της φιλοδοφίας, την κατάκτηση της αληθινής έννοιας, την ωριμότητά της, και όχι την απάρνησή της, ούτε την παιδική ηλικία της.
Διότι η αξιολόγηση του "αυτού" και του "εκείνου", το λεπτεπίλεπτο ζύγισμα των πραγμάτων και των νοημάτων του καθενός, η αποτίμηση των δυνάμεων που προσδιορίζουν ανα πάσα στιγμή τις όψεις ενός πράγματος και των σχέσεών του με τα άλλα πράγματα-όλα εκείνα (ή όλα αυτά) ανάγονται στην υψηλότερη τέχνη της φιλοσοφίας, την τέχνη της ερμηνείας. Να ερμηνεύει κανείς, και μάλιστα να αξιολογεί , είναι σαν να ζυγίζει. Η έννοια της ουσίας δεν χάνεται στην ερμηνεία, αλλά αποκτά νέα σημασία. Διότι όλα τα νοήματα δεν έχουν την ίδια αξία. Ένα πράγμα έχει τόσα νοήματα, όσες και δυνάμεις ικάνές να το σφετεριστούν.
Gilles Deleuze, Ο ΝΙΤΣΕ ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ,
εκδ.Πλέθρον
4 σχόλια:
κι όμως, κι όμως
είναι πάντα τόσο ανακουφιστική αυτή η υπενθύμιση ενάντια στην απολυταρχία οποιουδήποτε νοήματος. πλαίσιο, πλαίσιο και πάλι πλαίσιο!
ναι, είμαι ένας contextualist.
Deleuze suffered from a debilitating pulmonary ailment throughout the final 25 years of his life. In his last decade this condition grew more severe and was compounded by respiratory problems.[5] Although he had a lung removed, the disease had spread throughout his pulmonary system. Deleuze underwent a tracheotomy, lost the power of speech[6]and considered himself "chained like a dog" to an oxygen machine.[7] By the last years of his life, simple tasks such as handwriting required laborious effort. In 1995, he committed suicide, throwing himself from the window of his apartment.[8] At the time of his death, Deleuze had announced his intention to write a book entitled LA GRANDEUR DE MARX, and left behind two chapters of an unfinished project entitled Ensembles and Multiplicities (these chapters have been published as the essays "Immanence: A Life" and "The Actual and the Virtual").[9] He is buried in the cemetery of the village of Saint-Léonard-de-Noblat.[10]
Το τί πιστεύει ο ίδιος ο Ντελέζ δεν ταυτίζεται με την ανάλυσή του πάνω στο Νίτσε.
Όσο ο Σπινόζα πιστεύει πως υπάρχει μόνο πολλαπλότητα, άλλο τόσο το πιστεύει και ο Ντελέζ.
Η Αιώνια Επιστροφή φυσικά είναι της Διαλεκτικής, ένα τέτοιο παρα-παράδειγμα είναι ο τρισμέγιστος Ζιλ Ντελέζ.
''Ένα πράγμα έχει τόσα νοήματα, όσες και δυνάμεις ικάνές να το σφετεριστούν''
Το πόσες δυνάμεις είναι ικανές να σφετεριστούν ένα πράγμα, εξαρτάται και από το ίδιο το πράγμα, όχι μόνο από τις δυνάμεις. Υπάρχει ''ουσιαστικότητα'' του πράγματος πέρα από τα συγκεκριμένα πλαίσια. Με τα εισαγωγικά.
Δημοσίευση σχολίου