Βοηθήματα μνήμης

Μίζερε μικροαστέ! Πάντα τούτος ο φόβος μη τύχει και πάει κάτι χαμένο, αυτή η στεναχώρια που νοιώθει ο τσιγκούνης για ό,τι πετιέται. 

 
Μια έμμονη ιδέα, ένα ιδανικό:μια κοινωνία που δε θα πετά τίποτα,  που τα αντικείμενά της θα διαρκούν εσαεί και που οι δύο κύριες λειτουργίες της -η παραγωγή και η κατανάλωση- θα επιτελούνται χωρίς να δημιουργούν κατάλοιπα!

 

Το όνειρο της τέλειας αστικής δυσκοιλιότητας.

Μιλάει ο Αλέξανδρος Συρέν, δανδής των σκουπιδιών, στα Μετεωρολογικά του Μ.Τουρνιέ (σ.80). Ένα βιβλίο που διαβάζεται και ξαναδιαβάζεται. Σοβαρό βοήθημα μνήμης.

Για να μη ξεχνιόμαστε!

Οι ενεργές δυνάμεις μας

Τόμας Ράιντ (1710-1796)

«(…) Οι συντελεστικές λειτουργίες του ανθρώπινου πνεύματος μπορούν να χωριστούν σε δυο κατηγορίες: τις μονήρεις και τις κοινωνικές.

Ονομάζω μονήρεις εκείνες τις συντελεστικές λειτουργίες του νου, τις οποίες μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος μόνος, χωρίς να σχετίζεται με κανένα άλλο νοήμον ον.

Ονομάζω κοινωνικές εκείνες τις συντελεστικές λειτουργίες του νου, που δεν μπορούν να γίνουν χωρίς μια κοινωνική σχέση με κάποιο άλλο νοήμον ον.

Ένας άνθρωπος μπορεί να βλέπει, να ακούει, να θυμάται, να κρίνει, να συλλογίζεται, μπορεί ακόμα ν’ αποφασίζει, να κάνει σχέδια και να τα εκτελεί, όλα αυτά χωρίς να εμπλέκεται κανένα άλλο νοήμον ον. Αυτές είναι οι μονήρεις πράξεις.

Όταν όμως κάνει μια ερώτηση θέλοντας να λάβει μια πληροφορία, όταν δίνει τη μαρτυρία του για κάποιον γεγονός, όταν δίνει μια εντολή στον υπηρέτη του, όταν δίνει μια υπόσχεση ή όταν φτιάχνει ένα συμβόλαιο, όλες αυτές οι πράξεις είναι κοινωνικές πράξεις του πνεύματος, οι οποίες δεν μπορούν να υπάρξουν καν χωρίς την εμπλοκή κάποιου άλλου νοήμονος όντος, που μετέχει σε αυτές.

Η σημαντική διαφορά ανάμεσα στις συντελεστικές λειτουργίες του νου τις οποίες, ελλείψει κάποιου καλύτερου όρου, ονόμασα μονήρεις και αυτές που ονόμασα κοινωνικές, είναι η εξής: Στην περίπτωση της μονήρους νοητικής διεργασίας, δεν είναι αναγκαία η έκφρασή της με λέξεις ή με κάποιο άλλο σημείο. Όμως σε ό,τι αφορά τις κοινωνικές νοητικές λειτουργίες, η έκφρασή τους με λέξεις ή με κάποιο άλλο σημείο είναι ουσιώδης. Αυτές δεν μπορούν καν να υπάρξουν εάν δεν εκφραστούν με λέξεις ή με σημεία, και αν δεν γνωστοποιηθούν στον άλλον, που μετέχει σε αυτές.»

Τόμας Ράιντ, Δοκίμια πάνω στις πνευματικές δυνάμεις του ανθρώπου,

Δοκίμιο Δ΄: Περί Ηθικής

(1788)

Σημ. HS Με δυο λόγια, η γλώσσα παίζει συστατικό ρόλο στις κοινωνικές διεργασίες του ανθρώπινου πνεύματος. Από εξαιρετικό κείμενο του Β. Ντεκόμπ με τον πολύ πονηρό τίτλο «Κληρονομείστε τον εαυτό σας!».  

Οικονομία και τέχνη και υποκείμενο. Δυο εκπομπές σε μια ανάρτηση!

Με καθυστέρηση δύο εβδομάδων ανεβάζουμε την 31η εκπομπή εκείνης της Τετάρτης της 15ης του Ιούνη όπου

τριγυρίζοντας  ένα κείμενο του Franco Bifo Berardi με τον μυστηριώδη τίτλο "Ποίηση και Οικονομία", ξαναθυμίζουμε τις σχέσεις του καλλιτέχνη με τον κόσμο, αναφερόμαστε σε κάποιες πρακτικές του -από δω κι από κει- και προσπαθούμε να τρομάξουμε τους ακροατές με κάποιες μουσικές επιλογές που κατηγορήθηκαν, σε στιγμές, για νεκρολυρικές, εκεί γύρω στο 21'-22' και δίχως να τα χάνουμε από την τρομερή ζέστη που μας χτυπά κατακέφαλα συνεχίζουμε ασυνεχώς

.... στην επόμενη εκπομπή όταν άξαφνα, δεκαπέντε μέρες μετά μέσα στην παραζάλη της καυτής Αθήνας, ξεπροβάλει το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ,όπου



με αφορμή αυτή τη φορά ένα κείμενο του Τζορτζιο Αγκάμπεν για τη Μητρόπολη, κείμενο εναλλασσόμενο πότε εδώ πότε εκεί, και το χειρότερο...και εδώ και εκεί ταυτόχρονα, επιχειρεί να μας μπερδέψει. Μα οι danger.few δεν δίστασαν σε άλλες και άλλες μπερδεψοδουλειές. Ξεκαθαρίζουμε το σεληνιακό έδαφος πάνω στο οποίο σκεφτόμαστε και μιλάμε έπειτα από την έκλειψη του κλασικού επαναστατικού υποκειμένο και προχωράμε με μουσικές επιλογές, που λίγο πολύ αναφέρονται και στο πρόσφατο Μπρέξιτ. Οι ευρωσκεπτικιστές αγανακτούν, οι ευρωτζουτζούκοι χτυπιούνται...με δηλώσεις όπως αυτή των Motorhead: "Ρε παιδιά δεν μας νοιάζει το μέλλον της Ευρώπης, τι θέλετε να κάνουμε;" (και πράγματι ο Lemmy απήχε!)

Ναι γιατι; Το lost Johnny θα το παίζουμε εκπομπή παρά εκπομπή τι θες;
Ακούστε τι έγινε...!