Πραγματικό, εμπειρία, αυταπάτη

Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι

Media Offer #8 | Αναπεριγραφή και όχι Ματαιότητα

Το θέμα της ματαιότητας θα εγείρονταν μόνον εάν στόχος της Μοφεριστικής υπόθεσης ήταν  να ξεπεράσει τον χρόνο, την τύχη και την αναπεριγραφή πασχίζοντας να ανακαλύψει κάτι πιο ισχυρό από αυτά. Πολλοί ήταν αυτοί που υποστήριξαν, πως ο ανθρώπινος νους χωρίς τη ματαιότητα παραμένει φτωχός. Ότι αν δεν νοιώσουμε οι ίδιοι την ματαιότητα των συμβεβηκότων καθώς και την υποβαθμισμένη κατάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης και δεν μοχθήσουμε -με πράξεις, όχι με λόγια- για την υπέρβασή τους, παραμένουμε φτωχοί, σκαλίζονταν με ευκολία στην ταφόπλακα του ποιητή: “Εδώ είναι θαμμένος κάποιος που έγραψε το όνομά του στο νερό”.

Για τον Μοφεριστή όμως τίποτα δεν είναι πιο ισχυρό ή πιο σημαντικό από την αναπεριγραφή.
H αναπεριγραφή  είναι η μέθοδος οικειοποίησης της ζωής. Αποτελεί  το θεμέλιο της αναπαράστασης της, εισάγοντας τον άνθρωπο στον υποκειμενισμό. Αυτός ο αντιφατικός και άτακτος κόσμος  μας ,πολλές φορές μάταιος, εξακολουθεί να υπάρχει χάρη στις πλάγιες εξηγήσεις και στις περίπλοκες δαιμονίες της αναπεριγραφής του, οι οποίες εκθέτουν με συνέπεια εκείνους που ευημερούν με αχρείο τρόπο επάνω του.Θέτει σε δοκιμασία το Πραγματικό αναζητώντας απαντήσεις στο άπειρο πλήθος των δυνατοτήτων του.Η σχέση του Μοφεριστικού έργου με το Πραγματικό συμβαίνει όχι  με κάποια ετερόκλητη συλλογή τυχαίων επίκαιρων πραγμάτων αλλά με το βασίλειο της δυνατότητας· βασίλειο μέσα στο οποίο ακολουθεί την πορεία του ένας ήρωας μεγαλύτερος από την ζωή, εξαντλώντας το βαθμιαία.

Ο Μοφεριστής επιζητά την κατάκτηση αυτών των δυνατοτήτων. Δεν πασχίζει να ξεπεράσει τον χρόνο και την τύχη, αλλά να τα χρησιμοποιήσει. Ξέρει πολύ καλά ότι εκείνο που μετρά ως αποφασιστικότητα, τελείωση και αυτονομία θα είναι πάντα η συνάρτηση της στιγμής που τυχαίνει να πεθάνει κανείς ή να τρελαθεί. Όμως αυτή η σχετικότητα δεν συνεπάγεται ματαιότητα. Διότι δεν υπάρχει κανένα μεγάλο μυστικό που ελπίζει να ανακαλύψει ο Μοφεριστής και που ενδέχεται να πεθάνει ή να καταρρεύσει προτού το κάνει.  Υπάρχουν μονάχα θνητά μικρά πράγματα που έχει να αναδιατάξει αναπεριγράφοντάς τα.  Δεν ενδιαφέρεται να φτάσει σε διαλεκτικές επιλύσεις των συγκρούσεων που χαρακτηρίζουν την τωρινή περίοδο αλλά να προβάλει όλη τους την ένταση δίχως να αγνοήσει ούτε μια όψη των αλλαγών της ζωής. Κατά μια ευτυχή σύμπτωση ο πολιτισμός φτάνει στο τέρμα αυτής της γκάμας δυνατοτήτων στην εποχή που εμφανίζεται ο Μοφερισμός. Ενώ όλες οι άλλες διατυπώσεις προετοιμάζονται με αιώνιους προλόγους ο Μοφερισμός αρνείται τα προοίμια, τις αρχές, τις μεθόδους, τις αποδείξεις. Αρνείται την αμφιβολία. Το πολύ πολύ να έχει ανάγκη από ένα πρελούδιο σιωπής.

info@ http://mediaoffer.wordpress.com/ 

Ο Τρίτος Αστυφύλακας

Brian O'Nolan (1911-1966)

Ο λόγος στον Φλάν Ο'Μπράιαν, ένα από τα πολλά φιλολογικά ψευδώνυμα του Μπραϊαν Ο'Νόλαν, Ιρλανδός συγγραφέας -μεταξύ άλλων και του περίφημου μυθιστορήματος για ποδηλάτες, φιλοσόφους, δολοφόνους και ατομικούς επιστήμονες με τίτλο Ο Τρίτος Αστυφύλακας-, σπουδαγμένος στο περίφημο κολέγιο Trinity την δεκαετία του '30, αναφέρει σχετικά με τις πανεπιστημιακές του σπουδές.

"Δεν έδινα απολύτως καμία προσοχή στα μαθήματα και στην μελέτη. Στις παραδόσεις κάποιος ανέβαινε στην έδρα και μουρμούριζε διάφορα που οποιοσδήποτε νοήμον άνθρωπος θα μπορούσε να τα μάθει και από μόνος του. Οι εξετάσεις ήταν παιδαριώδεις και η γενικότερη εντύπωση μου ήταν ότι το πανεπιστήμιο είναι μια απάτη. Το μόνο αποτέλεσμα που είχαν τα λεφτά που ξόδεψε ο πατέρας μου ήταν ότι ο γιος του έθεσε τις βάσεις της συστηματικής κατανάλωσης αλκοόλ και της ικανότητας να πετυχαίνει στο μπιλιάρδο εικοσιπέντε τουλάχιστον καραμπόλες στην σειρά. Πιστεύω ειλικρινά ότι αν ποτέ η πανεπιστημιακή εκπαίδευση γίνει κτήμα καθενός, η χώρα θα καταρρεύσει από την μια στιγμή στην άλλη."*

Το κολέγιο Trinity του Δουβλίνου είναι ένα από τα καλύτερα του κόσμου (μέσα στα πρώτα πενήντα στις σχετικές κατατάξεις σήμερα και την δεκαετία του 30 ήταν ακόμη ψηλότερα στην "κατάταξη"). Η σουρεαλιστική και μαύρη κωμωδία του Ο'Μπραϊαν γράφτηκε το 1940 και εκδόθηκε μετά τον θάνατό του το 1967. Προκαλεί αυθόρμητο γέλιο, μια επιθυμία για πειραχτική δράση αλλά και σκέψεις για τα παρατράγουδα του θανάτου. Τις βάσεις για την συστηματοποίηση της πόσης καθώς και το σερί των 25 μπορείς να τα καταφέρεις και προ της επιβαρύνσεως των γονέων με έξοδα πανεπιστημιακών σπουδών.
 

Και καλύτερα έτσι.

* Άρης Μπερλής, από τον Πρόλογο του μεταφραστή στο "Φλαν Ο'Μπραϊαν, Ο Τρίτος Αστυφύλακας"  (Αλεξάνδρεια)